장음표시 사용
141쪽
ad in inistranua publica nauneri quaesivisse Iid Eutrop. VIII. .&Joli Antioch loc sit prii ad p. 8, 24. cit. pod aute in dicit μίχμ με σῖων ἰπιτροπευε ν ξιω π, id quo pacto potissiminia accipiendum it, fateor ne non satis expedire possit intelligi de triandatum Appiano in unus PIUωciuatoris res priυatae Principis, qui fiationalis voca na-riir, millena putatur esse qui ais: si modo vera lectis apud Sitiad L. XVII. p. 797 adpellatur c Ritter. umesnec Ηist. Jur Roni T. I. p. 264 suus. qui ibi citantur At lue in eum fere sensum nosin illam apud Nostria in in vers. . expressi. Sed noc uident naunus non ejusmirili fuit ut τα πρωτα, pri/Πaria, stas P ceps lociis, sive universe in JEgypto sive in urne Alexandria, dici commode posset. Pinnaria enina dignitas Alexandriae inanino in Egypto ejus errat, qui I imperatoris nomine provinci .e praeside Uzit qui Prinatu Augustriis L. I. Digerit Titi ἔπαρχος ap. Stran.
l. c. Iπαρχος ap. Arrian de exped. Aio L. III. . . . I IO. ed. Gro nov. licitur, JEgypt una copiasque, Quibus coerceretur, loco regis ut est cilitavist L D. Striano l. c. i. e. tanta dignitate, ut ni nil prope nisi regium nomen o- esset, noti ne Dat. CL ac Annal. XII. o. Is autem jam inde ad Augusto teste uteria Tac. His . . i. Dione Lin. LI. 1'. EUH. M. Arrian. l. c. non e senatorinus Romanis sed ex eqtie stra ordine lege datur P eodem naodo parique consilio . uo deinde aliis uoque piraviticiis, o inano imperio postea adjectis, velut Rhpetiae Norico, Alpinus inariti inis Iudaeae, Cappadociae Mauritaniis uadus, Thraciae, ultra Eoinani praefecti sunt; qui promiscue Protauratores Praesides provinciaraim αρχοντες - - , ἐπίτροποι, ἐπι--cύο, o diecti sunt. Cons. ac loci cit. mist. V. 9 sq. Gruter. Inscr. p. 493. . . . Arriari in Epict. III. 4. Dionen passim adde lapsuit Excors. n. ad Tac Annal. XII. Jyn- chersia in Ons Juris Rom. In II. c. I. ludus renus inter se collatis, ad moduna ni pro Dauile, non fanuliaris o Principis, neque solius aerarii, seu totius opti ProciIratore ,
142쪽
adeoque pr elidem, vel Praescatim figlsialaim, quem vocant, filisse Appian una nosti una Alexandrinu in cujus popul irena quoque, i Deci una Alexandi una lini, Galba dein Vespasiano in petatnti Otis, ea dein dignitate inatu in Tacitus ae- morat, loco Lepitis cit. Hiit. I. II. Ad hasce Onservationes, quarti in aetio rena partem docti Lsina collegae nostro JOLI MICH. , O REYZIO acceptas refero accedit, quod verbivii lii ἐπιτροπιαν, licet D ei qui
Caeserunt res gestas taec scripseritia sigillatina interduia de Proctuat Otu vel de res privatae Principis, intelligendo scit των χρημάτων vel του ταμιείου usurpetur; cf. Dion. Cassai D. IIII. c. l. Hel ocli an L. VII. . . . . . tanaene usu optina ortina Scriptor in de prassem qui regunt Omine proυitretis cun inperio prae en soleat tequentata. Ne plura e Xenapta adferana , vici Herodot. III. A. 42. VII. . VIII. 127. Sed illud a1nen h. l. paulo insolentius clictum videri potest , quod , quuna alias provincia et res
quaecUnque, quam quis alterius nomine adna inllirat, in genit. Vel accusat casu, persona autena, tuus nomine ea ad in inistratum, tertio casu, soleat poni ἐπιτροπιδειν ΑἰγυπΤου , ἐπιτρ τουπλοους Herodot. - τὴν Ασίαν των Γαλατων , της Ασίας Dio CusL- την πόλιν ωτῆς πόλεως Dionyl. Halic. . ἐπετρόπευον αυτω την μὲν 'ξατιαν χιλας , τα δἰ χρήματα ΓΙο9εινος Appian Civ. II. 29 P. ο τηι αποδημίας an τ α τῆ αποθημίας ΤJ ἐπιτροπευων
Illur. 838, 26. ntinc genitivus per L. vel Do addatur, σφωνεπιτροπευειν Maze phrasis alia speciatina notat tuitiati alicubias gerere, litoreiu es e, velut apud ipsum Nostrinia Civ.
Pol Jb L. II. c. s. p. 2I2. ed Lipsiens. Avmγόνω ἐπιτροπσεδεντι Φιλίππου παβος ἔντος. tiaque tibiit interdunt dubitare, satisne sanus etiana hic noster locus sit, suspicarique, vel intercidisse aliquid , vel salte in σφίσιν πιτροπεύειν sic. την ἐμήν πατρίδα forte esse legenduin . Sed, sicut tutor pueri apud Graecos ἐπίτροπος vel ἐπιτροπεύων του παιοος irile adpellatur , quod
rebus cus a larinistrandis negotiis nolnine rius leni geren-
143쪽
dis fuerat praesectus eodena mota Greret: πεύων του βασιλgin, non rnale fortasse metus fuerat is, qui regis vel Imperatoris nona in provinciae ad ininistrandae erat praefectus. Pag. a re
Liu. . Hasio τριων, trium Hirtacitusadioraltra grai nactrilutit. Nimis utique angustus ni anibuus reletur a Cpraeferenda fortasse altera lectio , quae lactringentorauri adtoniti circuittini ponit Dion Vsius Hali C. LI. c. 9 P. 48.edit Syld Aboriginta referet, Troanu tantiatri agri cladisF
πορευομ ις α - του λοφου , a colle quoqttorremini inimis sudia circiter XL. L. I ID. - πουλων .. Vulgatana serien vernotariam, PQ aa. quam in Notis intra conteXtun repraesentavi, iura olyines sequuntur. Sed non laac una parte laomat iste locus. Non confundendi erant Rutuli cum Etrii scis, ac tortasse καὶ h. ἐκνων vel Appianus vel photius nana non tana Xscripta haec ex Appiano, quana contiacta, viilentur scriptu in reliquit. Neque vero Gηνων regi, sed Turno, Tin Q regi Rutul6 tim, desponsata pratis Lavinia fuerat ac nescio, an ex sina illitusneno in in una υμος ληνος confusio quaestim ni orta sit, quenaaulinouliana fere, apti l Dion Vsi utra Halic. υρρηνος, εἰ i. pro ιδεας, in , dare codicen Vaticanusia notarit in edit.
144쪽
IIuisioni. De re ipsa, va h. l. agitur, adeunciliis idem Dionysius I. I. c. 64 sq. p. I. ILivius I. . Aurelius Victor in Ora g. gentis Rom. c. I sqq. L. et f q. Σιλούio:&c. 'um Συλουῖος, sic deinceps, per edississet Hoescnelius, monuit dena in Nutis, lege Σιλι ος V; quamquam ad nullius lilbra naanu Xarati provocavit auctoritatem. Ac ne nostrae quidem schedae in scriptiam illius no-nainis varietatena aliqtiam adnotarunt, nisi quod paulo post, i 3 s. udi Σερουίαν Hoesciae lius ediderat, ex Cod. at a. adis notetur AH, quod in marg. Hoelan est Mox vero l. 38. conte X tu quoque Hoesch. Σιλο exhibet, Di pariter silent schedae. Sed apud Dionysi uin certe Halic L. I. c. o. p. 6 licet is Σιλούῖον adpellat una fuisse metoneat απο τῆς
scriptura in Oniani vi A pero constanter conspirant naisti, neque apud Liviuo I. . ubi saepius repetitur nonaen Simius, ullam video inrorum discrepantiam. Far. 23. a. s. Λατῖνον Σιλούχν se Locus videtur mutilus, ct post Λατῖνον Σιλούζον supiiden Dionysium Hal. vellinus sequi ad
τῖνον s.f7. ΗΟΕScΗΕLIUS notavit Αουεντι ον scribi apud Dio-nJ sitim. o genere varietatis scripturae nini tritius vulgatiusque est. Uni in latino seriraone a sequentiis consona occurrit, velut in Octavitu, in Graeci scriptores ου vel αυposuerunt; quae a sequioribu lin ramis, sontur literae si una cum lacinorina υ j confundenti una, frequentissinae in re mutata sunt, ut pronaiscue laodie in asstis legattiu
145쪽
AD I. I B. I. DU REGIBUs. 3' aut τον Σιλοi A in Σιλουῖος erit mutandum Iin. I. DroNεμετωρ apud Dionys. Ἀομίτω . vi apud plut. ομητωρ legi , HOE SCHELIUS imonuit tum L. 34. Asiugis apud Dionys. L. Ps. περιο ν. oscin Egίας. ΗΟΕSCH. L. 37. της εἰ, το σωμα του αδελφος ψιὰουλῆς. Rectius ansunt vero re αδελδος ad Anast. Vat. B. Nam quod ad Ian. 34. dictum in Notis est, abesse ibi a Vat. B. verba τοῖα δελe R id ad hunc locum, non ad illum, erat referen Ghium. L. 38. ἐξειλε dedit Vat. F. 'naargo Hoesich. Hac tamen significatione, exina ni periciato, aedio potissimum genere ver Duin illud frequentatiar, ut Τείλετο legendunt uteri possit. Sic Mith. 49. Is Ρωμαίους ἐλπίζων αυτον ξαιρησεσθαι τῆς βουλῆς.L. 44 τού φ σαντος. Sic legendum MYTTEN BACHIUS Pag. a quoque . . monuit, cuΠIs nuna anitati varietatem Liectionis ex Cod. Amstelo d. en natana de Deo.
II. ALTERUM EXCERPTUM HOTII Binlioth. p. 21.
l. 8 sqq. edit. Ηcesch. p. 47. l. 36 sqq. edit. ROthona. L. Aγκου ο ιλίου se Nerulosuin lege Τύλλου σ7ι- α Notum ex Livio Dionysio Halic , ZOnara, Cedreno. HOES cII. cius nomen inrtiri alicujus oscitantiae originem denere , audacter possemus pronunciare , ni dii Dium moverent verna continuo sequentia , in Ἀγκου τέρου. De Anco Marcio, Zonarae haec verna e Vor. VII. Annal.
c. r. adtulit HOE SCH. , ἀγκύλην πεπήρωτο , θεν και Ἀγκος ἐπίνυμον ἔσχηκεν Lin .sq. Σερουίου recte cod. Andr Scnotti, Vat. B. L. 49. Λευκίου του Ταρκυνίου. Duo posteriora
verna dedit Vat. F. innast. L. 3. ζηγας. . . Die est annor nam Umerm S: ViXisse supra 'past. ,e: LXXX annos, siccioit Dion3s Isai. I in II extr. V HOE SCH.
ΚΩ.εύσαντος δε Τατίου . . . Ibi pro ὀιανος reponendum est e Αππικνος, ex alio ejusdem Lexico grapni loco intelligitur, quo pars ejusdem Fragmenti repetitu Ε τε μί ς ου.
146쪽
A rara κνής dio ν αυτήν, ε ς τε τιτρωσκομάνη κατεχύσει. Cui loco
S ' i' vicisti in ex alteri illo aedela acti erenda est, uta ν Π:pOnendo pira nmis quoniana το λιγουν apud Graecos Scriptores non signincat lapidibus obniere vel lapidare, sed in lapide navertere , ut ibi uSTER Us monuit. Nota res, quae hic agitur, ex Livio I. II. Sionvs Hal. L. II. c. 39 R. p. o R. unde simul adparet , ex primo Appiani Libro , qui Regum res gestas Xponenat, ductili esse illud F nient una.
IV. XCERΡT. I. DE LEGATIONIBUS , apud in uni
. P. 4. Lin. 62. ora τὸν πόλεμον . . . , Hoc Appiani fragmentum ex Lium, qui Βασιλικὴ inscriptus fuit, descriptuna fuisse uti- Cimus ex annotatione ad orain libri Manu rapti. In prooenii auten Historiae a se scriptae c. p. 4. J Appianus facit mentionem βασιλικῆς Ῥας, ni verbis: τρι- ὸ ρ - ουσων&c. V URSINUS. In Bavarico Codice nusquain adnotatos titulos Lidrorum reperi, e qui biis ducta sint Xce ta, qua: ita Xnibentur. Historiana vide apud Dionvs Halic L. I. C. 4 sq. p. LI sq. ωLiv. I. 3. articulae initio cujusvis oriana Excerptoriana occulTentis Mapenana vis sit, vel tironibus, ex Devata aut e Lainberci Bos Ellipsibus Graecis ,
arti c. ησαι, notum esse potest.
mentini reperireri itaque cum altera σῖ τι cona inritanda inputavi. L. 67 D. Atον ro τε . . . τους Σατνους. Trant liae alia
pie multa mendose scripta nos aute in ita edidimus, ut eniendari debere existimavinius ' URSINU s. niendationes insita, quaecumla illae sint, nani depravatas codicis sui lectiones ne in Notis quidem ubique adlatae operae pretium duxit, connrmantur h. l. auctoritate codicis Bavatici, qui D edita lectione nil dii fert.
147쪽
positis, antiqua larina σνωσκω, γίγνομαι delectatum fuisse Appian uiam, cle Pia videta Ceran, Oc. γίγνεται, Ualchenari ad phoenissiis v. 96. innnitis ex locis, di vel onmes vel plures consentiebant codices, intellexi. Itaque illud, di neglectum inaditis vidi, inseriti, praeeuntibus pleriuraquem istis, nonnumquana etiam aliter ferente librariorum sive libidine sive inclina. Sed ne in ac qui dena re, quemadario dum nec in aliis ejiusdem monetenti renus suinna amunique κρίΩιαν tenendana putavi; neque , ne id vitio mini vertat aequus L ector, magnopere vereor. Si quis enim inredus hujus imo cli exquisiitissi iana curana una mariaque constantia in exigat ad editore prisci Scriptoris, His videat , ne plus ad editore postulet, quana ipse Scriptor, si vel aula ur tis snnuna ponas, praestiterit. I*Dq. Και συνεῖθόντες συναπο Alii scribunt, non in sacra via, sed in Comitio, foedus inter Romulum Tatiun ictum fuisse, ad eaque coitione Conaitium ipsum dictuni et I recte. Nain ea pars fori ona an in qua Conutilian erat, Sacrae ire unge uatur, ut e recta fori Roniani descriptione intelligi potest. Videndus liner , quem scrapstanus ille Fanialiis Ronianis, in gente Mulsidia. V URSINUS. V. Lin. o. H ατ ηγος Σταατηγος ille Mettias Fufetius iste et . esse naihi visus est, qui post imortem Cluilii Τρατηγο αυτοκροί- τω ab Aidanis erat creatus ea historia tetagna entum dece turn videtur, quana Dion Vf. III. - . p. 4 sl q. e ponit. In latina nostra versione, verba illa, vel Suffetius deleta velina, quonia in Oreu plana esse istam veterum Livii edition una lectione ira, ostenderunt Critici ad Liv. I. 23.
VI. Lin. 82.1 l. επι τρισι ανδρασι τα πανri 9 λεν v. ILivius I. s. is Onsecterant utrinaque pro Castris duo Xercitus, periculi naagis praesentis , quam curae , Xpertes quippe in perit in agebatur, in atri piauc OGIIJ Uir illi GuJue fortuis
148쪽
p. 234. ομολογίας si δετο νεῖν ποήσασθαι ποος τους Γατους, καὶ τον πόλεμον εῖ i αν ἐκεῖνοι λω ri Οιαλ- ασθαι. In vers. nostra lat.
Gabini repositum mallena via lacina noniinis gentilis utuntur Romani scriptore S.
IIII. Lin. 8s. Nota sive historia sive fabula est ex Dionys.
Hal. IV. 62. p. 2s9. aliis scriptorinus, quos citavit Fantacitis Bibl. Graec L. I. c. 31. f. I. EX Odein Gramimata CO qtii Fragia tentu in hoc suppeditavit, alia Appiani F metua exhibuimus ita Spicilegio Fragin hoc Ol. p. 16 sq. Pag et 8. IX. in . 86. ράτιος Rectius 's ρατιο scribi Κusteriis conis tendit, ad Stildain h. v. Atque sic apud Ρlutarchum editu navi leo in opticola, p. Ios. Sed scriptat ran per o reve quana apud Stridam ipsa literarum series connrnaat, constanter ex nident couices Dionysii Halic. Dionis Cassii. Renieana lena rassit Dionys. v. s. p. 296. X. Lin. 9. τὰ his προύτειναν. usterus τα ἡκια cun Porio foedera inte retatus est. Mihi h. l. ea sententia , lam in lat. vers. expressi, ex ipso fragna enii hujus argu- naenio de quo cons. Dionys Hal. I. V. c. 26 eXtri R. p. 297. probabilior visa est. Juramentum illud intelligitur, quo sese OustranXerrant, nunen an 'litu regenis passi tros. f. praef.
C. 6. &Civ. IV. C. VI. T . κικ autem eadem vocis signincatione qua ον οῦκον a probatissunt auctorinus us para , vel
e Stepnani nes notum esse potest. Sic nucyd. L. VI.
c. a. λέγοντες, σφίσι τα 2κια εἶναι c. dicentes iuriburiandi
Lin ead ἐς παντα. ες παντας, quod vulgo legitur apud Sui lana , ni nil est. Nain quod ortus Austeriis in vers.
lati potueriant, coriant omnitu , id Graece εν α σιν sonat. ες παντα ενδ τειν dena est, quod Dion Titu S l. c. παντα τα ειναμ ομώειν βούλεσθαι dicit Parique ratione apud nostrum s. 26 , TR. ες ταα, ιαλαγμοῦ νεοίoου , 4. 624 6 S. ἰς ιαλυσε ἐνδωσειν, legi in US.. XI. L Π. 92. εκ PQ λου D Sic emendavi, una in Xena- placi scriptum esset Η-ι in. Autorem autena naendacionis
149쪽
nanui Dionysi una Halic Lib. V. c. o. p. 3o8.3in Suetonium in Tinecio, cap. 1.3 cujus haec sunt verba Patricia gens Claudia orta ostea Regulis, oppido Sabinoraim.' 'IALESIUS. Adde Livium II. 6. Fragmentum autem hoc e primo Appiani Libro , qui de Reginus agebat, bisse excerptum, inscriptio in nassio evena piari praefiXa declariasse videtur. Unde simul colligitur , litoriam Ronaana in isto Iadro usque adnaortem exulis Tarquinii fuisse a auctore deductant. Quare sequens Fragmentum XI, quod de Latinor viri defectione agit, quae in extrema Tarquinii tempora incidit, ad eumdem etiana nun Libriam retuli. XII. Lin IIJ J Λατῖνοι, ενσπονδοι Ρωμ. ἔντες C. Iungenda Pag. au.
putavi duo Suidae Fragmenta , quae ad eamlena rena pertinere vident tu, scit ad Dellina illud Latinorum , quod in cladem eoruna dena ad Regillum lacuna tandent desiit , de quo vide Liv. II. 9 sq. Q uerelas istas Lacinorin de Romanis deratis exponit DionFsius Hal. L. V. c. 6 I. p. 326.
II. Lin. 4sqq. De repulsa ista, tran Marcius Coriolanus in petitione Consulatus a plebe Rona tulit, vide Dionys Hal.
150쪽
L. II. Βολουσκων. Haud sane sperno scit pluran Ουολουσκων, quana h. l. editiones Strida agnoscunt. Sed tu una paulo ante bis dena nonae liter B scriptuna occiirrisIet, uiuunt in
EXcerptu, quod i OXnne seqmstur, non hoc sol una, sed pluta alia nomina a V in latino sereno ne incipientia, per
expressa inveni ena, Bκλερία, ετουμ α Βολου/ νία; etiana n. l. B pro O reposta, ne vel inais iarii ita nautarem, neve
intra paucas lineas fini non constaret eius deni noniinis scriptura. Sic tin. p. 376, Io, in supplemento illo quod
suppeditavit codex Bavaractis, Βολούσκους X naspi repraesentavi. Vicissim vero alteria in quoque scripturana νολο ἴσκους , Civ. I. p. a. l. 22, Di in eam cons phantes Oolices nostros Cui editis repeta , Conservandam duxi. Et veriana ut fatear, ipsa de scriptura, quae latinoriam V consona in per OυeXprinait, potior utique Videtur; anadeinque ludens in lo- Cuna alterius, citrae β pNefert, equideria substituerina. f. ad P. 23, 28. V. L n. 3. ἴτι του M I, φυγαδευθ έντος , Hoc Fragmentirin choro, qui Italiciis inscriptus sint, de pronaptu inesse , ad Orana Xeniplari notat uiri est. De eo facit naentionen Appianus, in eodena historis suae pro censio cap. I dita scribens ' ζῆ τα ἐς την κλ=1 Irαλίαν c.' URSINUS. De argu naenio hujus Fragna enci cons. Dionys L. VIII. c. I 6 sqq.
liac re ita ccidit in II. c. 39.J Deinde Ocare seniat lini, refrae de l*atis ad C. Marciunt nutiendis comis. Acceperatnt restitionein Patres , Ospiatri sparuit labare plebis an ian rosci ni que de pace ad Micilin Oratores Uc. V URsI Nus. Adde Dionys. VIII. 22. p. 497. Non placet Ρωμαίους, quod in contextu possit una est ne ipsi vii dena Ursimosatis placvisse videtur; quare in Notis, Di verna conteXtus,epetiit, Oca Ou luna noc praeteriit. non splo intercidisse alia id videtur, quod ad illudῬωμαίοις te fere uatur.