Platonos Phaidon. The Phaedo; edited with introd. and appendices by R.D. Archer-Hind

61쪽

καὶ γὰρ το μεμνησθαι Σωκράτορος καὶ αὐτον λεγοντα και αλλου

EX. Ἀλλα μην, ἁ Φαίδων, καὶ τους ἀκουσομένους γε τοιου τους τερους χεις αλλα πειρῶ ς αν δύνη κριβέστατα διεξελθεῖν

πάντα. 5

OAΙΔ. Καὶ μην γωγε θαυμάσια παθον παραγενόμενος. οἴτε a ως θανάτω παρόντα με ἀνδρος επιτηδειου ἔλεος ισ9ει' ευδαίμων γάρ μοι νηρ φαίνετο 'Eχεκρατες, και του τροπου καὶ των λόγων, ς ἀδεῶς καὶ γενναίως τελεύτα, στε μοι κεῖνον παρίστασθαι μηδ' εἰς 'Aιδου ἰόντα ἄνευ θείας μοίρa ἰεναι, αλλα o59 και κεῖσε ἀφικόμενον ευ πράξειν, εἴπερ τις πώποτε και α λος. δια δη αὐτα ουδεν πάνυ μοι λεεινον εἰσηει, ς εἰκος ν δόξειεν εἶναι παρόντι πενθει οἴτε ὁ δονη ς ε φιλοσοφια μῶν οντων, ῶσπερ εἰώθειμεν καὶ aρ οἱ λόγοι τοιουτοί τινες ησαν iam ἀτεχνῶς ἄτοπον τί μοι πάθος παρην καί τις ἀηθης κρασις απο τε ετης δονης συγκεκραμενη μοὐ και απὸ της λύπης, ενθυμουμενωοτι αὐτίκα κεινος μέλλε τελευτῶν. και πάντες ι παροντες

σχεδόν τι, υτ διεκείμεθa, τε με γελῶντες, νίοτε δε δακρύοντες, εις δε ημῶν καὶ διαφερόντως, 'Aπολλόδωρος οἶσθα γαρ που ον

B ἄνδρα και τον τρόπον αυτοῖ. O

ΦΑΙΔ. 'E κεῖνός τε τοίνυν παντάπασιν ἴτως εἶχεν, καὶ αυτὰς ἔγωγε τεταράγμην καὶ οι ἴλλοι. EX E τυχον δε ἁ Φαιδων, τίνες παραγενόμενοι ΦΑΙΔ. Ουτός τε δ, ὁ Απολλόδωρος τῶν επιχωρίων παρην καὶ 5ὁ Κριτόβουλος καὶ ὁ πατηρ αυτos καὶ ετι Ερμογένης καὶ 'Eπιγενης καὶ Αἰσ/χίνης καὶ Αντισθενης ην δε καὶ Κτησι raro Iαιανιευς

P. 4

62쪽

κα ΛΜενέξενος και Yλοι τινες των πιχωρίων ΙΠλάτων δε οἶμαι σθένει.

νοντο

κα εγὼ καὶ οἱ ἄλλοι παρα o Δωκράτη, συλλεγόμενοι εωθεν Ι5 ει το δικαστηριον εν ω και η δίκη γενετο πλησαν γαρ ην του δεσμωτηρίου. περιεμενομεν ουν κάστοτε, εως ἀνοιχθείη το δεσμωτηριον, διατρίβοντες με ἀ λήλων ἀνεω γετο a ου πρω επειδη δε ἀνοιχθείη, εισῆμεν παρὰ τον Σωκράτη καὶ τα πολλὰ διημερεύομεν με αὐτos. καὶ δὴ και τότε πρωιαίτερον συνελε γημεν.

et τῆ γαρ προτεραία ζημερα επειδὴ εξήλθομεν ε του δεσμωτηρίου

εσπέρας, πυθόμεθα τι το πλοῖον εκ Δήλου ἀφιγμενον ιη. παρηγγείλαμεν υν- ληλοις κειν ς πρωιαίτατα ει το ειωθός.

καὶ κομεν καὶ μῖν ξελθων ὁ θυρωρός, σπερ εἰώθει πακουειν,

εἶπεν περιμενειν καὶ ' πρότερον παριεναι, εως ν αὐτος κελεύση

63쪽

λυουσι γάρ, φη, οἱ ενδεκα Σωκράτη καὶ παραγγελλουσιν πως ἄν τῆ δε τῆ μέρα τύλευτήση ου πάλυν δ' ουν χρόνον ἐπισχων

60 κεν καὶ κελευεν μaς εἰσι εναι εἰσελθόντες υν κατελαμβάνομεν τυν με Σωκράτη ρτι λήλυμένον, θν δε Ξανθίππην, γιγνώσκεις γάρ, εχουσάν τε το παιδίον αυτο καὶ παρακαθημένην. ως υν ei δεν μa , πανθίππι), νευφημησέ τε και τοία υτ ττα ἐπεν, οἷα δὴ εἰωθaσιν γυναῖκες, τι es Σωκρατες, στατον δη σε προσεροῖσι νυν οἱ πιτήδειοι καὶ συ τούτους. καὶ ὁ Σωκράτης βλεψας εἰς τον Κρίτωνα, Ἀρίτων, φη, παγετω τις αυτῆν οἴκαδε καινεκείνην με ἀπηγόν τινες των του Κρίτωνος βοωσάν τε καὶ κοπτο - ο

μενην ὁ δε Σωκράτης ἀνακαθιζόμενος εἰς την κλίνην συνεκαμψετε το σκελος καὶ ξέτριφε χη χεροί, καὶ τρίβων αμα, ς ἄτοπον,

εφη, Ἀνδρες, εοικε τι εἶναι τοὐτο, ο καλουσιν οι νθρωποι δύ'ώς θαυμaσίως πεφυκε προς το δοκουν ναντίον εἶναι, το λυπηρόν,

το μαχεν αὐτὼ η θελε ιν παραγίγνεσθαι τω ἀνθρώπω εὰν δε i5 τις διώκ το τερον καὶ λαμβάνy, σχεδον τι ἀναγκάζεσθαι λαμβάνειν καὶ τ ετερον ἄσπερ ε μιας κορυφης συνημμένω δυ' οντε. καί μοι δοκεῖ, φη, εἰ νενόησεν αυτὰ Αἴσωπος, μὐθον ἄν συνθεῖναι,

64쪽

ως ὁ θεος βουλόμενος αυτὰ διαλλάξαι πάλεμοῖντα, πειδ0 υκ ἐδύνατο, συνῆφεν εἰς ταυτὸν υ τοῖς τας κορυφάς, καὶ διὰ ταὐτα

ω ν τ ετερον παραγένηται πακολουθεῖ στερον καὶ το ἔτερον. ωσπερ υν καὶ αὐτω μοι εοικεν, πειδὴ πο ου δεσμολην ν τω

σκελει το λθεινόν, κειν δὴ φαίνεται πακολουθοῖν o ἡδύ.

hon Sol crates an expressionis his bellesinat in true philosopher vili meet dea in

gladi in me liope of h,ein happier in

a a. κατάστασις. See for instance TDmarassi C ὁ ἐν παρα φύσιν καὶ βίαιον γιγνόμενον dθρόον παρ' μῖν πάθος ἀλγει

8. Ἀντείναs puit in into verse . laeterin is sed os se itin xvord to music, sta oras et B; of putting thought into vortas P i zι 38 . The las ex- ample Seenis to me conclusive that thenotion of the word is not, a Prof Geddes considers, derived homstretching arati ing, hut implies fixin in a certain soriti orposition. f. Meno 87 A, vliere it is used os inscribin a trians in a circle. 9. προοίμιον Tl iis vori is applied by Thucydides III Io , to themonaerichyni t Apollo: Such προοίμια Vere stricti spealcin preludes illae to a longe poena οἴμη o to a religious celebration. Spe iniens os verses attributento Sol rates are o be Mund in Diog. Laert.

strui. Bergi hou eve rei natas quaelii unius Eueni nomine Coimprehendi, rectius dii olbus attrit)hi videntur' and lieother epigianas, laien erotic, ive intiae Antilolora under ille anae Euenos,

65쪽

αυτά, πρότερον Ουδεν πώποτε ποιησας. εἰ υν τι σοι μελε του

εχειν μὰ Εὐηνω ἀποκρίνασθαι, ταν με αὐθις ἐρωτα, ὁ ῖδα γὰροτι ρήσεται, ειπε, τί χρ' λεγειν. Λέγε τοίνυν, φη, αὐτω, Κεβης, ταληθῆ, τι υ ἐκείνω βουλόμενος ουδε τοῖς ποιημaσιν αὐτos ἀντίτεχνος εἶναι ποίησα αὐτα ίδειν γὰρ ς ο ράδιον εἰη 5 ἀλλ' ἐνυπνίων τινων ἀποπειρωμενος τί λέγει, και ἀφοσιούμενος,

ει πολ λάκις ταυτην την μουσικην μοι πιταττοι ποιεῖν. ην γαρ

raρελθόντι βίω, λλο εν λ οφει aινόμενον, τα αυτ δε λέγον, ὼ Σώκρατες, εφη, μουσικην ποίει καὶ ργάζου. καὶ ε γώ o

εν γε τω πρόσθεν χρόνω περ πραττον τοὐτο πελάμβανον αυτό6l μοι παρακελευεσθαί τε και επικελεύειν, σπερ ι τοι θεουσι διακελευόμενοι, καὶ μοι ἴτω το νύπνιον περ πραττον τουτοεπικελεύειν, μουσικην ποιεῖν, ς φιλοσοφίας μεν ουσης μεγιστης μουσικῆς, εμολδε τοὐτο πράττοντος νὼν δ' πειδὴ η τε ικη γενετο I5

ἄρα πολλάκις μοι προστάττοι το νύπνιον ταύτην την δημώδη μουσικην ποιεῖν, μὴ ἀπειθῆσαι αυτω ama ποιεῖν. σφαλεστερονα γὰρ εἶναι μ' ἀπιεναι πριν φοσιώσασθαι ποιησαντα ποιηματα και πειθομενον τὸ ἐνυπνίω. ούτω δὴ πρωτον μεν εις τον θεον o

66쪽

εποίησα ου ην ἡ παροῖσα θυσία μετὰ δε τον θεόν, εν νοησας τιτον ποιητην δέοι, εἴπερ με λοι ποιητὴς ναι, ποιεῖν μύθους, αλλου λόγους, καὶ αὐτος ου η μυθι λογικός, διὰ ταὐτα η υς προχει- ρους εἶχον μύθους καὶ πιστάμην τους Αἰσώπου, τούτους ἐποιησα,

Geddes lias sonae intereSi in renantas nilae specia connexion hel ueen Solcrates an Apollo, cf. 85 A. I cannot howe ver agree vim his suggestio that the προοίμιον vas a laantcsgivin sor ine

et μυθους ἀλλ' ο λόγους fictionandiso lact'. his distinctio is estah,-lislied by Gorgias 523 A, ἄκουε δη, φασί,

ρει τό τον μεν τα γενόμενα λέγειν τον δὸ

fabies of Aeso hau been publislied inivriting up orithis time. Aesopcis aic toliave been a contemporar os Solon an lilae stor of his deam is tota by Plutarch,

67쪽

ΦΑΙΔΩΝ.

τούτου του πρῶγματος μέτεστιν. ου μεντοι ἴσως βιάσεται αὐτόν ου γαρ φασι θεμιτον εἶναι. και αμα λεγων αὐτα καθηκε ταΓ σκελη ἐπὶ την γην, καὶ καθεζόμενος ουτως ηδ τα λοιπὰ διελέγετο θηρετο ὁ αὐτον ὁ Κεβης ΙΠῶς τουτο λεγεις ώ Σωκρατες, το μηθεμιτον εἶναι εαυτὸν βιάζεσθαι, θέλειν δ' ἄν τω ἀποθνpσκοντιτον φιλόσοφον πεσθαι T δε, ἁ Κέβης ου ἀκηκόατε σύ τε καὶ Σιμμίας περ ι των τοιούτων Φιλολύω συγγεγονότες οὐδέν γε σαφως, ἁ Σωκρατες Ἀλλὰ μην και γ εξ ακοῆς περ αυτῶν 1o λέγω - μεν ουν τυγχάνω ἀκηκοώς, φθόνος οὐδεὶς λέγειν. καὶ γὰρ

ἴσως και μάλιστα πρεπε μελλοντα κεῖσε ἀποδημεῖν διασκοπεῖν τε και μυθολογεῖν περ της ἀποδημίας της κεῖ, ποίαν τινὰ αὐτην

οἰόμεθα εἶναι τί γa a τις καὶ ποιοῖ ἄλλο ν τω μέχρι λίου δυσμῶν χρόνω 5VI. Κατὰ τί δὴ οὐν ποτε υ φασι θεμιτον εἶναι αυτὸν εαυτὸν ἀποκτιννυναι, in Σώκρατες ηδη γὰρ ἔγωγε, περ νυν δὴ σὐ ρου, καὶ Φιλολάου κουσα, τε παρ χμῖν διαντὼτο, ηδ δε και ἄλλων

3. τουτου οὐ πράγματος Sc. φιλοσοφίας.

. ou γάρ φασι It is porcti os note

68쪽

αν καὶ ἀκούσαις. ἴσως μεντοι θαυμαστον σοι φανεῖται - τοῖτο μόνον των α λων πάντων πλοῖν ἐστὶν καὶ οὐδε τοτ τυ χήνει τω ἀνθρωπω, σπερ και τὼ λα, στιν ὁ τε καὶ οἶς βελτιον τεθνάναι

η 'ν, οἷς δε βέλτιον τεθνάναι, θαυμαστον ἴσως σοι φανεῖται, εἰ

τούτοις τοι ἀνθρωποις μη σιον αυτοῖς εαυτους ε ποιεῖν, ἀλλὰ

ἄλλον δεῖ περιμενειν εὐεργετην. καὶ ὁ Κεβης ρεμ επιγελάσας, Ιττω Ζεύς, φη, τῆ αὐτο φων εἰπών. Καὶ γαρ a δόξειεν, φη, ὁ Σωκρἄτης, οἴτω γ' εἶναι λογον ου μεντοι αλλ' ἴσως γ' ἔχει B

μη θεμιτον εἶναι αυτὸν εαυτον ἀποκτιν

νύναι. ad n it in stat ense here Sthould translate: te haps ou vili besurpri sed foliis question alone o all

thini it strange is in the case of sulcide

καὶ Οὐδέποτε τυγχάνει. .. ζην and θαυμαστον ἴσως ... ἀνθρωποι are interpolations My

aster θαυμάσιον εἰ Cf. 9 7 A.

69쪽

τινὰ λόγον. ὁ μεν υν εν ἀπορρήτοις λεγόμενος περὶ αὐτων λόγος

ώς ἔν τινι φρουρα εσμεν οι ἄνθρωποι καὶ οὐ δεῖ δ' χαυτον Ἀκταυτης λυε ιν ου δ' ἀποδίδράσκειν, μεγας τε τίς μοι φαίνεται καιου ράδιος διίδεῖν' o μέντοι ἀλλὰ τόδε γε μοι δοκεῖ, ω Κεβης, εὐλέγεσθαι, το θεους εἶναι μῶν τους πιμελουμενους καὶ ημὼς του 5aνθρώπους ε των κτημάτων τοῖς θεοῖς εἶναι δε σοὶ ου δοκεῖ ἴτως;

κτημάτων ε τι υτ εαυτο ἀποκτιννύοι, μὴ σημηναντός σου τι βουλεμ αυτο τεθνάναι χαλεπαίνοις αν αὐτω, και εἴ τινα Ἀχοις

2. ἔν τινι φρουρῶ in Naro'. Vemigia translate in a sori os garri Sonduty', follo vin Cicero, Cato viator et :vetatque Pyllia oras iniussu inperatoriS, id est dei, de praesidio et statione vitae decedere. ut the common Pythagorean notion vas ilia in body is me sotu's PriSΟΠ, Whence heona not come foreth untd lier term is sulfi ed compare Athenaeus I xlv 57 C προ ην ὁ Καρνεῖος ἔφη, Εὐξίθεος ὁ πυθαγορικός, ω Νίκων, Is φησι Κλέαρχος ὁ περιπατητικο εν δευτέρ βίων, ἔλεγεν ἐνδεδέσθαι τ* σώματι καὶτ τῆδε ἱ τὰς πάντων ψυχὰς τιμωρίας χάριν, καὶ διείπασθαι τον θεον ς, εἰ μημενουσιν επὶ τούτοις ἔως ἄν εκὼν αὐτοῖς λυση, πλέοσι καὶ μείζοσιν ἐμπεσοὐνται τότε λυμαις διὸ πάντας ευλαβουμένους τηντων κυρίων ἀνάτασιν φοβεῖσθαι του ζην ἐκόντας Ῥηναι μόνον τε τον εν γηρ δθάνατον σπασίω προίστασθαι, πεπεισμένου την ἀπόλυσιν τη φυχης μετὰ τη των κυρίων γίγνεσθαι γνώμης. f. Phaedrais

E), θεοῖ τι παίγνιον μεμηχανημένον, οὐTO αὐτολτο βελτιστον γεγονέναι.

λυομεν ου παύεται, πρὶν η παντάπασιν ωούμενα καὶ διαλυθέντα εκφύγη προς τοξυγγενές, η νικηθέντα, ἔν- πολλῶν μοιοντο κραTησαντι γενόμενον, αὐτο ξύνοικον

70쪽

νυν δὐ ἔλεγες, το τοὐς φιλοσόφους αδιως αν θέλειν ἀποθνήσκειν,εοικεν τοὐτο ia Σωκρατες, τό πω, εἴπερ o νυν δ' ἐλέγομεν εὐλόγως ἔχει, το θεόν τε εἶναι τον επιμύλούμενον μῶν καὶ μας κείνου κτηματα εἶναι. O a μ ἀγανακτεῖν του φρονιμωτάτους κ

μενος ' λλ' a νόητος μεν ανθρωπος τά χ a οἰηθείη αὐτα, φευκτέον εἶναι ἀπο του δεσ πότου, και υκ ν λογίζοιτο τι υ δεῖ πό γε Εio os ἀγαθου φεύ γειν, αλλ' ο τι aλιστα παραμενειν, διὸ ἀλογίστως αν φεύγοι, ὁ δε νουν χων πιθυμοῖ του αν ἀεὶ εἶναι παρὰ το αυτοῖ βελτίονι καίτοι ἴτως, ῶ Σώκρατες, Ουναντίον εἰναι εἰκος Ο ὐ δὴ λέγετο τους μεν γὰρ φρονίμους ἀγανακτεῖν ποθνy-σκοντας πρέπει, τους δε ἄφρονας χαίρειν. ἀκουσας ουν o Σωκράτης

is σθ'ναί τέ μοι δοξε τ του Κέβητος πραγματεία, και επιβλεφας 63 ει ημὼς Ἀεί τοι, φη ὁ Κέβης λόγους τινὰς ἀνερευνα καὶ ου πάνυ ευθέως θελε πείθεσθαι δ τι ν τις εἴπp. Και ὁ Σιμμίας Ἀλλαμην, φη δ Σώκρατες, νῖν γέ μοι δοκεῖ τι καὶ αὐτω λέγειν Κέβης τί γὰρ ν βουλόμενοι ἄνδρες σοφοὶ ς ἀληθῶς δεσπότας ἀμείνους

et αυτῶν φεύγοιεν καὶ ραδίως παλλαττοιντο αυτῶ , καί μοι δοκεῖ Ι έβης ει σε τείνειν τον λογον, τι οὐ τω ραδίως φέρεις καὶ μας