Platonis Opera omnia

501쪽

XI κακῶν

σθαι ποιεῖ καὶ δηλοῖ τους των θεων τε και τελε- δεο

εἰδῶ πολλὰ καὶ καλα λέγεις περὶ του ποιητου.

P. 197 D. E. primus Solistisius vitium acute subod ratus oniecit ἐν MN. iidem hortor, ut loeus sieemendetur: ἐν πόνφ, ἐν φόω, ἐν πόθφ, ἐν νόσφ-βεέ -ης, ἐ-άτης, παραστάτης. Vulgo legebatur ἐν

502쪽

λόγφ. In de legg. . p. 05 E. fortasse scribendum est:

ει η δ αν καὶ νόσους δια πόνων vae υμενοις ἰατροῖς ἐοικένω περὶ σωματα. Vulgor H νόσων πόλεμον. Cons.

νόσφιν ατερ τε Romae, καὶ ἄτερ χαλεποῖο πόνοιο

νούσων, ἀργαλέων, αλ ἀνδράσι κηρας ἔδωκαν. Eur Orest. s. 281. Plat Phaedr. p. 244 E. Quod p. 215 A. B. egmine Socrates comparatur cum illis capsulis, Silenomam sorinam reserentibus, in quimus praestantissima ariis opera reponebant, tenendum estialius patuisse eum arulleum morem Iam Vulgo credunt. De Silenorum usu in lucemis, sontibus at ehit B6itiger Amalth. III. p. 168 187. Etiam Herinis clausu ilibus pro involucris statuarum usos esse, discimus ex Elym M. p. 146, 56 147, 1. s. v. αρμάριον - ἐποίουν δὲ -τοὐ διαχεν- θυρας ἔχοντας καθάπερ metonoen ovg. και ἔσω- αυτῶν ἐτίθουν πιάλματα ἁν ἔσεβον θεων ἔξωθεν δε ἀπέκλειον του ἡρμας. Transpositione lacia sanandus est locus Menex. p. 23 E. ἄν γὰρ o τεκδ τροφὴν ἔχει ἐπιτηδειαν - αντε mi. φ καὶ γον δηλη ταοῶσά τε ἀληθως καὶ μη μη

τη ν, ἀλλ' ποβαλλομένη, ἐὰν μὴ θη πηγὰς τροφῆς φ

503쪽

γεννωμένφ ο δ καὶ ἡ μετέρα νη κανον τεκμηριον παρέμαι- ἀνοιμώποτε γεννησαμμη parum e leni. Alax Paedag. I. p. 227. Poti ubi pro φ δὴ καὶ γυι- - τεκοοσα ἀληθως καὶ μήτηρ uncis remotis eo debet τωιμσά τε ἀληθῶς καὶ μὴ μήτηρ. Cons. The

erit. XXVII. s. 65. QAὰ γονὴ μήτηρ, ταιων τροφός, ἡκέτι - . Aeselu I S. c. h. s. 207. πειθαρχία γάρ ἐστι το ευπραριας μη τηε γονῆ' σωτῆρος ' δ' ἔχει λόγος. Soph. Oed. Ibo s. v. uerim γονὴ δὲ μήτηρ δε των κειν- τέκνων. Ib. a. 14M. Antig. v. 53. - Ohiter moneo in Clem. Alex. Proirept. p. 42. Poti scribendum esse Βιλιστίτην pro λιστων. ad Eroue. p. 137. Menoen. p. 238 A. μετα δὲ τουτ ἐλαίου γένεσιν, πόνων ἀρωγήν, ἀνῆκε τοι ἐκγόνοις. Extremae literae Voc. γένεσιν identur absorbuisse praepositionem εἰς naenim scriptus exstat locus p. Clem Alexandr Paedag.

Aeschylus dicere vult, obedientiam gignere et On- seriar 'usualem cou Aristoph. p. Stob. LVI. 1. Epicharin. b. LVIII. 8.

504쪽

n. p. io Poti. που γε καὶ του ἐλαί- πω γένεσιν ἀνη-- - θεδ ἀνθ ρομοι εἰ πένων αρωγεν. Legg. XII. p. sta A. φὴν δὲ μ πλέον ἔρνον γουναι- αδ μιας ἔμμηνον Cie Legg. II. 18 45. emite M op mrius quam mineris petis a numittari. Ut Platonis oratio videtur Iocupletanda e Clem Alex Paedag. III. p. 286. Ou Πλάτων φὴν ἐκείνην ἀποδθεται, ἡ μῆπυον ἔργον πρόσεστι γυναικος σωφρονος, ita clementi erit reddendum μιας ἔμμηνον. Idem post pro θεοῖς habet σεμνότητι. som. p. 46 B. grave leus si non latuit eritim alem te non feliciter est curatum. Ex mea sententia locus ita emendandus erit: τῆ δὲ ρομαμικῆ κα- τον--μτρμων τουτον ἡ κομμωτική, κακουργός τε -- καὶ πατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ υελεοθερος, σχήμασι καὶ et ρω Μασε καὶ λειότητι καὶ ὀσφρήσει ἀπατῶσα, στε ποιεῖν ἀλλ τρι- κάλλος ἐφελκομέν-ς - οἰκει- του δια της γυμναστικῆς αμελεῖν. - plerique habent καὶ αἰσθήσει, pauci καὶ ἐσθῆσιν, Curae eonieeit καὶ ἐσθήσει. Digni simus est Ii conseratur ad meam coniecturam stabiliem iam Xenophontis sympossi locus II. . ubi similiter unguenta doresque quibus praecipue ars contendi utitur diametro opponuntur te palaestrae.

505쪽

πίας. Hinc lueem suam accipit Aristoph. Danae l. V 242. vel Daedal. pr. 235. Dimi.

' κά -οτ' hοντα σηπίας καὶ πουλυπους. sed oncludens hanc praelatiuneulam verinieulatam non Vereor ut quisquam rationes quas in eris laetumida secutus sum aut excusatur aut defensum iri exspectet. Ita enim emaidem gentio, critiei praecipuun esse osmcium, glossemata expellere, lacunas explere. Tamen summa opus est priIdentia et eautione, ut invidia uir que emendationis neri per hominum Iorum an im temperiem pruritumvae emendandi eonnata exstingu tur. an si sobrie utriusque modicum seceris usum, nulla reperietur medicina, Iae. aeque in exsurpandis scribarum erroribus salutaris sit veteriam auctorum libris Sic ut lueulentum, quod sub manibus est, exemplum promam, quis non videt, in Lyc. c. Leocrat. g.

M. Iacuna expleta omnes dissicultates profligari iamae

locum esse sertinenduIII ἔπειτα δὲ Οοδ olo τ' ἐστὶν εἰπia ηττης αἰτί- τους ταῖς διανοίαις μη πήξαντας τον των ἐπιόντων φόβον ἀμυναμένους μόνον γὰρ τους ἐν τοῖς πολέμοις . . 1 Quo maiorem ea com

506쪽

laetura vel apud incredulos idem inveniat, exempla coacervare haud pigebit. luieyd. I. 137. ων χρόνοντὲ ν σὸν πατέρα ἐπιόντα ἐμοὶ ἀνεν in μον ὁμην. II. 36. τι αυτοὶ οἱ πατέρες μῶν βάρβαρον Eum απὀλεμον ἐπιεντα προ μως μυνάμεθα. III. 16. καὶ το - Πελοποννήσου ἐπιὸν ἐαδέως ἀμυνεσθαι ib. 56.

ρεχόμενος καὶ ἐπιών τ μαλιον Ἀμυνουμενος liuid. τοι δὲ ἀλλοφυλους ἐπελθόντας ἀθρόοι αεί, ν σωφρονῶμεν, ἀμυνουμεθα. Lyc. c. Leocr. g. 57. o σῶμα τάξαι τοῖς στρατηγοῖς καὶ τους ἐπιόντας ἀμύναέσθαι μεθ' υμῶν μαχόμενος. Vale nobisque lavere perge.

Turici, Idibus Iul. a. M. D. ccc. XLI.

509쪽

fit. P.

Ἐξιόντι μοι ἐς κυνόσαργες καὶ γενομένω μοι κατὰ τον λισσον διῆξε φωνὴ βοῶντός του, Σώκρατες, Σώκρατες ἁ δὲ ἐπιστραφεὶς περιεσκόπουν πόθεν ', λεινία ορατον Ἀξιόχου θέοντα ἐπὶ Καλλιήήόνη μετὰ Λά-

μωνος το μουσικos καὶ χαρμίδου του Γλαυκωνος. στην

δὲ αὐτ ὀ με διδάσκαλος τῶν κατὰ μοσικήν, ὁ δ' ἐρὲταιρείας ἐραστὴς αμα καὶ ἐρωμενος ἐδόκει ουν με ἀφεμεν της εὐθ' ὀδου παντῆν αυτοις, πως αστα -οὐ γενοίμεθα. δεδακρυμένος δὲ Ἀλεινίας, Σώκρατες, ἔφη, νυν ὁ καιρος ἐνδείξασθαι την αεὶ θρυλουμένην προς οὐ σοφίαν ' ο γὰρ πατὴρ ἔκ τινος ρας αἰφνιδίου ἀδυνάτως ἔχει ἡ προς φ τέλει του βίον ἐστίν, ιαρῶς τε φέρει την τελευτήν, καίτοι γε τον πρόσθεν χρόνον διπλευάζων τους μορμολυττομένους τον θάνατον καὶ πράως ἐπιτωθάζων ἀφικόμενος ουν παροῖγόρησον τον ς εἴωθας, πως ἀστενακτὶ ἐς το χρεῶν hi κἀμοὶ σιν τοι λοιποῖς ἶνα καὶ osm εὐσεβηθῆ. Ἀλλ' οὐκ ἀτοχήσεις μου, in Κλεινία, οὐδενις τῶν μετρίων, καὶ ταυτα ἐφ' oσια παρακαλῶν ἐπειγώμεθα δ' - εἰ γὰρ υτως

510쪽

στήλη, καταλαμβάνομεν αντον δ' μὲν συνειλεγμένον τὰς ἁφὰς και - σώματι ἐωμαλέον, ἀσθενῆ δὲ την ψυχήν, πάνυ ἐνδε παραμυθίας, πολλάκις δ' ἀναφερόμενον καὶ

στεναγμους ἱέντα σο δακρύοις καὶ κροτήσεσι χειρῶν. κατιδῶν δὲ αυτόν, Ἀξίοχε, τί ταυτα ἔφην που τα προσθεν tua:ηματα καὶ α συνεχεῖς εὐλογία των ρετῶν καὶ

eo αὐλγκτον ἐν σοι θάρσος ἁ γαρ ἀγωνιστὴς δειλός,

ἐν τοῖς γυμνασίοις γενναῖος φαινόμενος, ἀπολελοιπας ἐν τοις θλοις. ου ἐπιλογιεῖ την φώσιν περιεσκεμμένως, ἀνὴρ τοσόσδε se χρόν καὶ κατήκοος λόγων, καὶ εἰ μηδὲν ἔτερον, Ἀθηναῖος, τι τι κοινὰ δη -το καὶ προς πάντων θρυλουμενον, παρεπιδημία τις ἐστιν οβιος, και τι δει ἐπιεικῶς διαγαγόντας - μως μόνονουχὶ παιανίζοντας εἰς ὁ χρεῶν ἀπιεναι τὸ δε---μαλακῶς καὶ δυσαποσπάστως ἔχειν νηπίου δικην, o περὶ φρονοῖσαν λικίαν ἐστίν. Aac πιηθη ταντα, - όκρατες, καὶ ρθῶς μοι φαίνει λέγων αλλ' - οἶδ' πως παρ αὐτὸ ὁ δεινον γενομένω ο μεν καρτεροὶ καὶ περιττοὶ λόγοι πενι- πνέουσι λεληθότως καὶ τιμάζονται, ἀντίπει δε δέος τι, ποικιλω περιαμύττον τὸν νουν, εἰ στερήσομαι οὐδε του φωτὸς καὶ τῶν γαθῶν, ἀειδης δὲ καὶ Ἀπυστος ποίποτε κείσομαι σηπόμενος, εἰς υλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλων. .. Συνάπτεις γάρ, ω Ἀξίοχε, παρὰ τὴν ἀνεπιστασίαν ἀνεπιλογίστως φαναισθησία αἴσθησιν, καὶ σεαυτήὐπεναντία καὶ ποιεις καὶ λέγεις, ου ἐπιλογιζόμενος τι αμα μὲν ὀδύρει την ἀναισθησίαν, αμα δὲ ἀλγεῖς ἐπὶ σήψεσι καὶ στερήσει τῶν δέων, σπερ εἰς ἔτερον in ἀποθανούμενος, αλλ' v εἰς παντελη μεταβαλῶν ἀναισθησίαν καὶ την αυτὴν τ προ της γενέσεως. ἀς υν ἐπὶ της ράκοντος Ἀλεισθένους πολιτείας οὐδὲν περὶ σε κακον ηπι αρχὴν γὰρ υκ ης, περὶ ο αν W οντως