장음표시 사용
191쪽
τινος. ιτινες νεφανισαν τω γεμονικατα του Ιαυλου. 2. Κληθέντος δε υτου. ρξατο κατηγορεῖν o Tέρτυλλος, λεγ&ν 3. Πολλῆς ειρηνης τυγχανοντες διὰ τοῦ και κατομωμότων γινομενων ω θνει τέτω διὰ
επείρασε βεβηλωσαι, ν καὶ κρατησαμεν, καὶ κατα τον μετεροννομον ηθελησαμεν κρίνειν. 7. Παρελ-
θων δ Λυσίας ο χιλίαρχος, μετὰ
πολλης βίας εκ των χειρων μωνα γαγε 8. Κελεύο ις τους κατηγορους αυτοῦ ρχεσθαι πί τε παρύ δυνηση αὐτος νακοινα περὶ πάν
γορουμεν αυτοῦ. 9. Συνίθεντο δε ψο Ιουδαῖοι, φάσκοντες ταυτα τως εχειν.
o Παῖλος παρασταίνεται εἰς το βημα εμπροσθεν του ηγεμόνος ἡλικος 'Eργον δεουο Τερτύλλου ητο ν τον κατηγορηση, ως απὸ μερους των εναγόντων ουτος ἀνεδεχρητοιαύτην φροντίδα μόνον μισθου χάριν οὐδε et πράττον αἱ μισθωταὶ γλωσσαι.
ομιλία του αναφερεται νrαυθα, τὶς riναι συνθεμενη με κολακείαν καὶ ψευδος, λεγουσατ κακον καλον, καὶ το καλον καxόν Κάθελεξις σχεδον της μιλίας ταυτης περιεῖχε φανερόν τι ψευδος, ως καστος, στις την παραβάλλει με την διηγησιν, πρεποῦ να παρορατηρηση Ἀλλ' ο διεφθαρ ενος αρχιερευς και ι πρεσβυτεροι δε εντράπησαν, μαρτυρωσι την ἀληθειάν της lΠρωτον-EI των κακιστων ανθρωπων εὐφημεῖταιἈνταυθα, ως εὐεργετης κάλλιστος,
μόνον πειδ εστάθη ο κριτης. D Φηλιξ περιγράφεται ἀπο-ους ἱστορικου του ἰδίου εθνους του, μοίως και απὸ τον ουδαῖον 1ώσηπον, ως πολλὰ κακὸς ἄνθρωπος, στις επα ρόμενος εἰς την ἀξίαν του, πραττε πανειδος κακίας. το μεγας τύραννος, πολλὰ σκληρὸς καὶ φιλαργυρότατος, προστατεύων καὶ υπερασπιζόμενος του κακούργους Ἱώσηπ. Ἀρχ. βιβλ. . κεφ. . Ἀλλ' Tερτυλλος, εν νόματι του ἀρχιερεως καὶ
των πρεσβυτερων, καὶ πιθανον ε ἰδιαιτερων παραγγελιων των, τυ ασπάζεται και τονυιονε εω εις τον οὐρανὸν, ω να υπηρχε τόσον αγαθὸς διοικητης, ωστε δε εἶχε στα- θην ποτε μοιος του - εγκωμια γενόμεναε μερους του ἀρχιερεως, καὶ των πρεσβυτε- ρων με ἄκραν των δυσαρεσκειαν επειδ αυ-
τος di δείξειν σχάτως ν σκληρότατον παράδειγμα της προς την ιερατικην τάξινεχθρας του Διότι Ἱωναθὰν ὁ ἀρχιερευς,
θύβρισε με πολλὰ τολμηρὰν βριν ενεκα της
τυραννικης αὐτο διοικησεως, αυτὸς πληρωσε τινας κακοποιους, καὶ το εφόνευσαν. Καὶ μ ολα ταυτα, δια να τον παρακινη- σωσιν εις τὸ να υχαριστηση την κατὰ του
Παύλου κακία των αὐτοὶ τον μεγαλύνουνως την μεγίστην ευλογίαν της εκκλησίας καὶ του θνους των.
192쪽
Ἱδ την δυστυχία τῖν μεγάλων δενδρων, καὶ εἶναι δυ υχία μεγάλη), α παινωνται
Ἐκ τούτου αὐτοὶ σκληρύνονται καὶ νθαρρύνονται εις Tu κακον. Καὶ βλεπε την πολιτικὴ των κακων ανθρωπων, οἴτινες κολακεύουντους αρχοντας ει τας τοπους πράξεις των, δια να του παρακινωσιν εις χειροτερας.
Oλοι γνωριζον, τι o ἀρχιερευς καὶ οι πρεσβύτερο ησαν εχθροὶ της Ῥωμαῖκης λοικήσεως, διὸ εμίσουν : τας καρδία των τον Φήλικα ἀλλα δια να κατορθωσωσι τον κατὰ του Παύλου σκοπόντων, αὐτοὶ κσυμβουλης των τον δε ιξαν λον τουτο τοσεβας, ως πραξαν προς το Πιλάτον καὶ Καίσαρα, τα εδίωκον τον Σωτηρ μας.-οι γεμόνες δεν δύνανται να κρίνωσι πάντοτε περὶ της προ αυτους γάπη των λαων των ἀπο τὰς ευφημίας αυτων. κολακεία εινα εν πραγμα η ληθης πίστις, ἄλλο.'Δgύτῖρον πο το ἄλλο ερος εἶς των καλλίστων ἄνδρων κατηγορεῖται ενταυθα ς των κακούργων ο χείριστος, μόνον διότι ητον δεσμιος Παραπονειται περτυλλος ἔτι ηησυχία του θνους ταράττετο πο τον Παῖλον. 'H παλαια κατηγορία κατα των
προφητων του Θεοῖ ητον ὁτι αὐτοὶ σαν οι ταραχοποιοὶ της γῆς. D Παυλος τον ἁνηρ πωφελης, καὶ ευλογία μεγάλη εις την πατρίδα του ἀνη παραδειγματικης εὐγενείας καὶ ἁγαἴότητος, εὐπροσήγορος ει ολους, καὶ ὀχληρὸς εἰς κανενα καὶ Ἀλα ταυταονομάζεται ενταυθα λοιμος, mχ. 5. πανωλη του θνους τ ὁποιον ον υποθετει, τι
εἶναι ἀνη φιλοταράχου πνεύματος, πονηρὸς καὶ κακοήθης. Παυλος ητον ειρηνοποιὸς, κήρυξ του E αγγελίου κείνου του ποιου ὁ σκοπὸς εἶναι να παύη πῶσαν χθραν, ναστερεων την ἀλήθειαν καὶ την παντοτεινην Nρηνην. υτὸς εζη εἰρηνικως καὶ σύχως, και δίδασκε του ἄλλους να διάγωσι καὶ αυτο ουτω, καὶ, ὁλα ταυτα παρρησιάζεται
ενταυθα ς κινητης στάσεως μεταξ ὁ ντων κατα την ικουμενην κλαίων οἱ 1ουδαῖοι μίσουν την Ρωμαῖκην διοίκησιν' τουτο το γνωστὸν εις τον Φήλικα διὸ ειχεν αγρυπνον ὀμμα πάνω των Αὐτοὶ λοιπὸνεζητουν παντοίοις τροποις να τον πιστοποιησωσιν, τι ὁ Παυλος ουτος το ὁ ἁνηρ, ὀστις τους καμε τοιούτους, ὰφο αὐτοὶ οι ἴδιοι ησαν οι ἄνθρωποι, οἱ ποιοι σπειραντον σπόρον τῆς μεταξύτων φατρίας καὶ
o Παυλος ητον ἄνη γενικης ἁγαθοποιίας,οστις δε εἶχεν ἄλλον πόθον, παρὰ να γίνηται δουλος πάντων δια τὸ καλόν των καὶ, λοντουτο κατηγορεῖται ενταυθα ως πρωτοστάτης της των Ναζωραίων αἱρέσεως. λλ' ητο ψευδεστατον, τι δαρι ιανισμος πηρ- χε αιρεσι; ο Παυλος δε εσυρε τὸν λαὸν εἰς μερικην γνωικην, οὐδ' καμνε τὰς δεας του κανόν των. Ἀληθης ριστιανισμὸς στερεονει κεῖνο, τὸ ποῖον εἶναι συμφερον εις ολον τὸ γενος των ἄνθρωπων, δημοσιεύει ευ- μενειαν ις τους ἀνθρωπους, καὶ α δεικνύειτον Θεον εν ριστω διαλλάττοντα τον κόσμον ει εαυτὸν D ἀληθης ριστιανισμὸς εχει κλίσιν ἄμεσον εἰς την νωσιν των ανθρω- πων του κατασταίνει πραεῖς καὶ ησυχους,
ειρηνικους καὶ φιλοστοργους, καὶ καθ' ὁλαευκολους καὶ εὐπροσηγόρους, καὶ χρησίμους τον εν πρὸς το ἄλλον διὸ εἶναι μακραν ἀπο τὸ να πάρχη αἴρεσις, τις υποτίθεται, oτι οδηγε εις τη διαίρεσιν, καὶ σπείρει διχονοιαν. Ἀλη ης ριστιανισμὸς δε ἄφορα ει κοσμικὰς φελείας η προόδους οἴεν δε πρεπε κατ' οὐδενα τρόπον ναόνομασθη αιρεσις.
σαντος - τω του γεμόνος λέγειν
193쪽
' et προς τινα διαλεγ μενον, νεπισυςασιν ποιουντα οχλου, τε ε ταῖς συναγωγαῖς, ου τε κατα την πόλιν' 3. υ τε παραςησαι δυνανται περὶ ων νυν κατηγορουσι μου. 4. μολογω Aτουτ σοι, τι κατα τηνίδον ν λε-
δέχονται, αναςασιν μελλε ιν σεσθαι νεκρων, δικαίων τε καὶ δικων. 16. Ἐν τουτω ο αυτος σκω,
το Θεον, τους ανθρωπους διαπαντός.
17. Δι των δε πλειο νων παρεγε ρονομην λεημοσύνας ποιησων εἰς τοεθνος μου καὶ προσφοοάς. s. Ἐνο ς ευρον με γνισμένον εν τω ἱερω, μετα χλου, δε μετα Θοούρου, τινες απο της Ἀσίας ουδαὶ Θι. 9.ους δε επὶ σου παρεῖναι, καὶ κα τηγορεῖ, ει τι εχοιεν προς με. 20. H
D ερτυλλος, δια μια διαβολικης ρητο - ρικης, αρχίζει με κολακείας, και τελειόνει με φείδη ο Ιαυλος μως, Θαρρων ει θείαν εὐγλωττίαν με εν πλουν πρόλογον ἁφή- ρεσεν π τυ εαυτόν του, Γ ἀληθους αρνή
μολογει ει τον ἴδιον καιρὸν et ει δους ιζάθη ἡ γνωμη και διαγωγή του. Aυτὸς λατρευε τον Θεον των πατέ iv του, οθεν χε δίκαιον κατα τουτο Δεν λίγει, ας ὐπάγωμεν ν ἀκολουθήσωμεν αλλους θεους, τους ποίους δεν γνωρίσαμεν, και α λυ- λευσω εν αυτους' ως ποτίθεται, or πράττουσιν οι ψευδοπροφηται. Δευτ ιγ . . Ἐὰν ελεγεν ουτως, αὐτοὶ δύναντο α νο- μάζωα δικαίως την δον αὐτου ιρεσιν. Ἀλλ' αυτος λατρευε τον Θεον του Aβρααμ, 'Ισαα και Ἱακωβ, χι μόνον τον Θεον, τον ὁποιον αυτοι λάτρευον, ἄλλα τον Θεον, οστις ελαβεν αυτους ει διαθήκην με αυτου, και ητο καὶ θελεν νομάζεσθαι Θεός των. Abτος αναφερε προ τούτοις τα εργα λων των ευσεβων προγόνων του Ἐγω λατρεύωτον ἴδιον Θεον, τον ὁποῖον ἐλάτρευσαν λοιμουοι πατερες η θρησκεία του ητο τόσον μακ- ραν απὸ το να κατηγορηθη νεωτερισμου, ωστ αυτ καυχατα ει τὴν αρχαιότητα της, και εις την διάκοπον διαδοχὴν τωνοπαδων αὐτης. Aυτὸς πιστευε ακόμη λα τα γεγραμμένα εἰς τον νόμον καὶ τους προφήτας διὸ ακολουθε θρθως τον κανόνα της λατρεια του. M θρησκεία του εἰναι θεμελιωμεν επάνω
εἰς ας ερὰς Γραφας, καὶ διοικεῖται ὐπ' αὐτων. υτα υπάρχου ο χρησαὸς καὶ βάσανος του, καὶ αυτὸς λαλεῖ καὶ πράττεικα αυτάς. υτὸς δε θετε ἄλλον κανόνα πίστεως καὶ λατρείας παρὰ τὰς Γραφάς Οχι παράδοσιν, ουδε τὴν εξουσίαν et ης εκκλησίαι , το ἁλάνθαστόν τινος ἀνθρωπου, εταιρείας ανθρωπων πάνω εἰς τὴν γην χιτο σωτερικὸν φως, ἡ λογικὸν ἀνθρωπινον -- ἄλλα ἡ θεία ἁποκαλυψις, ως ευρίσκε α εις τὴν Γραφὴν, πάρχει κεῖνο εἰς τὸ ποῖον αυτὸς ἁποφασίζει να η και ν ἁποθάν ab
Aυτὸς ἀποβλεπε εἰς τὴν μελλουσαν ζωὴν, καὶ πιστεύει περιμενων αυτὴν οθεν φροιεῖ πρεπόντως κατὰ τὸ τελος της λατρείας του. O εκκλίνοντες εις τινα δεσιν, ἀφορωσιν εις τουτον τον κόσμον, καὶ ις κοσμικόν τι συμφερον ὁ Ιαῖλος μως ποθεῖ του οὐρανον
et ἡ ἀπόλαυσιν θρησκείας του, χωρὶς
194쪽
Θεον ολ η προσδοκία μου εἶναι ει αυτόν διὰ τουτο και ολ η πιθυμία μου εἶναι προ αυτον, και εξ αυτου πασά μου ξάρτησις. λπίς μου εἰναι εις τον Θεον, και ἴχ εις τον κόσμον εις εν αλλον κόσμον, καὶ Οχι ις τον παρόντα.
H διαγωγη του Παυλου εἶναι ὁμοια μετην εὐσεβειάν του -16. Ura τοι τωδ αυτὸς σκω, πρόσκοπον συνείδησιν εχειν προς το Θεον καὶ τους ἀνθρώπους λα- παντος ' Παρατήρησον,1. Ποῖος ἡτον ο πόθος καὶ λεπιθυμία του Παύλου να εχ συνείδησιν ἄσκανδά- λιστον, συνείδησιν ἀβλαβη ἁπόφασις συμφωνος με την του Ἱώβ, G γα σίνο δαεμαυτω τοπα πράξας. Ἱωβ. r. 6.)Tοῖτο ειναι η φιλοτιμία μου, να φυλάττω την συνείδησιν μου πεπεισμενην, δια νήμην ηθελε
λάβειν ἀφορμην, ἀμφιβάλη περ της ἀγαθότητος της πνευματικης μου καταστάσεως,
η ἁ φιλονεικήση με εμο διά τινα διαι- τερα πρῆξιν. Ἐγω εἶμαι τόσον προσεκτικος ει το α μη βλάψω την συνείδησιν μου, καθως προσεχω μην θελα βλάψειν ναφίλον με τον ποιον συναναστρεφομαι καθ' ημέραν μάλισταβε τὴν διοίκησιν, υπὸ της οποίας την ξουσίαν ευρίσκομαι, και ει τηνοποίαν εἶμαι ποκείμενος διότι πίτροπος του Θεογεις την ψυχήν μου ειναι η συνεί
2. Ποία τον η κ τοιαύτης διαγωγης φροντι καὶ πιμελειά του Ἐγω Ἀσκω Vτο κάμνω σταθερὸν εργον μου, καὶ διοικωτον
εμαυτον μου με την γνωμην ταυτην εγω
μαθητεύω το εμαυτόν μου, καὶ ζω με τάξιν, ἀπέχω απὸ πολλὰ, εις τὰ ὁποια με οδηγεῖ κλίσις μου, καὶ δίδομαι ει όλας τὰς γυμνάσεις της θρησκείας, αἰ ὀπῶ ι ειναι πνευματικωταται, χων προ φθαλμων τίνι τρόπω ν εμπορω νὰ μένω εν ειρήνη με την
3. δὲ καὶ et ἀκατάπαυςον της φροντίδος ταυτης' διαπαντός V πως εχηπάντοτε συνείδησιν σκανδάλι ον, πάντοet εελευθερα απαισιο βλάβης διότι αν καὶ θ Παυλος γνωριζεν, τι δε εἶχε φθάσεινακόμη εἰς την τελειότητα, καὶ πραττε, οὀποῖον δεν θελε νὰ πράττη κακον, τονομως θωος απὸ την μεγάλην παράβασιν. A εξ αδυναμίας ἁμαρτίαι εἶναι λεγχος εις την συνείδησιν πλην δε την πληγόνουν καὶ φθείρουν, ω αἰ ες αὐτοθελήσεως ἁμαρτίαι καὶ, ξλον τι δύναται ν βλαφθη συνείδησις, απαιτεῖται ὁμως προσοχη, διὰν μην ηθελε διαμείνειν η προξενηθεῖσα βλάβη, ἁλλ' ὁπως, λὰ ων ἀνανεωθεισων πράξεων της μετανοίας καὶ πίστεως, πανορθωθη τοπρῆγμα ταχεως. ις οὐτο λο:πὸν πρε- πει ν γυμναζωμεθα πάντοτε, και
κατὰ πάντα προ τον Θεον, και προς τους ανθρωπους.
Προσθετε τελος πάντων ὁ Παυλος, καὶ με δίκαιον, ἔτι οἱ ξ Ἀσίας Ιουδαῖοι επρεπεν ηναι παρόντες εμπροσθεν του Φηλικος, διὰ ν ερωτηθωσιν, ἄν εἰχοντι κα μυτου, το ὁποῖον θελον βεβαιωσειν, καὶ ὁρκισθην δι αυτό.
22. Ἀκ 'ας ε ταυταί Φηλιξάνεβάλετο αὐτους, ακριβέςερο ειδὼς τα περὶ της δου ει πων ' τα Λυσίας ο χιλίαρχος καταβη, διαγνω-
ζαμενος τε τω κατονταρχη τηρει- σθαι τον Ιαυλον, χειν τε νεσιν,
καὶ μηδεν κωλύειν των ἰδίων - τουὶ πηρετειν - προσέρχεσθοι αὐτω. 24. Μάτα δε με α τινὰς παραγενόμενος ο Φηλιξ σὐν Δοουσίλλη τηγυναικὶ αὐτουάση Ἱουδαία, μετεπεμψαιτο τον Παυλον, καὶ κουσεν αυ
καιοσυνης καὶ γκρατείας κά του
κοιματος του μελλοντος σεσύαι,
ροφοβος γενγενος ο Φῆλιξ απεκρι-
195쪽
Σ. E. 6l. Jθη T νυν χον πορεύου καιρον δεμεταλαβὼν μετακαλέσομαί σε.
πυκνοτερον αυτον μεταπεμπομενος,
ρωθείσης λαβε διάδοχου ο Φηλιξ
Πορκιον Φηςον Θελων τε χάριτας καταθεσθαι τοῖς 'IGαίοις ο Φηλις,
κατελι τε τον Ιαυλον δεδεμένον. o Φηλιξ ανεβαλε την ὐπόθεσιν, καὶ λα- βε περισσότερον καιρὸν δια να σκεφθη περὶ αὐτης' ιχ. 22. Aυτὸς γνωριζεν ἁκριβεστερον τα περὶ της δεῖ κείνης, τηνοποιαν ι ουδαῖοι κάλουν αἴρεσιν, παρ' ἴσον νόμιζον ο αρκιερ εἶ καὶ ι πρεσβυτεροι, ὁτι την γνωριζεν. υτος εἶχε τινας ιδεας περὶ της ρι ιανικης θρησκείας διότι
κατοικων εις Καισάρειαν, που πηρχεν Κορνηλιος, 'Pωμαῖος κατονταρχος, στις ητο ριστιανος, απὸ τουτον ἴσως, καὶ αλ-λους, αὐτος εἷχε λαβειν πληοοφορίαν τινα περ του ριστιανισμου, ὁτι αὐτος δε ητο
τοιουτον κακον πραγμα, ποῖον τον παρεσ-
ταινον Αὐτος ο διος ξευρε τινὰς της οδοῖ ταύτης, τι σαν τίμιοι και καλοὶ ανθροποι, και πολλα εὐσυνείδητοι οἴεναπελυσε τους νάγοντας με πρόφασιν, ὁταν καταβη ο χιλίαρχος, Θελ εξετάσειν τηνῖπόθεσιν σας η θελ γνωρίσειν την ἀλήθειαν,εὰν ο Παῖλος οὐτος πεχείρησε να σηκωση
D δὲ Φηλιξ καμνε συνομιλίας συνεχεῖς μετὰ του ΙΠαύλου επειτα κατ ιδίαν μίαν μαλιστα με οὐ πολλὰς μερας της δημοσίου αὐτο εξετάσεως. Φαίνεται, τιελειψε προς καιρὸν πο την Καισάρειαν, καὶ επιστρεψας φερε μεθ' εαυτου Δρουσίλλην την γυναικά του Abτη το Θυγάτηρ κείνου του Ηρωδου, στις απεκεφάλισεν Ἱάκωβον τον ἁδελφὸν ωάννου, και παγέθη ἁπο σκώληκα καὶ ἁδtλφη του
βασιλέως Ἀγρίππα οστις αναφερεται πο μενως' κεφ. κε. 12 7. Abτη παν- δρευθη 'Aζηρον τον βασιλεα ων μεση νων, στις περιετμηθη δια να την λάβη αὐτη μως παρητησε τον ἄνδρα της δια ναενωθη μετὰ του Φηλικος ουσα γυν πολλὰ διεφθαρμενη. Ἀλλα με ποῖον τελος προσκάλεσεν οΦηλιξ τον Παυλον Αὐτος συλλογίσθη νασυνομιληση με αὐτο ολίγον περ της νXριςω πίστεως της ρι ιανικης θρησκείας αὐτος , τινα δεα της οδού ταυτης, αλλ' επεθυμε ν πληροφορηθῆ περὶ αὐτης ἀποτον Ιαυλον, στις το τοσουτον περίφημος κηρυξ ταυτης της πίστεως περ του λοι- πους Καὶ τοὐτο μόνον δια ν εὐχαρισ-τηση την περιεργείαν του η ἀλλον την της γυναικος αὐτο Δρουσίλλης, τις πηρχεν 'Ιουδαία, καὶ ἀνατραφέῖσα ει τηνδεουδαὶ κην Θρησκείαν, ητο πλεον περίεργος περὶ της Xριστιανικης, τις φημίζετο τι πάρχει τελειότης κείνης διὸ επεθυμε ν ἀκούσητοι Ιαυλον λαλοῖντα περὶ αὐτης.-ούτω πολλοὶ χουν φεσιν εἰς νέας ειδησεις καιΘεωρίας περὶ Θρησκείας, καὶ δίνανται ἀκού- ωσ και ὀμιλωσι περὶ αὐτων μ' εὐχαρίστησιν, οῖτινες μ ολα αὐτα μισου τὸ ἁὐποταχθωσιν εἰς την δυναμιν καὶ επίρροιαντης θρησκείας Εὐχαριστοῖνται εχωσι τὰς κρίσεις των πεφωτισμενας, αλλ' ἄχι τὰς ζωά των μεταμορφωμεν ς. Κατὰ την δεαν, την ποίαν εἶχεν Φηλιξ περὶ του ρι ιανισμοῖ, λπιζεν ἴσως νὰ διασκεδασθη με μυστικην τινα Θεολογίαν αλλὰ καθως τον παρασταίνει o Παῖλος,
αὐτος γίνεται εμφοβος με μίαν θικην Θεολογίαν. D Παὐλο ερωτηθεὶς περὶ της εις Xρι ον πί εως, μίλησεν περὶ δικαιοσυνης, καὶ εγκρατεια καὶ της μελλουσης κρίσεως. Εἰναι πιθανὸν οτι τον νεφερε τὸ διαίτερον δόγμα του ριστιανισμου, περὶ του θανάτου καὶ της αναστάσεως του Κυρίου ησοῖ, καὶ ἔτι ουτος εἶναι ὁ μεταξ Θεο και ἁν- θρώπου Μεσίτης ἔσπευσεν μως ν κινηση
196쪽
αισίως των κροατων του τὴν συνείεισιν, και λάλησε με ζέσι καὶ καθαρότητα περὶ δικαιοσύνης, και εγκρατείας και η μελλούσης κρίσεως. Ἀποδεικνύει ο Παυλος, 1. - οτι εν τελος της εις ριστὸν πισ-τεως εἰναι να καθυποβάλη του ανθρωπους si του μεγάλους νόμους της δικαιοσύνης καὶεγκρατειας υ χάρις του Θεοῖ μα διδάσκει να ζωμεν σωφρόνως, και δικαίως καιευσεβως' Tίτ. r. 12. M δικαιοσύνη
και η εγκράτεια εὐεωροὐντο απὸ του εἴνι- κους θικους ἀρεταὶ μεγισται αυτ δὲ πίστις εἰναι τόσον μακρὰν ἀπο το ναδαλυση, ωστε ενδυναμένει μάλις τὰς πο- χρεωσεις των ιερω εκείνων νόμων. D Παυλος ωμίλησε περὶ δικαιοσύνης και εγκρατείας, διὰ νὰ λῖγξ τον Φήλικα περ της αδικίας αυτοῖ και ἀκράτειας, των οποίων dic αθῆνφανερως υπεύθυνος' πως βλεπων την αἰσχύνην αυτων, καὶ την νοχή του εις την ὀργην του Θεο δι αὐτὰς, ερωτηση περὶ Tης πιστεως του ριστου με ἀποφασιν ἄ
2. Ἀπεδειξε ακόμη ο ΓΙαυλος οτι διὰ της διδασκαλίας του ριστοῖ μας ανακαλύπτεται ἡ μελλουσα κρίσις, κατὰ της οποίας την ἀποφασιν Θελει διορισθη τελευταῖον ἀμετατρεπτωρ Ἀτελεύτητος κατάστασις θόλων των ανθρωπων. D Παυλος
διελεχθη περὶ τούτου, διὰ ν αποδείξη πόσον
πρεπε ν πιστεύωμεν, τι πάρχει μελλουσα κρίσις, καὶ πόσον μεῖς πρέπει, Γλυτην συλλογιζόμενοι, ν ειμεθα ευσεβεῖς. Ἐκ της διηγήσεως ταύτης δυνάμεθα νὰ συνάξωμεν οτι ὁ Παυλος κηρύττων δε εσυστελλετο πρόσωπα, διότι ο λόγος του Θεού, τον ὁποῖον αυτὸς κήρυττε, δε συστελλεται κανενα. υτὸς προετρεπεν εις τὰς δίας καταπείσεις καὶ διδασκαλίας τον Ῥωμαῖονηγεμόνα, εἰς τὰς ὁποια παρεκίνει ἄλλους ανθρωπους ' Παυλος κηρύττων εἰήτε τὰς συνειδήσεις ων ἀνθρώπων δεν ζήτει ἁκολακευση την φαντασία των, - εὐχαριστη ' την περιεργειά των, αλλὰ τους
ωδηγε εις την θέαν των ἁμαρτημάτων των, και εις την αἴσθησιν του χρέους καὶ του συμφεροντος των Mάλις προεκρινε τηνυπηρεσιαν του ριστου, καὶ των ψυχων την
σωτηρίαν, περισσότερον παρὰ την ἰδίαν του ἀσφάλειαν. υτος κρεμαται απὸ τὸ ἔλεος του Φήλικος οστις εἰχεν ξουσίαν ως εἰπεν ὁ Πιλάτος ν τον σταυρώση, η, o οποῖον ἡτο εξίσου καρὸν ν τον παραδωσηεις τους Ιουδαίους , καὶ ξουσίαν ἁ ον ἄπολύση λαβων δ' ὁ Παυλος την ἄκρόασιναυτου, καὶ διαθεσας αυτὸν καλως εἶχενεπιτηδεία ευκαιρίαν νὰ φιλιωθη με αυτου, και ν ἀπολαύση την λευθερίαν του καὶ μαλιστα να τον διεγείρη κατὰ των αντικει- μενων του εξ εναντία ομως, αυτὸς φαίνεται
διόλου μακρὰν απὸ τοιαύτας 'κεψεις, καὶ καταγινεται μόνον ει τὸ ν κάμνη καλὸν,
TOυλαχιστο εκπληρων τὸ χρεος του. υτε
Δρουσίλλη σαν τοσουτον σκληρυνθεντες ἁμαρτωλοὶ, στε δεν το σχεδὸν ελπιζόμενον, ὁτι αυτοὶ μελλον ἁ λθωσιν εις μετανοιαν δια του κηρυγματός του μ λαταυτα ὁ Παυλος διαλεγεται με αὐτων, ω μη ἀπελπιζομενος απ αυτούς. Ποίας εντυπωσεις καμεν η μιλία του Παυλο ει τὸ πνευμα του μεγάλου τουτου,
αλλὰ κακου ἀνθρωπου 'O Φηλιξ εγινεν ἐμφοβος ετρεμεν, φριξεν. Παυλος
ποτε δε εγινε εμφοβος εμπροσθεν αυτον,αλ αυτος κατηντησε νὰ τρίμη ενωπιον τοῖν Παύλου 'A εχ ουτως ως λεγε ὁ Παυλος, τί uελλε γενεσθαι περ εμο ει τον μελλοντα κόσμον Ἐὰ οι ἄδικοι καὶ ἀκρατεῖς Θελουν καταδικασθῆ εις την μελλουσαν κρίσιν, γω εἰμαι φανισμενος, φανισμενος
διαπαντὸς, ἡ μεταβάλλων την διαγωγὴν
του βίου μου.- Δεν βλεπομεν, τι γιyενεμφοβος καὶ η Δρουσίλλη μ λον τι τονεξ, εγκληματικη, επειδὴ ὐπηρχεν Ιουδαία, κρεμαμενη ματαίως απὸ τον τελετικὸν νόμον,
τον ὁποῖον επρόσεχε νὰ φυλάττη διὰ νὰ τὴν δικαιωση Φηλιξ ομως κατὰ το παρον
197쪽
Mν δυνατο, προσκολληθλεις κανε πρῆγμα ἀλλα δε βλεπομεν, τι φθασε ποτε αυτος δια να εἰρηνεύτη την συνείδησί του. 9gν ο ἁρμοδιωτερος καιρός διότι ο διάβολος ας εγινε εμφοβος. δε την δύναμιν του λογουτου σολ Αὐτὸς εἶναι διαπεραστικὸς,
καταπληκτικος, καὶ δύναται να εμπνευσητρομον εις την καρδίαν του πλεον ὐπερηφάνου και τολμηρο αμαρτωλου, παρατάττωνεμπροσθεν αυτο τὰς μαρτίας του, καὶ δεικνυων εις αυτον τον φόβον του Κυρίου.
Tινι τρόπω πάσχιζεν ο Φηλιξ δια ναελευθερωο απὸ τὰς εντυπωσεἰς ταυτας, καὶ ἀποβάλη τον φόβον των καταπείσεών του Aυτος καμ δι αὐτὰς, ως φερθη προς τους κατηγόρους του Παύλου ιχ. 22. τας ἀνεβαλεν ει πων, 'Υπαγε κατὰ τὸ παρὸν, και ταν λάβω ἁρμόδιον καιρὸν Θελω σε με
πραγμα εἰναι βαρ καὶ συλλογισμου ἄξιον ομως, ω εις τεθλιμμενος χρεωστης, ζητεῖ λοριαν ' Παυλος ἡ γωνίσθη ου μικρον, καὶεκουρασεν αυτὸν καὶ ην κυρίαν του διὸ ''ππαγε κατὰ το παρὸν παῖσον εως εἶ , διότι με βιάζουν ἀναγκαῖαι ποθεσεις, καὶοταν λάβω ἁρμόδιον καιρὸν, καὶ δε εχω ἄλλο τι ν κάμω Θελω σε μετακαλεσειν, καὶ ἀκούσειν τὶ εχει ν εἴπης περισσότε
καταπείσεων των φελείας. Eις τὰς πο- θεσεις των φυχω μας Ἀναβολη εἶναι πι-
κινδυνωτάτη. πίποτ' ἄλλο δε εἶναι πλεονολεθριων αποτελεσμάτων πρόξενον παρὰ τὸν ἀναβάλλωσι την επιστροφήν των o ἄνθρωποι ἄπο καιρὸν εις καιρόν. Αὐτοὶ Θελουν
μετανοήσειν καὶ επιστρεφειν εις τον Θεὸν, πλην χι κόμη. ο πρῆγμα αναβάλλεταιεις ἁρμοδιωτερόν τινα καιρόν-εως ρυ ε- λειωθη τοιαύτη πόθεσις, η εργον εως ob
αὐτοὶ εἰναι τοσουτον λικιωμενοι-καὶ ρυ-
τως αἱ καταπείσεις κρυόνουν, αἰ ἁγαθαι συμβουλαι κατασταίνονται μάταιαι, καὶ αὐτοὶ σκληρύνονται περισσότερον εις την κα-κην ὁδόν των. Φῆλιξ ανεβαλε την ὐπό- ίεσιν ταύτην εις ἁρμοδιωτερόν τινα κἄ:ρόν,
κλεπτει ολον τον καιρονμας, κλεπτων μας
τον παρόντα D παρων καιρὸς εἶναι, χωρις ἀμφιβολίαν, ὁ ἁρμοδιωτατος και - ρός. δοῖ καιρὸς υπρόσδεκτος Σήμερον, σήμερον lAλλ' ενταυθα Θεωροῖμεν απὸ ποίας ἀρχας ὁ Φηλιξ δηγεῖτο ει τοὐτο τυν
Πρωτον-υ φιλοχρηματία χυτὸς δενηθελε ν πολυση τον Παυλον ελπιζων νατον εμπορευθη. χυτὸς ηλπιζεν, τι θελοντο δοθην χρήματα απὸ τον Παυλον η τινα ἄλλον ἀντ αὐτου, καὶ τότε η θελε τον ἀπολύσειν καὶ λευθερωσε ιν χων δε τοιαύτηνελπίδα τον φύλαττε δεσμιον, καὶ τον προσκάλει συχνότερα διὰ νὰ συνομιλη με αυ- τοῖ'-ὁχι πλεον περὶ της πιστεως του Xριστου ηκουσεν κετὰ περὶ αὐτης, καὶ
της μελλούσης κρίσεως. Παυλος δενπρεπε νὰ παναλάβη την ξακολούθησιν της αὐτης μιλίας, ἄλλα ἁ λαλήση ἀλλον περὶ της λυτρωσεως νεξαγορῆς του απὸ την πα-ρουσαν αἰχμαλωσίαν του λ ποία εζάθηη πόσχεσίς του, ὁτι Ἐμελλε ν ἀκούσηπερισσότερα περὶ του ρι ολει ἄλλον τινὰ
καιρὸν ἁ μόδιον Ἀὐτὸς λαβεν ου ολίγους καιροῖς πολλὰ ἁρμοδίους, διὰ ν ἀκούσηίλην αυτην την ὐπόθεσιν, ἀλλὰ δε επιθυμεῖ τοιαύτην διήγησιν ολος ὁ πόθος του εἰνα τωραν λάβη χοήματα ἀπο τον Παυλον, και ι πληροφορίαν περὶ του ριστο ἀπαυτόν. Ἀλλ' ἴτε ὀ ' Απόστολος, ἴτε οι
φίλοι του θελον ἀγοράσειν την λευθερίαν των γενόμενοι υπεύθυνοι της δωροληψίας καὶ πλεονεξίας του Φήλικος Ἀὐτοὶ δε ηθελοννὰ κάμωσι κακὸν διὰ ν ἀπολαύσωσι αγαθόν.-Σημειωσαι, ὁτι οἱ αδιαφοροῶντες εἰς τὰς κατα-είσεις των, καὶ φρονοὐντες, τι δύνανται νὰ λάβωσι την χάριν του Θεοῖ, προστάζοντες όταν Θελωσιν εἰναι πρεπόντως ἄξιοι ' ἀκούσωσιν απὸ τον σὸν, et τὸ Πνεῖμα αυτο δε θελε πλεον καταμείνειν
198쪽
εν αυτοι ς. Γενεσις, . 3. 'Oταν οι ἄνθρωποι δε Θελουν ν ἀκούσωσι την φωνην του Θεου, ἡμερον, νόσω καλεῖται σήμερον, γίνεται κοινως ἡ καρδία σκληρυνομενη ἀποτης ἁμαρτίας την ἁπάτην. Δεύτερον-M ἀνθρωπαρεσκεια. Φηλιξ μετεκαλεσίη ἀπο την διοίκησίν του δύο ετ περίπου μετὰ τουτο, και τον λε- δεχθη Ιόρκιος Φηστος. εβαια θελε
περιμενειν τις, τι αυτος μελλε να τελειωση
την διοίκησίν του τουλάχιστον με το εργον τουτο της δικαιοσυνης την λύτρωσιν δηλαδητου IΠαύλου ἀλλα δε τονδελευθέoωσε, παοὰ τονώφησε δε μενον και η Κιτία σημειοὐ-τα ενταῖθα επειδη θελε να κάμη χάρινεις του Ἱουδαίους. Eκαμε δε τοὐτο ἐπ' ελπιδι να τον συγχωρήσωσιν, ἀντὶ αὐτη; της χαριτος, σα κακὰ τους εἰχε κάμειν. Abτος συλλογίσθη, οτι Ο Ιαυλος δε εἰχεφροντίδα - παραπονεθη κατ αυτο εις την αὐλην, διότι τον εἰχε τόσον καιρον φυλα- κωμενον εναντίον πανeto νόμου καὶ δικαιοσυνης μονος συλλογισμός του τον ἀρχιερευς καὶ οι πρεσβύτεροι, δια ν μην
τρόπως σοι κάμνουν τινὰ κακὰ παρακινουνται κάμνωσι περισσότερα διὰ ἀπροστατεύωνται και λυτρόνωνται Ἐὰν οΦηλιξ δε ε ιχεν δικήσειν του Ἱουδαίους, δε εβιάζετο ν τους ποχρεωση με τοιαύτην χάριν και ολον τι τους εὐχαρίστησε, πάλιν απετυχε του σκοπουμενου διότι ι 1ουδαῖοι, λαβόντες την χάριν ταύτην, δενελειψαν πομενως ἀπο- νὰ τον κατηγορήσωσιν εις τον αὐτοκράτορα καὶ λεγουν τινες των Ἱστορικων οτι αυτος εστάλθη εις Ρώμην δεδεμενος ἀπο τον Φηστον καὶ ἄνεχη ἴτω, βεβαια η μνήμη του πόσον εἰχε καταφρονήσειν τὰ δεσμὰ του ΓΙαύλου ἔπρεπεν συντείνη εις τυ νὰ κατασταίνη βαρυτερας τὰς ἁλύσεις Ου. M δὲ Δρουσίλλη τελευταῖον παυσε ρυζην, μετὰ το εκ ου Φήλικος υἰολτης, ὰπ μίαν τρομερὰν προανάβλυσιν του δρους Οὐεσβίου.
β ει Ἱεροσολυμα π Καατα- ρειας 2. Ἐνεφάνιπαν αὐτω ο ρχιερεῖς και ι πρωτο τωνδεουδαίων κατὰ του Παυλου, καὶ παρε -
καλουν αυτον S. ιτώμενοι χάριν κατ αυτου, πως μεταπεμψηται
υτον ει Ἱερουσαλημ' ενελαν ποῶντες ἀνελεῖν αυτον κατὰ την δόν.
ρεῖσθαι τον Παυλον εν Καισαρεία, εαυτον δὲ μελλεινὰν τάχει εκπορεύεσθαι. 5. O ἔν δυνατοὶ ἐν Θῶν,
φησὐ συγκαταβάντες ει τι ςi εν
τ άνδρ τέτω, κατηγορείτωσαναυτου. 6. Διατρίψας δε εν αὐτοῖς ημέρας πλείους η δέκα, καταβὰς εἰς
Καισάρειαν τη παύριον καθίσας ἐπὶ του βηματος, κελευσε τοῦ Παυλον χυναι. i. Παραγενομένου δε
μων καταβεβηκότες Ἱουδαῖοι, πολλὰ α βαρε αιτιάματα φέροντες κατὰ του Παύλου, ἁ ου ἴσχυον ποδεῖξαι B. Ἀπολογουμενου αὐτου Uτι τε
199쪽
Η κακεντρεχὴς χθρα των πηνων διωκ- των δεν δύναται να παρέλθη με τον καιρὸν, να ξεθυμάνη με τα παθήματα των κατατων ποίων αυτοὶ εἶναι ξηγριωμενοι, παρὰ τελειόνουσα με τον βίαιον αυτων θάνατον. Aυτοι το νομίζου μεγάλην χάριν, ταν ἡ διοίκησις εὐχαριστ την κακία των καὶ δε λιλι οὐν εις τὰς συνωαοσίας, δολοφονίας, η φόνους των ἀποτυγχαίνοντες την νομιμ ν
O Φῆςος δεν Θελει κάμει ει τον ἀρχιερε τὴν χάριν να μεταπεμψη τον Παῖλον εἰς Ἱερουσαλήμ χι, πρόσταξε μάλιστανα μεν φυλαγμενος ὁ Παυλο ει Καισάρειαν. 'Oποιονδήποτε και αν το της μη
ρισθη ὁ Θεος ως μεσον του να φυλαξ τον Παῖλον εὐχειρων των εχθρων του Πιθανον αὐτο τωρα, ὁτι ἡσαν προσεκτικωτεροι Αρ προτερον ει το να φυλάττωσι μυστικὴν την συνωμοσία των, δια να μην ἡθελε φανερωθῆν παλιν, καὶ τότε ἀνετρεπετο παντάπασιν 'Aλλὰ, μ λον τι ὁ Θεος δε τηνεπανακαλύπτει ως τότε χορηγεῖ ἄλλον τρόπον εξίσου δραστικον δια να την ματαιωση, διαθεσας την καρδίαν του Hγεμόνος, δἰ αλ-λας τινας αἰτίας, να μὴ στείλη τον Ιαὐ- λον ει Ἱερουσαλήμ.
Λεγεται ὁτι ι ουδαῖοι στάθησαν τριγύρω του κριτηρίου, mχ. 7. το ποῖον δηλοῖ ἔτι αὐτοὶ σαν πολλοὶ, ὁτι ησαν ὁμογνωμονες, στεκόμενοι ὁ ει πλησίον του ἄλλου με ἀπόφασιν ν συναναστηρίζωνται. Ἐστάθησαν τριγύρω δια ν φοβίσωσιν, αν ἐτοδυνατον, ον κριτὴν ν συγκατανευση εἰς το μιαρὸν σκοπόν των γνὰ φοβισωσι τον δεσμον, και νότον κάμωσι καν ἁ δειλιάση ἀλλ' εις μάτην αυτος εἶχε πολλὰ δικαίαν καὶ ἰσχυρὰν βεβαίωσιν, ὁτι αυτοὶ μελλον - ον συγχύσωσιν.-Aὐτος δε παρεβητον νόμον των Ιοὐδαίων, οὐδ' εδίδασκε τινα διδασκαλίαν ἁνατρεπτικὴν αυτου Ἐκύρωσετον νόμον διὰ της πίστεως αι, αυτος στιρέωσε τον νόμον κηρύττειν τον χριστὸν το τελος του νόμου, δεν ῆτο βλάβη κατὰ του νόμου Αὐτὸς δε εβεβήλωσε τοἱερὸν, οὐδ' προξενησε καμμίαν καταφρόνησιν εἰς τοὐ ερο την λατρείαν. ἴτε Lχεν ἁμαρτήσειν ναντίον οὐ Καίσαρος, της διοικήσεως του Ἐντευθεν δε φαίνεται,ὁr ὐπόθεσις παρρησιάσθη τωρ εμπροσθθεν της διοικήσεως και αὐτοὶ λ ν ἀπολαυσωσιν ἀπατηλως το διοικητου την εἴ-νοιαν, και ἁ φανωσι φίλοι τού Καίσαρος, κατηγόρησαν τον Ιαὐλον ς εναντίον της πολιτικῆς ξουσίας το ὁποῖον τον βίασεν ἀπολογηθη ναντίον της ψευδοῖς ταυτης
διαβολῆς, δαμαρτυρούμενος, ὁτι αὐτος δενῖπῆρχεν χθρος οὐ Καίσαρος.
λων χάριν καταθέσθαι, ποκριθεὶς
ρος εςως εἰμι, ου με δεῖ κρίνεσθαι Ἱουδαίους δεν δίκη - ως καὶ συ
κάλλιον επιγινωσκεις. l. Ε μενα δικρ
γορῆσί μου, δείς με δύνατα αὐτοῖς
χαρίσασθαι Καίσαρα ἐπικαλοῦμαι.
12. ότε ο Φη ς συλλαλησας μετα του συμβουλίου, ἀπεκρίθη Κοι
' Παῖλος πικαλεῖται την Ῥωμαῖκὴν αὐλήν. Ἐπειδὴ καὶ ἁδιακόπως ευρίσκεται εἰς κίνδυνον των Ιουδαίων, καὶ γίνονται δοκιμα αλλεπάλληλοι διὰ νὰ τον λάβωσιν εις χεῖράς των αυτος καταφεύγει εἰς την τελευταίαν σκεπην, το σχατον καταφύγιον της καταδεδυναστευμενης ἀθωότητος, ζητωνασυλο εκεῖ, επειδὴ καὶ δεν εὐρίσκει δικαιο- συνηναι κανεν ἄλλο μερος. Καίσαρα επιμ
200쪽
καλουμαι Ἀφου ο Δαβὶδ εἰχεν ἀποφύγειν πολλάκις μετὰ μεγάλων κόπων τὴν ὀργὴν
του Σαουλ, καὶ συμπερανεν, ὁτι αυτος τοτοσουτον ανήμερος χορος, στ εμελλε να
γατ, η μίαν ἡμέραν ἄπο τὰς χεῖράς κ', βιασθεὶς καμε ταύτην τὴν ποῖασιν, Δεν εἰναι ἄλλο σωτηριωδεστερον δἰ με, παρὰν κατασύγ εις τὴν γῆν ων αλλοφύλων. ά. Βασιλ κ . 1. ουτ καὶ ὁ Παυλος ενταυθα. 'Aλλ εἶναι δεινὸν δυστύχημα, OT ενας ιος του Ἀβραὰμ πρέπει νὰ βιασθην επικαλεσθη να ψωνα, πο κείνους, οἴτινες νομάζονται σπερμα Ἀβραὰμ μελ- λων νὰ μεν εις Γὲθ ἡ Ρώμην ασφαλεστερος, παρ ι τὴν Ιερουσαλήμ
D Παυλος λοιπον ουτ απολύεται, υτε
καταδικάζεται. O εχθροί του ἡλπιζον, οτι ἡ διαφορὰ μελλε ν τελειωση εις τον Θάνατον του ο δε φίλοι του ἡλπιζον,
ἄλλο Και τὰ δύο μερ ἀπετυχον τοπρῆγμα μεινεν, ω εἰχεν 'Eνδειγμα των βραδεων βηματων, τὰ ποῖα κάμνει νίοτε ἡ σια Πρόνοια, μὴ διδουσα τελο εις τὰ πράγματα τόσον ταχεως, ως μεῖς ἀνα- μενομεν ε ο αισχυνόμεθα πολλάκις διὰ
σα ελπίδας καὶ τους φόβους μας, βιαζόμενοι πάντοτε ν ελπίζωμεν εις τον Θεόν. M buόθεσις εἶχεν ἀναβληθῆ πρωτον εις ἄλλον καιρον τωρα δ' εις ἄλλον τόπον ἄλλην αὐλὴν, πως η θλιψις του Παύλου εν - τήση πομονήν. O πρόεδρος βουλεύεται περ του πράγμματος Αὐτος συνελάλησε μετὰ του συμβουλίου χι μετὰ του συμβουλι των Ἱουδαίων το ποῖον καλειται συνεδριον ἀλλὰ μετὰ των δίων βουλευτων του οἶτινες ἡσανετοιμοι πάντοτε νὰ συμβοηθωσι το λοικητὴν με ἡ συμβουλήντων. Abτος αποφασίζει ὰ στειλη τον Παῖλονεις Ρωμην Αὐτος εἴρηκεν, τι πάρχει εἰς την πόθεσιν πρῆγμά τι πολλα παραδοξον, την ποίαν ἐφοβειτο διὰ τουτο ἡ
κρίνη, ἡ κατ ενα τρόπον η κα ἄλλον καιστοχαζόμενος, τι ἡ εξετασις αυτης μελλενα σταθη ψυχαγωγία ις τον αυτοκράτορα, την επεμψε προ αυτον ἁ τὴν κρίνη.
H ομολογία του Παύλου, ιχ Ι0,11. οτι αὐτος πρεπε νὰ κριθη ει το βῆμα του Καίσαρος, καὶ μάλις οἱ λόγοι του, ἰμεν δικω, καὶ ἄξιον θανάτου πεπραχά τι,
ου παραιτουμαι του ἀποθανεῖν-αποδεικνυουν σαφως, τ οι πηρῆται του ριστου
δεν εξαιρουνται ἀπο τὴν δικαιολογιαν των πολιτικων δυνάμεων, ἀλλὰ πρεπε νὰ πο- τασσωνται ει αὐτάς και ν φανωσινεγκλήματος τινος ληθως νοχοι πρέπει ἁυπόκεινται ει τὴν παιδείαν των εὰν δ' ὐπάρχωσιν θωοι, ν υπόκεινται εις ἡνερευνάντων, καὶ θωόνωνται εμπροσθεν
δε πλείους μέρας διέτριβον κεῖ,
μιος 15. Περὶ ἔ γενομένου μου εἰς
Ιερο λυμαι, νεφανισαν οἱ πρεσβύτεροι των Ιουοαίων, πιτώμενοι κατ
πρὶν κατηγορήμενος κατα προσωπον ἔχοι τους κατηγόρους τόποντε απολογίας λάβοι περὶ του εγκληματος. i. Συνελθον των si αυ- των ε νθάδε, αναβολη μγ εμίαν ποιησάμενος, τλεξης καθιοχις επὶ τοόβηματος, κελευσα α ναι τον αν' δοα. 8. Περὶ ου Ῥαθόντες οἱ κατ