장음표시 사용
31쪽
moniis seriptorum cohaereant tum graeeorum tum
latinorum qui uno Xoepto Euanthio p. 440iss. 0 tornariis tantum actoribus miro OnSonSu Verba faciunt, ignorabimus fortasse donec intricata quaestio de partium intor actoros distribution in clarior luco posita sit. Huc enim portinore discrepantiae rationem, si votorum scriptorum set Euanthi ipsius Verba eXpendas, tibi forsitan persuadeas. Cum enim p. GraeCOS
nullus ultra p ros in Iet laetor commemoretur, immone voeabulum quidem oXtet pro quarto actore itemque ap. Romano primarum quidem secundarum ter
tarum quintarumque et Donatus ipso in singulis Ter. fabular praefati trium tantum perSOnarum parteScorto ordine distinguat, cumque adeo constet primario Secundarios tertiarios actores iam prius stabili
Poenulum qui Sex actore p0Stulant. In tot fabularum conSensu non temor factum arbitror, si de Graecorum comoedia disserens ad Plautum provocavi. - Num etiam Andria Menandreae actores ad quinque redigi possint, alii viderint: 0rte Rudens et os nutus nulli sunt impedimento. Etenim, ne contaminationis lautinas semoriam Xcissem haec tantum noto in ana longiori inquisitioni tompus nunc mihi deost) in Rudent of in hac quidem sola Plautina Palaestram lib0ralem honestamque puellam Sa0penumero in Scaena loquentem induci vo post agnitionem id quod contra praeceptum Donati Si in And praef.: adnotandum sane puellarum in proscaenio liberalium nullam orationem induci in como odia palliata erat igitur Graecorum mos), praeter inuocationem Junonis Lucinae, qua et ipsa quoque post scaenam seri Solet , sed Reiff. p. 4 cf. Schol ad Ad. III 4 41 in se ultimam Poenuli scaenam quae ex Xhibet
perSona colloquenteS, Supervacaneam esse atque Camerario duce Supp0Si tam plerumque haberi. V. d. RitSchol. p. 170. Vel figurato sermone et pirae Erat at non Ezχpet di
32쪽
proprioque ordine destinato eSSe quam poeta comistus Sua cuique partes in una quaque fabula adsignaret, 'silentium Veterum de quarto quinto SeXt0V aetore possis inde fortasse Xplicare, quod hi nullo prius ordino poris ipsi distincti quotioscumquo fabula da rotur prout quisque aptior poetae videretur Recommodatas sibi partes susciperent ali0squo in aliis fabulis locos obtinoront id qu0d significar videtur Euanthius ipse, quippe numerans ' qui primarum partium, qui Secundarum partium tertiarumque, qui quarti loci atqu0 quinti' actores essent ii Vers pro ultimis verborum genero utitur. Quoniam Vero quae fuerit quarti quintiquo loci aet0rum conditio et disciplina, utrum SeXtus quom in Andria Men. comparuiSSe Oeuimus propriuS fuerit an is occasione adscitu in obseur adhuc St, por se quisquo facile intellegit quam sit t0m0rarium tam incortis subsidiis uti ad inquirondum in Terentianam contaminationem. II. Nec tu profeceris arbitror, si qua Horatius R. p. 192 et Diomedes a. gr. GLK. III 49 notissima de personis in Scaena loquentibus memoria prodiderunt in partes oeaveris. Namque Horatii praeceptum et Diomedis verba, si quam pro Maecorum comoedia vim hab0nt portinent enim ad tragoediam, - ad pulchritudinum simplicitatemque graecarum fabula
Certa conisictura ' quinti 0p0suit B sifferscheidius pro quintarum, o quod habent codd.
33쪽
rum speetare in quam complures latini poetae peccaverint octissime persp0Xit te nius simulque monuit huius modi praeceptum Observatum esse a Terentio in Eun. IV ubi sermonus ita distributi sunt ut dum duae Vel tres persona per aliquod tempus inter Se Colloquuntur reliqua taeeant . Confirmat huiusmodi suntontiam hic Euanthi locus ' Illud quoquo mirabit in Torsentio quod non ita miseet 01 Sonas quattuor ut obscura sit arum distinetio, undo officitur et alios in hanc rem peccasso et de personis inter se colloquentibus, non in scaena loquentibus, hoc intellogendum Sse quod ni esset, iure quaeri posset cur de quattuor tantum personis loquatur Euanthius, cum Terentius etiam quinquo introducere soleat. Hue etiam pertino Donati scholium ad Eun. III 2, 1 ' Hic inducitur multiple coneursus dissimilium personarum et tanton uirtute et consilio ootae discretarum ut Onfusio nulla sit facta sermonis. ἡ Quodsi haec Scaena atque ea quam protulit te nius Eun. VI contaminationi debentur. Xempla otiam abundant qua huiusmodi Xcusationem non habent. At si quinarius personarum in Senona loquentium numerus do mutato 0X0mplari fidem faeere propior Se Olu CenSendu nonost fatendum si tamen Terentium siquando hoe numero de suo usus est intra artis graecae leges stetisso Semperque caViSSe ne quarta loqui persona laboraret.
De actor in ab Ter numero et distributions in Actis soc phil. Lips I fasc. I p. 107-158 p. 110-11. Euanth de trag. et eom. 15 l0tZ. Quas quidem confusio quam facit oriri potuerit sontiet quicumque graecorum theatrorum amplitudine reputavserit.
34쪽
I. Non modio erom viris doctis difficultatem praebuit notissimus illo uot0nii locus in vita Ter.), unde
discimus Torontium cum primam hane fabulam Senena committoro ad Caecilium comteum miSSum eSSe, cuius oXploraret iudicium. Cum enim Ca0cilius qu0- quo cognominem fabulam SeripSiSS feratur, ' quam quid omit palliatam oti Menandro conversam fuiSSeo probatur quod Caecilii palliatas tantum se unam o Grascis Monandri Andriam novimus, iure mireris
Probanda non sunt quas S. Botti ' Sulla patri do posta coni. Ter in ' Atti doli'accad rom di arch. XIV p. 139 Agg. do id huic narrationi prorsus abroganda disputat ea re, quod Hieronymus in Euseb chron olymp. CL 2 do asellio dicat
mortuus S anno post mortem Ennii q. S. ἡ . . bienni antequam Andria Ter ageretur. Nam ex eo quod in Od chron. eadem narratio se uel sine dubio profecta paseno iisdem verbis expreSSa reperitur reetius infertur Hiseronymum non uot sibimet discrepuisse umque proptero do anno Caecilii mortis erraSSo. Ceterum . C. Cavodoni ' opuSc. relig. mor e leti.
35쪽
quid sit quod Cascilii montio cum prima poeta fabula con0Xa bis inveniatur nec Luseius poetam furti insimulaverit, qui fabulam iam tractatam a latino poeta retractandam Sibi suscoporit. Vidomus igitur
quo modo haec omnia Xtricari possint. Caecilianam Andriam in dubitationsem roVocandam SSe quidem non censeo, modo Andria prologus paullo aliter intellegatur quam adhuc factum ost. Nam in limibus Terentiani prologis Si quam poeta noVam daturus osset fabulam, omisit numquam ostendere: Heaut . prol. Nouam osso ostendi Phorm. prol. 4
Ritscholius ' Androgynu ἡ pro ' Andre , p. Non reponi iussit Parerg. I 333, quae nimis incerta Si coniectura Dgiaigko mus rhon. XXXI 1876 p. 24 not. eo etiam haeret, quod uotonius de Caecilii Andria tacuerit, eamquo ideo salia quadam graeca Andria cuius perierint fragmenta Sublatam esse Suspicatur, non de Menandrea At quoniam cum argumento fabulas titulus 'A cpi nihil habet commune contra BG Set Σ, Δηλια 'Ε ρεαῖα, Κογγεια, Λευκαδρα, Λ il Vtαι, ME V, 'OR I - χ, Σανι α alii tituli a compluribus adhibiti sunt posetis argumenti similitudino adductis, cf. einehi hist crit.), causa nulla est cur duas fabulas hoc nomino inscripta extitisso dicantur. Argumentum autem e Suetonii sit sentio petitum nimis lovo est: etenim nemo non videt Donatum aliqua e Suetonio excerpi SSe, non omni R XcripSisSe. - prologi silentio no Ribbockius quidem verum enucleasso mihi videtur haec conici sens ' ut ex Andria o Perinthia suam fabulam contexuit Torsentius, ita Caecilius aliis aliundo partibus adsumptis Satis diVerSum argumentum proposuisse fingi potest. ἡ Hac enim ratione Terentius
postea Menandri delphos spis0di Diphili auxit int0gro a
Plauto selicto, nec tamen vitavit furti crimen aut saltem Andriae memoriam Xcitavit. C. giat rho, qui se saut prol. uberrime atque ut Solet
ingeniosissimo dissortavit in libello prologis Plautinis si Terentianis, Bonnas 1864 ἡ . - 17 ad singularem do hoc loco pervenit Sententiam, quae quidem mihi plus acuminis quam veritatis haber videtur, quamvis Guil Wagnoro Valde placuerit lahrb. f. phil. IC a. 18654 279-293. Facito quidem concedo
36쪽
20 II. - DU SINGVLIS FABULIS.' adporto nouam Epidica Zomenon, mee prol. I, 5' nunc haec planes pro noua , Ad prol. 12 ' Eamno acturi Sumu nouam , Duas tantum fabulas, Andriam et Eunuchum, non dSerit Oeta OVRS QSSe.
Quod ad Eunuchum attinet, facito quidom intollogitur
non potuisse nova diei qua duas aboro personas iam antea in latinam Scaenam prolatas. At quid do Andria statuamus Duo mihi nocessario offici vid0ntur aut prologum qualis nune Xtat ad fabulam 110n primum sed iterum actam pertinoro ut 0nii tosti-
aliquot versu post v 3 intercidiSSe, quae Ritschelii quoque sontonii fuit; sed adduci non possum ut versus Heaut prOLT- in Hoc prol. I tranSferendo esse arbitror ibiqu0 0s v. collocandoS, ea ver ratione ut et anto et post eos alii vorsus deesse putentur. Quod si ita esset, quamvis verba ex integra graeca satis Stenderent vel giatgkonis iudicio novam Heauton timorumenon SSe hoc tamen non ita Videretur urgeri, ut factum AS crodo. Iam quid de V 4 Sentiamus, quem ad ' contaminationem ἡ Spectare ratusigiatZk ' certa argumentatione probari orandit illud ' nouam esse ostendi , huc non quadrare, infra docobimus. Nunc satis habeo, Si refuto illud, quod Z. contendit, non necessari a Terentio fabulam praedicari novam in prologo, ' cum illo tempor domini gregis votoros fabulas pro novi agere nondum conati SSent. ἡ Neque enim solum quae iam acta SSet odisse a quidem fabula nova dici potorat quae aut parte a Veteribus poeti tractatas ideoque etiam actitata contineret ut puta unuchus aut cuius par iam spectata fuisset ut post secundam actionem Hecyra quod enim Xpstit Ambivius in prol. II Xitu, ibi ' ut discor nouas Xpediat p0Sthac ἡ plane demon Strat eam quam acturus est novam dici non p0SS - quod quidem Si potuiSSet, maior etiam conatu quam in primo prologo facere StuduiSSet histrio, graviore antecedente cauSa. - Neque autem animum inducor ut in Ad. prol. 2 ' eam nos acturi sumus nouam illud ' nouam obiter dictum consseam, quas Ziafghonis est opinio p. 9. Quid enim num hoc capital erat ut fabulam actum iri prologus significaret Cum igitur tot Asent causa cur fabulae non omnino n0Vae possent vocari, quid mirum quod Ter numquam omiserit hoc otiam nomino ubi licuit fabulas suas commendare
37쪽
monium do Caeciliana Andria prologo hactenus Onfirmari, quatenus Terentius nulla addita causa hanc unam fabulam novam non diXit. Hoc unie Verum esse contendo nam etiam Si concedamus prologum ad iteratam fabula actionem pertinere, eodem ratione et disputation ad dueimur ' avset nostrae Opinioni pro-
' adesto aequo animo et rem Ogno Sette,
Ut pernoscatis, ecquid spei sit relicuom: Posthac quas facio de integro comoedias, Spoetanda an Xigendae Sint Obi priuS,
tonim quas duplicis prologi Suspicionem praecipue O-Verunt duo Sunt alterum quod in prol. v. 5 haec do se dicat Torontius ' in prologis Scribundi operam abutitur . . , Rit serum quod adversarii fabulam nosse videantur ante quam acta osset. Si quis igitur primus extitit prologus in eo Se pSe contra Luscium defendit 00ta at in nova fabula eaque nondum cognita, quid abore potuit Luscius quod reprehenderet, quandodo duarum fabularum confusion in altero prologo primum disputaturus erat Contra naturali ratione omnia Xpliearentur, si fabula non nova Sed de eodem sublata exemplari cenSeretur quo usus Caecilius SSet id qu e titulo cum appareret a Luscio continuo seprehensum putaretur. - Sed do duplici prologo cogitandum esse nego. Iam etiam uil Wagne qui, praeeuntibus T. Fabro in Ter edit a. 16 Tl Osann ' anal erit ἡ p. 144,
probante 'rand Lips. 1865 de gemino prologo cogitarat ' Lib. miSe Soc phil. Bonn. 1864 p. 72 qq. Sententiam Suam immutavit iures Iahresbor. d. III p. 808, giat Zkone suadentemus rhen XX 579 sqq. Alia de hac se scripta laudatigiatgko Phorm.' inteit p. 2'. Attamen et Ribbeckium 'mesch. d. Om. dicht p. 35. 159 of Spengelium And.' inteit p. X-XI etiamnum dubitante video. At qu0 fabula ante actionem adverSariis Terenti innotuerit, mirum non esse docet Adelphorum
eXemplum, quae quidem ante primam actionem in univei Sum
38쪽
ubi ad illud ' do int0gro , adnotationatus ' utrum
denuo an eae integris straecis , At quo minus ' denuo
intollogamus prohibo illud ' posthac, quod idem valot nihil igitur dubii quin int0gro signiscet
' de ro nondum tacta, , quod nos dicimus ' di sana planta. sed quid est quod Terentius se posthac fabulas do intactis gra0cis facturum promittit, nisi
eum in hac prima confeSsum SSe Statua1nu Se remiam antea ab aliis lab0ratam adhibuiss0 340 quo id
mirum in poeta paene adulescentulo qui os ' 0-pento , ad Studium adplicaverit musicum, si prima in re scaenica Vestigia imprimen vetori 0Xercitatiquo comici Xemplum prae se habere, quam viribus suis totum se credere maluit. Restat oro ad Xplicandum cur Luscius non incusa Verit Terentium, Si nullus prior extitit prologus. Atque o fandom revecti undo digreSSa Stiratio, rogamus quonam modo furtum Caecilio factum suadere potorat Luscius in ea fabula quam Casecilius ipso non modo probavisso sod etiam ' non Sino magna admiratione , audivisso: Diversa re est in Eunucho se Adolphis, in quibus demortuorum poetarum Vindicem o Luscius pra0buit. Non do furto
igitur sed ad summum do Ca0cilii auxilio vel coni-
mannus N. Iahrb. XIII a. 1886 p. 417 provocarunt ad And. 891 6 Hoc. 212 et scholia ibid. non satis apte opinor neque enim ' prologus ut ' liberi nomen si defectivum. At potius in promptu est And. 10 ' adulescentulos ), Plaut Menaechm. v. 804 pallas pro ' pallam Q sic etiam . 34 Vahlen.)0 v. 9 uiros pro ' uirum in. R ipsa igitur has intorprotatio a Donatiana non diffort ex integris graecis , Quid vero sit ' integra graeca fabula
fusius infra d0cebimus, cum do Heauton timorumeno diSSerendum erit.
39쪽
ventia Verbum esse poterat. Et huius rei quidem vestigium ni fallor in Heaut prol. v. 22-24 deprehendere est, ubi maliuolus uetus poeta dictitat, Repunt ad studium hunc se adplicasSe USieum, Amidum ingonio fretum, haud ΠRtUT SUR. ., Quod nim hic generatim amicos nominet Oeta quos postea homines nobiles Summaque ap. populum gratia florentes proprie nominaturus est, huic favet suspicioni nihil nim poeta antiquius profecto fuisset quam ut statim in prima quam scripsit fabula se a nobilibus tantum hominibus optimeque de re publica meritis adiutum osse fateretur, quo maiorem apud Spectatore gratiam sibi conciliarset. II. D Andriae Xeniplaribus haec prae se fert Donatus ad prol. V. prima scaena erinthia o
Quod a se cilium nec Suetonius nec quisquam alius do hac
re in Suspicionem vocaverit, non Si mirum. Nam quo anno
Adelphorum prologus qui accusationsem latius explicat exaratus fuit, c. a. 594 u. c. Caecilius iam e vita cosserat, iuuidem in Hecyrae prol. II eodem anno tertium relata Caecilium nominat Ambivius in scaena, non facturus si etiamtum poeta viveret cf. Becker. De Romanor cens Aeaen Magunt. 1853 p. 13 Sq0 Lisbig. D prol. Ter et Plaut. Bonna 1863 p. 6). Non poterat igitur a se ciliu dici ' adsidus una . cum Ter ' Scribere. ἡ At in Heaut prol. non, adsidua opera sed de initi scribendarum fabularum agebatur ' reponto ad studium . . in id quod Suspici0nsem de Cascilio non excludit. Qua si recta est fatorum consortem habuit p0 et C. illum Fannium C. filium, cuius orationem se sociis set nomino latino ' alii a C. Persio litterato homine Scriptam Sse aiebant, illo quem significat valdo doctum ess Lucilius alii multo nobiles, quod quisque potuisset, in illam orationem contulisse , Cic. Brut XXV 99.
40쪽
paene iisdem orbis quibus Andria scripta est Cetera dissimilia sunt, Xcopiis duobus locis, alter aduersus XI altor ad XXI, qui in utraque fabula positi sunt, t ad . 3 ' qua apta et commoda fuerunt in Andriam Latinam, non Graecam, fatetur
transtulisse. Sed quare ergo se norat TerentiUS, Cum
possit uidori do una transtuliss0 3 sic soluitur: quia e0nscius sibi est primam scaenam do orinthia osso tranStatam, ubi Sono ita cum uXoro loquitur ut apud Torontium cum liborto at in Andria Monandri solus Senex St. ἡ Graeca igitur Andriae scaena prima soli loquium sonis fuit prima Porinthia colloquium
Seni cum UXOre quae quidem eaenae cum iisdempnene Verbi eodomque Sensu Seriptae essent, maluit
poeta colloquium soni sit uxoris quod orat in Porinthia sibi adsciscoro, liberto pro uXOro posito quam de Una Andria transforro quod quidem eum a Se laetum On- Seius esset, id omne otiam poetatores Voluit reSeire. Donat iudico potuit igitur Terentius, modo VoluiSSet, do una transtulisso vidori. Hau cum dicit scholiasta ad poeta toro profecto respicit; nam Luscius quid Ter fecisset probo iam novorat et reprehenderat.
Speetatores vero, etiamsi duae illae Senonae graeeR-rum fabularum non non iisdem uerbis , sed otiam admodum diversis Xaratae essent, i dignOSCere
' oriaSSe quia verba matronae accomm0davit Terentius ad liborti orsonam a se ipso inVentam.