장음표시 사용
91쪽
ἰδὼν ἡ ἀκουσας η τινα- λην αἴσθησιν λαβὼν μη μόνον κει νο
Γ ελαβεν Iῶς λεγεις οἰον τοιάδε αλλη που ἐπιστήμη ἀνθρώπου καὶ λυρας Πῶς γὰρ υ; οὐκοῖν οἶσθα τι οἱ ερασταί, ταν εἴδωσιν λυραν ἡ ἱμάτιον ἡ λλο τι οἶς τα παιδικὰ αὐτων εἴωθε
χρησθαι, τοῦ σχουσι τουτο εγνωσάν τε την λύραν καὶ ε τι διανοία ελαβον το εἰδος του rasiός, ου ην η λύρα τοῖτο δε εστιν
ἀνάμνησις ωσπερ καὶ Σιμμίαν τις ἰδὼν πολλάκις Κεβητος νε- μνyσθη, καὶ ἄλλα που μυρία τοιαῖ αν - υρία μεντοι νη Δία, o
εφη ὁ Σιμμίας. οὐκοῖν, - δ' ς το oloὐτον ἀνάμνησίς τίς εστι;
μαλιστα μεντοι, ταν τις οὐτο πάθη περὶ κεῖνα α πῖ χρόνου καὶ τολμη επισκοπεῖν δη πελεληστο ΙΠάνυ μεν οὐν εφη Τιδε η δ' o ς' στιν ἴππον γεγραμμένον δόντα καὶ λύραν γεγραμμενην ἀνθρωπου ἀναμνησθηναι, καὶ Σιμμίαν δόντα γεγραμμενον Κέβητος 15
αναμνοσθῆναι ΙΠάνυ γε οὐ κοὐ καὶ Σιμμίαν ἰδόντα γεγραμ-74 μένον αὐτο Σιμμίου ἀναμνyσθῆναι, Ἐστι μεντοι, φη.
XIX. A οὐν ου κατα raντα αὐτα συμβαίνει την ἀνάμνησιν εινα μεν φ ομοίων, εἰναι δε και ἀπο νομοίων Συμβαίνει. Ἀλλ' Oταν γε απο των μοιων ναμιμνyσκηταί τις τι ἄρ' οὐκ ἀναγκαῖον o
92쪽
τόδε προσπάσχ ειν, εννοεῖν εἴτε τι λλειπε τοῖτο κατὰ την μοιό
τητα εἴτε μη κείνου ο ἀνεμνyσθη 'Aνάγκη, φη Σκόπει δή, O Oς, ει αὐτα υτως ἔχει φαμεν πού τι εἶναι ἴσον, οι ξύλον λεγ ξύλω υδε λίθον λίθω υδ αλλο των τοιούτων οὐδεν, ἀλλὰ
παρα ταὐτα παντα Ἀτερόν τι, δεῖτο το ἴσον φῶμέν τι εἶναι
μηδέν: Φῶμεν μεντοι νὴ Δι', εφη ὁ Σιμμίας, θαυμαστῶς γε mi
λιθους θ ἁλλ άττα ιδόντες ἴσα, ε τούτων κεῖνο νενούσαμεν, , Eτερον ον τούτων η οὐχ ετ ον σοι φαίνεται σκόπει δε καὶ τοδε. G ου λιθοι μεν ἴσοι και ξύλα νίοτε αὐτ οντα τῶ με ἴσα
12. αὐτὰ τὰ σα This ver strange
93쪽
C δτε ἄνισά σοι ἐφάνη, ἰσότης ἀνισότης οὐδεπωποτε γε, Σωκρατες. υ αὐτον ἄρα ἐστίν, η δ' ς ταὐτά τε a ἴσα καὶ
αυτ το ἴσον Ουδαμως μοι φαίνεται, ω Σώκρατες Ἀλλα μην
ε τούτων , ἔφη, των ἴσων, τερων ντων ἐκείνου του σου, μως
tnisi Aster quot in in Parnetrari
he add multitu linis numeriis adhiberi in his potuit, quoniam aequalitatis vel similitudinis notio non unum continet, sed a clauo certe refertur'. When Platoask does in idea os equalit seen equalor unequat ' in implied comparison Compeis hin persorce to se in plural; no inat he inlcs there are more ideas of equalit stan ne biit thecatis to Sic vhester ne thiniis equa or nequa is Shee nonSense H immediatet explainsine unusita phrase in me solio vingravords, inean cloe equalit ever appea to
ivrote in Parmenta he had got d os these unsortunate ideas of relations sori in passage quote Solcrates is statingilie eat lier formis me idea ineory and probabi lae inere ased the plura not vi thout the intention os potntingo me
contradictio ullicli suci ideas involve. Schleierinacher alces αυτ τα ἴσα to hieme particulars; ut his explanation 1 init self very unsatisfactor an require an alterationis in text. 2. ταὐτά τε α σα i. e. lae qualparticularS.
an de os equalit whicli is distinct froni
sor in his a se alone re ve consciolis ofa desect in the resemblance 7 Ain; and Our ConSciousnes of this defect is ou sole varrant sor inferring that v naiis have known the dea hes ore ve perceived the
94쪽
γομεν τοῖς ἴσοις ἄρα φαίνεται μῖν ἴτω ἴσα εἶναι σπερ αὐτοδ εστ ιν λενδεῖ τι κείνου οὐ τοιουτον εἶναι οἷον το ἴσον η υδεν Και πολυ γε, φη εν δεῖ οὐκουν ὁμολογοὐμεν, ταν τίς τι ἰδὼν
εννοησδὶ, τι βούλεται με τοὐτο, O νυν γὼ ρῶ εἶναι οἷον ἄλλο τι τω οντων, ενδε δε και ου δύναται τοιουτον εἰναι οἷον κεῖνο, αλλ εστιν φαυλότερον, ἀναγκαιόν που του τοὐτ εν νοοῖντα τυχεῖν προειOOτα κεῖνο ω φησιν αὐτο προσεοικεναι μεν ενδεεστέρως δεεχει , 'Aνάγκη T ουν τοιοῖτον πεπόνθαμεν και ημεῖς, ἡ ου, περι τε τα ἴσα και αὐτο τ ἴσον, ΓΙαντάπασί γε Ἀναγκαῖον ἄρα
Io ημα προειδεναι το ἴσον πρὸ κείνου του χρόνου, τε το πρῶτον Oἰδόντες τα ἴσα νενοήσαμεν, τι ρεπεται με πάντα αὐτα εἶναι
εὶ ωκρατες, πρός γε ὁ βούλεται δηλῶσαι ὁ λόγος. Ἀλλα μεν δὴ
εκ γε των αισθήσεων δεῖ εννοησαι τι πάντα ab ταῖς αἰσθήσεσινεκεινου τε ορέγεται os o εστιν ἴσον, καὶ αὐτο ενδεεστερα εστιν B
et ακουειν και τὰ λλα ισθάνεσθαι τυ χεῖν δει που εἰληφότας επιστήμην αυτοὐ os ἴσου ο τι εστιν ει μέλλομεν τὰ εκ των αισθήσεων ἰσα κεῖσε ἀνοίσειν οτι προθυμεῖται με πάντα τοιαῖ εἶναι Lνεκεῖνο εστιν δε αὐτ οὐ φαυλότερα 'Aνάγκη κ των προειρημενων,
95쪽
προ τούτων την του σου πιστημην εἰληφεναι, γαί. Πρὶν γενε- σθαι, αρα, ς εοικεν, νάγκη μῖν αυτὴν εἰληφέναι. Eοικεν. XX. οὐ κοὐν εἰ μεν λαβόντες αυτὴν προ του γενεσθαι ἔχοντες εγενομεθα, πιστάμεθα καὶ πρὶν γενέσθαι καὶ υθὸς γενόμενοι ου μόνον το ἴσον καὶ το μεῖζον καὶ το ελαττον ἀλλὰ καὶ ξύμπαντα τὰ τοιαυτα ου γὰρ περὶ του σου νυν ὁ λογος ἡμῖν μαλλόν τι καὶ περὶ αυτοῖ του καλοῖ καὶ αὐτου του ἀγαθου και δικαίου καὶ
Γλ σίου καί, περ λεγω, περὶ πάντων οἶς επισφραγιζόμεθ το io εστι, καὶ ε ταῖς ρωτήσεσιν ερωτῶντες και εν ταῖς ἀποκρίσεσιν ἀποκρινόμενοι. στε ἀναγκαῖον ἡμῖν τούτων πώντων τὰς επιστήμας προ του γενεσθαι εἰληφεναι. Eστι ταὐτα. Και ει μεν
γε λαβόντες κάστοτε μ επιλελήσμεθα, εἰδότας ἀεὶ γίγνεσθαι καὶ
μεvoι i. e. in oti dialectical discusSions. The conversationa method vas a distinctive a peculiarit os lae orni tis ine1deat meor vas os in substanc os Plato' philosoplay and so intimatet arecte two connecte stat διαλεκτικη, P perly in science of dialog 'e' meanS nostin tes inan in science of ideas'. The Sol rati methodis examination Vas distincti ai med at Maining a definitionor λόγος of the object in question andilais definition vas peculiari ille ut- Coine of the method Plato, in developingine logica concepi into a metaphysicaleSSenCO,SCr philouslypreServe Line methodb whicli in foriner vas attaine l. Iet. ἀναγκαῖον μῖν Z. a d is εἶναι
no mini it necessar to inSert γιγνομενοι aster ἐκάστοτε villa Heindorf, although Isuli agree vitia his interpretation. Pros. Geddes rendering an hardi Stand, and he, raster than Heindors seem to haven ii Stalcen lae arguinent. Is v have', he says, in ali in crises of ur history,
96쪽
διὰ βίου εἰδεναι το γὰρ ειδεναι τουτ εστίν, λαβόντα του πιστημην χειν καὶ μ' ἀπάλωλεκέναι η ου τουτο λήθην λεγομεν, Σιμμία, επιστημης ἀποβολήν; IJάντως δοπου, φη, ω Σωκρατες EE δε γε οἶμαι λαβόντες πρὶν γενέσθαι γιγνόμενοι ἀπωλέσαμεν, 5 στερον δε ταῖς αἰσθήσεσι χρώμενοι περὶ ταυτα κείνας ἀναλαμβάνομεν τὰς επιστήμας, ας ποτε και πρὶν εἴχομεν, ἄρ οὐχ καλοῖμεν μανθάνειν οἰκειαν επιστήμην ἀναλαμβάνειν ν εἴη τοὐτοδε που ἀναμιμνήσκεσθαι λεγοντες ορθῶς δε λεγοιμ εν ΙΠάνυ γε.
Δυνατον a δὴ τοὐτό γε φάνη, αἰσθόμενόν τι ἡ δόντα δε κού- 76
ομοιον στε, περ λεγω, δυοῖν τ ετερα, τοι ἐπιστάμενοί γε αυτ γεγόναμεν καὶ πιστώμεθα διὰ βίου πάντες, η στερον, ους φαμεν μανθάνειν, ουδεν λλ' η ἀναμιμνyσκονται Ουτοι, καὶ ἡ μά-
97쪽
IIολλὴ ἀνάγκη, φη, I Zώκρατες vi καὶ δοκοῖσί σοι πάντες εχειν διδόναι λόγον περὶ τούτων ἄν νυν η ἐλέγομεν οῦ Βουλοιμην μεν ἄν, φη ὁ Σιμμίας αλλὰ πολύ ἄλλον φοβοῖμαι, μη αυριον
τηνικάδε ουκέτι θ ἀνθρώπων ουδεις ἀξίως οἷός τε τοὐτο ποι Ἱσαι. σου ἄρα δοκοῖσί σοι πίστασθαί γε, φη, ω Σιμμία, πάντες αυτa; οὐδαμῶς. 'Aναμιμνyσκονται ἄρα, ποτε μαθον 'Aνάγκη Ποτελαβοῖσαι αἱ ψυχαὶ μῶν την ἐπιστημην αυτῶν ου γαρ δη- ου γε ἄνθρωποι γεγοναμεν ου δῆτa. Iρότερον Πρα Ναι. σαν ἄρα Σιμμία, αἱ ψυχαὶ καὶ πρότερον, πρὶν εἶναι εν ἀνθρωπου εἴδει, χωρὶς σωμάτων, καὶ φρόνησιν εἴχον. ι μ' ἄρα γιγνόμενοι φλαμβάνομεν Σώκρατες, ταύτας τὰς επιστήμας οὐτος γαρ λεί- πεται τι ὁ χρόνος. Eιεν, ὼ ταῖρε ἀπόλλυμεν δε αὐτὰς ε πο- α - χρόνω o γαρ δὴ ἰχοντες se αὐτὰς γιγνόμεθα. - . ἄρτιώμολογήσaμεν η εν τούτω ἀπόλλυμεν εν περ καὶ λαμβάνομεν
δε εχεις ἄλλον τινὰ εἰπεῖν χρόνον : Οὐδαμῶς, es Σώκρατες, λλὰ i5
XXII. Ἀρ' οὐν ἴτω εχει, φη, μῖν, ω Σιμμία ει μεν εστιν ἁ θρυλοῖμεν αεί, καλόν τε και Γλαθον καὶ πῶσα ἡ τοιαύτη ουσία,
και επὶ ταύτην τα κ των αισθήσεων πάντα ἀναφερομεν, Γυπάραχουσαν πρότερον ἀνευρίσκοντες μετερα οὐ σαν, καὶ ταὐτα κείm et o
98쪽
ἀπεικάζομεν, ἀναγκαῖον ούτως ωσπερ και ταυτα εστιν, ἴτω καὶ την μετεραν φυχην εἶναι καὶ πρὶν γεγονεῖναι μας' εἰ δῆ μη στιτα υτa, a λως ν ὁ λόγος οἶτος εἰρημενος εχ αρ υτως χει, καὶ ἴση νάγκη ταὐτά τε εἶναι, και τὰς μετερας ψυχας πρὶν και ημας 5 γεγονεναι, και εἰ μη αὐτα ουδὲ τάδε Υπερφυῶς, ω Σωκρατες,
εφη ὁ Σιμμίας, δοκεῖ μοι ἡ υτ ανάγκη εἶναι, καὶ ις καλόν γε
καταφευ γε ο λόγος εἰς το μοίως εἶναι την τε φυ τὶν μῶν πριν 77γενεσθαι μας και την οὐσίαν ην υ νῖν λέγεις. O γαρ ἔχω ἔγωγε υδεν ουτω μοι ναργες ο ώς Οὐτο, το πάντα τὰ τοιαὐτ1 εἶναι ς οἷόν τε aλιστα, καλόν τε και γαθὸν καὶ τὰ λα πάντα
συ ὁ δὴ ἔλεγες καί, μοὶ δοκεῖ ἱκανῶς ἀποδέδεικται Τί δε δὴ Κεβητι εφη ὁ Σωκράτης δεῖ γὰρ και Κέβητα πείθειν. κανῶς,
εφη ὁ Διμμίας, ώς εγωγε οἶμαι καίτοι καρτερώτατος νθρώπωνεστιν προς το πιστεῖν τοι λογοις α V οἶμαι υκ ενδεῶς τοὐτο15 πεπεῖσθαι αυτόν, ὁτι πρὶν γενέσθαι μας ην μῶν η φυνή.
et εἰ δὲ μὴ ἔστι ταὐτα is theseideas domo exist ' not a Sonae alce it, initiis is not so . s. below ἴση ἀνάγκη
5. ει μ' αὐτα, οὐδὲ τάδε i. e. is theideas do no exist nei the di our ouis exist heiremith. 6. εἰς καλόν γε An oui argument
99쪽
XXIII. Εἰ μεντοι καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν ἔτι σται, οὐ δε
αυτω μοι δοκεῖ, φη, ἁ Σωκρατες, ἀποδεδεῖχθαι, αλλ ετ ενεστηκεν νυν δὴ Κεβης ἔλεγε, o των πο λῶν, πως μη ἀποθνυσκοντος του ἀνθρώπου διασκεδαννῖται η φυχὴ καὶ αὐτὴ του εἶναι τοὐτοτέλος p. τί γὰρ κωλύει γίγνεσθαι μεν αυτὴν καὶ ξυνίστασθαι αμοθεν ποθεν καὶ εἶναι, πρὶν καὶ ις ἀνθρώπειον σωμα φικεσθαι,
επειδὰν δε ἀφίκηται καὶ ἀπαλλάττηται τούτου, τότε καὶ αυτὴν τελευτὼν και διαφθείρεσθαι E λέγεις, φη, ω Σιμμία, ὁ Κέβης.
φαίνεται γὰρ σπερ μισυ ἀποδεδεῖχθαι ου δεῖ, τι πρὶν γενέσθαι ημας ην μῶν η υ χη δεῖ δε προσαποδεῖξαι τι καὶ πειδὰν ioci ποθανωμεν οὐδε ηττον σται ' πρὶν γενεσθαι, ει μέλλει τέλος ἀπόδειξις εχειν Ἀποδεδεικται μεν, φη, ἁ Σιμμία τε καὶ Κεβης, ὁ Σωκράτης, καὶ νυν, ε θελετε συνθειναι τοὐτον τε τον λόγον εἰς ταὐτον καὶ ο προ τούτου μολογήσαμεν, το γίγνεσθαι πὼν το ζῶνε τοὐ τεθνεῶτος. ει γὰρ εστ ιν μεν , ψυχὴ καὶ πρότερον, ἀνάγκη is δε αὐτr ει το ζῆν si ση τε και γιγνομένη μηδαμόθεν ἄλλοθεν λεκθανάτου και os τεθνάναι γίγνεσθαι, πῶς υκ νάγκη αυτὴν καὶ επειδὰν ἀποθύμ εἶναι, πειδή γε δεῖ αὐθις αυτὴν γίγνεσθαι ἀποδέδεικται μεν οὐν περ λέγετε καὶ νυν.
100쪽
XXIV. Oμως δε μοι δοκεῖς συ τε καὶ Σιμμίας ηοεως αν και
τουτον διαπραγματευσασθαι τον λόγον τι μαλλον, a δεδιεναι τοτων παίδων, μὴ ς αλ θως ὁ ἄνεμος αυτὴν ἐκβαίνουσαν ε του σωματος διαφυσῆ καὶ διασκεδάννυσιν, ἄψως τε καὶ ταν τύχη τις 5 μὴ εν νηνεμία λλ. εν μεγάλω τινὶ πνεύματι ἀποθνήσκων. και Κεβης επιγελάσας ς δεδωτων, φη, ἁ Σωκρατες, πειρῶ ἀναπείθειν' si λον δε- ως μῶν δεδιότων, αλλ' ἴσως ενι τις καιεν ἡμῖν παῖς, στις τὰ τοιαυτα φοβεῖται τουτον οὐ πειρώμεθα πείθειν μὴ δεδιεναι τον θάνατον ἄσπερ τὰ μορμολυκεια. Aλλαι χρή, εφ. ὁ Σωκράτης, Ἀπάδειν αὐτω Ἀκάστης Τμέρας. εως πινε πάσητε. IIόθεν ουν, Ἀφη. - Σώκρατες, των τοιούτων ἀγαθo 78
επωδὸν ληψόμεθα, πειδὴ σύ, φη, μἁς ἀπολείπειν Πολλὴ μεν Ελλάς, φη, ω Κέβης, εν νεισί που ἀγαθοὶ νδρες, πολλὰ δεκα τὰ των βαρβάρων γενη, ους πάντας χρὴ διερευνῶσθαι ζητοὐντας 1 τοιουτον επωδόν, μήτε χρημάτων φειδομενους μήτε πόνων, ς ουκεστιν εις ὁ τι ἄν ἀναγκαιότερον ἀναλίσκοιτε χρήματα. ζητεῖν
Iet. ἐπει8' συ, ἔφη For the repetitionos ἔφη Volatrahi compare 89 C, IOLC, 118 A. Ι . τὰ τω βαρβάρων γένη Plato'sti avel had caused hi in to foran a more libera estiniat os amaria possibilities
ἔπειτα γενησεται, περὶ τούτου τοι μοι vi