장음표시 사용
91쪽
coniunxisse, quemadmodum, & Athanasius fecit ep.ad solit. - . - visos, ind
uerentia duecti, quod sedes illa postolica esset, vel quod Ro ma Metropolis esset Romanae ditionis. Et G alta P lacidia A u-
gusta in epistola ad Theodosium Imper. D tmωίycae
concilium Apostolicae Sedis iudicium transimittatur , in qua nimirum primus ille, qui coelestes claues dignus fuit accipere , principatum Episcopatus ordinauit. Quando decet nos
huic maxime ciuitati, quae domina omnium est terrarum, in omnibus reuerentiam construare. Porro quam tu primatus causam unicam obtrudis, nec Orientales Episcopi ingerere olim sunt ausi, a recto licet alias derivantes, ac Romanae Sedi parum aequi. Fatebantur enim in sua epistola, ut e suapud So Zomenum lib. 3. cap. I. cpep x
siam Romanam primas apud omnes ferre, ut pote, qua Apostolorum scola, di pietatis Metropolis iam ab initio fui sit. Nam ta mei si multa .Hω scripta ijs in litteris essent, excidit tamen vel incogitantibus persaepe veritas, Deo faciente, qui & ex ore Caiphae aliud mente euoluentis verissimum de salutariChristi internecione vaticinium elicuit.
92쪽
Illique falsum est, Ecclesiae Romanae primatum ex Vrbis dignitate fluxisse. Multo vero longius a veritate aberrat, quod ais, Episcopi Urbis auctoritatem ad Praefecti Vrbani se iurisdictionem conformasse, ut 'Vemadmodum a ceteris ordinarijs iudicibus, qua Romanum Imperium erat (ut tu quidem existimas) appellabatur ad eundem Praefectum , ita Romanus Episcopus appellationem sibi ex omnibus prouinciis, & dicem
cessibus assereret. Qua in re fateor, me vim non assequi magnae tuae dialectices. Ita enim colligere videris: m-re olim prouocatum ex toto orbe Romano ad Pry
ctum Vrbi: ergo iniuria Episcopus Romanus, qui typum eiusdem Praefecti sequi debebat, parilem sibi auctoritatem vindicauit. Nimirum, ais, iurisdictio Prq fecti constitutionibus Principum fulta. at praerogatiua huiusmodi Romani Episcopi a Cocliijs improbata. Igitur vera non erit tua illa sententia tanto verborum apparatu ingesta: ad Vrbium,et in iis Praefectorum malentatem conformata quoque Episcoporum auctoritas. At auctoritatem hanc ad A coeo is refers, quam existimas
non ad iudiciariam potestatem pertinere, sed adumbratilem quandam Maiestatem, qua inter alios Epi copos Romanus eminebat, nihil in illos potes alis habens. Num igitur a nullis Episcopis ad Romanum
appellabatur A b ijs fateris, qui intra Suburbicarias regiones Ecclesias haberent. Quid ita Z quia, inquis. ijs finibus comprehendebatur Praefecti Urbi iurit dictio. ad cuius similitudinem aequum visum fuit & Dioecesin
93쪽
Romanae Ecclesiae constituere. Iam sui omittam,fateri te, & alias prouincias fuisse, unde appellationes deferrentur ad Praesectum Vrbi)cur quo tempore pleniosima erat ex tua sententia Praefecti auctoritas, non eadem quoque fuit Romani Episcopi Dixisi es saltem, vitibi constares,olim quidem licuisse ad Romanum Epis copum appellare ex omnibus prouincijs, quemadmodum & ad Praefectum Vrbi licebat : sed huius imminutam iurisdictionem ex Principum constitutionibus, imminutionem quoque secum traxisse Pontificiae aucto litatis, idque comprobatum postea a Concilijs. Verum falsissima sunt haec omnia. Non enim componendus est cum Praefecto Urbi Episcopus Romanus,ad quem tanquam ad summum Ecclesiae Principem semper ab Episcopis, & Metropolitis, a Patriarchis prouocare sis fuit, quemadmodum Imperator qui Princeps erat Romani Imper ij. a cunctis Magistratibus appellabatur, ut proinde multo, Sur m tua, sit aptior co- parallo, quam ingerit Uualafridus Strabo de Rcb. Eccles. cap. 3 i. sic loquens: comparetur vapa Romanus
fustis ambus: Patriarcha vero Patractis, qui primi post Caesares in imperijs fuisse videntur.
Te vero non puduit, impudentem A rrianorum arrogantiam in tuae astertionis robur aduocare ex lib. 3. SOZomeni, cap. q. quid enim mirum, contumaces filiose in Christi Vicarium, qui de ipsius Christi diuinitate adeo praue sentirent Caue tu, ne suspicionem iniicias, in utroque te cum ijs consentire. Quamquam ab
94쪽
terutrum satis est ad perditionem. Quδd Mileuitani, & Carthaginiensis Concili j decreta obtrudis , nihil agis. Non est proscctε, cur Pa . tres illos Africanos erroris damnemus:quanquam Co-cilia, quae Pontificis Romani auctoritate destituuntur, cui in Petro datum est a Deo, ut fratres confirmet,
quidni labi possunt Nosti , quid acciderit Africano,
Concilio de baptietandis haereticis. Sed vero aio, quo niam recepta solidataq; apparet auctoritate Sedis A postolicae, mentem eorum te non percepisse. Non videtur i js Concilijs inhiberi Hrouocatio ad Sedem Apostolicam, sed conuolatio ad transmarina iudicia. Neque enim unam Romam Africani trans mare constituebant. Itaque non adeo est absurda, ut quibusdam viderur, Gratiani illa exceptior nisi forte Romanam Sedem appellauerint, quam subdidit Canoni 11. Mileuitani Concilij, x. quae . c. si quidem notum est, pronos eo tempore fuisse presbyteros, aliosque Clericos ad con- pugiendum ad alienas,& longinquas prouincias. Quod& ipsum Romani Pontifices improbabant. Audi verba Innocentii primi ad Victricium Episcopum: Si quae
causa vel contentiones inter Clericos tam superioris ordinis, quam etiam inferioris fuerint exorta, ut secundum Synodum Nicaenam congreditis eiusdem prouincia Episcopis iurgium terminetur: nec alicubi hceat (sine praeiudicio tamen Romanae Ecclesiae, cui in omnibus causis debet reuerentia curiodiri) reliqs his Sacerdotibus, qui in eadem prouincia Dei Ecclesiam nutu diuim gubernant , ad alias conuolare prouincias. ouod
95쪽
De Regionibnae Suburbicari' si quis fori e praesumpserit,mab osticio Chri submotus, O in
iuriarum reus ab omnibus iudicetur. Id igitur esse videtur, quod Mileuitanum Concilium, & Carthaginiense voluerunt. Sed nec, si contendas, ijs locis transmarinarum partium nomine Romanam solum intelligi Ecclesiam, euinces tamen eius auctoritatem labefactare fuisse tentatum. Quid enim statutum est, quod hoc quoque tempore non permittat Romanus Pontifex ut scialicet post Episcopale iudicium, Metropolitanus, seu
Primas adeatur; nam ea tempestate maiores tantum
causas adiudicabat sibi Romana Sedes. Innocentius
Pontifex eadem epistola ad Uictricium: se autem maiores cause in medio fuerint deuolutae ad Sedem Apontoscam, flicut i nodus tuit et vetus consuetudo exigit post iudicium Episeopale referantur. Inductum est: postea bono totius.
Ecclesiaes quod usus ipse patefecit ut quaelibet causae pol Episcopalia iudicia omissis quoque Metropolitanis ad Sedem Aposto icam deferri possint, quo iure
nunc utimur. Quod vero ais, in Caerthaginiensi Concilio inhibita fuisse transmarina iudicia nullasuppositith,,(verba tua sunt) quo ius id tum asserebatur, canonis Nicani ratione habita: dupliciter peccas; nam definitio illa: Concilij nihil Canoni refragatur a Legatis Pontificij; allato. Canon ipse de Episcopis loquitur Romanam Sedem appellantibus: at Concilium Carthaginiense velut etiam Mileuitanum, de presbyteris, alis si inferioris ordinis Clericis. Ideo a Legatis ipsis, qui Concilio intererant, repugnatum nequaquam est, propterea
96쪽
quod nulla in re laesiam videbant A postolicae Sed is auctoritatem: tum (ait Hincmarus Remensis) si cui fricae prouincia Canones manifeste demonstrant, a quibus non si
cet prouocare, ita Sardicenses canones patenter ostendant,appellatio Episcopi ad sedem Apostolicam , quando , ubiero qui-bm feri, et qualiter exequi debeat. Praeterea modeste parum supposititium vocas eum canonem. Nunquid enim ignoras tu, qui Iurisconsultum profiteris, ex er
rore nominis vitium non crearit Nicaenum vocarunt.
quod Sardicense dicendum fuerat, cuius esse canonem in ordine septimum, inficiari non potes. Quis vero nescit , Sardi cense Concilium aequ e ac Nicaenum fui se Cecumenicum,nec minoris propteream Ecclesia auctoritatis Ceterum,cur Nicaenum pro Sardicensi citaretur , ut& Innocentium Papam fecisse constat, episti
ad Uictr. cap. 3. & Leonem epis . ad Theodosium Aug. Ea fuisse causa videtur, quod habebatur Sardi cense Concilium tanquam pars quaedam atque appendix Nicaeni , quum Arrianorum reliquiae (ut dicitur in Synodo Chalcedonensi act. 16. ) oppugnatae in eo essent, quo pacto & pseudo synodus Trullana una cum sexta synodo Constantinopolitana coniuncta & confusa a Graecis est, quamuis multis post annis habita ; quia, ut ait Zoriaras, Cecum enicam illam de legitimam expleuisse quodammodo videbatur. Huc accedit, quod codices apud Ecclesias seruabantur, in quibus canones omnes seiuncti ab actis uniuersalium Conciliorum descripti erant, ut eos facile ad manus haberent. Pri-
97쪽
et I De Regionibuae Suburbicari'
mam sedem occupabant viginti canones Nicaenae synodi prq fixo etiam nomine, quod id Concilium nescio quam dignitatis praerogatiuam habere semper visum est. Ceteris, qui subiccti erant, nomen apponere non perinde curarunt. Hinc factum, ut sub nomine, quod praefixum apparebat, laudarentur omnes. Fuere propterea qui multo plures numerarent canones Nicaenae lynodi, quam re vera essent. Id conijci potest ex ijs, quae legimus in opusculo Hinc mari Remensis Archiepiscopi aduersus Episcopum Laudunensem, cuius verba cap. m. haec sunt: Sedia actio duodecima Chalcedonensis Concilij, in qua scriptum habetur: Regula nonagesima quinta de vacante Episcopo: cir paulo pes Leontius ex eodem codice legit regulam X C v i. de his qui ad Episcopatum
vocati , evitant , quas regulas connumeratis a capite XX. --pitulis Nicani Concilis .siquis per singula consequentia Concisa ex ordines numerauerit, in ontiocheno Concilio loca praefatorum numerorum tenere inueniet. Sed codex, quemlaic designat Hinc marus, is fuisse videtur , qUo utembantur Ecclesiae Orientales, quem etiam postea auctum nuper edidit Iustellus. In codice vel o Ecclesiae Romanae Nicaenis capitulis Sardicenses subnexi erant.
Quod ex eodem Hinc maro colligitur in opusculo de Diuortio Lotharij Regis, & Telbergae Reginae: legites inquit) in Sardicensi Concilio , quod Zosimus Papa per Faustinum Episcopum Carthaginiens synodo ex superscriptione Nicaeni dixerat Concilij, ctrc. Hoc pacto decuit te loqui, si bona fide agere voluisses: non supposititium
98쪽
appellare canonem illum a Pontificijs Legatis adductum. Quem quum inter viginti capitula Nicaenae synodi non reperirent Africani Episcopi, ea de re amplius quaerendum censuerunt. Norant siquidem seruantissimam esse Romanam Ecclesiam veterum legiti morumque canonum, & fugere solitam saecularem fastum, quem tamen verebantur posse paulatim irrepere, saltem in usu potestatis ac iurisdictionis, velut ii cum apparitoribus Magistratuum, quos adhibere iam caeperat Philippus Apostolicae Sedis Legatus, uti elicitur ex epistola D. Augustini ad Caelestinum Pont. Interim non, quemadmodum tu falso asseris, contrarium decreuerunt , sed praestiterunt se obsequentes Apostolicis mandatis, donec diligentius Nicaena statu
nam nodum iudicio Zo i potius obtemperisse; prolatu mi es in secundo Concilio Nicaeno. Euolue etiam synodicam eorundem Afrorum epistolam ad Bonifacium Papam, in qua haec inter caetera reperies: quod donec fiat, haec, quae in commonitorio supradisio nobis allegata sunt, de appellationibus Episcoporum ad Romana Ecclefiae sacerdotem,oede Clericorum causis apud suarum Prouinciarum Episcopos terminandis, nos que ad probationem seruaturos esse profitemur. Et seruarunt visque, quemadmodum & anteactis temporibus fecerant, quod ostendit pluribus Baronius in Annalibus ad annum i'. quae hic adscribere Irim pra stat, ne multus sim. Ac sane apparet, post
99쪽
go De Regionibuae Subur eariis
dubitationes exortas de canone illo a Legatis allato edoctos tandem fuisse, e Sardicensi Concilio esse desumptum; nam Ferrandus Diaconus Carthaginiensis, qui extremo illo saeculo scripsit, meminit in suo Breuiario eiusdem canonis sub titulo Sardicensis Concilij. Mirum profecto videri potest, cur deperditum aliquandiu fuerit apud Africanos eius Concilij exemplum: quum non tantum Gratus illorum primas cum triginta Africanis Episcopis eidem interfuerit, sed honorificam quoque eius fecerit mentionem an primo Catthaginiensi Concilio cap. s. Quamobrem quum perspicua sint, quae decreuit Sardicensis Synodus capite tertio , quarto , & septimo, de appellationibus ad
Romanos Episcopos, non ipsi quidquam sibi noui usurparunt, sed dicendum magis esset, temere conatos fixisse Patres Africanos statuta conuellere Cecumenici
Concilij, aut si eo tempore illa ignorarunt, id decreuisse, quod nullo pacto sit probandum. Verum ( ut
dixi improbanda potius tua est interpretatio, qui mentem illorum neutiquam percepisti. Innuis praeterca profanum saecularemque typhum obiectum Hadriano II. Pontifici a Carolo Caluo Francorum Rege, quod ille Transalpinas appellationes sibi
usurparet. Qua in re imponere fortasse potuisses ijs, qui oculis non utuntur. Etenim qui Caroli episto- iam legere queunt,perspicue colligunt, non tam illum de appellationibus conqueri, quam de illatis sibi contumelijs, sic enim interpretabatur, quod praeceperat Pontifex
100쪽
Pontifex, uti Hincmarus Laudunensis Episcopus, de cuius causa agebatur, Regis fretus potentia ad limina
Apostolorum commearet, unaq; accusator idoneus,
qui nulla posset auctoritate legitima respui. Tamet- Rex culpam potius rehcit in scriptorem epistolq Pontificiae,ac demum pollicetur , ubi per bellorum occupationes licuisset, Romam se iturum ad accusationem aduersus Hinc marum prosequendam. Haec proferre
in medium libuit, quo tibi in fide adhibenda cautus sit lector. Nam alioqui Caroli Regis dictima, quid Pontificiat auctoritati ossiciat Verum tu hominum quorundam rusticanorum more agis, qui amisso fractove gladiolo, quem habere secum consueuerunt, ligneum inserunt vaginae, pros ferreo supponunt, ne vacua vitium ducat: ubi enim deficiunt tibi canones aliaeve legitimae probationes, ad leges saeculariuin Principum confugis, ne inanis omnino videaris. Sic extremo hoc capite Costitutiones nonnullas laudas Iustiniani, Leonis, Con stantini Imperatorum: in quibus examinandis nolo diutius tempus conterere. An ignoras, quarum
sint virium huiu modi leges in rebus Ecclesiasticis 3 Si tu nescis, ab hs discendum tibi est, qui docere te
sunt. Ego interim non id ago.Quod vero caueri ais canone sexto Concili j oecum enici Costantinopolitani, ne a dioeces eos synodis, atq; a Patriarchis appellare liceat:aut falleris,aut fallis. Statuitur eo canone,ut Ecclesiasticus ordo in causis Episcopo-ru seruetur imitu ut causa prius agatur apud Episco-