The resultant Greek Testament, exhibiting the text in which the majority of modern editors are agreed, and containing the readings of Stephens (1550), Lachmann, Tregelles, Tischendorf, Lightfoot, Ellicott, Alford, Weiss, The Bâle edition (1880), West

121쪽

τελωνων, λεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτου οτι Μετὰ των τελωνων και αμαρτωλων σθίει και πινει. και ἀκουσας ὁ Πη 17σους λεγει αὐτοῖς, οὐ χρείαν χουσιν οἱ σχυοντες ἰατρου, ἀλλ' οἱ κακως χοντες Ουκῆλθον καλεσαι δικαίους, ἀλλααμαρτωλους. Και ησαν οι μαθηται Ἱωάννου και ι Φαρισαῖοι νηστεύ- Ι 8οντες και ρχονται και λεγουσιν αὐτω Δια τι οἱ μαθηται Ἱωάννου και ι μαθητα των Φαρισαίων νηστεύουσιν, οι

δὲ πιι μαθηται οὐ νηστεύουσιν και εἶπεν αυτοῖς I9 1ησοῖς Μὴ δυνανται οἱ υἱοι του νυμφωνος εν ω ὁ νυμφίος

με αυτων στιν νηστεύειν ; σον χρόνον εχουσιν τον νυμφίον με αυτων, ου δύνανται νηστεύειν. ελεύσονται δε οημεραι ταν ἀπαρθὴ ἀπ αυτων ὁ νυμφίος, και τότε νηστεύσουσιν ν κείν9 τη μερα ουδεις επίβλημα άκους Iἀγνάφου πιράπτει επι ιμάτιον παλαιόν δὲ η, αἴρει τὸ πληρωμα - αυτοῖ το καινὸν του παλαιου, και χεῖρον σχίσμα γίνεται και Ουδεις βάλλε οινον νεον εις ασκους 2 2παλαιούς ει δὲ μη ρήξει ὁ οἶνος τους ασκούς, και ὁ οἶνος ἀπόλλυται και ι σκοί αλλὰ οινον νεον εις σκους

καινους .Κα εγενετο αυτον εν τοῖς σάββασιν παραπορεύεσθαι διὰ as τῶν σπορίμων, και οἱ μαθηται αὐτου ρξαντο ὁδὸν ποιεῖν

122쪽

2 24-3. 6.

24 τιλλοντες τους στάχυας και ι Φαρισαῖοι λεγον αὐτῶ, 25 δε τι ποιοῖσιν τοι σάββασιν υκ ξεστιν καιλεγει αὐτοῖς, οὐδέποτε ἀνεγνωτε τι ποίησεν Δαυειδ οτε χρείαν σχεν και πείνασεν αυτὸς και οἱ, ετ' αὐτοὶ , πὼς εἰσῆλθεν εις τον ικον του Θεοῖ επι Ἀβιάθαρ αρχιε- ρε- και τοῖς πτους της προθεσεως φαγεν, ους Ουκεξεστιν φαγειν ει μὴ τους ερεῖς, και εδωκεν και τοι συν27 αὐτω ουσιν και λεγεν αυτοῖς Τὸ σάββατον δια τον ἄνθρωπον γενετο, και οὐχ ο ἄνθρωπος δια το σάββατον , ἄστε κυριο εστιν ὁ ἱδ του Ἀνθρώπου και του σαββάτου. Και chσῆλθεν πάλιν εις συναγωγην και ν κε αν- θρωπος ξηραμμενην χων την χεῖρα και παρετηρουναυτον ει τοι σάββασιν θεραπευσε αυτόν, να κατηγο- ρησωσιν αυτου και ἐγει, ἀνθρώπω τω την χεῖρα εχοντι ξηράν, Eγειρε ει τὸ μεσον. και λεγει αὐτοις, Eξcστιν τοι σάββασιν ἀγαθοποιησαι η κακοποιησαι, φυχην σῶσαι η ἀποκτεῖναι οι δὲ σιώπων. και περιβλεψάμενος αυτους με οργης, συνλυπούμενος πιτη πωρώσει της καρδίας αυτων, λεγει τω ἀνθρώπω. Εκτεινον τὴν χεῖρα και ξετεινεν, και ἀπεκατεστάθη χεὶρ αυτοῖ Και ξελθόντες οἱ Φαρισαῖοι εὐθὴς μ ετ τῶν ρωδιανῶν συμβούλιον ποίουν κατ αυτου, πως αυτον

123쪽

Και ὁ ησους μετα των μαθητων αυτου ἀνεχωρησεν προς την θάλασσαν και πολυ πλῆθος απὸ της Γαλιλαίας ἡ κολουθησεν, και ἀπο της ουδαιας και diro cooσολυμ ων και απὸ της δουμαίας και πέραν του ορδανου, και περὶ Τυρον και Σιδῶνα, πλῆθος πολυ ἀκουοντες ὁσαεποίει λθον προς αυτόν. και ειπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτου θῖνα πλοιάριον προσκαρτερῆ αυτ δια τολοχλον ἴνα

μὴ θλίβωσιν αυτόν πολλους γαρ θεράπευσεν, στε ο

επιπίπτειν αυτ ἴνα αυτο ἄφωνται ὁσοι ει ν μάστιγας. και τα πνευματα τα κάθαρτα, ὁταν αυτὸν θεωρουν, Ιπροσεπιπτον αὐτω, και κραζον λεγοντα τι Συ ει MYιος του Θεου και πολλὰ πετίμα αυτοῖς να μὴ αυτον 2φανερὸν ποιησωσιν. Και αναβαινε εἰς τὸ ὁρος και προσκαλεῖται Ους θελεν 3αυrός, και ἀπῆλθον προς αυτον. και ποίησεν δώδεκα q, ἶσιν με αυτου, και να ἀποστελλ9 αυτους κηρυσσειν

και επόθηκεν αὐτοῖς ονόματα Βοανηργες ο εστιν ιοὶ Βροντῆς και Ἀνδρέαν και Φιλιππον και Βαρθολο- 3μαῖον και Μ αθθαῖον κα Θωμα και Ιἄκωβον τὸν του Ἀλφαίου και αδδαιον και Σίμωνα τὸν Καναναιον. και I9 1ουδαν σκαριώθ, ο και παρεδωκεν αυτόν.

124쪽

et ἄστ μη δύνασθαι αυτους μηδε ἄρτον φαγεῖν. και ἀκουσαντε οι παρ' αὐτου ξηλθον κρατησα αυτόν ελεγον 2 2 γαρ τι ξεστη. και οἱ γραμματεῖς οἱ ἀπδ Ἱεροσολύμων καταβάντες ελεγον οτι Βεελζεβουλ εχει, και τι ν23 τ αρχοντι των δαιμονίων κβάλλει τα δαιμονια και προσκαλεσάμενος αυτους εν παραβολαῖς λεγεν αυτοις,2 Πῶς δυναται Σατανας Σατανα εκβαλλειν; και αν

βασιλεία εφ' εαυτην μερισθῆ, ου δυναται σταθηναι

25 βασιλεία κείν' και αν οικία φ αυτην μερισθ9 ου, δυνήσεται οικία κείνη στηναι. και ει ὁ Σατανας ανεστη φ εαυτον και μερίσθη, ου δύναται στηναι, ἀλλα et τελος χcι ἀλλ' ο δυναται οὐδεις ει την οικίαν του ἰσχυρου εἰσελθὼν τα σκεύη αυτοῖ διαρπάσαι, αν μηπρωτον τον σχυρον δήσ5, και τότε την ικίαν αὐτου

, διαρπάσει 'μην ἐγώ. μῖν τι πάντα ἀφεθησεται

125쪽

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

και κάθητο περ αυτὸ οχλος και λεγουσιν αὐτ6ῖ, δο η 32μητηρ σου και οἱ δελφοί σου και αἱ ἀδcλφαί σου ξω

ζητουσί σε και αποκριθεὶς αυτοῖς λεγει, Τις εστιν η 33μητηρ μου και οἱ αδελφοι μου και περιβλεψάμενος ψτοῖς περι αυτον κυκλω καθημενους λῆγει, I δε η μητηρμου και οἱ αδελφοί μου οὐ γαρ αν ποιησ το θελη- ξ μ α του Θεου, υτος αδελφος μου και αδελφη και μητηρεστίν.

Και πάλιν ρξατο διδάσκειν παρα πιν θάλασσαν. και συνάγεται προ αυτον χλος πλεῖστος, ἄστ αυτον εις

πλοῖον εμβάντα καθησθα εν τῆ θαλασσn και πας ὁ οχλος προς τὴν θάλασσαν επι τῆς γῆς ῆσαν. και διδασκεν αυτοῖς εν παραβολάς πολλά, και λεγεν αυτοῖς Ἐν τῆ διδαχη- ου Ἀκουστε ιδοῖ εξῆλθεν ὁ σπcίρων σπεῖ

την ὁδόν, και ηλθεν τα πετεινὰ και κατεφαγεν αυτό. και ἄλλο επεσεν επὶ το πετρωδες οπου οὐκ ειχεν γην πολλην, και εὐθὴς εξανέτειλεν δια τὸ μ λεχειν βάθος γης, και οτε ἀνετειλεν ὁ λιος καυματίσθη, και δια τὸ μὴ ρῖαν ξηράνθη και ἄλλο επεσεν εις τὰς ἀκάνθας, και ἀνcβησαν αἱ ἄκανθαι και συνεπνιξαν αυτό, και καρπον Ουκ δωκεν και ἄλλα πεσεν εις τὴν γῆν την καλήν, και διδου καρπον ἀναβαίνοντα και αυξανόμενον, και φερεν

126쪽

ει τριάκοντα, και εις ξήκοντα, και εις κατόν. καὶ ἔλcγεν, 'O εχει τα ἀκουειν ἀκουσω.

I, Και οτε εγένετο κατα μόνας ηρώτων αυτὸν οι περιΙ αυτὸν συν τοι δώδεκα τα παραβολάς. και λεγεν αυτοῖς, μῖν τὸ μυστηριον δεδοται τῆς βασιλεια του Θεοῖ- κείνοις δε τοῖς ελ εν παραβολαῖς τα πάντα γινεται I ἴνα βλεποντες βλεπωσιν και μὴ δωσιν, και ἀκουοντες

ἀκουωσιν και μὴ συνιωσιν Ἀλη ποτε επιστρεφωσιν και

1 αφεθη αυτοῖς. και λεγε αυτοῖς Ου οιδατε τὴν παραβολην ταυτην και πως πάσας τας παραβολὰς γνωσεσθε; Ι 4, 15 σπείρων τον λόγον σπείρει. υτοι δε εισιν οἱ παρὰ την δον, ὁπου σπείρεται ὁ λόγος, και ταν ἀκουσωσιν,ευθυς ερχεται ὁ Σατανῆς και αιρε τὸν λόγον τον σπαρμενον 16 εις αὐτους. και ουτοί εἰσιν ομοίως ο επι α πετρώδη σπειρόμενοι, οι ταν ἀκουσωσιν τον λόγον ευθυς μετὰ χαρας 17 λαμβάνουσιν αυτόν, και υκ χουσι ρίζα εν αυτοῖς, ἄλλα πρόσκαιροι εισιν ειτα γενομενης θλίψεως η διωγμου 18 δια τὸν λόγον ευθυς σκανδαλίζονται. και λλο εισιν οἱ ι τας ἀκάνθας σπειρόμενοι Ουτο εισιν οἱ τὸν λόγον

Ι ἀκουσαντες, και αἱ μεριμναι του αιωνος και η απάτη του πλουτου και αἱ περι τα λοιπα επιθυμία εισπορευόμεναι et συνπνίγουσιν τὸν λόγον, και ἄκαρπος γίνεται. και εκεῖνο εισιν οἱ πι την γην την καλην παρεντες, ἴτινες

127쪽

ἀκουουσιν τον λόγον και παραδέχονται, και καρποφορουσινε τριάκοντα, και εὐεξήκοντα, και ἐν κατόν.

Και λεγεν αυτοῖς ὁτι Μήτι ερχεται ὁ λυχνος να υπὸ Iτον μόδιον τεθη Ἀπὸ την κλίνην, ου ἴνα επι την λυχνίαν τεθη; ου γάρ εστίν τι κρυπτόν, εὰν, ινα φανερωθτὶ 2 2ουδε γενετο ἀπόκρυφον, ἀλλ ιν ελθ9 ει φανερόν. ει 23

τις εχει τα ἀκουειν, ἀκουετω. και λεγεν αυτοῖς 24Bλεπετε τί ἀκουετε εν ω μεν μετρεῖτε μετρηθησεται υμῖν, και προστεθησεται μῖν. ος γαρ εχει, δοθησεται 25

Και λεγεν, υτως στιν η βασιλεία του Θεου, ς 26 ἄνθρωπος βάλI τον σπόρον επὶ της γης, και καθευδὶ 2 7 και γείρηται νυκτα και μεραν, και ὁ σπόρος βλαστα και

μηκυνηται ου οἶδεν αυτός. αυτομάτη η γη καρπο- 28 φορεῖ, πρωτον χόρτον εἶτεν στάχυν, εἶτεν πληρη σῖτος ντ στάχυῖ. ταν δε παραδοῖ ὁ καρπός, ευθυς ἀπο- 29 στελλε τὸ δρεπανον, ὁτι παρεστηκεν ὁ θερισμός. Και λεγεν Πῶς ὁμοιωσωμεν την βασιλείαν του Θεοῖ, 3 η - τίνι αυτην παραβολὴ θωμεν o κόκκω σινάπεως, IOς ταν σπαρῆ επι της γης, μικρότερον ον πάντων ων σπερμάτων ων επι της γης, και ταν σπαρῆ ἀνα- 2βαίνει και γίνεται μεῖζον πάντων των λαχάνων, και ποιεῖ κλάδους μεγάλους, ωστε δυνασθαι υπὸ την σκιὰν αυτου τὰ

128쪽

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

βολαῖς πολλαῖς λάλει αυτοῖς τον λόγον καθως δύναντο 34 ἀκουειν χωρὶς δε παραβολης υκ λάλει αὐτοις κατ' ἰδια δε τοῖς δίοις μαθηταῖς ἐπέλυεν πάντα. 33 Και λέγει αυτοῖς εν κείν9 I μερα ὀφίας γενομέν ης,3 Διέλθωμεν εις τὸ πέραν. και αφέντες το οχλον παραλαμβάνουσιν αυτον , δε ε τω πλοίω και ἄλλα πλοῖα 37 ην 1ετ' αὐτου. και γίνεται λαῖλαψ μεγάλη ἀνεμου, καιτα κυματα πεβαλλεν εἰς το πλοῖον, στε δη γεμίζεσθαι

κεφάλαιον καθεύδων και γείρουσιν αυτον και λεγουσιν 3 αὐτω Διδάσκαλε, οὐ μελει σοι τι ἀπολλυμεθα και διεγερθεὶς πετίμησεν ω ἀνέμω και ειπεν τη θαλασσI, Σιώπα, πεφίμωσο. και κόπασεν ὁ νεμος, και γένετοι γαλην μεγάλη. και εἶπεν αυτοῖς, ι δειλοι στε; 4 ουπω χετε πίστιν και φοβήθησαν φόβον μέγαν, και ἔλεγον προ αλληλους Τίς ἄρα ουτός εστιν, τι και ὁ ἄνεμος και ἡ θάλασσα υπακούει αὐτοῦ; 5 rusti λθον ις το πέραν της θαλάσσης εις την χωραν

των Γερασηνων. και εξελθόντος αυτο εκ του πλοίου εὐθυς υπηντησεν αὐτω εκ των μνημείων ἄνθρωπος εν πνευ- ματι ἀκαθάρτω, et την κατοίκησιν ειχεν εν τοι μνη- μασιν και οὐδὲ ἄλυσε ουκέτι οὐδεις δύνατο αυτον δῆσαι, δια τὸ αυτὸν πολλάκις πεδαις κα ἁλυσεσιν δεδεσθαι, και

129쪽

διcσπάσθαι υ αὐτο τὰς ἄλυσεις και τὰς πέδας συντετρίφθαι κα ουδεις ισχυεν αὐτὸν δαμάσαι και δια παντος

νυκτὸς και μερα εν τοις μνημασιν και ν τοις ρεσιν ν

κράζων και κατακόπτων εαυτὸν λίθοις και ἐδὼν τον Ἱησουν απὸ μακρόθεν δραμεν και προσεκυνησεν αὐτω, και κράξας φωνη μεγάλI λεγει, Τι μοι και σοι, Ἱσου, Yι του Θεου του φιστου; ορκίζω σε τον Θεόν, μή με

ἀκάθαρτον, ε του ανθρώπου και πηρώτα αυτόν, Q ονομά σοι και λεγε αὐτω Λεγιὼν νομά μοι, ὁτι πολλοίεσμεν. και παρεκάλει αυτον πολλα ἴνα μη αυτὰ ἀπο- οστείλη ξω τῆς χώρας 'Ην δὲ κει προς τω με ἀγελη Ιχοίρων μεγάλη βοσκομ ενη και παρεκάλεσα αυτον 12 λεγοντες, LIεμφον μας ις τους χοίρους, ἴνα ις αυτους εισελθωμεν. και πετρεψεν αυτοῖς και εξελθόντα τα 3πνευματα τα κάθαρτα εισηλθον εις τους χοίρους καιἄρμησεν ἀγελη κατὰ του κρημνου εις την θάλασσαν, ως δισχιλιοι, και πνίγοντο ν η θαλάσσ9 και ι 1

βόσκοντες αυτους φυγον και ἀπηγγεtλα εις την πόλιν και εις τοὐς αγρους και ηλθον δειν τι εστιν τὸ γεγονός. και ρχονται προς τον ησου και θεωροῖσιν τον δαιμονι Isζόμενον καθημενον ἱματισμενον και σωφρονουντα, ον

εσχηκότα τον λεγιῶνα και φοβήθησαν. και διηγή 16

130쪽

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

σαντο αὐτοῖς οι δόντες πῶς γενετ τω δαιμονιζομενω και I περὶ των χοίρων και ηρξαντο παρακαλεῖν αυτον ἀπελ- 18 θεῖν απὸ τω ορίων αυτῶν Και εμβαίνοντος αυτου εις το πλοιον παρεκάλει αυτον ο δαιμονισθεὶς ἴνα, ετ αὐτογῆ. I κα ου ἀφηκεν αυτόν, ἀλλὰ λεγε αὐτω, Ἀπαγ εις τὸνοικόν σου προς τοῖς σους, και ἀπάγγειλον αὐτοῖς ὁσα 2 Κίριος σοι πεποίηκεν και λεησεν σε. και ἀπῆλθεν και ρξατο κηρύσσειν ἐν γ Δεκαπόλει σα ποίησεν αυτ ο ησοῖς, και πάντες θαύμαζον.2 Και διαπεράσαντος του Ἱησου τω πλοι πάλιν εις το

περα συνηχθη χλος πολῖς ἐπ αυτόν και ν παρα τὴν

2 2 θάλασσαν. και ερχεται ι των ἀρχισυναγωγων, ονόματι άειρος, και ἰδὼν αυτὸν πίπτει προς τοῖς πόδας 23 αυτου, και παρακαλεῖ αυτὸν πολλα cγων τι ὁ θυγάτριόν μου σχάτως χει ἴνα ελθων πιθης τας χεῖρας 24 αὐτὴ να σωθη και ηση και ἀπηλθεν με αυτοῖ. Και κολούθει αυτλοχλος πολύς, και συνεθλιβον αυτόν. 25, 26 και γυνὴ ουσα εν ρύσει αἴματος δώδεκα ετη, και πολλὰ παθοῖσα υπὸ πολλων έατρων και δαπανήσασα τα παρ' αυτης πάντα, και μηδεν ἄφεληθεῖσα ἀλλὰ μὰλλον ἐς τὰ 2 7 χεῖρον λθοῖσα, ἀκουσασα τα περ του Ἱησου, ελθουσα, c τω ὀχλω ὀπισθεν φατο του ματίου αὐτου. ελεγεν γαρ ὁτι αν ἄφωμαι καν των ματίων αυτου σωθησομαι. 29 α ευθὴς ξηράνθη πηγη του αἶματος αὐτης, καὶεγνωτω3 σώματι ὁτι αται απὸ της μάστιγος και ευθὴς ὁ η-