Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

181쪽

μοι, ηλθον εις Δαμασκον. 2. Ἀνανιας δε τις νηο ευσεβης κατα τον

ν'ον, μαρτυρουμενος πο παντων

των κατοικέντων 'Ιουδαίων. 13. Ἐλ- - προς με. και επιςὰς εἰπε μοι

Σαουλ αδελφε, νάβλεψον Κ ἀγω

τερων et μων προεχειρισατο σε γνω-

ναι το Θελημα υτύ, καὶ δεῖν τον

Δίκαιον, και ἀκουσα φωνη εκ του

απολουσαι τας μαρτιας σου, πικαλεσάμενος το νομα τοῦ Κυριου.

GaIαὐλος ληγεῖται ενταυθα την ἱστορίαν της επιστροφης του με διαιτέραν παράστασιν, ποθων ν αποδείξη, οτι τουτο τοφανερον Θεοῖ εργον. Aυτος το ει ἄκρον αθερος ει το ναργγίζοντι τη Δαμασκω περὶ τοῦ Ἀριστιανους ως εις την σχάτην

ειπε προ με να α πορευ εις Δαμασκον κακεῖ σοι λαληθησεται περ πάντων ων τε τακταί σοι ποι -

ησαι. 11 41 δε υκ νεβλεπον, άπο της δόξης του φωτος κείνου, χειραγωγουμενος π των συνόντων

του ἄνδρας, αλλα καὶ τα τρυφερὰς γυναικας, ει τας ποίας πρεπε α δειχθη διαιτερ φιλανθρωπία και συμπάθεια. A φυσικα δεξιότητες, της παιδείας ταααρίσματα, της σοφίας η επiδοσις, καὶ ο ενθερμος Θρησκευτικος ζηλος, δύνανται να προξεν - σωσιν φελος η λεθρον, εὰν διοικηθωσιν ὐποτην επιρροην της θείας χάριτος προς πο- στηριξιν της ληθείας η αν κατασταθῖσι μεσα της νθρωπινης διοτελειας εις περάσπισιν του ψευδους. D ζηλος μάλιστανπάρχει ἀμφιρρεπες ἀποκτημα ουτος δύναται να σταθη βιαία, σκληρὰ καὶ τρομερὰ πυρκαιὰ, ἄναφθεῖσα κάτωθεν, καὶ ἁφαν ζουσα λα τὰ περ αυτην με ὀδυνηρὰν σφοδρότητα η εμπορε νὰ γενη ευγενης, δρασ-τικη, υλάθετος, καὶ ουράνιος ἄρχη προτρεπουσα σχυρως τον κτήτορα εις ἀνἐξαίρετον καὶ φελιμον, καὶ εἰς την χρησιν των βεβαιοτάτων μεσων δια την ἀπόλαυσιν των πλεον αξιολογων τελων. 'Ιδ Ἱακωβ.

την διὰ Δαμασκον δίοδον του καὶ φθασε πλησίον αὐτης, καὶ δε εἰχε κατὰ νουν ἄλλο παρὰ νὰ κτελεση τον διὰ τον ποιονεστάλη σκληρον σκοπόν. Δεν εἶχε το παραμικρὸν συμπαθείας αἴσθημα προς τους εχθρους της εκκλησίας καὶ της επικρατείας. 'Eκεῖνο τ οποῖον τον κατεπληξε πρωτον, ητον εν ως ἐξ υρανοὐ φως μεγα το ποῖον ελαμψεν ξαίφνης τριγυρωτου.

T δ' εμπνευσαν εις αυτον εμπρώτοις τρομερους περὶ του η σου ριστου συλλογισμους, το φων οὐρανόθεν ενω τὰ πρω-

et περ αυτου φρονήματά του δε ησαν ἀλ-λου εἴδους, παρὰ μίσους καὶ καταφρονήσεως. Aυτος τους βεβαιοῖ, οτι ἁφοὐ κατεπλάγηούτω, παρεδόθη λοκλήρως ει θείαν ξδηγίαν. Δεν ἔκραξεν ευθυς ει του φωτος την λάμ-

182쪽

σει, 3. Και δεῖν αυτον λεγοντα,

μοι Σπεῖσον, καὶ ξελθε εν τάχει εξοερουσαλημ δοτιό παραδξονται σου την μαρτυρίαν πέρ εμῆ. 19. Καγλειπον Κυριε, αὐτοὶ πί-ςανται τι γὼ μην φυλακίζων

και ερων κατα τα συναγωγας

ῖτε ξεχεῖτο τ α μα Στεφάνου τῆ

μαρτυρος σου, και αυτος μν φεροςως, και συνευδοκων τ αναιρεσειαυτου, και φυλασσων τα ματια

εθνη μακρὰν ξαποςελῶ σε.

Πρὶν τον δωση ο ριστος την παραγγελίαν να πάγη εις τα 'Eθνη τον εἶπεν οτιτον τον ἀνωφελες α συλλογισθῆ πως εδί- νατο να κάμη τι καλον εις την Ἱερουσαλήμ. D Παῖλος ηλθεν εις την Ἱερουσαλημ πλήρης ελπίδων οτι δια της χάριτος του Θεοῖ, εούνατο να αθη ὀργανον του, φερ εις την πίστιν του ριστο εκείνους, ἴτινες εφάνησαν επιμόνως εναντιο εις την διακονίαν των

ἄλλων Ἀποζόλων ἀλλ' o ριστὸς το λα- λυε ολ αυτὰ τὰ σχεδια. -υνον, τον λεγει, καὶ ἀναχωρησον γρήγορα ἀπο την Ἱερουσαλημ' διότι δε Θελου δεχθην την περὶ μοὐ μαρτυρίαν σου. O Παύλος, ὁλα ταυτα, παναλαμβανε την ζήτησίν του διὰ νὰ διορισθη εις της Ἱερουσαλη την διακονίαν, πειδη καὶ

αυτοὶ γνωριζον ὐπερ πάντα ἄλλον, ποῖος εἶχε σταθην προ της επιστροφης του, a δια τουτο πρεπε ν ἀποδωσωσι τη τοιαίτην μεγάλην μεταβολή του εις της παντο - δυνάμου χάριτος την δύναμιν. αὐταεσυλλογίζετο καθ εαυτον, και μετὰ τον Κυρίου-καὶ ἐνόμιζεν, τι συλλογίζετο ὀρ-

θως' mχ. 19, 20. Κύριε, εἶπεν αὐτοὶ εξευρουν οτι γω πηρχον μίαν φορὰν μό-

τροπος των, χθρὸς ἄσπονδος των πιστευ- οντων ει σε, τι εἰχα παροργίσει την πολιτικην δύναμιν ναντίον των, και τους φυ λάκονα, καὶ εστρεψα σαύτως του ἄρχη γοῖς της πνευματικης ξουσίας κατ αυτων, και τους δερον ει ολας τὰς συναγωγάς. Oθεν, ἴτε κηρύττω τοναριστὸν Θελου δω- σειν προθυμοet εραν πίστιν εις τους λογους μου, διότι εξεύρουν οτι και εγω χρημάτισαενα ἄπο αυτούς και μάλιστα εις του Στεφάνου ον θάνατον Αὐτοὶ γνωρίζουν τι,ότα αυτὸς λιθοβολεῖτο, γω μην παρων, συνεργων καὶ προτρεπων καὶ συγκατανευωνεις τον Θάνατον του πι ζήτησις του Παυλουομως παρατρεχεται, καὶ αυτὸς λαβεν ἁπο- φασιστικὰς προσταγὰς νὰ πάγη εις τα Eθνη. Υπαγε διότι εγω Θελα,- ξαποστείλειν εις 'Eθνη μακράν. 'A λοιπὸν αυτοὶ ξεταζον λ ταῶτα, ηθελον ἰδεῖν βεβαια, οτι δε ειχον δίκαιον ἁ ὀργισθωσι κατὰ του Παύλου επειδ εκήρυττεν εις τὰ Eθνη η νὰ θεωρήσωσι τοῖτο κακης του διαθεσεως προ τ εθνος του αιτιον. διότι εβιάσθη νὰ το ἀκολουθήση εναντίον της γνωμης του ἄπο παντοδεσποτον ξ οὐρανοὐ

προστ γμα.

του λογου, καὶ πηραν τρο φων αυτῶν, λέγοντες Μιρε ἀπο πη γης τον τοιουτον ου γὰρ καθηκον αυτον

ζ . 23. Κοαυγαζοντων δε αυτῶν,

ριπτουντων τ ιματια, και κονιορτον

έ βαλλοντων εις τον ἀέρα, 24. κελευσεν αυτον ο χιλίαρχος γεσθα:

183쪽

μασε του Ἐθνικούς Αὐτοὶ τον διεκοπτον με τας κραυγά των, δια να τον συγχύσωσι, καὶ α μη δυνηθη τις ν ἀκούη τηνόαιλίαν του A βεβλαμμεναι συνειδήσεις

τυπτονται με το παραμικρο εγγιγμα καὶ το πνευμα της χορας κατα του Εὐαγγελίου του ριστου λικνύεται εν γενει εις το

να εμποδίζη τα στόματα των ως πραξάνενταυθα ι ουδαῖοι ει τον Παῖλον. Ἀλλ' ο Κύριος χαλινόνει λεημόνως ταυτην την μανία των, υποτάττων αυτους εις μετριωτέρους ἀνθρώπους Διότι, αν και εγι- ναν πολλαὶ ἀδικίαι απὸ Διοικητὰς, ο ὁποῖοι δεν δειξαν το παραμικρον σεβα εις την

θρησκείαν, μεταξυ και αυτων ων φωτισμε-

ανετάζεσθαι αυτον ιν επιγνω διην αιτίαν τως πεφώνουν αυτω. 25. ς δε προετεινεν αυτον τοῖς φασιν, εἰπε προ τον ςωτα κατόνταρχον ο Παυλος, ι ἔνθρωπον

εκατονταρχος, προσελθων πηγγει -

Ρωμαῖός ες ι. 27. Προσελθὼν δὴ οχιλίαρχος ειπεν αυτ Λεγε μοι, εἰ συ Ρωμαῖος ει O δε φη Ναί. 28.

Aπεκρίθη τε ο χιλιαρχος Ἐγω νων ἐθῶν η υστηροτη των - ειναι πολλου κεφαλαιου ρο πολιτειαν ἀληθως εὐσπλαγχνία, συγκρινομεν με των ταύτην κτησαμN. O δε Παυλος μαινομενων δεισιδαιμόνων την σκληρότητα, εφη Ἐγω δε καὶ γεγεννημαι. 29. κα-αχαλινωτου χλου την τυραννίαν. Ευθεω ου νάπρησαν π αυτου ι Εἶναι μεγιστον προνόμιον, διοικεῖσθαι μελλοντες αυτον νετάζειν και am γραμμενον Νόμον l-G εὰν ἔνα:

ται να ερωτηθη εα η πραξις του ειναι νόμιμος 'Hτο εγκλημα το να δεση τις να Ῥωμαῖον πολίτην, συγχώρητον μως το νατον δείρη διὸ λεγε ο χιλίαρχος α προσεξωμεν καλως α λανθρωπος οὐτος ὐπάρχηῬωμαῖος, καὶ μεῖς τον βλάψωμεν, κινδυνεύομεν να χάσωμεν ουλάχιστον τα αξιωματα μας 'Oπου ὐπαρχου τοιουτοι νόμοι, εἶναι συγχωρημεν τοιούτων προνομίων η ἀπόλαυσις δεν τα χάνομεν διότι γίναμεν του ριστοῖ ὐπήκοοι μόνον πρεπε να φυλάττωμεν α προνόμιῆμα μετὰ μεγάλης σεμνότητος, φρονήσεως, καὶ ησυχίας Ἀρμόζει μως πρὸ πάντων α τιμωμεν τηνελευθερίαν κείνην εις την ποίαν γεν- νωνται λα τα τεκνα του Θεοῖ καὶ τηνοποίαν δεν δύνανται ποσως ν ἀγοράσωσινολο οι θησαυροὶ του κόσμου δια εκείνους, οἰοποῖοι δε εἶναι της πνευματικης παλιγγενεσίας μετοχοι l

ρεῖται παρα των ουδαίων, λυσεν αυτον ἀπο των δεσμων, καὶ κελευσεν λθειν τοῦ ἀρχιερεις καὶ ο λον το

συνεδριον αὐτων καὶ καταγαγων τον Παυλον, ςWεν εις αυτ .

'H δεισιδαιμονία και η πνευματικη πε

ρηφάνεια εἶναι κοινως νωμεναι με μανιωδη ὀργην καὶ κακίαν ἀνυπόφορον καὶ εἶναι καλὸν δια τον κόσμον οτι των διωκτων η δύναμις ιναι πολλάκις ασθενεστερα της λύσσα των ἁλλεως θελον ξαλείψειν απὸ τὸ πρόσωπον της γης λους τους δούλους του Xριστον, ω αναξίους να ζωσιν π αυτήν.

184쪽

ΓΙαυλος προ αυτον εἰπε Tύπτειν σε μελλε ο εος, τοῖχε κεκονιαμενε 'και τυ καθη κρινων με κατα τον νομον, και παρανομων κελευεις με τυπτεσθαι; . O d παρεςωτες

σου υκ ερεῖς κακως. T να χαροποιηθη τις εἰς την μαρτυρίαν μιας αλης συνειδησεως νωπιον Θεοῖ, εν μέσω φθόνων και διωγμων, ως καμεν ο αγιος Παυλος εἶναι υλογία ἀτίμητος τουτοομως ἁλλέως δε ἀπολαμβάνεται, παρὰ διατης σταθερας ναριστω πίστεως, και της τελείας εὐπειθεία των προς αγων του. ἴτω λοιπον με μέγα θάρρος αυτος δεν δειλίασε δόλου φερθεις νωπιον τοιούτου κραταιου συνεδρίου, προς το ποῖον αυτος εις την νεότητά του εἰχε συλλάβειν τόσον μέγα σέβας ουδ' ἐφοβήθη, οτι μελλον α τον ζητήσωσι λόγον περ των πιστολων, τὰς οποίας τον ενεχείρισαν δια την Δαμασκὸν, δια ια διώξη τους κεῖ ριστιανους μ λονοτι αὐτη ἴσως η τον η πρώτη φορὰ οτε τους

επαναθεωρεῖ, φο ἀνεχωρησε πρὸ εικοσιλε χρόνων. ὁ 'Aνανίας ὀργισθε ζ πρόσταξε νατον υ ψωσιν εις τὸ στόμα ει σημεῖον, τιτον προστάζει να σιωπήση Ἐις τουτο το

ἀφο δὴν δύνατο ν ἀπολογηθη ει το πνευμα και την σοφίαν με την ποίαν αυτὸς ἐλάλει. υτως ο Σεδεκίας τινι τον ι - χαίαν, γ' Βασιλ κ . 24. και o Πατ-

χωρ τυψε τον Ιερεμίαν, Ἱερ. c. 2.)οτα ἐλάλησα εν νόματι του Κυρίου. ουτ και τύφθη ο διος ησοῖς ρι ός. IIαῖλος δίδει δικαίαν αἰτίαν της φοβερας δίκης την ποίαν προφέρει κατὰ τον Ἀνανία Διότι κάθίσαι πρόεδρος εις τὸ ὐπέρτατον κριτήριον της εκκλησίας, λέγων τι με κρίνεις κατα τον νόμον, καὶ προστάζεις α με δίρωσι, πριν ἀποδειχθ'

κανεν πταῖσμα μου, το ποῖον εἰναι ναντίον

εἰς τον νόμον V ἰναι ναντίον παντος νόμου, Θείου καὶ ανθρωπίνου φυσικου καὶ Θετοῖ, τονα εμποδίζηταί τις απὸ τὸ ν ἀπολογηθηὐπερ εαυτου, καὶ να καταδικάζηται χωρὶς

οἱ πλέον καλοὶ ἄνθρωποι μως, βριζό

μενοι και ἁτιμαζομενοι μεγάλως, υπόκεινται

ει το ν στερηθωσι της προσοχης των καὶμ ολον ὁτι του ΙΠαύλου η ἁπόκρισις περιεῖχε μίαν δικαίαν πίπληξιν, καὶ μίαν φανερὰν προρρησιν, φαίνεται μως, τι αυτὸς παρεκινήθη πολλὰ απὸ τον Θυμόν του διὸ λεγχθε. οτι καθύβρισε τονἈρχιερέα του Θεοῖ, εδικαιολογήθη, τι δε ηξευρε πως τον ἄρ- χιερεῖς ὁ Ἀνανίας. Ισως ο ἀρχιερευς δενεγνωρίζετο πάντοτε εἰς τὸ συνέδριον του Θρόνου καὶ τω ενδυμάτων του καὶ δε ενἡρ- γε ο 'Aνανίας τοὐτο τὸ πούργημα, νω Παυλος ωμίλει με ταυτην την συνέλευσιν οικειότερον.-IΠροσέχει λοιπὸν ὁ ΓΙαυλος λανὰ μην θελε σταθην ,τι εἰπε παράδειγμα κακὸν εἰς ἄλλους Συμφέρει εἰς τὸ κοινὸν οφελος νὰ φυλάττηται; τιμη της ξουσίας, καὶ ἀμηπάσχ' δια τα σφάλματα των πουργων αὐ-της' ὁθεν απαιτεῖται σέβας εἰς τὸ λαλεῖν περι

185쪽

των αρχόντων καὶ κριτων. Oχ ως ν μη νανται ν ἀκουσωσι περὶ των σφαλμάτων των ο μεγάλοι ἄνθρωποι, η νὰ, γίνωνται παράπον απὸ τίμια ποκείμενα δια τὰς

πρεπε να πάρχη μία διαιτερα προσοχηλα την τιμην και bποληψιν των ε εξουσία, περισσοτερον παρὰ την των ἄλλων διότι ονομος του Θεολαπαιτεῖ, προσφέρηται ις υτους σεβας μεγαλήτερον, ως τοποτηρητὰς του Θεοῖ. χαρακτηρ του Ἀνανίου, κατὰ τηνὶ ορίαν του Ἱως που, περιγράφεται πως ητο πολλὰ κακός. υτος ηπάτησε ασεβως και ηληρως τους κατωτερους ερεῖς εις την νόμιμον πληρωμέν ων, στε ιιες ε αυτων

ἀπεῖανον ἁπο τη ενδειαν Καὶ ὁ Θεὸς ονετιμωρησεν ἀξίως της κακίας του διότι ἁφοὐ κατεκάη ὁ ο κός του, εις μιαν άσιν γερθεῖσαν παρὰ του δίου υἱοὐ του, αὐτος πολιορ-Aήθη καὶ λήφθη ει το βασιλικὸν παλάτιον, o που ζητήσας ματαίως ν κρυφθη εις ναπαλαιον δρ,γωγον, σύρθη ἔξω καὶ θα

νατωθη.

Ἀνδρες δελφοὶ, εγὼ Φαραταῖός ειμι, υἰος Φαρισαίου περ ελπίδος καὶ ανα-ςάπεως νεκρων γὼ κρίνομαι. 7. ουτ δε αὐτου λαλέσαντος, γενετο ς;σι των Φαρισαίων καὶ των Σαδδουκαίω9 καὶ σχίσθη το πληθος. Σα καῖοι με γαρ λεγουσι,

εινα αναςασιν, μη οε αγγελον, μητε πνευμα Φαραταῖοι δῖ ομολογοῦσι τα

αμφότερα . γενετο δε κραυγὴ

μεγαλη και αναςαντες , γραμ' ματεῖς του μερους των Φαρισαιων

διεμάχηντο, λεγοντες Ουδεν κακονευρίσκομεν εν δανθρώπω τουτω εἰ δεπνευμα λαλησεν αὐτω. αγγελος,

μὴ θεομαχῶμεν. 10. Πολλης δε

λίαρχος μὴ διασπασθη ο Παυλος

αυτων, γειν τε εις, ν παρεμβολήν.

To μέγα συνεδριον συνίστατο ἄπο αδδουκαίους καὶ Φαρισαίους et ὁποῖον παρετηρησεν ο Ιαοῦλος. υτὸς γνωριζε τους χαρακτηρας πολλων ξ αυτων, φοὐ ζημαζητων, ὁθεν διεκρινε ποῖοι σαν ι αδδουκαιοι, καὶ ποῖοι οἱ Φαρισαῖοι x χ. . T εν μερο ησαν Σαδίουκαῖοι, το δὲ τερον Φαρισαῖοι καὶ ἴσως σχεδὸν μερος μοιον. Obτοι δ' εἶχον μεγάλας δι αφορὰς μεταξ-των, εσυμφωνου ὁμως πάντοτε καλως διὰ ἀθεωρωσιν θαοντὰς υποθεσεις του συμβδυλιου,1. οἱ Φαρισαῖοι σαν δεισιδαίμονες,

ζηλωταὶ διὰ τὰς τελετὰς, χι μόνον διὰ τὰς διορισθείσας απὸ τον Θεὸν ἄλλα καὶ διὰ

τὰς 1 νωθείσας ε παραδόσεως των πρεσβυτερων αὐτοὶ ησα ενθερμοι διὰ τη εξουσίαν τῆς εκκλησίας, καὶ βίαζον υποταγην ει τας προσταγάς της, τοίποῖον επροξενησε πολλὰς φ.λονεικίας μεταξυ αυτων καὶ του Κυρίου ημων ησου. 'ς τον ἴδιον καιρὸν ou ως υπηρχον πολλὰ Ορθόδοξοι ις την πίστιν της 'Iουδαῖκης εκκλησίας, καθ' ὁσον ἀπεβλεπενεις τον κόσμον των πνευμάτων, την ἀνάστασιν των νεκρων, καὶ την ζωην του μελ- λοντος κόσμου.

2. οἱ δε Σαδδουκαῖοι σαν θεῖσταί ἄχι φίλοι των γίων Γραφων η της θείας ἀποκαλύψεως Αὐτοὶ δεκοντο τὰ βιβλία του Mωὐσεως, ως περιεχοντα καλην ιςορίαν, καὶ καλὸν νόμον, ολίγον ὁμως φρόντιζον περὶ των ἄλλων βιβλίων της Παλαιῆς Διαθήκης in Ματθ κ . 23. M γενομεν ενταυθα περὶ των Σαδδουκαίων τούτων διήγησις εἰναι, 1. οτι αὐτοὶ ἡρνοῖντο των νεκρων την ανά- ασιν χι μόνον την ἀναβίωσιν του σωματος, αλλὰ καὶ την μελλουσαν κρίσιν καιἀνταπόδοσιν δε εἶχον ουτ ελπίδα. ιω-

186쪽

νίου μακαριότητος, ἴτε φόβον της ῖδίουαθλιότητος, ἴτε πανδοχην τινος αλλου, παρὰ τον θάνατον. 2. Δεν εδόξαζον αγ- γελων και πνευμάτων υπαρξιν παρ' ὁτι ὁλατα όντα υπάρχουν ἴλη Αὐτοὶ ενόμιζον καὶ τον ἴδιον Θεον ὐλικον, κοντα μερη καὶ μεληως ημεῖς. 'Oτα ανεγνωσαν περ αγγελων εἰς την Παλαιὰν Διαθήκην, τους πεθεσαν, ὁτι εἶναι αγγελιοφόροι, τους οποίους καμνενο Θεὸς και ες ελλεν ως λειτουργους του, ως εκάλει ἡ χρεία η τι ησαν εντυπωσεις εις

τὰς φαντασίας κείνων, προς τους ποίους εςελλοντο 'Oσον δε περὶ των ψυχων των

ἀνθρώπων, δε τας θεώρουν ἄλλο τι, παρὰ

μίξιν των σωματικων γρῶν, η των ζωτικων πνευμάτων ηρνοῖντο ὁμως την παρξι αυ- των χωριζομενων ἀπο το σωμα καὶ διαφοράντιγα μεταξυ της ψυχης του ἀνθρωπου καὶ του κτήνους.-ουτοι δε εἶναι αμφιβολία, οτιεφαντάζοντο αυτους ελευθερόφρονας ἁλλ' εφρόνουν τωόντι τοσουτον χαμερπως ἀπαι- σίως καὶ δουλικως, ἴσον δυναται, δορη Eἰναι παράδοξον τίνι τρόπω ἄνθρωποι τοιουτων διεφθαρμενων καὶ σεβων φρονημάτων λάμβανον αξιωματα, καὶ συνεκάθιζον εις τί μεγα συνεδριον πολλοὶ μως ξ αυτων,

εχοντες πνευμα καὶ πλούτον, συνεμορφονοντο

με το δημόσιον σύστημα, καὶ ουτως εἰσήρχοντο, καὶ συνηγόνοντο με αυτό. Oυσης τοιαύτης διαφορῆς μεταξ των Φαρισαίων καὶ ων Σαδδουκαίων ο Παυλος εκήρυξε φανερὰ, τι εἶναι κ μερους των Φαρισαίων κατὰ των Σαδδουκαίων 'Oμολογεῖ τον εαυτόν του Φαρισαῖον, ως τουοι Φαρισαῖοι εἶχον δίκαιον M' ὁλον τι,

εν ὁ Φαρισαῖσμος το εναντιος ει τον Xριστιανισμον αυτος παρρησιάσθη χθρος αὐτου, καὶ λων των παραδόσεων του, αι ὀποῖαι γερθησαν προς φιλονεικίαν με τον νόμον του Θεοῖ, η προς ἀντίστασιν του Ευαγγελίου του ριστοῖ πλην, νω και Φαρισαῖσμος ητον εναντιος ει τον Σαδδουκαῖσμον,4 Παυλος προσεκολληθη ι.εκεῖ

νον Ποτὲ δὲ πρεπε να συλλογιζώμεθα χειρότερον περί τινος θείας ληθείας, οὐδενὶ δειλιωμεν περισσότερον ει το α τηνομολογωμεν, διότι τηρεῖται ἀπο ανθρωπους ἀλλέως διεφθαρμενους. Ἐὰν οι Φαρισάῖοι ελπίζωσι των νεκρῶν την ἀνάστασιν, o Παυλος συμφωνεῖ με αυτων κατὰ τουτο, καὶ γίνεται ι εξ αυτων, κουσίως η κουσίως των. Tου το προξενησε διαίρεσιν ει το συνεδριον. Εἰναι πιθανον οτι ὁ ἀρχιερευς μο-

φρόνει μετὰ των Σαδδουκαίων ε του κιν - ματος του, κεφ. . 17. καὶ δειξε την κατὰ του Παύλου ὀργήν του χ. 2. τοοποῖο ετάραξε του Φαρισαίους τόσον περισσότερον, στ εγινε στάσις των Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ιχ. 7. διότι ολόγος ουτος του Παύλου ἐξηι περισσότερον του Σαδδουκαίους, καὶ ε ίωσε ἀλλον τους

Φαρισαίους ει την κατ αυτου ἀγωγήν ωστ εσχίσθη το πληθος-εγινε σχίσμα,

καὶ διχόνοια μεταξύ των 'Oλ η πρώτη κραυγη ἰχε γενειν κατὰ του Παύλου τύραρμως γείρεται μεγαλητερα του ενὸς κατὰ του ἀλλου. mχ. 9.

Ἐντευθεν οι Φαρισαῖοι λαβον το μερος του Παύλου. Αὐτοὶ διεμάχοντο, λεγοντες Δεν ευρίσκομεν κακον εις τουτον τον ἄνθρωπον. Obτος ἐφερθη με σεβας καὶ σεμνότητα ει τον ναὸν, δη νομολογεῖ o εαυ

τόν του ὀρθόδοξον εις τὰς μεγάλας ἀρχὰς

της θρησκείας Αὐτοὶ μάλιστα συλλογίζονται καὶ τουτο 'Eὰν εν et ευμα ἡ ἄγγελός τις ελάλησε προ αυτὸν περὶ του ησον, καὶ τον διόρισεν ει τὸ οποῖο τώρα κάμνει

κήρυγμα, ἄν καὶ δε δυνάμεθα ν λάβωμεν

τοσαύτην κανοποίησιν, ώστὰν πιστεύσωμεν του λόγους του, πρεπε ομως ἁ προσεξωμεν ἁ μη τον εναντιούμεθα, διὰ νὰ μηνηθελαμεν εὐρεθην πολεμουντες κατὰ του Θεοῖ ως εἶπε καὶ ο Γαμαλιηλ οστις, ων Φαρισαῖος εἶχε δώσειν την αὐτην γνώμην. κεφ ε 39.)πι φιλονεικία τελος πάντων εγινε τοσον

187쪽

σίας, στις φαίνεται, ὁτι ἀτο παρων, ἡρχιζενα φοβῆται, μήπως αὐτοὶ ἰς την λύσσαντων ηθελον κατασπαράξειν τον Ιαὐλον Οὐενἐπρόσταξε α ληφθῆ αυτος απὸ τὰς χεῖρας των με βίαν, καὶ να ὁδηγηθῆ εἰς et φρουριον. πρεπε ν εο υλλογίσθη λειδωλολάτρης

ουτος περὶ των λατρων του αληθινο Θεοῖ, δων τὴν συνελευσιν ταύτην των ἀρχιερεων, γραμματεων, καὶ νομικων του Ισραηλ, ο τινες λησμονήσαντες και βαθμὸν και πάγγελμα, καὶ ἱερον χαρακτῆρα, παρεσύροντο απο τοιαύτην χαλίνωτον μανίαν εις τὰς Θρησκευτικὰς φιλονεικία των

Θεῖαι παραμυθίαι νεψύχονον τον Ιαυ- λον ὐπερ παν ἄλλο . O χιλίαρχος το ἡ λευθερωσεν απο τὰς χεῖρας των σκληρῶν ἁνθρώπων, πλὴν τον χει κὰμ ει φυλακὴν καὶ ποιον δύνατο ν σταθῆ το τελος αυτὸς δενημπόρει ν εἴπη. ο φρούριον et V αυ-

τον περάσπήσις, αλλ' εν ταυτω, ἄν καιητο προφύλαξίς του πο τοιουτον σκληρον

Θάνατον ουτως δύνατο ὁμως ἁ πάρχηκαὶ φύλαξίς του διὰ σκληρότερον Δεν εὐρίσκομεν, τι πῆγε πρὸς πίσκεψίν του κανεi των ε Ἱερουσαλὴμ ποστόλων, πρεσβυτερων η δεν τόλμων, ἡ δε ειχον ἄδειαν. Ισως την ἀκόλουθον νύκτα ὁ Παὐ-λος ἡτο πλήρης διαλογισμῶν και φροντίδων περὶ του et εμελλε ν τον ἀκολουθἡση, και

τίνι τρόet αἱ παρουσαι θλίψεις του δυ- ναντο νὰ χρησιμεύσωσιν εις τι καλόν. οτεο Κύριος Ιησους το εκαμε μία ευμενη πισκεψιν, καὶ αν ε τω μέσω της νυκτος, τονομως πολλὰ ευπρόσδεκτος.

ο,τι δύναται κόμη νὰ σε παρρησιασθη. Εἶναι θελημα του ριττογνὰ μενωσι θαρροραλεοι πάντοτε οἱ πιστοὶ αὐτου θεράποντες. Εἶναι παράδοξον επιχείρημα κεινο, τοοποῖον μεταχειρίζεται ὁ ησοῖς διὰ ν τονενθαρρύνη. G εμαρτύρησας περὶ μολεις

Ἱερουσαλημ, υτ πρεπε ν με μαρτυρήσης και - ἰς Ρώμην. οὐτο θελε το στοχασθῆ τις κρύαν παρηγορίαν καθως πέμεινας μεγάλας θλίψεις περ μου, ουτωπρεπε νὰ πομείνης καὶ μεγαλητερας

καὶ, λα ταυτα, τουτο τον λεχθη πρὸς εμψυχωσί του διότι εντευθεν αὐτος πο- λαμβάνεται, οτι τον νομίζει αληθῆ δουλον

Xρι ὸς, τι δε εἶχε τελειωσειν ακόμη τὴν μαρτυρία του, οὐδ' ετεθη κατὰ μερος, αιτία της φυλακωσεώς του, ως ἄχρηστος παρεφυλάττετο διὰ μεγαλητεραν πηρεσίαν. Κανεν πρῶγμα δε εθλιβε τον Παὐλον τόσον,

ως ο συλλογισμο, του τι νεβάλλετο απὸ

τὸ ν δουλεύη τονἈριστόν. ἡ φοβῆσαι,

O Iαὐλος φαίνεται κόμη, ὁτι ειχε λα- βειν μίαν διαιτεραν δεαν, καὶ δεα ἁθῶαν, λὰ ν ὐπάγη ις Ρώμην χάριν του ευαγγελικου κηρύγματος. ὀλον ὀτι τὸ Ευαγνίλιον εἰχεν ἡ δη κηρυχθῆν κεῖ, καὶ φυτευθῆνἀκκλησία Ἀλλ' - πολίτης Ρωμαῖος, επίθύμει ν κάμη εν ταξίδιον εις Ρώμην, καὶ et εμελετα κεφ ιθ . 21. Ἀφουεστάθην εις Ἱερουσαλὴμ πρεπε νὰ ἴδω καὶ et ν ωμην. Ἀαι di γράψειν προς τους ' Ρωμαίους πρὸ λίγου, ὁτι πεθύμει ν τους ἴδη Ρωμ. . 11. Oθεν αυτὸς τονετοιμος ἁ συμπεράνη, ὁτι τουτο νετρεψε του σκοποί του, καὶ δεν μελλε ν ἴδη ποτε τὴν Ρωμην πλὴν ὁ ριστὸς τον λεγει, ὁτι θελε εὐχαριστηθῆ καὶ κατὰ τουτο, φου τὸ επεθύμει διὰ τὴν τιμὴν ου Xριστου, καὶ διὰ νά κάμη καλόν.

σαντές τινες των Ιουδαίων προφην,

188쪽

I78 ΠΡΑΞΕΙΣ si Νσι τον Παυλον. 13. Hσαν δε πλείους τεσσαράκοντα ι ταυτην την συνωμοσίαν πεποιηκοτες. I4 πινες προσελθοντες τοῖς ἀρχιερευσικα τοι πρεσβυτεροις, εἶπον Ἀνα

θέματι νεθεματίσαμεν αυτος, μη ὀενος γεύσασθαι, εως λαποκτείνω με τον Παυλον. 5. λόν μεῖζ

εμφανισατε τω χιλιάρχω συν τω

αὐτον, τοιμοι σμεν του ανελεῖν αυτον. 16. κέσας δε ο ιος της αδελφης Παυλου τηρ νεδραν, παρα ' γενομενος καὶ ισελθω ει τρο παρο λην, απηγγειλε τω Παυλω.

17. Ioοσκαλεσάμενος δεώ Ιαυλος

χιλίαρχον εχε γὰρ τι παγγεῖλαι αὐτω. 8. O μενόν παραλα- βων αυτον γαγε προ τον χιλίαρχον, και φησιν πι δέσμιος Παυλος προσκαλεσάμενός με ρωτησε τουτοντο νεανια αγαγεῖν προς σε εχον τα τι λαλησαι σοι. 19. Otaλα

βγενος δε της χειρος αυτ λο χιλίαρ

χος, και αναχωρησας κατ οιαν,επυνθάνετο ε ιν χεις παγ

Ἱουδαῖοι συνώθεντο του ρωτησαί σε

ἔπως αυριον ει τ συνεδριον καταγαγη τον Παυλον, ως μελλοντες

τι άκοιβε εοον πυνθάνεσθαι περὶ αυτοῦ. 21. t ου μ πεισθης αυ- τοῖς ενεδρεύουσι γαρ αυτο ε αυταν

νορες πλειους τεσσαρακοντα, ιτινες

χιλίαρχος πελυσε τον νεανιαν,

παραγγείλας μηδενὶ κλαλησαι τι

ταυτα νεφανισας προς με. A παρατηρήσωμεν, ἀτον αὐτη ἡ συνωμοσία οἱ ἄνθρωποι οὐτοι συνηνάθησαν ὀμοφρόνως με να σύνδεσμον, τον οποῖον ἴσως ώνόμασαν, ἰερὸν συνδεσμον, ποσχεθέντες απροστατεύση ξ ει τον αλλον, καὶ να βοηθηση καθεὶς συνεργων το κατα ούναμιν, διανα φονευσωσι τον Ιαυλον. 'Hτο παράδοξον, τι τοιουτος ἀριθμος εδυνηθη να συναχθ' αμεσως, καὶ μάλιστα εις την Ἱερουσαλὴμ, φθάσαντες ει τοσουτον ἁπανθρωπίας καὶ θηριότητος ακρον, στε να επιχειρήσωσιν κσυμφωνου τοιοὐτον μιαιφόνον σκοπόν. Ιοίαν τερατώδη δέαν πρεπε να συνελαβον περὶ του Ιαύλου ουτοι λανθρωποι, πριν δυνη- θωσι α μελετησωσι κατ αυτο τοιαυτηνφρικώδη δολιότητα Αὐτοὶ πρέπει ν παρεκινήθησαν να πιστεύσωσιν, τι αὐτος ητον

ὁ χείριστο των ανθρώπων, χθρος του Θειοῦ καὶ της θρησκείας ἡ κατάρα καὶ πανώλητο γεγους του ' Ap οὐ ληθῶς ὁ χαρακτήρ τουητο εκ διαμετρου οἰνάπαλιν ΓΙοίους νόμους ληθεια και δικαιοσύνης, τους πλεονιερους καὶ ἰσχυρους, δε θελουν ἀθετήσειν ηκακία καὶ δεισιδαιμονία Καὶ πόσον στερεὰν την καμον, συλλογισθἐντες μήπως θελε τραβηχθην τις ξαυτῶν τυπτόμενος απὸ την συνείδησιν, φούηθελε μετασκεφθην, φρικῶδες οὐ πράγματος. υτοι συνυπεχρεώθησαν π αναθεματος, καταρασθεντες τὰς πλεον βαρείας κατάρας κατὰ οὐ ἐαυτοὐ των των ψυχῶν, σωμάτων καὶ οικογενειῶν ων α δε ηίελον φονευσειν τον Ιαῖλον καὶ τόσον ταχεως,

ῶστε δεν εμελλον να φάγωσιν,4 πίωσι πρὸ της μιαιφονίας. ι περιπλοκη κακουργίας lH μελετη οὐ τὰ φονευσωσιν να ἄνδρα ἁθῶον, ἄνδρα αγαθὸν καὶ Aφέλιμον, μοιαζε με το κίνημα οὐ Κάιν, καὶ τους δείκνυε γενήματα του πατρὸς αυτῶν δηλαδη, τοὐ

189쪽

συνυπεσχέ ησαν εἰς τοῖτο. οὐτο εἰναιτο δυο ω να συμφωνωσι με τον διαβολον,

χωρις μετανοίας χωραν μάλιr H ἀπο-

Καὶ τὶ ταπεινον et κακον φρόν - εἶχον αυτοὶ περὶ των ἱερεων των, φού δύναντο νάτους μεταχειρίζωνται τοιαύτης πανθρωπιας ετ i αλιστα ὁ τόσον et χα-

μερπὴς ἡ προς αυτους προβληθεῖσα πρότασις ωττε φαίνεται, ὁτι - χιερευς και ι πρεσβυτεροι συγκατενευσαν εις αυτην, καὶ,

με πρωτον λόγον, χωρὶς ν δ στάσωσιν εις τουτο διόλου, πεσχεθησαν να ρυς ευχαριστήσωσιν. Ἀλλ' ἄντ να τους ελεγξωσιν ως το χρεος των, δια την ἀνόσιον συνωμοσίαν των αυτοὶ τους νεθάρρυναν εις αυτήν κα με ολιγον καιρον ἀνενεωσαν την αυτ ν

Ἀνεκαλύφθη μως ἡ συνωμοσία εις τον Παῖλον. εος τις συγγενης του Παύλου, υἰος τῆς αδελφης του του ποίου ἡ μήτηρ ἴσως κατωκε ει Ἱερουσαλημ, τίνι τρόπωδεν ἐξεύρομεν ἡκουσε περὶ της νεδρα των 1ουδαίων ἡ τους κροάσθη μιλοῖντας περὶ αυτης μεταξύ των, γειδοποιηθη παρά τινος

των συνωμοτων, καὶ ὐπηγεν ει το φρουριον,

ως πιθανον, τι συνέθιζε ν πηγαίνη, διανα Θεωρη τον θεῖόν του καὶ ὐτον φέρη τὰ χρειωδη, δί' η αιτίαν εἰσήρχετο ἀνεμποδίστως καὶ αυτος ἀνήγγειλεν εις τον Παὐ-

ιστοριας περιγράφεται με μεγάλην ἀκρίβειαν, ἴσως διότι ο συγγραφευς εστάθηαυτόπτης της φρονίμου καὶ αισίου μεταχει - ρησεως ταύτης της ποθεσεως, καὶ την ληγεῖται με μεγάλην ευχαρίστη ν. Παυλος με την φρόνιμον καὶ εἰρηνικὴν λαγωγήν του γαπήθη μεγάλως ἀπο τους αξιωμαTικρυς, ι ποῖοι τον φύλαττον Αὐτος εδίνατο ν προσκαλεση να τω εκατοντάρχων. ον κατόνταρχον τουτον παρεκάλεσεν

τον χιλίαρχον, πειδη εἶχε ν τον ἀναγγείλη τι το ποῖον ἁπεβλεπεν εἰς τιμην της διοικήσεως. D κατόνταρχος ο ευχαρίστησε μετὰ χαρας. υτος δεν στειλε

το νεον με πλουν τινα στρατιωτην ἁλλώο

τον συνόδευσεν ο ἴδιος προς περισσότεροναυτου θάρρος διὰ ν συστή ' την ὁμιλίαν του ει τον χιλίαρχον, καὶ ἁ δείς et προστον IΠαύλον σεβας του. D δε χιλίαρχος ηκουσε την εἴδησιν παρὰ του νε με μεγάλην εὐπροσηγορίαν καὶ συμπάθειαν Αὐτος ελαβε την χεῖρα του νεου, ω φίλος η πατηρ, διὰ νά-ον ενθαρρύνη μην θελε συσταλθην, αλλὰ νὰ μείνη βεβα:ος, τι αὐτος μελλε γὰτον ἁκροασθη φιλοφρόνως. ο παράδειγμα τοὐτο πρεπε ν παρακινηση τους μεγαλους ανδρα ν δεχωνται ευκόλως τον λάχιστον, χάριν τινος αγγελίας, τις δύναται ἁ τους δωση αιτία νὰ κάμωσι καλον, καὶ ἁ φέρωντ ι ταπεινως προς τους ταπεινούς. οἰκειότης αἴτη, την ποίαν δειξεν εἰς τον ἁνεψιον του Παύλου ο Ρωμαῖος οἶτος χιλίαρχος, αναφερετα ενταυθα εις τιμην του. Aς ἡ νομίση τις, τι ατιμάζεται ἀπο την ταπεινότητα καὶ φιλανθρωπίαν του. Tελος πάντων ο χιλίαρχος απελυσε τον νεον με παραγγελίαν μυστικότητος Πρόσεχε μ εἴπης εις τινα, ο τι- φανερωσας

ταὐτα. ων μεγάλων ανδρων αἱ χάριτες δε πρεπε ν επιδεικνύωνται πάντοτε. ιδ μη δυνάμενοι τὰ φυλάξωσι συμβουλὴν, δε ειναι κανοὶ διὰ καμμίαν ὐπόθεσιν. Ἐὰνεγίνετο γνωστον, τι πληροφορήθη ο χιλίαρχος περὶ της επιβουλης, σως ο ' Ιουδαιοιῆθελον πινοήσειν καὶ σχεδιάσειν ἀλλεοτρόπως του Παύλου ον θάνατον οθόν ςμεν μυστικόν.

23. Καὶ προσκοι λεσάμενος δυσ

τινας των κατοντάρχων, εἴπεν Ε τοιμώτατε ρατιωτας διακοσίους οπως πορευθω ν εως Καισαρείας,

ιππεῖς ἐβδομηκοντα, και δε ιολα -

190쪽

της νυκτος . 24. Κτην τε παρα- τι άπο Κιλικίας 35. Διακουσο- ραστησαι, να πιβιβάσαντες τον μαί σου, φη, οτα καὶ οι κατηγοροί Παυλον, διασωσωσι προς Φηλικα σου παραγένωνται Ἐκέλευσέ τετον γεμονα 25 Γράψας επιςο αὐτον εν τω πραιτωρί του ρω λην περ εχουσαν τον τύπον τούτον φυλάσσεσθαι. 26. Κλαύδιος Λυσία τω κρατιςω

Ισως ο Λυσίας γνωρίσας οτι ο Παυλος ητον ἀνηρ μεγας, αυτος νόμιζε καυχηματου, οτι τον εἰχε δεσμιόν του καὶ προην σκε- πην του το ποῖον γίνεται δηλον ἐκ της μεγάλης παρατάξεως με την οποίαν το εξα-

ηγεμονι Φηλικι χαιρειν. 27. ἄνδρα τουτον συλληφθέντα πο των Ιουδαίων, καὶ μέλλοντα ἀναιρεῖσθαι

ματιεξειλομην αὐτον, μαθωνο ἴω- πεστειλε. Η ἴσως ο χιλίαρχος θελησε μαῖος ες. 27. Βουλόμενος δε γνωνα διὰ τοιαυτης παρασκευης Ἀποδειξ τους

την αἰτίαν δί- νεκάλουν αὐτω,

κατηγαγον αυτον εις το συνέδριον αὐ-

των 29. O ευρο εγκαλήμενον περὶ ζητημάτων του νόμου αὐτων, μηδενδ ἄξιον Θανάτου δεσμων γκλημα

τοις κατηγοροι λεγειν τὰ προς αὐ- - τουτο τον Παυλον διότι υτος ων συντον επι σου Eρρωσο. 31 οι μενῶν λυμενος ἰπν τοιούτου πλήθους, τη- 1ουδαίους, ως ἰσχυρογνωμον και φιλοτάραχόν γενος, τι δε ηθελον ὰ φυλαχθωσιν εις τὰ ορια του χρεους καὶ της υταξίας, ἄπο τους συνήθεις υπουργους της δικαιοσύνης, ἀλλ' χρειάζοντο ν καταστελλωνται ἄπο τοσαύτην δύναμιν Λαι ἀκουσας πόσοις τιωται, κατα το διατεταγμένον

αὐτοῖς, ἀναλαβοντες τον Παυλον,

ηγαγον δια της νυκτος εἰς την Ἀντιπατρίδα. 42. η δε παύοιον

τον Ιαυλον αὐτω. 4. Ἀναγνὰς δε ο γεμων, καὶ περωτησας εχ

ποίας παρχίας ςὶ καὶ πυθόμενος

ταχειρίζετο βασιλικὴν ξουσίαν με δουλικον πνευμα .' Εἰς τοιούτου ἀνθρωπον κρίσιν κατήντησεν ο δεσμιος Ιαοῦλος πλην πάλιν καλήτερον παρὰ τὰς χεῖρας του ἄρχa- ρεως Ἀνανίου.