장음표시 사용
101쪽
RUFINIAN s suisse iacturam, minime certe mirandvin. Quare nihil, quod ad hanc quaestionem faciat, , elici hinc potest; quum libenter se. teamur re nos, ad unam vel alteram periodum restituendam , Rufini Versionem , utpote antiquissimam, maximo usui esse posse. XXV. Praeter rem pariter est exemplum ex eiusdem libri Cap. XI. ab erudito P. Caeclario allatum. Quod enim in Rufinia.
na versione quatuor dumtaxat commemorentur Clementis Alexandrini praeceptores, Valesius vero Graeco textui adhaerens quinis tum addat, vel levissima codicum variet te id oriri potuit . . .At hodiernam Graecorum codicum - Iectionem genuinam esses & sinceram, Rumnum vero in eo , Ioeo vertendo , aut ostiaranter se gessisse , aut a suo codice fuisse .deceptum, satis superque probat ipsemet Clemens Alexandrinus Lib. I. Simmatum quo loco fragmentum illud , de quo disput tur, desumit Eusebius; ita enim ait Clemens:
102쪽
.1ox DE VERSIONE a Clemente hic memoratis , quamor fecerit; cum tamen oe ipse totidem in sua versume recenseat. Quum enim vi interpretilia queritur Valesius, Musculum, & Christophor. sonum intelligit, qui Graeca illa verta ita
verterunt, ut ex duobus Clementis praeis .ceptoribus primo loco ab Eusebio . memo- . Tatis, quatuor revera secisse videantur. Ita enim Chrisophorsenas post musciasim interpretatur : Horum unus Dinicus. genere, mGraecia visit: alter Magnam Graeciam invi Lis': istior iis nam1, ibidem cammoratus es: alter ex . dipto Oriundus fuit. iIllud certe sine risu excipere vix potui, quum scilicet locum quendam , metus: er
ditus Vir, cuius ope Rufini versio de re- Iiquis; omnibus triumphare posse sibi videbatur, gloriabundus ac gestiens, in haec verisba prorumpit: Discat jam Valestis, Gnera Ra ni exemplaria, ex quibus hic onmem suam
Ut, emendatiora iis , quae nunc extiant, fuisse i, Uac proinde cautius ipsius versonem ex Graecis archet is nostrorum temporum arguemdam. At eximium hune scientiae thesaurum ab erudito Viro reseratum, iam adeamus. Locus est ex Cap. XVII. Lib. V., in quo in hodiurnis Graecis codicibus error irrepsit in
103쪽
in. nomine ut eius loco Alcibiades legatur, quemadmodum Cap. Proxime amreeedenti loco Alcibi D , Miltiadis nomen substitutum est. In Rufini autem Versi, ne M tiades quidem recte legitur Cap.XVII. rat proxime antecedenti Capite nihil proriamsi videre est ; quod , more suo integrum innominati: auetoria fragmentum ab Eusebio ibidem allatum, praetermiserit, quod etiam Apollinari Hierapolitano, cuius minime est, perperam. ab eo, tribuitur. En amplicsimum illum doctrinae Iontem a P. Cacclario detectum, eX qu , pso monente, Valesiur, ex quo omnes, tot tantaque discere
At pro nihila prorsus censenda esset Ru
fini Interpretatio, nisi ad haec minutiora restituenda quicquam adiumenti esset. Graviora etiam vulnera eius ope sanari possunt, ut certe sanarunt recentiores. Sed nihil id ad Rufini, qui voluntate potius quam imprudentia peccavit, fidem integritatemque tutandam: nihil itidem, aut certe parum, ad codicis sinceritatem, , quo is utebatur,
evincendam facit; quem quidem codicem suis naevis haud caruisse, iam satis demonstravimus.
104쪽
. XxvI. Postremum exemplum desumit P. Caeciarius ex Lib. VIII. Cap. XII., in quo agitur de Martyribus Antiochiae. Quum enim in hodiernis Eusebii codicibus legatur
dumtaxat: Alii dextras suas in ignem immintere, maluerunt , quam impia libamenta comtingere : contra vero in Rufini Versione haec latius explicentur hoc modo: Sed inter haec nobilium duorum juvenum factum memorabile flere equum non puto. Qi cum comprehens simulacris immolare cogerentur , inunte ducite
nus suas. ardenti igni superponentes , s subtri ixerimus, inquiunt , sacri asse nis credite. Et quoadusque caro omnis in ignem difflueret, --. mobiliter perdurarunt; eruditus Vir, t qui nuLlum non movet lapidem, quo Rufinianae Versioni fidem:& auctoritatem , quam ei eruditi omnes denegant, quo iure quave iniuria conciliet, hanc ibi Notam apponici
Duorum . borum Iuvenum nomina ignorantur r
mus; de sideratur quippe in lesana editione. ι uantae in Graecis posterkribus codicibus additiones , ut alias,di tum es , immo ct detractiones , prout nunc et des s ,
Sed rectius profecto exclamasset: Quam i s bi
105쪽
RUFINIANAE IOIsibi perpetuo constans Rufinus, modo Eusebium latius sese explicantem contrahit,
modo vero eundem pressius loquentem enmeleat atque declarati Illud idem enim hoe loco praeititit Rufinus, quod innumeris aliis, praesertim vero Lib. VI. Cap. VIII., ubi ,
ut superius a nobis adnotatum est, clarius eX pressit revelationem de Alexandro Hierosolymitanis saetam, quam Eusebius Cap. XI. eiusdem libri, non satis perspicue narraverat. Ut quid enim iri amanuenses culpa hic referatur, quando illis tam minimo laboris dispendio ea Rufini verba transcribere in promtu erat, si quidem in Eusebii eodietibus eadem ostendissent λXXVII. His sere exemplis pro sententia sua pugnat eruditus P. Cacciarius; quibus
nosmetipsi novum addere robur minime ,recusamus , tum ne ea , quae caussae nostiae minus savent, consulto praeteriisse videamur, tum etiam ne ulla ei subsit querendi o
cassio, suarum rationum vim ac pondus minus sincete , aut persunctorie repraesentata
a nobis fuisse. Igitur Rufinus Lib. VI. Cap. XVII. haec habet de Origene: in tem. re mortuo Urbano Rom. Pont. Origenerrogatus est ab Ecclesiis, quae sunt apud Acba. o iam
106쪽
Jam, ut illo inque pro convincendis haeretis, qui inibi liberius convaluerant, perveniret. cum pergeret, ct iter necessario ageret per Pa-l sinam, presbter suis Caesaream is, illius provinciae Epis opis ordinatur. Haec eadem
habet Eusebius Cap. XXIII. eiusdem libri; sed qua de caussa iter in Achaiam susceperit
Origenes, explicate non exprimit, ait enim:
tempore Origenes compellente ipsum necessitare ob Ecelesiastea negotia in Achinam profectus: cum per Palaestinam transeret, Pressterii gradum per impositionem manuum Caesarein ab rLIius regionis Episcopis accepit. Exprimit ta- men Hierondimus Cap. LIV. De Viris ramsribus in quo opere, uti diximus, Euse. hium ducem sequitur ita de Origene loquens: Cum jam mediae esset aetatis, o propter Ecclesas Achais, quae pluribus haeresbus vexabantur, sub testimonio Ecclesasticae episο- ω Athenas per Palaestinam pergeret, a Theomm ct Alexandro , Caesareae ct Heroselmo, rum Epis his, presbter ordinatus , Demetrii Ufendit animum α.
107쪽
RUFINIANA. I 'Rursus Eusebius Lib. IV. Cap. XX VII. Apollinaris Hierapolitani Episcopi opera re. eensens, libros duos adversus Iudaeos comme. morat; quos haudquaquam agnoscit Rufi nus. De iis Hierondimus in laudato De Viris Illis ribus libro Cap. XXVI. pariter silet, Apollinaris ceteroquin reliqua omnia opera eodem quo Eusebius ordine enumerans. - Demum Rufinus Lib. VI. Cap. XVI. de Paulli Apostoli Epistola ad Hebraeos ait rc e etiam nunc ποδ Luttuor putatur non
esse Paulli. Eusebius non loquitur genera tim de omnibus Latinis, sed de quibusidam dumtaxat, ait enim Cap. XX. ejusdem libri: Sane haec Epistola etiamnum a quibUdam Romanis Apostoli esse non creditur. At Hiero-ndimus Cap. LIX. memorati operis Rufino iterum savet, ita scribens: Sed oe apud Roamanos usque bodie quasi Paulli Apostoli non
Favet pariter Cap. LXIIL, ubi libros a
Iulio Africano exfratos reserens, nuIlam mentionem facit eorum , qui κες ων titulo inseribebantur, quos pariter silentio praeteriit Rufinus Lib. VI. Cap. XXIII. Euse. hius vero enumerat Cap. XXXI. eiusdem libri. Ergo, ex his omnibus inserat aliquis, o a antiis
108쪽
antiquissimorum Eusebii codicum multo diversa erat lectio ab ea, quam recentiores praeserunt, hique tractu temporis tum additamentis, tum detraetionibus quamplurimis interpolati fuerunt; quod plane illud est, in quo probando eruditus Rufini pro pugnator & vindex hactenus desudavit, sed
nondum tamen ab eo ostensum est. Sane minus elumbia videantur argumenta haec, quam reliqua hucusque ab eodem prolata et sed tamen non eiusmodi sunt, ut propterea vel tantillum a sententia nostra sit re.
Ad primum enim quod attinet, notam dum est, Eusebium laudato loco, post al. lata verba statim addere: Porro qui deinceps motus ejus caussa fuerint concitati, ct quin super iisdem motibus a Praesulibas Ecclesia rum constituta mi r ω quaecumque alia vigens ipse ac florens in praedicatione serbi di.
ωini contulit , cum proprium opus requirant , in
secundo libro defensonis quam pro illo conscripsimus, sufficienter a nobis sunt exposita. Pro certo igitur habendum est , Hieron3 mum ex Pamphili Apologia pro Origene hie ab Eusebio memorata, quae si primum librum excipias, a Rufino latinitate donatum aeta.
109쪽
tem non tulit, notitiam illam penitiore ride Achaiae Ecclesiis ab haereticis veXatis,
hausisse; 'euius rei vel illud indicio est, quod Hieronymus Episcoporum quoque nominaeXprimat, a quibus origenes sacerdotio ini. tiatus suit, quae in Historia Ecclesiasica Emsebii non apparent: sed expressa quidem suerint in laudata Apol M. Porro ex hoc eo. dem utique sonte etiam Rufinus verba illa derivavit , moreque suo Eusebiano textui interseruit. Ad seeundum argumentum respondeo ,
nihil prorsus ex eo confici ; monet eni Haeeuratissimus Valesius in Notis ad eum Eu. sebii locum , eadem verba in tribus MSS. codicibus, hoc est Marari no, Medicaeo, &Fuketiano desiderari. Sive igitur illa a Rufini, & Hieronymi exemplaribus abierint amanuensium. negligentia, sive in hodiernis occurrant lectoris alicuius studio, qui ea ad marginem apposuerit, postea in textum ira repserint, sive denique auctor ipse additamentum illud, ut fere fit, serius operi suo inseruerit, eX quo factum sit, ut eo aliqui
codices careant, aliqui vero idem praeferant,
quod divinare prorsus est ; illud constat , recentiorum Eusebii eodicum fidem satis in
110쪽
tuto poni ex eo, quod maxima eorum pars illud idem minime agnoscant. Quod ad tertium argumentum spectat, eastigat quidem Hieronymum in Notis ad Cap. LIX. De Viris Illoribus D. Albenus Fabricius , aitque apud Romams quosdam dicendum ei fuisse ex Eusebio. At Hieronymi eum Rufino consensus, meum animum potius inclinat ut credam , Eusebii exemplaria aliquam revera eo loci mutationem passa suisse, quum praesertim idem Eusebius
Lib. III. Cap. III. de eadem re verba faciens, generatim de universa Romana Ecelesia Io. quatur hoc modo: Sciendum tamen es , DL solam ad Hebraeos a nonnullis ideo eise repudiatam , quod dicerent eam ab Ecclesis Romana pro certa ac genuina Paulli Epistola non
Glossema pariter studiosi cuiusdam cem sendum est cui postremum argumentum solvam quod in Eusebio legitur de libris κε των titulo inscriptis , qui Iulio Asrieano tribuuntur. Alius enim omnino videtur esse illorum auctor ab Asricano Chronographo, de quo agit Eusebius, quum iste ex Pala,stina oriundus, & Christianus fuerit: illum vero ex Libya, ct Gentilem fuisse appareat;