Philippi Caulini Neapolitani Progymnasma De veterum jctorum philosophia

141쪽

sere Ia. Cujacius, Ant. Faber. Ita Cu-jacius si) accipiendam eam regulam putat , ut emptori res pereat, non tamen pretium; ut scilicet haud consequatur

si quid fortasse in re sit plus quam

in pretio , pretium Vero Vel repetat, vel non solutum non solvat. At quid ineptius Cujaciano illot Si periculum, quod omnem quoque rei interitum comprehendit, dominium sequitur, & res chasmate periit, emptor 6c rem , quia sibi periit, & pretium , quod jam Venditori quaesitum est , amittit. Et frustra ad rem laudat L. lectos iet. g. de peric. O com. rei νea. ubi de lectis agutur quos AEdilis , cum in via publicae sient positi , cosciderit; de re nempe quae ex lata venditoris culpa , autetraditionem periit, L. M. I . de R. I. L. 5. g. a. A commodati. Integrum Africani locum cons deranti patet , Ictum Ipeciem venditio

nis cum altera locationis conferre: patet quoque in locatione duos casus facere; alter quo locator e tando ej ctus

142쪽

ctus sit ab eo a quo conductor prolibibere poterat ne id fieret; alter ab eo a quo nullo modo poterat : bc scribit in prima specie conductorem locatori

teneri ad id quod interest ; in altera

ad remissionem mercedis . Cum itaque Africanus speclem ade emptione ei de locatione comparet, particula similitem, quia in locatione duos casus fecit, in quorum altero id quod interesset , in altero id quod conventum ; in empti ne quoque duos fecisse oportebit : postremum, de eo quod conventum est , expressit in specie publicationis re no dum traditat Iccirco alter de eo quod interest, erit ponendus in publicatione traditione jam secuta. Hujus autem ea ratio est, quod re vitiosa vendita, venditor ad id quod interest tenetur

i), veluti qui fundum publicationem

subiturum vendiderit , etsi in fraudem Fisci id facere quoque putetur . Disserentia vero in eo fortasse est , quod traditus vel ne fuerit fundus :nam si traditus , multum intererit

143쪽

emptori eo spoliari; si minus , nihil

praeter pretium.

Imp. Diocl. & Max. in L. post adiatam 5. C. de imp. O aliis subp. ita rescribunt : Pthi aditam hereditatem directae obsitutiones non impuberibus siris factae , expirare solent. Quod ita perstringunt Salycetus ti Alexander , eosque secutus Vivianus . Per aditionem hereditatis extinguitur vulgarissus situtio. Salycetum, Alexandrum , Vivianum, sequuntur quod mirum)recentiores omnes Interpretes , inter

quos Ia. Gotholaedus & Cujacius. Veteres illi putarunt de vulgari substitutione loquutos Imp., quod tam falsum est , quam quod falsiisimum. Et primo, si de vulgari agitur quid aliud

in eo rescripto statuunt quam in vulgari substitutione , adita hereditate in primo gradu , caeteros evanescere :quod cui non notum Θ Ιd namque ex ipsa substitutionis definitione fuit , nec ulla esse poterat dubitatio, cur Imp. essent adeundi . Sed haec etsi non levis, conjectura tamen est : Veniamus igitur ad argumenta . Si directae suta sti-

144쪽

stItutiones de quibus Imp. Vulgares sunt, jam erunt M indisectae ve de commissariae: utriusque formulas inve niamus. Vulgaris substitutionis ea est: Titius heres esto . Si Titius heres non erit, Maevius heres eso Haec directa: Indirecta vero: Rogo Maevium ut ad hereditatem meam veniat Haec a priori nil distat: nam fi tempora distinguas, aut nuda erit institutio; aut institutio Si substitutio eadem ac priori Veteri namque jure certae sollemnesque erant formulae, quibus . scribi heis

redem decebat: Apud Ulplanum a Q. Tit. XXI, O L. I. f. a. F de her in LL. his verbis-48. eod. 3 formulae hae sunt: Neres eso; vessit ir Les,dem aesse iubeo: hetessitatis meae dominua esst Nimiam istam , dc miseram' Veterum observationem sustulit Constantinus, &in L. quoniam i 5. C. de rem quibusvis

verbis institui heredem permisit , dum tamen voluntatis intentio liqueret Ut igitur ad rem veniam: aut Diocl.& Max. tempore jus vetus Vigebat , aut recepto more nova Constantini

Constitutio locum haberet : ideoque

145쪽

aut vulgaris illa indirecta substitutio

sola fuit institutio aut: iustitutio Msubstituesu a vulgari directa non diactans. Nulla itaque Ierit Vulgaris imia ecta. Videamus an per fideleo minis sum possit explicari: Titius heress Titius heres non erit , eundem rogo, ut hereditatem meam restiuat Sempro

nio; at quid isto absurdius ρ quo pacto Titius qui heres non fuit, hereditatem contrectabit Θ Sequitur non impuberibus pro puberibus : hoc indicio est Imp. ad impubertatem respexisse. Tandem I expirare folent. To solent momentosam est , & facit ut corruat Interpaeetum opinio; nam cur sublu- tutio vulgaris, adita hereditate in primo gradu, Ioleat , ὀc non debeat ex-Pirare nunquam talem casum in Libria Iuris invehies , qui naturae sub ili- tutionis ex juris principiis adversatur. Directae substitutiones apud Imper. Deque Vulgarem , neque pupillarem significant, sed tertiam quamdam . quam vulgus Interpretum improprio admodum a Substituente militarem appellat, sed quam magis Noprio vocabulo Nub.

146쪽

gerem fecundariam dicerem. Ea est imi titutio secundi heredis , cum primus heres hereditatem adiit , eamque testatoris voluntate deserit. Formula directa est. Filius meus heres eso : Irfilius meus intra tricesmum aetatis a num decesserit , Maevius heres eso . In directa vero : Rogo filium meum , uecum moriatur hereditatem restiuae Μa vio . Prima juris principiis adversatur; nam heres ad tempus haberi nequit et Altera minime; nam quod directe Mimperative nequit, per fidei commissum potest . Nunc intelligis τὸ solent: Casus

quo non expirant, est casus testamenti militaris: idque luculentissime evincunt

duo pandest. loca , Ulpiani unum in L. Milites ah. de milit. tes. , M Papiniani in L. Centurio I 5. de vulg. Ajunt igitur Imp. post aditam hereditatems improprie aditam ut in L. 3. C. de jur. delib.) hujusmodi substitutiones solere expirare : igitur a contrario se su , non adita hereditate non expirant rsacit huc conlectura voluntatis sio . Sen

147쪽

1 otentia itaque Rescripti fuit. Quaeserat Hadriana: Si testatqr filio poli decimum quartum annum ita substituerit, ut hereditatem quam acciperet, alio renitueret; adita a. filio hereditate . numis cogi possit ad restituendum : Et rescriptum ab Imperat. Diere cogi;& c gi scilicet cum testator miles fuerit: non cogi cum paganuS. Sicut Interpretatio ex pluribus u

dique collectis consurgit , ita ex pluribus reθulis ex ipso. jure quod est, Systema juris constet oportet. Et Ciceronem in animo habuisse Systema conficere , immo librum de eo edidi iase, testis est Gellius si in ; idem tent vit Pompejus : deinde Caesari maxime curae fuit sa). Fortalis id longe ante perfecerat Scaevola, ut ex Pomponio sa). Illud certum est ad hoc maxime desiderari artem , quae a Tebus Vim e X-

primat, & divulsas , dissolutasque conglutinet , atque constringat. Quare

148쪽

abunda jam patet sundamentum Diu Etic.e legalis , de qua praeter caeterosv1dendi Clericus' t) k Holfmannas let) Et jam praebipuas Eruditorum pro

Stoidis expendi 1ententias eas ref tavi : leviores praetermiti'. Delis aut itaque voces de aemulatione inter Philolophos, S Ictos - Ulpianum enim in L. I. f. I. deI. e se ad pellem illam h minum pleudo-Gynicorum , quae tunc temporis Romae gra Isabatur, respexisse, indubium et t. Stoicorum finem supra attigi 3): eo paullatim laacrescente , factum est, ut non Athanis modo, sedia Romae ab Ciceronis usque aetate quaedam virtutis larvae eUulgarentur . Hi vel tunica , vel ferarum pellibus cooperti, promissa barba , nudis pedubus voluptates calcabant * Propudi iam tamen vitam ducebant: hinc pu ris erant ludibrio , ὀc mulieres publicato corpore eis illudebant et de his vide Satvricos Horatium, Perseum. '. Aus

149쪽

a Ausonium; nec non Lucianum. Illud porro confirmant depravata tempora quibus noruit Ulpianus sub Heliogaba. Io , & Alexandro Severo; cum eo impudenxia: perventum, ut ipsi Imp. ma Iedicerent si) . Nullas praeterea fuisse Romae Scholas supra demonstravi. Itaque reliquum est ex ipsis Ictorum liabris, Si ex Gentis Romanae moribu horum Philolaphiam eruere.

150쪽

C A PUT

Romanorum I Cti antiquissinam do tinem Sapientiam secuti sunt. Ulpian in L. ι o. f. a. ii. de I. R explicatur. Ivitatum instituta additamenis a esse jurid naturalis, sie ut civilis vix a uel alium .est juxta Naturam' vis ventium , supra innui p. z. Et disertist Ulpiapus : Iur cimile si. e. Romanum es quod neque in eoitin a naturali , vel gentium recedit Meque per omnia ei famie si). Et illud .quidem in quo juri natumlh emissat , Iuriae ilas phia dici poterit: caetera ad Holunt

Homo in hoc theatro eonstitutus i. primum quaerit unde horiginem trax xit : ti quoniam non ex se existere cognoscit , aliam perspicit existendieaussam , quam. Deum nuncupamus . Hunc itaque Univerit factorem demir tur ; ideoque in illius natura legem aete

nam insitam vijdit , cujus ipse sibi fuit