Dissertationes Homericæ habitæ in Florentino lyceo ab Angelo Maria Riccio ... quibus accedunt eiusdem Orationes pro solenni instauratione studiorum. Volumen primum tertium

발행: 1741년

분량: 380페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

mus alio respiciat , nihilominus neminem um quam sistent a se dimittere , quia licet unius esse velint , tamen eodem tempore se sperari, petique a multis summopere gaudent. Quamo-hrem rixae inde nascuntur , insidiae , ac rutinae , quibus possent seminae momento prospicere e spe deturbando procos , a quibus petuntur. Hactenus Gravinae iudicium de Penelope Hom xica . Verum ego , bona tua venia , sapientita me Gravina , nihil tale puto in Penelope ab Homero depicta , quam non bene agnovisse mi hi videris , nee Vatis mentem , ubi eam destri bit , penetrasse. Age vero rem perpendamus ramtionum momentis gravissimarum . In primis enim Penelopes prudentiam ubique evehit Vates , etique epithetum illud περίφ in perpetuo assigit, ruod non video a Gravina notatum in sua dein riptione . Hanc autem laudem , tam plenam , tam saepe iteratam profecto non ei tribueret Homerus , si ob vanam gloriolam , quam ea Procorum C tu , eius nuptiis inhiantium aucu. Paretur , tantam bonis filii pateretur inferti iacturam . Haec enim fuisset prudentia ρ immo stultitia longe maxima . Ferre igitur procOIUII

insolentiam effectus eius prudentiae fuit ; in qua valde eminebat . Videbat siquidem se nihi, acl-Versus Procos valere , qui auctoritate , & opibus in Cephallentea ditione plurimum poterant . Quod si ut abirent , imperasset , nihil Certe aliud profecisset , nisi ut eorum superbiam , ac Petulantiam magis , magisque laces eret , seque

52쪽

ludibrio exponeret , iis non obtemperantibus . quemadmodum accidit , quoties Telemachus iam grandior factus nam antea per aetatem min, me licebat ) indixit eis , ut discederent ; non solum enim non discesserunt , sed eum interficere moliti sunt ; quod certe nefarium Con-ssium executioni demandassent , nisi illum Minerva opportune ut caveret , monuisset , suoque numine tutata esset . Haec igitur verior Caussa

est , cur prudentissima Penelope discessionem,

Procis non imperaret quam ea , quae a Gra- vina affertur , quod nempe sibi volupe esset tot habere suae venustatis ambitiosos amatores. Quinniam vero de Telemacho nonnihil attigimus , animadvertatis oportet ab Ulyta, .cum ad bellum profectus est , relictum filium modo natum lquare cum proci Penelopen vallata dicuntur, Telemachi aetatem sexdecim circiter annorum fuisse necesse est ; nam Troianum bellum ad decimum annum est productum ,.post eius finem sex circiter annos. expectatus est Ulysses ;eAinde vero coeperunt proci instare Penelopae ut alteris nuptiis se addiceret , quatuorque an. nis in eius domo versati sunt , adeo ut cum reaverteretur Ulyses , natus esset Telemachus vi. ginti annos ; atque ultimo quidem anno procis irascebatur , minabatur , discessum de nunciabat, sed magno capitis sui periculo , ut dicebamus. At cur , inquitis , Penelope Laertem non excitaret , ut daret ille operam eorum expulsioni ρ uia Laertes senio, atque aegritudine confectus,

. G a quod

53쪽

ro DISSERTATIO XLVI. quod Ulyssem crederet interiisse , Ithacam de

reliquerat , animum desponderat , & miseram vitam , ut Menedemus ille Terentianus , ruri agens res omnes humanas , ac regnum ipsum fastidiebat . Praeterea plura alia in promptu sunt argumenta , quod Homerus huiuscemodi femineam sive maculam , sive vanitatem in P nelope non cogitaverit . Ea autem breviter rincensebo . Sermonem ipsamet conferens cum

Ulysse , quem minime . agnoscit , planeque pamperem advenam credit , qualem se simulabat , multa mala sibi destinasse ait sinistium Numen, numeratque in hisce malis procos , animumque ab eis ostendit maxime aversum , atque adeo eorum catulitione Ρliniano verbo dicere li. t nequaquam gaudentem . Quae enim necessitas sic loquendi pauperi advenae nisi loqueretur ex animo p Cum proci , eumdem mendicum hospitem pessimis haberent despicatum modis , id aegre ferens apud ipsos conque1ta est, quod hospitii sanctissima iura non veIerentur, eaque in eius oculis , in eius aedibus frangerent ; interim tamen Eurymachum , principem locum obtinentem , interque illos ossicio ducis fungentem , suavibus verbis demulcebat, ut sibi bene consuleret l. 18.

Quasi dicat . etsi leni illo alloquio Eurymacho

amantium more videIetur indulgere , mente ta-

54쪽

men tum ab illo tum a ceteris . procis abhorrebat ; quod consilium probae , ac prudentis uxoris sensisse Ulyssem sub mendico hospite la,

tentem notavit Uates . Quae quidem omnia de Penelope narraret absurde , si semineo illo mombo , quem fallo putavit Gravina , laborantem faceret . Cum procorum manes ab Ulysse intenfectorum ad inferos delaberentur , Agamemnon, Corum internecionis caussa sibi narrata , Ulyssis felicitatem extollit , cui tanta virtute uxor , tamque bona mente praedita contigisset , praedici que talis feminae nomen numquam fore i mundo interiturum I. 24. At Homerus per, peram induceret Agamemnonem tantam laudem enelopae tribuentem , eiusque bonam mentem

depraedicantem , si ei levitati , quam commentus est Gravina , subesset . Sub initium libri decimi noni Penelopem comparat Vates tum Dianae , tum Cythereae vario respectu ; illi quidem prinpter egregiam animi castimoniam , ob quam im dignatur , siquis amatorie eam inspiciat , ac

depereat ; huic vero propter egregiam formam. Inepte autem cum Diana eam componeret , si ceterarum feminarum instar tot Procorum am re laetaretur . Eadem Penelope , afferente sibi nuncium enectorum procorum Euryclea , e. Imcto desilit prae laetitia. I. 23. Nonne autem subitus ille impetus gaudii evidenter ostendit,

illam nequaquam eorum amatorum turba dei

ctatam esse , sed potius omnes summo odio prinsecutam 3 Alioquin eorum tam miserum fatum

55쪽

aa DISSE RTATIO XLV L

sive doluisset, sive exhorruisset ; praesertim cum

feminarum proprium sit alienis calamitatibus f cile tangi , atque ingemiscere . Nec respondeIepoterit Gravina Penelopea laetitiam non eX PI corum nece , sed ex Ulyssis reditu ortam . Non enim credebat , quamvis graviter Euryclea affr-maret , Ulyssem esse reversum, sed aliquem De rum supelbiam , & scelera procorum mort puniisse. Quod vero omnium maximum esse

Censeo , Gravi namque praefocare, illud est, P nelopen nempe scivisse procos interfectum velle unicum eius filium , quem ferebat in oculis ; id autem sciens , ab eis peti , amarique gaudet et pCredat , si vult , Gravina ; ego quidem numquam adduci possim , ut credam . Prudenter vero pertimuisse Penelopen potentiam procorum liquet etiam ex eo , quod post eorum intern

cionem contigit . Qui enim Cognatione eos a tingebant , accepto eius cladis nuncio exercitum repente Compararunt , Iusque , quo cum Tel

macho , & coniuge apud Laertem se receperat Ulyssea , convolarunt , ut propinquorum suorum mortem ulciscerentur . I. a . Quod nisi intercessisset Minerva ad eos componendos , inCe tum est quem exitum illa pugna foret habit mra . Solius ergo prudentiae effectus in Penelope habendus est , tulisse procos , nec eis abitum ex Ulyssis aedibus imperasse . Cuius prudentiae aliud argumentum exhibuit , cum pIocis Cert, men arcus , quod in libro vicesimo primo describitur , proponit , pollicetuIque , se eius nu-

56쪽

ptias inituram , qui areum tetendissiet, & in illo

certamine ceteros superasset. Cum enim videret procorum proterviam ad extremum devenita. &eaussa timendi subesset , ne ultima contra Tel machum , hospitemque aggrederentur flagitia , putavit se nota passe ampli9x nuptias differre . Eam vero deliberationem e prudentia profluxi innuit ipsemet Uates , cum narrat huiusmodi consilium Penelopae suppeditasse Minervam. Quid vero factum est Θ Non valentibus procis arcum tendere, illum sibi dari in manus poposcit memdicus hospes ; quem tradidit ei Telemachus reis clamantibus procis, indigneque ferentibus tam vilem , ut ipsi putabant , homuncionem in eamdem secum concertationem venire . Sed ubi vi. xium strenuitate , qua pollebat , faci Ie arcum

tetendisset, seque posita larva Ulytam esse declamsasset , suppetias serentibus paucis cum Telem cho familiaribus , qui Regi fidem servaverant ,

ipsaque in primis Minerva , procosi omnes de medio sustulit . Quemadmodum igitur non m liebrem levitatem , sed dignam commendatione prudentiam praesetulit , cum necessitate coacta procis se demum indulturam dixit , alteris nuptiis acquiescendo , sic eiusdem prudentiae ductu , non tot amatores habendi studio serendos procos statuisse dicenda est , Consultissime fore. rata ut se ipsam , filium , resque omnes gravi iti discrimini obiiceret , si tantam, tamque Pr ,

cacem turbam veluti crabrones, irritaret , atque

ut discessionem a se facerent , cogeIet , Iraquei

57쪽

satis mirari nequeo haec rationum moment non expendisse Gravi nam , qui adeo in Graecis literis uersatus esse perhibetur ; si enim expendisset , tale profecto iudicium de Homerica Penelope ab Homero deflectens non pronunciasset. Liceat ne hariolari ρ Hancine de suo novam prorsus edidit interpretationem, ut sibi plausum conciliaret Θ Nam scio eam arrisisse non paucis utpote quae feminarum mores in Penelope veris

coloribus e&presserit . Horum certe unus amicus

meus candidissimus , atque eruditissimus tam pleno ore eam mihi commendavit , totque Gravi nam propter eam laudibus extulit, ut me impulerit ad hanc disputationem conscribendam , non quod invidia illarum laudum tangerer, sed quod viderem ibi laudari , magnique fieri, ubi Homeri mentem

non erat assecutus . Equidem novi non deesse, qui Penelopen adulteram dicant , natumque ex eius adulterio Deum Panem . Sed non hic quaero , qualis Penelope fuerit ; id solum contendo talem non esse apud Homerum , Gualem Gravina depinxit , qui eius mores prometur ex Homero exprimere . Sciunt omnes mirificam vim

esse poeticae facultatis ad quidlibet mortalibus persuadendum ; ut ostendit hoc exemplum Penelopes apud Homerum ex eorum opinione loquor , qui Penelopem volunt adulteram, ipse enim Contrariam potius sententiam amplector &exemplum Didonis apud Virgilium ; alter enim nobis auctor est , ut Penelopen ab aliis impudicitiae insimulatam tamquam luculentissimam a

58쪽

ΙΝ, Η ΟΜ ERUM. 2 feminam castitate , fide , prudentia , ceterisque virtutibus suspiciamus ; alter vero facit, ut DL donem tamquam hospitam intemperantem improbemus , cum alii tradant pudicitiam vel morte servavisse; cuius rei, si vere ita se haberet, nullam aliam afferre possemus caussam , nisi quod Homero Penelopem castam fuisse libuit affirmare, Virgilio Didonem impudicam placuit inducere , quod tamen falsum iactari puto . Idem Graviana in eodem libro pollicetur se velle explic, re alia quam plurima tum Odysseae , tum Iliadis loca longe diversis principiis , quam quae sibi Plutarchus, Heraclidesque Ponticus propola runt. Ignoro, an quod promisit, praestiterit. Optandum autem , ut melioribus auspiciis Homericarum e Xplanationum opus aggrederetur. Uereor enim , ne a Plutarcho , & Heraclide Pomtico desciscens , duobus de Homericae sapientiae interpretatione viris optime meIitis, in eumdem scopulum impegerit, ut scilicet novas pro arbutrio afferendo interpretationes , & maiorum do. ctrinae non acquiescendo quod plerique eorum faciunt qui multum sibi tribuunt 3 a veritate aberraverit; quemadmodum aberravisse in hoc loco , quem de Penelope excussimus , rationes a

me allatae apertissime demonstrant . ia . ..

59쪽

DISSERTATIO XLVII.

De Telemachi prosectione ad Nestorem , ac Menelaum, de criminibus in eum coniectis, deque Odistrae Chronologia.

Telemacto . Eiar ister ad Nesorem , ω Mene Iaum. Reversuro iseriae Rountur a procis is Basirmes in Me invene minutis notae. Colloquio si pientium fenum ad praelara facinora formatur est. Telemaebus Prae salis Canninaeensis . Cobortario adis 'mae , ut do tuam , ae prudentiam a seτibur requirame . An Telemachar respondens se nescire. -r- -ro ssius M in D , iniuriar fueris matri 9 M. A. irreverenter, ct durius matrem co- 'eilavoris , ubi ad relam , ct eoum ra istis . Te Ia or colas baratris te Oritas nobilissimis quibus

umque feminis ramente M. Salomonix Iasst virlia feminae tributa. Eriam Hector ad totam, eo mamandat Andromactam . Nomina parris , O matris quam veπerauda esseerit ipsa natura . Non bene cum aliis permutantur a filiis . Totius Odysseae ebrauologia adme ust Aaonymum censorem deserab tur, M' defenssitur .i I

60쪽

IN HOMERUM

multos populos, multasque urbes pere grinando collegerat, ac pudicitiam Pe. nelopes, quae tam nobiles, ac frequem tes procos aversata est, in unius viri sui amore,

ae desiderici defixa , satis ostendimus praeceden tibus duabus disputationibus , optimi auditores. De Telemacho eorum filio hodie dicturi quom do ad Nestorem , ac Menelaum se contulerit, ac per eos bona in eo indoles ad virtutem , &gloriam fuerit provecta, narrabimus; ac deinde crimina in eum coniecta , ae totius Odysseae chronologiam expendemus. Habitia Deorum conis cilio cum placuisset Iovi, caussam agente Mineriva , ut tandem Ulyges post decimun a Troiano bello annum rediret ad patriam , & a Calyps nis insula laber dimitteretur, ipsa Minerva e coe Io delapsa , & Mentae Taphiorum regis fornum induens qui Ulyssis domum alias advenerat , in eaque hospitio exceptus fuerat adit Telem Chum , hortaturque , ut ad Nestorem , ac Menelaum iter suscipiat , e quibus aliquid de patre suo Ulysse nosse poterat, utrum viveret, an non; siquidem ipsi quoque simul cum eo Troianum bellum confecerant. Consulenti facile acquievit optima ac praeclara indole iuvenis , animoque magis erectus est , ubi Deam esse sensit a repente siquidem ex oculis avolavit . Iam vero Procos, quos hactenus per aetatem veritus erat iuvenili timore piaepeditus, increpare coepit a

D a dacter,

SEARCH

MENU NAVIGATION