Platonis Opera omnia

332쪽

- ει μανίας. θει μέντοι δ σε διδομένης. Η τε γαρ δημα. m. a-' ἐν Θελφοῖς προφῆτις α τ' ἐν Θωδων ἱέρειαι μανεῖσαι μὲν πολλὰ δη καὶ καλὰ ἰδία τε καὶ δημοσία την Ἐλλάδα εἰπάσαντο, σωφρονουσαι δὲ βραχέα η -δέν. καὶ ἐὰν δὴ bυ. - - λέγωμεν Σίβυλλάν τε καὶ δελους, Ῥσοι μαπτια χρώμενοι ino. , a I. - ἐνθέ ποLλὰ δη ouola προλέγοντες εἰς δ μέλλον ἀρ- ν θωσαν, μηκυνοιμεν ἄν δῆλα παντι λέγοντες. τόδε μῆναξιον ἐπιμαρτύρασθαι, Ῥτι καὶ των παλαιων οἱ τα νε- ματα τιθέμενοι ν αἰηρον γουντ ουδὲ ονειδος μανίαν.

καλ- ντος, ταν θεία μοίρα γίγνηται, -τω νομίσαντες

ἔθεντο. χὶ δὲ νον ἀπειροκάλως o ταν ἐπεπάλλοντες μαντικὴν ἐκάλεσαν. ἐπεὶ καὶ την γε των ἐμφρόνων ζήτησιν του μέλλοντος, διά τε ὀρνίθων ποιουμένων καὶ των νον ' - --reum σημείων, - 4 διανοίας ποριζομένων ἀνθρωπίνη o*σει - τε αἱ ἱστορίαν, οἰονοῖμικὴν ἐπωνόμασαν ' ν

μαρτυρουσιν οἱ παλαιοὶ μανίαν σωφροσύνης την ἐκ θεos . ris παρ απορώπω γιγνομένης. 'ALM μην νόσων γε και πόνων των μεγίστων α δ παλαιῶν ἐκ μημιμώων ποθὲν ἔν τισι των γενῶν, ἡ μανια ἐγνω-ένη καὶ προφητώσασα οἷς ἔδει ἀπαλλαγὴν χυρno, καταφυγουσα προς θεῶνεπιάς τε καὶ λατρείας, θεν ὁ καθαρμῶν τε καὶ τελετῶν evroωσα ἐξάντη ἐποίησε τον αυτῆς ἔχοντα προ τε τινπαρόντα κα τὸν ἔπειτα χρόνον, λέσιν φορθῶς μανέντι τε καὶ κατασχομέν τῶν παρόντων κακῶν -ρομένη l ρί -πρα-δὲ - Μοωσμ κατ--η τε καὶ μανία, λαβουσα πα- R. fm -- μααι λῆν - αβατον -- ἐγε--σα και ἐπακρον-- καπά . e. - φδὰς καὶ κατὰ την μην ποίησιν, μυρία τῶν παλαιῶν ἔργα κοσμοσα ob ἐπιγιγνομένους παιδεύει. os συν

333쪽

αυτός τε καὶ - ποίησις - τη των μαινομένων -- .... 1 I i. '

σεως. αρr δὲ ἀγένητον. ἐξ αρχῆς γαρ νάγκη - τὸ γεγνόμενον γίγνεσθαι, -τὴν δε μην ἐξ ς' εἰ γὰρ η, ιππάττο αα γίγνοιτο - αν ἐξ αρτῆς γίγνοιτο ἐπειδὴ δὲ νεμην--et' ἀγένητον ἐστι, καὶ ἀδιάφθορον αυτ ἀνάγκη εἶναι ἀρτῆς I m, 'γὰρ δὴ ἀπρχομένης -τε αυτ ποτε ἔκ του υτ αλλο ἐξ ἐκείνης γενήσεται, ειπερ ἐξ ἀρχῆς δει τα πάντα γίγνεσθαι. τω δὴ κινήσεως μὲν ἀπὸ τ αυτ αὐτὸ κινοῶν τουτοδὲ se ἀπόλλυσθαι υτε γίγνεσθαι δυνατόν, πάντα τε

μυρανδ πῶσάν τε γένεσιν συμπεσ-σαν στῆναι καὶ μήποτε αυθι θειν θεν κινηθέντα γενήσεται. ἀθανάτου αδὲ πεφασμένου του μ' -τo κινουμένου, νυχῆς ουσίαν τε καὶ λόγον τουτον αυτόν τις λέγων οὐκ αἰσχρονεῖται ora Let

334쪽

πει γὰρ σῶμα φ μὲν ἔξωθεν κινεῖμαι, α φορον, δὲ ἔνδοθεν -- ἐξ αντον, ἔμφυρον, ως ταυτης - ς φυσεως νος εἰ δ' ἔστι τοὐτο υτως ἔτον, μη uo τι--αὐναι τὸ αυτο ὲαυτὸ κινοον ψυχήν, ἐξ ἀνάγκης ἀγένη- τον τε καὶ ἀθάνατον φυχ αν ' Περὶ μὲν ον θα- ννασίας αυτῆς ἱκανῶς. Περὶ δὲ της ἰδέας αυτῆς δε λεκτέον isti μέν ἐστι, πάντη πάντως θείας εἶναι καὶ μακρῶς διηγήσεως, - δὲ inis. Αθρωπίνης τε καὶ ἐλειτονος. τανς - λήγω - a

κινεῖν διὰ την ἐκείνης δύναμιν, ζῶον δ ξομπαν ἐκλήθη, ψvr καὶ σῶμα παγέν, θυητόν H ἔσχεν ἐπωνυμίαμ' ἀθάνατον δὲ Οὐδ' ἐξ- λόγου λελογισμένου, via πλάττωμεν - ἰδόντες -τε ἱκανῶς νοήσαντες θεόν, ἀθάνατοντι ζῶον. ἔχον μὲν ψυχήν. ἔχον δὲ σῶμα, 'o αεὶ δὲ χρόνον ταυτα ξομπεφυκότα. υλλα αὐτα - δη ri. a. vet. τεο ε -ον, αὐτη ἐχέτω τε καὶ λεγέσθω τὴν δ' αἰτίαν τῆς των πτερῶν αποβολῆς, δι χν ψυχῆς ἀποψήεῖ, λάβωμεν. ἔστι δέ τις τοιάδε. . m κεν η πτερον δμαμι τὸ ἐμβριδὸς γειν νω

337쪽

ν των περὶ μίμησίν τις auo ἀρμόσει. 4βδόμη δημι-

338쪽

χ' a ' 'e meo δέ ἐστιν ἀνάμνησις ἐκείνων, -- εἶδεν ημῶν η

' --δασμάτων, καὶ πρὸς θεω γιγνόμενος, -- πε ται - - των πολλων ως παρακινων, ἐνθ' σιάζων δὲ i λέληθε του πολλον b, Ἐστι δὴ - δεον ὐπας - λενος περὶ της τααρ αἰ .n' g μανιας,4 οταν τὸ μ τις ρῶν κάλλος, - ἀλεεως ἀμφιμνησκόμενος, πτερωται τε καὶ ἀναπτεροέμενος . - προεν--μενος ἀναπτέσθαι, δυνατῶν δε ορνιθος δίκην βλέπων ανω, τῶν κάτω δὲ μελῶν, αἰτίαν ἔχει aes μα- νακῶς διακείμενος, ῶς αρα ἀτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων ἀρωτη τε καὶ ἐξ Ἀρίστων - τε ἔχοντι καὶ τω κοινων-- αντη γίγνεται, καὶ τι ταύτης μετὰ ν της μανίας ὁ ἐρῶν τῶν καλῶν ἐραστὴς καλεῖται καθάπερ γὰρ ει ρηται, - α μὰν ἀνθρώπου vet φυσει τεθέαται ταγα am πια, η - δε ηψεν εἰς τόδε λωον ἀναμιμνήσκεσθαι δ' ἐκ τῶνδε μινα Q. διον μάση, υτε σαι βραIεως εἶδον με τἀκει Ῥυτε αξ δευρ πεσουσαι δυστυχησαν, ωστε πό τινων μαιῶν ἐπὶ τ αδικον τραπόμεναι λήθην , ων τότε εἶδον ἱερῶν ἔχειν. ὀλίγαι δ λείπονται αἷς eo της μνήμης ἱκανῶς πάρεστιν. ανται χε, οταν τι τῶν - Ἀμοιωμα Iδωσιν. ἐλαλή-τονται καὶ χυκέθ' -τῶν γιγνονται o δ' ἔστι τι πάθος ἀγνοοῶσι διὰ bis ἔκαεανῶς διαι--ωθαι. δικαιοσύνης μὲν - καὶ σωφροσώ-

δὲ ἐν τοις νε ὀμιάμασιν, αλλὰ δι αμυδρῶν πάνων

339쪽

μόγις αυτῶν καὶ ὀλίγοι ἐπὶ τὰς ἐκενα ἐόντες δέ -αι τι - εἰκασθέντος γένος. κάλλος δὲ τότ' ην res λαμπρόν, ἄτε ιν ευδαίμονι χορε μα-πιλιαν σφιν τε κάὶ θέαν, κόμενοι μετὰ μὲν Θιδ ἡμεῖς, αλλοι δὲ μετ' αλλ- - - ,αδ κθεῶν, εἶδόν τε καὶ ἐτελου- των τελετων ν θέμις λέγειν μακαριωτάτην ην πιάζομεν ὀλόκληροι in αυτοὶ

οντες καὶ ἀπαθεῖς κακων Ῥσα Ἀμας ἐν στέρφ ρεννυπέμενεν, ὁλόκληρα δὲ καὶ ἁπλα καὶ ἀτρεμῆ κα ευδαμ

ημετέρων στιλβον ἐναργέστατα. 3ψις γὰρ ἡμῶν ροτάτητων δια - σώματος serεται αἰσθήσεων. ἡ φρόνησις

αἰπώνεται παρὰ φώσιν δονην διωκων. ὁ δὲ ἀοτιτελής. r. an. - - γρο - τότε πολυθεάμων, Ῥταν θεοειδὲς πρόσωπον Ἀδη κάλλος - μεμιμημένον, η τινα σωματος ἰδέαν, χρῶτον μὲν ἔφριξε, καί τι των τοτε πηλθεν αντον δειμάτων, εἶτα προσορων, θειν σέβεται κα εἰ μη δεδιει τηντης σωδρα μανίας δόξαν, θέω , ,es ἀγάλματι καὶ - τοις παιδικοῖς ἰδόντα δὲ πτών, οἷον ἐκ της - Ἀχ

340쪽

ἔλυσε μὰν τὰ λυ συμπεφραγμενα, ἀναπνοὴν δὲ λαβον κέντρων τε καὶ Ἀδίνων ἔληξεν. ἡδονην δ' - ταυτην