Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

401쪽

με τους συνοντας αὐτω, σοφωτέρους ποιεῖν τῶν πατέρων, φάσκων δε κατα -- ἐξεῖναι παρανοια ελοντι καὶ - πατέρα δησαι, νεα- - τούτω χρωμενος, ω τον μαθέστερονυτο 'ου σοφωτέρου νομιμον εἴη υέσθαι.

μιυοντα δικαίως ἄν καὶ αυσον ετ δεδέσθαιντο - ἐπισταμνων α μη ἀτος ἐπίστασαι 'και - νοιούτων νεκα πολλάκις ἐσκώ ι, νέιαφέρει μανίας ἀμαθία καὶ τους με μυ- ένους ετ συμφεροντως ν δεδέσθαι και αὐτοῖς in σῶς φίλοις, τους δε μ επι ταμέ-

M enim socrates, inquit a minor, patre mntemnerela retiae, Mum Minadmet, sed miliares suos pauibus sapie fiores effecti in patque etiam vectet, lege perinissetini esse, in alimus auerti convieriunanientiae devinesis Me arminenti usus, quod Imperiti rema, plantiore vinciri jus es- in imo vere Socrates, eum qui imperillae causa aen.Iam lia et merito re ipsum vinis ciendum esse pinabat ab sis qui quod ipse ignoraret, scirent: adeoque saepenumer propter talia qua imperitia disserat ab ians insanitate, dispictebat: ae animo insanos quidem vineis cum suis et ianicorum emolumento putabat inscios vero lorean

402쪽

νους τα δέοντα, δικαίως αν μανθανειν ναρὰ

'Aλλὰ Σωκράτης γε, ἔφη ο κατήγορος, ν Δόνον του πατέρας, αλλα καὶ τους αλλους συγγενεῖς ἐποίει ἐν ἀτιμία εἰναι παρα τοις

αυτ συνουσι, λέγων, ως υτε τους κάμνομτας, υτε τως δικαζομενους οἱ συγγενῶς φρολουπιν, αλλοι τους - οἱ ἰατροὶ, τους δε οἱ συνδικειν ἐπιστάριενοι 'Εφη δὲ καὶ περὶ υε φίλων αυτον λέγειν ως ουδὲν φελος ευνους εἶναι, εἰ Μ καὶ φελεῖν δυνήσουνται μόνους δὲ φάσκειν αυτον αξίους εἰναι τι Mi τως ειδότα τα δέοντα, καὶ ρμηνευσαι δυναμ

debere ab iis discere, qui sciurent. At Socrates, inquit accus tor, non solum ut Patres, sed ut caeteri etiam comati parvo

in honore apud familiares ipsius essent, effecit; licebat enim, propinquos nec illis esse usui, prodesse me Beos, iis vero quotquot pauocinati scirent. Addebat etiam de amicis eum licere, nihil esse eoin Hi benevoli sint, nisi possint intiam prodesse. Eos 'm'ος solos dicere Socratem a nos honoribus esse vi, deceant sciant, et oratione γε qui adversa valetudine labor u sint explicare quapropter νxent, nec illis, quomii de re in i sum, persuaden adobseeati judicio agitura sed si quidem l bus se sapientisvinum me, μ

403쪽

αυνος - σοφώτατος τε, καὶ αλλους κανω- τατος ποιησῬι σοφούς, υτ διατιθέναι τους αὐτω συνόντας, στε μηὸαρου παρ αυτοῖς

τους αλλους ει ναι προς έαυτόν. Ἐγω δ αυ- τον οἶδα - κοινι περὶ προτέρων τε κα ὶ των ἄλλων συγγενωνέτε,J κώ περὶ φίλων ταυταλέγοντα κώ προς τούτοις γε, διον της ψυ-

κης ἐξελθούσης ἐν ' μον γιγνεται φρονησις,

6 σωμα του ικειοτάτου ανθρώπου την

ταχίστην ἐξενέγκαντες ἀφοινίζουσιν Ἐλεγε

δὲ, τι κω ζων καστος υτου, o πάντων λαλιστα φιλεῖ, σου σωματος , τι αν

ἀχρεῖον καὶ ἀνωφελὲς αὐτός τε ἀφαιρεῖ,

μώι αλλω παρέχει. αυτοί τε γαρ αυτωνονυχάς τε καὶ τρίχας καὶ τύλους αφαιρο ,

ad effetumd n alios inpientes maxime idoneum, me affectos erga se reddidisse fansiliares suos, ut nequaquari apud eos alli cujusquari essent pressi, cum Socrate comparati. Ego vero memini eum de patribus, de propinqtiis aeteris, et de amicis haec dicere ac priaeter haec, quamobrem, posteaquam nugraverit anima, in qua solae tradentia, honi is etiam mamma necessitudine conjuncti corpus quamprimum elatum conspectu auferant. Dicebat etiam quemlibet, dum in vivia est, de corpore suo, quod om-nrum maxime siligit, quicquid otiosun et inmite sit, tum per se tollere, tum alii tollendum praebere. Nam homines ipsi suos III es, capillos casu tollunt eosdemque medicis cum molestiis a doloribus --

404쪽

καὶ τοις ἰατροῖς παρέχουσι μετα νων σε καὶ ἀλγηδόνων καὶ ἀποτέμνειν κω αποκάειν, καὶ τουτου χάριν ιονται δειν αυτοῖς κάμιιτθον τινειν καὶ - σίαλον ἐκ του στόρεατος ἀποπτύουσου - δύνανται πορρωτάτω, δίστι

ωφελει - ουδ ὲν αὐτους νον βλάπτει δὲ πολὐ μαλλον Ταυτὶ μιεν οὐν ἔλεγεν ου πονρον πατέρα ζωντα κατορύττειν διὸάσκων,

ἐαυτον δε κατατέμνειν, αλλ ἐπιδεικνύων, νινο αφρον, τιρον ἐστι καὶ παρεκάλει

μελεῖσθαι του ς φρονιμωτατον εἶναι καιώφελιμώτατον, πως, ἐάν τε - πατρος, ἀντε πο-ὸελφου, ἐάν τε υπ-λλου τινος βολληται τιμασθαι, ρον, νω οικώῖος ειναι πιστενων,

Bent, eaque de cauru putant ipsis etiam se mercedem ciebere

solvere salivam tuoque quam possunt longissime ab ore exisspuunt; quod dum ore continetur, non soliun nihil proiat, Me multo Inaos etiam noceat. Haee imis dicebat Socriuesson quiuem docens, patrem vi. mini sepellenduin esse, ae selysum in s usta concidendum; sed demonstraeis, quod quid insipiens, inglorium ut Etiam horiabatur, ut studeat ouisque viam prudentissimus ueri Mutilissimus D ut sive a latre diis, seu fratre, seu alio tuopiam honore assici velis,

non idcire neglimis ut quod

405쪽

ταων ποιητων Ἀκλεγόμενον τα πονηρότατος, ηος τουτοις μαρτυρίοις χρωμενον, διδάσκειντον συνόντας κακούργους ινα κώ τυραννι-r4- δη λέγειν αὐτον, - ποιητης κελευοι

ιψει Σωκράτης ' ιδ ομολογήσαιτο, ρ μὲν ἐργατην εἶναι, φέλι ν τε ἀνθρώπω - ἀγαθον ιναι, το δὲ ἀργον, βλα cερόν τε δ κακον, καὶ το - ἐργάζεσθαι ἀγαθον, το

Hoc illum 1 exponere, quasi Poeta nullo rubeat ab opero. Rec injusto, nec turpi abstinere, sed quaestire gratia haec vi De facere. At enim sin rate nis ac bonum esse, occupari labore contraque, otiosum esse, noxiium et natum et operari, bonurn potiari, malum esse quoscunquo boni discem videret, eo operari di cebat, ac bonos esse operinosἔim se credire, sed e Marere cimae si cupiat. Praeterm dicetiae ammator

406쪽

τας ἐργάζεσθαί τε ἔφη, και ἐργάτος ἀγαθους

' χαι-ν QR- ῆσε, καὶ ἄλλω 'υιον απινε, - vero talis Iuderent, vel idiud quidpiam pravi damnosi

Illud etiam Homeri dicebat

Recusator Socratem saepenume o proserre quod Ulysses, siuem nφι petidem, era regem e primarium virum, inveniret, Hunc Mandis seriis de Ni mr optime, imis deis, timidum ina, trepidum; Quin huc et sede, malis aedereDc populos. Quem nque vero , usu viris vi nec vocifer 'temque ostenderet, Hunc sceptro per u , re crepuisa ge -- , ' Improbe, qviete rede, liorum veris ausi

407쪽

mum M αυτον ἐξηγεισθαι, ως ο ποιητης ταινοι παίεσθαι τους δημότας καὶ πενητας.

πώ - δημω, εἴ τι δέοι, βοηθεῖν ἱκανοῖς,

τανται τροπον κωλύεσθαι, καν πανυ πλούσγοι

γχάνω ν οντες. λλοι Σωκρατη γε, ἀναντία τουτων, φανερο ην καὶ δηροτικος 3 ι φιλάνθρωπος ν. κεῖνος γαρ πολλοῖς in ηιητας καὶ ασποῖς και ξενους λαύων,

tu tum intellis et in- relictu, δέγω - iam in bello aestimatus, ne e in con ια' Haec vero eum sicciuiter retari, puri Poeta probaret M PI ,ei pauperesque caederentur. t vero Socrates minime sta icebat, nam illo pacto ip- Rin esse eaedendum existima

sed dicebat, eos qui nec oratione nec laeto utiles essent, neque vel exercitui, vel civia tali, vel ipsi etiam populo, si

opus fuerit, possent succuraere, praesertim si adhaec sibi pra fidant, omni modo coercerulos esse, quamvis ditissimi essent. Erat certe Socrates e contrarinpalam popularis et humanu Nam quum mulios sui stu si sos tum cives turn exteros haberet, nullam unquam merce-

408쪽

οὐδένα πώποτε μbra ον της συνουσίας ἐπράξατο, ἀλλα παῖσουν ἀφθόνως πηρκει τῶν ἐαυτου' ων

πινες μικρὰ μέρη, παρ ἐπιίνου προῖκα λαζόν-

τες, πολλου τοῖς αλλοις πωλουν, καὶ ου η

γεσθαι.

Ἀλλα Σωκράτης γε καὶ προς τους αλλους ἀνθρωπους κόσμγον τῆ πολει παρεῖχε, πολλομαλλον η Λίχας τῆ Λακεδαιμονίων ο ονομαστος ἐπὶ τούτω γέγονε Λίχας μὲν Ητάῖς γυμνοπαιδίαις τους ἐπιδημουντας ε Λακεδαιμονι ξένους δείπνιζε Σωκράτης ο διὰ παjος σου βίου τὰ ἔαυτο δαπανων,

iam eonsuetudinis exest, sed omnibus abunde citraque Inviviam sua communicia Mavorem eximas quasdam a te nonnulli mitis ab eo eona Muti, nam aliis vendebant, nec erant, ut ipse, populares: quippe eum sis, quibus ad largiendum pecunis deesset, sisserere nolebant.

Socrates autem huic civitati apud alios homines etiam Inuuto maius omamentum eoncilla niuriam civitati, qui eo nonsitae celeberrimus evasit. Nam lu-- dis illis, qui amvis exhibebantur, Lichas hospitibus Lace e monem peregre venientist eoenam praebere solebat erates autem, quum per m nem vitam impenderet hplurimum omnisus non nolen tibus proderates Etenim eo ,

409쪽

σκοπῶν αν τις του ευροι κατα γαρ τους νομους, αν τις φανερος γένηται κλεπτων,

-ποδυτων η βαλαντιοτομων, η τοιχωρυχων, ανδραποδιζόμενος, η ιεροσυλων, τούτοις θάνατος ἐστιν η ζημία ων κεῖνος πάντων α ρώπων πλεῖστον απεῖχεν Ἀλλα μην τῆ

- ad ipsum Medebant, redi. intuebat Quamobrem mihi potius honorem de republiea,v rex En Haem, meruisse vide. aliquis consideret, hoe ipsum inveniet. Iqam cundum le- do eates Ruserne, vel mi ne- nata incidere, vel parietes persedere vel plagium ei saerit gium coaximittere palam M. Prehendatur, talibus agitiis mors e poena a limbus hiel ingissime supra mortales In- nec rati Neque vero civistin soli alicujus mala ede tIs, neque seditionis, neque proditionis, neque ullius unquam inali alterius auctor ex Gest: neque privatim quidem ullum hominem unquam vel

410쪽

αγαθων ἀπεστέρησεν, υτε κακοῖς περάαλεν' αλλ' οὐδ αιτίαν - ειρημνων ουδενος πω τ

lionis privavit, vel in mala con- recit adeoque nullius horrem, quae diximus, culpam unquam sustinuit. Quo a tur pacto ille accusationi obnoxius esset, qui pro eo, quod Deos esse non Putaret, quemadmodum in eistione perscriptum erat, palam Deos coluit studiosius quam homines caeteri ac Pro eo, quod adolescentes corriimperet, quando et hoc a crimen

Actor impingebat, palam 'ex familiarinus, qui pravis sim csessare IMiebat, ae usos in

pulcherrimae splen sicli me que Virtutis, qua tam civitate quam familias bene la- strant, amorem inestabat' seque haec tuum ieeret, R'pacto de civitate honor a nostmeritis maximum t