장음표시 사용
351쪽
RHETORICORUM I, ΙΒ ΙΙΙ. T. 283
2αναλογον. ἀναλογον ἐστιν, ἐαν μητε περ ευογκων αυτοκαβδαλως λεγηται, μητε περ ευτελων σεμνῶς μηδ' πὶ τω εὐτελεῖ νοματι πγὶ κόσμος ει δε η κωμωδία φαινεται οἱον ποιεῖ Κλεοφῶν
I. Τὸ-πρέπον Cicer, in Grai Tyrr.-Anda ning note 90. Ch. 2 l. Est loci uentiae, sicut reli 2. Κλεοφων DCleoption vas a Tra o inuariim uerum, fundamentum sa Poet i l irili an Athenian Sed ii sentia ut enim in vita, sic in ora Suidas in v. Cleophon. y me is ineu- tione, nihil est dissicilius quam cluid tione by Aristoti Poet. . . as 'deceat videre πρέπον appellant lioc vel as a poeni os iis, called Ian- Graeci, nos meamus sane decor una. dralbulus. Sopli. Elench. Ch. XI . 2. δ δ' ἀνάλογον. Cicero in Orat. 3. Ἀγαμένως Θαυμαστῶς Hesychi. Ch. 29. Is erit igitur eloquens, qui . Παραλογίζεται The paralogi sin ' poterit parva sui inuisse, modica tena παρὰ το ὲπόμεν Consequenti, perate, inagna graviter dicere. vllicli consist in alcin ille terans os 2. Κοσμος lae ornaitientalis ena a proposition a convertibi ivllicli aret, ellisi in epillaei See noterio Ch. H. not lo icali so. See supra H. i. . 6. Supra.-Ci Arist. Poetics, . 35. XXIV. . .)
352쪽
αληθῶς λεγοντος, τι ἐπὶ τοῖς τοιουτοις Ουτως ε υσιν στ O Oνταί, εἰ και η ούτως χει ς λεγων, τα πραγματα οὐτως ἐχειν Καὶ συν- 5ομοιοπαθεῖ ὁ ἀκουων ε τῶ παθητικῶς λεγοντι, καν μηθεν λέγηὶ διο πολλο καταπληττουσι τους ἀκροατα θορυβουνTες.
Καὶ θικη δε αυτ η κ των σημείων δεῖξις, u
ἀνηρ η γερων καὶ γυν η ἀνηρ καὶ Λάκων
Θετταλος ε ξεις δε καθ' ας ποιος τις τω βίω του γαρ καν πασαν ξιν οἱ βίοι ποιοί τινες ἐανουν και τα νοματα ἐκέ- λέγη τη ξει, ποιησειτο θος ου γαρ ταυτα ουν σαυτως αγροικος αν και πεπαιδευμένος εἴπειεν ΓΙάσχρυσε δε τι Οἱ ἀκροαταὶ καὶ ω κατακορως χρῶνται οἱ λογο
353쪽
RHETORI RUM LIB. III. T. 285ομολογεῖ γαρ ὁ ἀκουων αισχυνομενος, πως μετεχτ ουπερ καὶ οἱ ἄλλοι παντες. To δ ευκαίρως η μη εὐκαιρως χρησθαι, κοινον
κλεπτεται ὁ κροατης. Λεγω δε οἱον ἐαν ταονοματα σκληρα η, μη καὶ τη φωνη, καὶ τω προσωπω, καὶ τοῖς ἀρμοττουσιν εἰ δε η φα
μεν, το δε η, λανθανε ποιῶν το αὐτο Eαν Οὐ τα μαλακα σκληρῶς, και α σκληρα μαλακῶς
1 λεγηται, ἀπίθανον γίγνεται. α δε ονοματα διπλα, καὶ τα επίθετα πλείω, καὶ τα ξενα μῆλιστα ἁρμοττε λεγοντι παθητικῶς συγγνωμη γαρ οργι
354쪽
ηρμοσεν ενθεον γαρ η ποίησις. ουτωδεῖ, η με εἰρωνείας, περ Γοργίας ποίει, καὶ
1 l. Uσαν ἔχη ἡ δη τους ἀκροατας JCicero means this ivlien e says, in Oratore Ch. 2. Id auten tum 'valet, cui is qui audit ab Oratore ' jam obsessius est a tenetur; non enirn id agit, ut inficietur et Ob- servet, sed arn lavet, processuΠaqueo vult dicendi lue vim adintranS, non ' anquirit quod repreliendat. ll. 9pουσιάσαι Cicero Orat. Cla. . o Facile enirn est veri, uin 'ali quod ardens, ut ita sicam, notare ut lue restinetis arn antimor In in- cendiis, irridere. ll. Φήμην δε και μνημοη '' See Isocrat Panegyr. h. 60 p. 9.Tli fine passage allude to occurs atilio conclusionis the iation Φημην
δὲ καὶ μνήμην και όξαν πόσην τινα χρὴ νομιζειν, ἡ ζῶντας ξειν η τελευτη-
σαντας καταλειψειν σου ἐν τούτοις
τοῖς ἔργοις αριμσεύσαντας. The ollier passage Occur in the Sariae Oiation, p. 60 Καίτοι πως - ἐκείνων ανδρες
βους καὶ ταύτα ψέγων ἔα δὲ ἐπαινεῖ, τον τεσο α ἐωμαι, τί με ιε ποιήσειν i
355쪽
TO δε σχημα της λεξεως δεῖ μητε εμμετρονε ιναι, μητε ἄρρυθμον το μεν γαρ ἀπίθανον πεπλῆσθαι γαρ δοκει , καὶ μα και εξίστησι
προσεχειν γαρ ποιεῖ, ομοίω ποτε πάλιν ξει ωσπερ οὐ των κηρυκων προλαμβανουσι τα παιδίατο Ttνα αἱρεῖται πίτροπον ὁ ἀπελευθερού
με γα τους χαλκέας ἰθωμεν α σφύρας καταφερόντας, αμα τινα καὶ 'P μονακούομεν. Μέτρον δ' οὐκ αν γένοιτο χωρις λεξεως ποια και ποσυ. l. Ἐξιστη ' προσέχειν γα κ . . . J
Ω r ου Κρεοντος προστάτου γεγοά- ψομαι.
The popularit of the dena agome
356쪽
288 ARISTOTELIS δεῖ δε πεπεράνθαι μεν, μη μετρω δε ἀηδες γαρα
καὶ αγνωστον το πειρον. Ιεραινεται δε αριθμωπάντα ὁ δε του σχηματος της λεξεως αριθμος ρυθμός εστιν, ου καὶ τα μετρα τμητα Διο3
ρυθμον δεῖ χειν τον λογον, μετρον δε η ποίημα γαρ ἔσται ρυθμον δε η κριβῶς τοὐτο δε
Και γαρ αἰσχρόν ἐστι σου μὲν ναυμα- χησαντας μιαν, Καὶ Πλαταιῶς ευφυς εἶναι, κἀντι δούλων δεσπότας.
3. η έκριβως. Cicor, do Grat. III. 48. ain tu illud ego assentire 'lieophrasto qui putat orationemo non astricte sed remissius numero- sarn esse oportet. 4. V μὲν ἡρωος τεμνος, καὶ ου λεκτι
Coin p. Cicero Orator, Ch. 57. ILongi Aristoteli videtur secus, quio judicat herouin itineriim gramliO- remoniain desisteret soluta ratio. An Quintil. IX. . merotis, qui est idem, laciniis Aristoteli in- plior. 4 C. 4. V ε αμβον - η λέξις κ των πολλων COInpare Arist. Poeties, g. 10. Πλεῖστα γαρ ιαμβεῖα λέγομεν
ἐν τῆ διαλεκτω et προ αλληλους ἐξάμετρα σε λιγάκις και ἐκβαίνοντες της λεκτικης αρμούας. nil iis above;
μαλιστα γα λεκτικον των μετρων τί αμβεῖον ἐστιν.
Cicero, Orat. 56. Senarios vero et Hipponacteos effugere vix POSSU- unus magnam enim partem exclam ' bis nostra constat ratio. V Andagain, de Orat. III. T. V an cum sint numeri plures, Iam Durn et Tro- chiae uni frequenter segregat es, ra- tore Aristoteles, Catule, vester; qui matura ante incurrilia ipsi in ora- 'ionem sermonemque nostriam. - Ona p. also Homice de Art. Poet. 81. Uiuii socci cepere pedena grainleS cothurnio Alternis aptuita serinonilius, V c.
357쪽
Δεῖ δε σεμνότητα γενέσθαι και ἐκστησαι. D δε
τροχαῖος κορδακικωτερος δηλοῖ δε α τετράμετρα εσT γαρ ροχερος ρυθμος τα τετράμετρα Λείπεται δε παίαν, ω χρῶντο μεν ἀπο Θρασυμάχου ἀρξάμενοι Ου εἰχον δε λεγειν τίς ην. E. στιδε τριτος ὁ παιαν, καὶ χόμε ς των έρημενων
τρία γαρ προς δύο στίν. Ἐκείνων δε ὁ μεν εν προς εν ὁ δε, δύο προς D. Eχεται δε των λογων τουτων ὁ μέόλιος ουτος δ' στὶν ὁ παιάν.
4. Δεῖ δε σεμνοτητα Cicero orat. 57. Iariatium autem iudicat Aris. D toteles nimis e vulgari SSe Ser- nione. Ita neque humilem ne a 3 uectam orationena, ne nimi altam proibat plenam tamen earn vult esse gravitatiis, ut eos qui audiant, ad A majorem ait mirationem OSSit tru- ducere. 4. V δε τροχαῖος κορδακικωτερος Cicero Orat. T. froeliaeum auis
'em, qui est eodem spatio quo istioreus, Corducem appellat, quia P contractio et brevitas dignitatem non V liabet.' See also Quint. IX. 4. Trochaeuin, ut iniis currentem daninat, eique Coi iacis nomen in- ponit.
whic li ire tora, solita in inos os theeariter Trage lies and areolaus accounte se by Aristoti in iis Poeties.
g. I 0. To σε μέτρον τετραμέτρου ιαμβεῖον ἐγένετο. To μὲν γαρ πρωτον
τετραμετρα ἐχρωντο δια et σατυνικην
o numeros partitur in tria, ut necesse 'sit partena pelli aut aeqhialena esse V alteri parti, aut altero tanto, aut D espii esse ni adorein. Ita sit aequalis
358쪽
γαρ OU εστι μετρον των ρηθέντων ρυθμων' ωστὰ μαλιστα λανθανειν. Νῖν με οὐ χρῶντα τω ἐν παιῶνι, και ρχO μενοι δεῖ δε διαφερειν την τελευτην ης αρχης.
' Εστι δε παιῶνος δυο εἴδη ἀντικειμεν ἀλληλοις
Ετερος δ' εὐεναντίας, ου βραχεῖαι αρχουσι τρεῖς, η δε μακρα τελευταία
ODτος δε τελευτθν ποιεῖ γαρ βραχεια, δια τοἀτελης εἰναι, ποιεῖ κολοβον. λλα δεῖ τη μακρα ἀποκοπτεσθαι, και δηλην εἰναι την τελευτην, μηδια τον γραφεα, μηδε δια την παραγραφην, ἄλλα
5. Οὐκ εστι μέτρον i. e. A metri quam tres breves consequuntur: ut cal System. The sam is sal by haec vecta De inue, Incipiis, Com- Cicero Oraa. 57. Paean autena primite aut a brevibus deinceps tri- minime est aptus ad versum IO bus, extrema produci atque longa: Iibontius eum re epit oratio. stetit illa sunt, ointietant, lini pedes. 6. Παιανο δυο εἴδη Aristolle ni V Atque illi Philosopho ordiri placet amentions ille. ii strandioririt Paeans, a V superiore paeane, posteriore finire. thos alone ire t be Sed by Ora tors. 6. Μη διὰ τον γραφέα. Νot merely CL Cicero de Orat. III. 47. Pro ilirouoeli the means of the Transcriber's rabatur auten ab eodem illo Aris punctuation, or os the marginal An- totele maxime Paean; qui est v notations, ut os the liythi ilaeis V plex. ini aut ra longsi mi itur, Conapare Cicero Orat. 68 infi-
359쪽
7 δια τον ρυθμον. τι μεν ουν εὐρυθμον δεῖ εἰναι την λεξιν, καὶ μη αρρυθμον, καὶ τίνες εἴρυθμον
τω συνδε ρο μίαν, σπερ αἱ ν τοις διθυραμβοις ἀναβολαι κατεστραμμενην καὶ μοίαν ταῖς των
haci rea ecte dolio nore ancient audsi inplo iamia os ille tui a te Stanras.
360쪽
ARISTOTELIS Θουριου ἱστορίης ἀποδεζις ' ταυτὶ γαρ
προτερον μεν πανTες, νυν δε οὐ πολλοὶ χρῶνται. Λεγω δε ρομενην η υδεν εχ ει τελος καθ' αὐτην, α μη το πρῆγρα λεγομενον τελειωθp. Εστι δε ἀηδης δια το πειρον το γαρ τελος πάντες βουλονται καθοραν διοπερ επι τοῖς καμπτηρ-
solandei thurn Stralbo Herodotus; vas originali a native os Halicarnassus his Histor coinnaen es vitii the rds. Ἐροδότου Ἀλικαρνασσηος 2. Διόπερ επὶ τοῖς καμπτῆρσιν Asimile talcen Dorii raper in las Sta diuinari vulto he says are more dis- tresse and dispirate at he hirus, illan
To that whicli is here calle inieίοδος, Cicero gives a naultiplicit os nanaes. In oratore l. Quem
Graeci περίοδον, nos tum arn bitum, tum circa it uni, tum cornprehensω- nem, aut continitationeni, aut cir - minis riptionen dicimus.