De particuvla an, Libri IV

31쪽

24 significatin , non in tempore, sed in iis, qui secerimi alia quid, Postium ein Legium hodie Iliad. r. αλλο ει περιδραμον τὼς πιαιων

At quis vel mediocriter in Homero versaliis hae serat pNam prina και et languidissime, et eo itra mori: I POEiae adiectum est. Quod ubi sic poni vide .r, ut paullo ante v. 364 et Iliad. α 2 9 ibi το, καί του και non sunt Pronomina relativa, sed demonstrativa, netille καὶ sic adnectendae sententiae caussa, sed alio fine adiectum est. Deinde nusquam Homerus Ido αγητι dixit nisi sorte quis ita accipiat Od. ξ. IIT. quo talite Ioco non minus, quam in

caeteris, Iliad. . 87-228. ω. 37s. h. Apoll. IM homo potius ipse εἶδος - ος dieii . Vera scriptura praefixa est scholio ed. Villois ubi non, ut He his reseri, οι Miari sed οἶ-ἐscriptum est. Hinc lacum illum sic esse in rigendum pasti: οι, ε θηησαντο ς τῆν καὶ εἶδος ἀγητον levia illaque ita rem saepius faciam gignificat, ui non iam ad ea, quae deinceps, quam ad id, quod a pluribus .imul, aliis atque aliis sicium sit, reseratur. Eadem ratio

est verbo mi equentativorum εοεσκεν et ουτ σαοκεν illo in loco. Caeterum nemo non ridet, articulam, non ad

pronomen, sed ad Verbum pertinere. Nam si pronomendi, ni onstrativm II Substituas, recte dices, υτοι δέ D H7η-- Παντο κε. Simillimus est Platonis locus in pol Socr. P. IS. C.47 ιτα ἐσιν Ουτοι οἱ κατηγοροι, πολλο καὶ πο

32쪽

πιυποτε umgν παρων τὴν οἰκίαν τῆνῆμετέραν ἀνεμνησθ' i do τιή δημοσία κακον παθών οπ' ἐκείνων, οι πλείστας μιν στρατηγησαντες στρατηγίας πολλα τροπαια των πολεμέων καὶ κατὰ γῆν καὶ κατἀ θάμπιτα ιιιιν ἀπέδειξαν, πλείστας di ἄλλας ἀρχἀς αρξαντες καὶ χρηματα di χειρίσαντες - μέτερα ουειν ἄν πωποτε eo φλον. Id nos diceremus, die melit et isse litor n.

Rariora sunt Exempla, i ii luibus neque in tempore,

neque in personis, sed in mi o facto aliquid fortuiti est. Homerus Od. d. 546.

κτεινεν ποφθάμενος, - δέ κεν τάφου αντιβολήσαις. Nos diceremus, de esinat thmetici est rigetodiet. Nemo reprehenderet, si ibi isti legeretur. Sed agni tinniti etiam ab antiquis ni resibiis.

Quae hactenus attulimus, ii erant comparata, ut ἄν Pariis, ut Per e sola vel esset constructa cum indicativo Praeteris, Vel Posset cum eo oonstructa existimari. Sed est aliud genus loquendi, in quo ea particula non est per Se Constructa cum Verbo, sed pertinet ad vocem conditionis significantem, quales sunt εἰ, ος aliaeque. Od. c. 282. βέλτερον εῖα αυτή περ ἐποιχομένη πόσιν ευρεν

melius est, si forte ipsa sibi maritum quaesivit. Os hic quoque ema. Min sentensa conditionalis, ubi incerii quid est in conditione, facile admus istam particulam. Itaque videntvi id etiam Dorienses esse imitati Incerius 'imagoreus apud Gallum p. 722. -τίπια, κατηιρορφῶεροσυλίαν τετ αῖκ' ἐγένετο τωπον ἀλαθη ὀ λογος πιαῖ- signiscante p. 20. ἐμελαῖτις ἐρψτησαι - λέγον- σας - το -το ἐστὶν αδικον καὶ δίκαιον, αι- δη τι δικαιον περὶ - γονέας ἔπραξαν, μολογουντι καὶ ἄδικον

33쪽

DE PARTICULA ναρα Deberet ad hoc genus referri Iio Aristophanis in

Et pertinet sane huc. nisi quod de re non facta accipiendum est. Nam recte Elmsteius, δεινά τἄν--ονθεμες, nisi quod sortasse satius erat δεινά τῶν πεπονθειιες scribi. Sed est hoc epicorum atque Doriensium proprium Atticos vero non reperias in huiusmodi gententiis ἄν indicativo iunxisse Legitur quidem in quibusdam libris apud Ar sis anem Ν . II52.

Sed non dubitandum quin vera sit plerorumque et meliorum librorum scriPtura, κἄν παρωσι, quae tamen est Simplicius inti, rPretanda, quam visum est Reifigi p. 104. Nam κἄν παρωσι dicit Socrates, quia etiam illa, cτ' ἀποφυγοις ἄν ῆντιν' ἄν βουλαὶ δίκην, de praeserite vel futuro dixit. In Ministri I025. qui scribendum censuerunt.

decepti sim eo, quod aοriStus sequitur. Recte vero libri κἄν με uni λυπῆς. Non minus temere ἄν , i. e. εάν, illatum in Demo StII. Prooem P. I SI IS ubi non lubium est quin scribi debeat: υτ ῶνδε μοι τά δέοντα δοκειτε

προαιρε - , παρῆλθον, περίεργον ήγοιμενος τοῖς ἀφ' αιτων si χρὴ ποιουσι λέγειν, οιτ' ἄν εἰ τουναντίον. Alia quaedam huius generis non abhorrent a commimiusti Herodotus UL I50 τῶ μητερας ἐξελοντες, γυναικα -- μων προςεξαιρέετο τῆν ἄν εβουλετο ἐκ τῶν ἐαυτοίχιαφών. tia aliquot codd. iique recte: nam in aliis per grammaticos deseri video particula. Insferens in m is est: nam τῆν ἐβοιλετο esset emar, quum vesμαι; την, ἐβουλετο si quom forte vinituri, sive mavis, unicumgwes 4M M. Haec in praesens tempus translata,

34쪽

LIB. I. AP. z. mini sic est dicendum, προρεξαιρέεται φν βουλεται,

την τος θεραπείας ἐλπίδα διαμαρτανειν His quuti, in in duobus exemplis potuerat etiam optativus, sed O mi Ss αν,

poni. Sic etiam in hoc Antiphontis loco p. 66, 85.s 11. ἔπειτα τον χορον συνέλεξα εἰς ἐδυνάμην ριστα, οιτε 'μι-α ουδένα, υτε ἐνοπα μι φέρων, ουτ' ἀπεχθανορονος ουδενί, ἀλλ ως περ-ῆδιστα καὶ ἐπιτηδειοτατα ἀριποτέροις ἐγίγνετο θώ μἐν-ιέλειον και νουμην, οῖ δ' ἐκοντες καὶ βουλομενοι ἔπεμπον Persetinet ad hoc constructionis genus etiam Demosthenis laciis p. 1106. in Gesu παρααλ σει χρησάμενοι περιπετασματι, διαθμας θιαρτυρησαν, ως ἄν φιάλισθ' οἱ δικασταὶ ταυτην τὴν διαθήκην ἐπίστευσαν του πατρος ειναι, θω δἐ ἀπ Dinon του λόγου τινι απἐρωναδικουειαι , ουτοι δέ, MDραθειεν - φευδῆ μεμαρτυρq- κους καίτοι το ἐναντίον δεντο τουτοι νι vero, provoccillam praetextui de testtamento testini sunte modo, quo facillime iisdices hoc patris testa me

tum esse credere, ego autem is oranda caussa mea excludi debebana, ipsi Dero, a Sa tefitiati ESSE E-prehenderentur atqui contrarium sperabant. Illaei ii in oveto δέ, hic voce paullum subsistit orator φωρα- θHεν τα ψευδῆ μεμαρτυρηκοτες, ironice dicta esse pateti Apud Herodotum vero quod I. 108 in quibusdam libris scriptuni est, λάβε τον ἄν Μανδάνη ετεκε παida, ita de-muin a soloecisini reprehensione quis iberet, si contendat Verituri esse Astyagen ne forte andane gemellos esset aut tergeminos enixa. At id vix erit cui probetur reci

que codd. Plerique omittunt m Offendat fortasse aliquem αι etiam apud Luciamini Hala. 5. T. L p. ISI. ταυταγαρ τοι νέοις ως δε ελον παιδίοις οιδ ει νουν ἐλθειν δυνατὰ φαίνεται. Nam commemoraverat Paullo ante τἀ

ν πια παντελῶς βρεφη τὰ πεμπταῖα ἐκ γενετῆς 1 μα-

35쪽

m D PARTICULA αὐ

De αν eum indicatino futuri

Pergimus ad αν cum futuro coniunctum, qua eo Hructione, quamvis improbata grammaticis, epici veteres usi sunt saepissime, quuna quidem aliquid fortuiti inesse rei futurae indicandum uiarunt. Sed neque Latinis, neque Germanis particula est, quae in hoc genere ubique Graecae Particulae vim exprimati

hilominus percipi Hus potestas ubique pMein Ma dissicilioribus incipiam, quod Odyss. - 80 legitur, ειρεαι ὀππόθενωμεν οὐδέ κέ τοι καταλέξω, id Gerinanice dicas: in mimilis sagen. Quod quid si si accuratius quaeras, apparet, sensum esse, si ibi placet, dicam. Sic etiam Iliad. 5 26δ, θω δέ κέ τοι πιρίτων μιαν πλοτεράων δώσω οπτιεριοπι καὶ σὴν κεκλῆσθαι ἄκοιτιν.

n est elum haec oratio simpliciter et sine conditione piu- mittentis, sed aliquam adiicientis dubitationem, si scilicet alteri placeat. Cuiusmodi in locis aperium est, non potuisse τὸ poni, quod est quodamiod animantis id, quod fieri consentaneum esti

36쪽

Quo loco in veriendo omittendunt alis. Sic etiam Iliad. v. 340. μὴ δε πρὶν ἀποπαυε τεον μένος ἀλλ' orto τ' ἄν δῆφθέγξηι θω άχουσα, τοτε πειν ἀκάματον πυρ. Hic quidem φθεγξοιμαι dubium, uiuarumne sit an comu clivus. Cum εἰ coniunctum κέν rursum per De in etiora,

forte exprimi postsi aliis 258.

Vide o. 2 3. 557. Od. . II. nisi hoc loco coniuncti- uS,St. Saepissime Vero, ubi hi significat an, ut d O.

Itali ue laletasse etiam ποιησομαι Iliad. 409 non contu etivus, sed futurum est.

Talia non reperias apud illos scriptores, qui sermone iam magis stabilito usi sunt diserteque συνήσω ἄν in soloecismi numeratum ab Luciano in Pseudologista c. a. T. IIL p. 555. Gniungere quidem hos quoque ἄν eum futuro quidam existiniamini, quorum aliquos qui tamen satis Ioue hanc rem iugerunt, citavit Schaeseras ad

37쪽

DE PARTICULA δὐ Greg. Cor. p. m. Ominarii tamen eosdem Assos ad Pi tonem de Legg. P. 358. Addi possinit coram ad Isocr. p. 155. et L echius ad Phr .i Da seq. Sed rectius

commemorabuntur Nein orsus ad Platonis Phaedon p. 22. et Merserus in Actis Monac. I. Ρ. I 03 2 S. 252. Quibus qui luper accessit Iteisigius in commentatione de particula ἄν p. 99 seq. quum in aliti ut ili duxisset, particula illaveritatem rei extolli potius, quam deprimi, sieri non potuit, qui I roterret, illae Vereor ut multis persuadeat Indicabo Prii num aliquot Iocos adiectione particulae vel ab librariis vela criticis depravatos Arist. Ach. 392. AV. 32. lasistri

5 2. de quo loco vide Reifigium P. IDI. et in Conieci. P. I T. I 88. ac nos ad Oed Col. 1454. Platon Phaedri p. 231 D. Antiphont. p. 34. 674. Reia. Apud D ratem quae exemΡla exstant, quum in eod. Vrbin omnia sublata sint, dubitari isti an id grammaucis acceptum seramus, rase serum quum codex ille ipsas exhibeat subscriptiones eorum, qui mauones istas recognoverini videte eri editionem p. 15. 31 oz. 297 312 401. Sed uicumque illi grammatici pro suo arbitris retaxerint Isocratem, tamen quibusdam stillem in locis librorum fide expulisse istam consi

citonem videntur, ut in Areop. 35. g. m. p. 2II. 24 Lang. ei in Trapez. 21. g. 51 p. 528. 63M ubi in se

his γνώσεσθε ἄν eod. VAE omauit particulam, quae unde

orta suerit si quaeris, verisimillimum est, quum consueto errore eXaratum ESSE γν tua εσθαι SuPrἱ autem adscriptum inde conflatum esse γνω σεσθαι ἄν. Onmino autem vix ullus est scriptor, in quo non aliquando ἀν librariorum e rore vel inscitia cum futuro constructum reperiatur. Quihusdam vero indoeis non tantum tribuerim auct Hiati grammaticorum, ut iis sicubi ἄν cum suturo consoci tum correxisse videantur, continuo assentiendiam putem.

Est autem duplex ratio, qua ἄν eum futuro coniungi possit, una, quum vere construitur eum illa verbi forma; Hiera, quum consociatur quidem particula uium, sed non

ut constructa cum eo censenda sit.

Dicatur primo de ea, quae vere confirmesio habenda nihil obstar' quin particulata, in narratione rei

38쪽

LIB. I. AR,

communis temporum omnium esse existimetur, supra ostendimus. Quod si is usus in praesente et futuro tam rarus, quam nequeIis in praeteritis est, noII est ici mirum narrationes enim sere in praeteritis Versantur. Sed quum etiam praesentia futuraque narrari possint, non temere damnem, sicubi etiam cum his tenaporibus, ea quidem lege qua in praeterilis, αν coniunctum reseriatur. Nunc quidem non nisi unum in promptu habeo exemplum idque valde dubium, apud Isocratem. Sublatum est enim in cod. rhin sive librorum fide, sive quod II liconius eiusque socii illam constriictionem non putabant

serendam esse. In Panegyrico ille . 48. g. 2I . p. 102. p. III. Lang. ad bellum Persis inserendum adhortans, his verbis utitur: μονος γαρ υτο δ πολεμος πρ-των

λομένοις και τοι πολεμειν ἐπι μουσιν. - αν τοις μἐν δε--σφέτερ αυτων καρπουσθαι, τοις δ' - - αλλοτρίων πινάλους πλώτους κατακτήσασθαι. dex Vrbinas ει' γαρ αν. Ac sane vas ται videri potest ex interpretatione in textum vetiisse, Praesertim quum in pius vulgata lectio, si ad libri Mnas scripturam. conise Parisii , interpretationis speciem prae se erat Pales vero, si recte se habet vεσται ἄν, prorsus eodem modo

dictum esse, ut ερῆ αν diceretur, si res ista esset temporis praeteriit. Hac sola ratione, si scriptura recte se habet, defendi possit Iotus Herodoti III IM. οἱ δε δῆυνδοὶ

των ἐοντ tu ι εσονται ἐν τῆ ἁρπαγῆ. Quasi dicas, ut, quoties clyhchnit faciant maximi caloris tempore. Alterius gelieris, in quo ἄν iuncium quiden futuro, sed constructui cum aliis verbis est, multo Plura exempla inveniuntur quorum etsi nonnulla suspecta sunt, tamen res ipsa maxime videtur dubia esse Apud Pindarum Nem. VIL

39쪽

em usum Pindari ἐρεε requirere, αν delendum putat. At Iioe vix a liliderint Iibrarii, quos credibilius est τις inseruisse. Patet ero, αν Olicitat Verbum, sed ad participium reserendum esse. Si Gluod apud eumdem poetam Isthm. V. 54. Oeckhius Scribi vult ει ρν σετ tria r ἐν βραχιστοις ut κ' εν Sit Pro κε ν, id vel pti l tiae imi locationem istarum particularum Graeci sermonis rati repudiat. Hucassides xl. 80 τουδ αύτου θερους, ου πολυστερον τουτων 'Aμπρακιωται και Σάονες, βουλο- μνοι δεκαμανίαν πασαν καταστρέ-σθαι καὶ ' σθ - ναίων ἀποστῆσαι, πείθουσι Αακεδαιμονίους ναυτικον τε παρασκευάσασθαι ἐκ τῆς ξυμμαχίδος, καὶ πυτας χι Γους πειιφαι ἐς 'AM ρνανίαν, λεγοντες τι, ν ναουσι

υάκαρνανίαν ποντες καὶ τῆς κακυνθου καὶ Κεφαλληνίας κρατησοισι, καὶ ὐπε πλοτ οικέτι ἔσοιτο Ἀθηναίοις μοιος περὶ Πελοποννηοον Nonnulli codd. ἄν omitiivii; alii habeni κρατησωσι. Mui vero viiii in ungari. Nempe si separatim singulat visset Thucydides,

ita scripsisset: τι ραδίως ἄν ' σκαρνανίαν σχοιεν, καὶ τῆς Ζακυνθου καὶ Κεφαλληνίας κοατήσουσιν. Eo disseri huius loci sententia ab simili I. 33. ηγου/ιενοι, εἰ ταυτζνσχοιεν, αδιω καὶ ταλλα ξειν Isocrates ad Demonic.

g. 25. Ρ. S. Larig. vulgo: Det οὐδ' At o ιστα χρησε τοις pΠοις, ἐὰν μή περιμενης τας παρ κεινων δεήσεις, ἀλλ' αυτ αγγελος αυτοις ἐν τοῖς καιροι βοηθnc. Iure, ut mihi videtur, hanc scripturam probat erferus Codd. quidam omittunt ἄν alii in iisque Vrhinas, etiam copulam, osτως ἄριστα exhibentes. Quid sit illud υτι δ' αν, intelligas ubi plene dixeris. υτto δ' αὐχρωφιενος, αριστα χρησει Aeschines de falsa g. g. II. Ρ I96.

Reisk ουτω γἀ ἄν μάλιστα μειιν σομαι καὶ δυνήσομαιείπειν, καὶ ροις μαθήσεσθε. Quod quid aliud est quam ουτω γὰρ αν ποιων 'Sed hic quoque codd. nonnulli omittunt ἄν. Conua apud Luciam Dial mort 11ll. 6. T. I. p. 394. et de calumn non temere cred. 6. T. Iu P. 33.

in hac locutione proauium optativum Praebuerimi codices.

40쪽

LIB. I. CAP. S. MSic apud hueri idem I. 33. Behkerii et ulit γε νῆσεται

ἐτερους βλάπτουοι την ἐπικοvρίαν ποι σεσθε, ἔπειτα, περ τῶν μεγίστων κινδυνευοντας δεξάμενοι, ως ἄν, λιστα μιετ' ἀειμνήστο μιαρτυριου την χάριν καταθει- σθε. Libri κατάθησθε vel καταθῆoba in imo cod.

correctore in spatio cluamni liue in capace exaraimii. Ac recteriitidem Belikerus sed non tamen absurdum est,

quod Fr Volcina Fritasinius, iuvenis bene in his su ris versatus emime mi, καταθήσεσθε. omnino autem, nisi sillor, in qualibet accessoria parte senientiae ἄν locum habes, si illi ipsi pari aliquid soriuii adscribendum est. Quare non soloecum esse puto, quod unus aliove index

in Aristoph. - 465 praebes, ορα γε τουτ' ἄν ἐγώ ποτ'

abest ii uiembranis Bodleianis et aliis quibusdam codd. Xenophon Orop. VII. 5, 21. νυν δ' ἐπ αιτους μεν ἐν ε' πολλοὶ Mi αιτων καθευδουσι, πολλοὶ δ' -των μεθυουσι, παντες δὲ συντα,το εἰσιν ταν δε καιαισθωνται μῶς ἔνδον οντας, πολλά - μἄλλονή νυν ἀχρειοι ἔσονται πο ου ἐκπεπλῆχθαι. Huic loco simillimus es hic Dinarcii in Demosth. g. III p. 3. Reulta μῆ ουν ἄχθεσθε αυτου κλαίοντος καὶ οδυρομένου πολυ- ῶν δικαιοτερον ἐλεήσετε την χωραν, se ἀτος κατέ--ησεν εἰς κινδυνους, τοιαυτα πράττων Be erus ibi ἐλεήσαιτε ex coniectura edidit, valde illa quidem probabili, sed tamen non e identer necessaria. Non potes rem