Xenophontis quae extant opera, graece & latine, ex editionibus Schneideri et Zeunii; accedit index latinus

401쪽

αυτος εἴη σοφώτατός τε, καὶ ἀλλους κανω-

αυτ συνόντας, στε μηδαμου παρ αυτοῖς τους ἄλλους ει ναι προς αυτόν. Ἐγω o αυ- τον οἰδα μεν καὶ περι πατερων τε κω τωναλλων συγγενων τε, καὶ περι φιλων ταυταλέγοντα καὶ προς τουτοις γε, διοτι της ψυ-

χης ἐξελθουσης ἐν η μον γίγνεται φρον η ς,

το σωμα του οἰκειοτάτου ἀνθρωπου την

ταχίστην ξενεγκαντες ἀφανίζουσιν. λεγεῖε, τι καὶ ζων καστος αυτου, o πάντων

λαλιστα φιλει, του σωματος , τι αν

αχρεῖον η και ανωφελες, αυτος τε ἀφαιρεῖ, και ἀλλω παρεχει. αυτοί τε γὰο αυτωνονυχάς τε καὶ τρίχας καὶ τυλους ἀφαιρουσι,

ad efficiundum alios Sapientes maxime idoneum, sic affectos erga se reddidisse sarniliares SUOS, ut nequaquani apud eos alia cuiusquam essent pretii, cum Socrate comparati. Ego vero memini eum de patribus, de propinquis caeteris, et de amicis haec dicere ac Praeter haec, quamobrem, posteaquam migraverit anima, in qua sola est prudelitia, hontinis etiam maxima necessitudine conjuncti corpus quanaprimum latuin econSpectu auferant. Dicebat etiani quemlibet, dum in vivis est, de corpore suo, quod Omnium maxime diligit, quicquid otiosum et inutile sit, tun per Se tollere, uni aliis tollendum praehiere. maria homines ipsi Suo ungues, capillos, callos tollunt eosdenulti e medicis cum naolestiis ac doloribus amin

402쪽

και αλγηδονων καὶ ἀποτεμ νειν καὶ ποκάειν, καὶ τουτου χάριν ίονται in αυτοῖς καὶ

ωφελεῖ μὰν ουδεν αυτους νον βλάπτει δὲ

πολυ λαλλον. αυτα ἱρεν οὐν ἔλεγεν ου ονψ πατερα ζωντα κατορύττειν διδάσκων, ἐαυτον δε κατατεα, νειν, ἁλλ' ἐπιδεικνύων, τι

pii tam los delirendosque praebent, eaque de causa putant ipsis etiam se naercedem debere solvere Salivam quoque quain possunt longissinae ali ore exspuunt; quod luna ore continetur, non Sol una nihil prosit, sed niuit na agi etiana noceat. Haec igitur dicebat Socrat lar non quidem docens, patrem Vivum sepeliendum esSe, ac seip-stina in frusta concidendum: sed deuionstrans, quod quid insipiens inglorium sit: Etiam hortaliatur, ut Stii leat quisque quam prudentissinius siem aeutilissimus ut sive a pati equis, seu a fratre, seu alio quopiam honore astici velit,

non idcirco negligens it quod

403쪽

τιμῆσθαι, τουτοις φελιμος εἰναι.

κα αγαθον εἰναι, το δὲ ἀργον, λασερον τε

propinquum se credat, sed conetur, ut illis prosit, a quibus honorem consequi cupiat. Socraten seligentem de Poetis celeberrimis ea, ne esSent pessima, eisque testimoniis utentem, docere familiares uos, ut facinorosi essent ac tyrannici Hesiodi quidem illud,

Negotiun n illun est oppro brtuna, tιum autem orar9brium SL. Hoc illum sic exponere, quoi Poeta nullo jubeat ab opere, nec injusto, nec turpi at Stinere, sed quaestus ratia haec quoque facere. At enim Socrates quum fateretur, ex usu hominis ac bonum esSe, Occupari laboreri contraque, OtioSUmeSSe, Oxi una et malum: et operari, bonum otiari, malum eSSe quoscunque boni quid facere videret, eos operari clicebat, ac bonos esse operarios;

404쪽

τας εργάζεσθαί τε φη, καὶ ργάτας αγαθους

ἰντινα μὲν βασιλῆα και εξοχον ἄνσρα κιχειη,Tον αγανοις π ετσιν ζητυσασκε παραστας' Δαιμονι, οὐ τε οικε, κακον ως, σξιθισπιτ ραι' Ἀλλ αυτος τε καρησο, καὶ αλλους δρυε λαους. πιν αὐ ι μου Ἀνδρα ἴδοι βοόωντα τ' ἐφευροι, To σκηπτρα ελασασκεν, ἄμοκλήσασκε τε μυθω ' Δαιμόνι, τρεμα ησο, και αλλων μυρο ακουε, qui vero talis luderent, vel aliud quidpiani pravi damnosique agerent, hos otiosos appellabat oua sententia recte e habet id, Negotiun nulli ut est oppro

Illud et latra Honaeri ilic at

405쪽

MEMORABILIUM LIB. I. l.

ταυτα δ αυτον ἐξηγεῖσθαι, ως ο ποιητης επαινοίη παίεσθαι τους δημότας καὶ πένητας.

Σωκράτης δ' ου ταυτ ελεγεν ' και γαρ αυ-

αυτ τω ημω, εἰ τι δεοι, βοηθεῖν ἱκανους,

αλλως τ εαν προς τουτ και θρασεῖς σι, παντα τροπον κωλυεσῖαι, καν πάνυ πλουσιοι

τυγχανωσιν οντες. λλὰ Σωκράτης γε, ταναντία τουτων, φανερος ην καὶ δημοτικος και φιλανθρωπος ν. κεῖνος γαρ πολλους επιῖυμυητας καὶ ἀστους καὶ ξένους Ἀασων,

si i te praestantiores sunt tu auten Ditellis et in-Walidus, Neple unquan in bello aestimatuS, nepte in concilio. Haec vero eum sic interpretari, quasi Poeta probaret, si plebem pauperesque caederentur. At vero Socrates minime ista licebat, nana illo paci seip- Sum esse caedendum existima et, sed dicebat, eos qui nec oratione nec facto utiles essent, neque vel exercitui, vel civitati, vel ipsi etiam populo, si opus fuerit, possent Succurrere, praesertim Si adhaec sibi praetulant, onarii rodo coercendos esse, quamvis ditissimi Ment. Erat certe Socrates e contrario palana popularis et launianus. Nam quum multos sui studiosos tum cives tum exteros haberet, nullam unqttana merce-

406쪽

ἔχουσι χρηματα ιδυνα ου η θελον διαλε- γεσθαι. Aλλα Σωκράτης γε και προς τους αλλους ἁνθρωπους κοσμον τῆ πολει παρεῖχε, πολλωμαλλον η Λίχας τῆ Λακεδαιμονίων, ς νο- χαστος επὶ τουτω γεγονε Λιχας μεν γαζταῖς γυμνο παιδίαις τους ἐςτιοχ μουντας εν

A'ακεδαίμονι ξένους ἐδειπνιζε Σωκράτης δε

dem consuetudinis exegit, sed orianibus abunde citraque invidiam sua communicabat quorurn exiguas quasdana partes nonnulli gratis ab eo consequuti, magno aliis Vendebant, nec erant, ut ipSe, populares :qiuippe cum iis, quisu ad largieridum pecunia deesset, disserere Olet arat. Socrates autem huic civitati apud alio li omines etiam multo maius ornamentiam conciliabat, quam Licha ILacedaenao-iai Omina civitati, qui e nonaine celeberri naus evasit. Nana ludis illis, qui a tulis extatbebantur, Lichas hospitibus Lacedaemonena peregre venientibus coenain praebere solebat Socrates autem, quum per Omneni vitam impenderet sua, plurimurn Onanibus non nolentibus proderat: atenim eos,

407쪽

ἁ πέπεμπεν. μοι ρονίη Σωκράτης, τοιου- τος ων, δοκε τιμ ης ἀξιος εἰναι τη πολειμῶλλον ἡ θανάτου καὶ κατα τους νομους δε

νο λους, ἄν τις φανεζος γενηται κλε πτων,

λωποδυτων η βαλαντιοτομων, ἡ τοιχωρυχων, η ανδραποδι ρονος, η ἱεροσυλων, τουτοις

υ δὲ

mai ad ipsum accedebant, reddebat meliores, ac deinde m- mittebat. Quamobrena mihi sane Socrates, qui talis esset, potius honorena de republica,qUam mortem, meruisSe videbatur atque si leges etiam aliquis consideret, hoc ipsum inveniet. Nam secuti luna leges, si quis furari, vel grassando vestes auferre, vel crumenas incidere, vel parietes perfodere, vel plagium vel sacrilegiunt conanaittere palan deprehendatur, talibus sagit/ιsinor est poena a litibus hic longissinae supra Imortale Omne at erat. Neque Vero civittiti essi alicujus naale cedentis, aeque seditionis, neque proditionis, neque ullius unquam naali alterius atlctor extitit ne lite privatini quidem illi una hominem unquam vel

408쪽

bonis pirivavit, vel in mala conjecit adeoque lillius horunt, quae lixin iis, culpat umluarnsu tintiit. Quo igitii pacto ille accusationi obnoxius e SSet, qui pro eo, quod Deo esse non Putaret, quiernaclnro luna in ac tione perscriptuiri erat, palani Deos coluit stat illositis quanahonaines caeteri ac pro eo, lito adolescentes corrula perui, clitando et hoc ei criinen Aetor inpingebat, palam eos ex familiaribus, qui pravis libi lilii laus flagrarent, ab silenace ,sare facie ibat, ac ipsos ad pilicia errinaae pleiadidissinraeque virtutis, qua tam civitates quana sanailias belle acinii ni-stralit, arnorona incitabat t- clite raec lilii in saceret, quo pacto de civitate honorem nounaeruit niaxinuini t

409쪽

ην, τα δὲ καὶ διαλεγ χνος, τουτων η γρά

σι πως δέῖ ποιεῖν η περὶ θυσίας, ἡ περι προ-

S. Quo autem modo mihi visus sit familiari ius Suis Proin desse, parti in operibus dena on- strans, quali eSSet, partirii colloquiis usus, horuna conScri-lbam, irae cUPque Ieminero. Itaque divinis in reliu consta at eum et facere et o iri eo

rodo, quo Pythia respondet Θonsulentilius, quid faciendunauit, Vel de sacrificiis vel de ultu majorum, vel de alia re To M. VIII. quapiam, quae huius sit generis. Nam Pythia respotulet oraculo, Pieriacturos, si ex institiit civitatis haec agant. Ab Socrate. ita aes ipse faciebat, et alios sacere cohortabatur eosque, qui aliter faciebarit, superStitioSos et vanos esse censebat. Precabatur etiam Deo si impliciter, ut laona largirenti ir tancilianam si optinae scirent, cujusimodi re e

410쪽

θεοῖς φη καλως ἔχειν, εἰ ταῖς μεγάλαις θυ αις μῆλλον η τ ὰ χικραῖς ἔχαιρον,

πολλαίοις γὰρ αν αυτοῖς τα παρα των πον - ζων μαλλον η τα παρα των χρηστων εἰναι

κεχωρισμενα ουτ αν τοῖς ἀνθρωποι αξιον

sent bonae. At iii aurialia, vel argentum, vel Vranni lena, vel ali quid aliud huiusnaodi aDiis peterent, non dissina itequici petere putatiat, quana si aleant, vel praelium, vel quid aliud earunt rerutri Peterent,

cujusino ii sunt eveniti in laabiturae. Uuunaque de sacultatibiis exiguis exigua sacra saceret, nihilo se putabat minus praeStare, quanai qui de naultis et magnis opibus inultas et naagnas liostias caederenti te-nina neque decere Deos oeateibat, ut naagnis potius, quam exiguis sacrificiis . aiiderent, alioquin eis ina Proboruni sacrificia saepitis esseta grata, quan laonorii in ne quid vitainnaortalibus optandam esse, si