Republic of Plato

301쪽

0. I. Αιτὸς δη λοιπός, ν δ εγω, ὁ τυραννικος ἀνὴρ 571

σκεφασθαι, πῶς τε μεθίσταται εκ δημοκρατικου γενόμενός τε ποῖός τις εστιν καὶ τινα τρόπον ζῆ, ἄθλιον μακύριον Λοιπος γαρ υ ετ ουτος, φη. οἶσθ' οὐν ην

καὶἰσαι εἰσίν ου μοι δοκοῖμεν ἱκανως διyρ0σθαι τούτου δ' ενδεῶς χοντος, σαφεστερα εστα η ζητησις ου ζητοῖ Bμεν Οὐκοῖν η δ' ς ετ εν κάλω δ; Ιάνυ μεν ουπι καισκοπε γε ο εν αυταῖς βούλομαι ἰδεῖν. εστιν δε τόδε.των η αναγκαίων δονῶν τε καὶ πιθυμιων δοκοῖσί τινες μοι εἶναι παράνομοι, αι κινδυνευουσι με εγγίγνεσθαι παντί, κολαζόμενα δε πό τε των νόμων καὶ των βελτιόνωνεπιθυμιῶν μετὰ λόγου νιων μεν νθρωπων η παντάπaσιν

ἀπαλλάττεσθαι δε λίγα λείπεσθαι καὶ σθενεις των εἰσχυρότεραι καὶ πλείους Λεγεις δε καὶ τίνaς, φη, ταύτας Τὰ περὶ τολύπνον, ην δ' ἐγώ, εγειρομενας, ταντο μεν ἄλλο της ψυχῆς εἴδy δσον λογιστικὸν καὶ μερον καὶ ἄρχον κείνου, το δε θηριῶδες τε καὶ ριον σίτων μέθης πλησθεν, σκιρτα τε καὶ ἀπωσάμενον τον πνον τ' ἰέναι καὶ ἀποπιμπλάναι τα αυτο ηθη οἶσθ' τι

ἔτ' ἐν καλλα ἔτ ἐγκαλω A. A. EP. 18

302쪽

D μητρι τε γαρ ἐπιχ ειρεῖν μίγνυσθαι, Δ οἴεται, οὐδεν κνεῖαλλω τε τωοῖν ἀνθρωπων κα θεων και θηρίων, μιαιφονεῖν τε τιουν, βρωματος τε ἀπεχεσθαι μηδενός κα ενι λόγωούτε Pota οὐδε ε λείπει ού ἀναισχυντίας 'Aληθε- στατa, φη, λεγεις. Oταν δε γε, οἶμαι, γιεινῶς τις εχ ηαὐτος υτου καὶ σωφρονως καὶ ις τον πνον γ τολογιστικον μεν γείρας αυτου καὶ στι σας λόγων καλῶν καὶ σκεψεων. εἰς σύννοιαν αὐτος αὐτοῦ ἀφικόμενος, τονεπιθυμητικο δε μητε ενδεία δούς μητε πλησμονὴ, πως

572 αν κοιμηθι και η παρεχη θόρυβον τω Ῥελτίστω χαῖρον

λυπούμενον, ἀλλ εα αυτο καθ' ίτο μόνον καθαρον σκοπεῖν καὶ ρεγεσθαί του και αἰσθάνεσθαι - οἶδεν, λὶ ι ων γεγονOτων ' οντων η καὶ μελλόντων, σαύτως δεκα το θυμοειδες πραύνας καὶ μη τισιν εις οργα ελθων κεκινημενω τω θυμω καθεύδri, αλλ' ἡσυ χύσας με τω δύο εἰ δη, το τρίτον δε κινησας, εν ω το φρονεῖν εγγίγνεται,ούτω ἀναπαυηται, οἶσθ' οτι της τ αληθείας ε τω τοιουτω μάλιστα πτεται καὶ κιστα παράνομοι τοτε αἱ ψεις φαντάζοντα των νυπνίων ΙΠαντελως μεν ουν, εφη, οἶμαιουτω. αὐτα μεν τοίνυν επὶ πλεον ξηχθημεν εἰπεῖw δε βουλόμεθα γνῶναι, τόδ' ἐστιν, Δ ἄρα δεινόν τι καὶ ἄγριον και ἄνομον πιθυμιων εἶδος κάστω νεστι, και πάνυ δοκουσιν μῶν νίοις μετρέοις εἶναι τοὐτο δε ἄρα ν τοῖς ἴπνοις γίγνεται ενδηλον ει οὐν τι δοκῶ λέγειν καισυ χωρεῖς, ἄθρει Ἀλλα συγχωρῶ.II Tὸν τοίνυν δημοτικον ἀναμνησθητι iἶον Ἀφαμενσεῖναι. ην δε που γεγονὼς εκ νέου πο φείδωλω πατρὶ τεθραμμένος, τὰς χρηματιστικὰς επιθυμίας τιμῶντι μονας, τὰς δε μη ἀναγκαίους, ἀλλα παιδιὰς τε και καλλωπισμοῖενεκα γιγνομενα ἀτιμάζοντι. γάρ; Ἀαι Συγγενόμενος

303쪽

δε κομψοτεροι ἀνδράσι καὶ μεστοῖς ν ἄρτι διηλθομεν ἐπιθυμιων όρμησας εἰς βριν τε πασαν και το ἐκείνων εἶδος μίσει της του πατρὰς φειδωλίας, φυσιν δε των διαφθειρόντων βελτίω εχων ἀγόμενος ἀμφοτέρωσε κατεστη Dεἰς μεσον ἀμφοῖν τοῖν τροποι καὶ μετριως V, ως ετο, εκάστων ἀπολαύων ούτε ἀνελευθερον ουτε παράνομον βίον ζῆ, δημοτικος ξ λιγαρχικοῖ γεγονως 'Hν γάρ, εφη, καὶ εστιν αἴτη λδόξα περὶ τον τοιουτον. Θες Oινυν,

ην δ εγω, πῶλιν του τοιούτου ηδ πρεσβυτερου γεγονότος νεον ὀ εν τοῖς τούτου λήθεσιν τεθραμμενον Τιθημι. Τίθει τοίνυν καὶ τ αυτὰ κεῖνα περὶ αὐτον γιγνομενα, απερ και περὶ τον πατερ αυτοὶ ἀγομενόν τε ει πασαν Σπαρανομίαν, νομαζομενη δ πο των ἀγόντων λευθερίαν Gπασαν, βοηθουντά τε ταῖς εν μεσω ταύταις πιθυμίαις πατερα τε καὶ τους ἁ λους οικειους, τους δ' ὁ παραβοηθοῖντας ταν δ ελπίσωσιν οι δεινοι μάγοι τε καὶ τυραννοποιοὶ ουτοι μη λως τον νεον καθεξειν, ερωτά τινα αὐτω μη χανωμενους εμποιῆσαι προστάτην των ἀργῶν και τὰ τοιμα διανεμο μενων πιθυμιῶν, πόπτερον καὶ 573μεγαν κηφηνά τινα η τί ἄλλο οἴει εἶναι τον των τοιουτων ωτα; UOε εγωγε, ' O Oς, αλλ η τουτο. υκουν τανπερ αὐτον βομβοῖσα α ἄλλαι πιθυμίαι, θυμιαμάτων τε γεμουσαι καὶ μύρων και στεφανων κα οἴνων καὶ των νταῖς τοιαύταις συνουσίαις ἡδονῶν ἀνειμενων, πι τ εσχγα- τον αύξουσαι τε καὶ τρεφουσαι πόθου κεντρον εμποιησωσι

τω κηφῆνι, τότε δη δορυφορεῖταί τε πο μανίας και ιστρὰ Βουτος ο προστάτης της ψυχης, και εάν τινας εν αὐτῶ δόξας η πιθυμίας λάβη ποιουμενα χρηστὰς και ετιεπαισχυνομενας' ἀποκτείνει τε και ξω θεῖ παρ' αὐτο εως ἄν καθηρη σωφροσύνης, μανίας δε πληρώσ επακτοῖ.ΓΙαντελῶς, φη, τυραννικοῖ ἀνδρος λεγεις γενεσιν 'Αρ'

304쪽

Ουν, ν δ εγω, H το πύλαι διὰ το τοιουτον τύρaννος ' Ερως λεγεται, Κινδυνεύει, φη Oὐκοῖν, ω φίλε, ειπον, σκαὶ μεθυσθεις νη τυραννικόν τι φρόνημα ἴσχει ''Iσχειγώρ. Και μην ὁ γε μαινόμενος και ποκεκινηκως υμόνον νθρώπων λ λὰ καὶ θεῶν ἐπιχ ειρεῖ τε και ελπίζει

δυνατὸς εἶναι ρχειν Καὶ μάλ φη. Τυραννικὸς δὴ ῆν Γ γω, es δαιμόνιε, ἀνὴρ ἀκριβῶς γίγνεται, ταν η φύσει λεπιτηδεύμασιν δε ἀμφοτεροις μεθυστικός τε καὶ ρωτικὸς

και μελαγχολικος γενηται II αντελῶς μεν ουν. III. Γίγνεται μεν si εοικεν, ἴτω, και τοιοῖτο ἄνηρ '

ζῆ δε δὴ πῶς T των παιζόντων, φη, Οὐτ συ και μοὶ ερεῖς. Λεγω δή, φην οἶμαι γὰρ, το μετὰ τοὐτ εορταὶ γιγνονται παρ αὐτοῖς και κῶμοι και θαλίαι και ταῖραι και τὰ τοιαῖτα πὰντα, ν Eρως τύραννος ενδον οἰκων διακυβερνα τὰ της ψυχῆς παντα 'Aνάγκη, φη Ἀρ' ουν υ πολλαὶ και δειναὶ raραβλαστάνουσιν πιθυμ&ιημέρας τε και νυκτὸς κάστης, πολλῶν δεόμεναι ΓΙολλαὶ μεντοι Ταχλύρα ναλίσκονται ἄν τινες σι πρόσοδοι.

δρας εννενεοττευμενας, τους δ' σπερ π κεντρων λαυ- νομενους των τε Ἀλλων Ἀπιθυμιῶν και διαφερόντως παυτυλτο ερωτος, πάσαις ταῖς ἄλλαις σπερ δορυφόροις ηγουμένου, οἰστρῶν καὶ σκοπεῖν, τίς τι εχ ει, ὁ δυνατὸν

'Aναγκαῖον δὴ πανταχόθεν φέρειν, ε μεγάλαις δῖα τὰ

και δύναις ξυνεχεσθαι. 'Aναγκαῖον. 'Aμ ουν σπερ αἱ εν αὐτω δονα Ἀπι γιγνομεναι των ρχαιων πλέον εἶχον και τὰ κείνων ἀφyροῖντο, ἴτω καὶ αυτὸς ξιώσει νεώτερος ων πατρός τε καὶ μητρὸς πλεον εχ ειν και ἀφαιρεῖσθαι, εὰν το αυτοὶ μερος ἀναλώσy, ἀπονειμώμενος των ὁ ρ δἐ A. Eme Canaphieli: νὴ codd. θαλίαι IIci θάλεια A.

305쪽

πωσιν, αρ' O τ μεν πρῶτον επιχειρο αν κλεπτειν a B

ἀπατῶν τοὐς γονεας Ιώντως. O πότε δε η δύναιτο, ἁρπάζοι, καὶ βιάζοιτο μετὰ τουτο οἶμαι, φη. 'Aντε- χομενων δη καὶ μαχ ομενων ἁ θαυμάσιε, γεροντός τε καὶ γραος ρ ευλαβηθείη ἄν καὶ φείσαιτο μη τι δρὰσα των τυραννικῶν Ου πάνυ η δ' ς εγωγε θαρρῶ περὶ τῶν γονεων του τοιούτου. Ἀλλ', 'Aδείμαντε, προς Διος,

ενεκα νεωστὶ φίλης και υ αναγκαια εταιρας γεγονυιας

την πάλαι φίλην καὶ ἀναγκαίαν μητερα η νεκα ραίου νεωστὶ φιλου γεγονOτος ου αναγκαιου O ἄωρον τε και ἀναγκαῖον πρεσβύτην πατερα καὶ τῶν φίλων ἀρχαιοτατον δοκεῖ ἄν σοι ὁ τοιοῖτος πλη yaις τε οὐναι καὶ καταδουλώσασθαι ἄν αυτούς π κεινοις, ει εἰς την αὐτην οἰκιαν

ἀγάγοιτο Ναὶ μαχία, η δ ες. φόδρα γε μακάριον, νδ εγώ, εοικεν εἰναι το τυραννέκον ον τεκεῖν. ΓΙάνυ ,εφη Τί δ', ταν δ τα πατρος καὶ μητρος επιλείπy o D τοιουτον, πολ δε ηδ ξυνείλεγμενον εν αὐτω ν το τῶν ηδονῶν σμῆνος, οὐ πρῶτον μεν οικιας τινος φαφεται τοίχου ' τινος οὐ νύκτωρ ιόντος του ματίου, μετὰ δεταῖτα ἱερόν τι νεωκορησεις καὶ ε τούτοις δ πβσιν, ς πάλαι εἶχεν δόξας εὐπαιδὸς περι καλῶν τε και αισχρῶν,

τὰς δικαίας ποιουμενας, αἱ νεωστ εκ ουλεια λελυμεναι, δορυφοροῖσαι τον ερωτα, κρατησουσι μετ κείνου, αἴ πρότερον μεν ναρ λύοντο εν πνω, τε ν ὐτος τι πὰ Eνωοις τε και πατρὶ δημοκρατούμενος εν αυτω τυραννευθεις δε π ερωτος, οἷος λιγάκις γίγνετο ναρ, παρτοιοῖτος αε γενόμενος, ἴτε τινος φόνου δεινοῖ ἀφέξεται οἴτε βρώματος οὐτ εργου, λλ. τυραννικῶς εν αὐτω 475ερως εν πάσy νaρχία και νομία ζῶν, τε υτὸς νμόναρχος, τον χοντά τε αυτὰν σπερ πόλιν ἄξει επὶ πῶσαν τόλμαν, ὁθεν αὐτόν τε και τον περι αυτὸν θόρυβον

306쪽

θρεψει τον μεν ξωθεν εἰσεληλυθότα ἀπο κακης ὁμιλίας, τον δ' ενδοθεν π των aυτῶν τρόπων και εαυτοί ἀνεθεντακα ελευθερωθεντα η οὐχ οἶτος ὁ βίος του τοιούτους οἶτος μεν οἶν, φη. Ea αν μεν γε, ν δ εγώ, λίγοι ιντοι οὐτοι εν πόλει σι καὶ το λλο πλῆθος σωφρον xj, εξελθόντες αλλον τινα δορυφοροῖσι τύραννον η μισθοὐεπικουροῖσιν, ἄν που πόλεμος δε εα δ' εν εἰρηνη τε καιησυχία γενωνται, αυτοὶδη εν ν πόλει κακὰ δρῶσι σμικρὰ πολλά. α ποῖα δὴ λεγεις; οἷα κλεπτουσι, τοιχωρυ- χοῖσι βαλλαντιοτομοῖσι, λωποδυτοῖσιν, ἱεροσυλοὐσιν, ἀνδραποδίζονται εστι δ' τε συκοφαντοὐσιν, εὰν δυνατοὶ ῶσι λέγειν, και φευδομαρτυροῖσι και δωροδοκοῖσιν Σμισκρά γ , ἔφη, κακα λεγεις, a ολι γοι σιν ι τοιοὐτοι Τὰ

γαρ σμικρά, ν δ εγώ, προς τὰ μεγάλα σμικρὰ στιν καὶ ταὐτα δὴ πάντα προς τύραννον πονηρία τε κaι θλιότητι, πόλεως, το λεγόμενον, οὐδ' ἴκτa βάλλει. ταν γαρ δὴ

πολλοὶ ν πόλει γένωνται ι τοιοὐτοι και λλοι οι ξυνεπόμενοι αὐτοῖς καὶ αἴσθωνται εαυτῶν το πλῆθος, τότε Οὐτοί εἰσιν τον τύραννον γεννῶντες μετὰ δήμου ἀνοίας,εκεῖνον, ς ὰν αυτῶν μάλιστα αυτὸς εν aύτω μεγιστον aὶ πλεῖστον εν τ ψυχη τύραννον εχη. Εἰκότως γ', εφη ' τυραννικώτατος γὰρ ἄν εἴη οὐ κοὐν ὰν μεν κόντες, πείκωσιμ εὰν δε μ' επιτρεπ9 η πόλις, σπερ τότε μητερα και πατερα κόλαζεν, ἴτω πάλιν θν πατρίδα εὰν Οἶός' , κολάσεται πεισαγόμενος νεους ταίρους, και πὰτούτοις δὴ δουλεύουσαν την πάλαι φίλην μητρίδα τε, Κρῆτες φασι, καὶ πατρίδα ξει τε και θρέψει καὶ τοὐτο δὶ, τυ τελος ν εἴη τ' Ἀπιθυμίας τοὶ τοιούτου ἀνδρός. Toὐτο, η δ ος, πανταπασί γε Oυκοὐν η δ εγώ, ἴτοί γε τοιο se γίγνονται ἰδία και πρὶν ἄρχειν πρῶτον μεν οἷς ἄν ξυνῶσιν. - κόλαξιν χαυτῶν ξυνόντες και πὼν ετοίμοις 5764πηρετεῖν, τεὰν τού τι δεωνται, αὐτοὶ ποπεσόντες, πάντα

307쪽

σχ ματα τολμωντες ποιεῖν ως οἰκεῖοι, διαπραξaμενοι εαλότριοι Καὶ σφόδρα γε 'Ei παντὶ ἄρα τω βίω ζῶσι φίλοι μεν ουδεποτε οὐδενί, ἀεὶ δε του δεσπόζοντες

δουλευοντες αλλω, ελευθερίας δε καὶ φιλίας ληθους τυραννικὴ φύσις αεὶ ἄγευστος ΙΠάνυ μεν ουν. ρ ουν Ουκ ρθῶς αν του τοιούτους ἀπίστους καλοῖμεν ΙΠῶς δου Καὶ μην αδίκους γε ς οἷόν τε μάλιστα, εἴπερ ορθῶς εν τοῖς πρόσθεν μολογήσαμεν περὶ δικαιοσύνης, ιον Βεστιν. Ἀλλ μην η δ' ς, ρθῶς γε Κεφαλαιωσώμεθα

τοίνυν ην δ' ἐγώ, τον κάκιστον εστιν δε που, οἷον ναρ διήλθομεν ος, ἴπαρ τοιοῖτο ν ΙΠάνυ μεν ουν Οὐκοὐνουτος γίγνεται ος αν τυραννικώτατος φύσει ν μοναρ ὶσy, καὶ σω ν πλείω χρόνον εν τυραννιδι βιῶ, τοσούτωμὼλλον τοιοῖτος 'Aνάγκη, φη διαδεξάμενος το λόγον ὁ

Γλαύκων. IV. Ἀρ ουν, ν δ εγω ο α φαίνηται πονηρότατος, καὶ ἀθλιώτατος φανησεται; καὶ ο αν πλεῖστον χοόνον cκα μάλιστα τυραννεύση, μάλιστά τε καὶ πλεῖστον χρόνον τοιοῖτος γεγονως' ἀληθείας τοι δε πολλοῖς πολλα και δοκεῖ 'Aνὰγκη, φη, αὐτα οὐν ἴτω εχειν Ἀλλο τι Ουν, ν δ εγώ, ὁ γε τυραννικος κατα την τυραννουμενην πόλιν ν εἴη μοιότητι, δημοτικος δε κατὰ δημοκρατου- μενην, και οι ἄλλοι ἴτω Τί μην οὐκos o τι πόλις προς πόλιν αρετ καὶ εὐδαιμονία, τοὐτο και ἀνηρ προς

τουναντίον, φη , με γαρ αρίστη, η δε κακιστη Ουκερήσομαι, ἐπον, ποτεραν λεγεις δῆλον γαρ αλλ' εὐδαιμονίας τε α και θλιότητος σαύτως η ἄλλως κρίνεις και μὴ εκπληττώμεθα προ τον τύραννον ναοντα βλεποντες, μηδ' ει τινες λίγοι περὶ κεῖνον, αλλ' ς χρη λην την πόλιν εισελθόντας θεάσασθαι, καταδύντες Ε

308쪽

τεται τοῦ της των τυραννικῶν προστάσεως ην προς τους

εξω σχηματίζοντaι, λλ' ἱκανῶς διορα εἰ υν ἰοίμην δεῖνεκείνου πάντας μὰς ἀκούειν, του δυνατο μεν κρῖναι, ξυνωκηκοτος δε ε τω αὐτω καὶ παραγεγονότος εν τε ταῖς κατ οἰκιαν πράξεσιν, ὼς προς κάστους τους Oικείους χει,εν οἷς μάλιστα γυμνος ν φθείη της τραγικῆς σκευης, καιεν αὐ τοῖς δημοσίοις κινδύνοις, και αὐτα πάντα δόντα κελεύοιμεν εξαγγελλειν, πῶς χει ευδaιμονίας και ἀθλιότητος τύραννος προς τους ἄλλους 'Oρθότατ αν, φη, καιταῖτα προκαλοῖο Βουλε ουν, ν δ εγώ, προσποιησωμεθα ημεῖς εἶναι των δυνατῶν αν κρῖναι και ηδ εντυχόντων τοιούτοις, να εχωμεν στις ἀποκρινεῖται ἁ ερωτῶμεν; ΓΙ νυ γε.

V. 'Iθι δη μοι, ἔφην, ἄδε σκόπει την μοιότητα ἀναμιμν9σκόμενος της τε πόλεως και το ἀνδρός, ἴτω καθ' εκαστον εν μερει ἀθρῶν, τα παθήματα κατερο λεγε. Τὰ ποῖα εφη. IJρῶτον μεν, ν δ εγώ, ῶς πολιν ειπεῖν, ελευθερα η 0ύλην την τυραννουμενην ερεῖς Ω. Οἶo τ εφη, μάλιστα δούλην. Καὶ μην ρας γε εν αυτὴν δεσπότας καὶ λευθερους. ρῶ, φη, σμικρόν γε τι τοὐτο τ δε

ολον, ς επος εἰπεῖν, ε αὐτῆ και το πιεικεστατον τίμως

309쪽

φόβου γεμει ἄρ ου ανάγκη την γε τοιαύτην πολιν τον τε τοιουτον ἄνδρας Ιολλη γε 'Oδυρμούς δε και στεναγ- μους καὶ θρηνους και ἀλγηδονας οἴει ν τινι αλλη πλείους εἴρησειν, Ουδαμως. Emi νδρὶ δε ἡγεῖ τα τοιαῖτα εν ἄλλω τινι πλείω εἰναι η εν ω μαινομενω πο πιθυμιῶν τε και ρώτων τούτω τω τυραννικω ΓΙῶς γαρ αν; φη. Εἰς πάντα δη, ἐμαι, αὐτή τε καὶ ἄλλα τοιαῖτα ἀπο- Bβλεφας την γε πόλιν των πόλεων ἀθλιωτάτην κρινας.

ἀνδρος ὁ του τυραννικοὐ τί λεγεις εις αὐτα αὐτα ἀποβλεπων Μιακρῶ, εφη, ἀθλιώτατον εἶναι των ἄλλων ἄπύν-

μαλα τω τοιουτω λογω σκοπεῖν. περι aρ τοι οὐ μεγίστου

310쪽

σιν τοῖς τυρώννοις, το πολλῶν ἄρ ιν διαφερε δε το ἐκείνου πληθος Ata φερε γήρ. οἶσθ' ουν τι υτοι, aδεῶς χουσέ κα ου φοβουνται τους οἰκετας Τί a αν φοβοῖντο οὐδεν, ἐπομ' ἀλλα το αἴτιον εννοεῖς Naι'Oτι γε πῶσα η πόλις ενι χκύστὴ βοηθεῖ των ἰδιωτῶν. Καλῶς, ν δ εγω, λεγεις. τί δεῖ εἴ τέ θεῶν νδρα να, δτω στιν νδράποδα πεντηκοντα η πλείω, αρας ε της πόλεως αυτόν τε και γυναῖκα καὶ παιδας θείη εἰς ρημίαν μετὰ τῆς Γλλης ουσίας τε κα των οἰκετῶν, που αὐτω μηδεὶς των λευθερων μελλοι βοηθήσειν, ε ποίω ν τινι καὶ πόσω φόβω οἴει γενεσθαι αὐτον περί τε αυτοῖ καὶ παίδων και γυναικός, μη ἀπόλοιντο πο των οἰκετῶν 'Eν579 παντί, λδ ος εγωγε οὐκοὐν Ἀναγκὰζοιτο αν τινας δηθωπευειν at των των δούλων, και πισχνεῖσθαι πολλὰ καιελευθεροῖν οὐδε δεόμενος, και κόλαξ αὐτοις αν θεραπόντων ἀναφανείη Πολλη νάγκη, φη, αὐτω, -πολωλεναι Τί δ', εἰ καὶ λλους, ην δ' ἐγώ, ὁ θεὸς κύκλω κατοικίσειεν - γείτονας πολλοὐς αὐτω, ι μη ἀνεχροιντο, εἴ τις αλλος

ἔλλου δεσπόζειν ξιοῖ, ἀλλ εἴ πού τινα τοιουτον as βύ-

νοιεν, ταῖς σχάταις τιμωροῖντο τιμωρίαις; Eτι αν, φη, οιμαι, μαλλον εν παντι κακοῖ λ', κυκλω φρουρουμενος ὐπο πάντων πολεμιων Ἀρ υν υκ εν τοιούτω μεν

δεσμωτηρίω δέδεται ὁ τύραννος, φύσει ν Io διεληλύθαμεν, πολλων και παντοδαπῶν φόβων και ρώτων μεστός λίχνω δε οντι ἴτω την ψυχην μόνω των ε τὶ πόλει οἴτε

ἀποδημησαι ξεστιν υδαμόσε ού τε θεωρῆσαι ὁσων δὴ καιοἱ ἄλλοι λεύθεροι πιθυμηταί εἰσιν, καταδεδυκὼς δε εν β