Rei Publicae libri decem

51쪽

νάμεις εχοντας ευδαιιμονίζειν καὶ τιμὰν ευχερῶς ἐθελουσι δημοσία τε καὶ ἰδία, τους δε ἀτ μάζειν καὶ περορῆν, οιαν πη ἀσθενεῖς τε καὶ πενητε ίσιν, ομολογουντες αυ- τους ἀμείνους εινα των τέρων τούτων δε πάντων οι

περὶ θεῶν τε λόγοι και αρετῆς θαυμασιώτατοι λέγονται,ώς αρα καὶ θεοὶ πολλοῖς με ἀγαθυῖς δυστυχιας τε καιβιον κακον ενειμαν, τοῖς δ' ἐναντίοις ἐναντίαν μοῖραν. ἀγυρται δε και μάντεις ἐπὶ πλουσίων θυρας ἰόντες πεμθουσιν ς ἔστι παρὰ σφίσι δυναμις εκ θεῶν ποριζομένη θυσίαις τε καὶ ἐπωδαῖς, εἴτε τι αδίκημά του γέγονεν αυ- του η προγόνων, ἀκεῖσθαι μεθ' ηδονῶν τε κα εορτῶν,εάν τε τινα ἐχθρὸν misιῆναι ἐθέλη, μετὰ σμικρῶν δαπανῶν ομοίως δίκαιον ἀδίκω βλάψειν, παγωγαῖς τισὶ και καταδέσμοις τους θεους, ῶς φασι, πείθοντές σφισιν υπη- μετειν. τουτοις δε πῆσι τοῖς λόγοις μάρτυρας ποιητὰς 'πάγονται, οἱ μεν κακίας πέρι εὐπετείας διδόντες,ώς την μεν κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἐστιν ελέσθαι

ρηχίως λείη μεν οδός, μάλα δ' ἐγγύθι ναίει Dτης δ' αρετῆς ιδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν εθηκαν καί τινα οδον μακράν τε και ανάντη ' οἱ δε τῆς των θεῶν υ ανθρώπων παραγωγῆς τὸνπιμηρον μαρτύρονται, τι καὶ ἐκεῖνος εἶπε λιστοὶ δε στρεπτοί τε και θεοι αυτοί, και τους μεν θυσίαισι και εὐχωλαῖς ἀγαναῖσιν λοιβῆ τε κνίση τε παρατρωπῶσ' ἄνθρωποι λισσόμενοι, οτε κέν τις υπερβήη και ἀμάρτη

βίβλων δε μαδον παρέχονται Μουσαίου καὶ 'ορφέως, Σελήνης τε καὶ Μουσῶν ἐγγόνων, ῶς φασι, καθ' ἀς θυηπολοίσι πείθοντες υ μόνον ἰδιώτας αλλα καὶ πόλεις, ῶς ἄρα λύσεις τε καὶ καθαρμο αδικημάτων δια θυσιῶν και παιδιὰς δονῶν εἰσὶ μὲν ἔτι ζῶσιν, εἰσὶ δὲ καὶ τελευ- ω

52쪽

44 ΠΛΑΤΩΝΟΣ

τήσασιν, ας δη τελετὰς καλοsσιν, α των εκεῖ κακῶν ἀπολυουσιν μῆς, μη θυσαντας δε δεινα περιμένει. VIII. αυτα πάντα, ἔφη, ω φίλε Σώκρατες, τοιαυτοκαὶ τοσαῶτα λεγόμενα αρετῆς περι καὶ κακίας, ῶς ανθρωποι και θεοὶ περι αυτ εχουσι τιμῆς, τί οἰόμεθα ἀκουου- σας νεων ψυχὰς ποιεῖν, σοι ευφυεῖς καὶ ικανοὶ επὶ πάντατα λεγόμενα ῶσπερ ἐπιπτόμενοι συλλογίσασθαι εξ αυτῶν, ποῖός τις αν ων και πῆ πορευθεὶς τον βίονάς ἄριστα διελ- θοι λέγοι γαρ αν εκ των εἰκότων προς αυτον κατὰ Πίν

πότερον δίκα τειχος Γψιον σκολιαις ἀπάταις ἀναβὰς καὶ μα-ὀν ούτω περιφράξας διαβιῶ τα μεν γαρ λεγόμενα δικαίωμεν οντι μοι, εὰν μη καὶ δοκῶ οφελος ουδέν φασιν εἶναι, πιόνους δε καὶ ζημίας φανεράς ἀδίκω δε δόξαν δικαιοσύνης παρασκευασαμέν θε- σπέσιος βίος λέγεται. οὐκοsν, πειδὴ το δοκειν, ς δη- λοῶσί μοι οι σοφοί, καὶ τὰν ἀλάθειαν βιῶται καὶ κύριονευδαιμονίας επὶ τosτο δη τρεπτέον ολως πρόθυρα μεν καὶ σχῆμα κύκλω περὶ ἐμαυτον σκιαγραφίαν αρετῆς περιγραπτέον, τὴν δε του σοφωτάτου ρχιλόχου ἀλώπεκαελκτέον ξόπισθεν κερδαλέαν και ποικίλην ἀλλα γάρ, φησί τις, ου ράδιον ἀεὶ λανθάνειν κακὸν οντα. ο ἰδὲ γὰρ

ἄλλο οὐδεν εὐπετές, φήσομεν, των μεγάλων ἀλλ' ὁμως, εἰ μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτη ἰτέον, ς ταάχνη τῶν

λόγων φέρει ἐπι γὰρ το λανθάνειν ξυνωμοσίας τε καὶεταιρείας συνάξομεν, εἰσί τε πειθοῶς διδάσκαλοι σοφίαν δημηγ0ρικήν τε καὶ δικανικὴν διδόντες ε ων τα μὲν πείσομεν, τα δε βιασομεθα, ως πλεονεκτοsντες δίκην μη διδόναι. ἀλλὰ δη θεους υτ λανθάνειν ἴτε βιάσασθαι

δυνατόν Οὐκουν, εἰ μεν η εἰσὶν η μηδεν αυτοῖς τῶν aν- θοωπινων μέλει, καὶ ἡμῖν μελητέον του λανθάνειν εἰ δὲ

53쪽

εἰσί τε καὶ ἐπιμελουνται Ουκ αλλοθέν τοι αυτοὐς ἴσμεν ἀκηκόαμεν η ἐκ τε των λόγων καὶ των γενεαλογησάντων ποιητῶν οἱ δε αυτοὶ ουτοι λέγουσιν, ὼς εἰσὶν οἷοι θυσίαις αε καὶ ευχωλαῖς ἀγανῆσι καὶ ἀναθημασι παράγεσθαι ἀναπειθόμενοι ' ἐς Ἀμφότερα η υδέτερα πειστέοw εἰ δ'ουν πειστέον αδικητέον καὶ θυτέον ἀπο των αδικημάτων δίκαιοι μεν γαμοντες ἀζημιο ὐπo θεῶν εσόμεθα, τα 366 δ' ἐξ αδικίας κέρδη ἀπωσόμεθα αδικοι δε κερδανοsμέν τε και λισσόμενοι περβαίνοντες καὶ ἀμαρτάνοντες πείθοντες αυτοὐς ἀζημιοι ἀπαλλάξομεν ἀλλα γαμεν υιδου δίκην δώσομεν ωνὴν ἐνθάδε ἀδικησωμεν, ταὐτοὶ η παῖδες παίδων αλλ' ἀφελησουσιν ἀγνιζομένους αἱ τελεταὶ καὶ οἱ λύσιοι θεοί, ως αἱ μέγισται πόλεις λέγουσι και οἱ

θεῶν παῖδες, ποιηταὶ καὶ προφῆται των θεῶν γενόμενοι, οῖταset ολως πειν μηνύουσιν. IX. Kατὰ τίνα ουν ἔτι λόγον δικαιοσύνην αν προ μεγίστης αδικίας αιροίμεθ' αν ην ἐὰν μετ' εὐσχημοσύνης κιβδήλου κτησώμεθα, και παρὰ θεοῖς καὶ παρ' ἀνθρώποις πράξομεν κατὰ νουν ζῶντές τε και τελευτησαντλς, ως ὁτων πολλῶν τε καὶ ἄκρων λεγόμενος λόγος. εκ δη πάντων τῶν εἰρημένων τίς μηχανη, ω Σώκρατες, δικαιοσύνην τιμαν ἐθελειν ω τις δύναμις υπάρχει ψυχης η χρημάτων

η σώματος η γένους, ἀλλὰ μη γελαν ἐπαινουμένης ἀκούοντα νως δη τοι εἰ τις εχει ψευδῆ μεν ἀποφῆναι, εἰρηκαμεν, ἱκανῶς δὲ εγνωκεν οτι ἄριστον δικαιοσύνη, πολλην που συγγνώμην ἔχει κάνουήοργίζεται τοι ἀδίκοις ἀλλ' οἰδεν οτι πλην εἴ τις θεία φύσει δυσχεραίνων το ἀδικεῖν

η ἐπιστημην λαβών ἀπέχεται αυτοs, τῶν γε ἄλλων ουδεὶς εκών δίκαιος, αλλ' ὐπο ἀνανδρίας η γηρως η τιν0ς ἄλλης ἀσθενείας ψέγει το ἀδικεῖν, ἀδυνατῶν αυτὰ δρῆν ως δέ, δῆλον - γὰρ πρῶτος τῶν τοιούτων εις δύναμιν ἐλθὼν

π9ῶτος αδικεῖ καθ' o σον αν ola τ' tr. καὶ τούτων ἀπάν

54쪽

ειπεῖν. τι- θαυμάσιε πάντων μῶν, σοι ἐπαινέται

φατὲ δικαιοσυνης εἶναι, ἀπο των ἐξ ἀρχῆς ηρώων ἀρξάμενοι. σων λόγοι λελειμμένοι, μέχρι των νυν ἀνθρώπων ουδεὶς πώποτε ἔψεξεν ἀδικίαν ουδ' ἐπηνεσε δικαιοσυνηναλλως η δόξας τε καὶ τιμὰς καὶ δωρεὰς τὰς α αυτῶν γιγνομένας αυτὸ δ' κάτερον j αυτου δυνάμει ἐν τῆ

το ἔχοντος ψυχὴ νον καὶ λανθάνον θεούς τε και ανθρωπους ουδεὶς πώποτε ουτ' ἐν ποιησει υτ εν ιδίοις

λόγοις ἐπεξῆλθεν κανῶς τω λόγω, ως το μεν μέγιστον κακῶν σα ἴσχει ψυχὴ ἐν αυτ η, δικαιοσύνη δε μέγιστον κναγαθόν. εἰ γαμουτως ἐλέγετο ε αρχῆς πὀ πάντων μῶν και ἐκ νέων ημὰς ἐπείθετε, ουπιαν αλλήλους ἐφυλάττομεν

μη ἀδικεῖν, ἀλλ αυτὰς αυτολὴν εκαστος φύλαξ, δεδιὼς

μη αδικῶν τω μεγίστω κακῶ ξύνοικος i. ταsτα , λ - κρατες, σως ὁ και ἔτι τούτων πλείω Θρασύμαχός τε καὶ ἄλλος πού τις υπὲρ δικαιοσύνης τε και αδικίας λέγοιεν αν μεταστρέφοντες αὐτοῖν την δύναμιν, φορτικῶς, ως γέ μοι δοκεῖ ἀλλ' ἐγώ, οὐδεν γάρ σε δέομαι ἀποκρύπτεσθαι, σο ἐπιθυμῶν κουσαι τἀναντία, ως δύναμαι μάλιστα κατατείνας λέγω. τοὐν μῖν μόνον ἐνδείξη τῶ λόγω, ὁτιδικαιοσύνη αδικίας κρειττον, ἀλλὰ τί ποιοsσα ἐκατέρα

τῖν ἔχοντα αυτ δι αυτὴν ὴ μεν κακόν, ἡ δε ἀγαθόν ἐστι τὰς δὲ δόξας αφαίρει, σπερ Γλαύκων διεκελεύσατο. εἰ γὰρ μὴ ἀφαιρήσεις εκατέρωθεν τὰς ἀληθεῖς, τὰς δε ψευδεῖς

προσθήσεις, ου το δίκαιον φήσομεν ἐπαινεῖν σε, αλλὰ το δοκεῖν, οὐδε το ἄδικον εἶναι ψέγειν, ἀλλὰ το δοκεῖν, και παρακελεύεσθαι ἄδικον ἄντα λανθάνειν, και ὁμολογεῖν Θρασυμάχω , ὁτι το μὲν δίκαιον αλλοτριον ἀγαθόν, ξυμφέρον οὐ κρείττονος, ο δε ἄδικον αυτῶ μεν ξυμφίρονκαι λυσιτελοsν, ω δε ττονι ἀξύμφορον ἐπειδ ονν

55쪽

ώμολόγησα των μεγιστων ἀγαθῶν εἶναι δικαιοσυνην, των τε ἀποβαινόντων ἀπ αυτῶν ενεκα αξια κεκτῆσθαι, πολυχε μειλον αυτὰ αυτῶν, οἱονὁραν, ἀκούειν, φρονεῖν, καὶ ἡγιαίνειν δή, καὶ ὁσ' αλλα ἀγαθὰ γόνιμα ρ αυ- των φύσει ἀλλ' οὐ δόξη ἐστί, οὐτ' Os αυτο ἐπαίνεσον

δικαιοσυνης, ο αύτη δι' αὐτην τον χοντα ὀνίνησι καὶαδικία βλάπτει μισθοὐς δε και δῶρα πάρες αλλοις ἐπαμνεῖν. ως γότων μεν ἄλλων ἀνασχοίμην αν ολως ἐπαινούντων δικαιοσυνην και ψεγόντων ἀδικίαν, δόξας τε περ αυτῶν καὶ μισθοός ἐγκωμιαζόντων και λοιδορούντων σου δε ουπιαν, εἰ μὴ σὐ κελεύοις, διότι πάντα τον βίον ουδεν ἄλλο σκοπων διεληλυθας η τοὐτο μη os Sqμῖν ενδείξη μόνον τω λόγω, τι δικαιοσύνη δικίας κρειττον, αλλὰ τί ποιοίσα ἐκατερα τον χοντα αὐτη δι' αὐτην, ἐάν τε λανθάνη εάν τε μ θεούς τε και ανθμώ-π0υς η μεν αγαθόν, χε κακόν ἐστιν.

X. Kα εγὼ ἀκούσας ἀεὶ μεν δη την φύσιν του τε Γλαύκωνος και του δειμάντου γάμην, ἀτὰρ οὐ καὶ τότε πάνυ γε σθην καὶ ἐποW Ου κακῶς εἰς υμῆς, χωπαχες εκείνου του ανδρός, την αρχὴν των ἐλεγείων εποίησεν ὁ Γλαύκωνος ἐραστής εύδοκιμήσαντας περὶ την

Μεγαροῖ μάχην, εἰπών παῖδες υρίστωνος, κλεινολθεῖον γένο ἀνδρός. τουτό μοι. φίλοι, εὐδοκει ἔχειw πάνυ γὰρ θεῖον πεπόνθατε, εἰ μὴ πέπεισθε ἀδικίαν δικαιοσύνης ἄμεινονεῶναι, ἴτω δυνάμενοι εἰπεινάπερ α ἰτοs. δοκεῖτε δη μοιως αληθῶς οὐ πεπεῖσθαι τεκμαίρομαι δὲ ἐκ τοs ἄλλου τολυμετέρου τρόπου, ἐπει κατά γε αυτοὐς τοὐς λόγους ἐπίστουν ανέμω σω δε μῆλλον πιστεύω, τοσούτω μὰλ- λον απορῶ, τι χρήσωμαι οἴτε γαρ ὁπως βοηθῶ ἔχω δοκῶ γάρ μοι αδύνατος εἶναι ' σημεῖον δε μοι, ὁτι α προς Θοασύμαχον λέγων, μην ἀποφαίνειν, ώς ἄμεινον δικαι

56쪽

συνη δικίας ου ἀπεδεξασθε μου ' ουτ αυ οπως μη βοηθήσω ἔχω δεδοικα γάρ, μη ουδ οσιοναὶ παραγενόμενον δικαιοσυν' κακηγορουμεν' ἀπαγορευειν και η βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα και δυνάμενον φθέγγεσθαι κράτιστον Ουνουτως πως δυναμαι ἐπικουρεῖν αυτὴ ο τε υν Γλαυκων και οἱ αλλοι ἐδέοντο παντὶ τρόπω βοηθῆσαι και μηἀνεῖναι τον λόγον, ἀλλα διερευνήσασθαι τί τέ ἐστιν εκ τερον και περ της ωφελείας αυτοῖν τἀληθες ποτέρως ἔχει.

εἶπον ουν οπερ ἐμοὶ εδοξεν, τι ο ζήτημα, ἐπιχειρου- μεν ου φαυλον αλλ οξυ βλέποντος, ῶς ἐμοὶ φαίνεται. επειδὴ ουν ἡμεῖς οὐδεινοί, δοκεῖ μοι, ὴν δ' ἐγω, τοιαυτην ποιήσασθαι ζήτησιν αυτου, οῖανπερ αν εἰ προσέταξέ τις γράμματα σμικρὰ πόρρωθεν ἀναγνῶναι μὴ πάνυ ξυβλέπουσιν, ἔπειτά τις ἐνενόησεν , τι τα αυτὰ γράμματα

ἔστι που και ἄλλοει μείζω τε καὶ - μείζονι, ερμαιον αι ἐφάνη, οἶμαι, ἐκεῖνα πρῶτον ἀναγνόντας ουτως ἐπισκοπεῖν τα ἐλάττω, εἰ τα αυτ οντα τυγχάνει Πάνυ μεν ουν,

ἔφη λυδείμαντος ἀλλα τί τοιοsτον. Σώκρατες, ἐν τηπερι το δίκαιον ζητήσει καθορὰς Εγώ σοι, ἔφην, ἐρῶ. δικαιοσυνη, φαμέν, ἔστι μεν ἀνδρῖς ενός, ἔστι δέ που καὶολης πόλεως Πάνυ γε, ra ος Ουκουν μεῖζον πόλις

ενὸς ἀνδρός μεῖζον ἐφη Ἱσως τοίνυν πλείων αν δικαιοσυνη ἐν τω μείζονι ἐνείη και ράων καταμαθεῖν. i369 ουν βουλεσθε, πρῶτον ἐν ταῖς πόλεσι ζητήσωμεν ποιόν τι ἐστιν ἔπειτα υτως ἐπισκεψώμεθα και ἐν ἐνὶ κάστω, τὴν του μείζονος μοιότητα ἐν τη του ἐλάττονος ἰδία ἐπισκοπουντες. λλά μοι δοκεις, ἔφη, καλῶς λέγειν. ρουν, ν δ' ἐγώ, εἰ γιγνομένην πόλιν θεασαίμεθα λόγω, και τὴν δικαιοσυνην αυτῆς i δοιμεν αν γιγνομένην καὶ τὴν αδικίαν Tάχ' αν η δ ος Ουκουν γενομένου αυτου ἐλπὶς ευπετέστερον ἰδεῖν ο ζητουμεν; Πολυγε Θοκεῖ ουν χρῆναι ἐπιχειρῆσαι περαίνειν οἰόμαι μὲν γαρ Ουπιολίγου

57쪽

ἔργον αυτ εἶναι σκοπεῖτε ουν. Ἐσκεπται, ἔφη λυδείμαντος αλλὰ μη ἄλλως ποίει. XI. θνεται τοίνυν, νδ εγώ, πόλις ώς θώμαι, ἐπειδη τυγχάνει ημῶν εκαστος ουπιαυτάρκης ἀλλα πολλῶν ἐνδεής η τίν' οἰει ἀρχὴν ἄλλην πόλιν οἰκίζειν Ου- δεμίαν, φδ ος Ουτω δη ἄρα παραλαμβάνων ἄλλος ἄλλον ἐπ ἄλλου, οὐδ' ἐπ ἄλλου χρεία, πολλῶν δεόμενοι, πολλους εἰς μίαν οἴκησιν ἀγείραντες κοινωνούς τε καὶ βοηθυυς, ταύτy u ξυνοικία θεμεθα πόλtν ονομα. η γάρ; Πάνυ μεν ουν Μεταδίδωσι δη ἄλλος ἄλλω, εἰ τι μεταδίδωσιν η μεταλαμβάνει οἰόμενος αὐτω ἄμεινον εἶναι.

Πάνυ γε Ἱθι δή, ην δ' ἐγω, τω λόγω ἐξ αρχῆς ποιῶμεν

πόλιν ποιήσει δε αὐτήν, ως ἔοικεν, ψημετέρα χρεία Πῶς ου 'Aλλὰ μην πρώτη γε και μεγίστη των χρειῶν ἡ της τροφῆς παρασκευὴ του εἰναί τε και χν ενεκα Παντάπασί γε Λευτερα δη οἰκήσεως, τρίτη δὲ ἐσθῆτος καὶ τῶν τοιούτων Ἐστι ταῶτα. Φέρε δή, ῆν δ εγώ, πῶς ἡ πόλις ἀρκέσει επὶ τοσαύτην παρασκευήν ἄλλο τι γεωργὰς μεν εἷς, ὁ δὲ οικοδόμος, ἄλλος δε τις υφάντης ῆ καὶ σκυτοτόμον αὐτόσε προσθήσομενέ τιν' ἄλλον τῶν περι το σῶμμα θεραπευτήν Πάνυ γε μη δ' ἀνῆγε αναγκαιοτάτη πόλις ἐκ τεττάρων ῆ πέντε ανδρῶν Φαίνεται. Π δὴ κουν ενα καστον τούτων δεῖ τλαυτολεργον ἄπασι κοιμνὸν κατατιθέναι Οιον τον γεωργὸν ενα οντα παρασκευάζειν σιτία τέτταρσι και τετραπλάσιον χρόνον τε και πόνον

ἀναλίσκειν επὶ σίτου παρασκευu , καὶ ἄλλοις κοινωνεῖν; ἀμελήσαντα αυτ μόνον τέταρτον μέρος ποιεῖν τοs- του του σίτου ἐν τετάρτω μέρει του χρόνου, τα δὲ τρία το 370μεν ἐπὶ τη της οἰκίας παρασκευῆ διατρίβειν, το δε ιματίου, το δὲ ποδημάτων, και η ἄλλοις κοινωνosντα

πράγματα ἔχειν, ἀλλ αυτὸν δι' αυτὰν τὰ αυτοεπράττειν κα ὁ Ἀδείμαντος ἔφη Ἀλλ' ἴσως, ἁ Σώκρατες,

58쪽

ουτω ρῆον λ είνως ουδέν , ν δ' ἐγώ, μὰ is c τοπον. εννοῶ γαρ καὶ αυτος εἰπόντος σos, τι πρῶτον μεν φυε- ται ἐκαστος ου πάνυ ομοιος κάστω, αλλὰ διαφέρων τηνφυσιν, αλλος ἐπ' ἄλλου ἐργου πρῆξιν η υ δοκεῖ σοι; ροοιγε T δέ πότερον κάλλιον πράττοι ἄν τις εἷς ων

πολλὰς τέχνας εργαζόμενος, τοταν μίαν εIς Πωταν η δ' δς, εἷς μίαν 'Aλλὰ μήν, οἶμαι, καὶ τόδε δῆλον, ώς, ἐάν τίς τινος παρῆ ἐργου και9όν, διόλλυται φλον γάρ. υγάρ, οἶμαι, ἐθέλει το πραττόμενον την του πράττοντος σχολην περιμένειν, ἀλλ' ανάγκη τον πράττοντα τω πρατ- τομένω ἐπακολουθεῖν μη ἐν παρέργου μέρει. νάγκη.Εκὰ τουτων πλείω τε ἔκαστα γίγνεται και κάλλιον καὶ ὐαον, i ταν εις ἐν κατὰ φυσιν και ἐν καιρῶ, σχολὴν των ἄλλων ἄγων, πράττ)ὶ Παντάπασι μὲν ουν Πλειόνων δ', ω δείμαντε, δει πολιτῶν τεττάρων ἐπὶ τὰς παρασκευὰς ων ἐλίγos επι ὁ γὰρ γεωργός, ς ἔοικεν, ου αυ- τος ποιησεται ἐαυτῶ το ἄροτρον, εἰ μέλλει καλὰν εἰναι. D ουδε μινυην ουδε ταλλα οργανα σα περὶ γεωργίαν Ουδ αυ ὁ οἰκοδόμος πολλῶν δε και τούτω δεῖ ἰσαυτως δ' ὁ υφάντης τε και ὁ σκυτοτόμος Ἀληθη. ἔκτονες δηκαὶ χαλκῆς καὶ τοιουτοί τινες πολλοὶ δημιουργοί, κοινωνοὶ ημῖν του πολιχνίου γιγνόμενοι, συχνον αυτὰ ποιου- σιν Πάνυ μεν ουν 'Aλλ' ου ἄν πω πάνυ γε μέγα τι εχ, oi δ' ἔ αὐτοῖς βουκόλους τε καὶ ποιμένας τους τε ἄλ- λους νομέας προσθειμεν, να οῖ τε γεωργοὶ ἐπι το ἀρουν ἐχοιεν osς οι τε οικοδόμοι προς τὰς ἀγωγὰς μετὰ των γεωργῶν χρῆ0θαι,ποζυγίοις, φάνται δὲ καὶ σκυτοτόμοι

δόρμασί τε καὶ ἐρίοις Ουδέ γε, χ'ίς, σμικρὰ πόλις ἀνεχ ἔχουσα πάντα ταsτα. λλὰ μήν, ν δ' ἐγώ, κατοικίσαι γε αὐτην την πόλιν εις τοιοὐτον τόπον ου ἐπεισαγωγίμων μ' δεήσεται, σχεδόν τι ἀδύνατον 'Aδύνατον γάρ. I οσδεήσει ἄ9α ἐτι και αλλων or ἐξ ἄλλης πόλεως αυτῆ

59쪽

κομίσουσιν ων δεῖται. εησει. Καὶ μην κενος α 44 διάκονος, μηδὲν αγων ων κεῖνοι δεονται, παρ' ων αν κομίζωνται πιαν αὐτοῖς χρεία, κενος απεισιν η γαρ 37sAοκεῖ μοι. 1εῖ δη τα οἰκοι μη μόνον εαυτοι ποιεῖν ἱκανά. ἀλλα καὶ οἱ καὶ Oσα κείνοις, αν δέωνται. νεῖ

γάρ Πλειόνων δη γεωργῶν τε καὶ των ἄλλων δημιουργῶν δεῖ ημῖν ri πόλει Πλειόνων γάρ Και δη καὶ των ἄλλων διακόνων που τῶν τε εἰσαξόντων καὶ ἐξαξόντωνεκαστα ουτοι δε εἰσιν ἔμποροι γάρ; Ναί. Καὶ ἐμπόρων δη δεησόμεθα Πάνυ γε Ιαι ἐὰν μεν γε κατὰ θαλατταν τεμπορία γίγνηται, συχνῶν καὶ ἄλλων προσδεη-σεται τῶν ἐπιστημόνων τῆς περὶ την θάλατταν ἐργασίας.

Συχνῶν μέντοι.

XII. T δε δη ἐν αυτθὰρ πόλει πῶς ἀλλήλοις μεταδώσουσιν νάν καστοι ἐργάζωνται; ων διενεκα καὶ κοινωνίαν ποιησάμενοι πόλιν ωκίσαμεν Aῆλον δη η δ' oς, ὁτι πωλοsντες καὶ ἀνούμενοι Ἀγορὰ δη μῖν καὶ νόμισμα ξυμβολον της ἀλλαγῆς νεκα γενησεται εκ τούτου. Πάνυ μεν ουν. ν ουν κομίσας ὁ γεωργὸς εἰς την ἀγοράν τι ν ποιεῖ τις ἄλλος τῶν δημιουργῶν η εἰς τον αυτὰν χρόνον κ τοι δεομενοι τὰ παρ' αὐτου ἀλλάξασθαι, αργήσει της αυτου δημιουργίας καθημενος ἐν ἀγορὰ Ουδαμῶς, η δ ος, ἀλλ' iσὶν ο τοsτο ορῶντες εαυτοὐς ἐπι την διακονίαν τάττουσι ταύτην, ἐν μὲν ταῖς ὀρθῶς οἰκουμέναις πόλεσι σχεδόν τι οι ἀσθενέστατοι τὰ σωματα και ἀχρεῖοί τι ἄλλο εργον πράττειν αυτο γὰρ δε μενοντας αυτοὐς περ την ἀγορὰν τὰ μὲν ἀν ἀργυρίου ἀλλάξασπαι τοῖς τι δεομένοις ἀποδόσθαι, τοῖς δὲ ἀντὶ αυ αργυρίου διαλλάττειν, ὁσοι τι δέονται πρίασθαι Αὐτηαρα ην δ' ἐγώ, η χρεία καπηλων ημῖν γένεσιν εμποιειτοὶ πόλει. -υ καπηλους καλοsμεν οὐ προλώνην τε καὶ ποάσιν διακονοοντας ἱδρυυένους εν ἀγορῶ, τοὐς δε πλω

60쪽

τινες, ῶς ἐγφμαι, εἰσὶ καὶ αλλοι διάκονοι οῖ αν ταμεν της διανοίας μη πάνυ ἀξιοκοινώνητοι ωσι, την δὲ του σώματος ἰσχυν ικανην ἐπὶ τους πόνους ἔχωσι πι οῖ δη πωλοsντες την της ἰσχύος χρείαν, την τιμην ταύτην μισθον κα- λοsντες, κεκληνται, ώς εγωμαι μισθωτοί η γαρ Πάνυμεν ουν Πληρωμα δη πόλεως εἰσιν. ώς ἔοικε, και μισθω- τοι Θοκεῖ μοι. ρ' ουν, ω δείμαντε, δη μῖν ηὐξηται πόλις, στ' εἶναι τελεα Ἱσως. os os αν ποτε ἐναυτὴ εχ η τε δικαιοσύνη και η αδικία; καὶ τίνι ἀμα ἐγγε-372 νομεντων εσκεμμεθα ργὼ μεν εφη, ου ἐννοῶ, ω Σώκρατες, εἰ μη που εν αυτῶν τούτων χρεία τινὶ τῆ προς αλλήλους υλλ' ἴσως ην δ' ἐγώ, καλῶς λέγεις καὶ σκε- πτεον γε καὶ ου ἀποκνητέον πρῶτον os σκεψώμεθα τίνα τρόπον διαιτήσονται οἱούτω παρεσκευασμένοι ἄλλο τιή σῖτόν τε ποιοsντες καὶ οἶνον καὶ ἱμάτια και ποδήματα, και οἰκοδομησάμενοι οἰκίας, θέρους μεν τα πολλὰ γυμνοί τε καὶ ανυπόδητοι ἐργάσονται, του δὲ χειμῶνος ήμφιεσμίνοι τε καὶ υποδεδεμένοι ἱκανῶς θρέψονται δὲ εκ μεν τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ε δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα ταμεν πέφαντες, ταχε μάξαντες μάζας γενναίας καὶ ἄρτους ἐπὶ κάλαμόν τινα παραβαλλόμενοι φύλλα καθαρά, κατακλινέντες ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων μίλακί τε καὶ μυρρίναις, εὐωχήσονται αυτοί τε καὶ τα παιδία, ἐπιπίνοντες τοs οἴνου, ἐστεφανωμένοι καὶ ὐμνοsντες τους θ εούς, δίως ξυνόντες ἀλλήλοις, οὐχ υπερ τὴν Οὐ- σίαν ποιούμενοι τους παιδας, εὐλαβουμενοι πενίαν η πόλεμον;

XIII Kαι ὁ Γλαύκων ὐπολαβών, υνευ οψου, ἔφη, ως ἔοικας, ποιεῖς τους ἄνδρας ἐστιωμένους 'Aληθῆ, ην δ' ἐγώ, λέγεις ἐπελαθόμην ὁτι καὶ ο φον εξουσιν ἄλας τε δῆλον τε και ἐλάας καὶ τυρόν, καὶ βολβοός κα λάχανα.