장음표시 사용
151쪽
L. I. μν ίαν. . Ita essenduna pro ναμνησJίαν, ut est in exena plata; isa οὐ lin. 2 sq.Γως ουπιαμαρτου της εἰς αντον, pro μαρτούσης αυτον, ut abet liner in anu scriptus. V URSINUS. Quod ii contextu editum αμνησ7είαν erat, id invito editore faetum esse, ex Nota illa uulparet. Sinailiter καταλύσας, pro quo καταλύσαι restitui, e Operarum more Ortuna videtur; qua ni tu an Lepe a librariis etiana nostris et , iii fine veruor naue ei an inter se pernamia vidi.
L. 2 f q. , αν τήν γε μὴν χουσι βολουσκων καὶ τα πόλεις ἀποδω m. In Xeniplari OlTupte scriptiun erat αὐτην , ex quo O αν την feci natis, ut χ αν intelligamus, conveniatque una Livio , apud que in i I. 39. est is ager redderetiar, obesagi de pace. V URSINUS. Mihi, neque
particulana γε μὴν ni locum adere , neque s instanti utina γην an esse commode posse, uni sequitur aliud sunstantivum και τας πόλεις, vis una est. Onan Alius autem fortasse legerenὶUS, αν γῆν υ ην χουσι. Olidro Bavarico ni nil sud sicli petii in potest, quoniam totuna Dagmen tu in hoc ita de teratur. L. 43. ταυτα Sic e naente URSI XI dem: cimi ad ταυτ Par. ag adnotavit: , Vide, uin ταυτα sccidenduna sit.'
filia iam, Poplicolae Valeriana peihinent Dionys Hai. INI. 39. p. II, Jlut in Cori Ol. p. 29. E. δε et frequenti94nae a lituariis inter se conanilitari, notum est neque duoi una esse lebet, quinat, locu in hic tueri non possit. Ceteririno υαλερία naalina, Mna OX υετουρία μου ολουμνία. Cf. ad p. 3 I, II. L. 8sI. ξ ραμ URSINI estentendatio, qui , προ γραμόντες, inquit, corrii pie lege laatur in exemplari. VL. 63si. ν χώρα τε τοσαύτη διέφθαρτκι. Ita videtur scri-heniluna, pr ως χωρα τε τοσαυτ υάφθαμα , ut est in Xemplari mendose. V URSINUS. L. 6s Ρωμαίοις ἔσχατον. intellige ποιουσιν vel accipe Par. 3s. tana quana in parenthesi lictum, i. q. Ρωμαίοις ἴσχατόν εο Τι.
152쪽
deri possunt cum eis quae paulo ante Veturiati Xenit, se toque Nonia expulsani Ph. Sed ita conciliata sortetisse pote-nint, ut hoc dicere intelligatur naulier , se ea coiulitione a Romanis esse ad filiuna naiffam , ut, nisi aequa pacis Olusitiones ab illo ina petrasset, ne ipsa quid cni is en rediret, sed una cum filio Xularet. L. 69fΤ. καὶ των αὐικουμDων. Si vera haec lectio vertenduna erat, cilin ius Via bias a te is infertur. L. I. , In Xenapiari deerant μετα ἐν πολιν, quae vella necessaria tint. V URSINUS. L. 74. Οὐκ εἶναι πατρίδα ,, In Xemplari legebatur οὐκ εἴα πατρίδα. Onanino videtur desiderari Verbum λεγεν, si εἶναι recitae amu vel, si εἴ placet , .έγεσθαι ut sit , non
pati alti Marcius patriairi ita, quae Oeesset. Huc peristinent illa L ivsi II. s. nrenioren f e civilini in liriae , hospiti mi beneficii V IDEM. ViX dubitan cluna puto quin verunt si υκ εἴα ac fortasse intercidit verbum καλῆ quo alibi in ea lena phrasi uncii noster Ci V. V. p. 79 I, 24..
Par. et 6. L. 8 I. D τους αυτους , ἐκείνους. Vel ἐκείνω legen luna , vel κείνοις, ut ad Vilscos referatur. V URSINUS. Omnino
κώνοις eosieni, tios illi c. Si es sieni quos vi se dicere voluissset, αυτοῦ vel αυτοῦ erat dicturiis. Pag. gr. L, a. 'λῆ, tun pag. 37. l. 6. R i, l. 99. κατελε θηenaendationes URSINI sunt. Idena ad i. 99. , de Coriolani iano te , inquit, ita Livius II. o. scribit Abdit iis intule te gioniblis ex agro Oniano, Πυidia rea PFrsunt peris tradi iit, alii alio letho. V Lapicibus Obruttini Coriolanta invitarii finivisse , cuin Appiano Dionysius Hal. prodit lib. Vli I. S9. p. 28. L. i. g. δίου Atthu Tiallias vocatur dux ille Volscoruni Livio II 3s. Dionysio lib. VIII. c. I. Apti e uinde in tu irae n
153쪽
Vati curn Di, tum alita, Agίοιο scriptuna esse nonuit Hudsonus atque hanc scripturana apud nostriana secutus una non quod ea in Verio rena putein , sed quod piUXime aues acutam pia nas pii lectione. VI. Liil. 2. λεεινοὶ υῆ πάγους . . . , Frit glanenture hoc Appiani ad liturnini de caede Fiat Ortini Ieserenduin esse, e velligiis senius apparet.' LUD. USTER. Vide Dionys. Hal. IX. 19 sta Liv I l. o. ios II S. VII. Lan 6. - 'οαταγοῦ κ. . . Ad Appii Clati lii Xercituna haec esse referenda , ena duo ita dit, qui legent quae de eo Livius narrat illa. II. c. s'. ii OnFf. l. IX. c. so.
stridendi ina. Notum est quana frequens id rarioriana lapsus sit in in inutis potistinatim particuli Orationis, quae prae ceteris compendiose scribi sole nant, inter se permutandis.
forte κλεγόμενοι, ut interpretati ad nunc ipsuna Appiani locuna, quem si atina adfert L eXicographus, ad conrnaodata sit.
τες τω Π:. V ii STER. Fefellit viriam doctuna nae mota a quuna haec scrineret. Non solum Appiano fana iliarissimus est usus ei Di ἐπικα pro εγκαλέω, sed maliis prodatis sinat quibusque craptorinus satis frequentatiis. Ad exempla , quae in laanc rena ipse Suidas, non nona inatis quidem auctorinus, H. Stepta anus inala es. Congessit, unum aut alteriina adji-
acta ab anti/r Dionys Hal. VIII. 79 p. 46. πεIs αν δὲ ἐπικαλοῦν uoi quidere Sybdurgius etiana monuit, legendunt tasse ἐγκαλων sed paululum se recollegit, quuna rursus apudetini lena Dionys. IX. O. p. 89 invenisset, , μίαν μὲν ουτο.μοῦντες ἐπικαλειν. De laoc usu verbi illius si cociitassent
Suidae editores, non haesissent in facili adnioduni loco, scit.
154쪽
in fragmento quod ad voc. ενσα ον ν post Appiane una illud Fragna supra a nobis X niuitum, ni vernis expressiun legi
tur, ς παλαιον, τι νομιμον και ενσπονδον κλείποντι ἐπὶ κοιλων.
Quae uuin latine ita reddidisset ora tis , ut Vilotidiani nimquuti instituitum rie jui foedere comprehensin a emto illuni, qui flos socios in praeclaris rebio deferit Eusteriis eumdem locum, veluti desperatum, plane intactum reliquit ne ullam titilena latinam e tonena adjicere ausus est. Θod si επὶ καλων in unam vocena επικαλων Contranarnus, Omnia plana eriant Accitfans elim, quod vetus insitiatun idque faedere etiavi sancitus deferiiset. FRAGM. VIII. Apud Valestini p. 6. Cons. Uri V 2s.&Ρliu in Cana illo p. I 32 sq. Diodor Sic. XIV. 93. L. 3. Καὶ ε Κάμιλος α νένεγκε ν, Canullus ii senati ni retulit. Sic cum Vales in lat vers posui, una quo consentit
Plutarchus p. II a Xt ανήνεγκε περὶ τουτων εις την σύγκλητον.
Sed vernum αναφhω, Di non eqvitur praepos. εις, recordari, redire in mentoriam denotat, Civ. IV. 664, 3. Pun. 62 9. Civ.d. 72, I9. quae signincati hic quoqtie obtinere potest. Et ipse quoque lut proXiine ante locum cit. εἴτε λέ3η τις
Apollinis Delpnici nataliae erant adicilla similes eariana, quas vulgo Cappellas dicimus, in qtauus singulae civitates sua separatini donaria colloca uant. OS Hταυρον Graeci vocant. Sic λο αυρος Κοριν9ίων Delpnis fuisse me in oratur ab Herodoto, L. in . . c. 4.3' At neniensium Liacedaemoniorum, Eoi uinque thesauri recensentur a Pausania in phoc. c. i. De his thesauris forte loquitur Varro lio. VI de Lingua lat. una ait: Delphis in aede foraltricii ad latio ratio idani thesauri DNoe quod Graeci μφαλον dixerunt. Sinailiter luna piae in Elide ne lauri fuerunt variarum civitat una, ut Sicyonior una Fractis an or una metaponti notatim , teste pausinia inlin. I. Eliata c. 19.J qui nos thesauros οἰκοδομητον fuisse dicit.
155쪽
νυν περ του εν λυμπια λέγων Μεταποντίνων ναου , γραῖε ταυτα ναος Μεταποντίνων , ενα φιαλα αργυραῖ ρλβ. οἰνοχοαι αργυραῖ δυο απολσανιον αργυροῖ ν φιαλαι μῖς ἐπίχρυσοι. ναος Βυζαντίων, v Τρίτων κυπαρίσσινος ἔχων κρατανιον αργυρουν. VALE SI Us misacide, in ad Herodot. IV. 62. congessit doctiss. alchen itu. Ibim Μασσαλιητων. se Sic in Xemplari nostro striantur, recte : ne ille id eratnenaeus lib. XI. p. oi. Ludi de phialis disierit: τι γουν και νυν ουτως Μασσαλιῆται quod per τροπὴν fieri scribit Stepta anus in Αἰγινη, ubi de ter inatione in κτης dissent, τ χ αργυκλιήτης Βαρνυλιέτης, puto, crinere Valesius volui G και Μασσαλιώτης τετραπΤαι. V VALESIUS. Apud ByTanti nun l. c. legitia Μασσαλαίτης, quod Salnaasius quidem teste Horien ad h. l. in Νασσαλιήτης cum Valesio mutandum censuit, sed ei celitas naeliori fortasse jure in Μασσαλι- ς mutatilin voluit. Certe Zn formana Μασσαλιωτης, non Μασσαλιητης , idem Stephanu in Μασσαλία nanet; neque alia ni trado Dio ausius agnoscunt. Apud Attaenaeum etiana, licet loco a Valesio citat Μασσαλιηται est itina sit, a lini tanaen lib. X. p. 29. A. lib. XIII. p. 76. A. Μασσαλιωται legitur eademque aec so ima apud App1anti nimiis .i 17 6 a. Occuriit. Neque tamen spernana Μασσαλιηrων, quod . l. Valesius e codice ei resciano edidit nana similiter Diodor Sic in ea dena hi si ori , lib. XIV. c. 93. οἱ δὲ τον
itiυit, scit ut na Onetana inde conficeret. Vide Diodor Sic. XVI. 3.L. 27. πεντήκοντα Ἐριασιν , Aliter Plutarcnus in Camillo. p. 13 3 Ait enim : φλε τὴν δίκων c- - ληα μυρίων καὶ πεντακισχιλίων χουσαν ' is γίνεται προ αργυρίου λογον χίλιαι ραχ-
156쪽
μα καὶ πεντακόσιαι. Cuin lutarcno consentit Uivius lib. V. VALESIUS. Scit L. ivius V. et alisns, inquit, iliri lccturn ullihil gravis aeris diatrinatisr. t Onaras Annal. VII. 22. eisdein vero is rein tradit qui Dus pitu arcnus. Nostro laoc loco, si vera esset scriptura, ad ι ι ιν intelligenduiri foret nonaen αχμων, quod constanter apud Graecos scriptores, udi per nayriade e X pranatin pecuniae lana naana, intelligi debet. confidoli Frad Gri nov. de pecunia vetere Lis li I. c. I 6. Fanci una ad Dionena Cassi una lib. LVI. c. Io. a ratione pro Iso drachniis, L na illi a Micn in . , pro Visa illi luisas liuia i s. gravi aeris, , O OO, O OO asse prodirent. Vae qui- dena sumia i , licet non nisi itinia in parte in illius efficiat
pecuniae, quatris Caesar habuiset, nimi erat habiti tuis
ut est Noster Civ. II. c. 8. tanae pro re atque tempore, de qui ou h. l. agitur, tam mulitis modis stiperat deni, ut numeriis iste, quena Xni Denat Ode , pro Oreupto utique haneri de Deat; quare nec in verssione latina eum X primere austis una. L. I ID. το μίλειον ευχήν. Eadem sententia utitur Plutarcnus l. C. ἐσιεῖνος μεν οὐν zσπεο Ἀχιλευς, αρας θέμενος ἐπὶ τους πολίτας, καὶ μεται Τας c. Vota autem intelligit, quae Ac nilles facit apud Honaeciana, λ. . v. ofis q.J naatre lariora nS, Ut a Jove contendat, in Trojanis auxiliata tantisper
velit, Graecos in ligam vertere , tio Graeci ipse Ag
mena non praesentiam stiana desulerent. At quam n Ode
filiis Aristides Atheniensis, qui, cuni in exili una decennalesu magiis testarum imissus esset, eos inamortales auten precatal est, ne unquan in illud te napus inciderent cives sui quo Aristiden desideraturi essent. Tῆς δ πόλεως παλατJόμενος,
inquit plutarchus, p. et r. Γηύξατο τὸν ἐναντία ευχὴν τ Aχιλ
in civitatena sua ni antimo χλ1ιον illa iri ευχὴν a Cana illo fuisse ad eos fuse in , paulo post ipse docuit. Conf. Fragi n. V. XLibro IV. Appiani decerptuna, p. 8o. Sinda S V. Aχί ιος ευχηpnrasin illam ad Iliados versutia 4 aclludere significat :
157쪽
bus. De Capitolio perilanti una liberam L libro IV in Rebus Callicis e professo egit Appianus eanaque istoriana h. l. obiter sol una tetigerat. De reliquo ac proprio hujus ira Dmenta argil naent cons. Livi irin VI. II. I4. L. 38. ταυτην mi M. Post ταύτην commode parti gula τε inseritur apud Sui lana. . o. πο ου δανει Που. Retineri poterat vulgata scriptura πο ου δαν. L. SIV. απόδου ναι et η γην c. Sic distinguendurn pu-tuVi, trilia oratione in non distinxerat Valesius, post νῆν distinxerint uias te editores. Noc, nisi τὴν inseras ante ἔτι υσαν, intelligenditia erit, paulo ante verba fecisse Appi nunt de definit quo lana agr , tu nupem aliquo bello
EXCERpT. I. Lin. 4 .m emascon in III. A. Cornelius Cosscs Consules la enina sunt illi βοατηγοί. Liv. VII. 28 extri
3 et . ad A. U. C. I i. in Fastis an sonianis referiantur. De Valeis cogno in ine , quem Coivunt Livius una Fallis Capitolinis, alii Scriptores Corvini in vocant, id pighimaa in Annal. ROIamin ad A. U. CD V. Tom. I. p. 296 initicos ad Liv. VII. 26. Excerpi hoc legitur apti l alsiliu P. 49 R. L. 48. Δέκιος δημοτης , Priminiani rilitiani interpretatus stina. I. en in Decius eo bello tribuntis illitatis fuit,
158쪽
egregiam operana navavit, prope aeqlia lena Coss. ipsis gloriana intulit ut referi Livius L. VII. c. 34 r . Ac ηαο πquidem pictolini significare , haud sum nescius: Decios etiam plebejos fuisse nora in vel ex illo Iuvenalis emiculo,
Piso Deciora ni ianiΠlae a Verilia tamen, quia ea interpretatio ac sententia nimis frigida videbatur, naalui aliter interpretari. V VALE SI Us. lini nescio quo pactoo Xciderit , ut pNυatilin posuerana in lat. Vemione quunt nec pravata persona, sed Iagistratus esset trio Linus assitaris, nec ea vis proprie insit omni μότης.
Utique nil aliud n. l. quena ad moduni alidi denotat μάτης, nisi pis Guni. Et quod frigida in hoc contextu visa est Valesio ea sententia, id nemini' tu dena secus vi deditur a culpa non Scriptori, sed Excerptota, emi trilauendari tu, quum procul dudio Appianus pariter ut Livius VlI. et exl r. in antecedentibus diserte imonuisset, ambo illos Consules patricios fuisse, omisso illo, hoc tantrum posuit quod ad illud referebatur, scit. Decium, qui majorem ex eo Dello gloriana quana Consules retulit, ple vi fuisse generis. Pag. 4et. L. 6fJ. Μαμερκος. Dcis C. Marcius Rutilus licitur a
T. Livio VII. 38.D in ristis Consul cum Servilio Ahala
anno V. C. II. nobis, cuna Ianson. Alnaelov. A. U. I 2.3Sequente autem anno Consul fuit nailius Maiiaercus cuna Platicio Vennone : sed ejus Manaerci seu Mamercini nullae partes in hac conjuri: tione fueriint. V VALESIUS. Forsan alii Annales eant dein rens lana erco f. Mainercino ita Dueriint, qui annos . consul fuit. Sed dena emin Mamercinus, teste L. ivio V. 39 X tr. eodem ill anno, qui consulat una ipsius praecessit m agister equit una fuit M. Valerii Corvi, qui ad componenda in illa in seditionen Dictator erat dictus quae res fortasse confusioni isti no in inuin originem dedit.
Pag. 43. L 84. ει κρατηγειεν In sing. numero fuit ponendum, sicut paulo ante etiam σ*αλέντα scripsit.
Nα ος ορκουάτος λυπατος. Videtur de eis reuus egisse h. l. Appianus, quae tertio L. Manlii consulatu A. U. I 4. gesta
159쪽
ic stia ciet, Iinum superioris Excerpti argumentum fuerat res A. U. IIM 4 Ia gesta. Ea auten occasione repetit Scriptor pietatis docuimen ina, tuui olim A. 392. Uena Manli iis venis in patren ediderat de quo vide Iari III. . salem una plax lin . . . . . MVI. . I. L. 93. Πομπο ἰου Rectius alibi apud Ostriani per innonae noc crabitui : sic n. l. ditiam portuerat, Πομπωνίου.
Lin. 8. Om Σαυνίται ἐς του Φρ γελανων. D EX Linro qui inniticiis a Appian inscriptus est, Oc Fragmentum dein scriptum fuisse, cognovimus X annotatione ad oram Xem placis. περι Σαννιτικῆς Cpotius Σαυνιτικη G autena kΠοοίας in O- leni rocentio ita aena init Appianus cap. 4. p. n. 8:J
κ. . .' URSINUS. Inii fini Notis prina verna nujus Excerptii na. tantiar, τι Σαννίται sed in contextu recte emz- tum erat Σαυνίται, Quam scripturam etiana praefert OL Bav. Cons. adnot. ad p. 8 l. 72. μγελκνων pen acute citatur
in Notis Urs sed in context. ut in Ba v. οξυτόνως recte. et retin initium hujus Excerpti non vero una de veru e Appiano transscriptuna, sed an Exce tore satis qui dena inconcinne)in epitonae contractuna esse tacite adparet. deni passim in aliis ex his Exce tis actinna melligitur.
videtur legendum , una ἐπαsi σαν sit in Xenaptari.' URSI-NLs. Cuna Ursini Xeia l. consentit Bav. Recte autetia ille eniendavit. ἐπανισὶαναι est ad defectionciri concitare.
160쪽
ται πο Ρωμαίων, πεκηρυκευσαντο τοῖς τη πόλει Ρωμαίοις, τούς τε αἰχμαλωτου τρυς εἰχον αυτων πέμe κντες σ*ίσι, καί τινος IΠαπιρίου, νοιδε ες τε α πρωτα των παρ αυτοῖς αξιουμένων, καὶ τὴν αἰτίαν του πολεμου πασαν φερομενου, την τε Ουσίαν και τα οβ , επειδηφθασας εχυτον κατεχρέσατο προκατεχρήσατο, δάρμ 4 α J c. .ivius lib. IlI. cap. 39. J mitulli in Papit in appellat, his
vel ais: Vis nobilis potens uti erat, hiatu tibi ProxUnarunt induciam Mn ruptor. De eo coacti referre praetores decretiani feceratnt ut mittitus Papius Romanis dederettim, cuni eo praeda oninis Eotniana captivique tit KOπὶ amniitterenti r. Feciales ornain , it censueriint, in is, ς' corpias Brattuli exaninre ipsi in orte voltintaria ignonuniae Hacipplici βιυ traxis Placitit, culi corpore Onasiloqlle tu dedi. c.' URSINUS. L. q. φέροντες. Nullo modo ferri poterat εὐ οντες, quod
Ursin. cod. Ra v. h l. ponunt. Nam ut de re ipsa, quae hic agitur, taceam ad participium, quod h. l. scripserat Appianus,
referri sinu debet nomen χ υσίον. MOX L. I 6. in τετρυσθαι secutus sum scripturan cod. Bav. una qua convenit Hesych. h. v. ct apud Herodot. I. 22. libri nonnulli dant τογῆσθαι, Κτετρυσθαι prOXinae deflexum. f. tanaen in se ad p. 93, 2 o. Par. 6. c. 8j I m P και ανῆτί3εντο aluntiae onania vel
absque intei posita distinctio ite scripta , atque sic fortasse ex mente Ursini di detulerat, ut operarum vitio interpositu in punctuna minus sit post παρητουντο. vel saliena levius ic
rent. Sed in extrema phrasi nonnihil tae reo ac fuit u uni estis vina hanc esse putarem, alit in gulas nonnullas esυitates cli an reicerent ut fere utem sit, quod alio tena-pore dicentes Samnites una legatos Livius VIII. r. inducit,