Platonos Phaidon. The Phaedo; edited with introd. and appendices by R.D. Archer-Hind

발행: 1883년

분량: 222페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

Δίκαια, φη, λεγετε. οἶμαι γὰρ μας λέγειν τι χρή με προς ταυτα ἀπολογήσασθαι σπερ ἐν δικαστηρίω IJάνυ μὲν οὐν εφη

ὁ Σιμμίας.

ἀπολογησασθαι η προς τους δικαστάς. εγω γάρ, φη, ἁ Σιμμία τε καὶ Κεβης, εἰ μεν μη μην ξειν πρωτον με παρὰ θεοῖς, λους σοφούς τε καὶ γαθούς, επειτα καὶ παρ ἀνθρώπους τετελευτηκότας αμείνους των νθάδε, δίκουν ν ου ἀγανακτῶν τω θανάτω νυνσδε ε ἴστε τι παρ ανδρας τε ελπίζω ἀφίξεσθαι γαθούς καὶ τουτο μεν ου αν πάνυ διισχυρισαίμην' τι μέντοι παρὰ θεοῖς οδεσπότa πάνυ αγαθοῖς ξειν, ε ἴστε ἔτι, εἴπερ τι αλλο των τοιούτων διισχυρισαίμην ν καὶ Οὐτο. στε διὰ asτα υχοπως γανακτῶ, λλ' υελπίς εἰμι εἶναί τι τοῖς τετέλευτηκόσι καί, ωσπερ γε καὶ π αι λέγεται, πολὐ μεινον τοι ἀγαθοῖς ἡ τοῖς

Γ διάνοιαν ταύτην εν νω εχ εις πιεναι, δε a ημῖν μεταδοίης κοινὸν

γὰρ δὴ μοιγε δοκεῖ καὶ μῖν εἶναι γαθον τοὐτο, καὶ μα σοι

ἀπολογια εσται,-ὰν περ λέγεις μὴ πείσyς Ἀλλα πειράσομαι,

εφη. πρῶτον δε Κρίτωνα τόνδε σκεψωμεθα, τί εστιν, βούλεσθαί μοι δοκεῖ πάλαι εἰπεῖν. Σωκρατες, εφη ὁ Κρίτων, ἄλλο γε on πάλαι μοι λεγε ὁ με λων σοι δώσειν το φάρμακον, τι χρή

72쪽

σοι φράζειν ς ελύχ ιστα διαλε γεσθαι φησὶ γὰρ θερμαίνεσθαι

μύ λον διαλεγομενους, δεῖν δε υδεν τοιουτον προσφερειν τω προμάκω ει δὲ μὴ, νίοτε ἀναγκύζεσθαι και δις και τρὶς πινειν το ς τι τοιουτον ποιοῖντας. καὶ ὁ Σωκράτης, Ea, φη, χαίρειν αυτόν'

ἄτοπον δήπου αν εἴη προθυμεῖσθαι μεν εν παντὶ τω βίω μηδεν

by iis pletisui es an appetites, et by the intrusion Os sensual perceptions, 3 by

dyin and bein dead' ἀποθντὶ σκειν represent solae philosoplate training tiae glacitia enaancipatio os ille oui homhiodit passions τεθνάναι in persecten philosoplai ἔξις, ille coimplete indepertiJence of Soul, o sar ascis permitted by the conditions os corporea lila.

73쪽

α λο η τουτο, et κοντος δὲ δὴ αὐτο ἀγανaκτεῖν, ο παλαι προεθυμοῖντό τε καὶ πετηδευον καὶ ὁ Σιμμίας γελάσας Νὴ τον Δία, νεφη Σωκρατες, ου πήν γε με νυν δὴ γελασείοντα ποίησας γε λύσαι οἶμαι γὰρ ν του πολλοῖς αυτ τοὐτο ἀκούσαντας δοκεῖν εὐ πίνυ εἰρησθα εις τοῖς φιλοσοφοῖντας καὶ ξυμφάναι α 5τους μἐν παρ μῖν ἀνθρώπου και πάνυ, τι τω οντ οι φιλοσοφοῖντες θανατῶσι καὶ σφῆς γε ο λεληθασιν τι ξιο εισιν τοὐτο

πάσχειν Καὶ ἀληθῆ γ' a λέγοιεν, ὼ Σιμμία, πλήν γε os σφὰς

μη λεληθέναι λέληθεν γὰρ αυτούς α τε θανατῶσι και ν ἄξιοίεισιν aνατο και οῖο θανάτου ως ἀληθῶς φιλόσοφοι εἴπωμεν 1 o C: ρ, εφη, προς μὴ αυτούς, χαίρειν εἰπόντες κείνοις' ηγουμεθά τι τον θάνατον εἶναι IΠάνυ γε, φη πολaβὼν ὁ Σιμμίας 'Αραμ αλο τι - θν της φυχης ἀπὸ οὐ σώματος ἀπα λαγην καιειναι τοὐτο το τεθνάναι, χωρὶς μεν ἀπο της ψυχῆς detra λαγεν αυτο καθ αυτ το σῶμα γεγονεναι, χωρὶς δε την ψυχην ἀπο os 5 σωματος ἀπήλαγεῖσα αυτὴν καθ αύτην εἶναι ἄρα μὴ λ λο

- γαθε, χὰν ἄρα και σοὶ ξυνδοκῆ περ εμο is γὰρ τούτων D μαλλον οιμαι μῆς εἴσεσθαι περι ων σκοποῖμεν φαίνεταί σοι φιλοσόφου ανδρος ειναι σπουδακεναι περὶ τὰς δονὰς καλουμενα eto τὰς τοιάσδε, οἷον σίτων καὶ ποτῶν ' 'Hκιστα ἁ Σώκρατες, εφη

ὁ Σιμμίας Τί δε τὰς τῶν ἀφροδισίων οὐδαμῶς. ι δε τὰς

Ελλας τὰς περι το σῶμα θεραπείας δοκεῖ σοι εντίμους ἡγεῖσθαι ὁ τοιοῖτος οἷον ματίων διαφερόντων κτήσεις και ποδημάτων καὶ τοῖς ἁ λους καλλωπισμοῖς τους περι το σῶμα πότερον τιμὼν et 5

Ε δοκεῖ σοι ἡ ἀτιμάζειν, καθ' oσον μὴ πολλ= ἀνάγκη μετέχειν αυτῶν; 'Aτιμάζειν μοιγε δοκεῖ, φη, o γε ς ἀληθῶς φιλόσοφος Οὐκοὐν

74쪽

ολως δοκει σοι, φη, ' του τοιούτου πραγματεία ου περι τ σῶμα

εἶναι, αλλα καθ' οσον δύνατa ἀφεστάναι αυτοῖ, προ δε τηνφυνὴν τετράφθαι ' Esco γε 'Αρ' οὐν πρωτον μεν εν τοῖς τοιού - τοις δηλός εστιν ο φιλόσοφος ἀπολύων ο τι μαλιστα 'ν ψυχην 655 1πο τῆς του σωματος κοινωνίας διαφερόντως των ἴλλων ἀνθρώπων Φαίνεται. Και δοκεῖ γε Ἱπου, Σιμμία, τοι πολλοῖς ἰνθρώποις, ω μηδεν δὐ των τοιούτων μηδε μετεχει αυτῶν, OUκαξιον εἶναι ζην, λλ εγγυος τι τείνειν του τεθνάναι ὁ μηδεν φροi-τίζων των δονῶν at διὰ του σώματός εἰσιν IΠάνυ μεν οὐν ληθ'

io λεγεις.

X. Τί δε δὴ περὶ αὐτην την της φρονησεως κτῆσιν πότερ0ν

συμπαραλαμβάνy; Io το τοιόνδε λεγω αρα ἔχει ἀλήθειάν τινα Boφις τε καὶ κοὴ τοῖς ανθρωποις, τά γε τοιasτα καὶ οἱ ποιηται is ἡμῖν ἀει θρυλοὐσιν, ὁτι οὐ ἀκούομεν κριβες οὐδεν ἴτε ὁρῶμεν; καίτοι ει αδται τῶν περὶ σῶμα αισθήσεων μη κριβεῖς εἰσιν

ούτω γε καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. Solicrates retoris iliat lae is os ille lea Sure-Seelcerras a. πίθου ἱos an asteri arcis

ἔκαστον,

ἔκαστον.

75쪽

μήτε κο μήτε ψις μήτε ἀλγηδὼν μηδε τις ἡδονή, λλ' ὁ τι

ψυχὴ ἀλιστα τιμάζει το σῶμα καὶ φεύγει a r αυτοῖ ζητεῖ δεαυτὴ καθ' υτὴν γίγνεσθαι Φαίνεται. ι δε δὴ τὰ τοιάδε, Σιμμία φαμεν τι εἶναι δίκαιον αυτ η οὐδεν Φαμεν μεντοι νὴ Δία Καὶ καλόν γε τι και γαθόν; Iῶς δ' υ; LIδη οὐ πώποτε ετ των τοιούτων τοῖς φθαλμοῖς εἶδες Οὐδαμῶς, ἡ δ' ς Ἀλλάλλη τινὶ αἰσθήσει των διὰ του σώματος φήψω αυτῶν λεγ δε

76쪽

καθαρώτατα, στις ο τι μάλιστα αυτῆ γῆ διανοία οι ἐφ' κaστον, μήτε την οψιν παρατιθέμενος ἐν τω διανοεῖσθαι μήτε τινὰ ἄλλην αἰσθησιν φέλκων μηδεμίa μετὰ του λογισμου, αλλ' υτὴ καθ' 66αυτην εἰλικρινεῖ τη διaνοία χρωμενος αυτὸ καθ' αυτὸ εἰλικρινες

5 καστον ἐπιχειροῖ θηρεύειν των οντων, ἀπαλλαγεὶς O τι μάλιστα φθαλμων τε καὶ των καὶ ως πος εἰπεῖν ξυμπαντος του σώματος, ας ταραττοντος και υκ εῶντος την φ σχην κτήσασθαι λήθει όν

τε καὶ φρόνησιν, ταν κοινωνy ἄρ' οὐ χ οὐτός εστιν, ὼ Σιμμία, εἴπερ τις καὶ λ λος ὁ τευξόμενος του οντος Vrπερφυως, φη ὁ Σιμμίας,1 ως ἀληθη λεγεις, es Σώκρατες. XI. Οὐκοῖν πινάγκη, εφη, εα πάντων πούτων παρίστaσθαι BOόξαν τοιάνδε τινὰ τοις γνησίως φιλοσόφοις, στε καὶ προς ἀλλήλους τοιαυτα-ττα λεγειν, τι κινδυνευε τοι σπερ ἀτραπός τις

7. ἀλήθειάν τε καὶ φρονησιν ἀλήθεια is objective mitti, φρόνησις ine mental πάθημα umicli apprehemis it cf. egrestu

13. σπερ ἀτραπός Olynipiodoros insist inatoliis refers to a Pytha Orean maxim φεύγειν τὰς λεωφόρους, Phiere l)yhe has larget contributen to in perplexit of this passage. I belleve ἀτρα-

77쪽

εκφέρειν ημὼς οτι εως ἄν το σωμα χωμεν μετὰ του λόγου ντβ σκεφει, καὶ συμπεφυρμενη φημων η υχη μετὰ τοιούτου κακοῖ,

O μη ποτε κτησωμεθα ἱκανῶς υ ἐπιθυμοῖμεν φαμεν δε τοῖτο εἶναι το ληθές. μυρίας μεν γὰρ μῖν σχολίας παρεχει το σωμα&δια την ἀνaγκαίαν τροφην' ετ δε αν τινες νόσοι προσπεσωσιν, εμποδίζουσιν μῶν την του οντος θηραν. ρώτων δε καὶ επιθυμιῶν

καὶ φόβων καὶ εἰδώλων raντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν

ημῆς πολλῆς ἄστε το λεγόμενον- αληθῶς τω οντι υ αὐτοῖο, δε φρονησαι ἡμῖν εγγίγνεται οὐδεποτε υδέν. καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ μάχας ουδὲν λλο παρέχει η το σῶμα καὶ αἱ o τουτου πιθυμίαι δια γαρ την τῶν χρημάτων κτῆσιν πάντες ιπόλεμοι γίγνονται, τὰ δε χρηματα ἀναγκαζόμεθα κτὼσθαι δια o σῶμα, δουλεύοντες di τούτου θεραπεία καὶ κ τούτου ἀσχολίαν ὐνομεν φιλοσοφίας περ δια πάντα αὐτα. τὸ δ εσχατον πάντων οτι, ἄν τις ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται π αυτο καὶ τραπώμεθα i5

προς το σκοπεῖν τι εν ταῖς ζητήσεσιν α πανταχοῖ παραπῖπτον

θόρυβον παρέχει και ταραχὴν καὶ κπλήττει, στε μὴ δύνασθαι , π αυτο καθορὼν τἀληθές, αλλὰ τω ντι ἡμῖν δέδεικται τι, ιμέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αυτο και αυτῆ τῆ φυχῆ θεατέον αυτὰ τὰ πράγματα καὶ τότε, ς εοικεν, ἡμῖν οεσται O επιθυμοῖμέν τε καί φαμεν ερασταὶ εἶναι, φρονήσεως,επειδὰν τελευτήσωμεν, ς ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι δε υ. ει ast μὴ οἷόν τε μετὰ τοὐ σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, οὐδαμοῖ στιν κτήσασθαι το εἰδέναι δε τελευτήσασιν τότε γὰρ

67 αυτὴ καθ' υτὴν ἡ ψυχὴ σται χωρὶς οὐ σώματος, πρότερον δ' 5

ου. καὶ ε ω ὰν ζῶμεν, ἴτως ώς εοικεν, ἐγγυτάτω σόμεθα τοὐειδέναι, ε ὶ ο τι μάλιστα μηδὲν μίλῶμεν τω σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν ο τι μὴ πἁσα νάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα της τούτου

78쪽

φυσεως, ἀάλα καθαρεύωμεν et αυτοῖ εως ν ὁ θεος πάλυσηημῶς καὶ ουτω ἐν καθαροὶ ἀπα λαττόμενοι τῆς του σωματος ἀφροσύνης, ως το εἰκός, μετὰ τοιούτων τε σόμεθα καὶ γνωσόμενα δι μῶν αυτῶν παν το εἰλικρινες. τοὐτο δ εστὶν ἴσως το λη

θες. μη καθαρῶ γὰρ καθαροῖ φάπτεσθαι μη ου θεμιτον I. τοιαsτα οἶμαι δ Σιμμία, ἀναγκαῖον εἶναι πρὸς ἀλλήλους λεγειν τε καὶ δοξάζειν πάντας τοὐς ρθῶς φιλομαθεῖς o δοκεῖ σοιουτως; Iαντός γε μαλλον, Σώκρατες. XII. Oυκοῖν. εφη ὁ Σωκράτης. ει ταῖτα αληθη, λήταῖρε,1 πολλη ελπὶς ἀφικομενω οἷ γὼ πορεύομaι, κεῖ κανῶς εἰπερ που ἄλλοθι κτήσασθαι 'οὐ τω χυ χνεκα η - πολλὴ πραγματεία Τμῖνε τω παρελθόντι βίω γεγονεν, ἄστε η γε ἀποδημία νῖν μοι προστεταγμενη φετὶ ἀγαθ' Ἀλπίδος γίγνεται καὶ ἄλλω Ἀνδρί, o ηγεῖταί οἱ παρεσκευάσθαι την διανοιαν δεσπερ κεκαθαρμενην. 1 II νυ μεν υν, φ ο Σιμμίας. Κάθαρσις δε εἶναι ρα υ τοὐτοξυμβαίνει, Ἀπερ πῶλαι εν τω λόγω λεγεται, τω χωρίζειν in τι μάλιστα ἀπο οὐ σώματος την φυχὴν καὶ θίσαι αυτὴν καθ' αυτὴν πανταγόθεν εκ οὐ σώματος συναγείρεσθαί τε καὶ ἀθροίζεσθαι, καιοικεῖν κατὰ το δυνατὸν καὶ ε τω s παρόντι και ν τω πειτα

et μόνην καθ' αυτὴν, -κλυομενην ἄσπερ δεσμῶν επι τοδ σώματος DIΠάνυ μεν ουν, φη Oi κοὐ τοὐτό γε θάνατος νομάζεται, λύσις καὶ χωρισμος σχης ἀπο σώματος, ΙΠαντάπaσί γε, η δ ος Λύεινδε γε αυτήν, ἡ φαμεν, προθυμοῖνται ἀεὶ μάλιστα και μόνοι οἱ

φιλοσοφοῖντες ορθῶς, καὶ το μελετημα αὐτο τοὐτ εστιν των φιλο-

79쪽

αποθνήσκειν μελετῶσι, καὶ το τεθνάναι κιστα αυτοῖς ἀνθρώπων φοβερόν. εκ τῶνδε δε σκόπει εἰ γὰρ διαβεβληνται με παντα τω σώματι, αυτην δε καθ' αὐτ0ν επιθυμουσι την ψυχ ην ἔχειν, τούτου δ' ιγνομεν ου ει φοβοῖντο καὶ ἀγανακτοῖεν ου πολλῆ ναλογία - εἰ ' σμενοι ἐκεῖσε οιεν, οἱ φικομενοις ελπίς εστιν Io

68 o διὰ βίου ρων τυχεῖν ηρων δε φρονήσεως ω τε διεβεβληντο,

τούτου ἀπηλλύχθαι συνοντος αυτοῖς η νθρωπίνων μεν παιδικῶνκad γυναικῶν καὶ υἱεων ἀποθανόντων πολλοὶ δὴ κόντες θελησαν εἰς lasso ελθεῖν, πο ταύτης ἀγόμενοι της ελπίδος, TV του ψε- σθαί τε Ἀκεῖ ν Ἀπεθύμουν καὶ συνεσεσθαι φρονησεως δε πιρα is τις τῶ οντ ερῶν, καὶ λαβὼν σφοδρα θν αὐτην ταύτην Ἀλπιδα, μηδαμου ἄλλοθι εντεύξεσθαι αὐτij ξίως λό'νου 'Aιδου, αγα- νακτήσει τε ἀποθWyσκων a ου ἄσμενος εἶσιν υτό σε οἴεσθαί γε χρή, εαν τω οντι γε Π, ω ταῖρε, φιλοσοφος σφόδρα γὰρ αυτωταυτα δόξει, μηδαμου ἄλλοθι καθαρῶς εντεύξεσθαι φρον' σει λλ' ο

80쪽

68 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 69

ἴδης ἀγανακτοὐντα με λοντα ἀποθανε ,σθαι, τι υ αρ ην φιλόσοφος, αλλά τις φίλοσωματος; ὁ αὐτὸς δε που υτος τυγχάνει ν

καὶ φιλοχρηματος καὶ φιλότιμος, τοι τὰ ετερα τούτων η αμφότερα. Ιάνυ, ἔφη, εχε ουτως ς λέγεις. ρ' οὐν εφη Σιμμία, ου καὶ

5 η νομαζομεν ανδρεία τοῖς υτ διακειμένοις μάλιστα προσηκει; ΓΙάντως ηπου, ψη Οὐκοὐ και η σωφροσύνη, ν και ι πολλοὶ ὀνομάζουσι σωφροσυνην το περὶ τὰς ἐπιθυμία μη πτοῆσθαι, λλ' ὀλιγωρως χειν καὶ κοσμίως ἄρ υ τούτοις μονοις προσηκει, τοις μάλιστα του σώματος ὀλιγωροῖσίν τε και εν φιλοσοφια ζῶσιν Dio 'Aνάγκη, φη. EP γαρ θελεις, η δ' Oς, εννοῆσαι την γε των αλλων

ἀνδρείαν τε καὶ σωφροσύνην, δόξει σοι ειναι τοπος ΙΠῶς δή, Σώκρατες, οἶσθα, η δ' ς, τι τον θάνατον γοῖνται πάντες οἱ ἄλλοι των μεγάλων κακῶν Και μάλ' εφη Οὐκοὐ φόβω μειζόνων

15 σιν Eστι αὐτα. T δεδιεναι - και δέει ἀνδρεῖοι εισι πάντες πλην, φιλόσοφοι καίτοι ἄλογόν γε δέει τινὰ και δειλία ἀνδρεῖον εἶναι. ΙΠάνυ μεν οὐν T δε ι κόσμιοι αυτῶν Ου ταὐτὸν οὐτο Eπεπόνθασιν' κολασία τινὶ σώφρονες εισιν καιτοι φαμεν γε δύνατον εἶναι, ἀλλ' ὁμως αὐτοῖς συμβαίνει τούτω μοιον το πάθος et το περὶ ταύτην την εὐήθη σωφροσυνην φοβούμενοι γὰρ Ἀτέρων ἡδονῶν στερηθῆναι ,αι Ἐπιθυμοῖντες Ἀκείνων, ἄλλων απέχονται υπ ύλλων κρατούμενοι. καίτοι καλοῖσι γε κώλασίαν το υπὸ τῶν 69ηδονῶν ἄρχεσθαι ἀλλ' Iμως συμβαίνει αυτοῖς κρατουμένοις ὐφ' ηδονῶν κρατεῖν ἄλλων δονῶν 'οῖτο δ' ἰμοιόν εστιν ω νυν δηρε λέγετο, τω τρόπον τινὰ δι ἀκολασίαν αυτους σεσωφρονίσθαι.

Eoικε γάρ. πι μακάριε Σιμμία, μη γὰρ οὐχ αὐτη ρθη προς ἀρετην ἀλλαγη, δονὰς προς δονὰς καὶ λυπα πρὰς λύπας καὶ φόβον πρὸς φόβον καταλλάττεσθαι, καὶ μείζω πρὸς λάττω, σπερ

fore hecis couras eotis an temperate even αλλων, vlaicia, lae says, is imitte in thein me popular sense, althougi his courage citation os inis passage by Ianablicitos. an temperance aris Doni a videt dis Imini ho veverrit is vani ed. serent Sotirce to that of the vulgar τοῖς 26. πρὀs ἀρετήν in respect to virtve': o ir ω διακειμένοις, i. e. the character de tiae repoSition is no ii sed in linteolies rit,ec in lae precedin claapita , et OA N aine Sense a in lae voi d ilia solio V.

SEARCH

MENU NAVIGATION