장음표시 사용
481쪽
bat Caesar, ut ni issa praetura consul fieret cui suum pii mis tenipolribiis iure Sulpitius resibi ut postea nimia contentione d serruiti et disrma processii tilem inter primos lem poris sui orulo res, ut tragicus Oeta holius admodum habitus cst huius sunt enim tragoediae , tua inscribuntur Iulii Elti autem Iulii et Antonius at satellitibus Marii sunt occisi
quum Crassus, ut supra diximus , uudem casum sua manu Praevenisaut
Pilisc. l. 6 Quum dare nollet Aris clani ex Sui .
dii ita est sugere Coa Ctu S. Ideni Aris uxore ni pollicatus dolore concita luuii ' Idem i. Jolinis, Xore in . circa medium.
AscoN J 9. Nequc vero liae ipsa quotidiuna res
si Loquitur de Arinis uxore quamn Seuuro corruptam fuisse obiiciebant eius inimici Sensus est: qui in ArisItollet uxorem tralii date, o ciuinest clam ex Sardinia ligere Est enim verisimile post caedes adulteria obiecta oram purgasse. lG. et Si reposui ex veterest ri.ciano, itur antea Arinis uxoDem μοι- Ii ma dolo eoueitiatam legeretur. Nam quod primam quidem vocem altinet, Praeter clereui, ut dico, scripturam, ipsa quoque ila ciuvi illius loci seu tentia ita legendum esse evinci Tractat eui in eo locis Priseianus nomina in hane terminationem desine ulla,
qua est Ieh/lim, in is quoque terrui uari , ut delphin et det ι . Dusinet Elemis. Et quidem sic ut Graeci scriptores terminatione IS magis delectentur, Latini termiuatioue iv. Hae quum ita dixisset lyriseianus, subdit Quamris, tu luit, Cicero νι Scauro IS etiam terminalione Graecia quum Latinis usitaιiore υιι maluerat,
nativo casu, hoc quoque, ut superiore fragmento legi oportere, sensu im- Perseeto ad hune fortassis modum
cras Hanu T. Quod autem deitide idem Priscianus libro septimo genitivum casum dum sortii.it, nisi ab anis nominativo getiitivii in rictoritate Ciceronis comprobet qui tu ea, dum ortitione Aniret uxo re dixerit, ea re quidem mihi sane auctor fuit ut id quoque Dagmen liim a Superio ribus diversum uter cetera rei'oue
rem. Videtvr autem reliquis, quae derarine suut, praeponenduim, si quis modo hac sententia prolatu ni esse ab oratore exti,tiinati velit. Ubiiciunt etiam adversarii Miuis uxorem a Scauro corruptam exsitIisse. R.Tn.
482쪽
Appium Claudium, illa humanitate et sapientia
praeditum, per se ipsa movisset, nisi hunc Claudi fratris sui competitorem fore putasset qui sive P tricius, sive plebeius esset δ) nondum enim corium
constitutum crat, cum illo sibi contentioneni ore putabat.
Fuerunt enim duae Claudiae sumiliae earum, quae litarcellorum appellata est, plebeia et quae Pulchrorum , patricia. Sed hoc loco urbane Cicero lusit in Claudium Q cum quoici gratiam Don redierat. Nam quia CC. Clauditis 5 P. Clodii erat frater, qui ex patricia in plebeiam familiam transierat per summam infamiam Pse quoque dubitare adhuc dixit.
ISID. l. 9 c. -5J Quem purpura regalis non commovit, eum Sardorum mastruca tentavis' at mu
chrum . tum quum loquebatur. On
sulem , P. Clodii fratrem de quo do-hitat, patriciusne an plebeius sit, quia quum esset patricius, in plebe iam familiam Fonteiam se adoptave. rati Innuit autem Ap. Claudium egi
se, ut Scaurus accusaretur, ne cum
Clodi fratre contenderet. SIG. a Malimpsestus autiquissimus am-titosianus in hac oratione e VI, p. evidenter habet, nisi hiιne C. Cliaintiete. At iuisconii codd. ambrosiauis nec non tu eiusdem editionibus legitur nisi hiane Claudi omisso prae- Domine. Et quidem saei te fieri potvittit in codicibus uuae tribus continuis c praetermitteretur.
3 Plebeium de patricio se secit
P. Claudius Cicero aulem nun id ipsum acturus sit C. quoque Claudius dubitare se sngit iocans, quOniam is P erat frater, utilas uius explicat.
4 Nempe in P. Claudium perpetuum Ciceronta tulinicum.
S Corruptus videtvr in editionibus hie locus nempe Nam tita is P. Cimisi erat frater. Quam Iectionem si retineremus, Clauditis quidem, cuius ante tria verba metitio si non Publius sed Caius esset, quod a veritate abhorret siquidem Publius erat inimicus Ciceronis. Codieum quoqne ambrosianorum alter habet namque is in P. Clodii frater erat. Alter vero nam quis is P. Cloitii erat Irater iam quod editiones a eodicibus discrepant, atque ipsi codices luter se, id scilicet argumcni est,
locum in mendo cubare. Nostrum autom mendationem sui is commodam visum iri speram HS.
6 Haeeis quaestione in de surto pertineti Seribit vim sconius Sulla Scauri vitrico victore, et in socios victoriae inunifico, Malaruni ita abstinentem fuisse, ut nihil neque donari sibi voluerit neque ab hastae merit. Ex quo issici vult Cicero, multo minus eum vilibus Sardorum xcitibus poluisse corrumPi. Hine est,
483쪽
48 ORATIONIM PRO SCAVROMA RcELL. I aud os quoque de familia nobili, eum
auctoritate orbis terrarum sentire debetis.
Idem J Scaurum defendens Tullius imperat Sardis, ut de familia nobili ipsi quoque cum orbis terrarum
auctoritate sentirent. POST VAS PARTE ORATIONIS DICIT DE SCAVRO, QUEM DEFENDIT.
Ascore Dio. Nam quum ex multis unus ei restaret Dolabella, paternus inimicus, qui cum Q. Caepione Propinquo suo contra Scaurum patrem suum obsignaverat cetera eas sibi inimicitias non susceptus, sed relatas etc.
Ne sorte erretis , et eundem hunc Cn. Dolabellam putetis esse, in quem C. Caesaris orationes legius, scire vos oportet, duos eodem tempore fuisse e praenomine et nomine et cognomine, Dolabellas Ilorum igitur alterum Caesar accusavit, nec damnavit alterum M. Scaurus accusavit et ais
POST TRES PARTES QUO LOCO DEFENDIT QUOD TAM MAGNIFICAM DOMUM SCAVRVS IIABERET.
Idem ia Praesertim quum propinquitas et celebritas loci suspicionem desidiae tollat aut cupiditatis.
Demonstrasse vobis memini nie, hanc domum in ea parte Palatii esse , quae, quum ab sacra via descenderis et per proximum vicum, qui est ab sinistim parte , prodieris posita es Possidet eam nune Longus a Caecina, qui consul
quod Quintilianus lib. l. e. s. ait:
Mastrnecam, quod Sardum est alia dens Cicero de industria dixit DCicero de Prov. coasulae rea in Sardinia eum mustriaceatis at noulis grata. SIG. i Editiones habent, obsigna rataliateras Codex alter ambrosianus Obsignuseerat steterias eas etc. iter vero ΟΡliuae, obMSuo σα carie εeas te. Nimirum obsignaMera νε loeo significat, ut arbitror, testis adfueral sive annuis a tisationem in Maurum obsignaMerat. Unare alaterae ab hoe Ciceronis Leo removendae videntur.
et Geu potius Largus qua fit Perre vide loeum dissertatiouia nostrae, ubi agimus de Meoui actate.
484쪽
suit cum Claudio. In huius domus atrio suerunt quatuor columnae marmoreae insigni magnitudine , quae nunc esse in
regia theatri Marcelli dicuntur r usus erat iis aedilis, ut ipso quoque significat, in ornatu theatri, quod ad tempus perquam ampla magnitudine magne lacerat ci .
Qv INT. I. 5 c. 5 Ego porro qui Albanas
habeo columnas, clitellis eas apportavi. QVINT. I. 9, C. I, 4 Domus tibi deerat at habebas Pecunia superabat at egebas Incurristi
a mens in columnas, in alienos insanus insanisti. De Pressam, caecam, iacentem domum pluris, quam te, o quam fortunas tuas aestimasti. SER v I Georg. J Redimunt se ea parte corporis, Propter quam maxime eXpetuntur.
Ita magne Iecera tuis principe
editione codex alter ambrosianu . linter vero magnillecerat, uti manu emen-
ilatum vidi etiam in Aldina editione. Reliquae, qiyis vidi, editiones habent
magnum Iecerat. a Qui titilianus lib. V . c. I 3 non νιunquam , inquit eleDandae inridiae friatia, quae rasPeritis dictvi sunt, elu annitim, vi a Cicerona Triarius. Nam quum eatιri columnas per urbem Plaustris ectas esse dixit, ego Porro, inquit qui Albanas habeo olumnas, etiιellis eas anmreaMi. SIG. 3 Haec ex oratione sua citat Cieero in oratore. Videntur autem mimia esse ex hac parte orationis pro Scauro, qua Triario respondit qui columnas ei domum Scauri exagita-υ erat. Simile illud pro Roscio m. I. gebat ' Imnι lo Ples erat Debe-huc Immo in suis nummι Me sa
έ Ilaec verba praeter Ciceronem ipsum , etiam rcfert Quintil. lib. IX. cap. 2 et . et Capella ubi de figu-
νε elocutionis et quila nomanus
C. I in antitheto, et Diomedes c. II, P. si a P. Victorius in variis lecti nibus lib. XVIII. e. s putat in illo inesse vitium. Nam ego utrumque fragmentum coniungo. ATR. quidem Victorio assentior, corruptum esse alienos; idemque ad illum locum professus sum mihi videri legendum
esse in antis aeneis insania insanisti. S.
S me eastoribus loquitur, de quihus tu hune modum Plinius Vlli,do: Easdem partes sibi ψsi Pontiet amputant Iibri periculo urgente, ob hoc
se Mi gnari. Castoreiam id Oeam me dici Sia Castoris hunc esse Iiaturam etiam Iuvenalia non dissimulavit in Satyra qui se munia chiam ipse scit etviens ei adere damno Testieuli. Huius fragmenti itanis miti it etiam Servius Georg. L H-bri, inquit canes sunt Pontici, quorum testes uti sunt medicamentis. 'royter quod ob se quaeri sentiunt, eos seeant. De quια Cieer, Redi-miant se ea Parte coryori ποριer quammaatine Peliantur Aperlius autem Isi-
485쪽
Ab ipsa stiva mecum homines loquebantur. FRONTO Retineret id, quod Praecipuo semper
Asco N. Lia. IIaec quum tu estu gere non potuisses, contendes tamen et postulabis, ut M. Aemilius cum sua dignitate omni, cum patris memoria, cum avi gloria, sordidissimae, levissimae, vanissimve genti, ac, prope dicam, pellitis testibus condonetur NΛvum nunc Scauri maternum significat L. Metellum pontificem maximum quem postea quoque nominat: nam Pate nus avus proavusque Scauri humiles atque obscuri luerunt.
Idem Li 5. Undique mihi suppeditat, quod pro M.
Scauro dicam, quocunque non modo mens, verum etiam oculi inciderint. Curia illa vos de gravissimo
dorus lib. XII. xx. Testatur enim sileulis fibrorum . sed potius aliis e Scauriana sumtum esse Noti pos quibusdam vesiculis , couliueatur. atim autem his loco Praetermittere Scu.
esset aperta Servii et nidori senten 'tia, de Castoribus hie a Cieerone ser et Pelliti dicuntne serarum pelli monem esse dubitare sane potuisse hiis amicti Tuuleas enim ex pellemus, an non de elephantis haee pro olim exstitisse. demonstrat Iulius Pol uia suisseiit. Nam et apud minitimia lux VII ab Hieque adeo eiusmodi qui de liphantis loquitur verbum habitus primorunt quondam Passim est,mlimere, idem illud quo hic Ci fuisse videtur hominum illorum. quos cer utitur. PATR. Ceterum interio. Ennius Caseo vocabulo sabinae ut atros physiologos constat illam opi sentit Varro , originis appellat quo Dionem veterum de Castoribus me rum qiium simplex in universum ipsaram esse sabuliam, Praesertim quum i vita esset, simplex etiam et parabilis Gistoreum illud quod dicitur non te tam ibus, quum vestitus exstiterit
486쪽
principatu patri fortissimoque testatur, L. ipse
loco es Propertius in ilicia elegia, est. Itaque Lucretius lib. V de priscis hominibus loqueus quum Paulo ante dixisset Nec clam res igni
arabant tractare neq/ι uti Pellibus statim inseri Inde erasas Postquam ac
Pelles ignemque Pararunt, eiusque rei rationem postea aliquaut exponit. inquium Frigus enim nudos sine elislibus ex iactabat, et concludit Tune
igitur Pelles, nunc aurum et Ptιν Pura ris Exercent hominum Muam del-Ioque fugian Peliis enim cecidit
Destis contemta farinae etc. Idem Propertius nota illa de antiquitate Romae elegia, significati inquieus: Pelliιos Latii rustiea turba vires. Et idem Festus quoque lib. Ivliis sere uerbis: Pellibus, tu quit. antiqui intuebantur, ob id et nose nn ta in Pelle lanata a - et considere. Et libro item XIV, Heretiles ob id quoqtis, inquit, Pellem habere sngitur, tit homines e litis antiqtii admoneantur. Tacitiis quoque
in libello de populis et ritibus Germaniae vestilum eiusmodi Germauis vltribuit, quod ipsum Caesar quoque lib. VI de bello Gallie scriptum reliquit qui eos parvis rhenonum leg-inentis usos fuisse scribit. Itemque Sauromatis vestitum eiusmodi attri-huit lex XXV, D auro et argento te
salo. Item Scythis Iustinus lib. II. c. b. Item Gelulis Varro lib. Illae'. n. c. Mit et omnino Septentrionalibus omnibus Virg. lib. ill Georg. per
reo γtem stibiecta Trioni Gens rena triam irino tunditur Eurora meruium flMi Medantvir cor ora aviis. Et vidius ipse saepe, dum Au metus modo pellitos modo hirsutos vocati Postmodum hiemabitus usticis tantiam et lugentibus, et niuiu aeuuioris fortunae boli, inibus ei ut relictus. De rusticis testatur ci-aucius lib. M Odysa nou uno intor De Iugentibus tradit Festus eodem illo libro XIV. qui diebus luctus
lugent in omnes in milibus esse eou- sucν isse Acrahit. De egentibias autem
ex illo Q. Aelii Tuberonis saeto e guose potest, qui in epulo, quod tum Q. Maxiuius dabat liteant patrui
notitiue lectulos punicatos mitibus h dinis stravit, et Pro argenteis vasis Samia exposuit, quasi videlicet pauper intem suam repraesculare vestet,de.quo praeter celei os scribit Valerius lib. Vll. e. et Cicero pro Murenae 36. Ex quibus quidem ad euita modum expositis rebus militi sane hoe loco dici viderentur pro rudibus quihuseumque et gentibus ac barbaris hominibus4 nisi quod ego de Sardis ipsis proprie dictum fuisse existimo, quos Pellisos appellat Propter mastrucam. Peculiarem ipsorum vestem.
quae exiellibus ferarum conficiebatur, ut adnotat Isidorvs Ergo pelli tis testibus intelligo Surdis testibus
quos ulloqui quum de bello loquitu emastruciatos latrunculos vocat, in ea de provinciis eonsularibus Lego autem quoque Pro eondonetur, conde
ikPrincipatum senatus tutelligit, quod milii qui dei vox iiDia visa es indieare. Erat enim Scauri uitis Pater, quem Cicero disendit senattis Princeps, quod stiperius etiam ex Asconio attigimus, et loci sunt qui demonstrent Sallusti Priuriim in Iugurtha, deinde Pliniimist. Dat. lib. II, e. 4. Valerii lib. IV c. Α, Postrem Dnutem Ciceronis quoque ipsius, de orat it, c. 7 , ubi de Norbati seditione. , unicina. l. Princi altis sic
tonstitutus dignita, videlicet priuei-
487쪽
ORATIONIS PRO SCAVRO Metellus, avus huius sanctissimos eos illo constituisse in templo videtur, in vestro conspectu iudices, ut salutem a vobis nepotis sui deprecarenturi
Castoris et Pollucis templum Metellus, quem nomin t resecerati Laudaverunt Scaurum consulares novem, L. Piso , L.
Voleatius N. Metellus Nepos, M. Perpenna, a L. Phili
pus, M. Cicero, Q. Hortensius, P. Servilius Isauricus pr. , Cn. Pompeius magnus Horum magna pars per tabulas laudaverunt qui aberant inter quos Pompeius quoquo nam quod erat pro consule, extra urbem morabatur. Vnus praeterea adolescens laudavit Date eius Faustus Cornelius Sullae filius. Is in laudatione multa humiliter et cum lacrymis loquutus, non minus audientes permovit, quam Scaurus P Se Permoverat. Ad genua iudicum , quum sententiae errentur, bifariam sepis senatus in qua quidem signifieatione haud scio an nullus praeterea locus exstet apud Ciceronem ubi sie accipiatur; quemadmodiim etiam iudieatus Philipp. l. 8 Quid Z isti om lini iudieatus . inquit , lex Iulia non patebac Nam apud Gellium quidem
Iib. XIV. c. ix ad eundem modum Positum reperitur, Iurasei mihi non quere, inquit atque ua iudiciatu illo solutus sum. 8imiliter cemuriatis pro centurionis munere atque ollici ex- t a in orationibus pro lege Manilia et in Pisonem. Et aedιlattis apud Festum lib. I pro aedilis munere, quum nune aedilitatem dicimus. t νώ natus apud Catonem in libro eiusdem Ela ill XIV. Est autem utionatus optionis osse tum , id autem est eius qui a decurione aut centurione optatus ea ad privata ministeria, ut est apud eundem Festum libro eodem paulo superius. De optione autem ρε vide etiam Nonium, quamquam loco nou
i De aede Castor cloquitur , ut elium adnotavit Ascuuius, ubra PQ sivmio dietatore hello Latino vota, et ab eius filio IIvito dedieain. Livius lib. II. Quod de Metello dieit, id et
exponit satis sconius, et significat Praeterea Cicero ipse alibi Vere III: Dubitamus . inquit, ud ista in hostium praeda molitus sit, qui manu bias sibi tanta ex L. Metelli manubiis Iecerit. Quo in loe vide etiam Pedian. m. Sed seribit etiam Pluta chus. quod huc propius quodammodo spectare videtur. Caecilium hune Mexellum Florae simulacro pulcritudine insigni hanc aedem exornavisse. Quod autem inquit in Mestro conspectu siguiseat in foro fuisse aedem positam, ut idem ait Verr. III. et VII in sine Dionus ualic et Appianus prope aedem Vestae exstructam suisse significant. ATR. a Gi lectio vera esset, M. Perperinna qui cos sui A. V. Gl, hoc anno, quo Scaurus accusatus et desensus est, Λ. V. G99, annos circiter LXXVII natus suisset. Itaque Mauvii videbatur legendum esse l. Muretiar.
488쪽
diviserunt qui pro eo rogabant ab uno latere Scaurus ipse, et M. Clabrio sororis filius, et Paulus, et P. Lentulus Lentuli Nigri flaminia filius , et L. Aemilius Buca filius et C.
Μemmius Fausta natus supplicaverunt ex altera parte Sulla Faustus frater Scauri , et C. Aronius Limo, cui Fausta ante paucos menses nupserat dimissa a Memmio , et T. Pedu- Ceus, et C. Cato, et M. Olena Mortianus. Sententina tulerunt senatores duo et XX, equites tres et
XX tribuni aerari XXV. Ex quibus damnaverunt senatores IV, equites II, tribuni II.
Cato praeterea i , quum vellet deis usatoribus in consilium mittere, multiquo e populo manus in accusatores intenderent, cessit imperitae multitudini, ac postero die in consilium de calumnia accusatorum misit. C. Triarius nullam gravem sententiam habuit. Subscriptores eius M. et Q. Pacuvii Dalres denas et L. Marius tres graves habuerunt. Cato praetor iudicium, quia aestate agebatur , sine tunica exercuit campestri sub toga cinctus. In forum quoque sic defenderat, usque dicebat idque repererat ex vetere Consuetudine, secundum quam et Romuli ac Tatii statuae in Capitolio, et in rostris Camilli fuerunt, togatae sine tunicis.
Idem J De te recordor. Idem J Hoc nomine audito, quod per omne Per
Idem J In illa bona invadere nullo modo potuisset.
i Reeentiore aliquot Asconii Sed straeterea antiqnae editiones eum editiones habent rarior eorrupte codd. ambrosianis.
489쪽
Ρ. Fabius emerat sundum in gro Thyrino, cui adfinis erat
M. Tullius. De gri finibus primum controversiae exortae sunt; deinde de aedificio in centuria Populiana extructo, quod esse in suo aedi sientum contendebat Fabius Servi ultro citroque missi sunt. Tandem ventum est ad arma. Familia Fabii summo mano ad aedificium venit, servos M. Tullii nec opinantes adoritur, et miseranda caede omnem Philino excepto , obtruncat, tectum villamque disturbat, omnia dissipat. Priore actione negabat Fabio hane eaedem ad familiam suam pertineres hac altera consessus est. Quare Cicero totus cst, ut vincat caedem dolo malo factam esse. Damnum assum fuisse Marcum Tullium 1 conuenit mihi cum aduersaries o hominibus armatis rem gestam esse non inficiantur a familia P. Fabi commissam negare non aiadent. Iam dolo malo factum si ambigitur. Ita Marcianus Capella lib. V eap. de partitione memoriter recitans huiusce orationis locum , quem integrum ac sanum servavit Victorinus in I hetoris Ciceronis cap. Vii. Contra L. Quintius, vel Quinctius , patronus Fabii contendebat, ' non iniuria disturbatum suisse aedificium Tullii , quippo in fundo Fabii extructum iure occisos esse eo , qui non ita pridem ubi servum inter- secerant, atque ipsum Fabium vita spoliaturi suissent. Itaque tota causa sui do verbis interdicti a Lucullo propositi; quemadmodum illa pro Caecina versata est in enarrando Interdicto
H ro Iareum Tullium legitur iis pari sup. in quo apertissime eorrupta Maretim Rullum in aliquot legitur Cisero pro Mare Ilio ait. certe Capellae editionibus. Sed men Damnum Passum hisse Marcum Tuldum tollitur maxime quidem ab egre lium ete. MAI.gio eodie Capellae Λmbrosiano F.
490쪽
de i hominum armatis. Quaro merito Tacitus in Dialogo de oratore, inquit Quis de exceptione et formula perpetietur ilia
immensa volumina, quae pro M. Tullio , aut A. Caecina legimus Porro ea dixit immensa quippe qunc quum intra claustra interpretationis Interdictorum contineantur, neque ultra illa exspatientur amenis egressionibus, non aeque lectu sunt iucunda i ac ceterae orationes , quae in latioribus eloquentiae campis versantur ἰ iam vero quae minus grata nobis contingunt eadem quoque videri solent prolixa et immensa. Habita est haec oratio Marcello Praetore quo anno non satis constat. Aeque latet qui fuerit M. Tullius Eum esse M. Tullium Dcculam qui consulatum, Cicerone adolescente atque ad eloquentiae laudem vireseente, cum Cn. Dolabella gessit A. V. 67a, opinatur Sigonius, cui suffragatur ossius de Analog. II, 3. Contra se inrichius p. 58 Ego non credam , Ciceronem adolescentem ita de cliente, im consulari, dicturum fuisse, ut nunc Iegimus initio huius fragmenti. Qui P. Sextium in causa ea cuius orationem habemus A. V. 697, postulavit de in is quidam M. Tullitis dieiιtir a Cicerone ad Q. f. II, 3, et erat cognomine Albinouanus. Via in Vatinitim c. i. oratoris libertos M. ilios Tironem et Lauream ad Mantit in Epist ad fama. V. aes rauc non temere quisquam ocarit. Quum Taurinensia fragmenta maiorem lucem non affundant nomini M. Tullii, praestat rena iniudicatam relinquere. PEYR.