장음표시 사용
391쪽
τοῖς νόμοις ' πως δὲ μ δἰ ἀγνοιαν λάθω τι
ορθως δηλον οτι πειρατέον ὀρθως λέγειν Καὶ Xαρικλης οργισθεὶς αυτω, Ἐπειδὴ ἔφη,
socrates interrogabat OS, cis quid in interdictis, quod non intelligeretur, quaerere liceret. Assentiunt illi. Ego igitur, inquit, legibus quidem parere
sum paratus et Verum, ne per ignorationem inscius tranSσre
diar, scire de Vobi aperte Volo, utraim hanc disseretuli araena inter ea esse censeati S, quae recte dicuntur, an quae non recte, quum ab illa abstinen . dum esse dicitis ' Nam si inter illa quae recte sicuntur, patet, a recte dicendo abstinendum esse : Si vero Sit inter ea Maae non recte, patet conandum esse ut recte dicamus. Tum excandescens Charicles, Quando, inquit, ignoras hoc Socrates, e licinius tibi quid lani intellec tu facilius cun adolescentibus non omnino collopii. Et S crates, Itaqtie ne sit ambigu-
392쪽
πους Και o αρικλης, σου περ, εἰπε, χρονου βουλευε ιν υκ ἔξεστιν, ως οὐ πω
φρονίμοις οὐ σι μηδὲ συ διαλέγου νεω -
Κριτίοις Nαι τά γε τοιαυτα εφ ό αρι- κλης. δε Κριτίας, Ἀλλα τωνδε τοι σε
una, ait, an aliud faciam quatri praescriptuna sit clesii ite ii-hi, ad quot hisque annos existi- naan tuni sit, homines Sae dolescentes. Tuia Charicles, uous Ixie, ait Sela atori ibus esse non sicci, ni natrurn hona inibus istis necdi in prudentiain conSequiitis nec tu cuni sis colloquitor, qui annuna trige Sirrituri non attigere. Ne tiliacqui dein Socrat ' inquit, Si quid enaana ego, quod iminor triginta annis vendit, quanti vendat, interro alio ' a vero litaerere licet, ait Cliaricles: sed soles tu Socrates, interrogare, cum Scias quonaod se laalbeant plurinia ita lue noli haec quaerere. Ergo Nola respondebo, in itiit, si quis ex aeinterrogando exquireret, ubinani habitet Cliaricles, vel Ἀ- ibi sit Critia. Hujusinodi vero licet respondeas, ait Ch tricles. Critias autem, Abi abstinen-
393쪽
καὶ γαρ οἰμαι αυτους δη κατατετρίφθαι δια υλλουμενους π σου. υκουν, ἔφη
Σωκρατης, και των πομενων τουτοις του se
δικαίου, καὶ του λου, καὶ των ἀλλων των
καὶ των βουκόλων γε ε δε μυη, φυλάττουοπως δε κω συ ἐλάττους τα βους ποιησης. 'Ενθοι καὶ δηλον ἐγενετο, τι, ἀπαγγελθεντος αυτοῖς του περὶ των βοων λόγου, ωργίζοντο
ειρηται Φαίην δ' αν ἔγωγε, μηδενὶ μηδεμι-
αν εἰναι παίδευσιν παρὰ του μ. ἀρεσκοντος.
luna tibi est, Socrates, inquit, ni- nitrum a Sutoribus, et fabris, et aerariis artificibus. Etenim arbitror illos ni confici obtusos loquacitate tua. Ergo, Subjecit Socrates, ab iis etiam ab tinendum, saae conSequunitur; a justo et pio, et iis, Paae t illis diversa sunt Profecito, ait Charicles, etiam a bulbulcis: quod nisi feceris, caveam et ipse vaccas pauciores To M. VIII.
reddas. Hinc autem conStat, renunciato ad ipsos Semnone de vaccis, eos Socrati succensui SSe. Qualis itaque cum Socrate consuetudo fuerit Critiae, et luomodo alter ad alterum se habuerit, dictum est. Dixerim equidem, non posse ullum hominem ab ullo institui, qui non placeat. Critias autem et
Alcibiades,versabantur illi lii-
394쪽
κοτε προεστανα της πολεως. ετ γαρ Σωκρα-
τε συνοντες υ αλλοις τισὶ μαλλον ἐπιχείρουν διαλεγεσθαι η τοῖς μάλιστα πράττουσι
τὰ πολιτικά. εγεται γὰρ Ἀλκιζιάδην,
deni cum Socrate, qui eis non placebat, quanidi ea conSue ludo duravit verum ita iit statim ab initio flagitarent civitati praeesse Nan quo ten pore Socrati familiares erant, non cum aliis disserere conabantur potius, quani qui rena- Publicari imprimis tractarent. Prudituni est enim Alcibia leui, prili Squani viginti natus CS.et annos, cum Pericle tutore stio, civitatis praeside, deleti ibus talia ilisseruisse mi Pericles, ait, dicit inihi pos-Sisne nae, quid lex Sit, docere tonanino, inqiuit Pericles. Et Ale Aiadesu Ergo ne per Deos inaniortali s hoc doceto: ciuonian ego lauciariintios lania uisens quod legi in Ol servantes sint, artat tror non iure tribui lauden hanc illi, qxii, quid lex sit, ignoret Tu vero, mi
395쪽
ους τ πλῆθος συνελθον και δοκροάσαν ἔγρα-
Alcibiades, rem non dissicilem flagitas, ait Pericles qui cognoscere cupias, quid lex sit: Etenim omnes thae lege Sunt, quas in Ianum conVeniens et consentiens vulgus conscripSit, declarans, quae facienda Sint, iam non Utrum autem ealfacienda sanxerunt, quae bona sunt, an quae mala t Profecto bona, mi adolescentule, ait Petricies, mirineque uala. Iam S non Vulgus, Sed ut paucor una in dorminati sit pauci qui lana congreSsi, quid faciendi inasit, conscripSerint, ea quid sunt Omnia, Utiluit, quaecunque par ea quae Sumniana in republica potentiam Olbtinet,liabita de iis quae agenda intconSultatione, scripserit, lex appellantur. Si ergo tyrannus etiam civitate potitus, lae civibus agenda sint, perscripse
396쪽
ἀλλα βιασάμενος, αναγκασχη ποιεῖν, λπια αυτ οοκ Ἐμοι γε δοκεῖ, φάναι τον ΙΠερικλεα Και σα αρα τυς αννος ἴλη πείσας τους πολίτας αναγκάζει ποιεῖν γράφων, α νομια εστι Δοκεῖ λοι, φανα τον Ιεοι- κλεα ἀνατιθεμαι γαρ τοι, σα τυραννος μὴ
πείσας γράφει, νομον ει ναι. Oσα δὲ οἱ
rit, num et ea lex sunt Ni l rannus, non persuasis civinus, Intrum, ait, quaecumitte tyianniis imperans perscribit, ea
quoque lex appellatitur. Quid autern in litit Alcibiades vis est, et legum eversio, in Pericles t an non quunt fortior inibecilliorena, non PerSuadendo, sed vina adserendo, quodcunque sibi videatur, facere cogit Z Ita nailii viciet tir, ait Pericles. Ergo quaecun Pieri y perscribit, atque ut illi faciant, cogit, nonne legunt Sunt eve si, id niihi vi detur, inqhisit
Pericles naim hoc retracto,ninii runt legena esse, quaecun-clli tyrannus suis non perSuasis scri ibat. Quae Ver pauci, nihil titudine non persuasa, Sed rerum potientes scribunt, nun vina esse, Vel non dicenaust
397쪽
μ η φωμεν ει ναι ΓΙάντα μοι δοκεῖ, φαναιτον Ιερικλεα, σα τις μη πείσας ἀναγκάζε τινα ποιεῖν, εἴτε γοάφων ει τε χη, βία μαλ-
μεν κα ἐσπιφι μεθα, οἱάπερ καὶ συ νυν μοι δοκεῖς μυελεταν. ον δὲ Ἀλκιζιάδην φάναι
Eιθε σοι ΙΠερικλεις, τοτε συνεγενομην, τε δεινότατος σαυτου ταυτα ησθα l
υπελαζον κρύττονες εἰναι, Σωκράτει λεν Un
quit, illa omnia, quaecunque non persuadendo quis coinit aliquem facere, Sive Scribat ea, sive non vis potius esse, quam lex. Ergo quaecunque plebs universa, II superior qui locuplete Sunt, non persuadendo scribit, vis erit potius tu nalec Turn dixit Pericles Nos
etiana, mi Alcibiades, quianai sthac aetate essemuS, peracres in hujusuroci rebus eramus; nam et messit amur Usna di et argutabamur, qualia tu nidi nunc meditari videris. Subjecit Alcibiades, Utinam, nai Pericles, id temporis tecum eSSem VerSatus, quum teipsum in his rebus superabas Ubi primum igitii se hi Superiore esse arbitrabantur illis, qui rempublicain gerebant, non jam ad Socratem
398쪽
Σιμμιας, καὶ Κεζης, καὶ Φαίδων ε καιαλλοι, o ἐκείνω συνησαν, οὐχ, να δημοηγορικοὶ δικανικοὶ γενοιντο, ἀλλ' ἴνα καλοι τεκαγαθοὶ γενομ ενοι, καὶ οἱ κω, και οἰκεταις,
ταις δυναιντο καλως χρησθαι. και τουτωνου δεις, υτ νεωτερος ου τε πρεσζυτερος ων, ου ἐποίησε κακον οὐδεν, υτ αιτίαν ἔσπεν.
caeteroquin eis haud placeret: et Si accederent, repreheniti se propter ea in quibus pecca scint, graviter ferebant sed rei p. negotia capessebant, quae una causa fuerat quainobrem ad Socraten accesserant Crito autem, et Chaerephon, et Chaerecrates, et Sinaimi AS, et Cebes, e Phaedo, et alia plerique Socrati faimiliares erant, mii cum conversabantur, non ut oratores vel causidici fierent; sed ut viri pulchri bonique tumoSi evadentes, et donio, et domesticis, et prOptiuitiis, et amicis, civitateque ac civibus suis quana Optime uti possint. Quoruna qui leninenio neque luna junior esset, DEqii Senior, tali quidpiani vel eonantisit, vel Ouiniit, isse culpatiis fuit.
399쪽
ς ιαφε σε μανίας αμ αθία και του μ ὲν μαι- νομ ενους ετ συμφερόντως ν δε οεσθαι καὶ αυτοῖς και τοῖς φίλοις, τους δε λη ἐπιστα λε-
At enim Socrates, inquit accusator, patres contemnerei cebat, dum persuaderet, Se sa miliares suos Iairibus Eapientiores essecturunt atque etiam cliceret, lege permiSSUna ESSE, ut aliquis patren convictum
amentiae devinciat hoc argumento usus, quod imperitiorem a sapientiore vinciri jus es-4et Irno vero SocrateS, eum qui imperitiae cauri quemluam ligasset, merito et ipsum vinciendum AESse putabat ab is qui, quod ipse i oraret, Scirent: adeoque Saepenumero
propter talia quid impe ritia disserat ab animi insania
tate, Espiciebat ac animo insanos quidem vinciri cum Suo et amicorum emolumento pu
400쪽
τας, υτ τους δικαζομενους οἱ συγγενεῖς φε- λουσιν, ἁλλα τους μὰν si ἰατροὶ, τους δε ισυνδικεῖν ε πιστάμενοι Ἐφη δὲ καὶ περὶ των φιλων αυτον λεγειν ως ουδεν φελος ευνους εἰναι, ει μη καὶ φελεῖν δυνησονται μονους δὲ φάσκειν αυτον ἀξίους εἰναι τιμης τους ειδότα τα δεοντα, καὶ ρμηνευσαι δυναμενους. ἀναπειθοντα οὐ τους νεους αυτον, ως
quae Sciri oporteret, meritod ere es iis discere, qui sci-
At Socrates, inquit accusator, noli solum ut patres, sediit caeteri etiam cognati parvo hi honore apud farniliares ipsi iis essent, effecit dicet in enini, propin quos nec illis esse usui, qui civersa valetudine laborarent, nec illis, quoruna de re in judicio agitiir; sed iis quidem prodesse aedicos, his vero quotquot patrocinari scirent. Addebat etiani de anaicis eum dicere, dat esse conina ossi si benevoli sint, nisi possint et lain prodesse. Eos quoque solos dicere Socratein dignos honoribus esse, qui quae deceant sciam, et ratione POS- sint explicare : quapropter ipsum, persuadendo adolescentibus se sapientissimini esse, ac