장음표시 사용
321쪽
RHETORICORUM LIB. LII. l. 253 καλῶς πολαμβανομενον ἀλλ λης ἴσης προς δοξαν της πραγματείας της περὶ την ητορικην, ου δε ορθῶς εχοντος, ἀλλ ῶς αναγκαιου την
ἐπιμελειαν ποιητεον επε το γε δικαιον μηδεντ ει ζητεῖν περι τον λογον, η ς μητε λυπεῖν μη εὐφραίνειν δίκαιον γαρ αὐτοῖς ἀγωνίρεσθαι τοῖς πράγμασιν, στε ταλλα ζω του ἀποδεῖξαι περιεργα ἐστιν αλ, ομως μεγα δυναται, καθαπερ G εἴρηται, δια την του ἀκροατο μοχθηρίαν. ο μεν
οὐ της εζεως μως χει τι μικρον ναγκαῖον ενπαση διδασκαλια διαφερε γαρ τι προς το δηλῶσαι, δι η δι ειπειν, ου μεντοι τοσοὐτον ἀλλ' απαντα φαντασια αὐτα ἐστι και προς τον ἀκροατην διο οὐδεὶς ἴτω γεωμετρεῖν διδασκει. Εκείνημεν οὐν, ταν λθ9, αυτ ποιησει TR ποκριτικη.Εγκεχειρηκασι i Oλίγον περι αὐτης χἰπεῖν τινες οἱον Θρασυμαχος εν τοις Ελεοις Καὶ στιφυσεως ο ὐποκριτικον εἰναι, καὶ ἀτεχνότερον το
322쪽
δε περὶ την λεξιν εντεχνον Δι κα τοῖς τουτοδυναμε ις γίγνεται παλιν θλα, καθαπερ και τοις κατα την ποκρισιν ρητορσιν οἱ γαρ γραφομενοι
λόγοι με iζον ἰσχυουσι δια την λεζιν η δια την
διανοιαν. Ι ρξαντο μεν οὐ κινησαι το πρῶτον, σπερ περοχφυκεν, οι ποιηταί τα γαρ νοματα μιμηματα εστιν
ὐπηρξε δε καὶ η φωνη παντων μιμητικωταTO Tων μορίων μῖν διο και αἱ τεχναι συνεστησαν η τε Ραψωδία, καὶ λ ποκριτικη, καὶ ἄλλαι γε. πει sy o ποιηταὶ λέγοντες εὐηθη, δια την λεζιν εἰ δοκουν πορίσασθαι τηνδε την δοξαν, δια τουτο ποιητικη πρώτη ἐγένετο λεξις, οἱον η Γοργίου. α νυν
ται διαλεγεσθαι καλλιστα τοὐτο δ υκ εστιν,
ἀλλ' ετ α λογου καὶ ποιησεως Ἀεζις εστί δηλοῖ
323쪽
δ το συμβαῖνον οὐδε γαρ οἱ τας τραγωδιας ποιουν- τες τι χρῶνTαι τον αυτον τροπον αλ ωσπερ καιε των τετραμετρων εις To ἰαμβεῖον μετεβησαν, δια το τω λογω τουτο των μετρων μοιOτατον εἰναιτων ἀλλων ουτω καὶ των νοματων ὁσα παρα την διαλεκτον εστιν, οἱ δ' οἱ πρωτον κοσμουν κόετι νυν οἱ τα ξάμετρα ποιοῖντες, ἀφείκασι διογελοῖον μιμεῖσθαι τουτους οἱ αὐτοὶ υκ τι χρωνται 10 ε κείνω τω τροπω. στε φανερον ὁτι οὐχ ἁπαντα, ο σα περὶ λεξεως στιν εἰπεῖν, ἀκριβολογητεονημῖν αλ ὁσα περὶ τοιαυτης οἰας λεγομεν περὶ δ εκεινης εἰρητα εν τοῖς περὶ Ιοιητικης.
324쪽
κώ μητε ταπεινην μητε περ το ἀξίω μα, ἄλλα
πρεπουσαν η γαρ ποιητικη ἰσως ου ταπεινη, ἀλλ'
σαφη με ποιεῖ τα κυρια μη ταπεινην δε ἄλλα κεκοσμημενην, τἄλλα νοματα, ὁσα εἴρηται ν τοῖς
compositions is Perspicui ty And cit is quali self- evident thouσh his triuili is stili more frequently uerlooked stat Perspicuit is a
s relative quali ty, and consequently anno properi be predicated of any voa, vi thout a tacit referen e 'o ille classis reader o hearer for vvlioni tris desimed. 2. Τα κύρια See the severat division os ouns in Arist. Poeties, Cli. XXXV. Λέγω ε κύριον μεν α
ωοωνται ἔκαστοι γλωττα δε αυ τεροι ω σπι φανερον τι καὶ γλωττα και κύριον εἶναι δυνατον' αὐτο μη τοῖς αυτοῖς σέ.
εσσιν η κυριον, η γλωττα η μεταφορα, ἡ κοσμος, η πεποιημενον ἡ ἐπεκτε
ταμένον si ὁφηρημι νον η ξηλλαγμένον.
325쪽
περι Ιοιητικης το γαρ ξαλλάξαι ποιεῖ φαίνεσθαι σεμνοτεραν περ γαρ προς τους ξένους οἱ ανθρω
τον θαυμασταὶ γαρ των πόντων εἰσίν ηδ δε τοθαυμαστον ἐστι. π μεν οὐ των μέτρων πολλά τε rot ει τοὐτο, καὶ ἄρμοττε ε κεῖ πλεον γαρε ζεστηκε περ α καὶ περὶ ους ὁ λόγος ἐν δε τοῖς ψιλοῖς λογοι πολλω λαττω εἰσίν ' γαρ πόθεσις
ελαττων επε και ενταὐθα, εἰ οὐλος καλλιεποῖτο η λιαν νεος, ἀπρεπεστερον, ' περὶ λίαν μικρῶν αλ, Ἀστι καὶ iam τουτοις ἐπισυστελλόμενον καὶ
τουσα το σιωτικον ησοῖς ξενικοῖς κεχρη '
Hνη. nil in the sanae cli apter: οὐκ ἐλάχιστον ε μερος συμβάλλονται εἰς et σαφες τῆς λέξεως καὶ μη διωτικὸν
αι πεκτασεις, καὶ ποκοπαὶ, καὶ ἐξαλλαγα των νομάτων.
2. Ο περ γα προς σου ξένους DCicero in Partit. 22. Q h it enit suavi oratio, cum ali luid aut invisum, aut in isti tithina, aut novuna dicas : delectat 'enim qui ciuid est tiralbile. Iae Orat. III. 39. Adin iranduin videtur luid sit quod irines translati et D alienis inara delectant emis quain' propriis ac suis. V3. Πλεον γαρ ξέστηκε. For thes ubjectis os Poetry, whetlier person orthings, ire more eminent. COIn P. Isocrates in Evag. 90. Καὶ γαρ
πλησιαζοντας τοῖς αν ωποις σου ρεους
3. Εἰ δούλος καλλιεποῖτο. I IOI'aee, Ari Poet. II 4. Intererit mi ultum Davi ignes lo- mitatur an lieros, maturiisne senex, an adhue O- rente juventa Fervidus, 4 C. Cicero, orator XXI. uana enii no indecorun est, de stillicidiis cunio apud unu ni judicem dicas, anapii s- iniis vectis et locis uti conani uni laus de 3Iajestate Populi Roniani una - misso et sulbtilitor VPlato in Apolo . Socrat. οὐ μέντοιμα Δία ω ἄνδρες gηναῖοι κεκαλλις πημενους γε λογους. σπερ οἱ τούτουν, ρήμασιν τε καὶ μέμασιν. οὐ Mε κεκοσμημένους, ἀλλ' ἀκούσεσς εἰκη λεγέμενα το ς
326쪽
αυξανομενον το πρεπον. to δεῖ λανθανε ιν ποιουν 4τας, καὶ μη δοκεi λεγειν πεπλασμενως ἀλλα πε- φυκοτως' τοῖτο γαρ πιθανον, ἐκεῖνο δε τοὐναντιον ως γαρ προς επιβουλευοντα διαβαλλονται, καθαπερ προς ους οἴνους τους μεμιγμένους και οἱον Θεοδώρου φων πεπονθε προς την των ἄλλων υποκριτῶν η με γαρ του λεγοντος εοικεν εἰναι
αἱ δ' ἀλλότριαι. λεπτεται δ' εs, αν τις ἐκ της ειωθυίας διαλέκτου κλεγων συντιθγὶ οπερ Εὐριπίδης ποιεῖ, καἰ πεδειξε πρῶτος.
οντων δ' νομάτων κα ρηματων ἐξίν ὁ λογος 5
συνεστηκε, των δε νοματων τοσαὐτ εχοντων εἴδη
ἴσα τεθεώρηται ἐν τοις περὶ Ιοιησεως, τουτων γλώτταις μεν, καὶ διπλοῖς νομασι, καὶ πεποιημε- νοις, λιγακις καὶ λιγαχοῖ χρηστεον ὁπου δε, υστερον εροῖμεν το τε διὰ τὶ εἰρηται επὶ τομειρον γαρ ξαλλαττε του πρεποντος To δε Gκυρων, καὶ το οἰκεῖον, και μεταφορα, μοναι χρη-
327쪽
259σιμοι προς την των ψιλῶν λόγων λέξιν σημεῖον
μεταφοραῖς διαλεγονται, και τοι οἰκείοις, καὶ τοῖς κυρίοις. Ω στε δηλον α)ς, αν εὐ ποιν τις ἔσται τε ξενικον, καὶ λανθανει ενδεχεται, καὶ σαφηνέεῖ
raristolle eern to have expressed 'lae genus, os ivli teli κόσμος the ' ornaurentin or en Gellid in epithet in Rhet meritione Once Only, See tali. VII. . infra vas a species. An Tyrr vllit, Poet. p. 40, aster quotin the present passaσe Quar autem hic οικεῖ VOCavit in sequente de iis tractatione sere ibique ἐπυε ταρο appellat. In uno denique loco
vocena κόσμον Ira epitheto clare ponit Q. T. M 1σ' ἔπι τω εὐτελεῖ
Euenin is the Age of the Duy; and that Age is the veri in of Lile. V or tho Definitionis Metaphor lio ever, and ita fori species,as ove by Aristoti in the Poeties, se noterio . 8 infra. 6. Mίναι χρήσιμοι Aristotis baret vallo us tho introduction Os γλωτται, διπλα μίματα περπειημένα. c. Seeg. 5. supra, and ni in particular cases. Se Ch. III. . 3. ad sin. Ch. VII. g. ll.- Cicero appears Osanctio a more requent hi se sciliena. De Orator III. 88 S e. Varia si into in vecto tui plici quae orator asserato ad id iistrandam atque exornandRITI orationeni, aut inusitaturi vectum, aut novatuin, aut translatum, V c.
Cf. Quintilia VIII. I, 2, 3, c.
6. Μεταφοραῖς διαλέγονται. Cicero, Orat ad Briat. 24. Translatione cirequentissinae ferino inni utitur, non imodo timanorun Sed etiana rus- ticoruni si iiii lena est eorum 4 em - inare vites, si tiro agros, laetas esse segetes,' luxuriosa frumenta. '
328쪽
νυμιαι λεγο δε κυρια τε καὶ συνώνυμα, Io TO
τερα καὶ κυρια, και συνωνυμα ἀλληλοις. T μεν οὐ τουτων καστον εστι, καὶ πόσα εἴδη Bμεταφορὰς, καὶ τι τοὐτο πλεῖστον δυναται κώ ν ποίησε RO 'ν λογοις, re μεταφοραὶ εἴρηται,
329쪽
καθαπερ λέγομεν, ἐν τοῖς περὶ Ιοιητικης. ο-
σουτω δ' ἐν λογω δεῖ μὰλλον φιλοπονεῖσθαι περὶ αυτῶν, σφ ἐξ ἐλαττονων βοηθηματων ο λογος
ἐστι των μετρων Καὶ το σαφες, και το δυ, καιτο ξενικον εχει μάλιστα η μεταφορά κα λαβεῖν
si υκ εστιν αυτην παρ ἄλλου Δεῖ δε καὶ τα επιθετα, καὶ τα μεταφορας ἁρμοττουσα λεγειν τοὐτο δ εσται εκ του ἀναλογον es δε μ' ἀπρεπες φανεῖται δια το παραλληλα τα εναντία μαρο
λιστα φαίνεσθαι. λλὰ δεῖ σκοπεῖν, δε νεω
3. Λαβεῖν ου ἔστιν αὐτην παρ' ἄλλου '
μεγιστον, το μεταφορικον εἰναι μονον
330쪽
καλεῖν, ἀλλα δαδοὐχον ' ἄμφω γαρ περ θεον
κατεστησαν επι σου ἐκκλητους τε σων lxακεδαιμ ονιων καὶ τους συμμάχους, πρω-
τος ελεξεν αὐτων Καλλία ὁ διψούχης.Thus also in tho present lay the Elonians, ullo collecti tribute atthei sestiva of ille monteui, V givetheriaselves ille more lignifiei titio of alt-beat et s. -Cicero illudes to ille Μητρφακα ἡμέραι, in .eg. II. 9. 'Praeter Idaeae in atris famulos, eOS ille certis diebus, ne quis stipem cogito. Compare C lem Alex Paedag. III.
ποιητης. ιερευς ων Διονυσουν καὶ πάντες ιι περὶ Διονυσου τεχνιται.
ietorius consider ilia διονυσοκόλακες ieennae a teri os reproacti hom