장음표시 사용
621쪽
sbus Theologicis de gratia, libero arbitrio &c. cap. secundo hiscet verbis: Prim, itaque a gularem quasi lapidem totius Histrii jaciendo, statuitransenius hominem, uti ct angelos , ita in sustitia originali conditos, ut
aliter credi non potuerint, xeque ad supervaturalem beatitudinem non or-
aeti, adeὲque risione beatifica non donari, si,quod facillimὶ poterant ne culpa in innocentia persererassent. Quare quatuor libris summa contentione negat, sulpa Dei justitia hominem aut angelum sine gratia ct superva-ixralibus donis in statu pura natura condi potuisse. Huic fundamenta, quasi stim imum foret , superstratere pergit hoc mo- do: Hominis primitus conditi ea fuit indispensabilis conditio , ut i ab originali justitia peccando descivisset, in posieritatem omnem connaturali generatione propagandam , non ex Dei statuentis arbitrio, sed ex rei natura, necessario peccarum deriraret, eo prorsus modo pusico ac reali, quo fons ritiatas rixatos infectos fatidit, leprosus leprosum gignit. Iussitiam vero si in ea sitisset, non hac ratione transfunderet, sed eadem lege ejusdem essent xere ario participes posteri, qua ipse eam a Conditore acceperat, qui nimirum nulla praeunte culpa, aliter condere homines non posset. Deindevit Iansenius, inquiunt Iesultae: Quemadmodum Deus nentium Angelorum ( ct idem es in omnibus judicium de hominilis innocentibus i 'adestinarit ad gloriam ante prarisionem operum o persererantiae in caritate, ita quoque neminem reprobarit, nisi postquam eum a justitia defecturum esse prascivit. Habuit igitur Deuset neralam voluntatem benevolentia erga omnes, ex qua quantum in se est, omnium beatitudinem aeteream voluit, omitibusque propterea beatitudinis consequenda media susscientifima largitus est. Nic consensus est v cum adrersariis. Hariso primi hominis lapsu. ita posteritatem totam, naturali via et nerandam, ordinalis peccati Iabe insectam statuit, ut imposibile fit ab ea quempiam esse immunem consequenter nimirum ad primum articulum
Tum de predestinatione ac reprobatione ita pronuntiat: Deus paucis ex massa perditionis misericorditer discretis, quos ante omnem meritorum praxisionem adgloriam escaciter elegit, reliquos omnes ob origina-
eccatum nan salum exclusi a regno,sed etiam aternis gehenna suppluiu
622쪽
s o His TORIA SACRA addixit: quam irrevocabilem sententiam sequitur adultorum quidem Dalis desertio, occaecatio, obduratio, impaenitentia, ipsa denique damnatior parvulorum rer. ,sine baptismo decedentium, sensibilis in gehenna igni,
Ex his negat Deum velle omnes homines s possieri: sed tantum eas quos elegit ad regnum.
Negat Christum pro omnibus crucifixum ct mortuum ; sed tantum pro iis qui satrantur. Neque magis orasse patrem pro is etiam aut justorum non persereraturorum salute, quam pro diabolis. Ferit cullam omnino in hoc statu vatura lapsa dari gratum susscientem. quae simul escax non fit. Non posse hominem gratia resistere, eamque deserere si re it: ade)que absoluti necessitari, sire ad bonuin, fi gratiam habeat, sire ad malum, ea si
Non cooperarigratiam nobiscum, aut ullam laudis partem ex bono opere in nos redundare.
Nullam proinde dari indisserentiam liberi arbitrii ad utrumlibet, imo neque libera esse, neque voluntaria peccata ulla, nisi in primi hominis peccato , quod solum infe liberum fuit, reliqua per concupiscentia premeratis impetum non holum nece aria, sed O coacta. Deum per. ct propriὶ observatu imp ibilia praecipere, atque ob ea non servata poenas exigere. Nullos omninὲ posse dari actus moraliter bonos ex vaturae ac liberi .mbitrii ruibus, sive gratia pliciter supernaturali. Similiter ignorantiam inriscibilem non excusare a peccato delinque
Omnium infidelium opera esse propri. dicta peccat Metum gehenna a charitate separatum, bonum non esse aut utilem, ut per eum peccatum honest. xliari positi. e Pari de caussa amorem omnem concupiscentiae respectu Dei, quo Deum ut nobis bonam expetimus, esse vitiosum, ac proprii nominis peccatum. Dolarem de peccatis ex metu gehennae aut poenarum conceptum non es se dispositionim ad justitiam, in sacramento patiatentiae obtinendam. Lua omnia hactenus recensita, ita prodentre vult esse inepta ia
623쪽
ET ECCE EsIASTICA sua Trigonos ro. II. 3 1 tholua fidei Doriara , at contrarii, audaci censura Pelagiarnsmino-ram lintrat. Qtram veri ct quam Catholio exsequentibus articiari benevolas lictor discere poterit. Hactenus diuitae, quos si placet vide: de videbis ibi responderi Augustino I perensi, per Augustinum Hip- . i niensem & omnes Ecclesiae primitivae patres tam Graecos quam Latinos. Samuel Maresius Theologus Croeningensis in sua a polo- ogia novissima pro Augustino,& contra Constitutionem Innocen- tii decimi, in praefatione ad Jansenitas asserit, esse inter Contra Remonstrantes& Jansenium consensum in istis capitibus de praedestimatione , gratia ct libero arbitrio eosilue esse i & in dedicatione, Communem eorum esse caussam. Abrahamus Herdanus Theologus Lugdunensis in Batavis, vocat cum Bradu vardino hanc doctrinam , Causam Dei, Calvinus ep. ad Bernates, fidei principium. Ego hanc litem meam non facio, sed non video esse tam justam dissentionis causam, quanta est contendentium partium asperitas & vehementia: placidis monitionibus docent religionem priscae Ecclesiae patres & credere non possum Deum ab homine requirere, ut aeternum illud praedestinationis decretum intelligendo exacte capiat: sed credere in alo, servari posse hominem modo ordinem, per quem in tempore Deus nos ad salutem perducit, sequatur & servet. De decreto ab aeternitate facto parum sollicitus, timeat Deum & servet ejus mandata: in Christum credat, & obtemperet Euangelio ein tempore dato, velut credidit pia & docta antiquitas, in reliquis sublimioribus cum Paulo &summa cum humilitate exclamet et O Rom. 23.
altitudo divitiarum Ssapientiae ct cognitionis Dei, etiam inscrutabilia suis judicia ejus, ct inperpestigabiles riae ejus &c. Loquitur hic Apostolus (quod obiter dico de tempore & modo vocationis gentium,& admiratui in ea non intelligibilem Dei bonitatem , sapientiam Irenisu, lib.& cognitionem ; idem crede de multis circa praedestinationem se gratiam sublimibus controversiis. rare recte monet Cyprianus,
Dei arcana perspici non posse, O idea fidem nostram simplicem esse debere.
Nec ideo non justum est, inquit Salvianus, qxod dirinitas astit, quia capturis Arina justitia homo non valet: quid oporteat seri , inquit Ar nobilis, O quando ct quo genere, ipse cunctarum rerum pater Omoderator ct Dominussitsolus. Atque utinam his temporibus audiatur Ccc e et B. Au
624쪽
s et H et sir . R et S A et ri AB. Augustinus lib. de gratia & libero arbitrio , qui pios quosdam &religiosos viros in monasterio Adrumetino de mysterio gratit de ii beri arbit. non satis inter se convenientes his verbis commonefacit: Nuntiatum est mihi de vobis, fratres, ab aliquibus qui in vestra congregatione sunt O ad nos inde veneravi, quod de hac re disensiones in rob. o sunt. Itaque dilectissimi, ne vos perturbet hujus quastionis obstauitas, S moneo vos primum, ut de bis qua intelligitis , agatis Deo gratias. Si quid est autem, qu. pervenire nondum potest vestrae mentis intentio, pacem inter ros ct charitatem servantesia Domino ut intelligatis orate: O donec res ipsa perducat ad ea qua nondum intelligitis ibi ambulare quo per renire potuistis. Haec admonet apostolus Paulus, qui cum dixisset nondum se e eperfectum, paulo post ait: hotquot ergo persecti humus, hoc sapiamus: id
st, ita nos esse perfectos, ut nondum ad persec.ionem, quae nobis suscit venerimus; continuoqiae subjungit: Et siquidaeiter sapitis, hac quoque
Deus revelabitraveruntamen in quod perreximus in eo ambiae mus.Sed utinam omnes, qui Augustinum sequi se factitant, inquit Melanthon in vita Lutheri, perpetuam sententiam, O, ut ita dicam, pectus Augustini rin-rent,non tam multa mulita dicta calumniose detorqueret adsuas opiniones.
Cujus sancti viri admirandam animi lenitatem, de invincibilem mansuetudinem vide in ejus vita a Posidonio Episcopo Calamensi descripta primo operum Augustini. Ego in multis religionis controversiis, istius semper fui opinionis, me non posse tutius & felicius ad adyta veritatis penetrare, quam si ea,quibus fax sanctae scri- . hi Hurae non satis clare praelucet, illustrem, per consensum Patrum primitivae Ecclesiae, qui ea occasione semper apud me magnae fuiti diu, hs. auctoritatis. Illi autem omnes ante Augustinum, & cum iis A lib. 2. gustinus ante Pelagium, ex praescientia gratuitam Praedestinati A nem, & universalem eamque lassicientem sed non promeritam Fubria , . statuunt gra; iam, eamque ad omnes actus bonos praecedentem synodi,tem. de subsequentem, nec tamen sem per aequalem, sed & plerumque amissibilem: acceptae gratiae adiungunt cooperationem in homi-
I ne, aut contemptum ex voluntatis libertate, quam quidem mi eram, sed non ami fiam vocat Augustinus, dc Spiritu Dei jurari non M. ferri dicit Prosper. Audiamus A ugustinum: sivi fecit te sine te, non justificat teste te. fecit nesciretem, justiscat rolentem. Et: In velimus,
625쪽
ET ECCLEsr AsTICA sUR THEODos Io II. Deus ct sumn esse poliat O re rum: suum ruando, naphum sequendo.&e. Vide lib. de Spir. & litera ad Marcellia cap. &in Psalin.r io. Audiamus Prosperum et Deus ipsum rella sic donat , ut etiam a perseverareris illam mutabilitatem, qua potest nolle, non auferat, alioquin nemo unquam siletium recessest a fide, neminem concupiscentia vinceret, nullius charitas refrigesceret, nullus patientia frangeretur. Unde in fide Petri id explicans: s ergo , inquit, defectura erat Dei tanti apostoli, nisi pro eo Christus oraret, inerat proculdubio ei mutabilitas , qua posset intentatione mutari, O non ita jam persererantia fuerat virtutesolidatus, ut nullis periculis esset obnoxius. Alii praede- destinationem statuunt absolutam , seu gratiam praedeterminantem, & gratiam ad solos restringunt electos, eamque volunt ir- 'resistibilem & non amissibilem et liberum arbitrium non solum
negant, quia sne speciali auxilio Dei nihil possumus, sed quod
ipse totum facit, nobis mere passive recipientibus. Jam quaero, quibus potius loquatur Petrus p Quapropter fratres potius operam da- 1 Pei I .i o. te, ut rotationem O electionem vestram firmam esciatis. Hac enim 'si feceritis non Ia emini unquam, siquidem ad hunc modum abunde subministrabitur vobis introitus in regnum aeternum Domini nostri. Quapropter haud negistam ros semper commonere de his, tametsi sciatii ct con- 'mati sitis in praesenti veritate. Concludam verbis Vossi: Graci Patres semper, Patrum Latinorum ver. illi, qui ante Au uinum vixeru r , dicere 'lent eos esse praedestinatos ad vitam, quos Deus pia remque ricturos Naridit,se, ut alii loquuntur, quos pravidit creditu
quod est primo Timoth. i. 16. quod ita interpretantur, ut 'adestina-
riis ad gloriam facta dicatur secundam nascientium Dei ct persererem
ilia. Verum non intellexere praescientiam eorum, qM homo acturus erat
ex viribus natura, sed qua esset facturus ex viribus gratia, tum prae- renuentis tum fias nentis: eoque antiquitatis ille consensus nihil rei Pelagianos vel semipelagianos jurat: Nam utrique illi crediderunt radesi nationis caussam dari ex parte homilans secundum omnes essectus. At tholici agnoverunt gratiam primam non esse ex merito, sedgratis conserri, O necessitatemgraitia requiri ad fingulos bonos actus, ita ut salutis nostra initium etiam dixis assignent gratia . Qirare nec putarunt ex parie
626쪽
s Hrs TORTA SACRA , hominis caussam Dra praedestinuionis ad gratiam pravementem. Perquam etiam verisimile est, rei omnes rei plerosque cum fidem electione' ciunt priorem, non tamen considerare sidem, ut caussam electionis propri)dictam , quasi Deus dignitate fidei motus aliquos elegerit ad sanctimoniam ct vitam: sed quia respexerit meritum Christi, hoc autem absqueF- dei dono nemini pro . . Itaque secundum eos praedestinatio non minus est
gratuita, etsi posterior sit side , quam justiscatio gratii fit, etsi eam fidei
ordine naturae antecedat. quod sexcentis Patrum auctoritatibus lib. s.
his . Pelag. cap. 8. probat Vossius. sed sat litium est. Vis ergo ut sepositis incertis & intricatis Theologorum altercationibus , dc. omissis spinosis scholasticorum tricis,salutis consequendae summam secundum fidem Catholicam,breviter,dilucide & solide exhibeam pDiarm , Si quis divinae gratiae, remissionis peccatorum & salutis aeternar i particeps esse volet, conscientiam suam diligenter perscrutando examinet, peccata sua agnoscat & doleat: misericordiam Dei perseveranter imploret, credat unigenitum ejus Filium pro nobis homini' bus hominem factum, passum, & mortuum: ' in hac ejus morthac merito fiduciam ac spem consequendia ae remissionis peccatorum aeternaeque salutis collocet: & deinceps peccato operam dare desinat,& observationi mandatorum divinorum ac sanctimoniae studeat.
haec qui sedulo & attente fecerit, non est quod de misericordia Dei dubitet, & extremum filii judicium formidet. Hoc enim est, certam
facere suam vocationem O Hectionem, ut citavimus ex Petro. Nam natipitassalataris non accepta, sed custodita viviscat, ut loquitur B. Cy- 'ri n. prianus. Audebo cum Paullo dicere: Quicunque iuxta regulam hanc
incedant,super eos pax ct misericordia o super Israelem Dei. Gal. CICEt liceat mihi, pace quorundam hic adhibere verba eximia, B. Ber- nardi ad pastores in Synodo congregatos,babetis, inquit , sed ad opera ros invito, ros ni une qvi estis ricarii Christi, qui estis pastores axumaeram, qui alios deberis instruere. Vos, inquam, maxim=, qui soli non potestis perire, quia praeire debetis docendo ct operando. Multi sunt Catholici praedicando di haeretici operando. Quod haeretici faciebant per
prora domata, hos faciunt plures hodie per nara exempla. Seducunt pa palum o abdacis in errarem O tanto graniores sunt hereticis , quantum praevalent opera Drbis. Quaret
627쪽
ET ECCLE si AsTICA su A THEODOSIo. II. sis Quare satius judico ut derelictis & relegatis non necessariis, incertis & inutilibus Theologorum controversiis , fundamentalem Christianae religionis doctrinam , ex fonte sacrae scripturae hauriendam , & consensu Patrum primitivae Ecclesii approbandam & confirmandam quiramus: quod secure fieri poterit, I unirerstatu ct antiquitatis consensionem spectemus , ut loquitur Vincentius Lirinensis et Non quia canon stius non sibi ad unipersa risis. Uti insus at , sed quia xerba dirina , pro suo plerique arbitratu inter- conmmet. pretantes varias opiniones erroresque concipiunt. Atque ideo necessem, ut ad unam Ecclesiastici sensus regulam scriptura caelestis intelligentia dirigatur; his duntaxat praecipue quaestionibis, quibus totius Catholici dormatis fundamenta nituntur. IIac doctrina Catholica ct universalisiacira eademque per singulas aetatum succesiones incorrupta veritatis traditione manens, usque in secula sinesne mansura est. Sed enim; inquiunt aliqui , multa etiam in reniuntur apud antiquos prope omnes , Graecos imprinitas, in quibus liberi arbitrii rires, non minus extollant, quam a Pe io postea factum fuit, inquit Vossius: Video quidem ita multis esse persuasum, virissane non aspernenda eruditionu. Verum enimvero quanto aliter sapuit B. Augustinus, qui payim contendit, dogma illud, quo gratiam destruere Pelagius conabatur norum fuisse ct ante ea tempora in Ecclesia Dei inauditum. Quod priter alios etiam Vincentius Lirinensis affirmat, cap. a , ut ante vidimus Tanti interest quo assectu veteres illas legamus. inquit idem rosius: Atqui sancti illi Martyres,caeterique clarisimi nominis doctores,cum homini tribuunt libertatem ad bonum, vel de naturalibus aut moralibus solum agunt, rei si quando de operibus pietatis, ct iis qua ad 'Deum pertinent, sermo sit, communiter O indesinit, volantatem homini, considerant,minime distinguentes quidpost ex viribus naturae,quid item ex viribus gratiae: sed tantummodo eam tribuentes homini tum, per quam sedi ante gratiam bonum morale agere ct non agere possit,ct post vires gratiose acceptas credere reI non credere, opus pietatis praestare vel amittere valleat: contra quam Bordesanistarum, Manichaeorum Osimilium opinio fuit. aliter si Patres illos interpretamur, non tantum alios aliis, sed sinculas secum committamus necesse est. Verum hoc facere illi non refugiunt, adversus quos causam agimus antiquitatis. Nam nihil apud eos perpud itas est quam Patres, ut in aliis, ita secum hac parte plurimum pugnare:
628쪽
s c, H i s T o R i A s A. C RHA quippe qui libertatem arbitrii uno ore praedicent O tamen alias coxtendat hominem auxilio Dei ad singulos actus indigere. at quod pace eorum liceat dixisse,nunquam tam iniqui erimus veterum censores,ut quae probὶ inter se conciliari possunt, ea nos pugnare dicamus; praesertim ubi reteres illigr risimi ct sanci semigratiae patroni nullam ita armcdm videre potuerunt. Objectant nobis loca quadam antiquorum, sed rix aliquid habent ab Augustino non refutatum. Verum esto sanὶ, aliqui interdum incautius sunt locuti. Sed aliqui, ut diximus, ct interdum: non omnes vel plurimi: non semper vel plurimum. Et num censores illi arbitrantur eam esse temporum nostrorum felicitatem, ut scribi quicquam posit, quod non dico alio-rorsum rapere posit hominum iniqu tas: sed re r. etiam equi censoris virgulam non extimescat3 &c. Id xc habet Vos ius vir moderatissimus& in lectione Patrum versatissimus hist Pelag. lib. 3. pari. I. thes. r. in fine,&lib. thcs. I r. sic loquitur: Communem fuisse antiquitatis sententiam , quam diximus, soli hodie negare possunt qui caetera fortasse viri sunt non ineruditi , sed in antiquitate tamen plane sunt hospites rret animum habent unius rei alterius sententiis ita mancipatum,ut eorum oculis videre malint quam fuis, cumque iis errare praeoptent, quam cum aliis bene sentire. &c. Vide locum. Quare, inquam , quemadmodum olim Socrates , sapientiae bu-manae princeps, usus notissimo dicto, qua supra nos nihil ad has, Philosophiam a rebus occultis O a natura ipsa inpolatis, ut ait Varro apud Ciceronem, avocarit, O ad vitam communem adduxit, ut de virtutibus ac vitiis, omninMue de bonis ac malis rebus quaereret: sic&nos neglectis aut omissis subtilibus litis rixis, sola fidei fundamenta ad salutem necessaria & sufficientia inquiramus, de favorema c. . s. s. Dei per sdem adepti, vitae sanctimonia & bonis operibus conserve- eca ep. mus: antiqua sapientia, inquit Seneca, nihil aliud quam facienda ct ri tanda pracepit ct tunc longe meliores erant viri: postquam dacti prodis rant boni desunt: simplex exim illa Saperta virtus in obscuram ct fio rima scientiam versa est, Diemurque disputare non virere. Vtinam non e . dem modo,& longe pernitiosius hodie peccaretur inTheologia Sed perantiqua haec est labes, etiam tempore Gregorii NaZianeteni non ignota,ut his testatur verbis: Theologia ct religio, res est plex nuda De magna rtificia, dirinis constans testimoniis: quam tamen pnaro il
629쪽
ET ECCLEsr AsTICA sun THEODosio II. s Tr) quidam convertunt in artem discillunam. aeris caussam 3 Conte liosi estis, fratres, rerum, qua adstutem minime pertinent, accensi telo, inquit Clemens Romanus in sua ad Corinthios epistola: Cur inter nos sunt contentiones, ira, altates,schismata O bellum p nonne unum Deum ct unum Christum habemus I Nonne unus est spiritus gratia,
qui super nos Cusus est, ct una rotatio in Christo p Cur Christi membra direllimus O discerpimus , ct contra proprium corpus seditionem
movemus, ebque resaniae dereximus, ut aliorum nos membra esse oblivioni tradamus t Et tamen Deus bone, quot rixis & sectis discer, pitur Ecclesia Dei l quot turbis & calamitatibus concutitur corpus Christi l quot clamoribus personant Academiae, templa, convivia, circulit quot sublimia torquentur ingenia i quot & quantis perstrepit orbis Christianus rumoribus super una quaestione de gratia 'Deil & tamen de ea consensum habes totius primitivae Ecclesiae. Quie omnia manifestum indicant charitatis defectum, & proinde etiam gratiae:hinc ergo colligitur,recedente spiritu ,fidem etiam mori quoniam spiritus est qui ripiscat,inquit S. Bernardus de resurrectione Dimini serm. r. Quiris ergo remedium quis sapientiapraditus inter ros, inquit S. Iacobus,ostendat ex bona conrersatione opera sua cum mansueto dine sapientia. Quodsi amulationem amaram habetis, O contentionem in corde restro, nolite gloriari O mendaces esse a persus veritatem, non enimes ista sapientia h supernis deficen eni, sed terrena, animalis, Damoniaca.rii enim aemulatio ct contentio, ibi inconstantia ct omne opus prarum. Qua autem =supernis est sapientia, primum quidem pudica est,demum pa-ga, modesta, tractabilis, plena misericordia ct fructibus bonis, abnuedijudicatione, De Jm atione, fructui autem ustitia in pace seminatur, , facientibus pacem. Cum autem hoc seculo tres di versae, de gratia &libero arbitrio &c. fuerint sententiae, positis affectibus, pro meo captu, dabo paucis earum breviaria.
630쪽
r. TN primitiva Ecclesia in eo omnes conveniunt patres, quod eost tantum ad salutem praedestinarit Deus, quos puro puto gratiae sugdono & fidei & bonae voluntatis initia habituros, & in iis perseveraturos praescivit. 2. Pro omnibus hominibus mortuum esse Christum statuunt eidem patres omnes, tam qui post, quam qui ante Augustinum vi-
s. Necessitatem gratiae statuunt eidem patres, eamque praecede tem, concomitantem & subsequentem ad omnes actiones bonas. Modum operationis gratiae fieri docent, praecedente deliberatione, & molli quadam actione in libero arbitrio operante non tantum velle, sed & liberum velle et sic ut homo operanti Deo assentiatur & cooperetur: ita tamen, ut sine Dei auxilio nihil boni poli sit velle aut efficere, & tamen ex proprio arbitrio in suam perniciem bonam possit inspirationem rejiccre.s , Omnium patrum primitivae ecclesiae sententia est, fidem de gratiam posse amitti & totaliter de sinaliter. Haec fuit seruientia Patrum primitivae Ecclesiae tam Graecorum quam Latinorum; imo etiam ipsius Augustini ante adventum Pelagii: nec opus esse judico ut hic operose consensum eorum probem , cum id manifestum sit cuivis vel mediocriter in patrum scriptis versato. Testantur hoc Calpinus Instin lib. 2. cap. g. s. r. Beatas in epist. ad Rom. cap. s. Melanthon in idem caput. Sciuietus in Medi ni Patrum. Mosinaus de Noritate Papatus lib. I. cap. 6. Calixtus intro. cui titulus , Iudicium de Canirarersiis Theolog. rasitus Historia Pelag. lib. c. cap. S. Ioan. Daltius apologia pro synodis dec. de plurimi alii, quos omnes hic enumerare non est operae pretium. Sen-