De problematis Aristotelis: dissertatio

81쪽

HO pe L em probit. 32 et reollatum obseurae cuidam antiqvissimae harmoniae parti aliquid ineis amn-dit. via is noeit ensis antiquae lyrae antiqui 3st math), ad hamoniae historiam magni est momenti. Constat autem, ariliqui imum ustema Mercurii quattuorehoeda dimississe. ni systemati adjecto stea ordo is aenisn , alum esse vieitur Ploma heptaehordum Vide meoinaeia Geras. p. 2M quod ex duobus eis

ohorias conjunctis eonMahat o ita ompositis, ut super loris sonus rarissimus esset idem insertoris aeutim mus. Ex hoc arstemate oetae eclum feeisse ortur Prinagoras vid Niso . pag. M interposito tons di Eouoeteo inter meumque tetra ordum, ita ut hypate et nere eonaona ni diapason. Sed collatis inter se nonnulli seriptorum ocis Boeth de mus. I, 2ο. iv mus cap. s. 'leom. agg. 7 et l), apparet iam antiquissimo tempore ita temperatum fuisse heptaeho dum, ut soni extremi consonarent diapason, omitteretura-- ea horda, quae postea appellata est rite nam antiquissimo tempore paramese poema et erat et appellabatur , sive hae srstematis eouocatio ex antiquissima Irrae tena one orta est Boeth. I, 2M, sive Osaerior

82쪽

Alchra heptaohorda ex peiore visanonda nais en quod quomodo fieri potuisse videatur in disseria de harmonio seient.. Graec pag. - explieare oriatuanum me autem omnia in his probit egregie illam atrantur. Commemoratur enim utrumque heptaehordum, et quod eonjuneta et quod disjuncta habebat tetrae eda. Jam vero singula a uratius videamres. αρμονιας ueptachorda arsit proprio nomine Aar--οnArram appellata suisse docet Aristox. p. 36 ταέπταχορο συστημιατα α καλου αρνιovιας. n. variis signis in vo σρμονια disputavimus in disser pag.

' υπατη Tto coo et αυτ Ἀωvov. Vide probi. 43. ἐπε . Legendum ortasse ἔτι και vel eiusmodi quid. Duas enim afferri puto rationes, eae vetere is tenretinuerint i gravior aeutioris sonum quo thmodo eontinet 2 gravior saeilius eantatum Propria est horum probi doctrina, Maviore sono velut ontineriaentiorem Vide probi is et 2. τ οξυ uvαμεως μαλλο v. Diffita in ean aeuisquam gravia docet probi. 37. pro μαλλω inosis

Hoe probi adjectum est ad partem quandam supe

a Boethius eis inus. , leo, a iam eradit Ursa --rii tenai nem, non tetrachordum compleetentem EFGH sed diap son EA IN; quod diapason interpositis sonis completum esse Meet. De huius tonsionis entione id etiam Euthex

83쪽

Quaeritur, eue suavior sit monoedia lyae vel thaeomitata quam sola, sed probi. 43, quod ab iisdem sere verbis incipit, quaeritur, eur suavior sit monoedia eum tibia quam enm lyra conjuneta Gaza, qui addit ad unam ιrram, hoe probi paullo aliter intellexisse videtur. F. v - α Phot. p. 274 s. torto σκηπῆς ἐδη ἐν

καίτοι προς opoας. Sensus hie esse mihi vid tur attamen lyra vel tibia non aeti osius et des eatius eantum omitatur, sed singulos monoediae sonos exprimit me est enim προς χορδάς s. πρόσχορο αδε . Ita Plato Ira g. 7, 3ο-- 2 simplieitatem harmoniae eommendans a puerorum institutione removet τ' εαρο- λωία καὶ Meκιλω τῆς λυρας, ut tantummodo diseant αποδιoovαι τα φθέγματα τοῖς ἡ μασι πρόσχοροα εἰ γαρ ἔτι is χλλο v. Verha ortasse eorrupta, eerte propter brevitatem obseura, quibus Me signia re videtur Aristoteles: si Irra et tibi idem inelos quod monoedia eanunt, et Ganius ita suavior fit, portebat

84쪽

potius. plures tib ines adliriere Galla viam si dein iis amplius siti αφαγίζει iv δηv. Aris antiquiores Graeesseantu prinis paries tribuebantur; hi instrumentorum quas dominus hahebatur. Itaque quum ponem uinquererentur seriptores eorrumpi harmoniam et in priua ahi, hoe quoque afferebant, iusto plus a ther instrumenta, inprimis linias, et eantu quasi obseuritatem quandam Mere. Pratinas p. Athon. XIV p. si καιτοι ἐκ o αυλος in ρειας κωμω μovev vid. Boeah ad Pind. p. 258 et do travorare. Prim. p. R idem

repetimus.

85쪽

lege. et de oratore 3 25 uanto molsores sum et delieatiores in eant flexiones καμπαὶ et salsa ometatis' Omnino autem hoc Voo in harmonia usitatum s ἰsso videsne Apud Pollueem , εο τερεα λοί, ερε- τί η ατα ad tibiarum cantus re runtur. Alio sensu muώs eo legitur haec vox apud Brren harm. libr. 3 seel. 3.ῆ οὐδ' ἐκεῖ num ἐκεsinii ). Hae vertendo explis vi Gallar an ne illa quidem, quae voeabulis arti Iata emittit r. Oix οίως ou tam suavis quam potest et solet esse. ἐα la ' μιμῆται o nisi quid ad indolem et e prietatem propositae rei apte expinnit et tangit moemimesis et eantum humanum et omnem omnino harm n am inprimis ommendat; propter hane ipsam verba

Interdum autem hane voeem ad modos arti ἱosiores et flexiones sonorum desieatioves traetam puto, quae aut assae eduntur instet mentis aut oeia eantum simpliar rem minuan- Vide meareh. ad oe. που ματα.

86쪽

Meian. l. 54 M. Reitκ de homine molli et delieator

οστις οικου- τέρπεται κρουματω τε καὶ τερετισνιοπω καὶ διεφθοροτων νομα v mutaret, Polit praeeept. pae Mil ed. Reis e negat, orationem eius, qui ad populum dieat ad theatri eonsuetudinem eonsormatam esse de re veluti e vollam ex delieatis ae floridi voea ιis undique eineetam, aut argumentis ad acerrimam normam artis a urate exactis instructam, sed, quemadmodum o p. σικοὶ mi θιξι α ovo 'αὶ χορδω ψιγιν καταφαλσθαι, δε κρουστικ iv, ita eiu modi orationem plenam esse liberalitatis et verae animi magnitudinis oportere. Quae quum ita sint, κρουστικα h. l. esse statuor apta ad ejusmodi sexiones et artigriosos eantus edendos se propter sonos distinetos et mobiles. στοαατος, quam male Gazar instrumenta oris. δι π δι ov. Corrupta hae voedi ita interpretatur Gazar quamobrem suavius eantalur, quam teretatur, ita ut pro in ει legisse videarur psis.

' απηχοῖσα se. - - χορδη Gazar Vox do sinens. Alias hoe voe ad vocem refertur aut resona tem et repercussam aut herrantem, ut απηδε . ελαττο v. Minor est vox aeutior eis. Probi aegra.

87쪽

Hoe problema mihi quidem obseuesus esse sateorusiana nihil auxilii suppeditat. Quoniam autem in ipsis verbis vix quidquam ineat, quod aut lamnam aut maius aliquod textus vitium aperte indieet, obseuritatem inde

ortam statuo, quod hoc probi ex interiore mesoporiae natura nobis tantum non omnino ἰgnota repetitum est. Fortasse tamen illud quaeritur, eur in Armphonii or h. l. sonis, qui simul anuntur, gravior quasi undamentiloe ponatur, ita ut probi. seqv. in γmphonia diapasonaonus gravior aeutioris appellatur αντιφωvoc, non γο-vioris aeutior vertitit auamobrem quae gravior

sdibus est, ut semper aetus modulandi ommittitur 'nam si proxima quaeque a medio pulsanda sit eum media tantum, nihilominus reddi medium potest; at si, diu subjungenda est, per proximam a media idem reddi non potest.' Idem vi Οιαλ-ει male vertit si interripiatur, Suspieionem meam eonfirmat titulus problem iis cujusdam perditi, in quem nuper ineidi, quum lutarchi Srmposiae perlustrarem. Exstat enim in indiee libri non hi titulus τίς α, συμφωνησεως. ει ι καὶ:εια τί τῶ συνυφω9- μού κρουομώω τοὐ βαρυτέρου γιγεταιτο μέλος. Quod problema si haberemus, hujus explie aio iis promptu esset. Οέηται Fortasse o in V. δ' muta. ψιλυ oeabulum in re mustea requens. Quae

ex pluribus rebus omposita et velut in unum eonfusa

esse in mustea possunt et solent, in his si una aliqua Pars per se exercetur et sua vi viget, ea ψιλή dieitur,

88쪽

tum instrumentorum, quem non eomitatur Dei canina, ut

Probi. 13.

Quoniam n hoc probi et sequentibus nominantne non antiphon , homophoni, Imphoni, hae voe h. in s. Meviter exseleemus. Consonantium sonorem varii sunt gradus, varia nomina, omo iam sunt, qui tensione

arisdiap. eonsonantes mutata praele nee sitatem m. quendi onsuetudine, Ptolemaeus hos sonos Malea voea vit homophorios, et sonos in eadem tensione positos το,ου -- ni apud Aristot sunt soni consonarmies et antiphonos quoque eomplectuntur, opponuntBrhomophonis. Apud Ptolem sunt soni diatessaron et diapente consonantes et quae ex his et diapanis comp-riuntur intervalla, quae a Theon p. 77 ed. Bulliald. Par. 644 et sello p. 2 ed. 3lauder voeantur

paraphon Diseimus ex hoe probi. graviorem sonum, eris Aristot tempore Voeatum fuisse aeutiori antiphonum, non ontra nis Potiua eontraria ratione utimur. Cujus

eoi , ratio Inde ori a repetenda videtur, quod Gemei

89쪽

Hoc probi obseurum illud quidem et a Chaban Rio plane desperatum explieabo, ut potero. Doeet Arist. seri interdum, ut soni diapaso intervallo distantes uni- soni esse videantur. xempli loco affert phoenietum et aliud instrumentum. Poet v v v v. ρο ut eommemoratur apud Athen XIV,

63s h. - 637 b. Apud Pollueem libri Irrophoenicium nominatur, apud Albeth. IV, 74 d. e. lnxe. Irrophoenix.

Videtur lio instrumentum fuisse natura acutum, erius soni eum aliis instrumentis, natura Mavioribus, comparati fallacia quadam et deceptione aurium in eiusmodi rebus non insolita homophoni viderentur, quum essent diapason intervallo aeutiores. Aentum suisse instrumentum vel

inde probabile est, quod 13rophoenix dieitur etiam sam ea apud Athen. IV, 7 d. e. 83, hae autem Athen. XIV, 633 t. voeatur 4υφθorio op vov. αυθρι, πω. Probabile est in hae voce Ialere nomen instrumenti alterius Cod. Vat. X in mam habet ἀτροπ'. Idem legisse agam videmus. Neque tamen quidquam, quod sciam, de ejusmodi instrumento proditum est o ξεσι se οργανοις, quod etiam probi. 23 omittitur.

90쪽

Noe probi. , -- a naturain ear num Misis phieorum illustrandam magno opere perlimeae, saepius attigerunt, qui de historia variorum antiquae sese a nerum scripserunt. νομος. De nomis veterum, quiseum natura D dum pleno et per est illustrata videtur, eis quae ,

Vol. 2 p. 49, aliique seripserunt Nobis satis erit ea aumgere, quae ad hune Arist. loeum explicandum pertinent. Intelligimus autem ex h. I. nomo animis phas earuisse et, quod etiam ex aliis Ioel eones ero licet, mrmelias variosque ruisse iis, ut paueis exemplas defungar, Chersothemis rudis Prthiis novium