Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

391쪽

τον Σωκράτην ο Κριτίας, στε καὶ 6 των τριακοντα ν -θέτης λετα Xαρικλεους ἐγενετο ἀπιμνημονευσεν αυτω, καὶ ἐν τοῖς νο-

ροις ἔγραψε, λόγων τέχνην in διδάσκειν, ἐπηρεάζων ἐκείνω, καὶ ου ἔχων ο ν ἐπιλάζοι-

το, ἁλλα το κοινῆ τῶς φιλοσόφοις π των πολλων ἐπιτιμωμενον ἐπιφέρων αυτω κω δια - ζάλλων προς τους πολλούς. οἴτε γαρ ἔγωγε, ουτε ιυτος τουτο πώποτε Σωκράτους κουσα οὐν ἄλλου φάσκοντος ἀκηκοένἀ 'σθόμην. Ἐδηλωσε δε ἐπι γαρ οἱ τριάκονται πολλους

μεν των πολιτων, καὶ ου τους χειρίστους,

diret, neque se averti pater tur, dixisse Socratem perhibent, cum aliis multis pr-sem sisse quiddam Critiae porc

mu naturae consentaneum,

qui concupiscat ut Euthydemum ae astaeue, quemain dum porcelli soleant ad saxa. Quibus de causis rusque adeo Sin ratem Critias oderat, ut, set et cum Chariete agunt lator iactus esset, hoc ipsum inmemoriam, revocaret, atque in legibus perscripserit, nulli licere disserendi artem docere, Socrati nimiritan obtrectans, et quum ansam criminandi non haberet, torquens in eum, et apud multitudinem reprehendens id, quod vulgo in Phil sophis reprehenditur. Etenim ego de Socrate nunquam ipse

392쪽

κεῖ ναι, ει τις γενόμενος βοων γέλης γμευς, καὶ τοὶ βους ἐλάττους τε καὶ χείρους

ποιῶν, 'Δολογοίη κακος βουκόλος ιναι' ἔτι ὸ θαυμαστότερον, εἴ τις προστάτης γε νομενος πολεως, καὶ ποιων του πολίτας ἐλαμνους κω χείρους, ρον urbνοιτο, μη οιοπρ

γελθέντος δὲ αὐτοῖς τούτου, και σανυς o, Κριτίας κα ο αρικλης τον Σωκράτην, τε νηκγον ἐδεικνύτην ἄνω, και τοι νέοις ἀπεμπέτην μη διαλέγεσθαι. Σωκράτης πῆμνο αυτω, εἰ εξει πυνθάνεσθα εἴ τι αγνοοῖτο

tale aliquid audivi, neque de adio commemorante quod audierit, comperi. Et odium I nifestavit. Quippe quum mgintaviri coinplures cives, eo que non infimos, morte multassent, multosque ad inauste agendum impellerent dixit forte Socrates, ni In videri sibi, si bubulcus quispiam, quibubulcrum esses fateaturi sed hoc magis mirum,. M IN ses civitatis dactus, et Pauciores deterioresque -- dens, non erilbescat, neque ma tum se eivitatis praesinum es se putet. Quod quum ad eo. renunciatmn esset, 'immito Socrati Critias et Charietes s solum legem ostendunt, VeIus Vaceas cum pauciores tum etiam, ne cum adolescentibu teriores reddat, non malum se ' olloqueretur, inter sicunt At

393쪽

παρανομησας, τουτο βούλομαι σαφῶς ριαθεῖν ταρ μουν, ποτερον την των λόγων τέχνην συντοις ορας λεγομένοις ει ναι νομίζοντες, η συντοι μη ορας, ἀπέπεσφαι κελευετε αυτης.

Σώκρατες, αγνοεις, αδ σπιι ευμαθέστεροι - προαγορευοριεν, τοῖς νέοις λως Μ λα-

'res intervom at eos, eis vid in liner setis, quod non intelligeretur, quaerere liceret. Assentiunt uti. Ego igitur, qua leobus itidem parere

'im Matus ver Im, ne Perffstrationem inscius transgre--, ire de vobis aperte Volo, in hane visisrendi artem viter esse inenseatis, quRex te runtur, an quae non

illa quae recte sicundiar, patet, a recte dicendo abstinendum esse L sin vero sit inter ea viae non recte, patet conmadum e se ut recte dicramus. Tum exiscandescens in cles, Quando, in liuit, ignoras hoc Socrates, edidimus tibi Maiddam intellae- tu facilius, cum adolescentibus non omnino colloqui. Et S crates, Itaque ne sit anab ib.

394쪽

χρόνου βουλεύειν οὐκ ἔξεστιν, ως ουπωφρονιμοι οὐθι μηδὲ συ ια λέγου νεωτε-

ροις τριάκοντα των Μηδε αν τι νω- μαλι, φη, ν πωλη νεωτερος τριάκοντα των, ἔρωμαι πόσου πωλεῖ Nαι τα γε τοιαυ-

τα, ἔφη ο αρικλης ἀλλα τοι συ γε, Σωκρατες, εἴωθας, εἰδὼς πως ἔχει τα πλεῖ τα, ἐρωταν ταυτα Οὐ μη ἐρωτα Μηοαποκρίνωμα ουν, ἔφη, ἄν τις ρι ἐρωτων τα-

uin, ait, an iud DHarn a npraescriptum sit definite mihi, ad quot usque annos existimandum sit, homines esse adolewentes. Tum Charicles, Quousque, ait, senatoribus esse non licet, linarum hominiabus istIs necdum rudemiam eonsequutis nec tu cum iis colloquitor, qui ramum trigestinum non attigere. Ne tunc

quidem Soerates inviit, siquid emam ego, quod minor triginta annis vendit, Finu Vendat, interrogabest a vero quaerere dicet, ait Charicles; sed soles tu Socrates, inteno gare, cum scias Momodo se in beant plurinia itaque noli haec quaerere. Ergo non . spondebo, inquit, ώMais ex finterrogando exquireret, ut ι' nam habitet Charicles, vel 'bi sit Critia i Hujusmo si verψlicet respondeas, est Charicle Critias autem, Abis abstines'

395쪽

σκυτέων, και - τεκτονων, και τῶν χαλκέων

καὶ γὰρ οἰμαι αὐτους ἔδη κατατετρίφθαι διαθρυλλουμένους ἡ πο σου. Ουκουν, ἔφη

Σωκράτης, καὶ των ἐπομένων τουτοις του τε λαούου, καὶ του σίου, καὶ των ἄλλων των

τοιούτων. α μα Δἴ, ἔφη ο αρικλης, καὶ νων βουκόλωνος εἰ M μη, φυλάττου-- ρο καί συ ἐλάττους τα βους ποιησ'ς. Eνθα καὶ δῆλον ἐγένετο, τι, απαγγελθέντος αὐτοῖς του περὶ των - λόγου, ωργίζοντον Σωκράτει.οῖα - ου η συνουσία ἐγιγόνει Κριτία προς Σωκράτην, καὶ ως εαγγ προς-M. λους,

αν ειναι

dum tibi est, Socrate inquit,numinum sutoribus, et fabris, et aerarias artificibus. Etenim ambri or issos ais confici obtusos loquacitate tu Ergo, subjecit Socrates, ab iis renata ab tinendunt, quae conκquum tiar a justo et pio, et iis, quae ab illis diversa sunt. . Prosecto, at Maiies' etiam abu-huleis di quod nisi feceris, caven et ipse vaccas pauciores ToM. III.

reddas. Hinc autem constat, renunciato ad ipsos sermone de vaccis, eos Socrati succen

Qualis itaque eum Soeriite consuetitilo fuerit Critiae, et quomodo alter ad alterum se habuerit, dictum est. Dixerim equidem, non posse ullum hominem ab ullo institui, qui non placeat. Crisim autem et Alcibiades, versabauitur illi qui-

396쪽

κότε προεστάναι της πολεως ἔτι γὰρ Σοαρα- σει συνοντες Ου ἄλλοις τιeri μῶλλον ἐτεχι-

ρουν διαλέγεσθαι η σῶς μάλιστα πράττουν τα πολιτικοί. Λέγεται γαρ Ἀλκι2άλε, rei ει κοπιν ἐτῶν εἰναι, Περικλει, ἐπιτρο

dem eum Socrate, qui eis non ludo duravit verum ita ut staream ab initio flagitarent curitati praeeMe. Nam quo tempore Socrati familiares erant, non evin asis diawrere conabantur potius, quam qui renis publicani imprimis tractarent. Proditan est eis Alcibi dem, priusquam viginti natus esset annos, In Pericle tui re suo. civitatis praeside, deleobus talia dia emisse nil Pericles, ait, destra mihi, νε- sisne me, quid lectit, docere . Omnino, inquit Pericles. Et Alcibiades Ergo me, per De os immorialas, hoe Mis quoniam ego Ludin quosdam

aucliens quod legum observan tes alat, arbitror non iure tri

bui laudem hMic illi, qui, qui lex ait, ignoret Tu vero, am

397쪽

ικαίως τούτου τυχεῖν του παίνου νον , εἰ-δεια, τί ἐστι --ς Ἀλλ' οὐδέν τι χαλε- του πράγματος ἐπιθυμεῶς, ω 'Aλκι2ώη, φάναι τον IΠερικλεα, βουλό Δενος γνωναι, τί

ιν νορος παντες γαρ υτοι νόμοι εἰσουν,

ους το πλῆθος συνελθον καὶ δοκιμάσαν ἔγρομψε, φράζον οἱ σείει ποιεῖν, καὶ ὐμη Π αρον si σαγαθα ἐν-ιισαν sis ποιεῖν, η ταηακά, αγαρα, νη Διοι, φάναι, ω μειράων, τα δὲ κακα, ου. Εαν δε μ το πλῆ- ος, ἀλλ', απερ που λιγαρχία ἐστιν,

ρλιγοι συνελθόντες γράψοMΠν, ,τι χρη ποι iis, ταυτα τί ἐστι Πάνσα, φάναι, em αννο κρατουν της πολεως, βουλευσάμενον

in ποιεῖν, ορά φν, νόμος καλεῖται Καὶ

Helaiades, rem non dissicilem stulas, ait Periclesu qui eo η'κere apias, quid lex sit:

Ztinim omnes hae leges sunt, quas in unum eonveniens et ς0nsentiens vulgus conseripsit, Oeelarans, quae facienda sint, ut non. Utrum autem eam tenda sanxerant, quae bonari, an quae inlc Prosecto res adolescentule, mi P si non vulgus, sed uti paucorum in dominatu fitypauci quidam congressi, quid riseimidum sit, conscripserint, ea quid sunt Domita, inquit, quaec nis que pars ea quae summam in repuolica potentiam obtinet, habita de iis quae agenda sint consultatione, κripserit, lex appellantur. Si ergo tyrannus etiam civitate potitus, quae civilnis gemis sint, perscripse

398쪽

αν τύραννος ου κρατῶν της πόλεως γράψ τως πολιταις, α ρη ποιεῖν, vix ταυτα --

ἐστί Καὶ οινα τύραννος αρχων, φάναι, γονφει, καὶ ταυτα νόμος καλεῖται Bια Ii, φάναι, καὶ ἀνομια τί ἐστιν, ω Περίκλεις;

σας τους πολίτας αναγκάζει ποιεῖν γράφα ,ανομία ἐστί; Δοκεῖ λοι, φάναι τον IIv- κλεα ανατίθεμαι γάρ τοι, σα τύραννος -

πείσας γραφει, νόμον εἶναι. Οαα δε οἰολίγοι τοῖς πολλοῖς, μὴ πείσαντες. ἀλλα σπουντες, γράφουσs, πότερον βίαν μη

rit, vin et ea lex sunt mi animam, ait, quaecunque tyramniis imperans perκribit, ea quoque lex appinanturi vidautem, inquit Alcibiades vis est, et legum eversio, mi P ricles an non quum forii imbeeslsiorem, non persuade do, sed vina adserendo, quodcunque bi videatuae, lacere cor Ita milia videtur, ait rannus, non persuasis ovibu Persci ibit, atque ut illi faciam coset, nonne legum sunt ever

sis id mihi videtur, inquit

Pericles nam Me reuri is, nimirum legem esse, Praecuae que tyrannus suis non erasia sis sci ibat Quae vero lainci, multitudine non persuasa, sed rerum potientes inbunt, num Vim esse, vel non dicemus t

399쪽

το Περικλέα, σα τις , πεισας ἀναγκάζει τινα ποιεῖν, ει τε γράφων, εἴτε μὴ, βία μαλ-

πληθος κρατουν των τὰ δεριατα ἐχήντων, γράφει μη πεῖσαν, βία μαλλον ἡ νόμος ανείη Μαλα τοι, φάνα τον Περικλέα, ω Ἀλκι2άδη καὶ ἡριεῖς τηλικουτοι οντες, δεινοὶ

τα τοιαυτα ἔμεν τοιαυτα γαρ καὶ ἐμελετωμεν καὶ ἐσουφιζόμεθα, οἶάπερ καὶ συ νυν ἐμοὶ δοκεις μελεσαν To δὲ 'Aλκιζιάδην φάναι Εἴθε σοι IΠερίκλεις, τότε συνεγενόμην, τε

δεινότατος σαυτου ταυτα ησθα Ἐπει τοίνυν τάχιντα των πολιτευομγένων

υπέλαδεν κρειττονες εἶναι, Σωκράτει - ουκ

non persuadendo civis cogit aliative non vis potius esse, quam ire. Ergo quaecuniae pleri univer is superior qui loca pletes sunt, non persuadendo κribit, vis mi potius quam lac Tum dixit Pericles Nos etiam, mi Alcibiades, quum linia aetate essemus, Peracres in hujusmo si rebus eramus; nam et meditabantur ejusmodi et rotabamur, qualia tu milii nunc meditari videris. Subjecit Alcibiades, Saam, mi Pericles, id temporis tecum esSem versatus, quum teipsum in his rebus superabast Ubi primum lotur se, superiores esse arbitria mittae illis, qui rempubliciun gere. bant, non Iam ad Socratem

amplius accedebant, quod is

400쪽

ἔρεσκεν ει τε προσέλθοιεν, ἀλων ημάρτανον ἐλεγχο αενοι, νευοντο τὰ δε τῆς πολεως ἔπραττον, ωνπερ ἔνεκεν και Σωκράτει προσηλθον Ἀλλα Κρίτων τε Σωκράτους ην Ψιλητης, κοὐ Xαιρεφων, κα Καιρεκράτης, και ἄλλοι, ι ἐκεινω eri νησαν, ουχ να δημὸηγορι κο η δικανικοὶ γένοιντο, ἀλλ' ἴνα καλοι τεκαγαδε γε νηώενοι, καὶ οι κω κο οἰκεταις, κοὐ οἰκείοις κω φίλοις, καὶ πολει, καὶ πολι- τας δύναιντο καλως Eησθαι. καὶ τουτωνουὸεις, ούτε -ωτερος χύτε πρεσcύτερος the si accederent, reprehen si se propter ea in ciuibus Pecca. bant, graviter serebant sed reip. negotia capessebant, quae una causa fuerat, quamobrem ad SocrMem accesserant Cristo autem, et Chaerephon, et Chaerectates, et tinnitas, et

Cebes, et Phaedo, et alsi pleruque Socrati familiares erant, qui cum eo conversabantur, non ut oratores vel ausulta sereni sed ut viri pulchri ,-nique alii liosi euauemes, si domo, et inestina, et ι 'pinquis et ranima, essitate ac civibus suis quam πω uti possint. morium quiam nemo nevae dum iunior M. ueque senior, nisi iidpiam VH te commi- culpatus fuit, o by COOste