Platonis Opera omnia

521쪽

τας; δε δὲ λέγω. κόντας ολ ἀδειιεῖν καὶ ἀδίκους εἶναι

ψώμεθα αυτόν, εἴτε ψευδῆ εἴτε ἀληθῆ λέγει υλλα σχολη. Φέρε δὴ , πότερον γε δίκαιον εἶναι ψεύδε- η ἀληθῆ

λέγειν Ἀληθῆ ἔγωγε. -υδεσθαι αρα δικον μί.

Πότερον δὲ ἐξαπατα η μη ἐξαπατ*ν Μὴ ἐξαπατ- δή

Εστιν αρα ἀληθῆ μὲν λέγειν καὶ μη ἐξαπατα καὶ φει λεῖν δίκαιον, ψεύδεσθαι δε καὶ βλάπτειν καὶ ἐξαπατμαδικον Ναὶ μὰ Βία σφόδρα γε ' καὶ τους πολεμίους; Οουδαμῶς. Ἀλλὰ βλάπτειν δίκαιον οὐ πολεμίους, φωλεῖν δε αδικον; αἱ Οὐκουν και ἐξαπατῶντας δίκαιον βλάπτειν τοι πολεμίους Πῶς - ου; ι δἐ ψευδεσθαι, α ἐξαπατῶμεν καὶ βλάπτωμεν αυτούς, οὐ δίκαιον Ναι. T δέ του φίλους v ἁφελεῖν φης δίκαιον εἶναις Μωγε Πότερον μη ἐξαπατῶντας η ἐξαπατῶντας ἐπωφελεέι τη ἐκείνων Καὶ ἐξαπατῶντας νη - Ἀλλ' ἐξαπατῶντας με δίκαιον ἄρα φελεῖν - μέντοι ψευδομένους γε η καὶ ψευδομένους καὶ ψευδομένους δίκαι oν. Ἐστιν αρα, ς ἔοικε, ψεώδεσθαι τε καὶ ἀλη λέγειν δικαιον καὶ δικον. μί. καὶ μη ἐξαπατῶν καὶ ἐξα- παταν δέκαιον καὶ δικον Ῥοικεν καὶ βλάπτειν καὶ ἀφελεῖν δίκαιον καὶ δικον μέ. αὐτὰ δή, ς ἔοικε, πώντα τὰ τοιαῶτα οντα καὶ δίκαια καὶ ἄδικά ἐστιν.

522쪽

κτηρα δερὰν καὶ ἀριστερόν Πάνυ γε Mia χεῖρα δεξιὰν καὶ ἀριστεράν; μί. viisv ἐπειδ τα αυτὰ ὀνομάζων τὰ is δεξια φης εἶναι, τα δὲ ριστερὰ των ἐμῶν, r ἐγώ ἐροίμην πότερα, αρ αν ἔχοις εἰπεῖν - τὰ μὲν πρὸς του δεξιά ἐστι, τὰ δὲ προς του ἀριστερά μί. - δη και ἐκεῖ, ἐπειδη τὰ αυτὰ ὀνομάζων τὰ μεν δέ-καια φης εἶναι, τὰ δὲ ἄδικα, ἔχεις εἰπεῖν ὁπότερα τὰ δίκαια καὶ ὁπότερα l τὰ ἄδικα; μοι μὲν τοίνυν δοκεῖ ἐν

μὰν δέοντι και τ καιρῶ ἔκαστα τούτων γιγνόμενα

δίκαια εἶναι, ἐν δὲ τω μη δέοντι ἄδικα καλῶς γέ σοι δοκοῶν. o μὲν ἄρα ἐν δέοντι ἔκαστα τούτων ποιῶν δίκαια ποιεῖ, ο δε μη ἐν δέοντι ἄδικα μέ ωκοῖν με τὰ δίκαια ποιῶν δίκαιος, o δὲ ἄδικα δικος; -τι ταυτα Tis υν ὁ ἐν se δέοντι καιρ οιός τε τέμνειν καὶ καίειν και ἰσχναίνειν; U ἰατρός. ω ἐπί-σταπαι η δι ἄλλο τις in ἐπίστα ται Tis δ' ἐν φδέοντι σκάπτειν καὶ ἀρουν καὶ φυτευειν οἷός τε 'Ο γεωγγες. in ἐπίσταται, η τι υ 'Oτι ἐπίσταται Ουκ- οὐ και ταλλα ουτως ο μεν ἐπιστάμενος οἷός τε τὰ δέοντα ποιεῖν ἐστὶ καὶ ἐν τω δέοντι καὶ ἐν τω και ,

δὲ μ ἐπιστάμενος Ου; υτως. καὶ ψευδεσθαι ἄρα καὶ ἐξαπαταν καὶ φελεῖν, ὀ με ἐπιστάμενος οἷός τε ποιεῖνεκαστα τοὐτων ἐν δέοντι καὶ τ καιρ- ο δὲ μη ἐπιστάμενος οἰ ληθῆ λέγεις. V δε γε ταυτα ποιῶν ἐν τωδέοντι δίκαιος mc is ἐπιστήμην δέ γε ταλα ποιεῖ. Πῶς δ' - is ἐπιστήμην ἄρα δίκαιος o δίκαιος μι κοὐ o ἄδικος δια το ἐναντίον ἄδικός ἐστι τω δικαίως Φαίνεται. 'σδε δίκαιος διὰ σοφίαν δίκαιος. μί. ιἀμαθία ἄρα o ἄδικος ἄδικος Ῥοικεν κινδυνε ειαρ o μὲν οἱ πρόγονοι ἡμῖν κατέλιπον σοφίαν, δικαιοσύνη εἶναι, o δὲ ἀμαθίαν, oseo δὲ δικία Ῥοικεν Ἐκώ- τες δε μαθεῖς ἰοὶ οἱ ἄνθρωποι η ἄκοντες Ἀκοντες.

527쪽

fit. P.

ω ἔχω εἰπεῖν. ἐν τω παρόντι, ω Σώκρατες υλλα δε σκεψωμεθα αυτό. φέρε, t τις βούλοιτο ταυτην την ἀρε-

την γενέσθαι αγαθ4 ην αγαθοί εἰσιν οἱ σοφοὶ μάγειροι, πόθεν αν γένοιτο Βῆλον οτι εἰ παρὰ των ἀγαθῶν μαγείρων μάθοι πι δε εἰ βούλοιτο ἀγαθος γενέσθαι ἰατρός, παρὰ τίνα αν ἐλθὼν γένοιτο ἀγαθος ἰατρός; ηλον δὴ τι παρὰ των ἀγαθων τινὰ ἰατρῶν Εἰ δὲ ταυτην την ἀρει ν ἀγαθὁ βούλοιτο γενέσθαι ηνπερ οἱ σοφοὶ τέκτονες ἰΠαρὰ των τεκτόνων Εἰ δε ταυτην την ἀρετην βουληθείη ἀγαθος γενέσθαι ηνπερ οἱ ανδρες οἱ ἀγαθοί τε καὶ σοφοί, ποῖ χρὴ ἐλθόντα μαθεῖν οἶμαι με καὶ ταυτην, εἴπερ μαθητός ἐστι, παρὰ των ανδρῶν τῶν ἀγαθῶν πόθεν

γὰρ ἄλλοθεν Φέρε δὴ , τίνες ἡμῖν ἄνδρες ἀγαθυι γεγόνασιν ἶνα σκεψώμεθα εἰ υτοί εἰσιν οἱ τους ἀγαθοἐς ποιουντες. μυκυδίδης καὶ Θεμὰτοκλῆς καὶ Ἀριστείδης καὶ Περικλης. ώτων ουν κάστου ἔχομεν διδάσκαλον εἰπεῖν Ουκ ἔχομεν ου γὰρ λέγεται. T δε μαθητὴν et τῶν ξένων τινὰ η τῶν πολιτῶν η ἄλλον, ἐλεύθερον δουλον, στις αἰτίαν ἔχει διὰ την τούτων ὁμιλίαν σοφός τε και ἀγαθος γεγονέναι; ουδὲ τουτο λέγεται. Ἀλλ άρα μη ἐφθόνουν μεταδιδόνου της αρετης τοι ἄλλοις ἀνθρώποις; άχα. ρα να μη ἀντίτεχνοι αυτοῖς γίγνοιντο, ωσπερ οἱ μάγειροί τε καὶ ἰατροὶ καὶ τέκτονες φθονουσιν;

528쪽

o γαρ λυσιτελεῖ vτοις πολλους ἀντιτέχνους γίγνεσθαι omδὲ otius ἐν πολλοῖς αυτοῖς μοίοις. αρ' - ουτ καιτοι ἀνδράσι τοι ἀγαθοῖς ου λυσιτελεῖ ἐν μοίοις αμοῖς οἰκεῖ Ἱσως Εἰσὶ δὲ οἱ αυτοὶ ουχὶ ἀγαθοί τε και δικαιοι μέ Ἐστιν υν τω λυσιτελεῖ μὴ ἐν ἀγαθοῖς οἰκεῖν ἀνδράσιν ἀλλ' ἐν κακοῖς Ουκ ἔχω εἰπεῖν. ρ' - ουδὲ τουτ' ἔχεις εἰπεῖν, πότερον ἔργον ἐστὲ των μεν ἀγαθῶν βλάπτειν των δὲ κακῶν τελειν η Ουναντίον ἔ ἀναντίον οἱ μὲν ἀγαθοι ἄοα φελοῖσιν, P δε κακοὶ βλάπτουσιν; μι. Ἐστιν οὐ οστις βουλεται βλάπτεσθαι μαλλον λώφελεισθαι Ου πάνυ ουδεὶ αρα βουλεται ἐν πονηροῖς οἰκειν μαλλον η ἐν χρηστοῖς Ουτως ωδεὶς αρα φθονεῖ των ἀγαθῶν ανδρῶν αλλω, στε ἀγαθον καὶ omων αυτ ποιῆσαι. Ovκουν φαίνεταί γε δη ἐκ του λόγου. κήκοας ουν τι Θεμιστοκλεῖ λεόφαντος los ἐγένετο 'Aκή α ωκουν δῆλον τι-vδὲ τ υἱεῖ ἐφθόνει ώς βελτίστεγενέσθαι ὀ Θεμιστοκλης, ο γε αλλεουδενί, ελε ην ἀγαθός ην δε ώς φαμεν μί. οἶσθα -οτι ' Θεμιστοκλῆς τον υἱον ἱππέα μὲν . ἐδιδάξατο σοφον εἶναι και ἀγαθόπι ἐπέμενε γουν ἐπὶ - πα- ρθος, κώς, καὶ κόντιζεν ἀπο των ωπων ρθός, καὶ a πολλα καὶ θαυμάσια εἰργάζετο καὶ u noata ἐδίδαξε καὶ ἐποίησε σοφόν , σα διδασκάλων ἀγαθῶν εἴχετο.

ταυτα ου ἀκήκοα των πρεσβυτέρων Ἀκήκοα ει α ρατην νυσιν γέ τις του vis αντο αἰτιάσαιτ αν κακὴν

εἶναι Ου αν ον δικαίως γε ἐξ ων, λέγεις. ἱ δὲ τόδε ἁ Κλεόφαντος ο Θεμιστοκλέους υἱὸς ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ σοφος ἐγένετο, περ ὁ πατὴρ αντον ν σοφός,

529쪽

τοιουτος διδάσκαλος ἀρετης - πεῖπες uos δὲ δησκεψώμεθα, Ἀριστείδην, o ἔθρεψε μὲν ον Λυσίμαχον, ἐπαιδεοσε δὲ κάλλιστα Ἀθηναίων, σα διδασκάλων εἴχαλανδρα δὲ οὐδενός βελτίω ἐποίησε τουτον γαρ καὶ συ καὶ ἐγώ εἴδομεν καὶ συνεγενόμ α μι. οἶσθα - τι Περακλῆς, ἔθρεπεν υἱεῖς Πάφαλον καὶ πάνθιππον, ων καὶ συ μοι δοκεις του ρ- ἐρασθῆναι τοὐτους μέντοι, ως καὶ ο οἶσθ' ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν ἀδενὸς χείρoma Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ τὴν αλλην ἀγωνία, καὶ ταλλα ἐπαίδευσεν, σα τέχνη διδάσκονται, οὐδενος χείρουν ἀνα- θους δ αρα-νδρας ου ἐβουλετο ποιῆσαι Ἀλλ' Αως αν ἐγένοντο, ω Σώκρατες, εἰ μη νέοι οντες ἐτελευτησαν. ἡ μὲν εἰκότως βοηθεῖς τοι παιδικοῖς, Περικλης δὲ ἐκεινους, εἴπερ διδακτον ν αρετὴ καὶ Γός τ ην ἀγαθοις ποιῆσαι, πολ πρότερον, την αυτos ἀρετην σοφοἡ ἐποίησεν μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν. αλλὰ - - η διδαατόν, ἐ- Θουκυδίδης α δύο υἱεῖς ἔθρεψε, Μελησίαν καὶ Στέφωνον, περ- σι - αν ἔχοις εἰπειν, περ πὲρ των Πωρικλέους υἱῶν τούτων γα δη καὶ συ Οἶσθα τον γ' ἔτερ- μεχρι γήρως βιουντα τον δ' ἔτερον ὀψὲ πάνυ καὶ μην - τούτω ὁ πατηρ ἐπαίδευσε τά τε αλλα ευ καὶ ἐπάλαισαν κάλλιστα la ναίων ' τι μὲν γαρ πανθη ἔδωκε, δν δε οδώρω, υτοι δέ που ἐδόκουν κάλλιστα των τότε παλαίειν. αι Οὐκοῖν δῆλον τι--ος -καν ποτε or μὲν ἔδει δαπανώμενον διδάσκειν ταωτα ἐδίδαξε - πειδας ἡ Φαυxos, Ira ουδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ἀγαθυν ανδρας ποιῆσαι, τουτο δὲ υ αν ἐδώδαξεν, εἰ διδακτον - Εἰκός γε Ἀλλὰ γαρ πως

Θουκυδίδης φαυλος ην, καὶ οὐχὶ σα αυτ πλεῖστοι φίλοι Ἀθηναίων καὶ των συμμάχων καὶ ἐκως ν μεγάλης καὶ ἐδώνατο μέγα ἐν τῆ πόλει καὶ ἐν τοις αλλοις Euησιν, στ εἴπερ ην τομο διδακτόν, ἐξευρε αν οστιε απτου ἔμελλε τοι υἱεῖς ἀγαθους ποιήσειν -- ἐπιχω

530쪽

ρίων η των ξενων , εἰ αυτος μη ἐσχόλαζε διὰ την της πόλεως ἐκφέλειαν ἀλλὰ γάρ,- ταῖρε, μη ου ψ διδακτον η ἀρετή. υκ ἴσως. Ἀλλὰ δη εἰ, διδακτόν ἐστιν,

χνην ἔχοντες ἡ τὰ των Iππων των ἀγαθων φυσεις γιγνώσκουσι, καὶ κατὰ το σῶμα προς δρόμον κά κατὰ τηνφυχήν, λινές τε θυμοειδεῖς και α μοι μί. Tiso- -τη ἡ τεχνη ἐστί τι νομα αυτῆς Ἱππική Ουκουν καὶ περὶ τοι κύνας σαυτως ἔστι τις τεχνη ἡ τας ἀγαθὰς καὶ τὰς κακὰς φυσεις των κυνῶν διακρίνουσιν Εστιν. πις αυτη γ κυνηγετική υλλα μην και περὶ τὸ χρυσων καὶ το ἀργυριον εἰσὶν μῖν δοκιμασταί, λινες ὁρῶντες κρίνουσι τό τε βέλτιον καὶ τι χεῖρον; ἰσίν. πινας ουντοέτους καλεῖς υργυρογνώμονας καὶ μὴν οἱ παιδοτρίβαι

γιγνωσκουσι σκοπουμενοι τὰς φυσεις τὰς των σωμάτων των

ἀνθρώπων, ὁποῖαί τε χρησταὶ καὶ oποῖαι μὴ προς ὲκάστους των πόνων, καὶ των πρεσβυτέρων καὶ νέων, σα μέλλει των σωμάτων αξια λόγου σεσθαι καὶ ἐν οἷς ἐλπίς ἐστι πολλὴ τα ἔργα, σα σώματος ἔχεται, ευ ἀπεργάσασθαι. Εστι ταυτα Πότερον ουν σπουδαιόrερόν ἐστι ταῖς πόλεσιν Ἀποι καὶ κύνες ἀγαθοὶ καὶ ταλλα τα τοιαῶτα λανδρες ἀγαθυι υνδρες ἀγαθοί. ο ουν οἰχ αν, εἴπερῆσαν φώσεις ἀγαθαὶ προς ρετὴν ἀνθρώπων, os αν πάντα μεμητανῆοθαι του ανθρώπους στε διαγιγνώσκειν αὐτάς Εἰκός γε Ἐχεις ουν τινὰ εἰπεῖν τέχνην τις ἐστὶν ἐπὶ ταῖς φύσεσι ταῖς - ανδρῶν των ἀγαθῶν αποδεδειγμένη, ωστε δύνασθαι αὐτὰς κρίνειν; υκ ἔχω. καὶ μεν δὴ πλείστου αν ν αξία καὶ οἱ ἔχοντες αυτήν ουτοεγα αν μῖν ἀπέφαινον των νέων του μέλλοντας ἀγαθους σεσθαι ἔτι παῖδας οντας, ους ἄν μεῖς παραλαβόντες ἐφολάττομεν ἐν ἀκροπόλει δημοσία, σπερ τι ἀργυ-