Hieronymi Aleandri iunioris I.C. Refutatio coniecturae anonymi scriptoris de suburbicarijs regionibus, & dioecesi episcopi Romani

151쪽

bsa De Region ibis Suburbicarib

fraternitas uniuersa conuenit: ecce auditorium congruens,auditoribus conueniens audiendis. Habuerunt coepiscopi nostri

illum gratulationis testem, quem habemus honoris exordium. SancZae namqi et venerabili a nodo, quam Natalis mihi dies fauente domino congregarat . quia sic credendum est,ippe prinse dic. & in Epistola ad Io. Episeopum Antiochenum et audiuit uniuersa fraternitas, qua ad Natalis mei conuenerat diem, qualiter sono humani generis foriolicae sedis me praeside gratulentur, etc. Hilarius Papa in Epiti laad Episcopos Tarraconensis prouinciae:hesis ergo in conuentu fratrum quos Natatu meifestiuitas congregarat luteris mestris coc. Ea festiuitas inter lolemnia connumerabatur , veluti illa indicant , quae profert Anas asius Bibliothecarius in vita Hadriani prinii: Denique eius beatitudo fecit et farum maiorem in eadem beati Petri Scclesia in typum crucis, qui pendet ante presbyterium, habentem candelas mille trecentas , tr peptuaginta. Et constituit ut quatuor etici bus in anno ipsum farum accenderent,id eri in Natiuitate Domini, in Papha, in Natali inpotiolorum , et in Nataliontificis.

152쪽

Disertatio secunda.CAPUT QUARTUM. ALIA JNTERPRETATIO NICAE

ni Canonis texti. . nonymus in explicandis verbis conc. Chalcedonensis fallitur , di fallit. De particula Er. Em Nicano Canone id minime elici, quod anonymus putat. uadruplici ratione consideratus Rom Pontifex. De more antiquo. Maiore uisse Episcopi Alexandrini dioecesim, quam Praheturam Iugurialem. Pentapolis a Praefesta-ra Abrupra separata- Rua in re praefides Ecclesiastici cum seculatibus consentient. Vetus Ecclesiae consuetudo quanti facienda . Emaculatus Concilii Ephesni insignis locuti. Siciliae prouincia in daces Romana. Vae mea sit de sexto Canone Concili j Nicaeni lententia, iam exposui. Eanes a Rufino discrepat. nes a te; si Rufinum rectet capias: si te doceri sinas. quaenam fuerat peculiaris Romani Patriarchae dioecesis. Dabit tamen beneuolus lector hanc mihi veniam ut & aliam incerpretationem,quae dudu adolet centi venit in mentem mihi,. apponam. Ait Canon '. ntiqui mores obtineant , qui

153쪽

Is Regionibus Suburbicariis

luisse Nicaenos patres: Id seruetur in uniuersi Alexandrina dioecesi, quod ex antiqua consuetudine inductum est, nam di ipsi Romano Episcopo mos est id probare,quod ex vetere usu in Ecclesia inualuit. Perinde ais voluisset Concilium in eo Canone sanciendo normam sibi ex eo proponere, quod Romanus Pontifex consueuisset. Exploratum enim ijs Patribus erat, Romanam Ecclesiam seruantis simam esse veterum mihi tutorum. D. Leo epist. p. ad Dioscorum Episcopum Alexandrinum, dum loquitur de presbyterorum ordinatione missarumq; celebratione insolemnibus festiuitatibus: Studia ergo dilectionem tuam, Hamiliariter admonemus, ut quod nostrae consuetudini ex forma paternae traditionis insedit, tua quo cura non negligat , ac per omnia nobis stes fide, actibus congruamus. Neq; mirum , si veteris consuetudinis exemplum desumendum proponeretur ex Romana Ecclesia , etenim, ut aiebat Rufinus in expositione symboli, in E

chsa Vrbis Romanae neq; haeresis vlla sumpsit exordium. cirmos ibi seruatur antiquus. Sed & hodie quanto studio antiquas traditiones asserit 3 qua de re bellum acrius geritur cum sectarijs Neque nouum est, ut Synodi ea sibi statuenda proponerent, quae probari norant a Pontifice maximo. Patres Ephesini Concilij an non professi

sunt sententiam se esse sequutos & regulam a Coelestino Papa praescriptam in damnando Nestorio ridi m--D (aiebat inter caetera Firmus Caelareae Cappadociae

tu diffvnc xyseis,formam illam executioni tritandauim s Cano

154쪽

Dissertatio secunda. I F

nicum, Apostolicums iudicium in illum proferentes. Non ab- si lia videre est in Concilio Chalcedonensi, aliisque. Atq; hac quidem ratione interpretabar olim Nicaenum canonem, quum ut verum fatear)acquiescere non omnino possem doctissimorum hominum opinioni, existimantium, ideo a Concilio id fuisse statutum de potestate Alexandrini Episcopi quia consueuisset Romanus Pontifex regimen eidem permittere illarum prouinciarum. Verum assensum postea facile praebui interpretationi quam superiori capite firmaui: agi nimirum eo canone de modis Patriarchatuum, ac proinde de speciali dioecesi Romana quum praesertim viderem, non alio pacto intellexisse Patres secundae Synodi Nicenae, qui Cano ne i . sic loquuntur : panecta et uniuersalis Nicaena prima Onodus antiquam consuetudirum iubet

seruari per AEgyptum, stes prouincias, qua ab ipsa sunt, ita

ut horum omnium Alexandrinus Episcopus habeat potestatem, dicens quia et in Romanorum ciuitate huiusmodi mos praualuit, etc. Renuis tu Romanorum Praesulum quantumuis sanctitate per illustrium , ipsiusque Pascha sini Episcopi testimonium in Chalcedonensi Concilio tanquam de domo , et de sinu proprio prolatum , dum sextum

canonem N caenum recitaret cum eo ( ut ais) addatamento . Ecclesia Romana semper habuit primatum , quia nimirum erat Paschasinus Pontificis Romani Legatus. Addis etiam impudentissim3 Concilio repudiatum

p iam, perio. Quid vi igitur verba profers bululass

155쪽

aac De Regionibuae Suburbicari'

repudiationis f Quibus iudicij usus est, atque oculorum, secus procul dubio videtur ex interlocutione iudicum, qui in eo Concilio erant. Eorum verba sic

iam ex his, qua gesta sunt, es ab unoquoque deposita,perpendimus , ante omnia quidem primarum praecipuumque honorem secundum canones antiqua Roma Dei amantis imo . rchiepiscopo conseruari, etc. A pparet igitur habitam fuisserationem eorum verborum quibus ex Nicaena Synodo primatus Romanae Sedis insinuatur. Quae quidem ver ba non dubito quin ex actis ipsis Nicaeni Concili j fue-lint desumpta, eo videlicet loci, ubi causa excussa fuerat Meletij Lycopolitani Episcopi, quae ansam fortasse dedit firmandi vetera Ecclesiarum priuilegia. Alienum vero, atque absonum est, quod addis: mos hic malibi Aaronio in Concilijs prolata pro probatis statim siue palam, siue tacite, interpretandi. aeua certe Daron, lege nulla non iam haeresis Concilijs nixa deprehendetur. Nam quum haereses in Conciliis proferuntur iam non silent Patres, sed unanimi calculo damnant, idque apertis verbis,ia magnis interdum clamoribus. At particula illa de primatu Romanae Ecclesiae a legato Pontificio laudata , quamuis iudicum assensum interlocutione praestitum non habuisset, dum neminem reperissct aduersantem,an non sat comprobata silentio cens returysed ab uniuersa Synodo (inquis nulla istu ser

156쪽

Dissertatio secunda . is r

tione habita Constant in hyam Episcopi priuilegia nihiώ-

minus confirmata fuere. non ita est, mi homo. non ill1 crediditicii squemadmodum tu appellas) nitebantur legati Pontificii ad ea improbanda, quae se inconsultis atque absentibus decreta fu isse acceperant,sed aliis potius verbis Nicaeni Canonis,quibus statuitur, ut vetera Ecclesiarum priuilegia seruentur,quod violatum ibant Calchedonenses Patres. Fac igitur particulam illam abesse, quae adeo te excruciat , num ideo iniuria non fiebat Nicaenae sententiae 3 Tu si agere bona fide nosses. ac ni ad veritatis lumen caecutires, fatereris utique, P tres illos nihil huiusmodi sensisse , quod tu sentis de Primatu Romani Pontificis; nec, tametsi non acquieuerunt legatis contra nitentibus, fuisse tamen illos veritos, quin opus foret ea in re ipsius Pontificis assensione, quam sese impetraturos tandem sperabant. Excute synodalem illorum epistolam, & manum dabis, ni pertinax in tuum caput esse mavis. Ubi enim Leonem Papam certiorem de iis fecissent, quae in Concilio gesta erant ad fidem spectantia, mox subdunt de priuilegio Constantinopolitanae Ecclesiae decreto, quo se nece sario perductos asserunt, ut quieti consulerent prouinciarum Asianae, Ponticae, & Thraciae, quarum Metropolitas ex longo iam tempore consueuerat Episcopus Constantinopolitanus ordinare ; obsequentes etiam Imperatoribus, Senatui, atque uniuersae Vrbi. -m

157쪽

rs 8 De Regionibuae Suburbicarius

nobis persuadentes . quod emicante apud vos Apostobra radio, illo ipso ex solitatudinis vestra more Conflantinopohta nam Ecclesiam saepe pertingitis, etenim bonorum temorum participes ubertim sacere domesticos , ac propinquos vestros

mestrae sanctitatis obtinent iam iii imi Epi copi Paphasinus,

er Lucensius. et qui cum eis est Dei a mamisimus prastiter Bonifatius , his ita confitii utis vehementer res fere tentaverunt, volentes procul dubio a testra prouidentita , hoc bonum inchoari , ut hicut silea ,ssic bonae ordinationis Tobis deputetur e fi cias. Non ibo per singula , ne legentium i loco

r, hab

, qua pronunciare ausus es , testimonium illud a lcgatis Pontificiis allatum de falso fuisse conuictum. Fonpotuere tamen ij Patres, non Imperatorum auctoritas Pontificem per mouere, ut calculum adiiceret eorum decreto: quippe vcteres consuetudines conuelli, & Nicaeuos Canones labefactari, pati non poterat. Quin se demum vinci passi sint, cum 1mpeLacor Marcia- abutar patientia. epistola illa Si nodalis ilicstri est posita. qui totam percurrere non graUabriubeb it unde etiam magis arguat in uerecundiam

158쪽

Disertatio secunda. II F

nus, tum ipse Anatolius episcopus. Rem Gelasius Papa enarrat in Epistola ad Dardanos iis verbis: si sibi de Jmperatoris prasntia blandiuntur, o inde putant Constantinopolitanae Guitatis Episcopi potiorem fieri posse perhonam,

audiant cMarcianum eiu dem Principem Civitatis , postea, quam pro augmento Vrbis,ipsius Sacerdoti, intercessor accedens obtinere nihil potuit, Anche memoriae Tapam Leonem summis laudibus prostqvulum . quod Canonum regulas violari nulla fuerit ratione perpessu3. audiant natolium eiusdem sedis Antistitem , clerum potius Constantinopolitanum, quam J tenta se talia confitentem, atque in Apostosci praehulis totum dicentem positum potentate. Postea t. Imen Constantinopolitani Antistites Imperatorum auctoritate, ac potentia freti omnem mouerunt lapidem, ut honorem illum suae sedi adipiscerentur. itaque & impense cauerunt, ne ab ea possellione . in quam se intruserant, deciderent.& postmodum Callinicus Canonem 36 ea de re fieri curauit in pseudo synodo Trullana. Sentiebant enim, male fultam illam praerogatiuam, cui Romani Pontificis consensus deesset, quem sero tandem

extorserunt.

Sed quid est, quod tu acutissimus Grammaticorum disputas de particula E T intorques A re, illud Κ Al in Romanum Pontificem tanquam telum, quod auerti scilicet aegre possit. Ex Concilii Nicaeni ratiocinatione iis verbis prolata A ri, P iis T iras redigi ais in ordinem Romanum Episcopum, atque ad parem cum aliis deduci potestatem. Mirum

159쪽

r o De regionibus Suburbicariis

sane mysterium aperis, cuius penetralia tibi uni patebant: profanum vulgus procul arcebatur. Atqui ego quoniam necesse mihi est tecum didiceram parriculam ET, quum idem significat quod ETIAM, aut Q U O QV E, superlativam dici a Diomede, vimq; habere quod amodo amplificandi. proinde quum ait Chrilius: quodcunque ligaueris Aper terram, erit ligatum ET in caelis , illud significari putabam , ut

sacerdotale iudicium diuina sententia latum fieret Attua is haec noua doctrina, humanis diurna haudquaquam praestare demonstrat, sed coelum ipsum in terram detrahit ingenti vi minutae voculae: quod non datum diis Homericis incassum laborantibus aurea catena Iouem deducere. Enim vero ( si te audimus 3 essicere homines possunt, ne misericordia , & benignitate Deus potior censeatur, quia aiebat Christus Luc. c. estote mi emcordes picut ET pater vester misericors es Sed neque praestantia illa hia numeris omnibus absoluta ante stabit, quia Matth. s. scriptum est : estote ergo vos

per tecti, sicut ET pater vester caelestia periectus est: Neque excellentiori quadam ratione intelligenda erit diuinarum personarum unitas, quam sit Christianorum, si quidem ita Christus Deum patrem alloquebatur Ioan . IT. di ego claritatem, quam tu deiuni mihi, dedi eis, ut sint unum, sicut ET nos unum humus. Vide quibus ineptiis te inuoluis: ac sane nisi intelligis in Evangelicis is is locis tanquam exemplum proponi Deum,

Euem homines inutentur quoad eius fieri P oteli,non

160쪽

Dissertatio secunda. I L

ut ad diuinam praestantiam omnino assequendam ullo pacto aspirent, ad assines, & propinquos mittendus es. Simili prope modo, quum in Nicaeno canone Romani Episcopi consuetudo in sua peculiari Dioecesi caeteris imitanda proponitur, non ille ideo cogitur in ordioncm,aut esse desinit totius Ecclesiae praeses.Vt proptera ea rectissime dixerit Berterius, nihil de summa hie aues ruate, torru sue Ecclesia procuratione detrahi. quem tu i men irrides. terrium Catonem de coelo elapsum appellat is, homo risu non magis, quam miseratione dignus. Censes, rem illi fuisse incognitam, quae Canoni sanciendo caulam dedit. Ea fuisse videtur, quia Meletius Lycopolitanus Episcopus in Dioecesi Alexandrina Episcopos ordinauerat : cognouit bynodus iniuriam faciam Alexandrino Episcopo: antiqua ipsius iura firmauit per uniuersam Dioecesim, sicut & ceterarum Ecclesiarum, exemplo proposito Episcopi Romani; quia nimirum antiquum regimen triebaturRomanus in peculiari sua Dioecesi, nec(quamuis amplissima foret turbari a quoquam sua iura sinebat. Cur inde consequatur, quod tu contendis, ego sane non video. Rena alio exemplo clariorem faciamus. Finge a Tyrensi Metropolitano clericum fuisse ordinatum Tarsensis prouinciae, siue etiam Episcopum:coae a Synodo Antiochcnae Diceceseos,& causa cognita. decretum in haec verba conceptum esse: Vrius mos obtineat, it Tarsensis scopo in uniuersa Aa Trouincia potestatem habeat, nam

di Antiocheno scoro ille mos est. idem seruetur in Edesse