장음표시 사용
121쪽
υπεροχη γαρ ἐστιν η δ περοχη των καλῶν Διοκαν μη προς τους ἐνδοξους, ἀλλα προς τους πολλους δεῖ παραβαλλειν, πειπερ η υπεροχὶ δοκεῖ μηνυειν 40 ἀρετην. λως δε των κοινῶν εἰδῶν πασι τοῖς
λογοις η με αύξησις επιτηδειοτατη τοῖς πιδεικτι- κο, τας γαρ πράξεις μολογουμενα λαμβάνουσιν ωστε λοιπον μεγεθος περιθεῖναι καὶ καλλος' τα δε παραδειγματα τοῖς συμβουλευτικοῖς εκ γαρ τῶν
προγεγονοτων τα μελλοντα καταμαντευομενοι κρίνομεν τα δ ἐνθυμηματα τοι δικανικοῖς αἰτίαν γαρ καὶ ἀποδειξιν μαλιστα δεχ τα το γεγονος δια το41 ἀσαφες. Εκ τίνων μεν οὐν οἱ παινοι καὶ οἱ ψογοι λεγονται σχεδον παντες, καὶ προς ποι δεῖ
βλεποντας παινεi καὶ ψεγειν, καὶ κ τίνων ταεγκωμια γιγνεται κα τα νείδη, ταυτ εστίν εχο- μενων γαρ τουτων, τα εναντία τουτοις φανερά ὁ γαρ ψογος κ των ναντίων στίν.
t suppos V ea, quae facta sunt, nae able.
122쪽
ΠΕΡΙ δε κατηγορίας καὶ πολογίας, ἐκ ποσωνκαὶ ποίων ποιεῖσθαι δεῖ τους συλλογισμους, χο μενον αν εἴη λεγειν Δεῖ δη λαβεῖν τρία ἔν μεν, τίνων καὶ πόσων νεκα ἀδικουσι δευτερον δε πως αυτοὶ διακείμενοι τρίτον δε του ποίους καὶ πῶς
Διορισάμενοι οἶν το ἀδικεῖν, λεγωμεν ζης. 3 Εστω δὴ το ἀδικεῖν, το βλάπτειν κοντα παρα ον νόμον. Νόμος δ' στὶν ὁ με ἴδιος ὁ δε κοινος. Λεγω δε ἴδιον μεν, καν ν γεγραμ μενον πολιτευ-
ονται κοινον δε οσα γραφα παρα ἀσιν μολογεῖσθαι δοκεῖ. Εκοντες δε ποιοῖσιν, ὁσα εἰδοτες, καὶ μ' ἀναγκαζομενοι. σα μεν οὐν κοντες, Ουπάντα προαιρουμενοι οσα δε προαιρουμενοι, ειδοτες απαντα Ουδεις γαρ, ο προαιρεῖται, αγνοεῖ. Δι ηδε προαιρουνται βλαπτειν καὶ αὐλα ποιεῖν παρατον νομον, κακία εστ και κρασια εα γαρ τινες
εχωσι μοχθηρίαν η μίαν η πλείους, περ δε τοὐτο bμοχθηροὶ τυγχανουσιν δντες, κώ αδικοί εισιν οἱον μεν ανελευθερος περὶ Ρηματα ὁ δε κολαστος
123쪽
περ ι τας του σωματος δονας ὁ δε μαλακος περι τα ραθυμα ο δε δειλος περ τους κίνδυνους, τους γαρ συγκινδυνευοντας εγκαταλιμπανουσι διατον φοβον ὁ δε φιλοτιμος δια τιμην ὁ δ οξύθυμος δι οργην ο δε φιλονικος δια νίκην ὁ πικρος δε δια τιμωρίαν ὁ δ ἀφρων δια το ἀπατασθαι περὶ το δικαιον και ἀδικον ὁ δ αναίσχυντος δε λιγωρίαν octu Uμοίως δε και των αλλων καστος
οπερὶ καστον των ποκειμενων Ἀλλα περὶ μεν τουτων δηλον τα με ε των περὶ τας ἀρετας εἰρη- μενων, τα δε ε των περὶ τα παθη ρηθησομενων. Λοιπον δ ειπεῖν, τίνος νεκα, καὶ πῶς εχοντες ἄδικοῖσι, καὶ τίνας. ΓΙρῶτον μεν οὐ διελωμεθα, τίνων ρεγομενοι και ποῖα φευγοντες εγχειρ οὐσιν ἀδικεῖν Δηλονγαρ ως ω με κατηγοροῖντι, ποσα και ποῖα τουτωνυπαρχει τω αντιδικω, σκεπτεον, ων φιεμενοι παντες
τουσι τα δε εὐανάγκης. Τῶν δ' ξ ἀνάγκης τὰ
μεν βια, τα δε φυσει. στε παντα, σα μη διαυτους πραττουσί, τα μεν ἀπο τυχης τα δε φυσει
124쪽
ορεξεις οργη καὶ πιθυμία. στε παντα σαπραττουσιν, ἀναγκη πραττειν δε αιτιας επτα, διατυχ ην, δια φυσιν, δια βίαν, δι εθος, δια λογισ-μον, δια θυμον, δι ἐπιθυμίαν. ο δε προσδιαι-9ρεῖσθαι καν λικίαν, η ξεις, η αλλ' ἄττα τα
πραττομενα, περίεργον. ι γαρ συμβεβηκε τοις νεοις ὀργίλοις εἰναι η πιθυμητικοῖς, ου δια την νεοτητα πραττουσι τα τοιαυτα, ἀλλα δι οργην καιεπιθυμίαν οὐδε δια πλοῖτον καὶ πενίαν ἀλλα συμβεβηκε τοι με πενησ1, δια την ἐνδειαν επιθυμεῖν χρημάτων ' τοῖς δε πλουσίοις, δια την Ου-8. Eom δε ἡ μὲν βούλησις Cicero, Tusc. Quest. V. Quamobrem simul olbjecta species est cujuspiam, quod bonuui videati ir, ad id adipi Scen- diuin impellit ipsa natura id cum 'conStanter, pratilenterque fit, Cusmodi appotitionen Stoici βούλησιν appel- lant, nos appellamus voluntatem.' Eam illi putant in solo esse sapiente: quam Sic definiunt Voluntas est M V αυτούς.
quae quid cum ratione desiderat; ' ' Quae vero, ratione aversa, incitata' est vellenientius, ea libido est vel cupiditas effraenata quae in omni laus stultis invenitur.
δι' αἰτίας ἔπτα . Aristolle mahes ille solio vin division o in primarycauses O lauman actions :
125쪽
σίαν πιθυμεῖν των η αναγκαίων δονῶν ἀλλα πραξουσι καὶ Obτο ου δια πλουτον καὶ πενίαν, ἄλλα δια την επιθυμίαν. μοίως δε καὶ οἱ δίκαιοι καὶ οἱ δικοι καὶ οἱ ἄλλοι οἱ λεγομενοι κατα τας ε ξεις πράττειν, δια αὐτα πραζουσιν ' γαρ δια
ἰσως τω μεν σωφρονι δι το σῶφρον δοξαι τε καὶ επιθυμίαι Ρησταὶ πακολουθοῖσι περὶ των δονῶν
δίκαιος η ἄδικος, δη διαφερει καὶ ὁλως, σα
τῶν συμβαίνοντων ποιώ διαφερειν τα θ' τῶν ἀνθρωπων οἱον πλουτεῖν δοκῶν ἐαυτλη πενεσθαι, διοίσει τι, και εὐτυχεῖν η ἀτυχεῖν. αὐτα μεν ουνύστερον εροῖμεν νυν δε περ τῶν λοιπῶν εἴπωμεν
126쪽
127쪽
δταν συνεθισθῶσιν, δεως ποιουσιν. στε συλλαβοντι εἰπειν, ὁσα δι αυτους πραττουσιν, παντα
φαινομεν αγαθα, η δε η φαινομενα δεα.Tιθημι γαρ καὶ την των κακων η φαινομενων κακῶν ἀπαλλαγην η ἀντὶ μείρονος ελαττονος μεταληψιν, εν τοῖς ἀγαθοῖς αἱρετα γαρ πως καὶ την των λυπηρων η φαινομενων η ἀπαλλαγην,
μεταληψιν ἀντὶ μεις νων λαττονων, ν τοις δεσινῶς αὐτως. 19 Ληπτεον ἄρα τα συμφεροντα καὶ τα δε ποσακί ποῖα. Ιερι μεν οὐ του συμφεροντος εν τοῖς συμβουλευτικοῖς εἰρηται προτερον περὶ δε του ηδεος εἴπωμεν νυν Δεῖ δε νομίρειν ἱκανους ει ναέτους δρους, αν σι περι καστο μητε σαφεῖς, μητε κριβεῖς.
128쪽
τινα της ψυχ ης, και καταστασιν ἀθροα καὶ αἰσθη- την εις την παρχουσαν φυσιν λυπην δε τουναντίον Et δ' στιν η δονη o τοιουτον, δηλον τι 2 καὶ δ εστ τ ποιητικο της εἰρημενης διαθεσεως το δε φθαρτικον της ναντίας καταστασεως ποιητικον, λυπηρον. Ἀναγκη ου ηδε εἰναι το τε εἰς το κατα φυσιν aἰεναι ἡ Ἀπὶ το πολυ καὶ μαλιστα OTαν απειλη- φοτα η την εαυτων φυσιν τα κατ αυτην γίγνομενα καὶ τα θη ast γαρ το εἰθισμενον σπερ πεφυκος
129쪽
Παν γὰρ ἀναγκαῖον πραγμ, ἀνι αρον ἔφυ 'τας δ' πιμελείας, καὶ τα σπουδας, και α συν τονίας, λυπηρας, αναγκαῖα γαρ και βιαι ταὐτα,
ἀλογους, σας η κ του πολαμβανειν τι πιθυμοῖσιν εἰσὶ δε τοιαυται σαι εἰναι λεγονται φυσει, ωσπερ αἱ δια του σωματος παρχουσαι οἰον τροφης, διψα και πεῖνα, και καθ καστον εἰδος
επιθυμιας και περι α γευστα, και αφροδισια, καιολως λάπτα, και περι σμην ευωδίας, και ἀκOην, και ψιν. ετ λογον δε οσα κ του πεισθηναιεπιθυμουσι πολλα γαρ και θεασασθαι και τη- σασθαι επιθυμουσιν ἄκουσαντες και πεισθεντες.
Ἐπε δ εστι το δεσθαι ν τω αἰσθανεσθαί τινος πάθους, η δε φαντασία στιν ἰσθησίς τις ασθενης,
130쪽
82 ARISTOTELI , ἀεὶ ν τω μεμνημεν καὶ τω ἐλπίροντι κολουθοῖ
α φαντασία τις, ου μεμνηται ελπι ρει ει δετοῖτο, δηλον ἴτε και ηδοναὶ μα μεμνημενοι καιελπίζουσιν, πείπερ καὶ αἰσθησις. Ω στ αναγκη γπάντα τα δε η εν τω αἰσθανεσθαι εἰναι παροντα, ε τῶ μεμνησθαι γενόμενα, η ἐν τ ελπί ειν μελλοντα αισθάνονται με γαρ α παρονTα, μεμ νηνται δε α γεγενημενα, ἐλπίζουσι δε α μελλοντα. Ταχεν οὐ μνημονευτὰ δέ ἐστίν ου μονον σα Bεν ω παροντι, τε παρην, δε ην, αλλ ενια και οὐχ δεα αν η στερον καλον και γαθον το μετα
Mῆτα γάρ τε καὶ ιλγεσι τερπεται ἀνηρ Μ γημενος, ὁσm πολλὰ πάθη, και πολλὰ εόργη.
received opinion, calis φαντασία a mei noma. V Cic. in Εp. ad Liaeceium. αωησις. although les has AExpressi ilhil est aptitis ad Melectationem instructe iis, De Antima III. 3. that le toris quam temporum varietates, it is uot so. For his reason, proibal, ly, ' Ortunaeque vicissitudines ; quae etsilie has adde ille qualis inoe vordia rsis P nobis optabiles in experiundo non lae-νης' in present definition. runt, in legendo tamen errunt jucundae. Tlle φανσιουσία calle P by Latin Habet enim praeteriti doloris secum authors, sensus intentus; V and sonae recordatio delectationem. Vtinae visus. V Cicero in mea leui. B. Μετα, γάρ σε. . o. Theclines B. I. sensibus ipsis quaedam allude to are tori, found in Homer. discit nova quos junctos esse en Odyss. XV. 398, &c.