장음표시 사용
81쪽
Concilijs; quod definitum est repugnante eodem Pontifice , nullarum esse virium censendum est. Exemplis, quae sunt in promptu, supersedeo. AT vero, quum
Leonis Pontificis arbitrio obsequentes se praebuerint de Anatolius ipse & Imperator, ut mox os endemus, insurgere contra tu audes post tot saecula id erat scilicet, quod magnis votis expetebat Urbs Constantinopolis, ut quae tandiu premitur Turcicae tyrannidis iugo, solatij aliquid caperet ex tanto suorum priuilegiorum vindice. Suavis es vero, du verba profers Constitutionis nouellae Valentiniani Imp. quae sic habent: quum Sedis . Apostolicae primatum S. Petri meritum, qui Princeps est Epipo- palis coronae , et Romanae dignitas ciuitatis, sacrae etiam S
nodi firmarit avectoritas, &c. aae verba, si quid sentis, tuum petunt iugulum. Nam etsi tribuat aliquid Imperator ille dignitati Romanae Vrbis, priorem tamen potioremque causam primatus Apostolicae Sed is eametae liquido fatetur, quod S. Petrus Princeps Apostolorum sit ais Episcoporum. aeuis enim nescit, opostolatus principatus cuilibet Episcopatui praeferendum S aiebat D. Augustinus lib. t. de Bapt. coni. Donat. ACBerterius, quem sugillas quasi minus considerate Synodum Nicoenam ea Nouella innui dixerit sexis imas enim Constantinopolitanam potius indicari habitam anno Christi 38 i. aduersus tuam sententiam recte colliget, in canone Constantinopolitanae Synodi verbum nullum de merito S. Petri ad primatum Romanae Ec-
82쪽
clesiae statuendum, ergo de alia Synodo sensisse potius
Valentinianum, fatendum est, qui causam illam priorem potioremque ex Concilio desumsisse videtur. Tu vero canonem illum tertium Concilij Constantinopolitani tanquam indubitati roboris laudas: neque cura
tibi est, quod falsum taut supposititium Baronius, alij-que arguerint,quodq; Romani Pontifices tanquam te gitimum nunquam agnouerint. Qui sane quum tam acriter repugnarint ambitioni Episcopi Constantinopolitani. tametsi illorum Primatus minime laederetur, quid facturos fuisse putas Alexandrinum,& Antiochenum Episcopos, qui in tertium quartumque locum submouebantur, si ea de re infrequenti Concilio agi audiuissent E deinde cur eius Concilis Patres, quum Damasum Pontificem, & Romanam Synodum certiore mi fecerunt de ijs, quae acta in Concilio fuerant, de priuilegio huiusmodi Constantinopolitanae Ecclesiae prorsus silent 3 Illud profecto constat, cauisse diligentet
Constantinopolitanos Episcopos, ne illius canonis ad . di tamentum ad Sedis Apostolicae notitiam perueniret; qua de re Leo Pontifex Anatolio postea scripsit. Et re uera exitum nunquam consequuta res fuit,quod idem. Pontifex testatus et ijs verbis in epistola ad Pulcheriam Augustam rustra quorundam episcoporum proferturcon enses , cui tot annorum series negauit effectum. Nam iquo a concessus honor Constantinopolitano Episcopo fuerit traditus, id non arguit in ceteris quoque rebus primas ei concessisse Episcopos Alexandrinum,
83쪽
& Antiochenum . eodem enim pacto Hieroselymitanus, qui Metropolitae Caesariensi suberat, in sessione
praeponebatur. Mucronem non minus aduersus te vertunt, quae
profers verba Ammiani Marcellini ex lib. is. nam excipienda risu est tua illa expositio, qua dicis, dignitatem tantummodo indicari ais auctoritatem Romani Pontificis non in Episcopos alios, verum inter Episcopos . Scribit Ammianus de vehementi studio ab Imp. Constantio adhibito, uti sententia in D. Athanasium ab Episcoporum conuentu lata confirmaretur auctoritate
Romani Pontificis. ijsq; verbis utitur: Hunc persubscr=tionem abbrere Sede Sacerdotali paria ceteris fientiens iubente Principe Liberius monitus , perseueranter renitebatur ; nec visum hominem , nec auditum damnare , nefas ultimum saepe exclamans, aperte ficilicet recalcitrans Imperatoris arbitrio. Id
enim ille Athanasiis semper infestus licetsciret, impletum tamen auctoritate qua potiuntur aterna Vrbis Disopi , firmari de derio nitebatur ardenti. Si de Athanasij condemnatione agebatur, an non Liberis Pontificis poscebatur auctoritas in Episcopum, eumque primum (se excepto inter omnes Episcopos Insuper quis sanae mentis credat , tanto conatu id quaesiuisse Imperatorem, ut nescio quae dignitas splendorve sententiae accederet ceterorum Episcoporum i At dices, ex Ammiani mente, sciebat impletum, hoc est Athanasium esse iam legitime damnatum. Vt demus hoc, non tamen essicies, quo minus intelligamus, maius saltem robur ex Romani
84쪽
Episcopi auctoritate ei rei quaesitum. Id fit quotidie, quum impetratum ab Episcopo aliquo priuilegium, &si per se validum,petimus,ut auctoritate quos A postolica fulciatur. Tuam itas interpretationem abnuit Marcellinus, ac sane quod aiebat Dominus de Iudatis, fore ut olim a Regina Austri iudicentur, id de te quos rexistimari par est; ut scilicet in extrema criminum ac vitae cuiusq; discussione obiecturus tibi sit ethnicus h mo, rectius se de summo Pontifice sensisse,reum te peragens etiam apud iustissimum iudicem de obliqua tua eius loci explicationet. Igitur Romani Pontificis auctoritas non inter Epi copos tantum,sed & in Episcopos: quoniam is Episcopus est Episcoporum, ut Arnobio dicitur ad Psal .i3o & ipsos Romanos Episcopos in edictis, quae uniuersie Ecclesiae proponebant, ita inscribi solitos, vontifex Maximus Episvis Episcoporum, liquet ex Tertulliano lib. de pud. idque hs temporibus, quibus tui tu censes
sanctior erat Ecclesia. Nimirum um Petro, in cuius postea locum Romani Episcopi successerunt, Pastoris nomen tributum, scite animaduertit Arnobius loco,
supra laudato: nullus s sic ille loquitur J Apostolorum Pa
soris nomen accepit; solus enim Dominus Iesus- Christus dicebat, Ego sum vastor bonus , et iterum, Me nquit, sequuntur oves meae. Hoc ergo nomen sane tum , et ipsius nominis potestatempost resurrectione uam Petro poenitenti concessit, cet ter negatus negatori suo hanc,quam solus haluit, tribuit potestatem. Nam etsi communicarum id nomen ceteris
85쪽
quoque Episcopis, si ad summam Romani potestatem
respicias, ij ovium etiam loco habendi. Ac sane quum Christus Petro dicebat : pasce agnos meos,pase oves meas, sub ovium symbolo Episcopos, sub agnorum reliquos fideles videtur comprehendisse. Nam Episcopi Patres censentur Christianae plebis,quemadmodum sunt oues agnorum Matres. Quamobrem sic D. Bernardus Eugenium alloquebatur: Aunt quidem alij caeli ianitores,
et gregum lius utrum i prae ceteris nomen haereditasti. Habent illi sibi is signatos greges, singuli singulos, tibi uniuersi crediti sunt, ivnus; nec modo ovium sed et Pastorum tu unus omnium Pastor Cude id robem,quaeris S Ex verbo Domini. Cui enim non
dico Episoporum sed re Apostolorumsic absolute, sic in aiscrete
totae commisse sunt oues si me amas Petre, paseoues meas; quas S illius,vel illius populos ciuitatis , aut regionis, aut certe regni f Oves meas, inquit: cui non planum, non designasse ali quas , heda snas omnes Iam tuos Gallos D. Bernardo itidem Gallo fidem magis quam tibi habituros existimo, quem sciunt sanctissimum fuisse virum: quem quuDeus tot signis & miraculis illustrauerit, carum ipsi fuisse apparet. qui autem carius Deo esse poterat, si a recta, & Catholica credendi via aberrasset Quod at . tinet ad verba, quae in medium adducis ex historia Seueri Sulpicij,locus erit aliquid dicendi ad cap. 3. Pergis vero demonstrare , Episcoporum Sedes ad ciuitatum, in quibus sitae erant, dignitates, atque prae- eminentias sele conformasse. Quod non omnino ne- Pastores, ped tu tanto gloriosius quanto dijeren-
86쪽
gandum iam supra diximus, & colligitur ex epistola I hj Papae ad Orientales. Sed nec omni ex parte fatendum docuit luculenter Berterius, quem non compilo. Impetrauerat olim Eustathius Beryti Episcopus in conuentu quodam Episcoporum Constantinopoli habito, uti ad Metropoleos honorem Vrbs illa eueheuretur, sex illi ciuitates Phoeniciae primae sub ciens: idq;rescripto Imperatoris firmanducurauerat, consensum quoq; extorques a Photio Tyrensi Metropolita. Photio postmodum ea de re conquerente in Chalcedonensi
Tyrensi Metropolitae ius esset ordinandi in uniuersis suae prouinciae urbibus. at Beryti Episcopus ex Imperiali pragmatica nihil amplius sibi vindicaret, quam reliqui eiusdem prouinciae Episcopi. Sic prope desinitum in eodem Concilio Ach. 13. de Episcopo Niceae , quae Vrbs Metropoleos honore Pryncipis priuilegio decorata fuerat, ut scilicet honore contentus non ordinationes, non aliud quid ad Metropolit ius pertinens sibi: arrogaret, sed ipsi Nicomediensi Metropolitae sube set ad exemplum aliorum Bithiniae Episcoporum. Tu vero hac in re Anonyme parum tibi videris constare; modo enim morem illum laudas, ac Romanis: Pontificibus irasceris. quod secus interdum statuerinti modo indignaris, quod Episcopi saecularem fastum
87쪽
cI De Regionibuae Suburbicarise
imitarentur. At inquies) saecularem typum sectandum laudo, typhum damno atque abominor. Quasi vero non ambitionis arguendus sit Episcopus,qui ciuitatem, in qua sedem habet, ad Metropoleos honorem recenister euectam a Principe videns, ipse quoq; a suo se Metropolitano subducere atque alijs Episcopis imponi quaerat. Indaganda est causa, cur optimum factu vetus censuerit Ecclesia, ut ordo Episcoporum cum ciuilibus formis conueniret: hoc est, ut ij Episcopi maiori potirentur dignitate, qui in maioribus ciuitatibus constituti essent:ac propterea Metropolitae Episcopis suae prouinciae, Exarchi, seu Patriarchae Metropolitanis suae Dioeces eos praeficerentur. Causa nimirum ea fuit, quia ad Principes ciuitates, ubi tribunalia Magistratuum erant, confluebant homines alijs ex urbibus,& prouincijs, quos benignitas Ecclesiastici regiminis
nolebat maiori incommodo assici, ut aliam petere urbem cogerentur, siqua de re conueniendus fuerat A rchiepiscopus, aut Patriarch. Id innuit nonus canon
Antiochenae Synodi, qui sic habet r--θ'
qui sunt in unaquaque prouincia , scire oportet, Epis opum, qui Metropoli praeest, curam totius prouincia Ascipere: eo
88쪽
quod in Metropolim unde usque concurrunt omnes, qui negotia habent. 'sque placuit, eum quoque honore praecedere, reliquos autem Episcopos nihil magni momenti sine imo agere , ex noctrorum patrum antiquo Canone, qui in usu est. l dpraeterea percommodum fuit ipsis Ecclesiarum praefectis, qui pers*pe ad improbos coercendos saecularium Magistratuum ope indigent. Iure itaque is ordo ser- . uatus iam inde ab initio in Ecclesiastica politia, neque
temere postea immutatus, quamuis prouinciarum forma in uerteretur ad Principis arbitrium . ne scilicet dis sensiones inter Episcopos excitarentur. Quae statuta ea in re sunt a summis Pontificibus Innocentio Leone, Gelasio, Ac canone ix conc. Chalcedonensis, tu
ipse profers. qui sane canon diserte statuit, ut simplex quidam honos Episcopo accedat eius ciuitatis, quae in
Metropolin ab Imperatore euecta est : suum tamen ius verae Metropoli seruari iubet. m(inquit . poeti octa, eis seta bireA T OIυίων σὲ μών. Sed nunquid refragatur hic canon canoni decimo septimo,qui tanquam fundus est tuae sententiae minime id quidem: etenim eo loci de nouisVrbibus agitur,hoc est de vicis, aut pagis, qui aucti ciuitatum priuilegio a Principe donantur: quibus aequum est, ut & sui praeficiantur Episcopi, isq; ex vicis adiacentibus paroeciam sibi constituant ais hac ratione vi MAimmis, AMMAM etorrerem in momena nix p -υιυωγ . meis ara , . Ita recte canonem illum interpretatur Zonaras, qui etiam innuit, paene inuitam adduci Ecclesiam, ut ciuiles formas
89쪽
Imperatoria scilicet potestati repugnare non possumus, quae ab Imperatoribus hoc in generepra cripta fuerint, ea sequatur quoque Ecclesiastica ordinatio. Haec de V rbibus, quae recens excitabantur. Quid de ijs, quibus Vrbis priuilegia Princeps adimebat Tenax sui ordinis Ecclesia non id facile sequebatur. Exemplum habes de Urbe
Constantia apud Nicephorum lib. io cap. g. & quemadmodum urbium formas immutati, sic veteres Prouinciarum terminos refigi aegre pniebantur praesides Ecclesiastici. Interdum tamen Principum placitis matris more indulgentis sese accommodauit Ecesesi a. Exempla ex te nonnulla. plura ex Berte ito, ex aliis alia petenda Quapropter donaras de ix. illo canone Chal
orum leuit. Nonnullae etenim Epifopales Ecclesiae nos is quoque temporitus ex Imperatorum edictis ad Metropolitanarum honorem sunt eresiae. Sed adiuerticulo in viam: si verum esset, quod ais, ex Vrbis dignitate praelogatiuam Romanae Ecclesiae det tu Manielle, fatendum videretur, D Petrum nona
Christo domino, sed ab Vrbe Roma privilegio illo decoratum m isse , quo Princeps Apostolorum, Episco-
90쪽
porumq; omnium dictus est. Id quam sit ridiculum,tu
ipse, sat scio, fateberis. Quum se Petrus constitutum a Christo videret ceterorum caput, in Urbe, quae caput erat urbium,sedem sibi esse figendam iure censuit, diuinitus etiam ( ut grauissimi fiant testes admonitus; et i lux veritatis sverbis utor S. Leonis) quae in omnium gentium reuelabatursalutem, esicacius se ab ipso capite per totum mundi corpus est underet. Neque tamen clam me
est, Urbis etiam praestanti e rationem haberi solita m. Sed si quando non sola, primo saltem loco spectabatur ipsa Apostolica Sedes. Itaque diuus Augustinus de Romana Ecclesia loqtiens epistola 161. in qua inquit temper inporiolicae Cathedrae viguit Principatus. vides eum non Urbis, sed Cathedrae principatum respicere, ex merito nimirum (quod aiebat Valentinianus Imper. S. Petri, cui A postolatus principatum Christus dedit. Atque hinc suum hausit primatum Romana Ecclesia, ad quam( ut ait Ireneus l. 3. adu. haeres cap. 8, propter potentiorem principalitatem necesse eri omnem conuenire Ecclesiam. Proinde quacunq; in Urbe suam Petrus cathedram stabiliuisset, ea nihilominu si ceterarum Ecclesiarum caput esset. Innoc. Pontis epi .i8. de Ecclesia Antiochena loquens ris Romae sedi non cederet, nisiquod illa per transitum meruit , ista apud lepusceptum consummatumque gauderet. Ac sane quemadmodum Vrbis dignitati derogatum nolumus, ita quum de Romana Ecclesia agitur , potior haberi debet ratio Apostolicae Sedis. Vides Imperatorem in Novella illa virum b