장음표시 사용
211쪽
ἐπείσθη εἰς την ίθω. τητά του, καὶ ἡ προς αὐτον ἀδικίαν διὸ μ όλον τι παρεδόθη εἰς
υτον ως δεσμιος, αυτο τον θεώρει ς ἱ- λον, ω ανδρα πεπαιδευμένον, και ευγενη. Aυτὸ τον ἀφηκεν λεύθερον εν σω μενε το
πλοῖον εις Σιδωνα, να πάγη προς τους εκεῖ φίλους του, δια να διασκεδαση λίγον' το ποῖον ητο μεγάλη ψυχαγωγία δι' αυτόν. Ἱούλιος με τουτο δίδει παράδειγμα εις τους εν ξουσία ν σεβωνται κείνους τους οποιους ευρίσκου ἀξιους της τιμη των, μεταχειριζομενοι την δύναμίν των εἰς et νά-ικνωσι διαφοράν. 'Eνα Ἱωσὴφ Γενεσις λθ 21. και ἔνας Ιαυλος δε πρεπε νὰ Θεωρωνται κοινοὶ δεσμιοι.
9. κανου δε χρόνου διαγενομένου,
και οντος ηδ επισφαλους του πλοος,
δια το καὶ την ηςείαν ηδ παρεληλυθε ναι, παμνε ο Παυλος, ο Λε-γων αὐτοῖς 'Aνδρες Θεωρω τι με- τα βοεως καὶ πολλη ζημίας μόνον του φόρτου καὶ του πλοίου, αλ-λα καὶ των ψυχων μων μελλε ιν
τόνταρχος τω κυβερνητη, καὶ τωναυκληρω πείθετο μαλλον η τοῖς ὐπο του ΙΠαύλου λεγομενοις. 2. Ἀνευθε του δε του λιμενος πάρχοντος προς παραχειμασίαν, οἱ πλείους εθεντο βουλην ναχθηναι κἀκεῖθεν,
εἴ πως δύναιντο καταντησαντες εις Φοίνικα παραχειμασαι, λιμενα της Κρητης βλεποντα κατα και
κατα ωρον. o λιμὴν ουτος ιχ. 12. φαίνεται, τιευρίσκεται ι το δυτικὸν μερος της Κρήτης, καὶ οτι ὐπῆρχε προφυλαγμενος ἀπο την ορ- μην των ἀνεμων, εὐμιας ψηλης καὶ καμπύλου παραλίας, τις σχημάτιζεν εν εἶδος ἡμικυκλίου καὶ ἴσως εκ τινων μικρων νήσων κατὰ πρόσωπον, φίνουσα δύο ανοίγματα,
το μεν κατὰ et δυ κομrσημβρινον, το εκατὰ τὸ δυτικοβόρειον.
ναι, αραντες σπον παρελεγον το
μενον Κλαύδην, μόλις ἰσχύσαμεν περικρατεῖς γενε α της σκάφης 17. Hi ἄραντες, βοηθείαις εχρωντο ὐποροζωννύντες το πλοῖον φοβώμενοί τε
νόντων επὶ πλείονας ημερας, χειμω νος τε Ουκώλίγου πικειμενου, λοιπον
περιηρεῖτο πασα ἐλπὶς του σωζεσθου
η' ς. Ἀρησις του μαγνήτου προς ὁδηγίαν των ναυτων, πειδη καὶ δεν πηρχε γνωστη τότε αὐτοὶ δε εικον κανεν οδηγόν καὶ μηβλεποντες μήτε λιον μήτε ἀστερας, σανεκτεθειμενοι ις μεγαλήτερον κίνδυνον. δε ἄνεμος το σφοδρος, καὶ χειμων Ουκλίγος κρύον, βροχη, καὶ χιόνι καὶ λη δριμύτης του καιροῖ κείνου του χρόνου' ωστε αὐτοὶ ἡσαν πλησίον ν ἀποθάνωσιν ἁποτην ψύχραν καὶ λ αὐτη ἡ κακοκαιρίαεξηκολούθει πολλὰ ημερας. δε πόσα κακουχίας πομενουν συνεχως ο διατρίβοντες πολυ ει τὴν θάλασσαν, σιμὰ του κινδύνου της ζωης ει τον ποῖον πόκεινται καὶμ ολα ταυτα χάριν του κέρδους, πίσκονται
212쪽
πάντοτε ἄνθρωποι, ἰτινες φροντίζουν λί- νον περὶ τούτων το ὁποῖον εἶναι ενδειγμα της σοφίας της Θείας Iρονοίας, τις λα-
θετε τινὰς εις τουτο τ επάγγελμα, εναντίον των δυσκολιων αἱ οποῖαι τοίκολουθουν,
δια τη διατήρησιν του εμπορίου μεταευτων εἴνων. Iσως καὶ ο ριστος κλεξεν επι τούτου πηρετας ε Θαλασσίων ἄνδρων, πειδη καὶ οὐτοι ησαν συνηθισμενοι ναίποφερωσι ταλαιπωρίας. οι αὐται κατεγίνοντο - 16. ν' ἀσφαλίσωσι την σκάφην, τοίποῖον κατώρθωσαν μετὰ μεγάλης δυσκολίας ως κατα- φυγιον, τυχον καὶ το πλοῖον θελε ναυαγή- σειν αλλ' ο εο ηυδόκησε να μη μεταχειρισθωσι τελείως την σκάφην εις την λύ
μικροτερα, προς της 'Aφρικης τα παράλια, αι ποῖαι κατεφοβιζον πολλα τους αρχαίους ναυτας.
22. Πολλης δε ασιτίας υπαοχ σης, τότε αθεὶς ο Παυλος εν μεσω
πιπε θαρχησαντάς μοι, μη νάγεσθαι απο της Κρητης, κερδησαί τε τηνυβριν ταυτηεκα την ζημίαν. 22.
ε υμων, πλην του πλοίου. 23. Παρος γάρ μοι τη νυκτὶ ταύτη αγγε
λος του Θεοῦ δειμι, ω καὶ λατρεύω, 24. Λεγων' η φοβου, Παυλε Καίσαρι σε δεῖ παοαςηνα καὶ κεχάριςαί σοι εος πάντας τὰς
πλέοντας μετα σου. 25. Δι εὐθυμεῖτε, ανδρες πιςευ γαρ τω Θεω
ληταί μοι. 26. ις νησον δε τινα
υπόληψιν εις et Ἀπο ολικόν του επάγγελμα, ως τον ὁ Ιωνἀς ονειδος δια την προφητικηνάξίαν του. Καὶ λ et Θάρρος το ποῖον τους ενεπνευσεν ο Παοῦλος, βεβαιωσας αυτοἶς ενoνόματι του Θεοῖ, τι μελλον να σωθωσινόλων αἱ ζωαὶ, οταν, κα ἀνθρώπινον φαινο- μενον, φηρεῖτο ἀσα ελπις, τι αὐτοὶ εμελλον να σωθωσιν 'O Ιαῖλος τοῖς ηλευθερωσε πρωτον ἀπο την ἀπελπισία των, δια νήμην η ελον ἀποθανεῖν ἄπο αυτην, και μάλιστα ἀπο-ην π αὐτην ἀνορεξία των' καὶ ηομενω αὐτοὶ ρχοντο ει κατάστασιν να ελευθερωθωσιν ἀπο την συμφοράντων Μετα πολλην ἀνορεξίαν, 'Iαὐλοσεστάθη εν μεσω αυτων. ην ραν της ἄνεμοταραχη DI Iαῖλος ητον νακατωμενος μεταξύ των ως ει του πλήθους, βοήθει με τοὐς λοιποὼς διὰ να ρίψωσι την σκευην του πλοίου ει την Θάλασσαν Τίρα μως δια κρίνεται, καὶ αν δεσμιος, πεχείρησε νασταθη σύμβουλος και παρηγορητής των. Tob κάμνει πειτα διήγησιν του ράματος του. αύτην την νύκτα, παρρησιάσθη ἐνας ἄγγελος του Θεοῖ ἔνας θεῖος μηνυτης, στις et συνηθισμενος πρότερον να τον φερ αγγελίας οὐρανόθεν. υτος επρορρησιάσθη, φάνη ὀρατως εις με, ἴσως ε ω το ε ξυπνος πάνω εις την κλίνην του 'A καὶ αυτος πηρχε μακρὰν ' ειστα σχατα της θαλάσσης, Ψαλ ρλἡ 9. τουτ δε εδύνατο να διακόψη την μετα τοῖΘεο κοινωνίαν του οὐδ ν τον στερε ἀπο των θείων επισκεφεων το εὐεργετημα.
Ἐκεῖθεν αυτος δύναται τὰ κατευθύνη προsτον Θεον δεησιν, καὶ ο Θεος δύναται τὰ τον κατευθύνη ἐκ si ἐν ἄγγελον Αὐτος δενεξεύρει που ευρίσκεται, ἀλλ' o ἄγγελος του Θεολεξεύρει που νὰ τον εἴρη. ο πλοῖον ταράττεται πo οἶς ἀνεμον καὶ κύματα, θαπτόμενον ενθεν κακεῖθεν με ἄκραν
213쪽
την εις αὐτο λον Osr θύελλα, ἴτε χειμων δυνανται νὼ εμποδίσω, τὰς οινωνίας της προστασίας του Θεο προ τον λαόντου, διότι αυτος υπάρχει προθυμοτάτη βοηθεια, ἁντίληψις προχειρος, και ταν η Θάλασσα ἡκη και ταράττηται Ψαλ με. I. 3. Δυνάμεθα δε να ποθεσωμεν, τι Παῖλος, ων δεσμιος, δε εἰχε χωριστον τόπον ξια ον εαυτόν του ις τυ πλοῖον, ἀλλα τον βαλον ει το βάθος σκοτεινός τις και δυσωδης τόπος νομίζετο πολλα ἄρκετος δι' αὐτον κοινως μετὰ τῶν λοιπων δεσμίων, καὶ πάλιν τον παρρησιάσθη κεῖ αγγελος του Θεοὐ M ταπεινότης και η Tωχεια δε απομακρbνει κανεν ἄπο τον Θεον καὶ την ἀγάπην του. - Ιακωβ, po δε εἰχε προσκεφάλαιον παρὰ μίαν πέτραν, χι
ὀπτασίαν αγγελων. O δε Ιαὐλος δε ην ὀπτασίαν ταύτην την νύκτα. Αὐτὸς ιχε βεβαιωθην ἀπο προτέραν ὀπτασίαν, τιεμελλε ναῶ πάγη εις Ρώμην' κεφ κ . 11. ἐξ ου δυνατο να συμπεράνη τι αυTOς εμελλε να διασωθη ἴδε δε ην νέαν ταύτην
οὐ εγένετο, διαφερομένων μων ντω ὁιία κατὰ μέσον της νυκτος
αυτοῖς χωραν. 28. Και βολίσαντες, εἶρον ογυιὰς εἴκοσι βοαχυ δε λα-ςησαντες, καὶ πάλιν βολίσαντες, ευρον ογυιὰς δεκαπέντε. 29. Φο- βύμενοί τε μηπως ει τραχεῖς τόπους εκπέσωσιν, ε πρύμνης ρίψαντες
αγκυρας τεσσαρας, υχοντο μεραν
γενέσθαι BO. ων ηε ναυτων ζητούντων φυγεῖν κ του πλοίου, καὶ χαλασάντων την σκαφην εἰς την
Θάλασσαν, προφάσει, εὐπρύρας μελλόντων ἀγκύρας κτείνειν, l.
απέκοψαν τα σχοινία της σκάφης, καὶ εἴασαν αὐτη εκπεσεῖν 33. Aχρι δε ου μελλεν μέρα γίνεσθαι,
παρεκάλει ο Παυλος παντας μερο
ταλαβεῖν τροφης λέγων ' εσσαρεσκαιδεκάτην σημειον μέραν προσθλκωντες, άσιτοι διατελεῖτε, μηδεν προσλαβόμενοι. l. Δι παρακα- λω μα προσλαβεῖν τροφης τουτο
μοι η γενομενοι παντες, και αυτοι
Ἐντω Aδρία.V mχ. 27. Tyονοματοῖτο δε περιωρίζετο τότε ει το νοῦν καλούμενον Ἀδριατικον πελαγος, ἀλλ' εκτείνετο ει πολύ μεγαλήτερον μερος της Μεσογείου. οἱ ναύται ζήτουν να φύγωσιν ἄπο τοπλοῖον, μη συμπεράναντες ἄλλο, εἰμη τιριπτόμενον αὐτο εις την παραθαλασσίαν,
εμελλε α συνθλασθη και εχοντες ει την
εξουσίαν των το πλοιάριον, σκόπευον αεμβωσι ει αὐτο αὐτοὶ μόνοι δια ν σωθωσιν ἁφίνοντες τους λοιπους ὰ καθωσι Διανὰ κρύψωσι δε τον ἀχρεῖον τούτο σκοπον,επροφασίσθησαν, τι μελλον ὰ ρίψωσιν ἄπο την πρωραν ἄγκυρα; οθεν κατεβασαντο πλοιάριον, και τοιμάσθησαν ἁ μβαίνωσιν εις αὐτο συμφωνήσαντες μεταξετων, οτι φου εμβωσι, να διευθυνθωσι προς τοπαραθαλάσσιον.
214쪽
'Aνεκαλύφθη ο σκοπός των ὐπο ου ΓIαύλου, καὶ διεμαρτυρεῖτο αυτος ναντίον του νοσίου τούτου κινήματος. ιχ. l. 'Oλοι τους ἴδον ετοιμαζομενους να εμβωσιν εις τοπλοιαριον, ἀλλ' ηπατηθησαν ἀπο την γενο- μενην πρόφασιν Μόνος ο Παῖλος το εκαταλαβε, καὶ ανήγγειλε περὶ τουτου ει τον
-ατόνταρχον και τρυς στρατιωτας, ιπων
προ αυτους φανερῆ, αν ουτοι δε μείνωσιν ει το πλοῖον, σεῖς δε δυνασθε in σωθητε. - ΙΠαυλος, λαλων ἴτω φιλανθρωπως καιφρονίμως, δε αδυνατεῖ ποσως τὰς γενομενας ει αὐτον Θείας βεβαιότητας, τι αὐτοὶ εμελλον να σωθωσιν αποφάσεως. Θεος οστις επροσδιόρισε το τελος, τι αὐτοὶ εμελλον να σωθωσι, διόρισε καὶ το μεσον, OT αυτοι μελλον να σωθωσι με τούτων αυτων την βοηθειαν. με χρέος εἶναι ἰδικόν μας, αἱ δε εκβάσε: αν κου ει τον Θεον και μεῖς δε εμπιστευόμεθα εις τον Θεον, ἀλλα τον et ειράζομεν, ταν λεγωμεν,οτι βαλλομεν τον εIυτόν μας πολην προστασίαν του χωρις α μεταχειριζωμεθα ταοποῖα δυνάμεθα μεσα προ ιδίαν μα φύλαξιν. οἱ ανθρωποι εν γενει εἶναι τοσουτον Lλαυτοι, στε ζητουν τα προς προφύλαξίντων με τρόπον μάλιστα, ποῖος γίνεταιαμεσος ολεθρος των ἄλλων, μετὰ των οποίων αὐτοὶ δύνανται ἁ εχωσι την πλεον μεγάλην σχεσιν l-Κανενας κίνδυνος, η πάθη δενδύνανται- καθυποβάλωσι την ἄνθρωπίνην διαφθοράν ωστε στρατιωται καὶ αὐται. οἴτινες δοκιμάζου μεγαλητερας ταλαιπωρίας, κινδύνους καὶ φανερὰς διασωσεις, παρά τους λοιποὐ των ἀνθρωπων, καὶ ο οποῖοι διὰ νὰ εἴπω ἴτως, πρεπε νὰ ηναι λων των ἄλλων προσεκτικώτεροι ις' ιὰ εὐρίσκωνται πάντοτε τοιμοι διὰ το Θάνατον, μεριμνοῖν κατεξοχην οἰ περισσότεροι περὶ της Θρησκείας 'Eως δε ν γένη ημερα, διὰ νὰ μεταχει- ροσθωσι τότε επιτηδεια μεσα προς σωτηρίαν,
λος, τι λαμβάνοντες τινὰ τροφην, θελον μεταχειρισθη τον καιρον πωφελεσTaza.
H τρομερὰ ὁρμη του χειμωνος δε τους εδωκε καιρον εις δεκατεσσάρων μερων λάστημανὰ κάμωσί τι τακτικον φαγητον, η καν ναλάβωσι την ἄναγκαίαν τροφην' στ' αὐτοὶ εξησθενησαν μεγάλως, χι μόνον πο τον κόπον, καὶ φόβον, ἀλλὰ καὶ της τροφης τηνελλε ψιν. οὐτο φαίνεται το πλεον φυσι- κον καὶ καθαρον νόημα του λόγου τούτου, οστις αναμφιβόλως κατ ενα τρόπον γινενυπερβολικός τινες ομως νομίζουν, τι αυτοιεσμίκρυναν την καθημερινην μερίδα της τρο- φη των, πειδη καὶ το ταξίλον φαίνετο πολλὰ μακούτερον της ελπίδος των.
38. Κορεσθεν τε δε τροφης, κύ- ei ον το πλοῖον, κβαλλόμενοι τονα τον εις την Θαλασσαν. 39. τε Γ μερα γένετο, ν γην υκ επε
γίνωσκον κολπον δε τινα κατευν ουνεχοντα αιγιαλον εις ον βουλευσαντο, εἰ δύναιντο, ξωσαι το πλοῖον. 40. Και τὰς αγκύρας περ ελοντες ειων εις την Θάλασσαν, αμαάνέντες τας ζευκτηρία των πηδαλίων καὶ παραντες τον ἀρτεμ ον τη
41. Ιεριπεσόντες δε ις τόπον διθά
ςρατιωτων βουλη γενετο να τὰς δε μωτας ποκτείνωσι, μη τις εκκολυμβησας διαφυγοι. 43. δεεκατόνταρχρος, βουλομενος διασωσαιτο Παυλον, κωλυσεν αὐτους του βουληματος, κελευσε τε του δυνα-
μενους κολυμβαν, ἀπορρίψαντας πρωτους επὶ τρο ν ξιέναι. 44.
215쪽
Δεν φαίνεται ἁ κανεις εκ τούτων των δεσμίων τον ποδεδειγμενος κακουργος, παρα μόνον υποπτοι περιμενονet ες την ξέτασίν των και εις οιαυτην περίστασιν, ως
την παροῖσαν, μαλλον, 'επε δεκα νοχοινα φύγωσι, παρὰ να φονευθη ἔνας ἀθωος. D. δε ο Θεὸς εἶχε σωσε ιν λους εἰς τὸ πλοῖον χάριν του Ιαίλου, ἴτω και τωρα εκατόνταρχος σωζει λους τους δεσμίους διαχάριν του δίου. οσουτον δαψιλες αγα- θον εἶναι λαγαθος ἄνθρωπος l
ἀνά /αντες γαρ πυραν προσελάβοντο
τωτα, καὶ τολυς 3. Συς ρε ψαντος δε τὼ ΓΠαυλου φρυγάνων πλη- θος, και πιθέντος επὶ την πυράν, εχιδνα. εκ της θέρμης cελθουσα κα
θηψε της χειρος αὐτοῦ 4. Ως δε ιδονο βαρβαροι κρεμάμενον, θηρίον κ
λάσπης η δίκη si ου εἴασεν. . o μεν οὐν, ποτινάξας το θηρίον
ει το πυρ, επαθεν δε κακόν.6. O δε προσεδόκων αὐτον μέλλειν πίμπρασθαι η καταπίπτειν αφνω νεκρόν. Ἐπι πολυ δε αυτων προσδοκωντων, καὶ θεωρέντων μηδενίτο- πον εις αὐτον γινόμενον, μεταβαλλόμενοι λεγον Θεον αυτὸν ει ναι.
M μικρα νῆσος Μελίτη, ἴτω κληθεῖσα ἐκ της αφθονίας του κεῖ γινομεν μελιτος, κεῖται ει το μεσημβρινὸν της Σικελίας. Ισως κατοικήθη πὸ Φοινίκων ποικίαν και ι κάτοικοί τη ωνομάζοντο βάρβαροι ἄποτους Ελληνας και Ῥωμαίους, ἰτινες κάλουν Ουτ ολα τα λοιπα θνη του κόσμου. ινησιωται μως σαν περίφημοι δια την φιλανθρωπια και φιλοφροσύνην των προς τους ξενους καὶ η διαγωγὴ των πρὸς την ναυαγήσασαν ταυτην συνοδίαν εις την συμβῆσαν δυστυχίαν της μαρτυρεῖ του τοιουτου χαρακτῆρος την ἀλήθειαν. O βάρβαροι βλεποντες την χιδνα κρεμαμενην ἁπο την χεῖρα του Ιαυλου, συμ-
επικαλεσθεὶς την Ρωμην δια ν φύγη την δίκην εις την πατρίδατου, καὶ τι αὐτη ἡ εχιδνα στάλη δια νὰ σταθλεκδικητὴς τουαῖματος Ἐνταὐία δε δυνάμεθα νὰ δωμεν γνωμα τινας ὀρθὰς του φυσικου φωτός. υ- τοὶ ἶσα βάρβαροι ἴσως δε ειχον βιβλία η μάθησιν, και μ' ὁλα ταὐτα εγνωριζον φυσικως,-1. Oτι πάρχει νας Θεὸς οστις διοικεῖ τον κόσμον, καὶ μία Iρόνοια προῖσ- ταμεν εις πῶσαν χρείαν ο et τὰ πράγματα δε διοικουνται κατὰ τυχην, ἀλλ απὸ θείαν κυβερνη ν.-2 O τι το κακὸν διωκει τους ἁμαρτωλούς οτι πάρχουν γαθὰ εργα τὰ ποῖα θέλει ἁνταμείψειν ὁ Θεὸς,
' δε σοφὸς ποχαρ δίδε αλλην ἐτυμολογίαν του ονόματος τούτου, ε λέξεως τινί Εkαῖκης, - οποῖα εξηγεῖται Ἀσυλον ἡ καταφυγιον τὴν ανα φερε εις την τοποθεσιαν της νήσου ναένη τῆς Μεσογειου'-ασυλο ασφαλες, ἡ ἁρμόδιον διά του παλαιους Θαλασσοπορούντας' Δ όοωρος ὁ Σικέλιος λέγιι, τι οἰ Φοινικι καταφυγη ι χον ταυτην την νησον υλίμινον
216쪽
καὶ κακὰ, τὰ οποῖα Θελει τιμωρησειν ὁτιυπάρχει θεία νεμεσις, δίκη, τις ταχεως βραδέως Θελει δικάσειν τὰ απαίσια εγκλήματα. 3. 'or ο φόνος ινα μισητὸν εν- κλήμα, το ποῖον δε Θελει μείνειν πολὴν καιρον τιμωρητον ὁ τι του χυνοντος ἀνθρώπινον ιμα, αν το αἶμα αυτο δε χυθη απόανθρωπον, ἄπο την διοίκησιν ως πρεπε αγενη, αυτ θελε χυθην ἄπο τον δίκαιον κριτὴν του οὐρανοῖ καὶ της γης, στις υπάρχει λεκδικητης της αδικίας. Βλεπομt καὶ λάθη τινὰ του φυσικουφωτος, τὰ οποῖα εχρειάζοντο να διορθωθωσιν ἀπο την Θείαν ἀποκάλυψιν. M γνωσις αυτωνητον ελλει πης κατὰ δυο πράγματα. I. δοξαζον, ὁτι ὁλοι οἱ κακοὶ τιμωρουνταιεις την παρουσαν ζωην' τι η θεία εκδίκησις δε υποφερε ποτε μεγάλους καὶ σημει-
ωμενον αμαρτωλοῖς, ω φονεῖς, ν ζωσιπολὴν καιρόν ἀφο δε συαβαίνει οἴτως. οἱ κακοὶ καὶ αυτοὶ οι φονεῖς, ζουν ενίοτε, γηράσκουν καὶ μάλιστα δυνατοὶ ις ξουσίαν διότι της εκδικησεως η μερα μελλε ν ελθηεις τον ἄλλον κόσμον,4 φοβερὰ μερα της δογης καὶ μ' ὁλον τι στάθησαν τινες παράδειγμα εις τουτον τον κόσμον δια ἀποδείξωσιν, οτι υπάρχει Θεὸς καὶ Πρόνοια πολλοὶ ομως μειναν τιμωρητοι πρὸς βεβαίωσιν, τι πάρχε μελλουσα κρίσις.-2. Ἐφρόνουν, τι λοι ὁσοι ησαν βαρεως τεθλιμμενοι ις την παρουσα ζωην η αν κακοί οτι ενα ἄνθρωπος επάνω εις την χεῖρα τουοποίου προσκολλῆται χιδνα, δυναται νάκριθη κ τουτου, τι πάρχει φονεύς Εἰς τοιουτον λάθος υπεπεσαν και ι φίλοι του
Ἱωβ, κρίναντες περὶ της καταστάσεως του. Ἀλλ η Θεία ἀποκάλυψις θέτει το πρῶγμα
τουτ ει αληθες φως, τι λα τὰ πράγματα συμβαίνου κοινως μοι εἰς ὁλους' τ οι
ἀγαθόι ἄνθρωποι δοκιμάζουν ς επὶ τοπλεῖστον εις την παρουσαν ζωην μεγάλας
θλίψεις, δια την νεργειαν καὶ πρόοδον της
εἰς αυτ οδ εισόδου του Eυαγγελίου. Aυτοι τότε τον επηνεσαν τόσον, ἴσον τον Λατεκρινον πρότερον. εταβαλόντες δε γνωμην λεγον, τι αυτος εἰναι Θεός θεος αθανατος επειδη καὶ ε οχάζοντο αδύνατον ν μεν κρεμαμεν τοσαύτην ρα εχιδναεπαν εἰς θνητο ἀνθρωπου χεῖρα, καὶ ἁμη τον βλάψη διόλου.-Θεωρησο της γνω μης του λαολτο ἀβεβαιον, πόσον μεταβάλλεται κατὰ τον ἄνεμον, καὶ πόσον δύναταινα καταντα εἰς τὰ δυο ἄκρα Ἐκ του Θυσιάζειν εἰς το ΓIαὐλον καὶ Βαρνάβαν εις το λιθοβολεῖν αυτου κεφ ιδ . 11-l9. καὶ ενταυθα εκ ου καταδικάζειν αυτὸ ως φονέα ει τὸ προσκυνεῖν αυτὸ ω θεον l
7. Ἐν δε τοῖς περὶ τον τόπον κεῖ
ξάμ νος ημοἰς τρεῖς μέροις φιλοφρό
νως εξενισεν. b. Ἐγένετο δε ιν πα-τερα του Ιοπλίου πυρετοῖς και Aur- εντερια συνεχόμενον κατακεῖσθαι
αυτω, ιάσατο αυτόν. . ουτ οἶν γενομένου, καὶ οι λοιποὶ οἱ χοντες
ασθενείας εν τη νησω προσηρχοντο, κρει θεραπεύοντο. O. ι και πολ-
λαὶ ς τιμαῖς τίμησαιν μας, καὶανοιγομενοις πεθεντο τα πρὸς το
με αὐτο ενηγκαλίσθησαν μετὰ ζήλου ταύτην την εὐκαιρίαν διὰ νὰ κηρύξωσι τὸ Εὐαγγελιον καὶ ἴσως εκαμα μεγάλας προόδους ει τὸ τρίμηνον διάστημα ης εν
μεγάλως, βοηθηθεντες δαψιλως παρὰ τον Κυρίου, καὶ ἀνταμείψαντες φθονως am
217쪽
προ αλο ς γενομενην φιλοξενίαν. 'Oλη- συνοδία πελάμβανε παρὰ πάντων ων κατοίκων μεγα σέβας, ξαιρετω δε χάριν του Ἀπο όλου και όταν ἀνεχωρησαν, τους δόθησαν πλουσιοπαρόχως τὰ χρειωδη φόδια. υ- λογως μως πρεπε να συμπεράνωμεν ε της συντόμου ταύτης διηγήσεως, ὁτι η διαγωγηκα αἱ μιλίαι του ανίου Παύλου, καὶ των φίλων του καὶ ολα τὰ συμβάντα του ναυ- αγι καὶ της σωτηρία των, καμα βαθεῖαν
επιβατων τὰ πνεύματα ὀτι καὶ οὐ τοιεφερθησαν τόσον καλως εις την Μελίτην, ως ετιμωντο καὶ γαπωντο παρὰ των κατοί
ους , λυχων στάθη πνευματικος πατήρ. Αὐτοὶ μαθον περὶ των παρων του διοοχι μόνον πόθουν ν τον δωσιν, αλλ' ενόμιζον χρεός των ν τον προσφερωσι παν σε- βας, ω συνηγόρον ενδοξον εις του ριστου την πόρεσιν Αὐτος εἶχε γράψειν προολίγου κτεταμενην τινα επιστολὴν προ αυ- τους, ἡτις ητο θαυμασια, η προς Ρωμαίους επισTολη, εις την ποίαν αυτος χι μόνον εφανερωσε την προς αυτους ἀγάπην του, ἀλλα τους εδωκε πολλὰς ωφελίμους παραγγελίας, προς ἀμοιβὴν των οποίων το ετ ησαν Ουτως. ερικοὶ ἄπο αυτους πῆγονεω τον Ἀππίου φόρον, στις το μακρὰν της Ρωμης πεντήκοντα καὶ ε uίλιον ἄλλοι δ' εως si ενα τόπον καλούμενον Τρεῖς ταβερναι, στι απεῖχε της Ρωμη εικοσιοκτω, και κατ' ἄλλους, τριάκοντα καὶ τρία μίλια. Μεγάλην παρηγορίαν λαβεν ο Παυλος εκ τούτου Abeto A τωρ επλησίαζεν εις την 'Pωμην, καὶ ἴσως κουσεν εις Ποτιόλους περ του χαρακτηρος του αὐτ κράτορος μετοι μιαν μεραν επινεν μεν νοτου Nερωνος, και ποσον τυραννος ειχε κατα- Θευτεραῖοι ηλύομεν εις Ποτιολους. h σταθην σχατως, θεν ρχισε α συλλαμ-
της ν μῖν χρὰ Ἀππίου φόρου και δεινα uam υν ἁ τον ἀκολουθήσωσιν
τον συν τω φυλάσσοντι αυτρι ς ρατιωτ .Eιναι ἀξιοπαρατήρητος η μεγάλη τιμη, τὴν οποίαν ι ης Ρωμης ρι ανοὶ καμανεις τον Παοῦλον Αὐτοὶ εἶκον ἀκούσειν πολλα περὶ της φήμη; του, καὶ πόσου πλή- Τοὼτ τον ἀνεζωωσε, και χαροποιησε τοπνευμά του διαλύσαν πασά του ελαγχ λίαν, ωστ εμβαίνει εις Ρωμην δεσμιος μεν, πλην με τοσαύτην γενναιότητα με ση δεν εἶχεν εἰσελθεῖν ποτε εις την Ἱερουσαλὴμ ελεύθερος Αὐτος ευρίσκει ενταυθα υποκείμενα, τὰ oποῖα τον αγαπουν καὶ τιμουν, καὶ μετὰ τω οποίων δύναται ν συμβελι
218쪽
ητα ω φίλων του τὸ ποῖον νακουφιζει μεγαλως το χληρον της φυλακης του, καιτο τρόμου του ει το α παρρησιασθηεμπροσθεν του Νερωνος.Eἶναι ομως ἀξιοσημείωτον, ὁτι αν καὶ οιεν Ράμν ριστιανοὶ εἶχον δείξειν τοσουτον σεβας πρὸς το Παυλον ει το ὀποῖον αυτὸς εἶχεν ου μικρὸν Θάρρος, πλην το ελλειψανῶτα τους χρειάσθη τα μεγιστα διότι αυ- τὸς λεγει, r. ιμ δ . 16. Eις την πρω- την ἀπολογίαν μου κανεὶς δε ηλθε μετ' ἐμου, ἀλλ μ εγκατελιπον λοι Αὐτοὶ εδυνήθησαν να κάμωσιν ευκόλως εν δρόμον
τεσσαράκοντα ἡ πεντήκοντα μιλίων δια ναυπάγωσιν εις προὐπάντησιν του Παυλου' ἀλλ' ει το να ἱψοκινδυνεύσωσιν εις του αὐτοκράτορος την δυσαρέσκειαν, καὶ το λσος αλλων μεγάλων ανθρωπων, παρ ησιαζόμενοι ις προστασίαν του Παύλου, καὶ μαρ
τυρουντες περ αυτου, παρακαλουν γα ναι
συγχωρημενοι Τοῖτο μα νουθετεῖ, μηνελπίζωμεν εις ἄνθρωπον, παρὰ να χωμεν et θάρρος μας ει τον Κύριον. ο Θάρρος, τὸ ποῖον λαμβάνομεν απὸ την πόσχεσίν του δὲ Θέλει μας λείψειν ποτὲ ἀφοὐ Θελομεν αἰσχυνθη δ εκεῖνο τὸ ποῖον λάβομεν απὸ τὰς περιποιήσεις των ανθρωπων.
τρεις συγκαλέσασθαι τον Παυλουτου οντα των ουδαίων πρωτους. Συνσλθόντων δε αυτων, λεγε προς
εγαντίον ποιησας τω λα η τοῖς εθε
τοῖς πατρωοις, δέσμιος Ἱεροσολύμων παρεδόθην εις τα χεῖρας των
'Ρωμαίων. 18. οἱ τινες ανακρίναντές με βουλοντο πολυσαι, δια τομηδεμίαν αιτίαν Θανάτου παρχεινε εμοί. 19. Ἀντιλεγόντων δε των Ιουδαίων, ναγκάσθην επικαλέσασ
θαι Καίσαρα κόώς του εθνους μῆ
ρχων τι κατηγορησαι 20. Διαταυτηεουν την αιτιαν παρεκαλεσαίμας ιδεῖν καὶ προσλαλησαι ' νεκεν
γὰρ της ελπίδος του Ἱσραηλ την
αλυσιν ταυτη περίκειμαι. 21. οἱ δε προ αυτον εἰπον ' μεῖς τε
γράμματα περ σου δεξάμεθα ἀποτης Ἱουδαίας ἔτε παραγενόμενός τις των αἰελφων ἀπηγγειλεν λάλησέ τι περὶ του πονηρόν. 22. Ἀξιοῦμεν
δε παια σοῦ ἀκουσα α φρονεῖς περὶ μεν γαρ της α ρεσεως ταυτης γνω-ςον ςιν μῖν τι πανταν αντιλε- γεται. Δεν εἶχεν περάσειν πολυς καιρὸς, ἀφοὐ δια προσταγης του Κλαυδίου, ξωρίσθησαν ἀπὸ η Ῥωμην ὀλοι οἰδεουδαιοι, εις την
οποίαν το αδύνατον να εἰσελθωσιν εως τον Θάνατον του μετα πεντε μως τη κτοτε,
πολλοὶ των Πουδαίων πηγον κεῖ δια τουεμπορίου τὸ φελος, αν καὶ δε φαίνεταιο τι τους συγχωρήθη κεῖ καμμία συναγωγη, η τόπος κοινης λατρειας. Εἰς τουτους ὁ ΓIαὐλος παρασταίνει ἀκριβως την σειρὰν ὁλων των παθων του Διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν σας προσκάλεσα, χιδια να σας κατηγορήσω, πειδ δε εχω γνωμην να διεγείρω την διοίκησιν ναντίον- σας, ἄλλα διὰ να σας δω, καὶ συνομιλήσω μαζ σας ς συμπατριωτας μου, και ανθρωπους μετα των ρποίων ηθελον να κρατω ἀνταπόκρισιν, διότι νεκα της ελπίδος του Ἱσραηλ εἶμαι δεδεμενος με ταύτην την ἄλυ- σιν Αὐτοὶ μολογουν τι δε εχουσι et ποτε διαίτερον να εἴπωσιν ναντίον του οὐδ ελαβόν τινα παραγγελίαν να παρρησιασθωσιν ως εναντιοι του εμπροσθεν του αὐτοκράτορος, η δια γράμματος, η διὰ ζωσης φωνης Μόνον περὶ του ριτιανισμο αὐτοὶ εἶπον, ὁτι η αἴρεσις αυτη ἀντιλεγεται πανταχου καὶ τούτο τον ληθες 'Oλοιεκεινοι, μετὰ των ὁποιων συνωμίλουν υτοι ελάλουν κατὰ του ριστιανισμου, θεν κτούτων συμπεραινον καὶ τον λοιπον , τι
219쪽
ἀντέλεγον κατ α et οὐ οἱ πολλοὶ σαν ω- οντ εναντιοι. ἶναι, καὶ εστάθη ντοτεν τύχη της ερας θρησκείας του ριστου, οτι - πανταχου ἀντιλέγεται.
ονες ο ς ε ετίθετο διαμαρτυρόμενος την βασιλειαν του Θεου, πείθων τεαυτοῦ τα περὶ του η υ, π τε του νόμου ωσεως καὶ των προφη-
Καὶ οἱ μήν πείθοντο τοῖς λεγομε- νοις οἱ δε π κν. 25. 'Aσύμpωνοι
καὶ βλέποντες βλεψε τε καὶ si μηίδητὴ 27. παχύνθη γαρ η καο '
δία του λαου τουτου καὶ τοῖς σὲ βα-οίως ηκουσαν, καὶ τους φθαλμους αὐ-
ψω , ψ ἰάσωμαι αὐτάς. 28. Γνω-
ςον ου ες ὐμῖν τι τοῖς θνεσινάπεςάλη τι σωτηριον του εὐ αυτοὶ καὶ ακύτονται. 29. Καὶ ταυτααυτοῦ ει πόντος, πηλθον οἱ Ἱουδαῖοι, πολλην χοντες ε εαυτοῖς συζητη-
H μετὰ ων ουδαίων συνομ λία τοῖΠαύλε εστάθη πολλα εκτεταμένη καὶ πλή- ρης. ζοει βέβαια τὴν κατάπεισι αυτων μαλλον παρὰ την ἰδίαν του δικαίωσιν. υ- τος ἐξέθεσεν, η ξήγησε εις αυτους την βασιλείαν του Θεοὐ, ους πεδειξε et ην
τέλη και τους σκοπους αυτῆς, ἔτι πάρχει πνευμα rικη και οὐράνιος, ἐνθρονιζομένη εἰς των ανθρώπων τα πνεύματα, και λάμπειοχι κατὰ την ξωτερικην πομπὴν ἄλλα κατὰ την καθαρότητα της καρδίας καὶ ζωῆς. Tους επεισε περὶ το Ἱησου. D σκοπος καὶ η κλίσις ολ της ομιλίας του το ἁ-οὸς φερ εις τον οιστον ν του καταπείση, or αυτος εἰναι Ῥεσσίας, καὶ ἁ τους υποχρεως ν πιστεύωσιν εις αυτον, ως προσφέρεται ι το Εὐαγγέλιον Αὐτος
διήγειρεν εις την ψυχήν των τὰ περὶ τοὐIησοῖ, τὰς περὶ αὐτο προφητείας, τὰς oποίας τους ἀνεγνωσεν ἀπο τὰ βιβλία Μωσέως
καὶ τῶν προφητων ως εννοούσας τον Μεσ-σιαν, καὶἰπέδειξε τίνι τρόπω λαι πληρώθησαν εἰς τουτον τον ησουν Ἐπειδη καὶ αυτοὶ σαν Ιουδαῖοι, αυτος διελέγετο με αυτων ε των γεγραμμένων της Παλαιας Διαθήκης, καὶ ἀπεδείκνυεν οτι αυτὰ ητο τόσον μακρὰν ἀπο- ν ἀντιλέγωσιν εις
ραὶ αὐτο αποδείξεις καὶ παραβάλλοντες της ἐας Διαθήκης την στορίαν με την προφητείαν της Ιαλαιας, πρέπει ν συμπεράνωμεν τι υτος πάρχει ὁ ησους εκεῖνος, στις μελλε ν ελθη, καὶ δενεχομεν νὰ περιμένωμεν ἄλλον.Bλεπων ο ΓΙαοῦλος ἔτι πολλοὶ των κροα- των του μειναν εἰς τὴν ἀπιrίαν, νέφερε, διὰ το φοβερισμόν των τορητον του Ἀσαίου. Στμψατε λέγει, εἰς τὴν γραφὴν κείνην, Ἐσ 9, 10. καὶ αναγνώσατε την σπουδαίως, καὶ τρέμετε, διὰ νὰ μην ἡθiλετε καταντήσειν εἰς το εκεῖ περιγραφόμενον δυστύχημα Καθως δ' υπάρχου εἰς τὴν Παλαιὰν Δια ἀχην ευαγγελικαὶ παγγελίαι αἱ ὁποῖαι Θελουν εκπληρωθην εἰς ολους τους πιrεύοντας. ουτως εἶναι καὶ ναγγελικοὶ φοβερισμοὶ καὶ ἁπειλαὶ κρίσεως, ἴτινες ἐλουν κτελεσθῆνεἰς ob μη πιστεύοντας καὶ τοιουτον ἶναι τοὐτο τ ρημα Ἐκεῖνο et ὁποιον ῆτο τοι ἐγα αμάρτημα των πατέρων σας ναντίον et οὐ Θεοῖ, εἰναι δικόνσας καὶ εἶναι τοῖτο,
220쪽
οτι δε θέλετε να ἰδητε σεῖς κλείετε τους
οφθαλμούς σας ναντίον της πλεον καTαπεισ-τικης μαρτυρίας. οὐτο δηλοῖ πεισματικην ἄπιστίαν, και δουλειαν κούσιον εἰς την πρόληψιν.- Ἐκεῖνο λοιπον το ποῖον rονη κατα ων πατερων σας κρίσις του Θεου
δια την ἁμαρτίαν ταύτη , πάρχει κρίσις
του ναντίον σας, τοὐτέστι Θελετε τυφλω- θην ο εος θέλει σας παραύωσειν εις κριτικην μωρίαν. Θέλει σας κήρύττεται ὁ λόγος του Θεου καταπαύστως, ἁλλα σεῖς δε Θελετε τον εννοεῖν, διότι δε Θελετε α
ναμιν αι χάριν δια να τον καταλάβητε απειρα Θαύματα και σημεῖα Θελουν γίνεσθαι εμπροσθεν των φθαλμων σας, ἀλλα σεις δε Θελετε παρατηρησειν την καταπειrικηναυτω ενάργειαν. Πῶς θελουν επιστρεψεινοι μη ἐλοντες α πεωθωσιν ἴτε περὶ της αρρωστιας, ἴτε περ της ἰατρεία των;
A φρίξωσι δια την τρομερὰν ταύτην ἀπόφασιν ὀλοι ι κούοντες το Εὐαγγελιον, καὶμ προσεχοντες ει αὐτό διότι ἀφου μίαν φορὰν εγκαταλειφθωσιν ουτως ει τη καρδίας την σκληρότητα, ευρίσκονται πλεον εις et χείλη του δου' πειδη παρὰ τον Θεὸν, τι ἄλλος δύναται να του Θεραπεύση 'H πιστία των Ιουδαίων τούτων δ - καίωσεν τον Θεὸν ει το γα στείλη τοΕὐαγγελιο ει τὰ 'Eθνη. Ἐπειδη καὶ σας βλεπει τι αποβάλλετε την χάριν του καιδε πtίθεσθε εις την δύναμιν της Θείας λη- θείας καὶ γάπης επειδη καὶ α βλεπε , οτι δε Θελετε ν επισρεψητε καὶ Θεραπε θη et κατα την μεθοδον, τηνίποίαν διόρισεν θεία σοφία, δια τουτ ὰς σας γενη γνωςὸν, υτ η σωτηρία του Θεου ἄπεστάλη σι τὰ Εἴνη, καὶ αυτὰ δεικνύουν φεσιν π αὐτην, καὶ οὐχὶ, ω σεῖς, ἀπεχθειαν. Γαῖτα ἀκούοιτες ιδεουδαῖοι εἶχον με γάλας αμφισβητησεις μεταξύ των Ἀλλ' ου ητο δυνατὸν τους πείση ἀνθρωπινος προ αυτους διάλεξις, χωρὶς ν φωτιση τον
προ αυτόν Gl. Κηρύσσων η βασιλείαν του Θρου, καὶ διδισκων τα
Ἐνταυθα τελειόνομεν ην ἱστοριαν του μακαρίου Ιαύλου 'Oθεν, πειδη καὶ ὁ Θεὸς δεν κρινεν εἴλογον α μαθωμεν περιαὐτο περισσότερα, πρεπε να λαβωμενακριβη δεα παντος διαιτερο των περιστάσεων εις τὰς ὁποιας ναγκαιως τον ἀφι-
Εἰναι λυπηρὸν βεβαια το τι πρεπει ὰ τον ἀφήσωμεν ει τὰ δεσμὰ ὐπερ ριστου, καὶ μάλιστα μην χοντες ελπιδα περὶ της ελευθερίας του. Δύο ετ ολόκληρα της ζωης του αγαθου τούτου ανδρὸς οδεύονταιεις δεσμά. Aυτὸς πεκαλεσθη τον Καίσαρα, εὐελπίδι ταχείας λυτρωσεως απὸ την φυλάκωσίν του καὶ μ' ὁλα ταυταεξακολουθεῖ, μεν δεσμιος Τόσον ολάσον δίκαιον εχομεν ν ελπίζωμεν ει ὰνθρωπους' καὶ μάλιστα καταφρονημενοι δεσμιοι, εις
ανθρωπους μεγάλους Μάρτυς του Ἱωσηφτὸ συμβὰν, τον ὁποῖον δε ενθυμηθη ὁ ἀρχιοινοχόος, αλλὰ τον λησικόνησε. Γενεσις μ. 23. Φρονουν ὁμως τινες, τι αν καὶ δε αναφερετα ενταυθα, πλην εις την ἄρχηντων δύο τούτων τῶν αυτ παρρησιασθηεμπροσθεν του Νερωνος, καὶ τότε φανερωθησαν εις την αυλην του Καίσαρος ο ενXριστ δεσμοί του, ως λεγε ὁ ἴδιος Φιλιπ ά. 13. καὶ ις την πρωὶ η εκείνηνὰχ ολογία του, τε δε ητο κανεις μαζη του.
ελευθερωθη κατὰ την επίκλησίν του, ως ηλπιζε μόλις πεφυγε τον Θάνατον εὐχειρὸς του αὐτοκράτορος. φυγη ταύτην καλει ὁ διος λύτρωσιν εὐστόματος λέοντος Τιμ δ . 17. καὶ η περὶ της πρωτης πο-