Fragmenta.

61쪽

Sunt haec ox prooemio tractatus, qui illustrabat pietum quibus Poscite Sicyonica ornata erat. - De Lamia cs. Pluti Demetri 24, Aolian. V. II. XII. 17. Amabatur eadem a Demetrio Phalereo, v. Diog. L. V. 76, Diogonian. apud Choe-robosc. in Aneed. Bokh. p. 1395, Anecd. Crain. II. p. 239. Poeciis Sicyonien circiter Ol. 120. nodificata est, credo iidsimilitudinem Atheniensis et eodem tempore quo Demetrius totam ferino Sicyoniorum urbem inferiorem, terrae motibns dirutam, denuo exaedificavit, V. Pnus. II. 7, 1, Plut. Demetri

25, Strabo VIII. p. 382, Gomps Sicyon. p. 60 sq. 68 sqq.

Vonus Lamia dicitur pari modo ut quo Leaena Venus up. Athon. p. 253. A, Phila Venus ih. p. 254. A. Coni. Inser. No. 507, Pythionice Venus Athen. XIII. p. 595. C, Themiso Hercules ib. VI. p. 289, Mithridatos Bacchus Phin Symp. uuaest. I. 6, 2, Regilla Ceres, os Demet. et Porseph.

p. 322. q. περὶ τῶν ἐν Σικυωνι πινάκων. Do schola Helladica satis notum. Ea multis praeclarissimisque tabulis pictis templa, porticus, aedes privatas Sicyoniorum nobilitaverat, fautoribus tyrannis, in primis Ari- Atrato, de quo V. not. ad lim. XVII. Pulcherrimus illo tabularum thesaurus posten aliquantum imminutus est per Aratum, liberialis quam artium amantiorem. Is alias tabulas volut paleis, cf. lim. XVII. , si favebant momorino tyrnnnorum, parii in delevit partini corrupit, alias Alexandriain vendidit, ubi Ptolemnoi his picturis utebantur ad aedificia sua et tabernacula exornanda, cs. Cnilixen. Rhod. ni'. Athen. V. cap. 25 sqq., ubi inter ultu p. 196. E.): ἐν δὲ ταις ανα ιιεσον χώελαις

62쪽

12 sqq. , Beeli Histor. tradendae praeparatio vol. III. P. M. Vidii igitur Polemo nonnisi qui e reliqua Prunt. XVI. Athen. XIII. p. 567. B. OPκ ἄν tiu σοι δὲ τίς σε

Archa ol. q. 163. n. 3. De Pausania nonnisi hoc loco constat, at videtur etiam hic Λpellis aequalis titisse, ut Aristides et leophnnes. Omnem illius saeculi ariem ad humiliores regηensuumque incitamenta proniorem suisso monet Mueller 1. I. XVII . Plutareti. Aras. c. 13. In antecedentibus narrat Aratum eo vel maximo Ptolemaei III. favorem vibi conciliasso, quod tabulas pictas, quibuA rex admodum dolectabatur, Sicyone ei mittebat, inprimis opera Molanthii et Pamphili, qui Hol indicas scholao tunc principes habebantur. Sequuntur deinceps haec: ἐνθει γαρ ευ δοξα τῆς Σικυωνίας μουσὶς καὶ Ioηστογραφίας, ως ιιο ς ἀμιφθορον θοίσει τὸ καλον, ωστε καὶ 'Aπελλον ἐκεῖνον ἡ δγγ θαυμαΚόρονον α pικέσθαι καὶ surrενέσθαι τοις ἀνδράσιν ἐπὶ ταλαrim, τῆς δοξης μαλλον ῆ τῆς τέχν ρ

Totum locum apposui, quia Plurima, Si non omnia, R

63쪽

Polemons petita esso videntur. Sicyon foederi Achai eo adscripta est a. Chr. n. 251, ut id quod narratur aut hoc anno aut proximis sacrum di xoris. Iisdem annis floruisse Nealeoni constat, V. Sillig C. A. p. 29l, Mueller ArchaeOI. g. 163, 1. Aratus erRh πικρος μισοτυραννος, ut nit Plus. Arat. c. 10. De pietura dubitari potost utrum Aristratum quem artibus ninprimo lavisso cernitur ex Plinio II. Ν. XXXV. 26, 22: orat inter administros Philippi Macedonis, v. Demosth. de Coronag. 48. 295. insistontem currui vel insidentem tibi fingas ita Sisu C. A. p. 268.), an iuxta currum Rdstantem, quo faciunt verba αρματι παρεστως, et palma pro eo nb Nealco ap- picta, denique haec: τους δὲ ποδας - διαλαθεῖν san διαλάμπειν ἡ το αρμα. - Currus me φορος, in quo insistebat Victoria, est monimensum victoriae equestris, vellas Alcibiados in Propylaeis Atheniensibus picius erat, Amos δέ ol νίκης τῆς ἐν Nutias ἐστὶ προῖα ἐν τῆ πανῆ, ut ait Paus. I. 22, 6. Do PoIomono dubium uisum Sicyone hanc tabulam an AI xandriao vi dorit, et poterat hoc fragmentum etiam ad opus adversus Adaeum et Antigonum editum revocari.

d. Laeoni ea. α περὶ των ἐν Αακεδαίμονι αναο ματων.

XVIII. Athon. XIII. p. 574. C. ἐν δὲ Αακεδαίμονι, ωὐ

ἐπι---ν των ἐν τῆ πόλει. ἀνάθημα δ' αυτῆς ἐστιν ἡπὲρ - τῆς

Insigno ad Spartae urbis descriptionem langmenium. Nosa: aedes Collinas. Vae sitae fuisse dicuntur strυτάτω τῆς Κολώνης, ινα - Λιονυσιόν ἐστιν. CL Paus. ΙΙΙ. 13, 5, qui quitur de Carneo, απαντικρυ δὲ ἡ τε Dio ιαιομωὶ Κολώνα καὶ

Λιorvsov Ko1-ατα ναός. Carneum Rufom erat in ea regione,

in qua v κὐον-i mine Redificata erat, Paus. III. 12, 8 sqq., n parte orientali fori, inter forum et Eurotam Sita. 2) donarium

64쪽

et inin neulam Coi tinne ἡπλο τὸ τῆς λαλκιοίκου Se. δεινόν. Tomplum Minorino Chalciopci s. Polluctii erat in urce, quae erat prope Drum, a parto sepi intrionali. I o imagino dubium utrum suerit ipsius Collinae an deno ulicuius a Cottina honoratae. De ipsa Cottina non constat nisi hoc loco. XIX'. Eurip. Hippolyt. v. 230. π λονς 'μέτας l Schol.

Wichors. cf. ih. p. 209, Strab. V. p. 342 sq. , ni .; Eustath. adll. II. 85 l. p. 361, 10, qui iisdem scholiis in Euripidoni usus est: μέ ii ται δὲ καὶ meri iς ἱππων Troικων, Ἐνέτας ἐκείνως

p. 165 sqq. Moreh. Si quis dixorit statuam illam non Spartae, sed Olympino positam videri, equidem non refragabor; et poteram hoc fragmentum otiam in Eliacis collorare. XX . Scii l. vet. Pind. Nom. X. 12. καὶ sera περὶ τον Αχίαν Λιομ, δεια νῆσος ἰερα, ἐν tr τιμῆται ιώς θεός Sc. Atos volpo. - καὶ Πολέειων knορεῖ' - ἐν ιιὸν γ Aeri ρ-οις ἄγιον ἐστιν αντον ἱερον, ' καὶ ἐν Mεταποντίον δὲ δια πολλῆς αὐτον αὐρεσθαι τιμῆς ως θεον, καὶ ἐν θοτρίοις εἰκόνας αντον καθιδρvσθαι Οος θεοὐ.

65쪽

Λdioeimus hunc locum quia Venelorum equorum eomm moratio eum Diomedeae religionis commicta esse solet; cs.

Strab. V. p. 347, ubi copioso do honoribus Diomedi apud Is illos habitis, es. IIoyno Exc. I. nd Aon. lib. XI. Λ Scholiasto Pindari praeter Polomonem otiam Ibyci locus affertur, de quo v. Selineide in Ibyci lagi n. XX. p. 156 sq.

β. περὶ των ἐν Λακεδαίμονι πολεων.

Titulum sera avit Suidas. Fragmenta non QxStans. Argumentum quale fuerit existimari potest ex comparatione Pausaniae Ill. 18, 4. usquo ad finem libri tertii. Si obelis ad Pa gnniuiu IlI. 18, 6. suum xcriptorem in descriptione throni Λmyelnei broviorem esse putat, quia quase ab aliis, cum primis quae a Polemone in hoc tractatu exposita suerint, re potero noluerit. Nec dubium quin multa Ρausanias a Polomone d Pyroinserit, quamquam nperia huius vestigin no uno quidem loco apud Pausaniam deprehendero equidem potui. e. Ε l i a e a.

XXI . Schol. vos. Pind. Ol. I. 28. περὶ δὲ τῆς Πάτης,

CL Strab. VIII. p. 175. F., ubi diversis do nomine Pisas

66쪽

PX mss. Poteris scribere κρανιον, quod fuerit dominutivum Vocis κρανον, ut κοα πον derivandum videtur n Voce κοας, κρατα, qu no nomina vasis illis imposita suerint iam του σχη ια- τος, ut nil corobri s armam ossicia dixeris. - απ09 metrior, quod ost in ops. codd. , similo has fuisse vid tur ni quo απορραρο νῖγον, quod is quenter In moratur inior Opos sacras Core.

Sina simulacra habes ei iam npud Paus. VI. 18, 5. es. VIII. 17, 2. - Σειρ ν αργΥρῆ I in cod. Venet. Pro ἀργουραν, quod edebatur anto Schweigh. Cogitandum do Sirone urgentea. βατιάκιον, editum a Schweigh. ex cod. Venet. , ost deminutivum Vocis βαυάκq, quae est Iti κτικο φιάλ', cs Athon. XI. p. 784. A, IIonasterii. ad Πpsych. VOl. I. p. 706. AI horti. - ναον Γ tam , ναὸν Πεταποντίνων intsellige thesauros ByZansiorum, Metapontinorum, es. Paus. VI. 19, qui iacet de thesauro

Byκnntiorum, quem suSpicor unum eund inque eum Mogn-ronsi fuisse. Do templo Iunonis, antiquissimo nedificio, cf. Pnus. V. 16 sqq. set Lenke Morea I. p. 36, qui hoc tempIuin inferioro notate variis antinuitatibus donariisque ussorvandis inserviisso statuit, de quibus suerit etiam nra Cypseli, quam neeuratissimo desci ibit Pausanias. Ι o Polemono apprium

Paucula tantuin ni, Athenaeo ex copiis eius excorpta Psse, omissis quae ad artona atquo histortam facerent. Et videtur hic nonnisi eorum donariorum index osse, quan pretiosa erant, ut est simillimus iis, quae passim exstant in Corporo inscriptionum.

67쪽

Vidontur haec ox Didymi in Pindarum commenturiis silo quibus es. Boockli Praef. Pind. T. II. p. XVII sq.) depromta

osse. CL quae Aniecedunt: cevetii η φδῆ ἐν ιῶν τοις ἐδας ς ουκην, ἐν δὲ τοῖς AHvμου υπηιν μασιν ἐλθεeto Imrδαρον, ubi τα ἐδα- να sunt primitiva, ut Boeckhius arbitratur, exemplaria a Pindaro profecta. , , Do ludis απηνης studiose Iloni l. diss. Pliniar. p. 238sq. ed. Lips.; απηνον in Olympiis adscitam esse Ol. 70. ot Ol. 84. praeconio facto aboli iam docot Paus. V. 9, t. primo tum victore Thersia Τhessalo. Noster docet tredecini fuisse victorias, quippe ab Ol. 7l. usque ad Ol. 83. Uaoc Booelthius Schol. Pind. p. 118, quem es in comment. ad Ol. V. I S. 6.

s. Arcadica.

XXIV . Clem. Nox. Protropi. p. 3l. Potier. inter alias fabulas do diis a mortalibus vulneratis: LIoλψων δὲ καὶ τον

Ad Arcadica haec rotuli propter Pausaniam VIII. 28, 3;

poteram otiam ad opistolam ad Attalum scriptam revocare; V. praelat. huius epistolae. Res pertinet ad Cypriorum carminum Rrgumenium. Mueller. dct cyel. Gr. op. p. 30. Polemonem hanc fabulam in opere de opigrammatis tractasse

putat, quod mihi parum verisimile.

g. Boeoti ea.

Cf. Plin. H. Ν. XXXIV. 19, 4. de Pythagora Rhegino: fecit - item - citharoedum, qui Dicaeuo ο Λίκαιος) Upe

68쪽

lutus est, quoniam cum Thebae ab Alexandro cuperentur, aurum a fugiente eunditum ainu eius celatum esset; es. SilligC. A. p. 40l. Statuas haud raro Intihula praebebant iis qui abscondore quid volphans, es. Λnthol. ΙΙ. p. 682. Iacobs., Plui. Deniosi h. c. 31. Interpretes Athenaei de loco statuno, ubi pecunia Intoro potuerit, disceptavorunt. Casaubonus cogitat dohinu, quem miculum poderes ad statuae pedes collectum se

vestem intelligit, quae cantoribus et citharoedis propria fuerit, quales Vocabunt στατοὴς et ορθοσταδίους χιτωνας. ,, Eil modi vestis cum abs luse inci Sisine uno rigoro a summo ad imum descenderet, commode θιατιον κοῖλον dici potitorii. Milii dictum vid0sur de hinu qui proprie nppellabatur, quem chii onsactobnt super cingulo Sursum nperto, ut homo nurum Suum Muporno in sinum deiecerit; saltem de hoc sinu Plinius cogitarit. - Praeterea quaesitum est de tempore, quo Thebas

rostitutas osse dixerit noster. Viginti annos n. Chr. n. 335 3l5. dirutas iacuisse testatur Diodorus XIX. 54, Potomo dotri inta annis loqui videtur. Casnubonus aut pro τριακοντα legondum csso εδοσιν censet, aut viginti annos Diodori ad initium operis, Polemonis triginta ad sinem reserendos osse: cui interpretationi favere verbum συνοικί.o asina, quo dicit signi. fienri , cum denuo incolis frequentaretur: Εandem interpretatio noni sequitur Clinto Fast. Heli. s. ann. 305, qui simul in nos, Τhobas in m niano 307. instauratas suiSSO cserni sex eo, quod Demotrius Phalereus hoc anno Thebas refugisso memorotur, Diod. Sic. XX. 45 sq. Mihi probatior solitontia Seli vpighaeuseri, qui monet Polemonem non loqui do instauratio no Τhobarum, verum de reditu hominis istius, qui nurumguum ubsconderat: ut de illa holum Diodorum audiendum

69쪽

Ieraclea, do quibus ΡοIomo per hanc quam Aristonicus de quo v. Boeckli Pind. prass. T. II. p. XVI, Lehrs de stud.

Arist. p. 5 sqq.) Apectat operis partem ogeras, Rpparet en essequno 'Io εια quoquo dicebantur, do quibuη es. quos laudat Bo kl, expl. Pind. p. 175. Νam duo certamina Πerruli saera Thebis acta esso dixeris, quum duo a Pau Sania memorentur stadia Heracleis celobrandis dedicata, alterum in urbe, Paus. m. li, 4, alterum, in quo τα 'Dλάεm habebantur, ante Pro tidas portas, Paus. IX. 23, 1, ubi erat το γολαου καλ- ιεινον 70ινασιον καὶ μαδιον καὶ ηρωον 'Ioλάου, quod το Ιολάειον diei uni fuisse monet Si obelis ad Paus. X. 17, 4; cf. Arrian. Expod. Al. I. 7. - Do Iolatis pretioque ulionei tripodis quum diceret Polemo, vid tur inde ud ceterorum certaminum, in quibus

similo pretium propositum erat, commemorationem excurrim

et in hac Lycaeorum quoquo, quiis Iovi Lycaeo celebrab Intur, Paus. VIII. 2, 1. 38, 4, mentionem iniectisse. h. P h o e i e a.

α. κτίσεις των ἐν Ρωκίδι πόλεων καὶ περὶ τῆς προς θ ναίους σvrrενείας αὐτῶν.

CL cap. I. g. 2. Videtur haec operis pars inter colororum Phocidis oppidorum origines otiam Stiridis primordia explicasse, de qua cf. Ρnus. X. 35, 5. οἱ δὲ ' ἐνταὐθά ψασιν οὐ Ρωκεῖς, - ναῖοι δε ελ αι τα ανωθεν καὶ ἐκ τῆς Ἀττικῆς ἡ ιον Πετεω τέ 'Oρνέως αφικέσειχι διωχθώ τι vetia Aθέως ἐξ Ἀμγνως οτι δὲ τ63 Πετε. πιλο ἐκ οὐ M: μου τῶν Στειριέων ἐκολουθ*σεν, ἐπὶ

τοντο κλζει ναι πιοῦν πολιν Στίριν. Eadem Esed copiosius a Po- alemone tractata osse credibilo est, adiecta fortasse moni

mentorum, quase haud dubie in huius fabulae fidem a Nitritis ostondobniatur, tractations. At lieno originis osso glorinhatur otiam Lohadon, Boeotica illa quid om urbs, Sed prope sinea Phocensium sita, cs. Paus. IX. 39, 1.

70쪽

morantur thesauri Atheniensium, Sicyoniorum, Cypseli i. e. Corinthiorum, Thebnnorum, Siphniorum, Cnidiorum, Poti-dnentarum, Syracusi arum, CInZomoniorum, A cani litorum, Spinetarum, AgylIaeorum; cs. O. Muollor in dosoriptione Doli horum Pindaro Dissenii adiecta. Scripsit Polonio post Phoco tum et Gallorum rapinns, sed tanto sacri logium Neronis cf. Paus. X. 7, 1. 19, 1. : orni igitur procul dubio Pau

Pro Σικυωνίων erat Σικυωνίς. - Do Aristoninche poetria aliundo non constat. Λdnumeranda est illustribus illis, quibus Doricae civitates inclaruerunt, feminis, do quibus in universum dixit Mueller Dor. ΙΙ. p. 374 sq. Neque musici certaminis cum Isthmiis coniuncti meminisse alium scriptorem puto. βιβλίον est volumen carminum, quae condid Prat Aristomache, velut de Telesillae imagine narratur np. Paus. II. 20, 7. κώ βιβλία ιὼ ν ἐκεῖνα carminum, quae pepegerat) ερθιπταί οἱ πέλὸς τοῖς ποσίν κτλ. - χουσουν βιβλίον Eigia sicui, ni fallor, earmina hoc volumino concepta fuisso litteris inauratis; es.

' μαασιν. Ceterum Simile anathema erat Heracliti, quod Diuiti eo by Cooste