De problematis Aristotelis: dissertatio

51쪽

eorumdem sonorum ompositiones, Polit. 4, 3 do emisse, qui tantummodo duo primaris haemoniamina nera statuerent, Dorium et Phemium Pa de re aliunde nihil aeeepimus. Mil. 8, 5- de mustea ad formandos mores vi et natura multa gravissi,ne disputantur quaeritur, quem ad finem discenda sit harmonἰa, num tibia ab Edneatione et morum institutione removenda sit, quaenam harmoniae eligendae. Reprehenditur Plato, quod in politia ad instituendos puerorum animos adsumpserit Phrrgiam harmoniam et quod melodias αvεινώας rei

Quae sua sectione eontineatur Problemata, eorum permulta tam ommunia sunt, ut sine ulla harmoni eartia eientia percipi possin Ut reliqua quoque etiam ab iis intelligantur, qui hujus artis ognitione earent, .utas ea explicabo, quae ad hane rem pertinere mihi videntur.

Constat inter omnes, acumen et gravitatem sonorum ex ea eleritate pendere, qua corpus sonum edens tremulo motu vibretur eonstat etiam, quo simplicsorsit ea ratio, quae visae duarum hordarum vibrationes s. eius intere at eo maiorem esse sono m Don entum . consonantiam. Itaque si hordarum altera n hus vibrationibus agitatur eodem tempore, quo altera una novetur, a duplo brevior est , ea existit sonorum ratio, quae voeatur ια πασῶ oetava), in qua sonorum alter ita est altero entior, ut miro tamen consensu inter se quasi eoaleseant nive, ut ait Aristoteles, sonitidem videantur et tamen inter se diversi. Si alterater, altera eodem tempore his vibratur, auditur δια risim B, antiqv M obuiis; si Misen quoter, athera ter, ια

52쪽

inter rpaten et partirpato has obtinet ratior 266 243 o dum aeutio earum 25u, gravior 243 vibrathonium agitatur inter paphypaton et liebano Mee iste edit ratior si B το-o isto Ilohano et meseneadem. Itaque inter tirpate et meae ratio obtinet

mesen eata. In tetrae M aeutiore iterantur rati nas tetractorvi Maviaris. Ita Mum ratem eo otat duobus tetrae aedis et spatio nis ea isteri in amesea paramesen), quod voeant etiaov διαζευκτ' , Nia 4 levehorda disjungit. Inter irpaten et paramesen me

Has vibratarum hordarum ratio. et proportiones Prthagorei experiendo et computando invenisse leun- tur viam qui tuae autem exergebant, non magis quam qui hoc tempor an exercent, hae omnia eurabant, Sol 'inurtum sensu totam rem dijudieantes qua de causa

a Platone graviter reprehenduntur , iique ratis tonum appellabant, vi liamitonium D quibus ornam νω moiari

53쪽

M quoque muste utuntur. Ex eo in ratione totum Palem si exponere i etite raeli. gra tetraeh. ae Atque h. Matonicum vocatur FStema. Enharmonium Ptema quod ne fractis numeris utamur, musteorum . Aristoxeniorum modo exponimus have habet divisionem t

tetrach. grav. tetrach. acut.

Minimum illud spatium t διεσι voeant.

In alio quodam systemate antiquiore tetraehorda nondum erant tono diageuetico disjuncta, itaque systema hane speciem praebuit Ioe 3stema non diapason sive s tonos integrum eompleetebatur, sed spatium tono minus Tetraehorda eius ita omparata erant, ut gravioris sonus aeutissimus esset idem aetatioris gravissimus τετραχορδα v qu αεις deerat enim tonus disjungens. Interdum autem antiquissimo tempore ita temperatum fuisse videtur 3stema, ut hanc speciem praeberet: ui quo laeto systema diapason compleetebatur, omittebaturantem unus sorius qui postea Vocatus est nomine τρί o. Hae duo sunt systemata heptis chorda αραγίαι , quae pluribus problematum oeis commemorantur. Systema es romatieum, quod hane habet divisionem ita probis Mis non ominem. M tr.

54쪽

dieamus. Texius is est, quem ex reeensione Immanu

Iis Behheri edidit eademia regia ortissim Berol. 33 i. Adjecta est ex eadem editione integra Iretionis

varietas Behherum autem constat, neglecta Vetervm vel editionum vel versionum, ommentariorum, laudatorum locorum auctoritate, in sola fide librorum manu scriptorum acquievisse' . numerast autem is in probi

inatis codices, quos his litteris insἰgni vili in a a Mum Ο Sunt hi Laurentianus 37, 4, alieanus 3283, Parisiensis 2036, Marcianus 200, narcianus append. 4, 8, MarcIanus 235, Mameianus is, Urbinas o Palatinus 164 Palatinus 295, C stivae reginae 124 Laurentianus 37 20 Laurentiann 87, 5, nareianus M' Cum varietate lectim

L Oh negieetos eri commentatores et edd. est immerito, ut mihi quidem videtur, reprehenditur a Trendeletiburs in praef. Iibr. de anima p. 5. Equidem si virum eum Graecae linguae tu criticae artis scientia praestantem reprehendere auderem, illud potius asserrem, nonnuIlis eum liseis es mi rius a urate odicum scripturas notasse quod et Trendelen- hum demonstravit et ego ex ollatione Levesquit hie illieanimadverti), vel saltem in minutiis auerendis omittendisve minus constantem se praebuisse, vel quod in his probi passim faeium est in textu aliis Ioeis a vitiosa omnium eodd. scriptura diseemige, aliis vitia apertissima retinuisse. Sed nee postulandum est a natura humana, ut in tam minenso opere semper sibi constet, nee quod nonnullis aegidisse videtur, ullo ioeo obliviscendum, quid debeatur viro de Platone, Aristotele, tot aliis scriptoribus egregie merito. Die Odd. Laurenti et maree vide eatali harum hihil et Butile Arist. opp. Via 1 pag. 7 seqq. Parisiensem a u- ratius deseripserunt Levesque in notiees te e Peare in

praelat ad Longini libr. ae a limi De reliquis, qui Vatis

55쪽

nis A. eontun odieem manu seriptum infiniensem et aecuratam ollationem eodiei Parisiemsis', quam ad

eani sunt, vide quae exposuit Beandis in aetis eadem Berol. an. ML Dii e ex harta us, foema in , qui a Frederim Rostgnam dio an. 1699 Venetiis emptus in bibliotheca regia Hasniensi servatur, satis nitide seriptus sed non admodum antiquus ad odirem Parisiensem Oa omnibus ore locis ut 19, 2 ,- Levesque Behherus Oe omisit), 4 αἰνέσεως sto λόν, 23 sum κυνοῦσι, 27 ομοιοτατα, δνδιαφθοών, 42 αυταις, quas seripturas solus habet Par ex iis quidem, quos evntu- Iit Bohherus interdum etiam in levioribus scripturae menis dis proxime aecedit a quo tamen ubi diseedit, meliorem saepe seripturam sequitur, ut Seet. 9, 2 Par. v κατὰ Ha n. om.4 17 Par. m. et , Hata retinet; si Par. ex onat. Lovosquii, nam Behherus nihil notavit τὴν αλλην, Hasti. - τὴν a Par. πόνον, aει reete πορον Addam pauca exempΙ ex seel. 1 - 23 Par ἐφυγμένος, am. -υγμένοι 35 Par et reliqui Omnes eiseri codd. si odo reete oblati sunt: αρτη, ata. ἀκμη, in quo consentit eum eo ο- dire, qui vetus Sythurgi a nobis appellatus ex eadem familia esse videtur, ex qua Parisiensis et Hasniensis, sed tamen multis loris ab utroque odice discedit 4 Behherus me

notavit eo dices ἐὰν το περίττωμα, λ καὶ Nam autem squidem habet, sed recte περίττωμα α καὶ 42 Par. καθαψv, am. reete καθαψει, fert. I, 4 earet mendis eripturae eod. Par. exeepto εἰσπνέοντες Caret Hasn eum feetionum, tum problematum numeris, sed in tituIis seetionuineoniungendis ad secti. 15, 20, 31 ongruit eum vetere Sriburgi et Parisiensi EpheIeyst V non minus quam Par. omnibus fere loeis addit. iste Iiber praeter sectionum titulos satis memorabiles, quos iam Ommemoravimus, et alia nonnulla, quae non notavit Behherus ut seet xlx, 8 αλλην Par. τὴν αλλην 23 μομεPar. υταις, in eod. proh pauIlo post Par. m. διὰ ante τεττάρων, et, ut exemplum ex alia seet sumam, B, B Par. χροιά pro χοοιά, de qua forma Vid. Levesque pare tu et 1τ2. Narniensis quoque χρει habet), omnibus fere loeis epheloystieum habet, etiam sequente littera tonsonante.

56쪽

praelatione horum Problematum videmus, eontulit inter

se Venetam amoti et Basileensem Isingrini editti,

praeterea magno opere adjutus est libro amiel euiusdam, in quo praeter alias eorreetiones quaedam hiantia vel mutila e vetere Italiae Husdam thliotheeae odae expleta erant. Versione usi stimus Theodori agae, ex qua versione, ieet non omnibus Ioeis satis ceu ta sitne modo paraphrasis potius quam versio dieenda, modo

insignibus textus vel depravati vel non recte intelleeti mendis maculata, tamen inulta passim emandare licet deinde Latinis ommentariis Ludovici Septalia sed neque hieommentarii ullam sere utilitatem nobis attulerunt nee commentatio inserta in nemoires deo Aeademi desi eriptions Tom. XLVI, quae inser h luri troia memoires surcia sectiona X des problemes irAristote, in qua

Chabano partem quandam hujus sectionis neque acute satis nee doete explicare conatus est, ita ut ne aeeuratam veteris harmoniae cognitionem attulisse ne in Aristotelieo dieendi genere satis versatus ad interpretia munus accessisse videatur. Sriburgi denique notas eritim brevissimas illas quidem, sed minime contemnendas eonsuluimus. Id autem ante omnia mihi agendum sistavi, ut Aristotelem ipsius Aristotelis ope intem pretarer et, quantum fieri posset, omnibus loris demὀnatearem, et se uentia et verba ex Aristoteliea Ieendi consuetudine deprompta esse et ollatis variis aliorum librorum Aristotelieorum locis ruptime explieari posse.

57쪽

v mm vero et metum sint mulis artimniae Meae partes, et externa interpretandi p-sidia sere nulla, et extus talis, qualem paullo ante descripsimus, non m randum est, me nec omnia explicare potuisse et in nonnullis locis emendandis audacius versatum esse. Emendationes autem n eommentariis positae sunt omnes intextum nullam recepi, ne ea quidem, quas plane editas ne ulli dubitationi obnoxias esse mihi permast.

58쪽

ωIΘ ΟΣΑ ΠΕΡΙ ΑΡΜΟΝΙΑΝ.