De Virgilii philosophia

31쪽

gilius spem et quietem necessariam esse hominibus, quam ut ObScurarum rerum caliginem discutere non lentaret, an Xiorumque animorum

sollicitudinem placare. Miram quidem Lucretii Vini, acerbioremque assiirmandi rationem nullo modo Virgilius usurpavit carminibus ver suis eam primum mundi imaginem interponit, cujus lineas omni sere parte ex aliorum operibus imilatus est, grandioremque deinde locum ad ussin gendam rerum imaginem conse era Vit, ubi si mens divinior , et caelestior ignis quasi apparere idetur donec in summo ac praecipuo maximi operiS, et persectissimi, cantu, easdem denique rursu Squaestiones tracte quae dubios semper et anxios animos secerunt suturarum videlicet rerum seriem ei quasi sors sutura sit animarum, poStquam ita intereidit. Propriis scilicet studiis non minu quam communibus omnium hominum curis et ipsa antiqui

ingenii natura impulsus erat Virgilius, quum mulliam inter sabulas et philosophiam usurpabat

doctrinam : ipsius quidem ae merae, ut ii dicam, philosophiae, nunquam strictus observator. Ubi enim Aeneam apud Inseros descendentem pin

32쪽

doetrii iis cogitationes illas literinixius in vota rat, sua se lubii su 'culi hominus maxim se juvarent. Tribus ni in vicibus, si licere licet, eae sententia olividi posse videntur, tuas de philosophiae rebus nobis Virgilius praebet. Primum enim, quan- luam alia semper studia secutus est, ea innium ut rectare videtur, ne praelibare, dum prioris aevi Scriptores, non in ullularum inmixtion trelligionum imaginibus, imitatur qua es deinde

eadem, quam Vis in carmine Oetae Semper minorem locum occupens, latius tamen, quod ad ingenium Spectat, et certius, validiorique spiritu expanduntur in Georgicis ut maxime valeant, apertiusque it artus explicentur majorique honorae et excellentia iraeluceant, partem IV egravissimam habeant in perseetissimo magni poe- mali. J000. Quare studentibus unumquamque Carminum lartem, manifestius apparebit qua ratione in erexerint apud Virgilium philosophicae Sententiae, quoque modo mum Romani cingenii studiis magis magisque conSen Serini.

33쪽

I a quae Sileni canthim inaugurant atque inchoant, carimina, Epicuri doctrina potissimum conflavit. Juvenili nim tunc studio Virgilius ardebat, vulgalissimis quo pleuri sententiis erat imbutus, ipsosque eos qui do e trinae, apud magi Stros in scholis quondam praegustalae jamdiu obliti erant, sua tamen carmina a Vore Agno accepturos esse sciebat, ut brevia, ut lueida facit limeque omnibus intelligonda. dii quod ab ips0 auctore, a quo Verba philosophia et scribendi rationem mutuatus erat, eo impelleretur ut Epicuri libentissime doctrinam sequeretur. Mulla enim Verba, praefer ipsam rerum speciem, a Lucretio accepit. In primis aut philosophia linoa mensis

34쪽

qua ante lon gam stibularum seriem deserit obat, ead in ratione utitur, et quidem temporis illius

hominibus gratissima, qua Semper u ut ausus rerum cognoscere H Valent, altissimas cogi lationes

cum humilioribus carminibus misellii. Elii duri videlicet doctrinam in hoc carminuSequitur, quod magnum in Bucoli eis locum occupat ut ipsum illud decuit, quod si non inji/ssus , cecinit . Sententias Epicuri, si grammalicorum commentariis sidoni adhibere licet libentissime accipiebat et effingebat, sua ipsius institutione non minus quam Lucretii exemplo incitatus sere enim omnino naue reli Verba, quibus in isto carmine usus si et carminum Orma ac species, apud Virgilium procedere videntur' buum ceterum, quoad res ipsas scrutari libet, Virgilium animadversamus a graeco poeta, ab Orphico nimirum Onomacrito' versus suos esse imitatum

1. eL VI, 9. 2. Cf. LUCR. I, 1018 magnum per inane a T1 omniarentur axigui terra atque anima procedere et imbri s et V, 443 VI, 206. 3. Atheniensi 20-485 ante J.-C. qui prisca Oracula collegit, atque ab Hipparcho in exsilium misSu est, quia Musaei raculum interpolaverat. Aryonaul. I, V, 496 qq. Cf. Ar90-naut ORPII. V, 41 Sqq.

35쪽

quo quidem saepius cum cantu illo collatos eSSe OVimu S, quem Orpheo praebuit pollonius filio dianus. Quamvis tamen non liceat negare Maronem e duobus Λrgonauticorum carminibus unum coagmentavisse, ex iis scilicet quae the niensis poeta et illis quae scripserat ΛlexandrinuS, videtur profecto apud eum Onomacritus in hoc loco prae alui S Se . Quae aliunde Epicuri sententiis minime eonSentanea est, illa sententia nimirum quae Amorem, Eρωτα, in mundi originibus partem maximam habui SSe praedicat, ea, quanquam ab Onomaerito accepta est, a Virgilio Omittitur; qui rursus alteram illam neglexit, quam omiserat Apollonius, scilicet

mundum ex elementoriarii contentione ortum esse

praecipua quidem in Empedocle, qui εἰκος illudes singebat, unde dei sphaeri viscera primum gitata suis seni Nihil prorsus cum Epicureanis sententiis melius congruebat, quam versus illi qui apud Virgilium antecedunt. Si quidem Montano nostro sidere licet, Scribenti si ingenuam ignorantiam cum persectiori

1. Fragm. V, 180.

36쪽

sui Dialia ili ori tale saepius coli venile , ulli itin l-volteiuluin est Vii gili uni in ioe ei te loco, siculi in plurinii quoque aliis, tiro liter propria in ingenii lucem et populari uni subularuni experientium, integra in quasi sabulum et prioris ingenii formam

rursus in Venisse.

IIaud tonim Silenus in Bucolidis a maestitia

deplorantis oraculi eloquitur, qua Valem Uum 4ristoteles vaticinare lingebat, quasi Phaedonis Verba usurpare tentaret, u hominem se ilicet hoc praecipue bonum habere, ut nunquam ni Seeretur, illud deinde, modo natus esset, ut interiret celeriter 'Esse profecto Silenus videtur u hi S giu Vate S, Undarum genius atque augur rei suturae VeruS quoque ille Silenus est, quem apud Graeco agno-VimuS, non quidem appa iste quem OS Se corruptior Bacelius trahebat, suavis vero ille ei ingeni OSUS eantor alesque dulcissimus quem nobis pulchra Graecorum sabula depinxerunt.

Virgilius praesertim ab Alexandrinis poeli S, quibus magno studio indulgebal, hanc in singendo

37쪽

et ei singendo venustatem, eamque in minimis rebus curam accuratiorem didicit, quibus apud Tlieocritum lanio pure oblectamur. tiumque Nymphas atque Faunos, naturam et animantia, carminibus divini vatis arrecta Versu Sque quodammodo numerose re inentia describit aetatis, in qua scribebat, homines, eo fuisse noximuS, qui relligionibus adeo essent subj0eli, ut in ali cantu minus sietionem agnoscerent quam rerum illarum imaginem quae, ut opinabantur, in ejusdem ruris campis Virgilio occurrere potuerant, ubi eum Saepe

me dilatio juvabat

Maroni nempe gratum fuisse videtur, ut heroas Vel a te atque augures produceret, de philo Sophia canentes Dido enim, in hoc quo Aenean admittit, convivio, valem si erinitum D ' indueit, ea ipsa sere recinentem qua jam in Ecloga leguntur,

graxioresque Homeri eorum temporum concentUS QUIN OnVi Varum gaudio miscentem. Dixit quidam

2 4 Saepes Faunorum Voces exauditae, Saepe visae f0rmae deorum. Ita, enut de0r. II, 2 6. 3. Aeneid. I, 40.4. s. CONINGTON, ad T V versum . II Ge0r9. ed. in , . , p. 258.

38쪽

hanc sonlisendi ratione ni uni Romanorum animis minime consentiro, quales, regnante Ugu Sto, exstitisse identur; lomanos vero ali doctrina, tamque mixta relligioni ibus atque stetitia, non adeo ab lior ruisse manifestum est, subularumque uel Oritatem apud eos nullo modo fuisse exstinctam . Ipse enim Lucretius, et recentissimus quidem,

pr0pler ingenii impetum et ardorem, vatibus iis simillimus fuerat, quorum flamma in antiquioribus saeculis tam vivide tamque servi de lucebat. Quod si carmina unaquaeque singulatim perlegere libet, ubique profecto sentimus Lucretium, cujus famam tunc temporis in dies uelam suisse

accepimus, Virgilii mentem praecipue occupa-xisse Epicureanus quidem poeta praedixerat si Semina terrarum is suisse aeterna unde quatuor illa elementa orta essent, quae postea ab ipso Virgilio

enumerata suere seminibus errarum D icis-Sim, ex iis nimirum quae a Virgilio sere neglecta

Sunt elementis, et iis quoque uismis inter Se con-1. OVID. Fast. IV, 2 Certe ego transilui positas ter inordine flammas, daque roratas laurea misit aquaS. - Mola dea est, operique avet o P. 289, ed. Teubner); et LUCR., IV 582. 2. LUCR. I, 15.

39쪽

gregatis, mole coacta suerant mitibus u aggregatorum o nomen imponebatur. Iniqua profecto ratione uteretur, Si quis Suaves et acuto ingenio sic fas imagines, ac sere curio SaS,

quibus Virgilius rerum originem depingebat,

quoque modo animalia terram eam invasissent,e1 pertem adhuc eorum, cum miro atque praepollenti Lucretii carmine conferret Eumdem enim eum Virgilium, etiam a primis istis, et crudioribus, operib US, agno Scimus, quem in ceteris carminibus perman SisSe Sentimus, ubi philosophiam attrectavit; mira scilicet arte potius quam inventione magna, Silaxiorique ingenio quam validiori. Qui, quum adhuc sero esset adolescens, propria mentis indolestudiisque Romanorum ad id praesertim incitatus erat, ut facilem ad res explicanda viam Sequeretur, naturaeque Origines aperitu expanderet, eas libentissime assectans sententias, quarum Ormam atque Verba apud clarissimum poetam usurpare ei licebat; non illarum adhuc studiosus, quas, ut magi ab S- conditas et momenti multo majoris in Georgicis praelibavit, alque in Aeneide tractavit et excussit.

40쪽

lή0nliorem et augurandi peritiorem dumque videmus qua illuni latione Virgilius induxe iis, poetam ad antiquorum sententia re eclum S SQ, quas etiam in lirimis de Aristaeo carminibus e X Pre S Sit, eademque ensisse et cecinisse, quae Graeci scripserant prius, de motu et originea qui rum, emanantium e terra, in cujus gremio primae mundi origines, legesque univerSae, et suturarum rerum cientia reconderentur.

Λristaeus enim pastor, ubi delubra hae e sub erranea ingreditur, ubi fluviorum molibus attonitus primum haeret, flumina omnia sub magna terra labentia conspicii, adem prorsus quorum e XUS lentos tanto studio iantaque voluptat Virgilius inter campos sequebatur cliae vero ipsa carmina, forsan ab lexandrino quodam poeta desumpta. non eadem in Bucolicis, qua mox am in Georgicis, xi ad irius doctrinae valent atque eXOrnata Sunt.