Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

412쪽

διδόναι, ως τους θεους κάλλιστα ἰώσας,οποῖα αγώ ἐστι τους δ ευχομένους χρυ- λον η ἀργύριον, η τυραννίδα, η ἄλλο τι των τοιούτων, οὐδὲν διάφορον ἐνόμιζεν υχε Μοω, εἰ κυζείαν, η μάχην η αἱ Mλο τι ευχροιντο των φανενως ηλων, πως ἀπού σοιτο Θυλας δὲ θυων μικρας - μικρων, ουδεν ηγῶνο

πολλα καὶ ριεγάλα θυόντων. υτε γὰρ τοῖς θεοῖς ἔφη κοιλως ἔχειν, εἰ τούς μεγάλας θυσίας λαλλον η τούς μικραῖς ἔχαιρον, πολλάκις γὰρ ν αυτοῖς - παρὰ των πονη- ρω μἀλλον η τὰ παρὰ των χρηστων εἰναι κεχαρισμένα ουτ αν τοῖς ανθρωποι ἄξιον εἶναι Gν, εἰ τὰ παρὰ των πονηρων μαλλον ην

sent bonae. At qui aurum, vel argentum, Vel tyrannIdem,

vel aliquid aliud hujusmo si a

Tras peterent, non dissimile quid petere putabat, quam si Heran, vel praelium, vel quid aliud earum remam peterent, quae omnino sunt obscuriae, cujusmodi sunt eventum habubus exiguis exigvia sacra faceret, nihilo se putabat miniis praesime, quam si qui de inui, tis et magnis opibus multas et Inamas hostias caederent. Et nim neque decere Deos lucaiebat, ut Inamis potius, quam inimis faciaesis gauderent, alioquin eis impronomun sacrifici saepius essent et ita, quam bonorum neque vitam morialibus optandam esse, u

413쪽

n arissν οὐ λαζεῖν γεμόνα τυφλον notu 1,ὸόσοι νην δον, ἀντὶ βλέποντος καὶ εἰ M- . καὶ ων ἀλλων δὲ ρορίαν κατηγόρει,

τινες παρα τα παραὶ των θεων σημαινομενα

incia Melestoriam sis es- Meeptiora, quam bonΟ-: Niminu existimabat μαι inprimis honoriuus gau- ρ, qui ab hominibus maxi- ' religiosis Naes essent. Mucibat et hoc carmen, mirinia Dras terre: e bat hane admonitionem, eos, ad hospites, ad reliquam vitae rationem, praeclarran e se. Quod si quid divinitus ei significari visum esset, dissicilius persuaderi potuisset, ut

praeter lignificata faceret,quam si quis ei suadere conatus sit, ut caecum et imarum viae ducem pro vidente et maro acciperet. Et alios stultitiae accusabat, qui, praeter illa quae

414쪽

ποιουσί τι, φυλαττομενοι νην παρα τοῖς

ολίγα ἐργάζοιτο, αντε μ λ ζάνειν τι

lacerent, caventes malam apud homines existimationern Ipse res humanas omnes pris divunt consiliis asperitabatur. Eorpus et animam ea vivemquIs utatur nisi adsit aliquid divini operis, et confidenter et Meure possit degere, nec tanto earere sumtu Nam vile ita

Diis erat, ut haud sciam, quis luerem tam exiguum rubore suo iacere possit, v non soci alii Meet. cibi tantisin sumebat, quantini jucunde comederet reade lsi paratus accedebat, ut appiritus ei H esset otionium Etiam invia potas ei grati

415쪽

τλασθαι, τουτ ρα - πάνυ ἐφυλάττετο τοῖς ρ ει δυναμένοις τουτο ποιεῖν συνεcούλευε φνλάττεσθαι τα πιίθοντα in πεινων κ ἐι ιιιν, μηδὲ διψωντας πίνειν καὶ γαρ ταληιο ινηοενα γαστέρας, καὶ κεφαλας, -

mi τολλοῖς δειπνίζουσαν τον M 'Οὸυιμέα, 'μ ιν τε ποθημοσύνν καὶ αυτον ἐγκρατηεπα, καὶ ποσχηλενον του τὸ τον καιρον ' i' τοιούτων πτεσθαι, λα ταυτα ουδὲ γενε-

propterea quod non bibe. 'di sitiret. Si vero non impiis invitatis ad coenam

ecedere, tum id quod

.Hilinium est plurimis, ea- 'MEliere, ne se repleant uur modum, ipse perquan iis in civetat. Illis autem, qui x Mere non oment, c. N- dabat, ab sis utrubi ea-im, viniam non emne te edise, et non sitientes bibere. Haec enim illa esse di .eebat, quae et ventribus, et capitibus, et minus exitio sinu. AH imaei autem se Deo dicebat Circem ex hominibus f cisse sues, quod multis talibus eos in eoenis exciperet Uly sem vero partim Mercurii in nitu, pariun quod ipse temperans esset, seque cosibere pos,

416쪽

τοιούτων πτομενον σωφρονεῖν ' ἀλλα κα ὶ

Κριτόζουλόν ωοτε τον Κρίτωνος πυθόμενος, Πεφίλησε τον Αλκιζιάδου υἱον κοιλον οντα, παρόντος του Κριτοcούλου ρετο Ξενοφωντα. Ε, μοι, ἔφη, ω Ξενοφων, ου συαριτο&υλον ἐνόμιζες εἶναι - σωφρονικων ἀνθρωπων μαλ-

λον η των θρασέων, κα των προνοητικων μαλ-

λον η των νοήσων τε καὶ ριψοκινδύνων Πάνυ ρον ουν, ἔφη ο Ξενοφων Nῖν os υννόμιζε αυτον θερεκχυργοτατον ιναι καὶ λεων

set, quo minus ultra modum hujusmodi viangeret, id circo non factum fuisse suem. Nque hujusmodi de ius serio simul ac ioco proserebat.

Quod vero res venereas attinet, monebat, ut a forinosis summopere abstineretur nec e n

esse dic. bat facile, ut ejusmodi attinondo, animo Prissano utatur Quinimo reuintobulus Critonas filius, Atab dis filium pulchrum os latinesset Xenophontem, praesente Critobulo, intereo at Die incit, ni Xenophon, non tu Critobulum existimabas pollineorum ex hominum esse numero, qui , animo utuntur sano, quani qui sibi praefidunt; pri=vidumque potius quam anae tem ac temerarium t onmino,

inquit Xenophon. Nunc ij σ

417쪽

ναι πι ληρον, ἔφη ο Σωκράτης, κώ τίαν ι ει παθεῖν καλον φιλησας - ου αναυτίκα μάλα δουλος ρον εἶναι αντ ελευθερου, πολλοὶ δὲ δα παναν εἰς βλαιαερας ἡδο-

θηναί τινος καλου καγαθου, σπουδάσειεν δὲ αναγκασθηναι, ν ἐς Ουδ α μαινόμενος σπουδασειεν 'Ω ρακλεις, ἔφη ο Ξενοφων,

eum velim existi,nes servissimismum in agendo esse, ac audacis uincita ut se vel in enses praecipitem dare, vel inclynen insilire audeat. Et liuidnam, Nabiecit Xenophon, committentem vivisti, quod ita de

ipso statuis Annon hae ille em tit . filium Alesbiadis, re-wmino praessitum,

insest Enimvero si tale quia, inquit Xenophon, temerarium facinus est, etiam ipse videor id adire periculi posse. Mise- In te, ait ocimtes, quid, venturam tibi existimas, si pulchrum oscularis i anno subito pro Ibero aervus esses t noumulta in voluptates noxias timpenderes non occupatus e ses, quo minus pulchrae alleui bonaeque rei operiun dares non in ea cogereris incumbere. D

418쪽

ζεις; ου οἰσθα, ἔφη, τι τα φαλάγγια, ουὸ ἡραιωcολιαῖα τ μέγεθος οντα, προσαψα-

λενα μνον ν στόματι, ταῖς τε ώναις ἐτμ

λον καὶ Μαῖον, τοσούτω δεινότερόν ἐστι τῶν φαλαγγιων, em ἐκεῖνα ρον ἀψάμεν , τοντο δε υδ απτόμενον, ἐάν τις αυτο θεεται,

ἐνίησί τι και πάνυ πορρωθεν τοιουτον, ω

quae ne animo quidem insanus studiose exaraverit ' Aerem tu, mehercules, in iiiiit Xenophon, inesse vim dicis osculo. o cine, inquit Somites, tibi miram est ' an nescis phalangia, quae vix oboli dimita n muttidinem aequant, tantum ori applicata, doloribus homines conficere, et minuis alienati nem in luceret Ita est prose is, ait Xenophoni nam h Imgra, morsu ipso quiddam im figunt. O stulte, ait Somtes, anno existimas pulchram laendo quiddam infigere, quod tu non videas t an nescias, eam belluam quam appellant pol chraim ac sorinosum, eo relanglis esse in ius, quod is scidem tan-do, haec vero se tangens quidem, si modo spectetur infigin etiarii lono ex

intervallo aliquid ejusmodi,

419쪽

αλον, φεύγειν προτροπάδην σοὶ si,

ira χρηναι προς τοιαυτα, οἷα μη πάνυ γνυ του σωματος, οὐκ αν προσδέξαιτο

--ilino insanire laesaest

ordinis etiam mores hacis de ausa sistram daciam. Fod pulchri etiam lanmnostervallo vulnus himganti quamobrem, ni Xenophon,' eonsulo, ut ubi pulchraim: eris, averso vultu hioas. hi vero, mi Critobule, hocae eonvisi, ut inno toto Peremeris; nam vix soriasse tan-- nam spatium ex hoc modis convalueris si nimisum Socratra eos rebus uti verae. reis, qui adueraus talia muniti non essent, opinere putabat; cuiusmodi anima non expeteret, si corpus illis non amoἀd- -ret: in emist, ne otia non laeesserent. Atque apinsum constabat dumina Mee adeo paristum fuisse, ut lacilius a puleherrimis ae formosissumis ab reret, quam vietori

420쪽

καλλιστων καὶ καιοτάτων η οἱ αλλοι τῶν αισχίστων καὶ ἀωροτάτων.

κολλα ἐπὶ τούτοις πραγματευομένων, λυμ

ενιοι γράφουσύ τε καὶ λέγουσι περὶ γοντεκμ αιρόμιενοι προτρέψασθαι μεν ανθρωπους ἐπ αρετην κράτιστον γεγονέναι, προαγαγὸδ ε αὐτὸν Ουχ ἱκανον σκεψάμενοι, μὴ M

οιομενους εἰδέναι ἐρωτῶν λεγχεν, αλλα si λέγων συνημέρευε τοῖς συνδιατριζουσι ,

anisus. Quod igitur cibum, potum, et res venerea attinet, ita se comparaverat, ac se nihil qua- a mn minus ad satietatem delectari uitabat, quam qui intus laborarent; et mulio minus 4. Qinae siqui ,κωein pu- an ut et seribunt nonnullido ori Ioquum , lubu dam argumentis indum,ὶ se siuidem excellentissimum airnpellendos homines ad vim tem, verum eo dedueere mapotuisse, ut in ea prosectus si quos facerent; considerem non modo filiabus in incisis M'sa interimotionibus usus, illo qui se omnia scire opinabra' tur, redarmebat: se etiam Oa, quae quos se citi fias araribus disserebat; ave λ