장음표시 사용
81쪽
rem Bullam in ista posteriori fere totam repetit, tepetendo istud confirmat. In qua Andegavensi Ecclesia corpus S. Renati Confessoris ex eodem vel propinquiori loco oriundi olim ipsius Ecclesia rabulis cum maximo honore repositum exictit. Tum in utraque Bulla traditur , Andegauensem Episcopum, Capitulum suam ita instituit e contraternitatem , ut qui eandem ingrederentur , pro primo eorum in gressu decem, deinde sequentibus annis quinque denarios Turonenses moneta istarum partium persoluerent. Sed istud Romani Pontifices nunquam probarent quasi ver,nollent
ut qui certam pecuniae summam non possent soluere, con fraternitatem ingrederentur, aut indulgentiarum beneficium consequerentur.
OBsERVATIO DECIMA. paratus in authentici de varia Renati transatione monumenti lectionem inseruitur.
C PERAE PRETIUM est notare nonnulla, quae ad veis iam huius monumenti cognitionem necessaria vide
x. In hoc monumento non continentur vlla sancti Renati transsationum acta, quae quo tempore transsationes factae sunt, literis mandata fuerint sed mera tantum illarum narratio, quae certe eam non meretur fidem, quam mererentur acta, si prodirent.1. in huic narrationi nauauit operam , post annum I 1ss.vixit. Transationis, quae hoc anno facta est, clim meminerit,post illum annum riss .vixisse narratorem oportuit. 3. Quo post annum oss. tempore narrator ille vixerit, incertum. Potuit enim tantundem temporis post transsationem ultimam vixisse, quantum post primam vixit , cumvltimam memoriar mandauit. Hoc autem si verum esset, prope accederet ad aetatem illius, qui in conficiendis Indulgentiarum literis a secretis fuit quatuordecim Cardinalibus, Leonide cimo , Clementi septimo. Quicquid id
82쪽
est, quin sub annum Ixis scripserit dubitari nequit Quare a prima transsatione annis plus minus trecentis, a secunda ducentis quadraginta tribus, a tertia centum septuaginta tribus,&a quarta centum&quatuor abfuit. Ex suppositione rei loquimur. . In eo temporis interuallo, quod inter tot transatio ne sin earum historicum interest, si Damiano Cardinali, si Guiberto Abbati Nouigentino, si Papilio atano creditui multa in vitis, pigneribus sanctorum contra rei gesta veritatem acciderunt Q Scit, Vt qui monumentum illud post annum i 11s confecit, nisi diligenter cauerit, quaedam fortassiis adiecerit tanquam facta, quae facta non fuerint unquam. Et revera, ut iam monui, huic monumento seu narrationi non ea fides haberi potest, quae veris translationum actis haberetur. s. Incredibile prorsus est trecentorum fere annorum spatio quinquefactas esse Re nati transsationes, seu reuelationes, ut in isto monumento traditur, nec ulla ullius acta extare germana, quae in publicum edantur Non fuit opinor facil1us conseruare Andegauensem Synodum qua mille ducentisvi quadraginta septem abhinc annis in ordinatione Talassi, habita est, quam acta transationis seu reuelationis, quae anno IIFI. Velut in Synodo facta narratur Aderat enim Metropolitanus cum septem prouinciae Episcopis, si qua monumento fides adhibeatur. Tot enim prouinciales Episcopi non adfuerunt Synodo, in qua Talassius Andegauensis Ecclesiae curam accepit. s. Video quidem hoc monumentum dici authenticum
in membrana nullis appensis sigiliis munitum, sed video quoque dici posse,authenticum perinde esse atque quatuordecim Cardinalium diploma, quod totidem appensis figillis sic munitum erat. In quorum fidem premissorum litera nostras huiusmodi feri se nostrorum si stora iussimus
avensione communiri. Datum Roma ιn domibus nostris anno a natiuitate Domini mistesimo quingentesimo die verbmicesimo-octauo mensis Octobris, Pontifieatus sanctissimi in Christo patris O domini nostri domini Alexandri diuina prouidentia Papa sexti anno nono Signatum in plicam LaΡ ΕΛ IT. De his Indulgentiis postea nonnihil agetur. . In afferendis Renati pignoribus, quae toties transsa
83쪽
ta renelata, reuisa,&resignata narrantur, nimia deprehemditur cautio, aut certa quaedam reddatur ratio, cui non
aeque de vindicandis aurilij, Albini, vel Lucinii, atque de Renati reliquiis Andegauenses laborauerinta Maurili, ge Albini reliquias transmit ille scio, sed quὁd quinquies
transtulerint , seu detexerint propter recrudescentem in dies hominum dubitationem , non credo. 8. Ante Raanonicae ratem nulla de Renato vel de Re nati exuuiis mota est quaestio.sed ex quo Rainonis iussu Mau- xiiij vitam Archanaldus refecit, dubitari coepit. sed ubi, Ma quibusa nisi quo in loco, Qquorum usui Maurilii vita maxime scripta sit an hoc instrumenti genere dubitatio identidem recruduit, nee potuit trecentorum fere annorum spatio extingui, quamuis multorum antistitum auctorit te, Renati corpus transatum, detectum ac reuelatum iussedicatur.
s. Duo sunt maxime quibus post annum isse Andega ui suborta tam frequenter dubitatio ex hominum animis euulsa est hue diuturnitas temporis, quod ferrum, saxa ipsa consumit,deinde tria indulgentiarum diplomata,que valde opportunEaccesserunt, miniisdem asseruari forulis coeperunt. His enim potius, quam ultimae reliquiarum detectioni evulsio solitae dubitationis tribui non immerito potest. Etenim ut omittam cetera, eur vltima reliquiarum detectiose inuentio miniis celebris id effecuset, quod penultima longe celebrior non effecerat xo. Ab externis quaerenda non sunt,quae quicquid est monumenti seu narrationis istius asserant. Nullum enim habet testimoniusui apud auctores aequales, vel suppares transtationum,quae diuersis temporibus contigerunt. De his translationibus silet Robertus Abbas sancti Michaelis de monte in periculo maris, qui ceteroqui de Norberto ad quaerendas sanctorum reliquias Coloniam profecto, N. de facta inis sancti Gereonis inuentione loquitur ad annum o 13. qui
Alani Redonensis. Angebaudi,seu iugelbaudi Turone si sapiscopi mortem anno ris . consignat . qui quandam Stephani Redonensis Episcopi visionem explicat anno ix g. qui elebratos seu pro ciuilibus,seu pro Ecclesiasticis nego-t1is Episeoporum conuentus identidem describit sed ha bitum suo tempore sub Angebaudis Turonensi pro elame
84쪽
tione corporis sancti Renati conuentum Episcoporum non attingit. De his quoque transationibus iaci Vindocinense Chronicon , quod in annum I2 8 desinit, quamuis ad annumsos auctam a Rainone Maurili vitam observet de inde anno 9 3. Nefingi Andegavorum Episcopi mortem consignet, Liuccessorem laudibus efferat Rainaidum, cui prima in hoc monumento,Renati translatio deputatur. Hoc Chronico mihi, tum scriberem,R P. Lucas Dacherius vir doctusive itatis Itiidiosissimus S. Germani Pratesis Bibliothecarius communicauit. De his etiam transationibus ilet Ioannes Burdigneus Canonicus,in Iuris utriusque Doctor Andegavensis in annalibus,qui tamen sancti Albini, alio. rum Episcoporum miracula, Fulconisi Gausredi Ande gauensium Comitum visiones, Walia id genus passim exeaquitur , qui anno Ioi 2 ponit non Hubertum sed Rothaiadum Episcopum, cui nullam Renati transsationem tribuit. mi anno IIso. Normannum consignat Episcopum, cui nul-Iam quoque Renati reuelationem tribuit. De his etiam transtationibus silet Belle restus, qui in vita Renati multa dixit, quae tacere debuit De his tandem translationibus si let Ioannes Hiretus Andegavensis Doctor Theologus, qui suum de antiquitatibus Andegavensibus labrum anno 1618. iuris publici fecit. Vno verbo, Burdigneus Miretus hoe monumentum, si suo extabat tempore, spreuerunt poties
quam non viderunt. Hoc autem apparatu qui fretas erit, in arcanum monu
menti, quod auctor Apologiae pro Renato tam magnifice praedicat, secure penetrabit, tum sine ullo discrimine agnoscet, quantae sit illud auctoritatis, fidei, suo scriptorum genere veritas ab isto homine asserat ur.
Post Rainonem saepius prouisum es , ne quod isti de Mauritio uenato scri ero,
I mo seu Atthanaidus sub finem capitis is de vita Maurilij praecedentem de Mauriliori Renato nar
85쪽
rationem se praestruxit Suod si quis fortuitu stimauerit
fabulosum,Ande uensem recurrat ad urbem iri enim inueniet pretiosissimum Confessorem Chricti Mauritium immensis virtutibusforentem . nec minus Renatum antisi- rem successorem ipsius miraculis eoruscantem. Nequis autem
istud deputaret in fabulas, multiplex postea in Andegavensi Leelesia Renati facta est assertio Inprimis Raimidus Episcopus qui aliquanto post Rainonem tempore floruit, Linera Renati pignora transtulit secundo Idus Novembris. Deinde eadem reuelauit Hubertus Praesul armo Christi millesimo duodecimo Sed elim a nonnullis bis esset ea de re dubitatio Gaufridus Episcopus haec pignora resigna uitae revisit, ae indubitanter reperit. Tum anno millesimo eentesimo quinquagesimo irimo
maiora, quam antea celebritate sancti Renati corpus reue-1atum est. Huic enim operi manus admouerutit Angebaudus Turonensis, Normannus Andegavensis Ioannes Ma-Hoviensis, Alanus Redonensis , Bernardus Nannetenfis, Radulfus Cotisopitensis, Guillelmus Trecorensis, Roaldus Deinde eum in dies de sancti nati corpore recessaret chibitatio, illud armo millesimo ducentesimo quinquag simo quinto reuisum est. Instrumenti verbis auantum ponsum utor. Huic reuisioni interfuerunt Michael Andegauensis Galerannus Nannetensis, Guillelmus Abbas sancti
Albini, Nicolaus sancti sergij Αbbas, alij, qui se And
gauensis Eecles elam in charta notantur. Denique haee uisio seu reuelatio eonfirmata est primum anno mill fimo quingentesimo quatuordee cardinat bus quorum caput est onuphriusSabinentas Episeopus, vir' Andegaui magis, quam Romae notus. Deinde anno millesimo quingentesimo deei-- terrib ab Leone deeimo, tum demum anno millesmo quinuntes tmo trigesimo tertio a Clamente septimo.qui omnes in apologia pro sancto Renato amplissimas confraternitati Lancti Mnauandiulgentias coneesserunt.
86쪽
ons ERIATI DUODECIMA. De Renato mulo pos Rainonem inuecta.
IV, DO REI Rainone scriptores addiderunt multa iis , quae idem Raino de Renato memoriae commendauerat. Scilicet administrandam alassio, qui postea fuit Episcopus, Andegavensium Ecclesiam commiine, ad Apostolorum limina peregrinatum esse, Surrenti in oppido Campaniae, cum ex urbe non tam recta reuerteretur in Galliam, graui mόrbo affectum statuisse, ut eum discessisset e vivis, corpus suum apud Andegauenses deferre tuta discessium quidem, quemadmodum discipulis praedixerat, corpus uti statuerat, in urbem propriam delatum ab iisdem discipulis, qui postea illud in basilie sancti Maura iij condiderunt Seiu haec omnia patrocinio carent anta quitatas, quδd si non ea-rerent,longe facilies admitterentur. Non enim opinor sufficit ista fieri potuisse, ut facta credantur. Id semper fuit e suasum ηcclesiae, quae pluribus in Conciliis,in praesertim in ultimis iussit, ut sacrorum rituum mossiciorum codices emendarentur, muristino , quoad licet , nitori restitu
Mute autem obseruationi, qua qui equid de Andegavensi Renato Surrentinis immixto dicitur, concussum, & velut necessario quodam motu labefactatum concidit, quId respondes omnino nihil eredis-ne satis esse, Starentinorum officia producere, quae apud eos ante Rainonis aetatem decantata fuisse non probesa vetera quidem dicis, lego, sed probantem non lego. Non sum nelcius, vetusta dici posse officia, quae aliquot post Rainonem annis instituta certissimis rationibus docerentur, sed hoc loco vetustiora quaerimus.Post Tridentinum Concilium sublata sunt e Breu Iartis
di Officiis, quae in ea ante quingentos plusquam annos irrepserant sed iura insequenti obseruatione.
87쪽
Surrentina testimonia in ipso rei momento dissentiunt inter se.
V his in apologia sua testimoniis utitur, eontendisia maxime Renatum Surrentinum Episcopum eundem fuisse, mi a Maurilio post septennium suscitatus Andegaviuensem Ecclesiam rexit. Capitis 3 titulus est, Renatum morte ad vitam reuocatum fuisse precibus sancta Maurilij. eundemque prius Andegati ensem, deinde Surrentinum Eps
scopum. Sed ista testimonia quamquam reeentissima hae in re vehementer dissentiunt. Nam in Antoni, Surrentinianististitis testimonio dicitur quidem id quod iste titubis prae safert, sed in Antoni Summoniae testimonio traditur, Renatum, cum Andegavensis electu esset Episcopus, eo se indignum munere aestimasse,in relicta patria secessit se Surrentum, ubi solitariam vitam egit, cum eius sanctitas publice innotuisset, huius urbis Eeelasiae praefectum eiseis De hoc Renato sic loquitur Philippus Ferrarius in Catalogo sanetorum, qui non sunt in Martyrologio Romano. s. octo. ιν Surrenti in Picentibus sancti Renati Episcopi, se urbis eiusdem protectoris. Ex tabulis Surrentina Ecclesiasub G riani se Theodosio, patria fuit Andegavensis, uti ex vi-
να, quam seris Dauid Rhomauspresbter Surrentinus, apparet. De altero Renato ra Nouembrisci Andegauis sancti Renati Episcopi eiusdem eluitatis. Ex Molans an additioni bus o tabulu Ecclesia Andogauensis. De eo Demochares in tabulis, o Renatus Aeneiactus invitἰs Sanctorum Galila. qui istum Surrenti in Italia obiisse, eou quo Andegavor relatum, inade sancti Mauriti predeeessoris randitum fuisse affirmat. Cum tamen Surrentini sanctum Renatum cli.cὸ Andegauensem patris P Episcopum agnoscant, ei quo corpus apud se requiescere putent, ut in eius vita apud Dania Rhomaum videre est, de quoatiam Paulsu Reg.libro a. de
Sanctιs regni Neapolatani. In praecipuo igitur rei moment
inter se dissentiunt Antonius Surrentinus Episcopus, Dauid Rhomaeus Sintrentinus Presbyt Antonius Summon us,M
88쪽
Philippus Terrarius. Sed cum certa inter dissentientes veritas statui non possit, digna non sunt illa testimonia, quae in hae causa recitentur. Quinetiam cilm vni opponantur tria, inde fit, ut qui Renatus Suaentinus praesul fuit idem Andegavensis non fuisse iudicetur. Nec difficile est Antonij Surrentini antistitis testimonium repellere , cum ipse repel-Iendi causam dederit. Is enim eandide significat, Surrenistinam Ecclesiam hodie veteribus non uti officiis,quibus ante Romani Breuiarij restitutionem via est. Haec autem vetera officia non potueruntretiei, nisi quatenus Ecclesiasti
cam veritatem non continerent.
Ceterum de hi auctoribus, qui post Baronium scripserunt Baronius dieeret, Ruod erantiori auctore de rebus adeo antiquis sine alicuius vetustioris auctor tate profer
tur, contemnitur tom. I. Annal. cap. Ιχ. Ego vero tanti
viri auctoritate fretus dicam quod entio, inprimis haec suae de Renato Surrentino annotata sunt, ignota suun Italis hominibus Antonino Florentino, de Petro Exquilino, qui dueentis abhine annis de Maurilio & Renato Andegauensi scripserunt deinde vix probari posse, quod ea multum praecedant tempus, quo Ludovicus Andium Dux , eius frater Renatus Neapolitanum regnum administrarunt.
Andegavensa tesimonia cum Surrentinis in aliquibus conueniunt , in aliis non
conueniunt. RHOM AEVS , Summoniarus, Ferrarius Surrentinum Renatum praesulem fui e Iiuma, degauensi Ren to praesule testantur. In hoc conuenirint cum Belles esto, qui Renati Andegavensis vitam ex Andegavensibus opi normanuscriptis edidit,4 fabulosissima Surrentini miraculi recensione adspersit. Conueniunt quoque cum Bullarum Leonis X. Clementis septimi malleatore, qui Renatum Andegauensem duntaxat Episcopum facit. Eius verba
sunt: in qua i Ecclesia Andegauenti Beatissimi Renati Confessorii ex eodem vat propinquiori Dco oriund , Irm v
89쪽
sius Eeelsi Episcopio pastoris corpus in eluitate Surrenti inibi orbum Dei pradicando vita functi, se auctoritata soli ad eamdam Ecclesiam Andegauensem monsam suam dum in humanis ageret,stu et tum, seu verius isti,
In aliis vero non eonueniunt, quod surrentinis negantiis busAndegauenses Surrento transsatum ad se Renati fui. pus m rment, sed Surrentini Andegavensibus in eo praeis tant, quod nolent annum 388 quo Renatus lucis usuratri accepit, annum Mo quo migrauit sexta die Octobris. qub Renati quoque patrem appellent Honoratum Cheo- tedium , matrem Bononiam sine cognomento , quod perinde ac nomen ipsum poterat in Italia, vel etiam in Gallia inueniri.
BI E RVATIM DECIMA QUINTA. Laudatum a Chiccaresio pro Neapolitanis monialibus sancti Marcessini monumentum,
uppositionis conuincitur, quod esuerum, inutile tamen esset.
TA M aperta est huius monimenti quod antea suo loco retullinus, suppositio vel deprauatio,nihil ut supia esse possit. Inprimis celebratum traditur anno Christi τε inetune temporis aera Christiana nondum erat usu recepta in publicis Pontificum vel Imperatorum actis,quod omni dif
Deinde consignatur anno s. imperi= Constantini Cor umi, qui anno imperi 3s periis et ut scribit Anastasius Bibliotheearius in historiaci anno Imperi, Iulos Imperator mense Augusto deeima-tertia indictionis exivit πιν Uuia rares. post pauca, quibus infamem illius interitum peria sequitur Regnavit Imperato post patris sui monem annissa mensibus duobus, diebus a o Idem habetur in historia Miscellae. Tum notatur anno a Leonis fili Constantim tot regnauit tantum annis quinque , ut testis est Anastasiusa eodem, inquit, quoque mense qua isdιctionis mortuus s
90쪽
L. filius Constantini, iam regnasset annis quinque diebdis sex exceptisadem traditur in hastoria Miscellae. Neque vero existimandum est, hic annos Constantini numerari,ex quo factus est Augustus ab Leone Isaurico patre, vel annos quoque Leonis IV. numerari, ex quo creatus est Augustus a Constantino patre. Hoc,inquam,existimaniadum non est, quia contra certam Imperatorum consuetudinem pugnat. Imperatores enim imperij sui annos com putasse, vel iis acta publica consignane nusquam inuenies, ex quo a parentibus facti sunt imperij participes, sed ex quo soli parentibus vita iunctisregnarunt. Seio quidem singulas sextae Synodi actiones, seu sessiones anno 17. post Consulatum Imperatoris Constantini Pogonati,4 u vel 13 imperileius consignari. Scio quoque Zachariam Pontificem, qui Constantino Copronymo Imperatore vixit, quibusdam ad Bonifacium Archiepisco .pum epistolis diem ita subscribere data nonis Ianuaris. ἡ erante domno nostro piis imo Augusto Constantiis a
Deo eo ronato, magno Imperatore anno as imperi eius annos indictione as. Item : data Calend. Mai imperant δε--inopiissimo Augusto Constantino a De eoronato, magno, paeiste Imperatore anno ast P. G. eivi anno p. indictione a. sed istud ad rem non pertinet quod enim monumentum laudat Chicearellus, non ita contignatur. Quinetiam licet ita consignaretur, ad rem adhuc non pertineret. Vt hoc probem non abibo longius. Zacharias Papa in subscriptione epistolei non adiicit annos Leonis Iv. qui iam erat coronatus Augustus Illum enim Constantinus Copronymus pater, anno imperi,sui undecimo indictione . coronauerat in die Pentecostes. Praeterea quamuis ab eo tempore, quo Constantinus factus est Augustus a patre, huius anni numerarentur quadragesimus quintus cum Leonis filii duodecim npn con-eordaret, siue a die Paschalis, quo Constantinus ab Leone Isaurieo in imperium ascitus est anno imperi quarto, siue a Calendis Ianuarii proxime sequentibus, siue a die quoque Pentecostes, quo Leo IV a Coeronymo patre ad imperiumen evius est anno imperii undecimo, siue a Calendis Ianu