장음표시 사용
51쪽
non vidit rem manifestam, non agi de summi numinis, ea de Phoebi clypeo, cujus nomen repetere noluit poeta in versu praecedenti occurrens. ossis conjicere vultus et alia nam insoletis prosecto videtur Phoebi clypeus pro orbe solis. Sed quis ausit salsum pronuntiare, quod insolentius modo dic
tum codicum consensu nititur '
XV, 29, Spreng. p. os Spreogel, ad graeca rediens,
Hilonis lacertos fingit ιhωιas pro inanes s ut sit Metque Milo senior, quum vectat athletas -- lacertos Currit Mnae, certe serendae incredibilis lectio substituatur. XV, 35 Spreng. p. 1 .hcriticus, ad hiatum reversus in loco
Temeus edax rerum, tuque invidiosa vetustas, omnia destruitis, vitiataque dentibus aevi Paulatim lenta consumitis omnia morte.
pro dentibus αν decernit dente iniquo. Credam, modo at m, praeter quae ipse induxit, allis hiatus exemplum in
Ovidio reperiat. Caeterum jure miremur, conimentato es in iisque Gierigium, et, postremum, quantum scio, editorem, Lemairium verba dentibus aevi non suspecta habere, sed explicare tantum quae profecto, si sana essent, explicatione non egerent. Enimvero, indignum Ovidio ducimus dixisse, tempus et vetustatem omnia dentibus aevi destruere. Sed quid seripserit, praeter prengelem, nemo facile, se reperisse, fidenter pronuntiabit. Ne tamen nihil adseramus et possis suspicari dente sub equo , nam et singularis, quod recte critieus animadfertit, usitatius in re simili , et sub dente satis defendet Virgilianum tremerent sub dentibus artus ubi perinde nonnihil offendit praecedens membra quo autem ad sensum plane congruens diceres, comparato Horatii mors quo pulsa Redeta denique rare occurrens vocabuli significatio hominem fugere parum sive peritum sive attentum potuit, et Vulgarem significationem vides a sententia poetae prorsus abhorrere. Sed, quo magis desperandum putes, possis etiam evnjicere uianteque denιe subest is XI, 783, e cvulo, quem rauca subederat unda). Quod tamen minus placet, 3. 'ci 1 Propter praecedens edax, pariter repetitione nonoihil offendens Adde quod participium vix aut raro usurpatum.
I, M., Spreng. p. io . criticus emendat admotum;
deinde, merito reprehensam emendationem satetur a viro docto;
esse enim hypallagen Quod an sit, et, an hypallagen hacoecasione recte definierit prengel, mitto inquirere. Nos ad illam figuram supra in distentiam cruribus Moer recurrimus, et infra ejusdem ope vulgatam lectionem contra criticum
tuebimur. Locus in Gierisiana editione sic legitur
52쪽
Admotis Athamantis aquis accendere lignum
Narratur, minimos cum Luna recessit In orbes.
Vides constructionem nullo sensu, nisi aut accendere accipias pro accendi. quod neseio, qui liceat, aut Athamantis sit sontis, de quo agitur, nomen; nam ad Luna reseri narratur ridiculum foret. At credibile non videtur, adeo notum fuisse sontem, ut satis esset nominare, quo lector poetam intellis
ret, neque aliud quaereret in vocaibulo Atho antis Deinde Athamantis aquis accendi est, quasi dicas fons aquis a cendit quod satis inepte Gierigitis tamen nihil adfert, nisi locum Sotionis, quo discimus ἐν ΑΘ αμασι, et Plinii, quo di cimus in Epiro sontem illum fuisse Epirum autem incoluere Athamanes Adde, quod aliae editiones habent Athamanis.
Quid igitur simplicius, quam accedere iis, qui suspicantur
Athamanes , in quibus prengel Ut sensus sit : narratur, Athamanes accensere lignum admotis aquis, Vel admotum
aquis. Caeterum vide, an necesse sit metri causa aut Atham
nas gere aut narrantur. Lividi insula tigres habee. Si ita prorsus nolis, non absurde, sed majori mutatione legas admotas Athamantis aquas acceridere lignum, narratur. XV, 33 , Spreng. p. N. xSprenge decernit, unda mo sequens ventisque resistunt salsum esse : scribendum emtorum; deinde-sed summam sapientiae audi, ut scias nihil posse infelicius cogitari. Pro undarum Parsas m legadas elisarum criticus legit ventorum actas Θ legadas in collisum. Quaeris , quid ipse et Locum levissima mulatione indi-gere Lege enim pereas Sur legadas , num timctas, licet aeque ad sequens immotae, alias minus placet, et habebis Verum quidem, sed non mutuis intellectum, ideoque muta tum. Ne dubites, conse Apoll. Rhod. I, 2, πέτρας κυανέ.ς; et , si hoc non satis, Strabonem et Plinium Colliges, Symplegadas petras a latinis etiam insulas illas esse dictas, certe dici eo rectius potuisse, quoniam petrae vocabulo in similibus
utuntur. Probato autem petras, ut sensum eruas Optimum ,
iunge : Argo timuit petras Symplegadas concursibus undarum elisarum; quo facto, vides sensum apertum satis, scilicet: Argo timuit insulas in concursu undarum elisarum; sed aptius suisset Argo timuit undas elisas in concursu insulariis .
Vides igitur esse hypallagen poetam nempe, quum aliter
Versum conficere vix aut nequaquam posset, scripsisse timuisaeoncursibus undarum elisarum Petras Sr legadas pro timuit concursibus et γυ- Θ legadum undas elims. De voce elisas confer Virg. spumam elisam, de re conser
Apoll. Rhod. ii 565 sqq. XV, o Spreng. p. iii ' Sprenge versum ab Heinsio, a Lematri etiam damnatum defendit, in loco
53쪽
Tentatum frustra patrium temerasse cubila,
Quod voluit, finxit voluisse, et erimine verso incitosine metu magis offensano repulsae, Arguit.
Scribendum modo, inquit, privo pro verso. Probat etiam temerare pro temerasse, idque multorum codicum; sed male refert ad tentatum. Ego probato emerare, et longa reiecto rivo , cur quidquam praeterea mutem , causam nouanvenio. Sensus enim sic habet : me Pasiphaei q.ondam, stra tentatum postquam me frustra tentavit , patriam cubile temerare, quod ipsa voluit, voluisse finxat, et, crimine veris suum in me crimen vertens', arguit aecusavit', indictine metu magis subint incertum est , an offensa repulsae. Vides, mulierem dici finxisse . quod usitatissimum de
falsa accusatione, quo juvenem accusaret, eum Voluisse patris lectum temerare , quod ipsa voluerat, et , crimine suo in innocentem converso arguisse l. e. accusasse eum apud patrem Scilicet temerare non pendet ab arguit, nec a tentatum, sed a voluisse, quod ipsum pendet a snxit frixit,
me voluisse temerare. Sic vides veram lectionem esse temerare temerasse autem esse substitutum ab eo , qui jungeret temerare arguit, quae constructio manifesto persectum tempus sagitabat. De ellipsi conser ac Ann. I, 3, casu, an ma-nmus ejus i editus ubi subintelligitur incertum es aut bium est. Vides sensum apertum erim ne Verso, arguit accusavit me, incertum, an metu potius, ne rem indicarem Patri, anne , offensa repulsae, i. e. ira, quod me frustra tentaverat, incensa. Habes sensum optimum et orationis distinctione defensum, vi nihil offendat, adeoque codicum genuina lectione versum a suspicione liberatum. Si quid tribuis meis emendationibus, multis exemplis intelliges, causam mendarum et suspicionis in poetis omnium sorte frequentissimam esse salsam orationis distinctionem. In hac igitur constituenda inprimis laborandum est critico, nec minus, ne sana suspiciat, quam ut depravata restituat. Sed enim, quamvis ab orationis distinctione nulla sere emendatio separari queat, plerique, vel profundiorem ejus investigationem negligentes, vel reconditam non assequentes rationem, quae levissima aut nulIa mutatione indigent, ea non emendare aut intelligere, sed magis magisque velle implicare videntin . Quid enim in loco supra memorato Otes ima videre ut vix circumeant distentum cruraias tiber, simplicius erat, quam jungere videre et hem, non circumeant et uber Atqui simplicissima res omnium , quantum vidi, criticorum acumen fugito sic locus, semel hi librario inducto sustineant, eo ruptus, qui veram lectionem idonea interpretatione revocaret, neminem reperit.
54쪽
Cum dens in somnis opifer consistere visus Ante tuum, Romane, torum; sed qualis in aera Esse solet.
Sensus haud dubie est deus visus est Romano, non serpentis omis, qualis postero die adparuit, sed qualis in aede, i. e. qualis vulgo cernitur, forma , quam describit poeta. Serpentis species nimium terruisset Romanum quam deus, siquid judico, hucusque ne habuerat quidem, certe non serpentis imagine, sed cum serpente baculum ambiente et Vulgo et Romae etiam in aede sua repraesentabatur. Igitur in inre suum sibi habeat Sprenget. XV, 39, Spreng. p. Qi5. locus est eritices ratione memorabilis
Scinditur in geminas partes eircumfluus amnis, Insula nomen hahet, laterumque a parte duorum Vorrigit aequales media tellure lacertos.
Hic Gierigium earpit sprengel, quod egregiam vocet descriptionem, quam nemo intelligat. Ego de sensu non laboro; est enim manifestus taeterum non modo non egregiam , sed poeta prorsus indignam judico. Quis autem nescit, quam faciles ad laudandum sint veterum interpretes, praesertim, ubi nil eorrigendum vident, neque tamen in nota Praetermittere locum voluntl Enimvero , quid tandem aut pulchro aut apte dictum in ocinditur in partes amnis, laterumque a parte duorum porrigit equiae lacertos Ineptissimum, opinor, fateberis. At quid Sprenget Beriam desperata, vidit in Adler Ronue descr*tione insulam in actis martyrum λpellari Vcaoniam sic decrevit omnis, orgens o quales media tellure lacertos insula nomen habet Arctorum a P tre duorum scit a Lycaone, patre Callistus sive Ursae maj xis, et avo Arcadis sive, ut Sprenget Bode credit, Ursae minoris. Vides audacem emendationem, sed sudore non contemnendam: quo tamen hic quoque nil expeditum sic intelliges. Priminit nullius veterum testimonio constat, insulam Tiberinam ante uel ipso Ovidii aevo iam Lycaoniam esse dictam. Sic liceat adfirmare, donec contrarium quis doceat Iovis autem Lycaonii templum, a quo dictam antiquarii narrant, Ovidii aetate in insula suisse, ut negare non ausim, ita non credam, donec argumenta dubitare vetent, quae rustra interim quaesiVi. Certum tamen manet , Lycaoniam esse, a quocunque demum empore aut causa adpellatam. Restat igitur, ut prengelfidem historiae emendationi conciliet, quam alioquin, Propter nimiam textus mutationem nulla codicum auctoritate niten-
55쪽
tem, nemo seret, eo quidem minus, quoniam et inepte patrem duorunt Arctorum Jovem poeta voca-t, alterius patrem , alterius avum, et idem Booten quidem Fastix, 9ο. ,
quem alias Icarum, culti x , 45o. fecit Arcadem, a
listus filium , at nusquam hunc Ursam miuorem. Haec contra Sprengelis conjecturam. Nunc apse quam repererim, accipe, audacem sane et hanc, sed, si falsa , non inutilem sorte olim locuti tentaturo , quem corruptum Prorsus dum.
Scis , insulam Tiberinam in navis speciem esse lateribus aedificatam Nota res est ita tamen, ut latere plerosque librarios potuerit, imo debuerit. Quid ergo 'isti eredibile videtur, Ovidium hujus rei nec alias mentionem ullam, neque hoe loco, ubi insulae formam studiose describit, secisse mireris
Prosecto, rem tam singularem, tam celebratam ab eo pri teritam, quo loco minime exspectes. Quidni ergo scrutemur, an navis mentio corrupta quadam voce occultetur, quae et
suspecta merito sit, et alias mentionem illam quaerenti seveat rAtqui talis est in hocce loco vox arte. Enimvero, eadem nec tolerari, ut monuimus, 'test, et, quod commode su stituatur, aliud non reperio nisi naνis aut umis, serina Propius accedens ad parte, et poetis usitatissimum pro nave. Fingamus enim , poetam scripsisse laterumque a ume duorum, fateberis, jam nihil offendere, nisi phraseos constructionem . pro arte autem esse id substitutum, quod mirifice
congruat rei describendae. Sensum porro habes non minus apertum, quam manente Parae, videlicet omnis a puppe
duorum laterum aequales lacertos porrigit, i. e. brachia amnis ab utroque latere aequalia sunt; unde pendet Plutarchi in aulae epitheton μεσοποταμία , et Ovidii media te re. Sed in sensu manifesto insolens manet dictio; par enim erat dicere: amnis a duobus lateribus puppis porrigit aequales lacertos, non a puppe duorum laterum. Quid hinc, nisi hypallagen esse, qualem supra vidimus, poetamque ob eandem causam, qvi Versus hoc non reciperet, pro a duobus lateribus umis seripsisse a iam duorum laterum pHabes locum a critici incredibili mutatione satis defensum. Nam quod ille absurdum dicit insula nomen habet, nis addatur, unde habeat, non tanti est. Quid enim voluit poeta rNihil aliud, nisi locum insulam simpliciter appellari et vero sic appellatum esse, scriptorum testimoniis constat Optimua rem Livii xxxiv 53, in insula MVis indemi Servilius duumvir dedicaνit. Nempe, ut pars quaedam Syracusarum , sic illa pars Romae insula simpliciter volgo adpellabatur, quamvis eadem mculapii , cui sacra erat, dicta Suet. Gaud. 5.), templaque et alia etiam memoranda habuerit, unde cognomen trahere potuisset; nec dubiam est , qui plura traxerit; et a flumine liberinam saepe vocari, par erat. Quod
56쪽
autem Plutarchus eam Romanorum lingua μεση λοι νε- ρων adpellatam, testatur, ad partem insulae inter Fabricium et Cestium pontes potius crederem pertinere, inter Omes vel inter omium forte vocatam. Sed vulgo insulam simpliciter dictam esse, unus Livii locus satis docet. Quid igitur ab surdum, aut quid mirum, si locum, quem describit, consuetunomine poeta designavertis Equidem nihil video. Restat, ut alio loco emendatio nostra commendetur. Talem
reperisse mihi videor Fast. I, 89, ubi de duobus insulae templis
Sacravere patres hac duo templa die. Aecepit Phoeno nymphaque Coronide natum Insula, dividua quam premit amnis aqua. Juniter in parte est cepit locus unus utramque, ounctaque sunt magno templa nepotis avo.
Quo loco aliisque comparatis, ut mittam, quae antiquarn in isque Nardinus series Graev V. v. p. 415 censuere, ipse colligo templum Asculapii non in prora insulae , qua parte flumen frangit, sed aut in media insula non ita magna, aut propius puppem fuisse. In prora autem insulam, quo minus ibidem aliud fuisse credas, templum, certe aram Fauni ponunt Ovidii versus, F t. II, 393,
Idibus agrestis sumant altaria Fauni, me ubi discretas insula rumpit aquas.
Ubi manifesto prora designatur, at non item, licet quibusdam placuerit, in versu memorato insula, disidua quam remit amnis aqua , ubi, qui Esculapii aedem in prora fuisses, suspicantur, possunt salie interpretari insula, quam remit quasi ait ea pars insulae, quam amnis premit, possunt etiam velle legere qua pro quam at illud vix tolerandum, utpotem mi obscurum, hoc autem prorsus non concedendum, nisi gravissima causa salsam lectionem arguat. Quum igitur templum Fauni in prora, Esculain autem in inferiore insulae Parte , idemque, ut Ovidius ait, cum Jovis Lycaonii, si antiquariis credas templo coniunctum sit , quidni Iovis
templum in puppe suisse eo magis statuamus, ne aut hoc inter Fauni et Esculapii aut tria templa in prora ponantur quorum inerum cur probem , non habeo, alterum vero prorsus absurdum y Baec tenens, intuere verba viter in arte escriteberis, quocunque modo intelliga. satis otiosa esse, sequente 'it locus unus utrumque, scilicet his idem dici. Contra, si legis Iupiter in 'ume est, eadem otiosa non erunt; designabunt enim templi in insula situm vide igitur, an idonea sussciensque ratio sit, cur in duobus vidi versibus occultam eorrupta lectioue existit a rei mention- quam parum
57쪽
medibile putamus ab eo non esse memoratam in insulae Tiberinae descriptione. XV, 8aa, Spre'. ii 8. criticus victa etiant insanum declarat; vidium scripsisse debebunt. Cur ' Urbe expugnata, Pacem petere serum atque absurdum esse, et vix Abderae tribuendunt. Habemus igitur
Illius auspiciis obsessae moenia Pacem Debebunt Mutinae.
Tu vero moenia victa mecum, opinor, intelliges, quae cives sui defendere porro nequaent, aut posse desperent; pacemque petentes utinenses eo ipso moenia victa sateri. Quominus dubites, conser Fast. IV, 6a7,
Luce vecutura tutos pete navita portus Ventus ab occasu grandine mixtus erit.
. . Sit licet, ut fuerit tamen hac Mutinensia Caesar Grandine militia contudit arma sua.
Vides hic etiam Caesaris auspiciis militia mutinenses contusos l. e. victos. Sed, ut occasione ad locum , si opus est, emendandum utamur. aliud me ostendit. Quid enim hae grandine, nisi ponamus tum quoque grandinasse ut sensus sit, solita illa ejus diei grandine a Caesare contusos esse utinenses Si non grandinavit, quod quaerere non lubet, et ideo 'ffendet hac grandine , et quia ridiculum est hac grandine pro hac die Deinde quanto elegantius seret grandine militior suae, quam hac grandine militia sua contudis rQuare, si non grandinavit , me auctore, poeta dignum seceris hac qum luce, non cum grandine ungens, legensque aran dine militiae contudit arma uiae. o T E UM TAE S.
et et . Vide ad Mel. TV, 739. si , 93. Vide ibidem. II, 409, Sprens. p. iis. Sprenge miratur eriticorum socordiani in loco
Alveus in limo sylvis adpulsus Pacis, Paulatim fluvio deficiente, Sedet. Arbor erat. Remanent vestigia quaeque vocatur Rumina nunc ficus Romula ficus erat. decemiique. poetam scripsisse ardor erat , non arbor erat; emendationem confirmat aestus erat et x, i 26, et Ams, Sed vanissima haec Sensus est arbor ibi erat ut intelligatur, alveum arbori adhaesisse poterat enim, quamvis in sylvis, in qui sedere, quin arbori adhaeresceret, Deinde,
58쪽
aestum non fuisse , arguit versiis 3 . Autila-haemo δε-
tumebat aquis. Vides, quam egregie his congruat ardor erat. Caeterum sateor, poetam obscure locutum esse, et nonnihil suspicatus sum suisse arbor ibi, erat autem, ab interpre tante in margine scriptum, in textum irrepsisse. Subiit et aliud : poetam velle, alveum in limo sedentem in arborem eontinuo esse mutatum; quam fabulam nusquam reperi, sed non mireris in re tam miraculis celebrain. Certum est huic coniecturae prorsus savere phrasium nexum : -- sedet Arbor erat.
III, 381, Spreng. ao. critieus decernit exe lapis inlata Cura Ut hiatum habeamus Plura iubet fieri simili exempla figura.
III, Ias, Spreng. p. a I. in loco
Una nota est Marti Nonis saerata quod illis Templa putant lucos Veiovis ante duos. Criticus nota interpretatur ignominiae notam scilicet unam hanc esse Marti inustam notanti, quod Asylum pessimo cuique
aperuerit Romulus. Μirifica enimvero interpretatio , et critico digna. Notarum in fastis calendaribus mentio recurrit , a , in quatuor inde notis locus est, quae, si quid judico, non ad iotidem dies , sed ad ham pertinent, ob quatuor causas totidem notas habentem, quas Ipse poeta non obscure de clarat partim sacrorum, partim re scit sacrificio fugam spectare Nota enim prorsus est diei adscripta sive festi sive omnino rei memorabilis indicatio. Quum igitur, ut Fasti Ovidii et omnino fasti calendare docent, eadem dies saepe pluribus nominibus aut est aut memorabilis esset, plures etiam nolas habere dicebatur, sive dies una nota, duabus notis etc. Sic dies modo memorata a .maji erat quatuor notis idque ne inepte dicat poeta, pro lacus, me suadente, leges lux eo magis, quoniam in vetusta editione legitur lucuses sine sensu idoneo, ob eamque rem mutatum in locus , quod litteris magis discrepat a lux , vera, si quid mihi credis lectione. Haec tenens, non absurde conjicies, poetam dixissetina nota est Martis Nonis , quia, licet plures essent, ipse
unius tantum causam, templum Veiovi sacratum, memorare vellet caeteras autem ab eo praetermissas esse ut levioris,
menti aut narrationi poeticae minus faventes. Neque enim omnia juxta est persecutus, sed multa indicare satis habuit, et vix dubium videtur, quin levissima quaedam ne nomine quidem attigerit Plures autem notas Nonias Martis suisse, ex eo collige, quod eidem diei in estis calendaribus adscripta sunt Iunonalia inuae tamen omissa ab ovidi iure mirareris , sorte alia occasione in Fastis memorata aut memoranda. Sic nota, quod eritim non parum vexavit, satis defensum puto. Quan-
59쪽
quam ipse, alter loe nondum reperto, salsam eam lectionem, nimium displicente quam commutatores adserunt, interpretatione ac Pene Persuasum habebam, me verum invenisse, legens tisin est enim septima lux v. nox Martis οὐis est, ut V as , proxima Vulcani lux es sacrata quod illa etc. Pro septima seriptum fingebam in se VIIa , hinc natum esse na. Caetera sic expedieram, ut, quid iam objici speciose posset, non reperi . Atqui
vana erat emendatio neque ullo exemplo melius perspexi, quam vere praecipiatur, nihil non tentandum antequam codi- eum lectio , nisi corruptam manifesta ratio arguat, damnetur. ΙΙΙ, 53, Spreng. p. 1aa. eriticus, postqu'm exclamavit Dan usquam insanius quidquam hocce crabronum extitit lovidium decernit scripsisse cum .ium, ut sit millia cum aptam coeunt. Habes hiatum in littera m ad quem sepius confugisse prengelem, nosti. Crabronum genus quoddam mellineare, puer credidi, et hodie, opinor, multi credunt. Quid autem sapienti de ea re statuendum, in praesentia quaerere non lubet. Possis credere, vidium in crabronibus errare, ut veteres in formicis errasse, nunc historiae naturalis periti docuerunt; possis elima defendere poetam, fingens apum uella crabronibus occupatas in has Silenum indiciisse possis denique multis praeterea modis lectionem tueri, antequam v dium scripsisse decernas, quae, si me audis, nunquam scripsit; tametsi hanc emendationem lubens inter meliores Sprengelis
. III, 8a , Spreng. p. ia3. in loco
Vos quoque, Phoebe morbos aut pellitis arte, Munera de vestris pauca exerte deae. Nec vos turba seri censu haudata magistri Spernite et discipulos attrahit illa novos.
criticus, in tribus codicibus reperiens deam proieri . legit Nec vox, turba dein , censu flaudare , magistri, vernite. Ferendum , si non praecederet deae. Neque magis placet deam, censu fraudata Burmanno et Lematrio probatum, qui fraudatam censu intelligit pauperem. Hoc quidem non male sed parum moveor codicum trium ieetione quippe nimis apertum hanc esse corrupto Vocabulo substitutam. Quis enim, quaeso, deam, quo sensus habetur et evidens et satis probabilis, inferi mutasset y Equidem quodvis aliud potius crederem, quam hoc cuiquam in mentem venisse. Certum tamen videtuo, vitium tinfri latere. Sed quid scripsit poetat Vide, an aliquid dicamus, Reiecto vocabulo dein aut deam, quia repetitum omndit, et prorsus substitutum utamus 'onnihil desideratur vox reserenda vel ad vernis vel, si ita legamus, adfatidais duriun enim supplere eam, aut
60쪽
prae dentibus subintelligere deam. Deinde qum stupi,
cione area turba, neque causa sit, cur Potius adiectivum cum magistri quam eum turba ungendum quaeramus quumque ludimagistrorum turba , ut hodie, sic Romam, humilis esset et exigui census Cnoli enita de cathedrarum nostrarum splendore et iactantia cogitare , nescio, ouid isti turbae aptius hic inveniatur, qu- tenuis sam, quid ludi-- magistros poeta hortatus Ne dona inervae negent, quae tuum solita sint, eo ipso non inepte censum deae , quasi debitam ei sportulam, idemitis, neque video, quid aptius magistris dixerit poeta, quam nec os , turba enuis, censae fraudate inervam. Sed nomen diximus desiderari ad Dru- date reserendum. Lege igitur magistram pro magistri, et habebis, quod, si poeta scripsisset, mirifice eoiagrueret. Quid enim convenientius erit, quam Inagistros hortari, ne magistram es et vi, a d multarum quidem artium, sed nullius magis quam litterarum, censu fravdent Ac ne in phrati requiras magistri nomen, vides eo prorsus opus non esse, quia sequitor dise*ulas novos astrahit ut, qualis turba sit, dubitare nequeamus. Spernite autem non male explices et mite sive non curale parvam mercedis, licet tenuis, ja uram, quam novis discipulis dea compensabit. Quae si pro- has, versus sie distingue
Nec vos, turba tenuis, censu fraudate Quiram et Spemite et discipulos attrahit illa novos.
Haec scripseram , quum sensu non melius, sed mutatione thviori molio probabilius reperi Feri, quod alias magistris, virga saevientibus , optime, hic minime convenit. Iam singe poetam scripsissesere, et magistram, ut conjeeimus, non magistri vides, in phrasi satis obscura, facile aut fere aut magisιram mutari potuisse, et, altero mutato, alterum citius corrumpi, it feri et magistri congruerent. Legamus igitur cum sensu tum dictione et peripicuum et probandum
Neo vos, urba sero censu fraudata magistram
Spemiis a discipulos attrahit illa novos. Sensu eminerit : neque os, turba sese pauper, magistram spertiite. In quo cluid offendat, non video Nam censu fraudata hac significatione 'alinunt esse, cum Lematri persuasum habeo' Caetera vero ita sunt ad rem apta , ut supervacaneum sit aptiora quaerere. Atqui de codicum lectionibus alteram genere tantum et casu, alteram vero, aperte corruptam, extrema littera mutavinius. Neque tamen displicet prior loci emetidatio, sententia sane venustior, sed mutatione, at diximus minus probabilis.