장음표시 사용
421쪽
4o2 Pars III. Cap. II. causa praestitisse ait SS.martyres, quod illi ciuitatum periculo suo redemptores, in mala. Neque enim bonum esse potuit, mortem oppetere , ad salutem publicam , mis anthropi Satanae placatione curandam. Iuxta sensum tamen Ethnicorum,quem Oligenes ea ex parte non improbat, imo ratum habet , annulique S. Ambrosius i. . in Lucam in
ipso sine, seruatores illi , sanctissime & simili cum
Christianis martyribus consilio ac laude, alienarsaluti suam impenderunt,utrique idipsum praestan stantes quod Christus ad uniuersorum salutem praestitit. s. Non obscure igitur Origenes eo loco, martyrii decus in illis agnoscit, qui non ad Satanae nequitiam maleficio nouo auertendam , sed praelucente fide , ex Christiana charitate , aemulati eum qui animam suam pro nobis posuit, certo se exitii periculo alacres committunt : optabiliore quam Ethnici illi sorte ac euentu , Disti aliorum peripsemata , ut etiam Rustinus allegatum Eusebij locum expressit, prolatis illis Apostoli verbis I. Cor. . Tanquampurgamenta huius mundi factis m- , omnium peripsema et Aue adhκc. Vbi non placent qui Apostolum verbis illis fimo se ac exuerris cotulisIe existimant, quod purgamenta sint, quae loco alia. quo emundato colliguntur : peripsema autem sit, quicquid. deterendo decidendoue deiicitur, scobs,
puluisculi ,& huiusmodi alia. Tametsi enim Apostolus, non inscite, iuxta praeclaram D. Augustini de martyribus ratiocinationem de qua insta, fimo se ac sordibus quae scopendo aggeruntur , conferre
potuerit: Tamen Graecae voces quibus utitur νωι -
θαρμα dc που ψημα aperit alludunt ad exitiales illos
422쪽
ae piaculares homines , quo& ex Origene retuli; homines inquam sacros, qui per tempus pestilentiae, alteri ultae publicae calamitatis , deuouebant
sese saluti coeterorum. Quales Typhoni j illi quos
Plutarchus in Iside ex Manethone reseri , in Mithyis uiuicomburio allectos, ut ellent ciuitatis pi culum , ac pharmaci, ut nominat qui eum ritum
describit Tacetes chiliade s. c. . Tales item illi quos Seruius ad . AEneid. Masiliae de publico per
annum lautissime pactos, tandem exacto anno vestibiis sacris ornatos , in orb2m cum exsecrationi-.bus circumductos, & proiectos in mare, ad publicae calamitatis exorationem testatur. Nec dissimilia insinuantur apud Libanium declamat. 43. in ips e. Chalciaeus item filia Λεω ut est apud S. Hieronymum l. r. in Iovinia. vel ut est apud Suidam, tres Leo filiae virgines, spontanea morte, patriae pestilentiam soluerunt. Ad has personas alludit Apostolus, ut Gagneius ibi recte vidit. Insignis D. Augustini locus in rem nosyram. 6. Locus S.Augustini ex epistol. i So. huc recte cadit,itaque praetermittendus non est.Tractat enim eo loco S P.euentum qui ambitu quaestionis propositae generaliter spectatae comprehenditur , & ad mortem in lue ex charitate oppetitam , nullo ne gotio aptari potest. Quaerit ergo S. Doctor quae sint partes Eccletiastici pastoris in publica calamitate, ex qua ipsi quoque pastori, positi exitium creari. Quod enim per Vandalorum eluvionem in Ahicam,omnia caedibus rapinisque complentium,multi ani2Datum rectores , desertis iis populis quibus
423쪽
praeerant,saluti suae fuga prospicerent; consultus ab Honorato dc Quodvult Deo Episcopis S. Augustinus ; respondit,cum periculum non est Praesulis aut unius alicuius e Ciero peculiare, quale Diuo Athanasio a Constantio Imperatore Ariano olim impendit, sed est omnium aeque commune,nullo mo-
is do elle permittendum s ut qui aliis indigent, desectrantur ab iis quibus indigent. Aut igitur ad loca
munita omnes transeant,aut qui habent remanen-
, di necessitatem, non relinquantur ab eis, per quosia illorum est ecclesiastica supplenda necessitas; ut aut M pariter vivant,aut pariter sufferant,quod eos pater-m familias volet perpeti.Quod si contigerit ut siue ,πα iij maius, alii minus , siue omnes aequaliter patian- tur , qui eorum sint qui aliis patiuntur apparet: illim scilicet qui cum se possent talibus malis eripere su-
giendo,ne aliorum necessitatem desererent, mane- re maluerunt: hinc maxime probatur illa charitas, quam Ioannes Apostolus commendat,dicens Sicut
Christus animam suetili pro nobis posuit,sic & nos debemus animas pro statribus ponere. Nam qui fu- giunt, vel suis deuineti necessitatibus fugere non possunt,si comprehensi patiuntur, pro seipsis , non
pro statribus utique patiuntur. Qui vero propterea patiuntur,quia fratres qui eis ad Christianam salii tem indigebant,deserere noluerunt, sine dubio suas animas pro fiatribus ponunt. J Et mox hanc animae pro statribus abiectionem , antefert ei martyrio quod subitur ab eo, qui fugiens persecutorem cona-prehenditur,ac ne Christum perdat, perdit vitam.
Qu3 clades qciit hostiles ideδ non fugit. cum possit effugere, ne deserat ministerium Christi, si- ne quo non possunt homines vel fieri vel viuere
424쪽
patres pro vera sententis. 6 o
Christiani maiorem. Hiaritatis inuenit fructum, ea quam qui non propter fratres, sed propter seipsum .. fugiens atque comprehensus,non negat Chritium, resulcipitque martyrium.J Belle item in hunc locum cadunt , & aperte D. Augustini testimonio astipulantur illa Laurentii Iustiniani de S. Martino, qui noluit periculum ab iratis principibus declinare fugiendo, sed perstitit, cum periculum quod Ecclesiae ab haeresi imminebat, Sancti Antistitis praesentiam deposceret. Quo- ea modo martyrii gloriam ipsum non habere censen- α dum est,qui flagrans amore martyrij,pro fidei testi- .ficatione Catholic ,tei renorum principum nec eX- pauit potentiam, neque haereticorum saeuitiae ces- st, quin contanter veritatis propalaret regulam, eorumque consularet errores. Magnum prorsus est ς
hoc martyri j genus, vitrb se pro Christi honore mdare periculis, quum secedendi etiam Sanctis a Do- ας mino facultas tribuatur. Contempsit Sanctus hic fugam , malens gloriose . Occumbere , quam ex Rupassionis metu , humaniter occultari.J
7. Haec Sc D. Augustini R Laurentij Iustinianid cha, aeque ut vides cadunt in irem praesentem. Quod enim de morte consequente expositionem
ad p ricnia pro fide , dixit Iustinianus, eodem iure de morte consecuta discrimen aditum pro quavis virtute per Christum approbata, dici potest. Quod item de hostili incursu & periclitantibus per eum animabus , tradidit Augustinus, agnoscens subuentionem in eo euentu praestitam fidelibus, ad verum
martyrium consecuta morte pertinere, eamque
Christi testis fidelis expressionem, qua pro nobis ex charitate Deo digna animam posuit ; hoc toti-
425쪽
dem verbis , de alio quouis communi incommodo quod Horitas depellendum aut subleuandum se deat , eu nominatim de strage pestilentiae dici potest , immutatis paucis voculis: eamque paritatem, recte admittit Elpencaeus lib. 3.digresi cap. I ' Maxime sane per tempus pestis vrgent rationes illae, quas ad fugam in propolito euentu improbandam, usurpat S.Augustinus eadem epistola. Si hostilem incursum quod est Augustini eo loco institutum, commutes in pestilentiae cladem de qua agimus,ia dixeris fustas fictasque in rem praesentem. Cumia plebs manet & ministri sugiunt, ministeriumqueia subtrahitur, quid erit mercenarioru illa fuga dam- .. nabilis, quibus non est cura de ovibus Venit enimia lupus,no homo sed diabolus, qui plerunque fidelesia apostatas esse persuasit,quibus quotidianum mini. sterium Dominici corporis defuit: & peribit infiria mus in tua non scientia, sed ignorantia frater, pr .. pter quem Christus mortuus est. Et non ita multo M post. Magis timeamus,ne membra corporis Chri-. sti destituta spiritali victu necetur, quam ne mem-re bra corporis nostri, oppresIa hostili impetu tome queantur. Non quia illa non sunt vitanda cum pos-G sunt,sed quia potitis ferenda sunt, quando vitari sita ne impietate non possimi. Nili sorte quisquam con- tenderit non esse ministrum impium,qui tunc sub-M trahit ministerium pietati necellarium , quando
magis est necessarium. An non cogitamus, cum ad istorum periculorum peruenitur extrema, nec est potestas ulla fugiendi, quantus in Eccles a fieri so- leat ab utroque sexu, atque ab omni aetate concur-
susnliis baptismum flagitantibus , aliis reconcili tionem Ialiis etiam poenitentiae ipsus actionem, omnibus
426쪽
Patres pro vera sententia. 4or
omnibas consolationem & Sacramentorum con- sectionem & erogationem λ ubi ii ministri desint, .. quantum exitium sequitur eos , qui de isto seculo iavel non regenerati exeunt, vel ligati quantus est iaetiam luctus fidelium seruorum , qui eos secum in .. vitae aeternae requie non habebunt 3 quantus deni- iaque gemitus omnium, & quor undam quanta blas ..phemia de absentia ministeriorum & ministrorumὶ αVide quid faciat malorum temporalium timor , dc re quanta in eo sit acquisitio malorum aeternotum. Si is autem ministri adsuit pro viribus,quas eis Dominus is subministrat, omnibus subuenitur: Alii baptizan- tur , alij reconciliantur, nulli dominici corporis recommunione fraudantur,omnes consolantur, aedi-ficantur,exhortantur,Vt Deum rogent, qui potens est omnia quae timentur auertere, parati ad utrum- mque & ii non potest ab eis calix iste transire .fiat vo- eeluntas eius qui mali aliquid non potest velle. Certe in iam vides quod te scripseras non videre, quantum boni conte luantur populi Christiani, si in praesen- tibus malis non cis de fit praesentia ministrorum ης Christi:Quorum vides ctiam quantum obiit absen- ς tia,dum sua quaerunt non quae Iesu Christi nec ha- bent illam de qua dictum est, non quaerit qua suas ta .c nec imitantur eum qui dixit ; non quaero quod in i v ile, sed quod multis ut salvi fiant.JHae rati Iles,commutatis paucis voculis, quam non obliquEaut indirecte , sed recta cadant in rem cie qua agimus, vel lippus perspiciat. Quare cum D. Augustinus , veri martyrii splendore in in ea proximi subuentione prudenti & sancta agnoscat; ita in 'li' cunque si illi plane causa,atque adeo in ea quoque
qua iuuantur peste contacti,idem aisereret.
427쪽
etiam ad declinandam D. Augusti i
8. Video tamen elidi in speetem, vel eludi potius polle vim huius testimonii, lectinatique D. At
gustini autoritatem,ut in re nostra non urgeat , dicendo S. Au ustinum non videri admittere Eccle-
siasticum ministrum donari martyrii laurea, si manens ad iuuandum populum , ingruente barbarico incurse,caedatur. Resert enim hoc meticulosi Epis. . copi dictum. Si Dominus nobis imperauit fugam,ia in eis persecutionibus ubi potest fructus esse maria tyrij, quanto magis debemus fugere steriles pas is siones , quando est barbaricus & hostilis incum susὶ J Steriles passiones vocabat hic filius Ephrem, quae martyri, decore careant, eo quod barbarum hostem , non in Christi odium sevire , sed ex innata tantum saeuitia & insaturabili rapacitate, grassari supponeret. Hoc igitur Episcopi illius dictum referens Diuus Augustinus , non insimulat illud falsitatis , nec reponit huiusmodi passionem non fore sterilem : quae fuisset plana & expedita via respondendi, si niteretur veritate: Sed
admisto meticulos illius Episcopi dicto, viget E clesiastici ossicij vincula : id est obligationem sus
cepti per pastores muneris,cui vel morte proposita sit sitisficiendum. Idque exequentem Ecclesiae ministrum , maiore charitatis sitae, non ait, martyri infructu donandum docet, quam si martyrium su iistet,comprehensus in fuga.Si igitur S. Augustinus, ministrum Ecclesiasticum in hostili incursu perstantem,ac caesum,non agnoscit martyrem, quamuis
428쪽
uis ad suos in spiritu & quoquo modo poterit, i uandos perstiterit,non est quod eiusmodi decus, extanti Patris mente arrogetur alteri, qui in alia mat ria eodem plane modo se geut.Et ut daretur, S. Augustinum in re proposita martyrij decus agnoscere; tamen est inter eum euentum de quo agebat, &rem prauontem , discrimen patentissimum. Siquidem in eo incursu , infertur morsa persecutore in odium fidei, sin minus ut credentis , at saltem ut operantis. Nam sacer minister, plebi hostiliter impetitae sanctam Operam nauaras , interimitur a persecutore Christianitati infenso. At in exemplo morientium iuuando peste contactos, nihil tale cernitur. Non enim a persecutore, neque in fidei odium mortem subeunt, sed ex morbo per causam verEnaturalem immissis. Itaque autoritas D. Augustini extranea plane videtur huic causae.
Praecluditur. 9. Non erit tamen dissicile hoc effugium p
cludere , ac demonstrare germanam D. Augustini mentem esse quam dixi. Nam quod Ecclesiasticum ministrum , in hostili incursu fugere renuentem,& iuuandae Christianae plebi intentum, si cardatur, martyrem agnoscat D. Augustinus; ex eo liquet, quod docet illum aliis pati, qui cum se posset talibus malis eripere fugiendo,manere maluit,ne alios in tanta necessitate, subsidio solatioque priuaret: quam este ait animae positionem pro fratribus, re
expressissimam imitationem Christi testis fidelis, qui animam iacensissima charitate pro nobis p suit.At hoc satis supErque esse ad martyrium presse C c s acce
429쪽
acceptum, cum ex dictis parte a. constare potest, tum infra martyrum cum Christo analogiam exponens , manifestius estician .Quid quod S. Augustianus,in antithesi illa,qua componit viau, perstanteni ut iuuet proximos, ideoque cadentem ; & alium comprehensum in fuga,& idcirco caesum, quod deficere a Christo detrectaret,agnoscit priorem splendidius ac fiuctuosi is occumbere, quam posteriorem At hunc, diserte appellat martyrem. Igitur. martyrem quoque statuit priorem,cui prae heroica charitate, nobiliorem & fructuosionem aisignat obitum; nequaquam id facturus, si marcyrij exsors esset. Nam ex S. Augustini sententia , martyres in Ecclesia verticem tenent sanctitatis & dignitatis, ut videre est lib. de sinista virginit. c. - . dc patentissime in Psal 6 .ad illud Principes Iuda. Vbi mar-mtyres vocat verillimos principes Ecclesiarum, dig-m nos ducatu , dignos imitatione, dignos honoribus. Martyres namque in Ecclesijs locum summuria te nent , atque apice sanctae dignitatis excellunt. JQuare quod de meticulosi illius Episcopi dicto caedem pastoris in hostili incursu, sterilem palponem
appellante,ita pronunciat, verum est qui em ct acceptabile; accipiendum est in sensu quem consi quentia verba ferunt. Addit enim .sed iis quos EG siastici ossis' non tenent vincul. i. vi nimirum sensus sit,caedem a barbaro illatam nullo modo in ovium
fidei, sed ut etiam supponebat ille Episcopus , ex
mera saeuitia, nequaqua spectare ad martyrium I Lllatam tamen ei qui perstat,ut ex olsci, vinculo,aut
quod aeque laudabile,vel etiam laudabilius iaret,
ex mera charitate iuuet proximos in tanto discrimine constitutos,non esse spoliandam martyrii glo- .
430쪽
Sensus Ecclesiae pro eadem sententia. 4ri
ria , nec esse vocandam sterilem passionem: qualis eliet sex opere quidem operato,) caedes cuiusuis de plebe, in barbarico incursu trucidati, ex mera aduersarii saeuitia. Quod vero concessa tali caedi ministri Ecclesiastici gloria martyrij, addebatur , disparitatem elle inter euentum illum, & eum in quo versamur; eo quod Ecclesiastico illi ministro,mors ab alio inser tur , non item ei qui iuuat peste contactos ; id quidem exigui momenti esse liquebit,cum algumenta capite. I. proposita enodabimus. Ibi enim perspicuum fiet, in hoc quoque euentu,mortem ab alio in-Drri. Nego autem in euentu de quo D. Augustinus agebat, mortem fuisse irrogatam in odium fidei. Alioqui enim D. Augustinus, non admisistet homini libero & nullis ad perstandum causis idoneis impulso ,& tamen subita hostium irruptione oppresse, aut absque graui noxa saltem ob errorem inuincibilem non abicedenti , mortem illam esse sterilem passionem.Nam in odium fidei irrogata,&patienter excepta ,suisset verum martyrium.
Sensus Ecclem pro eadem sententia.
Vanti apud Catholicum hominem sint E clesiae non dico pronunciata & icita,sed nutus, non est quod exponam. Est enim Ecesesia, columna & firmam ei tum vel talis, ut proinde qua liscunque significatio Ecclesiastici pro aliquo placito iustragij,omnibus aliis creatis tu fragationibus, longe si anteponenda. Quare protriis Patrum gram