장음표시 사용
381쪽
σως οὐν εἰ τοι τις αν do ταυτα, τι χρῆν τον Σωκράτη μη προτερον τα πολιτικαῖδάσκειν του συνόντας η σωφρονεῖν ἐγω δε
δάσκου , καὶ τω λόγω προ ζιζάζοντας. ιδ δε καὶ Σωκράτην εικνυντα τοῖς ξυνουσιν
μιοῖντο η παιοιντο υ πο Σωκρατους, αλλ ιο- μένω τότε, κράτιστον εἰναι τουτο πραττείν.
Fortasse quis ad haec responderit, debuisSe Socratem non prius familiares suos in rerum civilium scientia institue re, quam animi sanitatem illi didicissent. Ego vero nillil ad hoc contradico video tamen omnes eos, qui docent, seipsos liscipulis exhibere, quo pacto praestent ipsi, quod docent, atque etiam eos oratione impellere. Novi Socratem quoque se psum virum pulchri bon, que studiosum familiaribus sit 1 exhibuisse, deque virtute ac rebus laumanis caeteri praeclarissime disseruisse. Necnon illos duos novi animo sanos fuisse, quam quidem diu Socratis utebantur familiaritate; non quod vererentur, ne a Socrate vel multarentur vel caederentur; sed laod putarent id temporis hoc sibi maxime ex usu
382쪽
ῶν δεῖ, ἀπεχεσθαι δυνανται Διο ταὶ τους υἱ se οι πατερες, καν cra σωφρονες, μως
Fortassis auteni plerique illor a qui philosophari se profitentur, dixerint, justum hominen nunquan injustuna fieri posse, ne ille sanuin animo insanum neque in quoquam illoriina, quae disceitii percipiuntur, eum, qui didicit, indoctum posse fieri Uerun ego de his non ita sentio. Viduo enim, perimi atque crur-poris actiones ab iis perfici non
posSunt, qui corpora non exercent; sic etiam actiones animae non posse ab iis persci, qui animana non exerceant. Nec enim quae oportet facere, nec a quibus portet abstinere, possunt. Quanaobrem et parentes filios suos, an etsi animo sani sint, nihilominus aduimprobis honunibus arceant; quippe quod bonorum consuetudo, inutis exercitatio sit;
383쪽
Ες ἴλῶν κεν γαρ ἄπ' ἐσθλα διδάξεαι ην δε κακοῖσι Συμμιχρης, ἀπολεῖς και τον εόντα νόον
δὲ ἐπιλαθόμενον ουδὲν θαυμαστον καὶ της -
φροσυνης ἐπιλαθέσθαι. Dρω δὲ καὶ τους ς
maloriam autem ejuSclem X-atium. Idem testatur Oetarum ille, qui auturi bonis mira viris bona disces r si vero malis Cornutiscearis, perdes et quanιhGebus naente m.
et qui ait: H, honus ini dum nale, interdum bene se gerit. Equidem haec ipse testor. Video enim, quod pertilite is,
qui se non exercent, carminum certa lege compositoriam obliviscuntur; sic et praecept rum doctrina traditoriit oblivio in iis nascatur, qui ea non meditantur. Quun autena II. lais moralium praeceptorum obliviscitur, eorum etiam oblitus St, quibus dum anima afficitur, antini sanitatem appetit Eum vero, qui horrem obliviscitur, mirum nota it
384쪽
των ἐ πιμελεῖσθαι, καὶ των μιχ δεόντων πε- χεσθαι. πολλοὶ γὰρ και χρημάτων δυνάμενοι φείδεσθαι, et i ἐραν, Ιασθεντες υ ετι
ο υκ νδέχεται σωφρο, σαντα, πρόσθεν, αὐθις α σωφρονεῖν, καὶ δίκαια, υνηθεντα πράττειν, αὐθις ἀδυνατεῖν; πάντα μὰν οὐν μοι γε δοκεῖ
oblivisci. Video etiain illos, qui ad potandi studium plus
aequo provecti sunt, et ad amores effusi, ininus posSe et ea curare, quae agenda sunt, et ab iis abstinere, quae non sunt agenda. Nam niuiti, qui etiam pecuniis parcere prius P terant, quam amarent, in anao-
reni prolapsi iani non amplius id possulit absumptisque pecuniis, ab iis lucris, a quibus ante se continebant, quippe quae turpia diacerent, non ab tinent. Cur igitur fieri non possit, ut qui ante animo a nus fuerit, deinde non sit an, ni sanus et qui juste agere potuerit, deinde non possit tEquidem omnia pulchra et bona comparari exercitatione posse statuo, nec ni inime iii denianimi sanitatem. Nam in eo-
385쪽
MEMORABILIUM ILIB. I. e. 25ῖουσιν αυτην μη σωφρονεῖν, αλλὰ την ταχίστην εαυτα ις τε καὶ τω σωματι χασι ζεσθαι.
Και Κριτια δὴ καὶ Ἀλκισιάδης, ζω μυεν
Σωκράτει συνηστην, ἐδυνάσθην, ἐκειν χρω λε-
τειν ἐκείνου δ' ἁπαλλαγεντε, Κριτίας με φυ-
dem corpore voluptates animae alabatae persuadent ei, ne animo utatur Sano, sed quamprilanum et ipsis et corpori gratificetur. Ouamobrem etiam Critias et Alcibiades, quamdiu cum Socrate Versabantur, quod illum opitulatorem haberent, cupiestates inhonestas vincere poterant: verum posteaquam ad eo discessissent, Critias lidem, quum in Thessaliam fuga se recepi SSet, OnSuetudine hominum istic utebatur, qui vitam facinorosam potius, quam justam agerent Alcisiades autern posteaquam eum ob elegantiam formae multae ac speciosae mulieres venataeeSSent, atque ipse propter potentiam, quam et in urbe et apud socios obtinebat, a multis hominibus, iisdemiue SSentanili peritis, Eisoluti0 fieret,
386쪽
μεν δ' ἐπὶ δυνάμ, ει διατεθρυμμεν δὲ ὐπο πολ-
λουν αν ωῖτων ε τι ὁ τα σου τουτοις διεφθαρμένω, κω πολυν χρονον απο Σωκράτους γεγονότε, τί θαυμαστον ει περηφάνω γενεσθην αἰτα, εἰ
AEt a populo honorem ei haben-ste coleretur, facileque primas obtineret perinde ac athletae, iii gynanicis in certantinibus acile prina as adepti Sunt, ex .ercitationen negligi int; sic et ipse seipsum neglexit. Hujusmodi ergo res quum illis accidissent, quum Ob generis nolailitatem inturnuissent, elati es-εent propter opes, inflati propter potentiani, dissollitiores multomimioininuna opera sacti, et his adeo onanibus corrupti quum etiam longo tempore abfuissent a Socrate, quid
his peccatur est, Dus culpan accusator in Socraten confert ouod auteni eos adhuc adole centes, qua aetate conSentaneuna est, maXinae inopes consilii et intena perantissinios suisisse, Socrates alaina sanos
387쪽
M ιλλος διδάσκαλος ἱκανους ποιησας τους
laude putat accusator. Atqui eo modo de aliis non judicatur. Quis tibicen, quis citharoedus, quis magister alius, posteaquam discipulos idonee satis instituit, si deinde ad alios profecti peFres evaserint, culpam ess rei sustinet ' Quis pater, si filius ejus cum aliquo vivens animo sanus sit, deinde alterius usus consuetudine pravus efficiatur, priorem culpet ac non ToΜ. VIII. tanto maσis priorem laudet, quanto filius apud posteriorem pejor evadit i quin ne ipsi. rentes quidem, quum filio secum habent, filiis delinquentibus, culpam ullam merentur, modo ipsi animo utantur Sano. Sic aequum erat etiam de Socrate judicium fieri si quid ipse rei turpis agebat, merito malus esse videbatur: at si ipse animo sano constanter Stri
388쪽
δὲ Κριτίου τοῖς τοιουτοις υχίπακουοντος ουδὲ α ποτζε ποία ξνου, λεγεται τον Σωκρατην ἀλ- λων τε 'πολλων παροντων καὶ του Ευθυῖ μου,
est qui fieri potest. iij jure culparia ejus vitia sustineat, ii iod in ipso non erat i quinetiam, si nihil ipse delinquens,
illos tamen vitiose se gerenteSaspiciens, lati labat citare scilicet reprehenderetur. At vero citium Critiani Eutyiydem amore captum, eoque, non aliter atque illi, qui corporibus ad venerent abutum tur, inii velle animadverteret, euin avertere conati is est; quia in illiberale Sse liceret, neque decorum viro pulchra bonique studioso, ab amato, apud quem esse magno velit in pretio, alicliud pauperuna instar mendicare ac Supplicare, dari iii sibi quidpiam petere, quod ne bonum quidem sit. uuibus quum Critias non obe.
389쪽
Ἐδ λωσε δε ἐπε γαρ οἱ τριάκοντα, πολλους
diret, meque Ire averti patere tur, dixi Sse Socratem perhibent, cum aliis multis praesentibus, tum Euthydenio, accississe quiddam Critiae Orcorum naturae conSentaneuna, qui concupiscat ad Euthyde-muna se astricare, quemadnao- cluna porcelli soleant ad Saxa. Quibus de causis usque adeo Socratem Critia oderat, ut, quuin Trigintavir In unu esset, et cum Charicle Legumlator factus esset, hoc ipsum innienioriani et reuocaret, atque in eoeibus perscripserat, nulli licere clisserendi artem docere, Socrati nita tiruna obtrectanS, et quilio ansana criniinandi non lataberet, torquens in eunt, et apud niuiti tintineri reprehendens id, quod vulo in Philosophis reprehen litur. Etenini ego de Socrate nunquan ipse
390쪽
απεκτεινον, πολλου, δε προετρέ ποντο ἁδικεῖν,ειπε που o Σωκράτης, ἔτι θαυμαστόν ω ο- κεῖ εἰναι, εἰ τις γενομενος βοων A. γέλης νομευς, καὶ τα βους ἐλάττους τε και χείρους ποιων, μη οἱχολογοίη κακος βουκόλος εἰναι' ἔτι δε α υμαστοτερον, εἰ τις προστάτης γε--
τους καὶ χείρους, ἴλη χἰσχυνοιτο, μηδ' οἰοιτο
κακος ει ναι προστάτης της πολεως Ἀπαγγελθέντος δε αυτοῖς τουτου, καλέσαντες , τε Κριτιας και αρικλῆς τον Σωκράτοην, τοντε νομον ἐδεικνύτην αυτω, και τοῖς νέοις απει-
πέτην μη διαλέγεσθαι ό δε Σωκράτης ἐπηρε
tale aluiti id ait divi, neque de alio corninei norante, quod ait dierit, coimperi. Et nidiu)n naanifestavit. Quippe citiurn Prigintaviri coni pii res ciVES, OS-que non insimos, morte nihil lassent, inultosque ad iiij histe agendurn rei pellerent dixit forte Socrates, nainiari victeri sibi, si latibulcir qui Spicina, qui Vaccas cuna pauciores tum deteriores reddat, non malum et ut ulcuna esse fateariir sed hoc magis iniriana, si quis praeses civitatis factus, et cives
pauciores deterioresque reddens, non erubescat. aectile ina-lti in se civitatis praescct uiri esse putet. Quod quunt id eos renunciatuna esset, arcessito Socritii Critias et liaricles non sollini te en ostendturi verum etiani, ne cum adolescenti ruis