장음표시 사용
21쪽
PARS I. DE NATURA MATRIMONII. non potest praejudicium asserre voluntati generali, sed ab illa quodammodo absorbetur. Doctrinam hane seu distinctionem constanter secutas fuisse congregationes Romanam testis est idem Benedictus XIV, ny S. 22. Deduci potest 2' quid sentiendum de matrimonio celebrato sub conditione serpondae eontinentiret. Supponitur non adesse merum propositum, sed veram eonditionem, id est, inter sponsos initum esse pactum de servanda conlinentia, obligatorium ex virtute justitiae, adeo ut neuter possit rigorose ab altero exigere usum matrimonii.-Duplex adest the logorum opinio. Sed probabilius videtur irritum esse matrimonium. Nam essentiale est matrimonio ut contrahentes sibi mutuo transferant jus in corpora et atqui hie non transferunt; jus enim in una parte Supponit obligationem in altera; atqui hie altera pars non vult se obligare. eum jus sibi reservet denegandi : ergo jus non transfertur. Ita sentire vide tur BRN Dicuus XIV. ibid. n' io. S h. De matrimonio per procuratorem. 23. Agnoscunt omnes matrimonium in ratione eontractus valido iniri posse per procuratorem. i' Etenim, si spectemus jus naturiale, ea est natura contraeluxim ut eo modo iniri possint et ergo idem dire dum de matrimonio; nihil enim ostendit Christum sub eo respectu mutavisse naturam hujusmodi contractus. Iv Si spectemus jus eccle- csticum, nedum Ecclesia aliquid per leges suas immutaverit, contra statuit iii jure canonico conditiones ad validitatem matrimonii per Procuratorem relebrandi necessario servandas; et non raro hujusmodi matrimonia approbat, prasertim inter principes. Equidem praescribit concilium Tridentinum, aera. xxxv, cap. r. de Reform. mctirim ., ut Piam-chus, et ira et muliere interrogatis, et eorum mutuo cora5erasti intellecto, dicat, etc. Verum communis opiuio est, teste BENEDICTO XIV, A STNOd. l. xI11, c. xxiii, nu O , nihil inde concludi debere contra matrimonia per Procuratorem , sed dicendum concilium permisisse ut
oui Per otium facit, Per seipsum socere iidemur, et ut Possit quis Perralium quod Potest facere per seipstim, prout dicitur in jure. 3' Si demum spectemus jus ei; ite, de antiquo jure nulla controversi a. Sed etiam jus novum , juxta doeliores jurisperitos, nihil statuit quod pro matrimoniis deroget principiis modo allatis : non enim imponitur Partibus obligatio se sistendi per seipsas eorum ossiciario civili, quemadmodum imponebatur pro postulando divortio, art. 2so.
Variae tamen requiruntur condietiones. Prima est, ut mandatum sit speciiae. Ita fert cv. Urociarctior, ix,
de Prociarat. in ov. Haec autem conditio ex jure duo includit: i' ut adsit mandatum de matrimonio contrahendo; non sufficit mandatum generale de omnibus negotiis et 2 ' ut respiciat personam determinatam. Ita expresse in jure Romano, l. di, V. xxiir, 2, de Ritu nutioriam. Secunda conditio est, ut procurator non exe at sines mandati: Patet
per se. Ilinc i' alium non debet delegare, quia ad id non accepit Potestatem ; hine 2' si mandatum acceperit ut contraheret tali eoudium non Potest alia contrahere.
22쪽
CAP. I. ART. 2. DR MATRIMONIO PER PROCBRATOREM. Is
Tertia conditio est, ut mandatum non fuerit revocatum : alioquin deest consensus contrahentis, ac Proinde non potest adesse matrimonium. Illud verum est, licet revocatio non innotuerit mandatario; vel sit mere interna : item licet mandans jurasset se non revocaturum. Quarta eonditio, juxta quosdam, est, ut detur mandatum coram Parocho et testibus. Sed videtur illud non requiri et i ' quia eoneilium Tridentinum non praescribit nisi ut matrimonium celebretur coram parocho ; porro mandatum uon est celebratio matrimonii et 2 ' non ita fert praxis communis. Requiritur tamen ut mandatum detur eo modo,
ut probari possit, et ut parocho et testibus de illo constet; alioquin essent incommoda matrimonii clandestini. . Dixi in ratione contractus, quia si matrimonium spectetur sub ratione actcramenti, Possunt graviores moveri disticultates e de quibus nonnulla dicemus in cap. Seq. (n' 52).2. . Quae dicimus de matrimonio per procuratorem applicari possunt juxta theologos matrimonio per litteras, quia idem praestat epistola ac procurator; et satisfieri potest Concilio Tridentino, modo litterae paroelio et testibus exhibeantur. Quamvis autem ille modus parum decere videatur, ideoque nunquam forte suerit adhibitus, inservire lamen potest aliquando ubi agitur de Reualidationa matrimonii irriti,
ut postea videbimus ( ny 2 6 .
25. SCROLIUM. - Postquam in toto hoe capite ex suimus ea quae spectant ad matrimonium Sub ratione contra tus, οperae pretium erit paucis exponere qualis sit ille On-traetus, Seu quinam Sint praecipui illius res eius. Satis apertum est ex dietis matrimonium esse contrα- Clum naturalem et non solum quia vinculum quod inducit natura liter sequitur ex mutuo partium consensu, et quia conformis est institutioni naturae, sed quia necessarius plane est ad generis humani propagationem, et societatis EonSe vationem. Plurimum tamen differt ab aliis contractibus, non tantum excellentia et necessitate, sed etiam propter Dei specialem interventum jam ab initio, ut refertur Gerira. I,
2I, 28 , et II, 18 et Seq., et ipsius Christi in promulgatione Evangelii, ut constat ex S. Imith. XIX, prout indieat renellium Tridentinum cujus testimonium attulimus (n's j. Unde dieendum matrimonium partim ad naturae, partim ad positivam Dei institutionem pertinere, et conrequenter lege naturali et divini esse regulandum, tum quoad ea quae speetant ejus licitatem, tum quoad ea quae spectant validitatem
In magno igitur errore versaretur qui existimaret posse
23쪽
s G PARS I. DE N TURA MATRIMONII.
muges matrimonio quaseumque voluerint clausulas apponere, quemadmodum in plerisque aliis contractibus lieet; vel qui matrimonium reponeret inter aetos mere civiles, quorum vis pendet tantum a lege civili, quales sunt, juxta multos jurisperitos, testamenta, SuecesSio, praeSeriptio, ete. Non tamen negari potest matrimonium haud parum eonferre ad bonum nationum, Seu Societatum ei vilium, Saltem quatenus vinculo legali conjungit earum membra; proindeque dici posse sub hoe respectu contracltim ciυilem. Puousque autem extendatur potestas principum in matrimonium, quaeStio est gravissimi momenti, et difficilis; an nempe poSSint, non tantum curare de observatione obligationum quas paetum inter eonjuges initum induxit, sed etiam ferre leges prohibentes et praesertim irritantes: de ea dicemus in tertia parte. Sed non minus certum est matrimonium eonferre plurimum ad honum societatis religiosae. Unde nemo, ut putam mus , negavit Eeelesiam invigilare posse ut religiοSe Servetur paetum inter conjuges initum ; itemque ferre leges prohibentes. Potestatem quidem ferendi impedimenta dirimentia quae attingant ipsum contraetum naturalem negavere non pauci novatores: verum eoS in eadem tertia parte iuvietis argumentis refellemus. Ilinc merito matrimonium a multi S, praesertim recentioribus, dicitur contractus reli-uiOStis , Seu eccleSiasti S. Tripli ei ergo nomine donatur matrimonii eontractus; dicitur nempe contractus naturalis Seu diVinus, civilis, et religioSus seu eeelesiasticus. Sed non ideo putandum tres aleSSe contractus, a Se invicem distinetos et unicus est ratione
objecti, ille scilicet quo traditur Jus mutuum in corpora, quem initio capitis sn' d) desinivimus, quique varia illa
nomina Sortitur, prout sub diversis respectibus consideratur. De quo tamen nonnulla Sunt advertenda. UExistere nequit matrimonium, quin sit contractus naturalis; potest vero exiStere, quin Sit contractus civilis, et EecleSiasticus, si nempe iniretur inter personas non baptiZatas, et extra societatem civilem degentes. 2' Aliquando nomine contraetus civilis aut eeelesiasti ei designatur mera illius appa-
24쪽
SCIIoLIUM. DE DIVERSIS RESPECTIBUS MATRIMONII. irrentia, Seu species externa, quando sei licet non existit vinculum conjugale in foro conscientiae et eoram Deo, et tamen adest vinculum legale in foro civili, vel eeel ' Si istieo; v. g. si lex et vilis validum reputet et favoribus matrimonii validi donet matrimonium in rei veritate irritum ; vel si sudex eccleSiasticus, ex falsa informatione, validum pronuntiet matrimonium reipsa irritum et vel viee versa, quando matrimonium, licet in rei veritate validum, non producit vinculum legale in alterutro foro ideoque dieitur non adesse contractum ecelesiasticum aut ei- vilem. dam vero, si id non attendatur, facile inducetur haud parva consusio. 3' Cavendum pariter ne matrimonium ut contractus, de quo hic loquimur, confundatur cum conventionibus matrimonialibus quae solum spectant dispositionem honorum inter conjuges, vel in favorem liberorum: (quae quidem conventiones, ex nostro Codice civili, duobus modis seri possunt: vel expreSSe eorum nolu-rio ; vel tacite eorum ossiciario civili, quatenus SponSi, dum directe Suas pei Sonas obligant, censentur obligare bona Sua juxta regimen communitatis legalis, quae essormat sus commune Galliae, ex urt. illsa et Idoo Codieis civilis. Illae eo ventiones in eodem eodice voeantur Contimi de moriuste, et in consueto loquendi modo non raro di euntur conlimclusciue ilis matrimonii. Sed nemo non videt quantum iste
contractus ex iobjecto suo disserat ab eo de quo in praesenti
DE MATRIMONIO SUB RATIONE SACRAMENTI SPECTATO.
26. Inquirendum est an matrimonium sit novae legis saeramentum; 2' quisnam Sit illius minister; 3' quaenam materia et forma.ART. s. nn matrim Oilium Sit noBoe lassis Sacrct mentum. 2 T. Non loquimur hie de veteri lege, quia nulla est ratio reeensendi matrimonium inter Sacramenta m ut ea, nee reipSa vulgo a theologis recenSetur, quando de iis sa-
25쪽
cramentis agunt in Tr. de Sacram . in senem: quamvis dici possit fuisse sacramentum latiori sensu, quatenuS eo nomine designatur quidquid ex sua institutione habet ut sit Signum alicujus rei sacrae; matrimonium enim Adae eum Eva fuisse signum futurae Christum inter et Melesiam eonjunctionis, constans est Eretratae doetrina, deducta prae- Sertim ex S. Paulo, Ephra. v, 32, ubi relatis verbis Adami, sc nunc os, etc., subdit : Sαcramentum hoc mu&Num eSt, vo outem ilico, in Christo et in Ecclesia. Sub nova autem lege, matrimonio sacramenti dignitatem eripuere, non tantum veteres haeretici qui ejus honestatem negaverunt et de quibus infra, sed et qui ejuSdem Sanctitatem et divinam originem agnoscebant, Lutherus et Calvi nuS : quorum errorem profligavit concilium Tridentinum,(emus testimonium jam retulimus n' i , non solum decla ratiS matrimonium esse Sacramentum, Sed et quibus argu mentis id probari possit indigi tres. Sit itaque PROPOSITIO. Matrimonitim Christianorum, ritu lectitimo celebratum, rat Ceram noBoe lectis Sacmmcntam. Prob. 1' Eae Scriptum. S. PALLUS, Eshra. V, 23 et loquitur : u Vir caput est mulieris, Sicut Christus B eaput est Ecclesiae; ipse salvator Orporis ejus. Sed Sicut . - MeleSia subjecta est Christo, ita et mulieres viris suis in N. - ' omnibuS. Viri, diligite uxores vestras, sicut et Christus dilexit Ecclesiam, et seipsum tradidit pro ea ut illamn Sancti caret. . . Ita et viri debent diligere uxores suas ut ' n corpora sua. Qui suam uxorem diligit, Seipsum diligit. . . v Propter hoc relinquet homo patrem et matrem Suam, et v adhaerebit uxori suae : et erunt duo in carne una. Sacrae a mentiant hoc magnum est, ego autem dieο, in Christo in Eeelesia. , Ex his verbis non demonstrativum qui- 'dem, sed probabile argumentum deduci potest. S. Paulus christianis, ossicia adeo gravia et persecta imponit con enim magnificis adeo verbis extollit dignitatem matrimonii. c. . Jugibus, ut inde merito conjicere liceat eSSe sacramentum, i eujus virtute et emeaeia valeant exprimere dilectionem mu- - tuam et unionem mysticam Christi. dine praeclare SSUET,
26쪽
CAP. II. DE EXISTENTIA SACRAM. MATRIM. Is
B Saerer de cella sorte Ia fource de notre natSSanee. D Praeiverat concilium Tridentinum lac. eit. ubi dum utitur hae voce tantum inritiit, satis ostendit educi non posse argumentum omnino ineluetabile et ex S. Paulo constat profecto conjuges indigere maxima gratia; sed non concluditur rigorose eam ipsis conferri vi matrimonii. 2' SS. Patritas. Eodem fere modo locuti sunt de matrimonio ae de eaeteris sacramentis. Illud ubique exhibent ut rem sacram omnique reverentia dignam; asSerunt gratiam ei ex Dei et Christi institutione esse anneXam. Sic TERTULLIANUS, I. II Id tioeorem et u Unde sumetamus ad B enarrandam felicitatem ejus matrimonii, quod Ecclesia D eonciliat, et confirmat oblatio, et obsigunt benedictio, an-n geli renuntiant, Pater coelestis rato habet tu S. CYRILLus Alexandrinus, i. si in Aonnem, eap. i et a Ipse Christus
vinvitatus (ad nuptias venit ut generatiοnis humanae' prineipium sanctificaret, quod ad earnem nimirum attinet. B Conveniebat enim ut qui naturam hominis renovaturus Berat. . . non Solum iis qui jam in ortum vocati erant bene v dictionem impertiretur, sed et iis quoque qui postea naS- v eituri essent gratiam praestrueret, et eorum ortum Sanctumn emeeret. n oui plura voluerit, adeat GIBERT , Traditionoti liisloire de Psillae stir le Socrement des martiasse, t. I, P. et et Seq. , ubi varia quae oecurrunt Singulis saeculis monumenta recenset et ponderat. Caeterum si cui videatur aliqua superesse diffleuitas, eo quod unusquisque textus sigillatim expensus pluribus ea-
villationibus possit esse obnoxius, haec tollitur per sdem et usum Eeelesiae: nam hic agitur de veritate de qua edo-
27쪽
2o PARS I. DE NATURA MATRIMONII.
cendi sunt fideles in instructionibus privatis; ergo mirum non esset hanc clarius et expressius traditam suisse in privatis instructionibus quam in libris Doctoriim; et sic quod deeSSe posset traditioni scriptae, satis Suppleri per tradi
3 constanti et sei elua Ecclesiae sile. Si quaestio
versaretur inter catholicos tantum, indicare sufficeret d sinitiones conciliorum : Jam attulimus verba concilii Tridentini, quibus addi potest ejusdem sess. can. 1 : Si quis diserit matrimonium non esse tiere et profrid unum eae S lem lectis reonyelicae Sacramentis a Christo Domino inStitulum, sed ab hominitas in Ecclesiam inueentum, neque si stiliam conferre et anathonia sit. Sed ut Scopum noStrum attingamus, ulterius progrediendum eSt, et probandum hane suisse perpetuam et constantem Ecclesiae fidem : illud autem facile ostendi potest cimumento, ut Voeant, ProeScriptionis. Ea doctrina pro certa est habenda quam Ecclesia con- Stanter et perpetuo credidit; a solo enim Christo ortum dueere potuit, ne proinde a nemine christiano rejici potest: atqui matrimonium esse verum et proprie dictum novae legiS Sacramentum, constanter et perpetuo ei edidit Eeclesia. am tempore quo prodieruist, imo pluribus saeculis antequam prodirent Lutherus et Calvinus, illud tenebat Eeelesia : atqui exinde sequitur eam Semper tenui SSe. Ergo, e te. Prob. mo. postremi argumenti, quae in laeto posita est: i' quoad Ecclesiam Latinam, tum ex reclamationibus exortis contra eos novatores, quae Satis notae Sunt;
tum ex desinitionibus jam allatis concilii Tridentini; tum ex concilio Florentino, Constantiensi, et pluribus
SS. Pontificum decretis, quibus matrimonium inter septem Eeelesiae Sacramenta recensetur. 2' ouoad Ecclesiam Graeeam, tum ex ejus euchologiis et libris ritualibus, tum ex teStimonio Seriptorum, tum praesertim ex duobus aetis authenticis: quorum primum est responsum Ieremiae patriarchae Constantinopolitani ad Confessionem Augustanam; Secundum est censura a pluribus synodis inflicta
contra Cyrillum Luear. Ab iis referendis SuperSedemus,
28쪽
CAP. II. DE EXISTENTIA SACRA M. MATRIM. 2 iquia spectant ad septem sacramenta, ideoque potius pertinent ad Trael. de Sacram . in Venere. Prob. min. in qua reposita est vis argumenti. Si dieant Protestantes Ecclesiam a tempore Apostolorum hanc doctrinam non tenuisse , Sed factam fuisse mutationem, ip-sοrum est illud ostendere; alioquin ipso sacto possessionis Satis Stat causa nostra et assignent ergo mutationis illius tempus, auctorem, ei reumstantias et atqui nihil tale prae stant. Sed ulterius progredimur, et quamviS non neceSSarium , facile tamen est demonstrare prorsus impossibilem fuisse mutationem, multiplici de causa. 1' Ratione modi. Vel laeta fuisset subito, vel paulatim et Sensim Sine sensu: prius autem prorSus repugnat; posterius vero nequit admitti et agitur enim de re praeliea, quasi populari, magni momenti; et mutatio introducenda fuisset apud homines Ioeis, Studiis, moribus, opinionibus diSSitos et unde et rei natura, et personarum indoles mutationem impossibilem reddere debuit. 2' Ratione temporis. Quonam tempore laeta fuisset 2 Num a tempore Lutheri ad saeculum nonum Z Sed Eeelesia Graeca Jam divisa erat a Latina, ac prolude non magis Graeca a Latina, quam Latina a Graeea novam doctrinam recepi SSet. Num a Saeeulo nono ad quintum Sed jam tune erant plures seetae in Oriente ab Ecclesia divisae, quae idem ne nos agnoscunt; de quibus
eadem redit observatio. Num n quinto Saeculo ad tempora Christi Sed tune memoria documentorum evangelicoriim erat nimium recens, et doetrina sana permanserat, ex ipsis Protestantibus. Ergo, etc. 28. Diximus in propositione et i ' Matrimonium ritu i stitimo celebratum, ut abstrahamus a variis controversiis infra expendendis : disputatur enim an omne matrim nium Christianorum sit Sacramentum, et in quonam praecise eonsistat natura sacramenti; hic intendimus tantum, aliquando adesse Sacramentum, quando nempe omnia adhibentur quae Christus praecepit, quareumquo reipSa Sint. 2' Verum Sacromentum, ut innuamus admitti jam non poSSe opiniones veterum quorumdam theologorum, qui, agnoseentes matrimonium esse Saeramentum, non
29쪽
22 PARS I. DE NATURA MATBIMONII.
tamen ei tribuebant omnes Sacramentorum effectus : intendimus esse meramentum, quod ab aliis non disserat, initi in iis quae ei peculiariter eonveniunt eo quod Sit eou- i
traetus. I Dunetur Objectiones. las. Obj. i. Veteres Seholasti ei de matrimonio locuti sunt modo sprorsus ambiguo, et qui parum consonat cum nolione meramenti novae legis et mulli enim negant huic annexam esse gratiam; et qui illud
inter novae legis sacramenta recenseut . suam sententiam duntaxat ut
probabiliorem proponunt, et agnoscunt quaestionem Posse in diversas partes agitari absque dispendio fidei. Ergo dici nequit constantem et perpetuam fuisse Ecclesiae fidem.
A. iv. Controversiae inter veteres theologos non praecise spectabant existentiam sacramenti matrimonii, cum omnes summo consensu septe- suarii numeri saeramentorum fidem profiterentur et sed illorum disputationes erant de quaestionibus subtilibus; nempe s. de natura sacra- meuti, an esset ejusdem speciei, seu uni vocum cum aliis, ut tuneu,quebantur : cum admitterent consensum esse totum sacramentum, snon ibi reperiebant, ut in aliis, materiam ab Eeclesia applicatam; 2. de modo et natura gratiae in matrimonio collatae; timc non adeo elare ac postea expositi suerant effectus sacramentorum i nondum Ecclesia tam aperte desinierat conferri gratiam ex vere Operato; et praesertim quando determinandum erat qualis gratia conserretur, pro matrimonio aderant difficultates speciales.
R. 2'. Non existimandum his disputationibus, quae scholarum limites non excedebant, obnubilatam fuisse aut infirmatam fidelium fidem et iis
nihilominus tradebatur matrimonium esse sacramentum, et gratiam huic ESSe annexam . quamvis modus non explicaretur, nec gradus certitudinis et ita evenit in quibusdam articulis practicis et pastores in docendo abstrahunt a Controversiis et opinionibus scholae, sicque sit ut illud fidelibus sit quodammodo vulgare et familiare, quod apud Do tores in disceptationem venit. Porro illud sufficit ut subsistat argumentum prae scriptionis. et constet seri non potuisse ea de re innovationem. IO. Ob. 2. Assignari nequit, s' quandonam Christus sacramentum matrimonii instituerit ; 2 3 in quonam praecise consistat sacramentum et utriim scilicet in actu transeunte, utrum in statu perma- neu , id est, utrum Sacrameuti dignitas conveniat matrimonio in fori, utriim in facto esse ; a' quisnam sit minister, qliaetiam materia et forma, etc. et ergo non debet inter sacramenta annumerari. A. i'. Inane prorsus esse illud argumentum, quo omnia convelli Ment dogmata et quot enim sunt a Deo revelata , et ab is is Prolestantibus admissa, et tu quorum explanatione multa occurrunt, quar vel penitus nos latent, vel saltem sunt ita nobis impervia, ut nihil certi de iis possimus statueret Sic sacramentum Baptismi admittunt Protestantes, et tamen non constat quandonam fuerit institutum. In his valet axioma, Aon mrit neganta clarα Pr ter obuia m. Duiliped by Cooste
30쪽
CAP. II. DR ELISTENTIA ACRAM. MATRIM. 23 A. 2'. Raec orania assignari posse, quamvis non omnino certe et de
Quoad nihil vetat quin agnoscatur, non quidem cum mullis theologis institutio, sed aliqua praeparatio hujus sacramenti sive in nuptiis Cana , sive quando Christus per haec verba, quod Deus con-jtinxit homo non se 'ciret, matrimonium revocans ad primaevam insit. tutionem, praesumi poterit praeparasse gratiam qua hujus onera lacilius Perferrentur et simulque dicatur fuisse proprie institutum post resurrectionem Christi, quando apparens discipulis loquebatur de regno Dei.
Quoad II un, quamvis BELLAR MINUs , c. vr , aMerat matrimonium simile esse Eucharistiae, quae non sollim dum sit, sed etiam dum permanet, sacramentum est, alii longe Communius docent Sacramentum consistere in ipsa celebratione contractus, et .solam Eucharistiam esse sacramentum Permanens, quia ex usu Suo et applicatione sanctificat, quod non occurrit tu aliis sacramentis. Et huic posteriori sententiae adhaerendum Putamus, si qliaestio habeatur de sacramento stricte sumpto : sed nil obstat quin dicatur cum priori opiuione matrimonium in facto esse, sacramentum taliori Sensu, quatenus Scilicet repraesentat unionem Christi eum Ecclesia.
Quoad III quid probabilius videatur indieabimus in articulis sequentibus.
ni. COROLLARIUM.-Ex dictis colligi potest, I. Ovolasgint effectus sacromenti matrimonii'-Producit certe gratiam: et quidem iμ stratiam functiscantem. Seiliret, utpote Speramentum vivorum, per Ses et cirecte non eonfert primam gratiam Justificantem : utrum autem illam con
ferre poSSit muccidens, nempe in iis qui sacramentum reciperent, falso et bona tamen side existimantes se esse in statu gratiae, et ei tantum eontritione instrueti quae cum Meramento paenitentiae justificat, expendunt theologi Tr. de Sucrum . in yen.; quaestio enim illa spectat ad omnia sacramenta vivorum. Confert igitur matrimonium seeundam gratiam, seu gratiae sanctificantis augmentum.
2' Confert qratiam Sacramentotem. Per hanc intelligitur Jus fundatum in gratia sanctificante ad neeipienda, opportuno tempore, ea auxilia quibus obtineantur sines propter quos institutum est Sacramentum. Cum ergo saeramentum matrimonii institutum sit , 1' ut conjuges christiane se gerant in liberorum procreatione et educ tione ; 2' ut sese mutuo diligant et adjuvent in necessitati
bus et infirmitatibus; δ' ut juxta castitatis et temperantiae