Henrici Valesii notae et animadversiones in Harpocrationem et Philippi Jacobi Maussaci notas ex bibliotheca Guilielmi Prousteau antecessoris Aurelianensis

261쪽

243 HEN R. VALEs II NOTAE petierat, ut Aridaeo fratri uxor esset. Itaque apud Iss cratem in Philipp. p roi per fratrem Idrici Mausolum intelligo. Porro notandum Isocratem, qui in funere Mausoli orationem habu ille dicitur, non esse Isocra tem Ath. rhetorem, sed Apolloniatem ejus distipulum, teste Suida in & in Θεοδεκδες. Vide Gellium lib. x cap. 18. Hax est series regum Cariae. LyPdamis, Artemisia Lygdamidis LPisiindelis Artemisiae s. Lygdamis Pisin delidis f. a quo Herodotus pulsus in exilium, qui cum tandem in patriam redisset, Lygda- .midem tyrannide necit, teste Suida in Mox

Pag. 97. A m- J Scholiastes 2Eschyli in Prometh

ιῆ πί um. Primum remus est. Vide Elymol. in γ - χαιων. Sic Dio in orat. ia Olympica, ἀAcis που

Pag. 98. Aristotele &c.J Imo locus Aristotelis est

in lib. 1 Moralium Nicomachiorum, quem vide. Pag. I . Praebuit hoc forte.J Imo prior Aristote les Isocratis famae obtrectaverat, ut docet Dionysius in ejus vita, ut in hoc etiam a magistro Platone disecd ret, cujus Platonis aut Socratis illustre judicium de in genio atque indole Isocratis extat. Sed Cephisodorus discipulus apologiam conseripsit, quam mirabilem esse praedicat Dionysius Halicarn. in Isocratis vita, quem omnino vide. Sunt enim praeclara. Quin & C phi orum vocat, sicut&Themistius pag. Io F. Athenaeus autem lib. a Cephisodotum nominat, & librosnούα Α'DO'ελως scripsisse ait, sed lib. 8 eum Cephiλ-

dorum vocat.

262쪽

genes. σμιεῖα, pro sigillis apud Aristoph. in Vespis, ριειοι πν ἐπουσν. Apud eundem in Equitibus sumitur pro effgie, quae est in signo. Locum notavi ad

Pag. Io3. Κολαζονὶ . J Σχολάζονl D. & sic conjicit Mausiacus in Appendice. Caeterum ejus dialogi, qui inscribebatur Α-αmα, argumentum resert Cicero lib. I Rhetor. locum adscribe. Pag. Io . A QχθονJ EUmolog. Aiκlον, λως οἱ Hiκὰ

de legibus 6 p. 763, 779. Aristotelem Polit. 7 &leg. unicam D. de via publica lib. 3. Porro ἀ νομοι erant plebeji magistratus & viles, nec eundem bis α νολον esse licebat. Demosth. in 6έ prooemio: δεινο-lοι Ο

αυ lεπισμένη μωνα. Dionysius lib. 6 post discessionem plebis in lacrum montem , creatos esse trib. plebis

ait pag. II. post creatis trib plebeji ἐλθαι cIi βουλῆς

263쪽

Α'. νομ qui logista.J Schol. Aristoph. in Acharn. ad illud ἀγυινοριους θ ἡ ἀγροῖς - σεις τους λα

Pag. Io9. 'Oμολογί M Mων κα .J Imo ὀμολογία sunt pacta nuda scriptis non comprehensa: at μυνκ sunt conventiones scripto comprehenis, quae & deponi apud sequestrem solebant, ut testatur Demost h. non semel. Sic ὀμολογηθένS & και DG distinguit Isaeus p. 8 in fine. ὀμολογίαι ex legibus Atticis p. 28, quod in I a tabulas translatum. Sic enim Cicero 3 de officiis 16. Nam cum ex x D Iabb. sati s esset cautum ea praestari, quae essent lingua nuncupata, quae qui inficiatus esset, δε-pli poenam subiret, a Dreconsultu etiam reticentiae pamna es constituta. - ὀμλογηθέν m. Tamen πωλκας, ὀμο- λογίοις & i τοκεας pro eodem sumit Dionysius Halic.

264쪽

ΙM Nor As MAUss A cI et si lib. 2 p. Ioci ubi de Tarpeia. 'ομολογοις & -Νκας pro una eademque re usurpat Isecrates in Panegyr. in fine

P. I Fo.

Pag. III. Schol. Aristoph. in Plutum de

ri πωλ γουια, Φηm, δα εται . Idem habet Eustathius in scholiis ad illud acroteleutium ex Homeri Il. ια Pag. I 8. Pag. II . Πuia αβα.J Sic idem Aristoph. in Avibus p. 61 o, ubi Prometheus dicit λωλεν ο ζὰ ς. Pistheta,

riant significata. Ut habent vulgo Demosthenis J Locus Demosth. pag. I f6. - βοῶν csῖ mcisi S εmρχουρον υης άβης. Quid sit αλς , omnes sciunt 3 sed quid ἐσης, non ita vul

265쪽

Pag. D6. Α'βικα κάμμιιὼ adeo.J Dionysius Halici in epist. ad A lium Tuberonem de antiquissimis hist ricis , Cadmo Milesio & Democle Phygetensi & Eude

tan wκώς πινας εχου- αμφοροις προς τ I'άδα. Ubi non de literis loquitur, sed de dictione. Iones γεμμα dicebant, non ναμμα, & μω non μυ teste Eustathio

Α'λια κάμμα , &.J H;-ς κάμμασι pro πιλωοῖς dixit Pausanias Atticis pag. et, quibus usi Attici jam inde a Cecrope ad Fuclidem magistratum, tit infra notat Suidas & Scholiastes Euripidis in Phoenissis. Euclide autem magistratu coeperunt Athenienses Ionicis uti li-

266쪽

chinus ex pago Coela oriundus, unus ex principibus, qui Phylam castellum occupavere, ac populum in umbem reduxere. Mus meminit Demosth. αδασα. 8c contra Timocratem, A schines contra Ctesiph.& Andocides de mysteriis, & Plutarchus in libro, utrum Athen. armis an literis praest. Ionicae autem literae sunt illae vulgares, quibus hodie utimur χέ teste Plinio lib. 7. non minusculae illae, quibus vulgo utimur: eae enim non ita antiquae,) sed capitales ut in columnis. Atticae quae aut quot fuerint, nemo assirmare potest. Errant enim, qui I 6 duntaxat fuisse putant a Cadmo inventas:

non enim confundenda sunt Καυῶα, cum

Atticis: fuerunt enim minimum I 8, quas Aristoteles apud Plinium lib. citato memorat. Zetetes in Chil. I 6 literas primo, deinde is, tum 2 factas ait. I 6 sunt illae Phoeniciae, I9 seu I 8 Atticae, addito κ&ς , & si is vis, 11: quod & aspirationis& literae fungitur vicem. Fallor tamen. η longum a Simonide inventum est . aut θ igitur aut χ a Palamede inventae. In columna Herodis

Attici, quae in hortis Farnesianis est literis Atticis scri pia , hae sunt literae: A D E H. Pro aspiratione H est

Quibus adde B, quod constat in usu fuisse. Porro Ath nienses etiam ante Euclidis magistratum, qui est annusa Olymp. 9ψ, Ionicis literis usos esse comperio. Euripides enim, quem tribus annis ante Euclidis magistratum fato cessisse constat, in fabula Theseo hominem inducit literarum expertem, qui Thesei nomen his prorsus literis S H C E v c expressiim fuisse dicit. Callias quoque Atheniensis comicus Strattide paulo antiquior in Grammatico sive Grammatica Ionicum alphabetum a literarum exponit, ut patet ex fragmento illius fa-

267쪽

rsi HENR, VALESII NOTAEbulae, quod refert Athenaeus lib. x in fine, qui eum Calaliam Euripide anteriorem & Sophocle esse scribit. Igutur literae Ionicae ab Atheniensibus in privatum usum receptae, & a Grammaticis expositae etiam ante Euclidis magistratum videntur, sed publice nondum admissae erant. Decreta enim ac leges & foedera Atticis literis adhuc scribebantur, donec Archinus magistratu Euclide Atheniensibus persuasit ut Ionicis literis publice

etiam in actis utercntUr.

Pag. III. A' νου δι' &c.J Scribe, ut legitur in vulgatis Suidae libris, Αο Α', νωου eta Ei κλεψου. ωνίους. Emendo του ο- Andronis haec verba sunt; & ni ita legamus, nullus est sensus. Bὸ cυλωνιους tamen retinet Apostolius, qui ex Suida ι-is MEM haec descripsit. In quo legitur Αρ AO- , non vero A χνους. Α'ων di quis fuerit alibi notavi. του li 3αcυλωνίους rectum est; id est, comoediam, quae dicitur Babylonii, docuit Aristophanes. ex ea comoedia sunt illa verba Σαμιων ὀ ad quae Suidas commentatur. Aliter eum versum explicat Plutarchus in Pericle. Κῶ Tra Eυκλεους.J Κα in vulgatis, sed in Apostolio , essini ολεους κ legitur. Aristogiton.J Pollux p. a I. A' γε - θ ο Κυλ-

pellatur a Demosthene in oratione contra Aristogit. Hic est, cujus meminit Plutarchus in Phocione initio, quique Hyperidem accusavit πωνομων, teste Demosth. & Plutarcho in Hyperide. Contra hunc Aristogit. extat oratio Dinarchi, qui aurum ab Harpalo a ceperat, ubi & Cydimachi filius dicitur. Pag. II 8: Πεν ἀυlοληκύθων.J Laertius in Zenone

268쪽

IM NOTAs MAUssACI. assLatini simpliciter ampullam vertunt, ut videre est multis exemplis apud Victorium cap. ult. lib. IVar. ubi olcariam intellige, quod tamen Victorius non vidit. Hujusmodi ampullar, sed fictilis mem plum proponit Laur. Pignorius in libello de servis pag. q. 6. Etymol ληκύθ ου Latinum est.

quidam dicitur in epigrammate Posidippi apud Athenarum lib. x initio. Polyaenus lib. 8 de Scipione: et ει-

cοέων. Lecythum veteres Zonae appensam gestabant. Vetus autor apud Suidam in ληκυθεῖον. ειχε θ α c. τῆγνη ληκυθiον ναρηφμενον, ω ω τι Φαρμα. ν ά θανάσr-μον. Describit Apulejus in Floridis, quam magno quoque inceptu praedicavit fabricatam temet ipsi ampullam oleariam, quam gestabat lenticulari forma, teretiam bitu, pressula rotunditate. Erant & argenteae teste Athenaeo. 'o καὶ' Αυτελυκου.J Meminit huius orationis Plutarchus in Lycurgi rhetoris vita, sed quia locus corruptus est, hic proponam: εim I i εραῖν πολλά,εις. Suidas. ἡ ἱερέας dc παι ἰερω-υης enumerato καψάμεν'Aυτί- λυGν τ Α'ρεο-γιτ e Λυmκλεια P vαlηγον, fragmentum Rus orationis profert Diodorus Siculus,) --τAημίου κει Μινές χμον πανυς ειλε. εκωνε ο f Διφιλον.

269쪽

2s6 HENα. VALEOI NOTAE MOX: ο 3 --ας Α'ν γειτονα ic Κλιαὶ οὐάαν , 8 Aυτιλιον δουλε οις. lege. ο 3 CΘ-- Α'ω γε πινα. sunt enim ejusdem argumenti, cum eis orationibus quas habe mus Demoith. contra Aristogit. c. δε ξεως fAυτιλυGν δMλίοις. Actio sic dicta. En ut argumentum idem sere sit omnino cum contra Autolycum& Leocratem, quod autor prologi dixit. ΑυπλυGν Σατυρου ἡ.J Autolycus, quo nomine dramata fuere Eupolidis & Euripidis, non est ille, contra quem scripssit Lycurgus: nam longe recentior est Lycurgus his poetis. Sed est ille Autolycus Mercurii filius furacissimus furis patris filius, dc Diomedes Gramiamaticus in satyrico dramate personas ridiculas fuisse ait Autolycum & Burrhiam. Autolycus autem is, cujus nomine Eupolis comoediam scripsit, est Autolycus pancratiasta, teste Athenaeo lib s, magistratu Athenis Aristione, qui est ann Olymp. 89. Diomedes lib. 3. In satyrica fere satyrorum personae inducuntur, aut si quae sunt similes satyris, Autolycus, Burru. Casaub nus Busim legebat. Ego Bumas, Πυρ.ίας. Terentius Scaurus de orthogr. Graeci V ἐρίαν, nostri Barrhiam. De Eurypidis Autolyco TZetZes Chil. 8 hist. et et , ubi postquam de ejus furtis dixit, c. Aυτολυκω ait dramati

κα p . Pag. L I. 'Οδω.J Lege ουδω. J Sic Pollux. Sic legitur apud Suidam.

270쪽

Unde patet poema Epicum fuisse de expeditione Da

Pag. Ias. Isaeus.' Et Demosthenes in a Philipp. quae est de Paro, ubi de illo histrione 1 -κυτο Neoptole

라틴어 텍스트