장음표시 사용
161쪽
RI IETORICORUM L. IB. I. 5. 13αλλα περ του θους η αὐτο εἰς ἐπιείκειαν, ' του
γαμφισβητουντος εἰς φαυλοτητα. T δ αλλα περὶ μαρτυρος φίλου ἐχθρου η μεταξυ εὐδοκι- μοὐντος is ἀδοξουντος η μεταξυ καὶ σαι αλλαι
τοιαῖται διαφοραὶ ε των αὐτῶν τόπων λεκτεον ξο ωνπερ καὶ τα ενθυμηματα λεγομεν. 20 Ιερι δε των συνθηκων τοσαυτη του λογου - σι εστιν σο αύξειν η καθαιρεῖν, η πίστας πOtειν is πιστους α μεν αυτ υπαρχωσι, πιστὰς και κυριας επι δε του αμφισβητοὐντος, ο υναντίον. 2 LIρος μεν οὐν το πιστας ἀπίστους κατασκευάζεινουδεν διαφερε της περι τους μαρτUρας πραγμα τειας ' πολι γαρ αν τινες σιν ι επιγεγραμμενοι
. φυλαττοντες, τουτοις αἱ συνθῆκαι πισταί εἰσιν. ομολογουμενης δ' εἰναι της συνθήκης, οικείας μενούσης αὐ ζητεον ὴ γαρ συνθήκη νομος στιν ἴδιος
καὶ κατα μερος Καὶ αἱ μεν συνθῆκαι οὐ ποιοῖσιτον νομον κυριον οἱ δε νομοι τας κατα νομους συνθηκας. Καὶ λως αυτος ὁ νομος συνθηκη τίς εστιν ' στε οστις ἀπιστεῖ αναιρεῖ συνθηκην, 22τους νομους αναιρεῖ. τι δε πραττεται τα πολλατων συναλλαγματων και τα κουσι κατα συνθηκας
2 l. 'Οποδει-ε φυλάσσοντες, Cicero venerit, et unius nominis litura se pro arch. Poet. I. Naim cum commotum esse dixerit. Appii talbulae negligentius asservata 2 l. P ἐπιγεγραμμένοι, Those ' dicerentur, Galbinii, quani lii in vlios naines are inscribe l. Quin- colurnis fuit, levitas, post clatrina tilia calis ther Signatoi es. tionem calamitas, omnem taliti lanii 22. Συναλλαγμάτων Contractuin 'fident i esignasset. Metellus, onao auteni ultro Citrd pie obligationem 'sanctissi inus modestissimusque Orn esse, quod GraeCI συνάλλαγμα O- nium, tantii diligentia diuit, ut ad iant Veliati emptionena, veIulitionein, M L. Lentulum praetorem et ad judices Iocationem, societatena. IJlpian.
162쪽
114 ARISTOTELISωστε ἀκυρων γιγνομενων ἀναιρεῖται η προς ἀλληλους χρεία των ανθρωπων Καὶ ταλλα δε, σα μοττει, ἐπιπολης ἰδεῖν στιν 'Ἀν δ εναντία γ)22
καὶ μετα των αμφισβητουντων, πρῶτον μεν, περαν τις προς νομον ναντίον μαχεσαιτο, ταυν ἄρ- μοττει ἄτοπον γαρ εἰ τοῖς με νομοις, αν μη
ορθῶς κείμενοι σιν ἀλλ' εξαμαρτῶσιν οἱ τιθε-
μενοι, ου οἰOμεθα δεῖν πείθεσθαι ταῖς δε συν- θηκαις, αναγκαῖον Εἰθ, τι του δικαιου στὶ 24 βραβευτης ὁ δικαστης, οἴκου τουτο σκεπτεον, ἀλλ ως δικαιοτερον Καὶ το μεν δίκαιον υ εστι μεταστρεψα ομ παττὶ ού ἀναγκ5 πεφυκος γαρ εστι συνθηκα δε γίγνονται καὶ ξαπατη- θεντων καὶ ναγκασθεντων. ΓΙρος δε τουτοι 25 σκοπεῖν εἰ ναντία εστί τινι η τῶν γεγραμ μενων
νομων η των κοινων, κα των γεγραμμενων η τοις
οἰκειοι ' τοι ἀλλοτρίοις 'Eπειτα, εἰ ἄλλαις συν- θηκαις στεραι η προτεραις η γαρ αἱ στεραι κυριαι, ἄκυροι δ' αἱ προτεραι η αἱ πρότερα ορθαι, α Ο στεραι πατηκασιν ποτερως αν Π Ῥησιμον. Ετι δε το συμφερον ραν εἴ-γὶ ναντιοῖται τοῖς κριταῖς, και ὁσα ἄλλα τοιαῖτα καὶ γαρ αὐταεὐθεωρητα μοίως.
A δε βασανοι μαρτυρίαι τινες εἰσιν Exειν δε 26
V sunt ea quae Obscurant et ea quae B. I . h. 4.
163쪽
ουν χαλεπον οὐδε περὶ τουτων 1πεῖν τα ἐνδεχομενα εξ ν, αν τε πάρχω ν οἰκεῖαι, αυξεινεστὶν, τι ἀληθεῖς μονα των μαρτυριῶν εἰσιν αυται ' αν τε πεναντίαι σέ καὶ μετα του
ἀμφισβητουντος, διαλυο αν τις τἀληθη, λεγων
καθ ολου του γενους των βασανων Ουδεν γαρῆττον ἀναγκας μενοι τα ψευδη λεγουσιν. τἀληθ0 καὶ διακαρτεροὐντες μη λέγειν τἀληθη καὶ ραδεως
καταψευδομενοι, δε παυσομενοι ἀττον Δεῖ δεχειν παναφερε ιν επὶ τοιαυτα γεγενημενα παραδείγματα, α ἴσασιν οἱ κρίνονTες.
26. Ἐξ ων,-αύξειν ἐστιν. Cicero in Partit. 4. 34. in quaestiones habitae,
aut postulatio ut habeantur, CatISana P adjuvabunt, Confirmamium genus
priuatim quaestionum erit dicemium ' de vi doloris, de opinione mZJOrrum, iiii earn rem totam, ni Si proliassent, certe repudiassent, C. V26. Διαλύοι αν τις τἀληρῆ, λέγων κα ἔλου σού γενους Cicero pro P. Sulla, ch. 28. Quaestiones nobis
istinitatur; in quitius, quanquam nillil periculi suspicamur, tamen illa tormenta gul)ernat dolor, modera- tur natura CujuSque, tum animi tum
corporis regit quaesitor, flectit libido,' corrumpit spes infirimat metus, ut in ' tot enim angustiis nilii veritati loci ' relinquatur. 26. Καὶ διακαρτερούντες . . HMen xvlien ut to the torture in olbstinatet enitur ille torment aetherilia spetit the truth and readilb ulter liat is false, in ordei that ille mayl e ille imore speedii ldberaieci stonati iei patra. Hume, .Hist. O Eng. i. 375. speat in os ille tortur os the
relates that 'lie more obstinate V per hed in the han is of thei tormen- tor Severat O procure laeInset ves immediatest e, in ille violen eostlieir is onies hchnowledged Whatever vas required of them Butio ooneri ad me recovere frona liei tortures, an ille disavoxved thei Conses- sions. -Hugo Grotius in p. ad Georg. Stup. Nulla fides est cui minus fidei esse leti et, quam Or- mentorum Mentietur ut ait vetus illidain qiii ferre potuerit men- tietur qhii serre non potuerit. 27. εο δε ορκων χρκος ἐστὶ μετας ιας παραλήψεως φάσις ἀναπόδεικτος. Hliet ad Alex. Cicero de Off. iii 29. In urejurando, non qui aetus, sed ' amvis sit, deibet intelligi est enim uusjurandii in iis riviatio religiosa. Quod auten affiruiate, quasi Deo ' teste, pronaiseris, id tenendum est. 27. , γα δίδω , . . L Oni-
164쪽
ἁρμοττει, τι υκ ἴση προκλησις αυτη ἀσεβεῖ προς ευσεβη, αλλ ὁμοία κα εἰ ἰσχυρος ἀσθενη πατάξαι η πληγηναι προκαλεσαιτο E δε λαμβάνει, οτ 30
πιστευε αὐτω, κείνω δ' ου Mαι o του Ξενοφάνους μεταστρεψαντα φατεον ούτως, ἴσον εἰναι αν
165쪽
RHETORICORUM LIB. . 5. 117TO μη θελειν αυτον, περ ῶν κεινους ἀξιοῖ μό-3 σαντας δικα ρειν Εἰ δε δίδωσιν, τι εὐσεβοῦς τοθελειν τοι θεοις πιτρεπειν καὶ τ ουδεν δεῖ αυτον ἄλλων δικαστῶν δεῖσθαι, αυτω γαρ δίδωσι κρισιν καὶ ὁτι άτοπον ' μη Ῥελειν ομνυναι, 32 περὶ αλλους ἀξιουσιν ομνυναι. Ἐπεὶ δε καθεκαστον δηλον πῶς λεκτεον, καὶ συνδυαζομενον πῶς λεκτεον δηλον οἱον ει αυτος με θελε λαμβανειν, διδονα δε η καὶ εἰ δίδωσι μεν, λαμβανειν δε η θελει καὶ ε λαμβανειν καὶ διδοναι
τὶ πεναντιος και μωμοσμενος, ὁτι παντα ναίρει
31. ἰδι δίδωσιν, Quintilian, II 6. have been previ ouSi talce by himself, At is, qui defert, πere modeste and contrar to that vhicli he talces ato videtur, cum litis adversarium jussi present, e maintain that tos not em faciat, et eum, cuJus cooratio perduro so that ille soriner xv est, onere liberet, ilii profecto Malcen Dona compulsion or haud, alieno jurejurando stari quam suo or D stat he di no reatly mea rimat malit.' liis p utiere l. V ompare Cicero 32. Περὶ ν αλλους ἀξιοῖ νιν ομνύναι. de OsLIII. 29. Non enii salsum Aliudin to ille Iu es, os coiirse, aurare, euitrare Stu Sed quod exussio vere taponiath. animi aut Sententia auraris, sicut 33. Ἐὰν δεβ γεγενημένοι ιν αὐτιοῦ, vectis concipitur more nostro, id κώ ἐνανWὼς J ut is an ath hould non tacere perJurium est.
166쪽
169쪽
EK τίνων μεν οὐ δεῖ καὶ προπεπειν καὶ ἀποτρεπειν, καὶ παινεῖν καὶ ψεγειν, καὶ κατηγορεῖν καὶ ἀπολογεῖσθαι, καὶ ποῖαι δοξαι και προτάσεις χρησιμοι προς α τουτων πίστεις, ταὼ ἐστί. ΙΠερι γαρ τουτων καὶ κ τουτων τα ἐνθυμηματα λεγεται, Δ περὶ καστον εἰπεῖν ἰδία το γένος των 2λογων. Eπε δε νεκα κρίσεως στιν η Pητορικὴ καὶ γαρ τας συμβουλα κρίνουσι, καὶ η δίκη κρίσις εστίν ὰ νάγκη μη μονον προς το λόγον ρανῖπως ἀποδεικτικος σται καὶ πιστος, ἀλλα καὶ
2. Μὴ μόνον πρὸς το λόγον ὁρῶν, litat sine ille piovince os Ι laetoriccis ἄλλα καὶ αὐτον ποῖόν τινα και τὸν κριτην Persi labion, and iis end ille decision 1 κατιρισκευάζειν. DAS sar a regar is strict the ui es and sincerit is certain iliat Demonstration, or ille Entllymeniatic tiae citaracter Oscille Speaher, an an Proos, ille precepta gi ven to the Orator appeato ille passion oscille Iuclgo, in the foregoin book vould suifice have reat veigilat and influenc isti
170쪽
Πολυ γαρ διαφερει προς πίστιν, μαλιστα μεν ενδ ταῖς συμβουλαῖς, εἰτα δε και εν ταῖς δίκαις, τε ποῖον τινα πιαίνεσθαι τον λεγοντα, και πω προς
Eloquence reigns and exerta iis pom er. . . . In inquiri es asteriam truth, iliere cis no questio that ille passions have is constern and liat ali attempla to cinove them are absurd. IV lierever
is an appea to ille Passions his cineaniniis ste excitem ent os sueta elings as ought noto insile nee theo decisionis me question in hand . . . . here are many festings hic licit is invidentishould in no casu berullo ed 'O Opera te, as Envy, Thirs for ineven , C. c. the excitetnent of vllic hi by the Orator is to beo reprotia ted as an unsai artifice; but cit is no the les necessar tot ri ell
3. Ποῖον πινα φαινε σει τον λέγοντα. JCicero de Oratore Il. HOrum ex- primere mores nitione justos, in- te ros, reli osos, timidos, perferentes injuriarum, minam quiddam valet; in tantum autem efficitur sensu quodam , ratione dicendi, ut quasi mores V oratoris estino at oratio.