Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

471쪽

υτ δε ἀνθρώπων ἀγαθων τιμάω σου δὲ

παντων ηδισσο α κούσματος, ἐπαίνου σεαυτης,

Dγνόμ ενοι, τοῖς δὲ πραττομενοι βαρυνόμενοι

Diis quidem reiecta es et a ruinis hominibus probro assice- Π Iam quod omnium au&' iucundissimum est, tuam sius laudem nullam visis; Ree, quod spectaculum jucu MMimum est, spectare potes; quippe nullum unquam Pubelirum sininus tuum vidisti.

s vero tibi aliquid dicentin in habeat i Quis rei alici ,3 . egeati quidquam suppediates Quis animi sani compos

ex tuae sodalitatis coetu esse amideat quum tui, si adole centes sint, corporibus sint d .

biles provectiores facti, antimis desipiant sine laboremiistidi per adolescentiam victiatini; cun labore squallicli per

senectam aetatem transeunt: eomam, quae egeriant, Pudet, et mm1In quae agunt, ontra

haud sustinent, juriindis cin

472쪽

δε σύνειρο - θεοῖς, συνειμι δε ανθρωποις τοῖς αγα- ἔργον δε καλον οἴσε θεῖον ara μάλιστα πάντων καὶ παραὶ θεοῖς, καὶ ταρα οίποις, οἶς προσήκει αγαπητη - συντ

γος τεχνίταις, raro M φύλαξ οἴκων δι- ταις, ευμενης δὲ παροψτάτις οἰκόναις, ἀγώ

adolescentia cursu Prusi per in intis, in senectutem moleria reservant. Em vero cum iis emori cum hiΗmnibus verme miris nec ullum praeclaram si nus, sive livinum sive limmanum, absque me perpetr eur. In summo honore apud Deos versor, et apud homines, ii par est quum rem inimethus eam laborem socia, fida remam is varium iustos' 'ris, opitulatrix ,-- -- in laboribus pace mirandis j rix megia, stren in in m

gotiis bellicis auxillatrix, anu'citiae e nasors optima. Εκ γtiam ranies meis citi et m pereeptio suavis pariter, M laborati nihil habens. πα tant enim, donec appetus IHeni soninum captiva --

473쪽

αυτον χθονται, ἴτε λα τουτον μεθια ri akονται πράσσειν καὶ οἱ μὲν οι τοῖς ἀντρειν ἀρων ἐπαίνοις χαίρουσιν, οἱ δε γεραί. οροι νως των νέων τιμαῖς ἀγάλλονται καιἡMως ρον τῶν παλαιῶν πράξεων μεμνηνται, ε δὲ τας παρουσας timim πράττοντες, διψε φίλοι Δεν θεοῖς οντες, αγαπητῶ δε φ λοις, τί Διο δε πατρίσιν. ταν δ ἔλθ' το - τρωμένον τελος, ου μετα ληθης αἴτιριοι κεῖμ

rem, quaan otiosi ae neve eum exraitientes, moleste serum, Iaeve hujus visa, quae in agenda, ne Ont. Adoleti enses seni num missibus Pudaeit, seniores adolescentium honoranis delectantur. L leni rerum olim gestarim In moriam jurainde repetunt, et non innat praesentia e

quidem diis aecepti m. -- cis eari, parietis sonorati. Et quum venerit finis a fato prae titutus, non inhonoria jacent, oblivioni rea siti sed perpetua sua memoria celebrati florent Huiusmodi, ni Hercules P rentum soboles sonium, lano ribus exanclatis, licet tibi viis tam agere ab omni tute binistissimam.

474쪽

των ἐνουρουμένω πειρῶσθαί τι κοὐ των εἰς τον

μέλλοντα χουόνον του βίου φροντίζειν R. αἰσθόμενος δέ ποτε Λοιροκοκλεα τον

πρεσcύτατον υἱον ἐαυτου, προς την μωρανα λιπα-ίνοντα, ιδ μοι, ἔφη, ω παῖ, ισθά τιναο ανθρώπους χαρίστους καλουμένους

θηκας οὐ τους τί ποιουντας το νομα τοὐτο

Hoc quodam modo Proclieus Herculis sub virtute institutionem prosequitur. Sententias quidem ipsas verbis multo magis mamificis, quam ego nune, ornavit. Quamobrem, mi Aristippe, te decet haec animo Perpendentem moliri Iiquid

-- momenta ac ea curare, quae in suturis temporibus vitam honestent. 2. Caeteram Iunx ag 1 vertisset aliquando Lamproclem, filium suum natu malis Inum, matri suae succensere:

Dic nassii, ait, in fili, nostine quosdam homines qui appellantur xngrati omnino im iuit adolescentulus A nadvertisti ergo, quid tui fisciant, qui hoc nomine dicuntur ' quidem, aut nam illos ang-

475쪽

τους δε πολεμως, καιον ούτω καὶ το ἁπαλ- ζισσεῖν προς ρον του φίλους, αλκον ἐσπι,

εἴτε φίλου, ειτε πολεμίου, μη πειρῶται se ρι αποδιὸόναι, ἄδικος εἶναι Ουκουν, εἴ γε οντως ἔπει τουτο, εἰλικρινης τις αν εἴ ἀλκία ἡ ἀχαριστία Συνωρολόγει. οὐκουν, σφα τις μείζω γαρα πα/ων, μη αποδιυαμ ριν, τοσούτ αδικώτερος αν ιη Συέφη καὶ - Tίνας ουν, ἔφη, mro τίνων ευροιμεν

vi simi ingrauos maniniusti. reponere Mihi quidem, in

an beneficsis assectus, sive in mico, rauci taeo, non eouatur

gratias reddere irium esse. . si res ita se sal et ineram edam injustitia est inoatia imi majoraus beneficiis an Aetiis mi am non retulerat, M. VIII.

476쪽

ειναι, τοσαυτα δὲ καλὰ ἰδεῖν, καὶ το υνων ἀγαθῶν μετασχεῖν, Ἀσα οἱ θεοὶ παρεχ 'um

παντος ἄξια εἰναι, oro πάντες το καταλι πίῖν αὐτοὶ πάντων μαλιστα φευγομεν. και αἱ

ὶ τα οἰκηματα φανεροὶ δ' ἐσρον καὶ σκωπουμενοι rar οποίων - γυναικων βέλτιστα

tanto erit iniustior. Conce-te an Me. Quos autern ait, a quibus reperire poisimus majoribus affectos beneficlis, tiani liberosa parentibus qui-

pMentes ex enes cau- hiemant, atque, pulchras ut reseemerent, tot bonorum pariuespes fierent, quot bona ho-- minus si suppeditant: quae sane usque adeo mmunia is,enda ducimus, ut omn--- primis eorum mniam nem missiam is Civitries quoquemininis Melerib is moriae in poenam statuerant, quod gravioris mali mini injuritiam coemere neoueam. Nec ποhomines rex venare-- liberos prora inra Eria his, meorrem, qu- ab illa Φ-

477쪽

ποιησουσαν ἐαυ- τρεφει, καὶ τοι μέλλουσιναν ιηται συνοί ιν αυτοῖς προ νον βίον, καὶ ταυτα ς αν δύνηται πλεῖστα η γυνη. διξαε νη τε φέρει το φορτίον τουτο, βωρυνομένη τε καὶ κινδυνεύουσα me σου βίου, κώ μεταλλυσα της τροφης καὶ αυτητρέφεται, καὶ συν πολλω πόνω διενέγκασα καὶ τεκοtrem, τρέφει τε καὶ επιρολεῖται, μετροπεπονθυῖα ουδεν αγαθον, οὐτε γιγνωσκοντο βρέφος, υν του ευ πάσχει, ουδὲ σημαί

χαζομένη τα τε συμφέροντα καὶ κιναριυ

vis liberent, plenae 3- plena lupanaria. teterea Inanselestum ere, eo derare nos, exciij invisi mulieribus liberoso nos suMipere o mus, Pribus in congres liberos Meannia. Ac vir quidem mn, viae in proci eatione eooperarer, nutrit, liberisque Bracendis praeparat o Iuda, Finemnque ad vitam eis onis ductura putat, eaque quam potest plurima mulier vero Meeptum onus hoc gestat, cum gravamine vitaeque periculo; alimentumque suppessitans, quo alitur et ' posteri inminam inuri uti re gestavit ac peperit, tum nutrit, nullo prius secta beneficio turn aratis sanient, non Moκentem a quo benefictum accipiat, neque

478쪽

χρόνον, καὶ ηρορας και νύκτας πομένουσαπονῶν, ου εἰδυῖα τίνα τούτων χάριν ἀπολ -

ψεται. Καὶ οὐκ ἀρκει θρέψαι μνον, ἄλλα καὶ ἐπειδαν tibi σιν ἱκανοὶ εἰναι οἱ -ὸ ς

τοῖς γένωνται- δυνατον β λπιστοι. IIρος ταυτα ο νεανίσκος ἔφη, Αλλά τοι

εἰ ταυτα πάντα πεποίηκε, καὶ αλλα τουτω πολλαπλάσγα ουδεὶς αν δύναιτο αυτα αν

-entem in scare, quibus eg at sed ipsa quid ei inducat, in gratum esse possit, consa ec- σα colligens, explere nititur, et longo nutrit tempore, in noctes die que labores perferet, quam pro his gratiam remet tura sis ignorans. Neque tam tum nutrire sufficit, sed etiam, ubi ad cliscendum alitici 14ω- Ire videntur esse liberi siqua parentes ipsi tenent vii vitam utilia, docent i iustus vero do cendis alium magis idoneum esse putant, in hunc eos in 'no cum sumptu mireunt om nique conatu dant operim, usiberi reddinturi quavitum A ri potest, optimI. Ad haec subjecit adolescin tutus Tametsi haeconi in

cerit, aliaque uis multo su

479쪽

φη, της μητρος της γε τοιαύτης. 'TI κοί- ποτε ου η δακουσα, κακον τι σοὶ ἔδωκεν, ελακτίσασα, οἷα πο θηρίων δ πολλοὶ επα-ρον; Αλλοὶ νη Δία, φη, λέγει ου αν τις επι τω βίω παντὶ βουλοιτο κουσαι. Συ δε σα, ἔφη ο Σωκράτης, ιει ταυτν δεισανεα--τα, καὶ τη φων καὶ τοῖς ἔργοις, ἐκ παιδίου σκολαίνων κώ--ραις καὶ νυκτος πράγει

δε χαλεπώτsρον ιναί σοι κουειν ων αυτηλεγει, η τοῖς ποκριταῖς, οταν ἐν ταῖς τραγω-

pertire possit. Et socrates, utram existimas, in aest, tolerat esse dissicilius, seraene sae- inq- matris arbitriγr quae inne tari sit. Ergone unquam vel mordendo vel recalcitrando is laesis cujusmodi a bellan inulti perpessi sunt. At enim prosecto, imittit, ea loquia tur quae quis audire vel ob omnem hanc vitam nolit. Tu vero quam multa, inquit socrates, Mye toleranda aes illi negotia, turn voce tum facto, tum interdiu tum noctu, a Prisma usque aetate molestandolutas exhibuisse; quantum d oris attulisse, quoties aegrotares At ego illi, aut, meque dixi, neque feci quidquam, cu-

480쪽

ρφὸιως φέρουσι. σω si εἰώς, οπι, α λέγει σοι η μήτηρ, οὐ μνον οὐδὲν κακον νοουσα λι- γει ἀλλα καὶ βουλοεών σοι γαλ εἶναι,οσα ουδενὶ λλω, χαλεπαίνεις; η νηώζεις κακόνουν την μητέρα σοι εἶναι Ου ητα, ἔφη, τουτό γε οὐκ οιομαι. Καὶ ο Σωκρατης, Οὐκοῆν, ἔφη, ταυτην, ευνουν σέ - ουσαν, καὶ ἐπιροελομένην, - μάλαντα δύνατα, κἀμὸνοντος, πως γιαίν' τε, καὶ οπως τῶν ἐπιτηδείων μηδενος ἐνδεης se , - Ηος το

inquis, molestius esse putas, tu bine audire, quae adit ipsa; an histrionibus suum in re me is alter alteri convicia e trema siest Enimvero arbitror eos, quia non existimantve illum qui reclamit, Iam detuli caussa redarguere, 'ei minantem, damni alicujus imferen si caussa minari, aequo illa ferre a no Tu vero, quum plane mi , matrem, Praedicit, non modo nihil nudi eo raritiem dicere sed etiam optam tem tibi tantiu boni, an tum alii nulli inique fers Dan existimas m Terri eme tibi malevoIam Non equidem, im quit hoc certe non arbitrer. Et Socrates, Ergone tu illam,

ait, quae ictu benevola est, et, quam maxime Potest, aegro tamen curat, ut vale ac re