장음표시 사용
151쪽
το μη προς τον νομον, ἀλλα προ τον νομοθετην σκοπεῖν καὶ μη προς τον λογον, ἀλλα προς την 18 διάνοιαν του νομοθετου. αὶ, προς την πρῆξιν, ἀλλα προς την προαίρεσιν. α μη πρ0ς το μερος, ἀλλα προς το λον. ηδε ποῖος τις νυν ἀλλα ποῖος τις ν ει η ς επι το πολυ. Καὶ το μνημονευειν μαλλον ν παθεν αγαθῶν η κακῶν καὶαγαθῶν δεν παθε, μαλλον η ποιησε Καὶ το
ι ἀλλον λεις δικην βουλεσθαι ἰεναι ὁ γαρ διαι
τητης το πιεικες ορα, ο δε δικαστης τον νομον και τουτου νεκα διαιτητης εὐρεθη, πως το πιεικες
ἰσχύη. Ιερὶ μεν οὐ τῶν πιεικῶν διωρίσθω τον
17. Καὶ in πρὸς το λόγον,J Not 8. Mαλλον λόγω - ἔργω. Apollo ook o lao letter of in laxv, but lonius Rihod. III. 185. to thes intention is alies demiator. N i a ἴσως λκη πρὶν ἔπισσί γε Cicero in Partit. g. 39. Ille autem πειρώηναι, qui se sententia deos, voluntateque Tόνδ' ἰπαμερ πιν σφέτερον κτέρας defendet, in consilio atque in mente ἀλλα πάροιρε scriptoris, non in vectis ac litteris, Λω ρον μύρω μιν ἀρέσσασραι με ἔν- viiii leos positam esse defendet.' τας. Cic. pro A. Caecina An tu qui I9. Εἰς δίαιταν comparison be- tam diliσenter et tam callide vectis tween Arbumition, o Iudicia deci on, controversias, non aequitate, di dicas i soland in Cicero, Orat pro Q. Roscio et jura non utilitate communi, sed Comoed. h. 4. litteris exprimais, C.
152쪽
τον γαρ η γα δίκη και κολασις ασις Καὶ εἰ s
153쪽
πεποίηκε Και το πολλακι τ αυτο μαρτανε ιν
πάλαι περι τῆς τουτων πανουργια καὶ κακονοια η πολις ἔγνωκεν, στ επι μὲν τοῖς αλλοις εὐνιοι ἀπασι τους ἀγορα νόμους φύλακας κατειστησα τε ἐπὶ δεταυτη μόνη τη τεχνοκ χωri σιτοφυλακας ὐπεκληρούτε.
and 5.5. moβουνται μαλλον η ἐλεοῖσι, lCicero Tusc. Quaest. III. 27. Con- Stabat eos, qui Concidentei vulneri- lbus Cn. Pompeium vidissent, cun in illo ipso acemissi in mi Serriu)o que spectaculo sibi timerent, quod se classe si ostium Circi alui fusos viderent, nil id tum aliud e isse nisi ut renaiges Hiortalentur, et ut salutem adipisce- rentur fugit postea litana Tyrii in venissent turn afflictata lamentari pie coepi SSe. 5. OIον, ἄρκους, Aii Stoplianes, Actiarn. 306.no δ' IF ἄν καλως λέγοις αν, εἴ et '
154쪽
o κολάζονται οἱ ἀδικ οὐντες οπερ ποιουσιν ἱψευδομαρτυρουντες που γαρ υκ αν ἀδικησειεν, εὶ γε καὶ ε τω δικαστηρίω ; αι φ' οἱς αἰσχυνημάλιστα Kαι ει τουτον, φ ο ε πεπονθε πλείω γαρ ἀδικεῖ, ὁτι τε κακῶς ποιεῖ, και ὁτι υκ s.
Και ὁ σαρὰ τὰ γραφα δίκαια ἀμείνονος γαρ μητ
δι ανάγκην δίκαιον εἰναι τα μεν οὐ γεγραμμεναεξ ανάγκης, α δ γραφα ου. λλον δε τροπον,ει παρα τα γεγραμμενα ο γαρ τα φοβερα ἀδικων καιτ επιζημια, και τα ζημία ἀδικησειεν αν. Περιμεν ου αδικηματος μείρονος και λάττονος εἴρηται.
' Insidiator erat in foro collocatus, delata tamen arte tractat et maxime atque in vestibules ipso senatus. V testibus. UCie. in rad Pthilipp. rem non These inara feta πίσσεις, raphicli are' modo visu aestam, sed etiam audi used solet in Judiciat Gnitory, are Si inter Priam, hi ipsis tuis tua differentin enumerates by Aristolle, manibus illis poculis, hoc tibi acci Cicero, and Quintilian Aristolle men' disset, quis non turpe duceret In tioni rivo, 4ἴμοι. μάρτυρ u συγρῆκα , aetii vero Populi Romani ne otium βάαανοι, ahκος. Cicero, as manu S
iseretis, cC. S c.' te Tabulae, testimonia, pacta, On- venta, quaestiones, Heres, Senatus- consulta, res udicatae, decreta, re-
CUA P. XV. sponsa. De Oratore, II. 27. Quint. Περὶ δε σω, σεχνων Cicero in tilian, omittin νωοι, neveriheles rives Pariit. 14. Noe eo dicuntur sine si v species Praejudicia, rumores, ' a te quod ita sunt, sed quod ea non tormenta, albulae, Junurandum,' - parit oratoris ars, sed latis ad se es; h. l.
155쪽
ουδεποτε μεταβαλλει, ου δ' ὁ κοινος ματα φυσιν γαρ εστιν) οι δε γεγραμμενοι πολλάκις οθεν εἴρηται τα εν τὶ Σοφοκλεους Ἀντιγονθ απολογεῖται γαρ τι θαψε παρα τον του ρεοντος νόμον, ἀλλ' Oυ παρα τον ἄγραφον
pon correct examination ve sit alisnd, however, stat Aristolle Missi his usual accurrae has compreliended, uncter lus vo clites hioad , ali those enumerii ted by the oster austora. Ilius νο εο may be sal to containutule them lae Leges, Senatii Scon si ita in Decreta, o Cicero. αρσυρ ι xxili compreliendoli Testimiotria, Ilemonsa, and Ees j idicatae, o Cicero, as vel a the Testes, 'raejiudicio, and Rii mores of Quintilian. The latior austo himsel allori s that responsa et oracula' are a species of ti-
τάτη An Aristocle s Polities, III.
2. Ἀλλ' ἐπίτηδες παιδεύσας ο νου. ἐφιστησι τα λοιπὴ D τη δικαιοτάτη
' γνωμη' κρίνειν και διοικεῖν πιυς αρ- χοντας.
156쪽
Οὐ γάρ τι νυν γε κἀχ'ες, ἀλλ' αἰεί ποτε.Τούτων γα ου ἔμελλον, ἀνδH θυῖενος-.
Kαι τι o δίκαιόν ἐστιν ἀληθες τι καὶ συμφέρον,
G. Ου γάρ τι νυν- . . . Sopliocles, Antigone 462, , C. οὐ γάρ τι νυν γε καχφὲς, ἀλλ' - αι
o σο δοκούν J That Justice is real and vicina tri illa, C. tu ita ivn nature, and notrivii atrina seein to I, suci initie ye of the Legislator. Comp. Cicero de Leg. I. S. Iam vero illud stulti si inorum, Xistiuadre Om- ista usta esse, quae scita sint in P populorum institutis aut legibus. T. Vs σπερ ἀργυρογνωμων Tlaat asa silversimilli distinguislios adulteraled Silver, o a Judge liould distinoistilli adulteruted uitice of the writte lilaxus, Dona me mi and pure, RI Strael, nature nequi ty. 8. 'Οτι βελτίονος ανδρος Becata Setia unxvritte lax is es compulsory. Se ch. XIV. Suprii g. 7. 9. Οιον, ἐνίοτε ὁ μὰν κελεύει . . . JThis is an example )ie u iu opposition to nother.' Idae instanceos a lato ut variane init itfel ' αὐτὸς αὐτω his considere trio evidentat nee lidustration. l0. Καὶ εἰ ἀμφίβολος, Cicero in Partit. f. 33. U Sunt igitur in bioui
duo bus adversariis praecepta Cona - munia uterque enii lianc si nis-U Cationein qua utetur ip e di nam
' scriptoris pnidentia esse defendat; ' uterque i liniuod adversarius ex am- bigue scripto intelligendum esse di- cet, aut albsur luna, aut inutile, S c. esse defendet. l0. Ἀγωγην Ἀγωγη In this paS-
157쪽
πραγματα, ε οἱ ἐτέθη ὁ νομος, μηκετι μενει, ὁ δε
Kα οτι υ το ἁπλῶς αγαθον αἱρεiτα ουδεὶς ἀλλατο αὐτω. α οτι Ουδεν διαφερει, Ῥη κεῖσθαι, μη χρησθαι Καὶ τι εν ταῖς ἄλλαις τεχναις οὐ
sage impli es the mode in hicli the Orator eatis the signification os theambiguoiis vordo this o that sideos the iii iestion interpi etation fit, in hori. 12. Ἐὰν δε ὁ γεγράμμενος ἡ προς το πράγμα. V ut is ili xv iue lai boorio cur purpOSe then Dii vili as- Sert, V c. c. Compare Cicero in Partit. f. 38. Qui scripto nitetur, 'euin re exposita recitatione uti opor- 'tebit; deinde instare adverSario P interrogare-cur ita scripserit legis
dator), si ita non senserit cur eum isa luae plane Scripta sint neσlexit. ' quae munquam scripta proferat 'Vl2. αν αγνοησU D γαρ σιτης
158쪽
νομων σοφωτερον ζητεῖν εἰναι, τοὐτ σπιν, O εν τοῖς ἐπαινουμενοι νομοι ἀπαγορευεται. Καὶ περὶ
ΙΠερὶ δε μαρτυρων μαρτυρες σι διττοὶ οἱ μεν 13
παλαιοί, οἱ δε προσφατοι Και τουτων οἱ μεν μετεχ'ντες του κινδυνου, οἱ δε κτος Λεγω δε
γνωρίμων εἰσὶ κρίσεις φανεραί' olo Ἀθηναῖοι
Oμηρω μαρτυρι χρησαντο περὶ Σαλαμῖνος και Τενεδιο εναγχος Ιεριαν φ τω Κορινθίω προς Σιγειεῖς και λεοφῶν κατα Κριτίου τοι Σολωνος
ελεγειοις χρησατο, λεγων, τι παλαι σελγης οἰκία ου γαρ αν ποτε ποίησε Σολων,
l3. Περι δε μαρτύρων J Cicero in
A. α δ εκ Σαλαμῖνος αγεν δυοκαί δεκα
Σ σησε δ' αγων re Ἀςηναιων ἴσταντο φάλαγγες It is li0weve strongi suspected illat Solon adde the las line Se Laertius in Solone, and Plutarch, ibid. Compare Quintilian V. 11. eque
' est ignoibile exempturi Megareos alb Atheniensibus, cum de Salamine Con- tenderent victos Homeri versu, qui tamen ipse non in omni editione re- peritur, si nificans acem Suas ' naves Atheniensibus Junxisse. V13. Και Τενεδιοι Thestiistory of this exaimple is uulcnown Thiis sar Ioweve is clear, that ille Tenedians in adispute vitii in Sigeians tirought for-Ward SOme ancient preceptos Periander Os Corinui, as a testimon to thei sideo ille question. 13. Κλεοφῶν κατα Κριτίου Tlus Critias vas one os in uitri Tyrariis, ullo vere iace in thens , inoLacedaemonians. The tu billent Orator
Geophon is mentione by Isocrates de Pace); and A schines contr. Ctesiphon. .
159쪽
la Περιγεν οὐ των γενομένων οι τοιουTO μάρτυρες. ΓΙερ δε των σομενων καὶ οἱ χρησμολογοι Τον Θεμιστοκλης, τι ναυμαχγητεον, το ξύλινον λέγει τεῖχος. E. τι και αἱ παροιμίαι, σπερ εἴρηται, μαρτυρία στίν οἱον εἴ τις συμβουλευοι μη ποιεῖσθαι φιλον γεροντα, τουτω μαρτυρ ει η παροιμία,
και το τους υἱους ἀναιρεῖν, και τους πατερας
Ν πιο ος, πατέρα κτείνας, α δας καταλείποι.
15 ΓΙροσφατοι δε οσοι γνωριμοι τι κεκρίκασίν χρη
σιμοι γαρ αἱ τουτων κρίσεις τοῖς περι ων αυτῶν
ἀμφισβητοῖσιν οἱον Εὐβουλος εν τοῖς δικαστηρίοις χρησατο κατα αρητος ω ΙΠλάτων εἰπε προς 'Αρχίβιον, ὁτι ' πιδεδωκεν εν γὴ πόλει το ὁμο-
I4. Io ξύλινον τεῖχος Herodotu negare propalam caepit, satis tutum VII. 14. Thucyd. I. Justi II. Corn. sibi quidquau esse, nisi cliberos Nep. II. 2. eorum, quos interse isset, compre- 14. - παροιμίαι, σπε ηται, ' laetisos in custodia haberet, et tem Provem have o been telare nen pore alium alio tolleret. See alsotione : ',ut liey ma hie ter edo Euripides, An ironia elae , 518. I in os the παλαιοὶ μάρτυρες laresaid, 5. Eύβουλος - κατα Νάοητος, Theapplied tofit ture eventa. Orator Eubulus, ille adversar os De- Quintilian B. V. Ex quoque quae nosthenes, cis mentioned in severat vulgo recepta sunt hoc ipso quod passages by the alter, an particu- incertum auctorent 'iatient, velut lari in ille Orat. c. Midiana. 'onini uua sunt. V Chares is pressed by Plutarch in 14. ἡπιος ος, πατέρα . . . f. vii Phocionis sor iis qualiscationi Herodotus,cl. 155. ωμοίως γαρ νοῦν γε a COIn mander. φαίνομαι κατεποινηκέναι. ς εἴ τις πατερα. 5. Πλάτων mutile supposes ἀποκτε δεα των παίδων αὐτο φείσαιτο stiat Plato ille Coimediam is diere re-And Livb XL. d. spealcingo Pli ili ferre trio, ather than Plato the Philo-king os Macedonia: iis serox aninius Soplier. Omnes homines, omnia loca, teni l5. Ἐπιδέδιυκεν Ve lave exani- poraque suspecta habebat Postremo ples os his vota in the sariae significa -
160쪽
λογῶν πονηρους εἰναι. V Kαι οἱ μετεχοντες του κινδυνου, α δοξωσι ψευδεσθαι οἱ μεν οὐ τοιοὐ in τοι τουτων μονον μαρτυρές εἰσιν, εἰ γεγονεν η μη εἰ εστιν η μη περ δε του ποῖον ου μαρTυρες, οἱον
εὶ δίκαιον η αδικον η συμφερον η ἀσυμφορον.
εχοντι, τι εκ των εικοτων si κρίνειν, και τουτ
εστι το γνώμη τη αρίστη. V Kαὶ τι υ εστινεξαπατησαι τα κοτα et ἀργυρίω Kαὶ τι οὐχὰλίσκεται τα ει κοτα ψευδομαρτυριῶν. Eχοντι δε
οτ οὐδε αν δε μαρτυριῶν, ε ε τῶν λογων κανον η θεωρησαι. Εἰσὶ δε αἱ μαρτυρίαι αἱ μεν 18 περι αυτοῖ, αἱ δε περ του αμφισβητουντος καια μεν περὶ του πραγματος, αἱ δε περί του θους. Ω στε φανερον τι ουδεποτε ἐστιν ἀπορησαι μαρτυρίας χρησιμης ει μη γαρ κατα το πραγμαTOς, αὐτω μολογουμενης η τω ἀμφισβητοὐντι ναντίας
tion, liticyd. III. 24. , ἐπεδίδου effingi, nullo negotio flecti ac de-
πόλις αυτοῖς επὶ το μεδον And VI. 72. P torqueri potest. Aroumentis agemus; Ἐπιδωσειν γαρ ἀμφοτερα αυτα , . . . grus omni luce clarioribus criminat T. Πισσωμα τα δὲ πεs μαρτυριῶν repellemus re cum re, CauS Cum Aristolle proceed to infirmet iis in V causa ratio cum ratione pugnabit.
What manner xv e confima an estahilisti T. οὐκ ὁπόδικα σα εἰκόσα. on eoia arguments, lirougla me means os ther iand is lae orator', able to Testimontes produce testimony, and his adversaryl7. Μάρτυρας με μη ἔχοντι. Cicero annot. die ' di argue, ahat Vit- pro M. Loelio, li. quidem messes are more Grili fit odit inan Os abducaui a uestibus . neque argumenta dra xv koin probabilities; GiuJus judicii veritatena, quae mutari so that the sorine are responsiule nullo modo potest, in voluntate tes steir testinaony the lalter are Mihin collocari sinam quae lacillima not;V c.