장음표시 사용
591쪽
liorum rimo Binium. Finita hac celeberrima collatione , Marcelli nus Donatistas haereticos pronuntiat , ejusque sententia ediisti sermam habet a nam eam consectita est lex Imperatoria. Nihil hac de re agit Imrecentius Episcopus Romanus, nihil dicit Baronias. Vide Honorii sanctionem ad Marcellin. Et alia ejusdem edicta , &inter caetera legem Canone Siduo stri), Dist. p. cujus haec sunt verba: Si duo fort3 contras, temeritate concertantium fuerim orisnati , milium ex eis futurum suerdotem permittimus. Loquitur autem de
electione Episcopi Romani. Chili astarum vetus error resurgit, de primo prodit humanarum virium pr dicator Pelagius, qui in Palistina monachus, natione Scoto Britannus, ex Origine & Russino suos dicitur hautisse errores , vir alloqui fi=sanw,ct magna cum tolerantia virens, ut loquitur Chrysostomus: cui discipulus fuit Coelestius, postmodum magisterct ductor exercitus, ut inquit Hieronymus. Docuerunt autem
si si in reaeethmar, id est, posse hominem per se eo perfectionis in hac vita pervenire, ut affectibus vacuus, omni careat peccato dcc. Unde tria erant in quistione; primo de gratis, tam privenientis quam subsequentis, necessitate: secundo, de imperfectione hominis in hac vita, tertio, de peccato originali. Puis aut in ante profanum illum Pelagium t ntam rirtutem liberi prasi sit arbitrii, ut ad hoc in bonis rebus per actus singulos adjuvandum, necessariam Deigrariam non putaret 3 sinis ante prodigiosum ejus discipulum Caelestium rea- tu praevaricationis adae omne genus humanum negavit astrictum I vincentius Lirinensi s. vide histor. Pelag. Clariss rosii, Gothi ex Italia sub Ataulpho invadunt de vastant Gallias. & pr*- A. c. ix.cipue Aquiraniam, de qua re exclamat Prosper Aquit. in Chronico: Iustus est omine directum judicium tuum. vide Salpianum de raro
judicio O proridentia Dei lib. Hoc anno per Coelestium primarium Pelagii discipulum litte-ss de gratia Novi Testamenti Carthaginem delata acriter defenditur, sed cum auctore per synodi judicium Ecclesiasticum ibidem
condemnatur. Perierunt acta, sed super est tantum fragmentum
apud Augustinum libro de peccato originali contra Pelagium s cundo cap. r. 3. Accusatorem habebat Paulinum Diaconiim Cat-
592쪽
s o Hrs TORIA SACRAthaginensem. Baronius. Vos vi in historia Pelag. statuit tempus h jus synodi an . C. qo T. Theophilus Alexandrinus moritur, succedit in ejus locum CD illus, fratris Theophili filius, Joanni non aequus, qui masorem principatum, quam Theophilus unquam habuisset, sibi acumpsit. Etenim ex illo
tempore Episcopus alexandrinus, prater furi cleri dominatum, rerum praterea secularium principatum acynserit. Socrat. I. i. c. i. Et jam tandem Attico procurante,renitente Cyrillo Joannis nomen diptychis inseritur. vide ecratem L .c. 23. O Nicephorum I. I c. 28. qui narrat
Cyrillum suum adversus Joannem odium temperasse , visione divinitus ostensa, Tantaene animis caelestibus ira tA. c. i 3. In Africa Marcellinus innocens, utrum dolo an auro Donaturarum, occiditur. Oros -- r. Baronius ex Ammiana t. 28. dicit Batavos & Eduos se Romanorum fratres ex ostentatione Barbarua appellasse. Sed si quis volet scriptores nostrae Bataviae perlegere, hic non sine veritate ab iis dicta reperiet. Qui Batavorum virtutes nosse velit, consulat Romani historiae scriptores: & simul inveniet S. P. Q. R. Regem & gentem Batavorum amicos senatus- consulto & plebiscito declarasse, & in vetustis monumentis post multa alia haec inscriptar Gens Batar rum amici ct fratres Romani Imperii, tempore Septimii Severi Imperatoris. Hoc testantur Gerardus Noviomagus , cujus aetate haec eruta monumenta, Cornelius Aurelius, qui se haec vidisse affirmat, adrianus Iunius, Gui elmus Cambdenus &c. sed haec obiter.
β,--ita anno suam absolvit historiam S. Augustinu,
d. tibi, dis Hieronymum, rogaturum de origine animarum quarta r. ipsius ea de re esset firma sententia. Vide planὶ , inquit Laronius , O admirare tanti patris modestiam in non definiendo quastionem, qua tamiponderis rideretur; ct ejus animi demigionem atque candorem cum obserrantia erga S. IIuronomi , ut nec rei lapis patris assensionis in ejus corde resederit penitus ex praten iis multorum annorum dissentionibus. Sed
quam pauci, bone Deus, hodie inveniuntur Augustini p& quare, quaeso, Augustinus illius quaellionis definitionem non defert Episcopo Romano, ut fit hodie PHoe
593쪽
x et EccLEsi Asric A sita ARc AD. ET HONOR. s r.Hoc anno agitatur illa de animae origine quaestio,utrum sit ex traduce,an singulis nova a Deo infundatur; cujus opinionis erat Hier nymus,quod taman tempore Gregorii Magni necdum erat desinitum, citum videlib. .epist. r. Vide apud Socratem L .c. I 3. I . I S, seditiones urbis Alexandrinae inter Christianos & Iudaeos, & quaestionem inter Orestem Pr sectum & Cyrillum Episcopum , ubi Cyrilli ambitio & crudelitas notatur. hic habet Socrat. c. I s.qui religionem profitemurchristiana,a reis,pugnis,ct idgenus aliis,omnino alieni esse debent.. Pulcheria Theodosii Imperatoris soror creatur Augusta, de ille primo diluculo cum sororibus canit hymnos, quin etiam sacras litteras memoriter pronuntiat, & cum Episcopis tanquam sacerdos de iisdem disserit. Socrates. Socrat. lib. The mosius a Pulcheria institutus, sororesque caeterae Flaccilla, Arcadia, Marina, tantum in virtute & pietate profecerunt, ut in religiosum domicilium aula versa videretur. . idem Imperator subtilitate ratiocinationum Aristotelicarum penitus derelicta, philosophiae studium rectis vitae officiis sedulo '
excoluit.. Attalus inane Imperii simulacrum, a G is captus,&ad Constantium Comitem diauctus, Honorio exhibetur, qui truncata manu vitae relictus est. Ataulphus Cothorum Rex qui successerat Alarico, apud Barcinonem Hispaniae urbem dolo suorum occisus h est. Succedit Segericus.
Pelagii Discipulus Coelestius, prior in Africa palam h resim
pridicans anno gret. damnatus est: eum accusante Paulino Diacono Carthaginensi. Postea neporus, aliis Oros dictus,& LaZarus Episcopi duo Callicani Pelagii nomen detulere apud Palistini Epi- August. Id
scopos, sed cum eorum alter morbo correptus esset, in tempore ad- derepta P
esse prohibiti sunt: quare excerpta de Pelagii & Coelestii libris capitula miserunt. Ita Diospoli, veterum Udda est, in Palaestina synodus est habita, mimabilis dicta Hieronymo . an. C. dis, cui Episcopi i . interfuerunt. Abiis interrogatus Pelagius, facile Graecos homines linguae illius ac fraudis ignaros captiosis responsonis bus elusit. Absolutus itaque Joannis potissimum Hierosolymitani, originis & Russim sautoris opera , quod Orosius indicat, ma)ores
594쪽
s et His TORIA s Ac RAsumpsit spiritus; & venenum inter simpliciores securius spargendi accepit occasionem: Sed Hieronymi primum stilo, tum Africanorum Patrum sententiis vexari coepit. .
Anno quippe Ai c. provinciales duae synodi celebratae sunt: una Carthagine, Episcoporum 6i, cui pr fuit Aurelius, altera Mitrix in Numidia Episcoporum s y- pr ide Silvano, cui Augustinus interfuit: indidemque synodicq ad innocentium Papam editae,quibus Pelagii & Coelestii errores ita damnatos a se praedicant, ut auctoribus ipsis parceretur. Utrisque respondit Innocentius sequenti anno, ac Pelagium & Coelestium Eccl iastica communione privandos censuit. Qua re comperta Pelagius ad Innocentium scripsit, sed eo mortuo illo ipso anno i . litterae ad Zosimum pervenere, qui
Coelestii primum ficta professione (hic enim Romam purandi sui
causia venerat tiim subdola Pelagii epistola deceptus a qua cum, Prailii, qui in sedem Hierosolymitanam anno qim successerat, commendatitiam miserat , in Africanos Patres, nec non Neporum ma Earum paulo fuit commotior, quod manifeste indicat Zo simie piliola satis acris ad patres Africanos de Coelestii insusta condemnatione. Patres vero rericani subinfenso tulere animo, rasinium, excommunicatum Coelestium admisisse a baudientiam, quem etsi non alia res, certe quidem haeresis infamabat , ut loquitur Baronius. Afii canis interim Episcopis satagentibus, Romae ab Zosimo haereticorum calliditate detecti , cum se clam Coelestius ex Urbesu duxisset,cum Pelagio pariter eli damnatus, anno qi8. Secutum est Honorii edictum,quo ambo perculsi sunt. Africani veto Episcopi accepto Zosimi decreto eodem anno Carthagine in plenario concilio, ut scribit Prosper, Episcoporum et Ig , contra Pelagianam haeresin canones octo condiderunt: qui Mileuitanae Synodo secundae perperam vulgo tribuuntur. Sed nihil Mileuitana ista contra Pelagium statuit. Et ex illis ipsis octo canonibus tertius, quartus, & quintus a Coelestino Papa sub Carthaginensis Concilii nomine citantur. Petarius, Binius, rosius. Cum autem Africanarum synodorum magna inter scriptores sit confusio earum distinctionem ex Vosso paucis addam. Carthaginensium tertia, in quibus de Pelagio agitur: nam sunt alias longe plures,
595쪽
ret Ecet L EsrAfrica sua ARc AD.&HONORIO. s 3 plures, planarium otius Africa Concilium vocatur ab augustino epist. p. ad Valantimim. adueritanas nodi non meminit hoc Concilium, quia qι istac, uti ct prima secundaque Carthaginensi in causa Pelagiana fuerant decreta, haec postia Carthaginensi tertia sunt recensita,ct illo totius Africa Concilio approbata. Atque inde est quod Canones Carthaginensis prima aut secunda aut Milaritanas nodi nulli legantur in ipso codice cavonum Drusia Africanae; quem ante biennium Graeco-latinum edidit V. Cl.
Chrisianus Iastellus: Quid enim illis opus, cum nihil Sanadi istae decrererint, quod non item Carthesinensi tertia sit sancitum: ct quidem tum planius tum majori cum auctoritate , quando ad eam praeter Mileuitanos Patres etiam reliquae Asrica, hoc est ex Proconsulari, BIracensi, Tripolitana ct Mauritianorum provinciis Ecclesiarum venerant legati. Vnde liquet errare eos, qui Chones Concilii Milevitant,aut alterutrius Carthaginensis, iniuria temporum intercidisse putant Quemadmodum ct illi falluntur, quibus persuasum, Mileritani esse Concilii Canones, qui illi rusto in Conciliorum tomis tribuuntur, ct ejusce Concilii nomine a doctis hactenus citati solent. Nam tertii esse Carthaginensis (tertii, inquam, in caussa P Iaaiam, se eptimi decimi eorum quae tempore aurelii Episcopi Carthagine habita sunt tum ex vetusi mo meo Gandaren i,cujus meminit Iustellus,
notis ad Coae can. Afric. Eccles cognosci potest: tum ut ad editos solum prora nus, ex eo quam diximui Canonum Ecclesiae Africana cap. IOS: Item codice Canonum veteris Ecclesia Romana cap. I 6. Concilii Africani: Item Caelestino epistola ad Gallos cap. io. Nasiano I. in epitome
nanum,quam Carolo Magno Roma obtulit, ct Photiis Amri obibli cap. sstuod recto doctisimus hujus scriptoris interpres ct Scholiastes Andreas Schartus monet; intelligi a Notio Carthaginense illud, cujus epistola D- nodica inter Augustinianas extat, abunde eo resellitur, quod istud celebraium ab Episcopis at Photias dicit se loqui de Carthaginensi, quod erat viscoporum ret . Intelligit igitur Carthaginense tertium sipe universale concilium quod ab Episcopis et i . halitum esse dicit Prospei adrersus Collatorem cap. ih Quod pero Photius denario auctiorem Episcoporum numerum facit, id inde esse arbitror, quod in codicem incidisset, ubi pro et i . scriptum esset et et q. Denique etiam hoc de Concilio imprimis intelligimis resus Prosperi lib. de iuratis cap. r. Condi-
596쪽
Condita sunt & scripta manent quae de cataractis
Aterni sontis fluxere undante meatu, Et tercentenis procerum sunt edita linguis. isaronius, eumque secutus Claudius Menardas,de secundo S Milerita- loqui putant , eo quod non multo ante gemini sexum catus meminerti
Prosper,sed obstat quod Carthaginensi isti solum interfuerint viscopi 6
Mileritano autem is quemadmodum ex nominil us eorum patet,quae ha- hbemus in utriusque concilii libris ad Innocentium Papam. iurare verius est quod Baronius addit, posse etiam intelligi utrumque Carthaginense. Nos hnon dubitamus quin vel holum rei imprimis respiciat Carthaginense ter tiam, quod a trecentis ct amplius fuisse celebratum paul. ante ex Prospero rum optimo sui interprete ridimus. liquidiora omnia erunr,sipro tercentenis Tin rersibus Prosperi legatur biscentenis. Vosius. . , Hujus jam dicti magni, plenarii,& tertii in re Pelagiana concilii hAfricani Patres contra Pelagium & C estium hos octo statuerunt ilcanones, qui inveniuntur in primo Conciliorum tomo in Concilio ibat levitano & Africano tempore Bonifacii celebrato, canone s 3, &c. i. Adamum esse mortuum propter commissum peccatum. 2. Pecca-
tum dari Originale, ct ab eo ablui ct abluendos infantes per Raptismum. la. Per gratiam Dei non tantum peccata remitti, Ped nos etiam adjurari Cor. g. ne committatitur. q. Per gratiam Dei nos scire qua facienda ct figien - ida, ct per eandem nos facienda pelle ct posse facere. s. Nec dari nobis gratiam, ut eo facilius legem impleamus; quas ne ea non Diidem facil=, ij.,, ri. sed tamen pysimul impure. 6. Vere O non tantum humiliter ab apori ix Dan. i: Io Ioanne dici, neminem ripere sive peccato. T. Vnumquemque benὲ ct i , vere dicere, non tantum pro aliis sed O pro 'ipso: Remitte nobis debi- ita nostra. 8. Im. etiam a sanctis idipseum rere dicio oraria Hos ea nones cum summa prudentia & modestia tarmatos approbat Coelestinus verbis clegantissimis, desumptis ex Innocentio & Zosmo suis praedecessoribus aut polim auctoribus prospero &Hilario Arelatens, ( ut judicat Baronius & Vossus) in epistola ad Gal- liae Episcopos: Vi ergo plenius, inquit, qui in aliquo dubitant,instrOntur, constitutiones sanctorum patrum ( Africanorum compendioso manifestemus indicula. Quod F quis non tumium est contentiosus , agnoscat
597쪽
RT ECCLEsr AsTICA sUA ARC A D. & HONORIO. s semium disparationum connexiones ex hacsubditarum auctoritatum brevitate pendere, viaiamque contradictionis superesserationem , s cum C italicis credat ct dicat: In praeraricatione Adae omnes homines naturalem posissilitatem S in- r. nocentiam perdidisse, O neminem de profundo illius ruina per liberum a
bitrium posse consuetere, nisi eum gratia Dei miserantis erexerit. Neminem esse perflemetipsum /onum , n participationemsui ille do- a. net, qui solus est bonus. Neminem etiam baptismatisgratia renoratam idoneum esse ad supe- 3 randas diaboli insidias, ct ad evincendat carnis concupiscentias , nisi per
. u.tidianum' a utorium Dei perseverantiam botrae conversationis c- ceperit.
Neminem rus per gratiam libero benὶ uti arbitrio. q. di omnia stadia ct opera ad Dei gloriam referenda esse, quia nemo adiun- s. de ei placet, is ex eo quod ipse donaverit. Dcum in cordibus hominum ct ipso libero arbitrio ita operari, ut sancta c. cogitatio, pium consilium, omnisique motus bona voluntatis ex Deos:
sua per illum aliquid boni possumui,sine quo nihil possumus. Vt quicunque dixerit gratiam Dei, qua sciscamur per Iesum Christum T-
Dominum narium,ad solam remissionem peccatorum Falere,qua jam com missa sunt, non miam ad adjutorium, ut non committantur, anathema sit. Omnes orationes Ecclesie gratiam Dei res.nare, qua genus humanum S.
reparatur, ct ab aeterna damnatione reducitur, de paulo post sic pergit: nis ergo Ecclesiasticis reget,ct ex divino sumptis auctoritasedocumentu,
ua ad urante Domino Mortati sumus, ut omnium bonarum assectuum atque operum,o omnium studiorum, omniumque virtutum,quibus ab initio Dei ad Deum tenssitur, Deum profiteamur auctorem : O non dubitemus,
iub ipsius gratia omnia hominis merita praveniri, per quam fit ut aliquid brei se velle liuipiamui ct facere. Quo utique auxilio ct munere Deit aufertur liberum arbitrum, sed liberatur, ut de tenebroso lucidum, denaro rectum , de languido sanum, de imprudente sit propidum : Tantatum erga omnes homines est bonitas Dei, ut nostra relit esse merita, quas it isui dona, ct pro bis qua largitus es, aterna praemia sit donaturus. t quippe in nobis, ut quod vult ct velimus O agamus: nec otiosa in no- irematitur, qua exercenda non negligenda donavit ut oenas cooperam
598쪽
tores simus gratia Dei. Ac si quod in nobis ex nostra videmus omissione lan
guescere, ad illum sollicit) recurramus,qui sanat omnes languores nostros, ct redimit de interitu vitam nostram fi ct cui quotidie dicimuni ne nos inducas in tentationem , sed libera nos a malo. Profundiores vero discilioresque partes intercurrentium quastionum,quas latius pretia iunt,qui
haereticis restiterunt ( ut Augustinus, Prosper & pauci alii; sicut non
audemus contemnere, ita non necesse habemus adstruere: quia ad confitendum gratiam Dei, cujus operi ac dignationi nihil penitus subtrahendum est, satis suscere credimus, quicquid secundum praedictas regulas apostolica sedis nos scripta docuerunt: ut prorsus non opinemur Catholicum, quod apparuit prefixis sententiis es e contrarium. Sed vide ipsa epistolam, quae plura continet, tonno primo Concilior. Petri Crabbe, O sinit, apud illum pag. sis, hunc q33, Horum ad ersus Pelagium octo
nonum duo primi sunt de peccato originali: tres sequentes de gratiae necessitate: tres ultimi de hominis imperfectione in hac vi- ita. Horum epitome etiam proponitur Carolo Magno ab Hadriano Papa. Hoc unum nota, in his canonibus nihil statui a Patribus de absoluta praedestinatione, nempe, quomodo Deus omnes velit salvos fieri, & tamen non omnes salvete quomodo Christus pro
totius mundi redemptione sit mortuus & tamen non omnes capti vitate eruantur: quo sensu omnes vocentur nec omnibus praedic
tur Euangelium: quomodo praescientia & praedestinatio concordet cum libero arbitrio & similia: tum quia horum plurima captes h .minum sunt abscondita, tum quia de his Iesiaritate liceret di sentire, tum ne hujus vel illius sententiae condemnatione schisma in Ecclesia Dei concitaretur. Quare haec quae dicta ab Augustino&.
aliis , tanquam intercurrentia, nec rejicit nec astruit Coelestinus nec plures alii orthodoxi, sed quae contra Pelagianos & Semia Pelagianos disputarunt, laudant & probant omnes. Adversus abstatutae praedestinationis decretum, ab Augustino primo inventum reproductum, tanquam novum,suum commonitorium scripsisse credutur Vincentius Lirinensis. Pelagius autem iliter caetera statuit Adamum natum fuisse mortalem: peccatum ipsum solum laesissemussum esse peccatum originale: dari gratiam secundum merita: victoriam
nostram non esse ex gratia, sed libero arbitrio & labore nostro, &c. Plura in his r. Pelag. Vos ui. Pel
599쪽
ET ECCLESI AsTI CA sua ARCA D. PHONORI o. IPelagiani dogmatis surculus fuit secta Semi-Pelagianorum qui& Massilienses dicti, qui initium salutis a nobis esse putabant sine
gratia. At vetus Ecclesia statuebat liberum arbitrium bene agere non suis, sed gratiae viribus: ac proinde etsi ad ipsam actus productionem concurrat gratia cum voluntate, tamen in ipso concursu
potiorem esse gratiam. Synodus Arausicana Massiliensium errorem rejecisse contenta, nusquam eos a communione excludit.
- Summo cum ardore asserta gratia, Pelagii hqresin refutat B. Augustinus: In eo certe magnus quod multis de validis rationibus liberum arbitrium in iis quae ad vitam spiritualem pertinent, nihil dixit posse, nisi ex gratiae viribus: & eandemque gratiam bonarum actio. num & ducem esse, & comitem, & perfectricem. At ex Augustino male intellecto Monachi Adrumetini in Africa, in contrarium labuntur errorem,omnia tribuentes grati Si nihil libero arbitrio: nam absolutam statuebant electionem di re obationem. Contra hos
scripsit Augustinus, Prosper & alii.
Zosimus Papa moritui. Eliguntur Bonifacius A: Eulalius in schise A. C. II. mate. Honorius Imperator pysfert Bonifacium Eulalio, quod hic contra decretum Imperatoris Urbem ingredi ausus & sacra administrare conatus suisset. His absentibus miserat Romam Imperator Achilleum Episcopum Spoletensem, ut ibi sacra Paschatis celebraret. Vide plura alia acta & multa rescripta Imperatoris in hoc. schismate. Concilium habitum est Carthagine circa temporaBonifacii, in quo Canones diversorum Conciliorum Afri cs numero Ios comprehenduntur Petrum Crabbe pag. 3 oo, apud Binium T 3r valde
celebre, propter multos Canones & prscipue propter reiteratum canonem et r. Mileuitani Concilii, hic numero 'r. de non provocando ad concilia transmarina. Hinc magna oritur disceptatio inter
Faustinum, Philippum, & Asellum Papae legatos & idem dictum
Concilium. Faustinus ex mandato Zosimi Papae, & allistoritate Canonis Concilii Nicaeni, ut ait, sed male, cum sit canon Concilii Sardicensis, sustinet licere provocare ad Episcopum Romanum &c. N ant Africani talem inveniri canonem in tuis Concilii Nicaeni exemplaribus: cum enim Cecilianus Episcopus Carthag. Nicaense ZZZ r. Con-
600쪽
y g H i s di ova S A cpn Concilio interfuerit;illum Canonem non pr termisisset, inquiunt. Scribunt ad Episcopos Alexandrinum Constantinopolitanum &Antiochenum , ut habere possint authentica exemplaria dicti Concilii. Mittuntur cum literis Innocentius & Marcellus, sed in iis nihil tale invenitur, imo contrarium docet ut Canone ejusdem Comcilii Nicaeni quinto: qua de re Concilium Africanum scribit ad Ccelestinum Episcopum Romae. In hac epistola , quae est ad finem Concilii Africani, probant ex canone quinto & sexto Concilii Nicaeni, vetari provocationes aut appellationes, praeterquam ad Condicilium ejusdem provinciae,& addunt praeclaras rationes, &c. sed vi de locum. Baronius multis reluctatur exemplis, & dissicillimam vocat quistionem , & duriuscule a Patribus Concilii scriptam dicit epistolam et sed quid contradici potest secundo re iterato canoni tam evidenti,tam manifesto,de nonprovocando ad transmarinos, quem constituerunt Episcopi et i . inter quos S. S. Aurelius &Augustinusp Baronius vult Sardi cense Concilium esse cecumenicum,& non minoris auctoritatis quam Nicaenum, imo per Sardi cense confirmari Nicaenum , &c. sed de hac quaestione alibi latius. Similes praeterea hic sunt Canones cum praecedentibus Conciliis Africanis. Ut Canon . Nihil debere offerri priter panem & vinum aqua mixtum. 6. Primae sedis Episcopum non principem sacerdotum, sed tantum primae sedis Episcopum vocandum. 8. Sacramenta a taris non nisi a jejunis celebranda, excepto uno die Coenae anniversario. s. Agapas in Ecclesiis non esse celebrandas. 16. Episcopos ab Episcopis ordinandos. a . Qui Clerici ab uxoribus abstinere debeant, &c. Nota praeterea in hoc provinciali Concilio praesedisse Aurelium,secundum fuisse Valentinum Numidiae primum Episco pum: Tertium Faustinum Episcopum, Legatum Episcopi Romani. Non possu non hic adjungere epistolam Concilii hujusAhicani circa tempora Bonifacii ad Ccelestinum Episcopum Romae scriptam,quae primo Conciliorum tomo invenitur, cusus paulo ante meminimus. Praefato itaque debita salutationis oscio, impendio deprecamur, ii quiunt, ut deinceps aures hinc venientes nota facilisu admittatis, nec a nobis excommunicatos in communionem ultra velitis eoipere: quia hoc etiam Concilio Nicaena definitum facili adpertit renerabili