Fragmenta.

161쪽

νηηλόν τε καὶ δασυ ἀχψ υλν κώ ακανθη κυνάρs. Λί μού δ' ὁ γραμμουσικος ἐξπουμενος παρα πιν Σοφοκλεῖ τό κλαρος ααα, - κτλ.Paret illa Scylacis esse, non Polemonis. Puto Pola moneni cuius nomen hic quoquo per Didymum exstare vide- tuo do voce κυναρα disputasse dequo pa inter alia Scylaeis illa testimonia apposuisse; certe ego hoc mihi identidem obser asse 14deor, si idem locus a grammatieis sub duobus nominibus particula ξ disiunctis laudatur, velut 2 κολα vΠολε-υν et D . X. παρα LDλέμοι v Ἀλκμῶνι et similia, tunc recentiorem geriptorem eum esse, apud quem is qui citat uirumque nniiquioris testimonium appositum invenerit. Scylax qui laudatur est priscus ille, qui memoratur apud Her dotum, euius quae exstant praeter hunc locum se montaeolloeta habes ap. Κlausen. Hecat. fragm. p. 254 sqq.

162쪽

XCIV. Hosych. s. v. προσωπουττα ' LIολέμων, ἀπεχν χαλκοῖν, εχον ἐπὶ τοῖς χείλεσι προσωπα, ἐν * τὰ is e επεμπον.

κρίσει.

Tenor modo in prima συσπασταὶ modo in ultima συσπαστα) notatur, V. LOhseli Parali poni. p. 490 sq. De re idem ad Soph. Aiae. p. 360. ed. 2.: , , Sophoeles - Ecenam itR instruxis, ut spectalares Aiacem viderent quidam gladio incumbentem, sed e longinquo et quasi per transennum, quippo RiI-vulae contectum margine. Sed quo facilius fallorentur spoiactatorem oculi, Sophocles ut ridetur dolonis scenici fraudem adiunxit, quo histriones προς τας κιβδ λους σφαγας uti tradit Achilles Tat. ΙΙΙ. 20. p. 77. Iacobs., repertum in choragio hishrionico gladium describens οὐ o σίλῖρος εἰς Tyν κωπον ανα-τρθει. Atque hoe mortis mimicae, ut dicitur Petronio c. 94,

163쪽

vi dotur esso Platonicus, qui Scripsit περὶ μαθς μάτων, Diog. L. I. 2. S. 11. 106. ΙΙΙ. 6, ot περὶ II λατωνος, v. Simplic. in Aristos. Phys. sol. 54. n, et qui propior suorum ipsius librorum inserenturam, qunm faciebat in Sicilia, ubiit in provorbium, v. Zenob. Proverb. V. 6. Append. Vat. II. G3. Suid. v. λόro

164쪽

Musur. ii ο ρθι ou, ex ipso codice, ut itiletur: nam nihildo hoe adnotat Scho ius. Sopingius refingendum censui i' ταων vel 'Diμωναξ, qui iniserdum appellatur Esων, de quo cogitavit suam Κusterus. Is. Vossius IIoλμων, quod ad scripturam codicis ΗΟΡΟΩΝ) proximo accedere videtur ὁ IIu-O o. ost Apollo Pythius. Ceterum cs. I hol. v. ἡνδυχροους, τὸ ἐν

καλεῖται ' ἐνταυθα ιπποι διάφοροι γίνονrαι. o. δε, απυ quo θαλάσσης, ειναι δὲ ξανθας πασας. ὁ δὲ Προδοτος τῆς Μηδίαψ τον τοπον ειναι Νισαῖον. ὁ δὲ ΠολέMων κακῶς q=ῖσι λεvκον ιππον σαῶον. δεν δε Λίκτυι 'λφενς urti, οτι η Ν- τοπος ἐσδεν εν' ures κείμενος. Color equorum Nisaeorum haud dubie non unus omnium erat, Verum sicut in reliquis itu etiam in hoc genere albus color no hilissimus laurit. Ceterum cs. II erod. VII. 4n. c. nota

165쪽

praotor pos, qui disputant de disserentia inter πέπλον, et γος, reroim, χλαναν Schol I. Il. ω'. 228. 229. , cs. Philoni. p. lis. Anni . Do nioquo vestimento adiecta Etiam chlanido dispu-int etiam Choeroboscus Orthogr. p. 278, 24. RP. Cram. Anecd. Oxon. II. ἰστέον οτι διαψέρει χλιανα χλαιάδος καὶ χλανίδος ' χλαῖνα μὲν γαρ ἐστι το παν καὶ χει μερινὸν ἐματιον, παρα τὼ χλαίνειν, χλανὶς δὲ η λεπτὴ την εί, ασίαν καὶ τρο ερα , se ινς δὲ η περιτερος Io τὸ λεγόμενον σαπφιάνειον : quem Pnt et de insoriore aetate loqui. Inter roeontiores v. Salinas. ad Tertuli. do Pall. p. 1ll,

g. 337. Didymus sentoni iam sunm testimoniis multis nyPOnon dis comprobaverat, inprimis Aristotelis, Phylarchi, Polemonis. Hi dicuntur οἱ Io πώ ιενοι Sc. ἐκείναις ταῖς λέξεσι. Hi multum in ior xo do vestibus illis discrepabant: et pro inlumost sornans parum por divorsa tempora oppidaque diversissimas suisSe.

En ipSos versus, quibus respondit Insoris Adonis Praxillae: κάλλιστον ιυν θω λείπω φάος ηελίοιο,

ῆδὲ καὶ ωραίοις σικυους καὶ μῆλα καὶ ὐχνας. Publieavit sos Moniosiae. in Bibl. Cois . p. 604. et Gaissordin editione Paropiniographoriun, cf. . Schnoidewin Goeli. Gel. Ana. 1837. no. 85, qui citat scriptionem viri docti Franc galli, cui nomen Rossigno , fur 1'Adonis do Praxilla, Ioura.

d. Sav. 1837. p. 36-47, quam totam vorsari dicit in excusatione Praxillae. Arduam ivs rem suscepit, sed quae est hominis elegantioris, mulierculae Pntrocinari contra vocem populi. Rem memorans, sed brevius et corrupte, otiam Diog Disitiroc

166쪽

nianus V. 12. et Apoηfol. IX. Si, qui nil lunt similia proverbia osse Mox οτερος 'UDκου καὶ Κορνι υ εὶ καὶ RIελιτίδω, de quibus non constat praeterquam quod de Ibyco addit eod. Bodlei. 203. np. Gniss. 1βοκος γλο θραννεῖν πολιτῶν δονάμενος απωζμη - εἰς γωνίαν. ' CL Etiam Suid. v. 1 Lλαγ et Tulinii. Orat. ad Gr. q. 52, ubi Praxilla dicitur μηδὲ, εἰπουσα δια των πο 1μάτων χρῆσιμον, unde Existim S unum p censum qunnium pateat ud pristinansionem Micuius tibi erendam. Idem Tati- unus narrat Lysippum statuam norem I raxillae socisso. De Poenintis Et fragmentis huius Postrine cf. Athon. XIII. P. 603. A. XV. p. 694. Λ. Paus. III. 13, 3. coli. Schol. Tlieocr. V. 83. Schol. Arist. Vesp. v. 1232. Hephaest. P. 22.43. Gni f., Crum. Anecd. Oxon. vol. IV. P. 326, 20; coli. Schnoidowin l. e. et Bergli do reliq. min. Att. nntiq. P. 227 Sq. Ad eundem haec sententia roserenda: iso παντι λων σκορπίονω 'ταιορ φυλάσσεο et παντα λίθον κίνει, quae habentur np. Schol. eod. Rav. Aristoph. Thosmoph. 528. ἐκ των εἰή Π 3ιλλαναν-ερομέ-ν. Quibus himillima sunt quas leguntur in tractatu de harharismo set solo . p. 2D5. Od. Vnichon. sunn cum Ammonio edito): ενα λίθον ἄρας πωγ' ουπῆσαν σκορπίοι, ubi quod deest apud Vulaenarium ι ως, id a mo ndiectum Pst ex cod. ns. Humburgensi p. 363. oodom quem in Dionysio Τhraco cum scholiis edendo consuluit nolisorus; v. huius Anecd.

p. 1 36 sq.CΙ. ΗMIad. Chroglomath. apud Phot. Bibl. p. 872.

putavit linoo Photius, ut quid Polemo de illo proverbio dixerit dignosci non amplius possit; nam illud δεξιον -

ποδάνιπτρα solennis huius proverbii formula exh v. Zenob. I u. 36; Suid. s. v. δεξιον εἰς οδ μα, ἀριστερον εἰς ποδονιπτρον Suid. vitiose ποδονίπτραν ' 'Αριστοφάν ς ἐπὶ τ ν άρυοδίως etοῖς P Πιασι κεχρζιιένα : quod de Aristophane grammatico acci-Piunt Dindors Frm. Aristoph. p. 137. a quo quod Proponitur Scribendum μοδήμαt', id repugnat sententiae ot BernhardySuid. vol. I. p. 1207. Similis sententia inter praeceptu

167쪽

Ρythagoreorum rocensetur ab Iambl. Vii. Pythag. 83. Forma ποδανιπτρον invenitur in fragmentis Aristophauis in o. 209. Dindors. ox Poll. VII. lGI. X. 78. Homerus plurali uti solet. Scriptura ποδόνιπτρον inferioris aetatis est, v. LOb. Phryn. p. 689. Alia Atticorum sorma erat Iro rumio, V. Bergli. dereliq. com. Att. p. 429. λεκαν ποδανιπτ ρ Corp. Ins r. nO. 3071. CII. Io. Lydus sem. do Mensibus p. 274. II. ed. ΙIMe. καὶ βααλευσαι δὲ αὐτον sc. τον Κρόνον) ῆ Betoeia παραδί -

πόλMιν κτίσαι, caς ὁ Σαραξ φησί, τ ἐν zoτε ρὼν λεrJομένη;ν λέγω. νίαν, νvν δὲ γεραν πόλιν, AtD 'Ilσθον οὐ περὶ Ελλην lικων λαπιν καὶ Πολίειων καὶ Αἰσχυλος ἐν τῆ -τνη π αραδιδόασιν l. Uncinis inclusa Supplementa sunt Uasii. Quid Polemo tradiderit quid cetori, propior nominum multitudinem diffiei leost dictu. I e Characo constat ox Suida et Ox Stephnno B.;do Isigono es. ΙIaso in Animadv. p. 335. De ro G. II er- mannus Dissert. do Aeschyli Aqtnaois p. 4. conferri iubet

Κρόνια προσαγορείεσθαι. Idem addit: se ad horum Croniorum unum pugnatum est inter Carthaginienses ot exeret tum Dionysii, de qua pugna idem Diodorus scripsit XV. 16. Simo hoe illiid Cronium, quod ab Himilcone captum resert PoIyuon Strateg. V. 10, 5, non ausim affirmare. - Poterant haec etiam Rd κτὰ ις Ιταλικῶν καὶ Σικελικων ses. lim. XXXVII sq.)referri.

168쪽

EIUSQUE ARTIS CUM CETERIS LITTERIS, MAXIMCUM ARTE GRAIIIIATICA COMUΝCTIONE.

170쪽

perlegeiis quamqnam n mestis pasiam dierum est, inmon nondum ita dieium viderer atque meret et requirit res Per omnem antiquitutis graeca acientium nrtiumquo et myth Ioglao historiam Iatissimo patens. Quocirca quoniam Polemonis, inter perlegetas laede principia, usus nunc quantum per aetatem licet patescit, adiuncto huic Pausania, quem ex ingenti similium scriptorum numero unum nunc habemus imtegrum, utroquo velut exemplis utar, quibus omnia perleg ti-QRE nrtia ratio niquo indolaa assumari queat, Rimulqno additiamno nitinoni ad nomen atquo origines huius artis expromendas studebo ut univorsum hoc seribendi genus proprium fuissed monstrem ntque a ceteris litterarum graecarum partibua professione peculiari digeretum, interiore vero Tullono h. e. iis quast uactabantur rebua ita rum historicorum potisaimum et geographorum et grammaticorum maxime artibua comm erum, ut maxima indE ad illas utilitas Iaatissimiqua doctrinas atque Terum omnium fructus r undaverint. iq. l. De nomine perlegetarum iam primum si quaeratur, gravissimum est ut inter duplex περιπεσεων genus rect distinguatur, geographicum dico et antiquarium; quod quum iis qui ante me hane quaestion m attigerunt sere neglectum ait, magnaη Ribi ipsi turbas fecerunt nequct verum eius artis, quum Polemo pro sana est, indolem facile assequuti gunt. Utri quo genoris viva exempla exstant, Hi Erins Pa anim

qui tamen praeter perlegetae etiam historici partes agit , alterius Dion tua Periegata, quorum quid cuique proprium ait

라틴어 텍스트