장음표시 사용
601쪽
RT EccLEstas et rc A sua ARCA D. & HONORIO. s 'nis tua. Nam etsi de inferimbis Clericis vel Laicis ibi videtur pra- caveri , quant. magis hoc ' Episcopis voluit observari, ne in sime propincia communione suspensi, a tua sanctitate res fessinat. lvel .praeproper= vel indebith videantur communioni rectitui . Presbyterorum
quoiae ct sequentium clericorum improba refugia tacuit te dignum est repellat sanctitas tua, ia a nulla Patrum definitione hoc Ecclesiae derogatum est Africanae, ct decreta Nicaenas re inferioris gradus Clericos, e ipsos viscopos suis metropolitanis apertissime commiserunt. Prudentissime o iustifimh pro riderunt quacunque negotia in suis lacis , ubi orta sunt, facienda : nec unicuique provinciae gratiam Spiritus sancti defuturam , qua aequitas a Christi sacerdotibus ct prudenter rideatur O constantisi im= teneaturr maximὲ quia unituique concessum est, si sudicio OP sensus fuerit cognitorum , ad concilia sua provinciae vel etiam universale provocare. Nisi fortὶ quisequam est qui credat unicuilibet poste Deum nostrum examinis inspirare jussitiam ct innumerabilibus congregatis inconcilium sacerdotibus denegare. Aut quomodo ipsum transmarinum judicium ratum erit, ad quod testium necessaria persona, vel propter sexui, vel propter senectutis imbecillitatem, vel multis aliis intercurrentibus impedimentis adduci non poterunt 3 nam ut aliqui tam a suae sanctitatis latere mittantur,nulla invenimus patrum ainodo constitutum. Qia illud quod pridem per eundem Episcopum nostrum Faustinum, tanquam ex parte Nicani Concilii exinde transmisistis, in verioribus Conciliis qua accipiuntur a S. Cirillo coepiscopo nostro Alexandrina Ecclesiae, O a renerabili Attico Constantinopolitano antistite ex authentico misiis, quae etiam ante hoc per Innocentium presbteram ct Marcellum subdiaconum , per quos ad nos ab eis directa sunt, renerabilis memoriae qonifacio Episcopo praedecessari restro a nobis transmissa sunt, in quibus tale quid non potui
invenire. Executores etiam Clericos vestros quibusique petentibus nolite
mittere, nolite concedere, nefumosum inhum seculi in Ecclesam Christi, qua lucem plicitatis, ct humilitatis diem, Deum videre cupientibus praefert, videamur inducere. Ram de fratre nostro Mastino( amoto jam
pro suis nequitiis de Christi Ecclesiis dolendo apiario secuti sumus, quod
eum ( probitate ac moderatione tuae sanctitatis satra fraterna charitas ulterius in Africa minime sustinere patiatur, &c. Haec enim in eodem Concilio contigit historia. Apiarius Presbyter Africanus propter Z et et 3 nefan-
602쪽
nefandas turpitudines ab Africanis excommunicatus a Coelestino Episcopo Romano in communionem erat receptus: quod licuisse negant Africani Patres plurimi, inter quos de ipse Augustinus. Micsus Faustinus legatus a Coelestino in Africam urgebat Apiarium incommunionem suscipi, adferens non satis fideliter de provocatione ad Episcopum Romanum privilegium, ut diximus. Sed Apiarii tam immania inuciata sunt sagitia ut Faustini patrocinium potius quam judicium ejus superarent, verba sunt Concilii. Quicquid molitus fuerit Faustinus legatus Papae, in communionem tamen ab Africanis non est admissus Apiarius. Et summo jure, nam haec lex est in Cod. Theodosii lib. 16. tit. i. lata an . C. per Imperatores Vale tem, Gratianum de Valentinianum: Qui mos est causarum idem in negotiis Ecclesiasticis obtinendus est. Visi qua sint ex quibusdam dissentionibus, Iepibusique delia is ad religionis obserrantiam pertinentia, locis suis ct a sua diaereseos sinodis audiantur. Exceptu qua abio criminalis ab ordinariis extraordinarii que judiιibus aut illustribus potes tibiis audientia constituit. Legis vero hujus haec est interpretatio : sualies
ex qualibet re ad religionem pertinente inter Clericos fuit nata contentio,
id specialiter observetur , ut conrocatis ab Episcopo Diorcesana presbieris, quae in contentionem venerint judicio terminentur: Sanes quid oppanitur criminala,ad notitiam judicis,qui est in ciritate qua agitur,deducatur, ut ipsius sententia rindicetur, quod probatur criminaliter fuisse commisesum. Haec quidem fuerunt quondam in usu sed nunc tempora &mores mutarunt. Sed cur non adduco ipsum canonem Concilii
Nicaeni, qui hic est 3 De his qui communione privantur, seu ex Clerofuex Laico ordine ab Episcopis, per unamquamque propinciarum, regularis sententia obtineat, ut hi qui abjiciuntur, non recipiantur ab aliis. Requiratur autem nec pusillanimitate aut contentione,aut alio quolibet Episcopi vitio videatur a congregatione seclusus. Vt ergo hoc decentius inquiratur, beneplacuit annissingulis, per unamquamque provinciam bis in anno concilia celebrari, ut communiter simul omnibus Episcopis provincia congregatis discutiantur hujusmodi quastiones. Vide hunc canonem quintum& etiam sextum ejusdem Concilii Sed quemadmodum mos quondam fuit Romae gentili, supplicibus faciles se praebere, ut potenti simi de solio dejicerentur: sic Roma Christiana Episcopos aut Pres
603쪽
ET ECCLE si AsTICA fur Anc An. & HONOR ro. ss Ibyteros alibi exauctoratos de rejectos, sub specie misericordis seucharitatis Christianae benigniter excipit, forte ut alios in simili casu ad provocationemiad Papam alliciat,& proinde ab exemplis, ut subinde apud Illustrissimum annalium conditorem videre licet, de
Constantius ab Honorio ex Caesare nominatus est Augustus. A. c. O. Hie erat Placidit maritus, pater Valentiniani III. & Honoriae. Moritur S. Hieronymus anno aetatis p i. & ejus vita ab Eusebio quodam descripta plurimis scatet mendaciis, sepultus est in Bethlem. Multas & magnas nostro aevo& in nostro orbe dederunt turbas aliquot B. Hieronymi loca de Episcoporum N presbyterorum Isotimia: nimirum utrum Episcopus & presbyter voces essent syno-nimae,&unum idemque significent, ex mente Hieronymi. Hoc diu acriter disputatum est intet Hierarchicos seu Praelatinos & Presbyterianos in Anglia de Scotia, & inde orta illa inter Regem &Partamentum contentio, quae tandem ad civilia & saevissima erupit
bella: & ingentem hanc & horrendam Regni catastrophen invexit. In illam de isotimi a sententiam , quasi pedibus iverunt Cl. Salmasius de D. Blondellus, ille in suo 'ae alone Messalino contra 'tavium, & in apparatu ad libros de primatu Papae; hic in sua pro sententia, ut loquitur, Hieronymi apologia. Episcoporum a Pre byteris differentiam agnoscunt Canones Apostolici, & multis parasim locis Ignatius Episcopus Antiochenus & martyr in suis epistolis, quarum cum laude meminit primus Ignatii coaevus Polycarpus Episcopus Smyrnensis & Martyr in sua epistola ad Philippenses. SecundusIrensus Polycarpi discipulus,Episcopus Lugdunensis &Mahur. Post hos origines, Eusebius, Athanasius,Hieronymus,Chrys stomus &c, ut alibi dictum. Rejiciunt has Ignatii Epistolas,tanquam supposititias,in 'calone Messalino Salmasius, & Blondellus in prPsatione in apologiam praedicta. Edidit interim ex Mediceae bibliothecae archivis jam pridem S. Ignatii epistolas genuinas, cum interpolatis &eidem asscriptis Isacius Vossus & eodem sere tempore
Latinam, licet barbaram versionem, Vossiano Graeco exemplari per omnia respondentem, ex vetustissimis Angliae codicibus erutam Magnus ille Ussetius Armachanus: de quibus vide quae Sictam. C.
604쪽
an. C. I Io. Pro jure Episcoporum contra Salmasium scripsit Petavius in suis dissertationibus Ecclesiasticis: contra eundem Salmasium & Blondellum quinque edidit dissertationes, quamvis tit lus habeat quatuor, an. C. I 6sr Henricus Hammond presbyter Anglicanus , & Theologiae professor, quarum prima est prooemialis de Anti- Christo, &c. Secunda de Ignatio ejusque testimoniis cum Hieronymi sententia collatis, respectu seculorum, quibus vixerunt , in quibus manifeste patet Hieronymum non ubivis sui fuisse similem: Tertia est de omnibus Euangelicis peri his quae ad regiminis Ecclesit formam pertinent: Quarta deActorum & epistolarum Apostolicarum perlochis &c. Quinta est de omnibus Clementis Romani, aliorumque primi aevi scriptorum locis, quae e dem pertinent, &c. cui tamen hactenus nemo, quod sciam, respondit. Unum hac occasione tantum jam lubet quaerere, quos in Ap calypsi Christus indicare voluerit per Angelos septem Ecclesiarum , cum in fine capitis primi ibidem dicatur. Septem Stella septem
angeli sunt Ecclasiarum,ct septem Candelabra septem Ecclesia sunt; praeterquam eos, quos principes, primos, seniores, praefectos presbuterorum, Justinus e&c. plerique in primitiva Ecclesia Episcopos vocarunt, qui paulatim in alios jurisdictionis & ordinationis potestatem acceperunt:-Apostolis in Ecclesiis instituta, dicit Irenaeus lib. s. cap. s. ubi inquit: Et Poly carpus non solum ab Apostolis edoctus,ct conversatus cum iis qui Dominum nostrum viderunt , sed etiam
ab apostolo (Johanne in Asia, in ea qua est SNrnis Ecclesia constitutus
Episcopus, quem se nos vidimus in prima noria aetate, multum enim persperarerat, O ralde senexglorio mὶ O nubi sim o mari rium faciens
exivit de rita. vide eundem lib. . cap.63. & lib. s. cap.ro. & lib. . cap. s. Idem testatur Tertullianus de praescriptionibus adversus haereticos cap. a r. Hoc enim modo Ecclesia Apostolicae census suos deferant, sic Smrmorum Ecclesia habens Pobcavum ab Ioanne ordinatum refert, sic Romanorum Clementem a Petro ordinatum edit: proinde uti dicatera exhibent , quos ab Apostolis in Episcopatum constitutos Apostolici seminis traduces habeant. Idem adversus Marciqnem lib. q. cap. s.
Cyprianus epist. et . ad lapsos, & epist. 68. Inici& Eusebius lib. v.
605쪽
ET ECCLE si As Tic A sua Aac AD.&HONORIO. ss 3 18. di cit Iacobum ab ira. Servatore O Apostolis Hieroso mitana E clesia Episcopatum accepisse, quem ct sancta scriptura fratrem Domitii Upellant et similia habent Clemens Alexandrinus , Athanasius, Hilarius Diaconus: sed audiamus ipsum Hieronymum, qui lib. de scriptoribus Ecclesiallicis sic scribit r Iacobus ab apostolis Uierosol morum Discopus a natus , suscepit Ecclesiam Eierosolymae; Timotheus a Paulo Ephesorum Episcopus o inatus, Titus Cretae, Pol carpus a Ioanne S r-na Episcopus ordinatus. Idem epist. ad Evagrium r Alexandria a Marco Euangelista, usque ad Eeraciam ct Dio'sium D vos, Prestiterism- per unum ex se electum, in excelsiore super presbterosgradu collocatum Episcopum nominabant; quomodo si exercitus Imperatorem faciat. Et quam tritum & saepe decantatum est apud eundem, Episcopum a Presbyteris ordinatione differre Quare sicut Christum Deus, siemisit Apostolos in inundum Christus, ut O ipsisanctificati essent perreritatem, Ioan . II. I 8. Hac sancta veritate utuniti elegerunt & ordinarunt Presbyteros, Diaconos, Episcopos Apostoli, & Spiritu sancto illuminati , ejusdem ductu ordinem Ecclesiallicum instituerunt, & Ecclesiam Christi secundum ejusdem mandata gubernarunt: quod ego juris esse positivi non audeo dicere. Hoc ipsum v lita confirmat his verbis Clemens Romanus epis . ad Corinthios pag. s q. Et apostoli nostri per Iesum Christum Dominum nostrum cogno-
rerum , contentionem A nomine Episcopatus oborituram: atque ob hanc
caussam perfecta nascientia praediti constituerunt praedictos, ac descriptas deinceps ministrorum osciorumque rices reliqarunt, ut in defunctorum locum alii viri probatisuccedere,ct illorum munia exsequi possint: sed de his vide quam accuratissime disserentem praedictum Henricum Hammond, qui inter caetera haec habet dissertatione I. cap. I . s. io. Quo demum secula Iacertos morere coeperit singularis Discvatus
aut hoc inter Episcopos O presbiteros discrimen, agnoscit FValo rem esse antiqui nam, ut duo is ordines in Eccupia fuerint distincti,si excipiantur
tempora apostolica, quorum aero, inquit, ut eorum scripta lictantur, nullam constat eorum ordinum fuisse disi rimen. Ex quibus me ( ex sententia tanti riri) recte conclusurum putarammediatὲ post Apostolorum temperatacin Ecclesia discrimen' se. I enim est, (antiquissimam rem esse , si excipiantur Ipastolica tempora sudo clarius testat pag. 333. Circa A a a a initium
606쪽
ss Hrs TORIA SAC R mi utium aut medium secuti secundi primus singularii Dissipatui supra
'Ub teratim introductus fuit. Nec certὶ multum abscedit D. Blon Idus , qui anno C. Igi, id est, a Ioannis dormitione 3 s. mutationem hanc
factam esse Urmat, quarep nullam enim faciunt Apostolorum scrimia mentionem hujus discriminis i sed nemo praeter Lucam quicquam de actis Apostolorum posteris reliquit, nec ille nisi pauca de Petro, & non omnia de Paulo: & tamen hoc testantur Patres Apostolis proximi, Irenaeus testis oculatus de Joanne in Poly- carpo, testis Tertullianus de Petro in Clemente, testes Eusebius &Hieronymus polyhistores de Paulo in Timotheo & Tito. Et jubet Paulus ne temere alicui manus imponat Titus et ne quid dicam de Ignatio, ejusque epistolis genuinis , ubi tam frequens Episcoporum sit mentio, ut vel caeco sole clarius appareat eorum institutio, decem Dominis per aposiolos institast, ea O bonasunt, Osirma per punt, ut loquitur Athanali in de episcopatu, ad Dracolitium episcopatum fugientem. mvis autem in Apostolorum locum successisse videantur Episcopi, ita tamen inter eos di stinguendum est: Apostolia Christo immediate sunt vocati, Episcopi ab Apostolis: Apostoli missi sunt ad praedicandum Euangelium per universum orbem , Episcopi certo loco sunt astricti et Apostoli sunt , & errare non possunt in dogmatis religionis, Apostoli habebant dona miraculorum et quod aliquandiu viguit in primitiva Ecclesia, sed paulatim cessavit; quia Ecclesia, quae Euangelium receperat, miracula ibidem conspicere preerat. Haec autem habent cum Apostolis communia Episcopi: praedicationem Euangelii, administrationem
sacramentorum , impositionem manuum, & ordinationem. Videatur mmmondas adrersu Blandellum o Salmasium.
Rasinus Presbter aquileiensis, coarus Hieronimi, apud multat olim magno loco habitus est ob historiarum O atriusque lingua peritiam: in explicando fimbolo Apostolico prac teris secundum Gennad tam ct ramelium excelliit, tam accurate utri ue testamenti locis id conrarmat. Tra dant majores nostri, inquit, quodpost ascensionem Domitii, cum per ad Diuum sancti Spiritui super gulos quosque apostolos ignea lingua se se serat, ut sequelii dirersis loquerentur, per quod eis Duq gens extera taetra rie inaccessa rideretur es inpia: praceptum eis a Domino datum, si ne ditan
607쪽
ET ECCLE si A TICA sun ARCA D. Ho NpRIO. sss redum Dei verbum adsingulas quemque rationes proficisci. Discessuri itaque ab invicem normam nias futurae praedicationis in commune constituunt: ne 'ith alius ab alio abducti diversum aliquid his, qui ad fidem Chrisi inritabantur, exponerent. Omnes ergo in uno positi, er Spiritu sancto repleti, brere istudfuturae bi,ut diximus, praedicationis indicium, conserendo in unum, quodsentiebat unusquisque, componunt, atque hau credentibus esse dandam regulam statuunt. S mbolam autem hoc multis usi imis ex causis appellare potuerunt. Ombolum enim Grae. indicium dici patesct quod est potius m is ahe: hoc est,quo plures in unum conferunt. Indicium autem vel signum idcirco dicitur, quia illo tempore, sicut O Paulus apostolus dicit, ct in actis Apostolorum refertur, multi ex circumcisis Iudais simulabant se esse apostolos Christi, ct Iucri alicujus res renuis gratia ad praedicandam pro ciscebantur; nominantes kidem Christum, sed non integris traditionum lineis nunciantes. Idcirco. ergo istud indicium posuerunt, per quod agnoscereturis, qui rere Chri- .stum secundum Apostolicas regulas prassicaret.ηDenique S in bellis cirilibus hoc observari ferret, quoniam ct armorum par habitas ct sonus x icis idem , ct mos unus est atque eadem instituta bellandi, ne qua doli subreptiosa, s bola(tesseras etiam vocant) dis reta unusquisique dux . militibus tradit; Aua Latia. res si a rei indicia nominantur: ut si se mi. ou rrerit quis, de quo Aditetur , interrogatui spmbolum, prodat si sit hostis an socius. Idcirco denique haec non scribi chartulis atque membranis staretinere cordibus tradiderunt, ut certum esset, neminem haec ex bini ne, qu e insertam etiam ad in eles pervenire solet, sed ex Apostolorum traditione didicisse. Discessuri ergo, ut facimus, ad radicandum istud unanimitatis O fidei suae indicium Apostoli posuere et non scuti. filii Nue discessuri ab alueram turrem ex latere cocto ct bitumine con struentes, cujus cacumen pertingeret usique ad caelum; sed maniment, Dei, quastarent adrersum faciem inimici ex lapidibus rixis ct mamgaritis Dominicis aediscantes; quae neque remi impellerent, neque flumina subperterent, neque tempestatum aut procellarum turbines per-. moverent. Merit. ergo illi ab invicem separandi, turrem superbia aedificantes linguarum confusione damnvii Ant, uti ne unusquisique posset a rertere proximi sui loquelam: Isti rerὲ,qu currem Dei construebant, om-
viam linguarum scientia O cognitione donati sunt; ut illud peccati, hoc Aaaa et silis
608쪽
si, His TOR et A SACRA isdei probaretur indutum. Sed jam nobis de ipsis etiam aliquid contrectati dum est margaritis; in quibus primo loco fons ct origo omnium bonorum
ponitur, cum dicitur: Credo in Deum , patrem omnipotentem. Verum priusquam incipiam de ipsis sermonum rirtutibus disputare, illud non importune commonendam puto, quod in dirersis Ecclesiis aliqua inveniuntur adsecta. In Ecclesia tamen urbis Roma hoc non deprehenditur factum,
quod ego propterea esse arbitror, quod neque haeresis ulla illic Ampisit exordium , ct mos ibi serpatur antiquus , eos qui gratiam baptismi suscepturi 'nt, publicὶ, id est,fidelium populo audiente, nimbolam reddere, o utique adjectionem unius saltem sermonis eorum qui praecesserunt, in fide non admittit auditus. In cateris ratem Iocis,quantum intelligi datur propter nomnullos hareiicos, addita quadam ridentur , per qua napella domina sensu crederetur excludi. Nos tamen illum ordinem sequimur,quem in Aquileiensi Ecclesia per Laracri gratiam suscepimus. Sub finem explicationis hujus Symboli hec addit RusEnus de libris Canonicis,&non Canonicis,sed Ecclesiasticis dictis,his verbis: sint novi ct reteris instrumenti r Iumina , qua secundum majorum traditionem per ipsum Spiritum sanctum inspirata crediretur, O Ecclesiis Christi tradita: competens ridetur in hoc Iaco epidenti numero , sicut ex Patrum monumentis accepimus, designare. Itaque veteris instrumenti primo omnium Mosi quitique libri sint traditi, Geius, Exodus, leviticus, Numerus, Deuteronomium; posi hos Nare,I duum simul cum Ruth: quatuor poli haec Regum libri, quos Nebras duos numerant: Paralipomena,qui dierum dicitur liber,ct Esdrae libri duo, rumi apud illas'gaui computantur,ct Uester: Prophetarum rer. Vbias,Ηierennas, Erechieloe Danieli praeterea Aodecim prophetarum liber unus: Iob quoque o Psalmi Daridis singuli sunt libri: Salomonis rer, tres Ecclesiis traditi; Properbia, EccIesiastes, Cantica Canticorum. In his concluserunt librarum numerum Veteris Testamenti. Novi vero, quatuor Euangelia, Matthei, Marci, Lucae, Ioannis, actus apostolorum,quos descripsit Lucania Pauli Apostoli epistula quatuordecim: Petri apostoli epistolis duae: Iaxabifratris D mini S apostoli tina: Iudae una: Ioannis tres, apoc ipsisIoannis. Vae unt quae Patres in canovem concluserunt,ex quibus sidei nossia assertiones conflare voluerunt.Sciendum tamen est 'od O alii libri sunt,qui non canaici,
sed ecclesiastici a majoribus avritati sunt; ut est Sapientia Salomonis, O alia sapientia, quae Acitur Ilii Sirach, qui ipse liber apud Latinas hoc ipsa generali
609쪽
ET ECCLEst AsTrCA sua ARCA D. &HONORIO. si generali vocaba Ecclesiasticus appellatur,quo vocabulo non auctor Idelli, sed seriptura qualitas cognominata est. Dusdem ordinis est libellus Tobiae
Iudith ct Machabaeorum libri. In Nopo vero Testamento libellus , qui dicitur Pastoris sire Hermeris , qui appellatur duae via vel judicium Petri, qua omnia legi quidem in Ecclesiis voluerunt, non tamen Iroferri ex his adauctoritatem Dei consirmandam. Ceras vero scripturas apocryphas nominarunt, quas in Ecclesiis legi noluerunt. Haec nobis a patribus, ut ximus, tradita opportunum visum est hoc loco derivare ad instructionem
eorum,qui prima sibi Ecclesiae ct fidei elemestra suscipiunt ut sciant ex qmbussi fontibus rerbi Dei haurienda sint pocula. Tenet deinde traditiossi sanctam Ecclesiam, causam rem superius diximus,cur non dixerit etiam hic in sanctam Ecclesiam,sed sanctam Ecclesiam. Hi ergo qui supra in ununt Deum credere docti sunt sub mysterio Trinitatis, credere etiam hoc debent,unam esse Ecclesiam sanctam , in qua una est fides, & unum baptisma, in qua unus Deus creditur pater, & unus Dominus Jesus Christus filius ejus, & unus Spiritus S. Ista est ergo sancta Ecclesia,
non habens maculam aut rugam. Postea enumeratis aliquot haremus,
ab his,inDit, omnibus fidelis declinet auditus: sanctam vero Ecclesiam teneat, quae Deum Patrem omnipotentem & unigenitum filium ejus Jesum Christum Dominum strum,& Spiritum sanctum
concordi &consona substantiae ra se profitetur, filiumque Dei natum ex virgine, &passum pro salute humana & resurrexisse a
mortuis in eadem carne, qua natus est, credit, eundemque venturum judicem omnium sperat, in qua&remisso peccatorum, &earnis resurrectio praedicatur, &c. Hactenus Rusnus.
Certa semper sunt in paucis, (inquit Tertullianus SDicquid in o Christianorum salutem scita necessarium est, quicquid nos meliores beatior que facit, in aperto ponitur. Nihil hic Ioci est subtilibus distinctiovibus,
quassata aquila aut serpent aliquis Epidaurius risu percipere aut discernere potest. Nihil longarum explicationum laciniis sire assumentis, qua vitexi plerumque ridemus, non tam adi candis Chrissianis inflde fundamentali , quam Doctorum contendentium opinionibus provehendi e Nihil denique Metaphisicisformalitatibus O abstractis notionibus, quae docto- um capita perturbare possunt, indoctorum animos ab ipsa fide Catholica deterrere, at neque horum, neque illorum corda ad Dem articularumsun - A a a a s tamen-
610쪽
mentalium ampla tiam inflectere &c. Davenanta commentatione de pace Eccles. Oosores pacis, si adhuc nitamus litigare. In his omnibus utinam animis nostris insideret illa Ioannis Gersonis saluberrima distinctia et Esse quaedam de necesitnesdei, quadam re r. de Dei derationei de illis dubitare: nefas r de his abfique omni periculo pel imχuν, res aliter sentire licet. Josephus Hall. de pace Ecclesiasti , Explicat Russinus si mbolum A quileiense , quod non male convenit cum Romano, dicto Apostolorum (de quorum differentia vi et de Vossum de tribus symbolis dissertatione prima & cum sidet re pulis Patrum priscae & primitivae Ecclesiae. quas retulimus in forma
Catholicae & veteris Ecclesiae interna, M. C. I s o, ubi inter caetera sic loquentem adduximus Tertullianum: Regulassia Chri actapostolis instituta, nullas apud nos habet quaestiones, nisi quas haereses inferunt, O qua haereticos faciunt, ita ut, ubi non est haeresis, non requiratur alia quam haec simplex fidei regula. Imo, ut loquitur S. Hilarius Pictavorum Episcopus, qui vixit an . C. a s s, sus it credentibus Dei sermo , qui in aures nostras Euangelista testimonio cum ipsa peritatu
suae virtute transfusus est , cum dicit Dominus; Euntes nunc Dcete omnes gentes, baptiZantes eos in nomine Patris & Filii o: Spiritus sancti, docentes eos servare nissa, quaecunque mandavi vobis et de ecce ego vobiscum sum on sus diebus usque ad consummationem seculi. stuid enim in eodem sacramento salutis humana non contianetur , aut quid est quod reliquum fit aut odiscurum t Plena sunt omnia Operfecta, uta pleno di perfecto: nam ct rerborum Aluscationem cie
cientiam rerum, O negotiorum ordinem , ct natura intelligentiam comis
prehendunt. Baptitare scit in nomine Patris ct Filii ct Spiritus sancti: id est, in confesoneo auctoris ct unigeniti ct doni &c. sed compectimur hareticorum ct blasphemantium vitiis illicita agere, ardo sican e , in-essabilia eloqui, in comesa prasimere. Et cum sola De expleri, qua pra,
repta Am,oporteret, adorare scilicet Patrem, O praerari cam eo Firum. Osancto Spiritu abundarer cogimur sermonis nostri humilitatem ad ea, qua inenarrabilia sunt extendere,ct in ritium visis coarctamur alieno: ut qua contineri religione mentium oportuisset, nunc in periculum humani
eloquii proferantur. Haec habet lib. r. de Trinitate in initio Hilarius: lib. viso sexto omnia tribuit confessioni S. Petri Matth. imi 6. ubi