장음표시 사용
311쪽
γνώσ δὲ μ ετ ταυτα λεγει αὐτω ἐτρος, οὐ μὴ νίφI μου του πόδας ει τον αιῶνα ἀπεκρίθη ησοῖς αὐτω, α μη νίφω σε, ου εχεις μέρος μετ μου. λεγc αὐτω Σίμων LIετρος Κυριε, μη τους πόδας μου μόνον, ἀλλα και τὰς χειρας και τὴν κεφαλήν. 'ἐγc io αὐτω ὁ Ἱησοῖς. λελουμενος ου εχε χρειαν εἰ, τους ποδας νίψασθαι, ἀλλ εστιν καθαρος ὁλος και ὁ μεις καθαροί στε, ἀλλ' οὐχι πάντες. ηδε γαρ τὸν παραδιδοντα II
αυτόν δια τοῖτο ειπεν ὁτι υχὶ πάντες καθαροί εστε. 'Oτλουν νιφε τους πόδας αυτων και λαβεν, ἱμάτια 2αυτου και ἀνέπεσεν πάλιν ειπεν αὐτοῖς Γινώσκετε τι
πεποίηκα υμ, μεῖς φωνεῖτε με, διδάσκαλος, και ID κύριος και καλῶς λεγετε, εἰμὶ γάρ. of εγὼ ψενιφα μων του πόδας ὁ κύριος και ὁ διδάσκαλος, και ὁ μεις φείλετε αλλήλων νιπτειν τους πόδας. ἱπόδcιγ 13μα γαρ εδωκα ὁ μῖν ἴνα καθως εγὼ ποίησα μῖν και με
ζων του κυρίου αυτου, οὐδὲ απόστολος μείζων του πεμφαντος αυτόν. ταῖτα οἴδατε, μακάριο εστ εὰν ποιῆτε 17
τον ἄρτον πῆρεν π με τὴν πτερναν αυτου V ἄρτι 19λεγω μῖν προ του γενεσθαι, να πιστευσητε ὁταν γενηται
οτ εγώ εἰμι. hν μὴ λεγ υμῖν ὁ λαμβάνων αν οτινα πεμφω με λαμβάνει, ὁ δ εμι λαμβάνων λαμβάνει
312쪽
a Ταῖτα ιπὼν ησους ταράχθη τω πνευματι και μαρτυρησεν κα ειπεν, μη ἀμην ἐγω ἡμῖν οτι ει εξ υμων
et παραδώσει με. βλεπον ει αλλήλους οι μαθητοὰ ἀπο-
23 ρουμενοι περι τίνος λεγει. ην ἀνακείμενος ει εκ των μαθητων αυτο ε τω κόλπω του ησου, o ηγάπα ὁ Ιη-24 σους νεύει υν τούτω Σίμων Ιετρος και λεγε αὐτω, 2 5 ιπὲ τις εστιν περι υ λεγει ἀναπεσὼν κεινος ουτως επι τὸ στόνος του ησο λεγε αὐτω, Κύριε, τις εστιν si αποκρίνεται Ουν δεησους, κεῖνος εστιν ω γὼ βάψω τὸ ψωμίον κα δώσω αὐτω βάψας ουν τὸ ψωμίον λαμβάνει 2 7 και διδωσιν ούδα Σίμωνος σκαριώτου και μετα τὸ ψωμίον τότε εἰσηλθεν εις κεῖνον ὁ Σατανῆς λεγε ουν, αὐτω ησοῖς ' ποιεές ποίησον τάχιον τουτο δὲ οὐ-29 δει εγνω των ἀνακειμενων προς τι ειπεν αὐτω. τινες
γαρ δόκουν, πει τὸ γλωσσόκο μον εἶχεν ούδας οτι λεγει αὐτωδεησοῖς Ἀγόρασον οῦ χ ρείαν χρομεν εις τη εορτηW3 η τοῖς πτωχοῖς να τι δω. λαβων ουν τὸ ψωμίον κεῖνος ξηλθεν ευθυς ην δὲ νύξ. 3I 'Oτε υν ξῆλθεν, λεγει ησοῖς, Νυν δοξάσθη ὁ ιὸς 32 του Ἀνθρώπου, και ὁ Θεὸς δοξάσθη εν αὐτω και Ocὸς δοξάσc αυτον εν αὐτω, και εὐθὴς δοξάσει αὐτόν. 33 τεκνία, ἔτι μικρον μεθ' υμω ειμί ζητησετε με και καθως ειπον τοις ουδαιοις τι 'Oπο εγὼ πάγω ὁ μεις οὐ δύνα-
313쪽
υμῖν, ἴνα αγαπατε αλλήλους καθως γάπησα μὰς νακα ὁμεῖς αγαπατε αλλήλους. e τούτω γνώσοντα πάν- 35τες τι μοι μαθηταί στε, εὰν ἀγάπην χητε εν ἀλληλοις. Λεγε αυτ Σίμων Ιετρος Κυριε, πολυπάγει. 36 ἀπεκρίθη ησοῖς. που πάγω ου δυνασαι μοι νυν ἀκολουθησαι, κολουθήσεις δε στερον λεγε αυτω Π ε 37τρος Κυριε, δια τι υ δύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι την
φυχήν μου περ σου θήσω. αποκρίνεται Ἱησοῖς, Τὴν 38 ψυχήν σου περ μοῖ θήσεις μὴν μὴ λεγω σοι, ου μὴ
ζωή ουδεις ερχεται προς το Πατερ ε μὴ δι' εμοῖ. ει εγνωκειτε με, και τον Πατερ μου αν ὐδειτε α ἄρτι γινώσκετε αυτον και εωράκατε αυτόν. Λεγε αυτω
Φίλιππος Κυριε, δειξον ἡμῖν τον Πατερα, και αρκεῖ ἡμῖν.
314쪽
λέγει αὐτῶ ὁ ησους, Τοσουτον χρόνον μεθ' υμων ιμὰ και
ου ἔγνωκας με, Φιλιππε et εωρακως με ἐώρακεν τον Io Πατῆρα πῶς συ λέγεις Δεῖξον ἡ μῖν τον Πατερα ου πιστευεις ὁτι εγὼ ν τω Πατρι και ὁ Πατὴρ εν μοι στιν; τὰ ρηματα α γὼ λέγω υ μῖν et εμαυτο ου λαλῶ ὁ δε; Πατὴρ ὁ εν μοι μένων ποιει τα ἔργα αυτου. πιστευετ μ.οι τι εγὼ ν τω Πατρι και ὁ Πατὴρ εν μοι ει Ι δὲ η, δια τα ἔργα αυτα πιστευετε μ οι . Ἀμὴν ἀμην λέγω μῆν, ὁ πιστεύων εις ω. τὰ ἔργα α γὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει, τι εγὼ πρὸς τον I Πατέρα πορευομαι. και ὁ τι- αιτήσητε ν τω νόματι lμου, τουτο ποιήσω ἴνα δοξασθpra Πατὴρ ε τω ἱω.Ι εάν τι αιτήσητε με εν νονόματι μου, γὼ ποιήσω. 15 Ἐὰν ἀγαπατέ μ ε τας εντολὰς τας ἐμ α τηρησετε.
I κἀγὼ ερωτησω o Πατέρα, και αλλον Παράκλητον δώσει Ι ἡμῖν ἴνα α μεθ' υμων εις τον αιῶνα Πνεῖ μα της αληθείας o ὁ κόσμος ου δύναται λαβεῖν, ὁτι υ θεωρεῖ αυτ ουδὲ γινώσκει αυτό υμ εῖς γινώσκετε αυτό, τι παρ' Ι 8 ὁ μῖν μένει και εν ὁ μῖν στίν. Οὐκ-φησω μας ὀρφα-I Q νούς ερχομαι προς μας ἔτι μικρον και ὁ κόσμος μεουκετι θεωρεῖ, μεῖς δὲ θεωρεῖτε με οτι εγὼ ζῶ, και μεῖς
2 ε τω Πατρι μυου και μεῖς εν μοὶ κἀγὼ ν υ μῖν. ὁ ἔχων τα εντολάς μου και τηρων αυτάς, κεῖνός εστιν
αγαπῶν με et δὲ ἀγαπῶ μ ε αγαπηθήσεται υπὸ του
315쪽
Πατρός μου, κἀγὼ γαπησω αυτὸν και εμφανίσω αυτῶ
Λ ει αυτω ουδας ου ὁ σκαριώτης) Κυριε, τι γεγο 2 2νεν τι μῖν μελλεις εμφανίζειν σεαυτὸν κα ουχὶ τω κο- ω ἀπεκρίθη Ἱησους και ειπεν αὐτω, άν τις αγαπα 23 με τον λόγον μου τηρησει και ὁ Πατήρ μου γαπησειαυτόν, και προ αυτον ελευσόμεθα και μονην παρ αυτῶ
ποιησόμεθα μη γαπων με του λόγους μου ου ψτηρεῖ και ὁ λόγος ο ἀκούετε Ου εστιν μός, ἀλλα τουπέμφαντός με Πατρός. Ταυτα λελάληκα υμ, παρ υμῖν μενων. Q c 2 3, 2 Παρα κλητος τὸ ΓΙνεῖμα το Αγιον ο πεμφει ὁ Ιατηρ εντ ονόματι μου, κεῖνος μὰ διδάξει πάντα και πομνησει
υμῶς πάντα α εἶπον μῖν. Eἰρηνην ἀφίημι μῖν, εἰρή a νην την μην δίδωμι μῖν ου καθως ὁ κόσμος δίδωσιν γὼ δίδωμι in ταρασσεσθω μῶν η καρδια μηδε δει
Ἐγώ ει μι η ἄμπελος η ληθινη, και ὁ Ιατηρ μου ὁ 15 γεωργος εστιν. a κλημα εν μοὶ, φερον καρπόν, αιρει αὐτό και πὰν ὁ καρπὸν φερον, καθαίρει αυτ ἴνα καρπὸν πλείονα φ I ήδη μεῖς καθαρο εστ δια τον
316쪽
λόγον ν λελάληκα μῖν. μείνατε εν ἐμοί, κἀγὼ ν
υμῖν καθως το κλημα ου δυναται καρπον φέρειν ἀφ' εαυτου ἁ μη μέν εν η ἀμπέλω, ουτως ουδὲ μεῖς ἄν μη εν εμοὶ μένητε. εγώ in. λαμπελος, μεις τα κλη-ματα ὁ μένων ἐν μοι κἀγὼ ν αυτω, ουτος φέρει καρπον πολυν τι χωρὶς μου ου δύνασθε ποιεῖν ουδῆν. εὰν
μη τις μέν εν ἐμοί, βληθη ξω ς το κλημα και ἐξη
ράνθη και συνάγουσιν αυτ και ει το πυρ βάλλουσιν, και καίεται. δαν μείνητε εν μοι και τα ρηματά μου νυμῖν μείνI εὰν θέλητε αιτησασθε, και γενήσεται μῖν. c τούτω ἐδοξάσθη ὁ Πατήρ μου, να καρπον πολυν δε ρητε και γένησθε μοὶ μαθηταί. καθως γάπησέν με ὁ IIατηρ, κἀγὼ μας γάπησα μείνατε εν λαγάπn yses. I εὰν τὰς ἐντολάς μου τηρησητε, μενεῖτε ν λαγάπ μου καθως εγὼ του Πατρος μου τὰς εντολὰς τετηρηκα και II μένω αυτο εν 9 γάπη. αῖτα λελάληκα μῖν να λχαρ η μη εὐυμῖν η και ἡ χαρὰ μων πληρωθI. I αυτη στιν λεντολνη μη ἴνα αγαπατε ἀλληλους καθως I ηγάπησα μας μείζονα ταύτης ἀγάπην ουδεις εχει, ἴνα τις την φυχην αυτου I περ των φίλων αυτου. I υμεῖς φίλοι μου στε, εὰν ποιῆτε α γὼ ἐντέλλομαι μῖν. I ουκέτι λῆγω μας δουλους, ὁτι ὁ δουλος υ οιδε τι ποιεῖ αὐτου ὁ κύριος υμα δὲ εἴρηκα φίλους, οτι πάντα α κουσα I παρὰ του Πατρός μου γνωρισα μῖν. in υμεῖς με ἐξήλέξασθε, ἀλλ' γὼ ἐξελεξάμην μας, και θηκα μας ἴνα υμεῖς πάγητε και καρπον φέρητε και ὁ καρπος μων
317쪽
με p, ἴνα ο τι αν αἰτησητε τὸν Πατερ ε τω νόματι μου δω υμῖν. Ταῖτα εντελλομαι μῖν, ἴνα αγαπατε αλλήλους. 7 εἰ ὁ κόσμος μας μισεῖ, γινώσκετε τι με πρωτον μων Ι 8μεμίσηκεν. εκ ου κόσμου ητε, ὁ κόσμος αν το διον 9εφίλει οτι δὲ κ του κόσμου ου εστε, ἀλλ' γὼ ξελεξάμην μας εκ ου κόσμου, διὰ τουτο μισεῖ μας ὁ κόσμος.
μνημονεύετε του λογου γεγὼ ειπολυμῖν, ου εστιν δου 2 λος μείζων του κυρίου αυτου ει με διωξαν, και μας διώξουσιν ει τον λόγον μου τηρησαν, και τον μετερον τηρησουσιν ἀλλα ταῖτα πάντα ποιησουσιν εις υμας Iδια τὸ δνομα μου, τι υ οἰ δασιν τὸν πέμφαντά με. ει μη λθον και λάλησα αυτοῖς, ὁμαρτίαν ου εἴχοσαν δείνυν δὲ πρόφασιν υ εχουσιν περὶ της μαρτίας αυτῶν. ὁ εμ, μισων και τὸν Πατερ μου μισεῖ ει α εργα 23, 24μη ποίησα εν αυτοῖς α ουδεις ἄλλος ποίησεν, ὁμαρτίαν
ου ειχοσαν νυν δὲ και εωράκασιν και μεμισηκασιν καιεμε και τὸν Πατω μου ἀλλ' ἴνα πληρωθὴ ὁ λόγος ὁ εε τω νόμω αυτῶν γεγραμ μενος ὁτι 'Eμίσησάν με δωρεάν. 'Oταν λθὴ ὁ Παράκλητος ὁ εγὼ πεμφω μῖν παρὰ του 26 Πατρός, τὸ νεῖμ. της ληθείας ὁ παρα του Πατρὸς
εκπορεύεται, κεῖνος μαρτυρησε περι μου και μεῖς 27 δὲ μαρτυρεῖτε, τι απ' ἀρχης με εμο εστε.
ἀποσυναγωγους ποιήσουσιν μας ἀλλ' ερχεται δρα ἴνα πὰς ὁ ἀποκτεινας ιμὰς δόρ, λατρειαν προσφερειν τω Θεω. και ταῖτα ποιησουσιν, ὁτι υ εγνωσαν τὸν Πατέρα Οὐδὲ
318쪽
αυτων μνημονεύητε αυτῶν οτι εγὼ εἶπον μῖν. ταυτα δὲ υμῖν ξ αρχῆς ου ειπον, τι μεθ υμων μην νυν δὲ υπάγω προς το πεμψαντά με, καὶ ουδει εξ υμων ρωτα
με Που πάγεις ἀλλ οτι ταυτα λελάληκα μῖν, ἡ λύπη πεπλήρωκεν μων την καρδιαν. ἀλλ' γὼ την ἀλήθειαν λέγω μῖν συμφερε υμῖν ἴνα γὼ πελθω
eis γα μη πέλθω, ὁ Ιαράκλητος ου ελεύσεται προς υμῆς- ὰν δὲ πορευθω, πεμφω αυτον προς μὰς καιελθων κεῖνος λέγξει τον κόσμον περὶ μαρτίας και περὶ δικαιοσυνης και περ κρίσεως περ αμαρτίας μεν, τι Ι ου πιστεύουσιν εις με περὶ δικαιοσύνης δε οτι προς II τον Πατερα πάγω και ουκέτι θεωρεῖτε με περ δὲ I κρίσεως, οτι ὁ ἄρχων του κόσμου τούτου κέκριται. Ετι πολλὰ χω μῖν λεγειν, ἀλλ' ο δυνα ε βαστάζειν ἄρτι. I 3 ταν δὲ λθη κεῖνος το Πνευμα της ληθείας, οδηγησει υμῆς ις την ἀλήθειαν πῖσαν οὐ γαρ λαλήσει ἀφ' αυτου, ἀλλ' oσα ἀκουσε λαλήσει, και τα ερχόμενα ἀναγγελεῖ I Vκεῖνος με δοξάσει, τι εκ του μου λήμφεται Ι και ἀναγγελε υμῖν. πάντα σα εχει ὁ Πατὴρ μάεστιν διὰ τουτο εἶπον οτι εκ ου μου λαμβάνει και ἀναγγελεῖ μῖν. 16 tuo και Ουκέτι θεωρεῖτε με, και πάλιν μικρον καιI7 ψεσθέ με. Εἶπον υ εκ των μαθητων αὐτου πρὸς ἀλλήλους, Τι εστιν τουτο ο λεγε ἡμῖν Μικρον και οὐ θεωρεῖτε με, και πάλιν μικρον και φεσθε με και 'Οτι I 8 πάγω ρος το Πατερας ελεγον ουν, Τι εστιν τουτο
319쪽
σους τι θελον αὐτον ερωταν, και ειπεν αυτοῖς, Περιτούτου ζητεῖτε c ἀλλήλων τι εἶπον, Μικρον και υθεωρεῖτε με, και παλιν μικρον και φεσθε με; hi zoαμὴν λεγω μ ῖν τι κλαύσετε και θρηνήσετε μεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται υμεῖς λυπηθήσεσθε, ἀλλ' ἡ λυπη μῖνεις χαραν γενήσεται ' γυνη ταν τίκτὶ λύπθ εχει, clor ῆλθεν φῶρα αυτῆς, ταν δὲ γεννησὶ το πα δίον, ουκετι μνημονεύει της θλίψεως δια την χαραν τι γεννήθ αν
Taυτα εν παρο μίαις λελάληκα μῖν Ἀρχεται ἄρα τε θουκετι εν παροιμίαις λαλήσω μῖν, ἄλλα παρρησί α περιτο ΙΠατρὸς ἀπαγγελλυμῖν. εν κείνη τη μερο εν ω 2 6ονόματι μου αἰτήσεσθε και υ λεγω μῖν τι εγὼ ρωτήσω τον Πατερα περ υμων αυτὼς γαρ ὁ Πατὴρ φιλc 27υμας, ὁτι υμεῖς με πεφιλήκατε, και πεπιστεύκατε ὁτι εγὼ παρα του ΓΙατρὸς ξῆλθον. εξῆλθον εκ ου Ιατρὸς και 28ελήλυθα εἰς τον κόσμον πάλιν ἀφίημι τον κόσμον και
320쪽
3 λεις, και παροιμία ουδεμίαν λεγcις νυν οἴδαμεν τι οἶδας πάντα και ου χρείαν εχεις να τις σε ρωτα εν 3 τούτω πιστευομεν ὁτι απὸ Θεοῖ εξῆλθες ἀπεκρίθη 3 2 υrοῖς ' θσους, Αρτι πιστευετε; Qδου ρχεται ρα καιελήλυθεν ἴνα σκορπισθῆτε εκαστος ι τα ἴδια κἀμ. μόνον ἀφητε και Οὐκ-ιμὶ μόνος οτι ὁ Πατὴρ με εμο εστίν. 33 ταλα λελάληκα μῖν, να εν εμο ειρήνην χὐτε ε τωκόσμ ω λψιν εχετε ἀλλα θαρσεῖτε, εγὼ νενίκηκα τον
IT Tαυτα λάλησεν ησοῖς, και πάρας τους φθαλμους αυτου ει τον ουρανὸν εἶπεν Πάτερ, ἐλήλυθεν η ἄρα δόξα- σον σου ον ιόν, να ὁ ιδ δοξάσὴ σε καθως ἔδωκας αυτ εζουσιαν πάσης σαρκός, ἴνα παν ο δεδωκας αυτω, δώσc αὐτοῖς ζωὴν αιώνιον. αυτ δε εστιν λαιώνιος ζωή, ἴνα γινώσκωσίν σε τον μόνον ἀληθινὸν Θεὸν και ν ὁ πεστειλας Ἱησοῖν ριστόν. εγώ σε δόξασα επι της γης τ εργον τελειώσας ο δεδωκάς μοι να ποιήσω f και νυν δόξασόν με συ, Πάτερ, παρὰ σεαυτ τῶ δόξn o εἶχον προ του ον κόσμον εἶναι παρὰ σοι. φανερωσάσου ὁ νομα τοῖς ἀνθρώποις ους δωκάς μοι κ του κόσμου σοι σαν, και μοι αυτους δωκας και τον λόγον
σου τετήρηκαν νῖν γνωκαν τι πάντα ὁσα δεδωκάς μοι παρὰ σου εισω τι τὰ ρήματα α εδωκάς μοι δεδωκα αὐτοῖς, και αυτοι λαβον, και γνωσαν ληθῶς τι παρὰ σου εξῆλθον, και πίστευσαν ὁτι, με ἀπεστειλας.