장음표시 사용
81쪽
ρεσκευομενους τοῖς θεοῖς, καὶ ἐπερωτωντας
homine non possunt. Quippe nonnunquam grandines, potinae, aestus, inabres immensi, rubiones, aliaque aulchre comitati et elat, orata tollunt. Elian oves interdum educatas egregie nioctus aliquis inu dens miserrime perimit otiae quum audiisset Socrates : Ego vero, mi Critobule, ait, scire te actitraibar, penes Deo nihilominus potestatem ruSticis in operibus summam esse quam in bellicis. Vides --tem, eoS, Opinor, qui re militari occupantur, ante bellicas actiones Deos placare, ac tum per sacrificia turri auguria in
82쪽
nibus rei rusticae minus tibi laborandum putas, ut eos propitiosae Magdininino scire debes, homines, qui qui lena sapiant, humidorurn et Sicco
6. Dicis tu praeclare, nai Socrates, ait, qui me jubea operato lare, ut opus Omne non sine Dus ordiar quippe quorum in potestate sint an ea quae Pace, quam 1ae bello Suscipiuntur. Itaque studebimus haec ita facere. Tu vero nobis enitere istuc redeundo, ubi de administratione domeStica dicere desiisti, quae pota is
83쪽
αναμφιλόγως διελθεῖν, οὐ τω καὶ λόγων κοι
Sequuntur, absolvere. Videor enta mihi, posteaquam audivi abs te licta, magis perspicere quid, ut commode vivam, sa-ciundum sit. Quid igituri est
Socrates, placetne ut redeamuS ad illa, quaecunque Sic percurrimus, ut de iis inter Os On- Veniret, quo, si fieri posait, ita deinde reliqua percu ere Onemur, ut inter os conveniat Iucundum Sane eSt, inquit Critobulus, quemdmodi in Solent ii, quibus pecuniae communes Sunt, ea bine contrOVerSi percenSere, Sic etiam nos, qui se mones inter nos communic muS, omnia percurrere, de quiabus colloquimur, ut consentia-n Lus Visa est 4πitur nobis, inquit Socrates, administratio domeStica nomen esse Scientia : atque haec ipsa Scientia definiebatur ea esse, qua domoSamplificare homines possint. Domu autem eas definiebatur
84쪽
σα Κτῆσιν δε τούτο ἔφαμεν ει νοοι , τι ἔκάστω φέλιμον εἰ εἰς τον βιον M. φελι
ἐπιστη λας υτ μαθίῖν οἰον τε ἡμῖν ἐδόκει, συναποδοκροάζειν τε ταῖς πολεητι τὰς βαναυ
εἰς την χώραν ἰόντων, διακαθίσχις τὶς τους γεωργους κά του τεχνιτας, χωρις κατεζους ἐπιπιρωτωη, ποτεζω οοκεῖ ρηγειν τῆ πωρ', η φεμενους της γης, τοὶ τειχη δια φυλάττειν.
iidem quod facultates universae. scicultates autem esse licebanius id quod cuique ad vitainsit utile. Omnia vero utilia esse reperiebamus, quibuScitn-que uti aliquis sciret. Ac κientias quidem universas non posse Isci videbatur nobis, et itiden ut nonnullis civitatibIis, artes improbandas esse, illae sordida appellentur; quod et corpora laedere videantur, et anti nos frangant. Us rei arguntentiam fore clarissimum dicimus, si hostibus agmina invadentibus, agricolas aliquis et opifices diversis locis constituistos, Seorsim utrosque interroget, utrum esse defendenda re gio videatur, an agro cedeniadum ac deinde custodienda moenia. Nam ea ratione fu-
85쪽
ωψε αν ψηφίζεσθαι αρηγειν, τους δὲ τεχ
νεύοντας. 'Gοκι χάσαμ εν δὲ ἀνδρὶ καλω σε
τ στην την γεωργίαν ἀή ς τα επιτηδειαανθρωποι πορίζονται. υτ γαρ η ἐς γασία μαθεῖν τε ράστη δοκει εἰναι, καὶ δίστη ἐργάζεσθαι, και τα σωματα κάλλιστά τε και ευ ωστοτατα παρεχεσθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς κιστα σχολίαν παρεχειν φίλων τε
turiim arbitrabamur, ut qui exercendo solo occupantur, defendendum esse agrum decernant opifices autem dimicandum non esse, sed prout ipsi inStituti sunt, desidemium, nullo neque labore, neque Periculo adito Conlprobavi nausetiam, agriculturain viro bono et honesto exercitationen et scientiam esse longe praeStantissisnam, qua laomine necesSariorum sibi copiam parent. Atque videbatur eadem ilisci facillime posse, ac Summa cum voluptate exerceri, et corpora lonσe pulcherrima robustissi-niavit efficere, animis denique
respublica coni plectantur. Videbatur etiam agricultura nobis excitare aninios ad fortitu-mnena, quod extra munitiones
86쪽
Ουσά τε και τρεφουσα τους ἐργα ρυενους. Διὰ σαυτα ε καὶ ἐνδοξοτάτη εἰναι προς των
πόλεων αυτ η βιοτεία, τι και πολιτας α ζ ττους και ευνουστάτους παρεχε σῖαι οκώῖτω κοινω. - Και o Κριτο ζουλος, τι μεν, Σωκρατες, καλ λιστον τε και ἀριπτον καιηδιστον α π γεωργίας τον βιον ποιεῖσθαι,
ad victum neceSsaria producat, iiDiueiat homines e Xercentes. Itaque rationen hanc vitae ab urbibus quoque niaxi-naan mereri praedicationem, quippe quae cives praestantisisSimOS, maxi ineque rei pii blicae studiosos suppeditare videatur. Tum Critobulus Pulcherrimum esse, ni Socrates, inquit, et optimum jucundissimumque, Victiun sibi ex agrisultura parare, satis esse mihi persuasum arbitror. Caeteruna quod aiebas animadvertisse te, laesi agriculturam exerceant, ut ex ea percipiant abunde Omnia, quibus est ipsis opus, alii sic in ea laborent, ut nulli ipsis usui sit eas equi doni lubenter
auititurus ex te videor utraS-
que, ut quae bona sunt laciamus, imissio sis quae Auni
87쪽
αγαίους, ζωγράφους αγαθους, ανδριαντο
ποιους, και τα αλ λα τα τοιαυτα, πανυ λι
detrimento sunt conjuncta. Quid igiti ir, ait Socrates, nai Critobule, si tibi a principio
narrem, quo pacto convenerit n
hominem aliquando clitendan , qui reapse naihi de domina esse numero videbatur, qui laus inerit nomen illud tribuitur, quo quis vir bonus et honestus appellatur ira equidem, ait Critobulus, vehementer ait revelim, quippe qui et ipse dignus haberi eo nomine cupiam. Dicam igitur, inquit SocrateS, quomodo ad invisendum hominen illum accesseri In Nam ad bonorum fabrorum,lbonorum aerariorum, pictoruni bonorum, itemque statuariorum, et hujusmodi aliorum opera, quae praeclara iudicentur, Obeunda spectandaque, mihi aemporia
88쪽
θηρους ἔντα τα ψυχάς. 'Gοξεν οὐ μοι,
rerexiguum quiddam sussciebat. Veruti ut considerarem, quidnam agetulo illi, qui nonae hoc boni et honesti viri sane lentina gravitatis obtinerent, hoc ipso ligni jussicaren
tur vehementer animus meus aliquem ipsoriam convenire cu
piebat. Ac primo quidem, quod laonesti nomen ad bonum adjiceretur si quem honesta iacie cernerem, eum assi. bam, ac dabam operam, ut i telligererer, anne videre possem alicubi bonum cum honesto conjunctum. Veriin aliter se res habebat; quod nonnullos videbar animadvertere, forma nitidem illos perquam honesta praeditos, sed animis pravis. Itaque visum fuit, omissa vultus honesta specie, quemlam eorum accedere, qui honesti et
89쪽
πάνυ σχολαζοντα ἐν τη ἀγορα - ου o ἀνγε νυν, ἔφη o σχο χος, ῶ Σωκρατες, ω- ρας, ει μυο 1 ξενους τινας συνεθρμην ἀναμενειν ἐνθάδε. - ταν ἡ ἴλη πράττης τὶ τοιουτον, προς των θεων, ἔφην ἐγω, που διατρίζεις, καὶ τι ποιεῖς 'Eγω γάρ τοι πάνυ βουλομυα σου
tur II rem, Ischomachum, ab omnibus, viris, mulieribus, eX-teris, civibus, honestum ac bonum virum noni inari visum est peram mihi dandam, ut eurn convenirem.
7. Ergo ubi aliqua lo conspexusem eum in Iovis Liberalis porticu sedentem: quod
ac propter ipsuna adsidens; Quid au. Ischomache, siri, desides heic, qui non admodum otiari consuevisti ' an maxuma, e parte vel agere te ali quid video, vel saltem otiosum in foro non versari. Ne nunc quidem, subjecit Ischomachus, me conspiceres, Socrates, nisi e conVento quosdam heicino pites praestolarer. At quum
nihil ejusmodi agis, inlaam ego, quaeso te per Deos, ubinam tempus teris, et quid M
90쪽
γὰρ δὴ, ταν γέ με εις αντίδοσιν καλωνται
τριηραρχίας η χοζηγίας, Ουοεις, ἔφη, ζητεῖ
cis ' Nam quaerere de te quiddam omnino cupio, quid agas scilicet, quod vir sonus et honei,tus appelleris quando domi tempus non eris, neque corporis tui halbitus talis apparet. Tun Iscliomachus, ad ea verba, Quid agas, Piod vir bonus et honestu appelleris,' arridens ei suae, ut naihi videbatur, delect aliis Equidem ait,3m me hoc nomine appellent aliqui, quum tecum de me
colloquuntur, nescio. Non enim certe, clii una me vocant ad conapensationem Vel praefecturae triremium, vel muneris choragi, quisqvana virum illum bonum et honestum quaerit: sed perspicue nae Schonaachum, nomine patris, appellatiana arcessunt. Tu quidena, mi Socrates, quod de me quae